Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

9.9.11

Κομμουνιστής


H ΕΞΙΣΩΣΗ του κομμουνιστικού δογματισμού με τον σταλινισμό βολεύει πάρα πολλούς. 
Βολεύει τόσο τους φανατικούς αντικομμουνιστές που θέλουν να εξισώσουν τα δύο πράγματα στην βάση μιας συνολικής απαξίωσης του κομμουνισμού, όσο και τους κομματικούς άρχοντες του Κομμουνιστικού Κόμματος, που θέλουν να αφαιρέσουν το επικίνδυνο για την κομματική ιεραρχία κομμάτι του λενινισμού από την έννοια της προσκόλλησης στο κομμουνιστικό δόγμα.

ΕΝΑΝΤΙΑ στους κάθε λογής αριστερισμούς και οπορτουνισμούς, ΕΓΩ θέλω να προασπιστώ την σημασία της δογματικής ΑΚΑΜΨΙΑΣ στα πλαίσια ενός συλλογικού και μαζικού πολιτικού ΟΡΑΜΑΤΟΣ. Ενάντια στον σταλινισμό ως λογική της ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ της κομματικής ιεραρχίας, θέλω να προασπιστώ την αντιγραφειοκρατική και ΡΗΞΙΓΕΝΗ προοπτική του λενινισμού.

Ως λενινιστής δεν μπορώ να είμαι μέλος κανενός κόμματος. Η δουλειά μου είναι να ασκώ τα καθήκοντα μια λενινιστικής πτέρυγας έξω από τους μηχανισμούς του κόμματος, αλλά ΟΧΙ απέναντί του, ως εχθρός του, ή ως αδιάφορος προς αυτό. 


Το κομμουνιστικό υποκείμενο σήμερα
 που δεν σημαίνει ούτε τον αριστεριστή ξερόλα
 ούτε το πειθήνιο όργανο ενός κόμματος,
 ούτε αυτόν που θεωρεί ότι ο ίδιος ως άτομο ξέρει πάντα καλύτερα από την οργανωμένη πολιτικά συλλογικότητα, 
ούτε αυτόν που θεωρεί ότι η οργανωμένη πολιτικά συλλογικότητα μπορεί να αφεθεί να σκέφτεται αντί του ίδιου
 ΕΙΝΑΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΜΙΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ.

 Οι όροι συγκρότησής του στον εικοστό αιώνα έχουν καταρρεύσει, αφήνοντας πίσω τους μόνο τα κακέκτυπα του κομφορμιστικού επαναστατισμού του αριστεριστή που κάνει την επανάσταση στο κεφάλι του, και του επαναστατικού κομφορμιστή του ψηφοφόρου του κόμματος, που θεωρεί ότι οι αρχηγοί του κάνουν την επανάσταση χωρίς αυτόν, σε συνέδρια και γραφεία.

Στον χώρο αυτής της αδυνατότητας καλούμαστε σήμερα να ζήσουμε ως ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Και για τον λόγο αυτό, η υποκειμενικότητα κάποιου που, στο όνομα της τυφλής πίστης στο κόμμα, ΞΕΠΕΡΑΣΕ ως πολιτικός και ηθικός δράστης την "αντικειμενική λογική" του κόμματος (μια λογική αγοραπωλησίας και συμβιβασμών στο πλαίσιο της σταλινικής realpolitik) είναι ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΡΟΣ ΣΚΕΨΗ.


R.D

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου