Ο ψεύτης

Ψεύτης είναι αυτός που θέτει ψευδή ερωτήματα.

Ψευδή ερωτήματα, είναι τα ερωτήματα που ψάχνουν την αλήθεια θέτοντας ψευδή διλήμματα.

Το αγαπημένο ψευδές δίλημμα του ψεύτη, είναι το δίλημμα περί ψεύδους και αλήθειας.

Αναλύοντας το ψευδές αυτό δίλημμα, ο ψεύτης, θα προφασιστεί πως δεν μπορεί να υπάρξει ακριβής διάκριση μεταξύ ψεύδους και αλήθειας, και κατά συνέπεια, τόσο η αλήθεια όσο και το ψέμα είναι σχετικά και άρα ισότιμα.

Σκοπός του ψεύτη, είναι να αποκτήσει τη μόνη δυνατή υπόσταση που θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει η ψευδής του αναλυτική ικανότητα.

Ο εν λόγω ψεύτης, είναι εν γένει ψεύτης, καθότι, δεν γνωρίζει και δεν συνειδητοποιεί τους περιορισμούς των προσωπικών συλλογισμών του.

Στην περίπτωση, που κάποιος θα έθετε σε ένα ψεύτη, την πιθανή επιλογή μεταξύ ψεύδους και θάρρους, ο ψεύτης, ίσως να χρειαζόταν λίγα λεπτά για να συλλογιστεί ξανά!

Γιατί στο προσωπικό νοητικό σύμπαν ενός ψεύτη, η έννοια του θάρρους, δεν είναι καταχωρημένη με τους όρους μιας εννοιολογικής αρχής. Είναι καταχωρημένη ως φανταστική εμπειρία ή ως μια καλή στιγμή στην καριέρα του…

Αν πάλι, θέταμε το ερώτημα περί ψεύδους και θάρρους σε κάποιον που δεν είναι ψεύτης, με πολύ ευκολία θα μας απαντούσε, πως δεν νοείται διαχωρισμός του ψευδούς και του αληθούς, εάν ο διερωτώμενος δεν ξέρει πέραν πάσης αμφιβολίας, πως πρωταρχικό του καθήκον, είναι η ανελέητη κριτική σε οποιαδήποτε υλική ή συμβολική τάξη πραγμάτων, αναχαιτίζει την δημιουργό ισχύ, την φαντασία, τη δημιουργικότητα, την επιθυμία, την ευαισθησία, την αξιοπρεπή διαβίωση, τη διαίσθηση, την ελευθερία, με λίγα λόγια την ζωή, του κάθε ανθρώπου ανεξαίρετα.

Μ΄ αυτό τον τρόπο, εγώ διαλέγω τους φίλους μου.