Όσοι συμμετέχουν σε δρώμενα επί σκηνής, γνωρίζουν με ένα σχεδόν καθαρά ψυχοσωματικό τρόπο, πως για να επιτευχθεί η σύνθεση – ως επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά και ως τετελεσμένα «αιώνιος» χρόνος, απαιτείται να τηρηθούν κάποιες θεμελιώδης διαδικασίες.
Η πρώτη διαδικασία ονομάζεται παιδεία και δια βίου μάθηση. Είναι η διαδρομή που απαιτείται να ακολουθεί ένας μοναχικός πολεμιστής. Αυτή η διαδικασία δεν μεταδίδεται και δεν χωρά την παρέα. Χρειάζεται πλήρης αφοσίωση και με την καλή έννοια, να είναι κανείς «ψώνιο» μ΄αυτό που κάνει. Άτομα, τα οποία δεν ξέρουν τι να κάνουν την μοναξιά τους , δεν προχωρούν ποτέ σ΄αυτό το μονοπάτι και γι αυτό ποτέ δεν συναντώνται με άλλους πολεμιστές επί τω έργω.
Η δεύτερη διαδικασία ονομάζεται άσκηση. Η άσκηση χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος γίνεται η αναγνώριση των όπλων καθώς και οι συστάσεις μεταξύ των πολεμιστών. Η άσκηση ονομάζεται στον κόσμο της τέχνης «πρόβα» και στον κόσμο της επιστήμης «συζήτηση». Τις πλείστες φορές το δρώμενο σταματά ως εδώ (ανεξάρτητα αν στο τέλος δίνεται η παράσταση ή γίνεται το συνέδριο!).
Στο δεύτερο μέρος της άσκησης, αν υπάρξει, θα πρέπει να καταργηθούν τα όρια των συστάσεων.
Ο μοναχικός πολεμιστής επιστρέφει στη μοναχικότητα του, την οποία καταθέτει ως εγγύηση για την μοναχικότητα του δεύτερου πολεμιστή. Εδώ η πρόβα, όπως και η συζήτηση, αρχίζει να θυμίζει ποδοσφαιρικό αγώνα. Καλός πολεμιστής είναι αυτός που δίνει καλές πάσες και που αγωνίζεται για την «ομάδα» του. Κακός πολεμιστής είναι αυτός που αγνοεί τους συμπαίκτες και το ευ αγωνίζεσθε, με στόχο να είναι αυτός που θα πετύχει το γκολ. Καλές ομάδες στήνουν συνήθως άτομα χωρίς προσωπικά κόμπλεξ και άτομα τα οποία αγαπούν περισσότερο το «ποδόσφαιρο» από ότι τον τίτλο του «παίχτη».
Σ΄αυτό το δεύτερο μέρος της άσκησης, ο καλός πολεμιστής ξέρει πως πρέπει να κάνει οικονομία δυνάμεων, δεν ασκείται για να εντυπωσιάσει του συμπολεμιστές ούτε ανταγωνίζεται τον εαυτό του ή τους άλλους. Κάνει προθέρμανση για τον αγώνα.
Μοναδικός στόχος του δευτέρου μέρους είναι η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ των πολεμιστών. Ο καλός πολεμιστής ξέρει πως η πρόβα και η συζήτηση δεν είναι ο αγώνας. Όσοι πολεμιστές μπερδεύουν αυτά τα δύο, πέφτουν από το πρώτο λεπτό κατά το τρίτο και τελικό στάδιο της διαδικασίας. Ο καλός πολεμιστής δε δίνει ρεσιτάλ στην πρόβα ούτε κάνει διδακτική στη συζήτηση. Φυλάγεται για την ώρα της μάχης. Σ΄αυτό το στάδιο της διαδικασίας, μια καλή ομάδα οφείλει να εντοπίζει τους προβληματικούς παίχτες και να τους απομακρύνει από το γήπεδο. Προβληματικός παίχτης είναι αυτός που ταυτίζει την προθέρμανση με τον αγώνα. Το γεγονός αυτής της ταύτισης είναι αρκετό σημάδι πως ο παίχτης είναι άπειρος και επικίνδυνα ανώριμος συμπολεμιστής. Θα βγει στο γήπεδο και θα αρχίσει να κάνει κωλοτούμπες με το πρώτο γκολ και θα χειροκροτεί τον εαυτό του ή θα βάλει τα κλάματα με την πρώτη επίθεση.
Καμιά φορά οι ομάδες αποτελούνται μόνο από προβληματικούς παίχτες. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας του προπονητή. Οι ομάδες με προβληματικούς παίχτες αποχωρούν συνήθως από τον αγώνα, γιατί έμαθαν «να τα λένε μόνοι τους» χωρίς ισάξιους αντιπάλους ή γιατί δεν προπονήθηκαν ποτέ στο «γήπεδο».
Το τελικό στάδιο της διαδικασίας είναι «η ώρα της αλήθειας και της κρίσεως» επί τω έργω. Σ΄αυτό το στάδιο επιβεβαιώνεται ο πλούτος του μοναχικού βίου του πολεμιστή, η λιτοδίαιτη μέθοδος άσκησης, η εμπιστοσύνη στους συμπολεμιστές και στη βάση αυτών συντελείται το έργο ως αναπότρεπτο αποτέλεσμα της συνθέσεως.
Η σύνθεση δεν έχει αναγνωριστικά ατομικά στοιχεία. Δεν θυμίζει πρόβα ούτε συζήτηση. Σύνθεση είναι ο χρόνος που δεν αποκρυπτογραφείται στα μέρη του.
Πολεμιστής είναι αυτός που γνωρίζει την πιο πάνω διαδικασία και δεν κωλυσιεργεί σε gym της πλουμιστής και πρωτεϊνούχας σύγχρονης αδελφότητας αγωνιστών.
Ένα και ένα τα πιο κάτω τραγούδια για τις δύο ομάδες, από τον δικό μου Αρθούρο Ρεμπώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου