Ζώνη ενηλίκων

Εμείς, που έχουμε πίσω μας δυο παγκόσμιους πολέμους και, ίσως μετέχουμε, ανήμποροι να αρθρώσουμε λέξη, σ΄έναν οικονομικού τύπου, τρίτο, ας αναλογιστούμε τουλάχιστον, ποια είναι η ακριβής ηλικία μας.


Αν είμαστε παιδιά ή αν είμαστε ενήλικες, που κοιτάζουν από το μπαλκόνι του 21ου, τις παιδικές αφέλειες του παρελθόντος χρόνου.
Αν ψάξουμε, ίσως να βρούμε, πως ο ορθολογισμός του παρελθόντος της ανθρωπότητας, δεν αποτέλεσε μια αναίτια πνευματική άσκηση. Τουναντίον, ίσως βρούμε, πως έσφυζε από έντονη και σκληρή δουλειά, υποκινούμενος από αίσθηση ελευθερίας και δύναμης.

Αντίθετα, ο σύγχρονος ενήλικας είναι μια τραγική φιγούρα ενός μύωπα και ανήλικου Ξένου, που απορρίπτει την εγκαθίδρυση ενός οποιουδήποτε άλλου Αύριο. Αριστερά και δεξιά ακούγεται που και που μια λέξη : ψιθυριστά…ουτοπία. Ο Χριστός! Βάλτε πουθενά και καμιά τελεία παίδες!

Είναι αρκετά καουμπόης, βέβαια, ο δικός μας ενήλικας για να αποδεχτεί, ως πιθανή εξήγηση της κατάστασής του, το ενδεχόμενο να αποτελεί «σφάλμα της φύσης». Το βρίσκει πολύ μακάβριο να συμβαίνει αυτό, ενώ πλαγιάζει με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας του – γιατί μ΄αυτά πλαγιάζει – όχι, δε βολεύει αυτή η εξήγηση.
Ουδέν μεμπτό, θα λέγαμε, για την εποχή μας, «ουκ εστί εκ του κόσμου τούτου» η εποχή μας, ας είμαστε «ο φαλάκρας απ΄έξω κι από μέσα», ας πεθαίνουν οι νέοι, ας θερίζει η πείνα, ας κυβερνά, το πανταχού παρών και τα πάντα πληρών εμπόριο.

Ουδέν μεμπτό, στη συμπαιγνία του Ιδεαλιστή με τον ανήλικο Ξένο.
Μια σφραγίδα καθωσπρεπισμού και ονειροπόλησης εκατέρωθεν, αυτό είναι όλο κι όλο το ζήτημα για να περισωθεί η εποχή μας.

Σαν έφηβος μοιάζει ο σύγχρονος ενήλικας, που δεν πάει στο ραντεβού γιατί έχει βγάλει σπυριά και ζωγραφίζει αντ΄αυτού δράκους για να παρηγοριέται. Παίζει και μπάλα!

Μια ατελέσφορη εποχή του ανικανοποίητου.

Τι είπες, ρε, «ουκ εστί εκ του κόσμου τούτου» σου είπα, γιατί έτσι είναι η ζωή, ας μιλήσουμε να μας περάσει ο πόνος, ας μιλήσουμε, οι έφηβοι φλυαρούν, τι κι αν καθηλωθήκαμε στο αυτo-ικανοποίητο.

Πάρτε το χαμπάρι, η ελευθερία δεν είναι κοινωνικό ζήτημα.

Δεν έχω πίκρα και δε βαριέμαι, είμαι Ξένος.
Απολαμβάνω και το φαγητό μου, μ΄αρέσει η ηλιοθεραπεία, ο κινηματογράφος, ναι, ξενύχτισα, είναι και ταλαίπωρο το κακό συμβάν, αντικειμενικά είναι όλα αυτά, τι νομίζεις. Την επαύριο να πάμε για μπάνιο, θα τα φτιάξω μ΄αυτόν, ωραία θα ΄ναι, μόνο οι αργόσχολοι ματαιοπονούν, όχι δεν είναι ασυναισθησία αυτό, είμαι Ξένος.

Δεν υπάρχει κοινωνικό ζήτημα που να αφορά το ποιος είσαι, ο άνθρωπος είναι το προϊόν του εξωπραγματικού ενήλικα εαυτού του. Άλλος άνθρωπος δεν υπάρχει. Και κάνεις σαν πεντάχρονο που τα μπερδεύεις!

Θα προσεύχομαι πάντα για σένα, παιδί μου!