Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

12.5.14

Κομματικός πατριωτισμός, κινηματικός πατριωτισμός ή διχοτόμηση σκέττο;

Οι σχέσεις μας με την άλλη κοινότητα δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Κακώς δημιουργείται από πολλούς εντός της αριστεράς η εντύπωση πως οι σχέσεις των δύο κοινοτήτων είναι ένα ανθισμένο λουλούδι που ψάχνει απεγνωσμένα το σωστό μέγεθος "γλάστρας" για να συνεχίσει να ανθίζει. Ως γλάστρα εδώ παρακαλώ να διαβαστεί η "άσκηση πολιτικής".

Έχει παρέλθει ο καιρός της συμβίωσης και το στατους κβο δεν έχει δημιουργήσει μόνο ένα ζήτημα "επαναπροσέγγισης". Η δήλωση εκ μέρους του Δράσυ-Eylem "ήρθαμε να κάνουμε αυτό που δεν έκανε τόσα χρόνια το ακελ" είναι μια δήλωση που επικεντρώνεται μόνο στη "γλάστρα".

Η τουρκοκυπριακή κοινότητα, όπου ως τέτοια εμείς ορθά αντιλαμβανόμαστε το σύνολο των αριστερών δυνάμεων ανάμεσα στους τουρκοκυπριους δεν είναι ένα ομοιογενές  "υποκείμενο". Πέραν αυτού, ο διαχωρισμός έχει δημιουργήσει εκτός από την απουσία της επαφής και τον άλλο τόπο μέσα στον τόπο μας, δηλαδή τον άλλο τόπο μέσα στον κοινό τόπο, αμφότερα.

Οι σχέσεις μας με την άλλη κοινότητα δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα, είναι ένας σύνθετος και με πολλά επίπεδα δρόμος. Για να χτιστεί χρειάζεται όχι μόνο η αμοιβαία προσπάθεια και συνεννόηση, αλλά χρειάζεται και η αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμός πράγματα που απαιτούν και την ανάλογη πολιτική ωριμότητα.

Κατανοώ απολύτως πως ενόψει της διαμόρφωσης ενός εναλλαχτικού χώρου και μάλιστα δικοινοτικού Αριστερού χώρου θα προδιαγραφούν κάποια πλαίσια τόσο ρητορικής όσο και πολιτικής διαφοροποίησης. Κατανοώ πως κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξει μια μικρή ή μια έντονη περιχαράκωση ένθεν και ένθεν. Το ακελ όπως είναι λογικό δεν επιθυμεί περαιτέρω συρρίκνωση των δυνάμεων του και το νεοεμφανιζόμενο σχήμα επιθυμεί να μην αντιμετωπιστεί ως μια φούσκα που θα ξεφουσκώσει.

Παρόλα αυτά, η προσωπική μου άποψη είναι πως πέρα από τα λογικά πλαίσια μιας λεκτικής αντιπαράθεσης που είναι κατανοητή και επιβαλλόμενη, τα δύο αυτά κόμματα ή πολιτικές κινήσεις θα πρέπει να αποφύγουν να προσδιοριστούν στην συνείδηση του κόσμου, αυστηρά μέσα από μια "ελληνοκυπριακή" ρητορική. Εάν το Δράσυ-Eylem δίνει την εντύπωση πως "ήρθε για να κάνει αυτό που δεν έκανε τόσα χρόνια το ακελ" ήδη παραποιεί την συνθετότητα της επαφής μας με την άλλη κοινότητα λες και η άλλη κοινότητα είναι απλά ένας σπόρος προς μεταφύτευση στη σωστή "γλάστρα" μέσω της σωστής άσκησης πολιτικής". Αυτό πέραν από την ασάφεια για το τί πραγματικά είναι η άλλη κοινότητα πολιτικά, δημιουργεί και λανθασμένες προσδοκίες. Υπάρχει κόσμος που ακόμη θεωρεί πως οι τουρκοκύπριοι απλά περιμένουν ένα δικό μας νεύμα, πως είναι "ένα σύνολο" που απλά περιμένει να του απλώσουμε το χέρι και ως ένα ενιαίο σώμα θα ανταποκριθεί. Υπάρχει κόσμος που ακόμη δεν κατανοεί πως οι τουρκοκύπριοι έχουν "τα δικά τους", έχουν τις δικές τους διαφοροποιήσεις, έχουν τις δικές τους κινήσεις ξεκινώντας από την άκρα αριστερά και φτάνοντας μέχρι και...τους σταλίνες. Αυτή η ψευδαίσθηση που θα αποβεί αντιπαραγωγική στην πορεία είναι μια ψευδαίσθηση που κυκλοφορεί ευρέως εντός των "επανενωτικών αριστερών".

Το μόνο που μας έλειπε τώρα, είναι να επιβάλει η αριστερά για λόγους δικής της επιβίωσης ή για λόγους δικής της πολιτικής διαμόρφωσης, έναν πολυκερματισμό μέσα στο δικοινοτικό κίνημα. Το μόνο που μας έλειπε τώρα είναι να εξάγουμε εκτός όλων των άλλων μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα "τα δικά μας". Το μόνο που μας έλειπε τώρα είναι να κάνουμε αντι-ακελισμό, ή αντι-Δρασυ-σμό, ή αντι-οτιδήποτε μέσα στην άλλη κοινότητα όπως έγινε πρόσφατα με την προσπάθεια εξαγωγής αντι-κκεδισμού, λες και οι τουρκοκύπριοι δεν ξέρουν τί είναι το κκε, ή δεν έχουν επαφές με το κκε τόσα χρόνια μέσα στην πσο για παράδειγμα και περιμένουν εμάς να τους ενημερώσουμε. Εκτός αν εντέλει ο καθένας ψάχνει εγωϊστικά, απλά για το δικό του ακροατήριο.

Δεν έχουμε ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Εαν η αριστερά δεν μπορέσει να συγκρατήσει την συνοχή του δικοινοτικού κινήματος μέσα στην σύνθετη πολιτική του πολυμορφία έχουμε χάσει το τραίνο. Και θα το έχουμε χάσει εξ υπαιτιότητας μιας πολιτικής ανωριμότητας.

Κατανοώ τον κομματικό πατριωτισμό, κατανοώ και τον κινηματικό πατριωτισμό που είναι υπό διαμόρφωση, δεν έχω όμως νομίζω τη διάθεση να κατανοήσω την περίπτωση, εαν αυτά τα δύο μας φέρουν σε ένα σημείο, να μην μπορούμε να ξαναγιορτάσουμε όλοι μαζί μια Πρωτομαγιά ενωμένοι. Ήδη στους πρόσφατους εορτασμούς εγώ εντόπισα τάσεις περιχαράκωσης.

7 σχόλια:

  1. σχόλιο: Αν το Δρασυ-Eylem δεν θα είναι απλά η προσπάθεια να ικανοποιήσει μέρος της ελληνοκυπριακής αριστεράς την χρόνια φαντασίωση της ότι "θελει επιτέλους μια νέα αριστερά με δημοκρατικό πρόσωπο" και εαν δεν θα ειναι απλά μια κίνηση εκλογική και μόνο που θα απορροφήσει τους αιώνιους "εφηφους" της εξω-ακελικής αριστεράς δηλαδή γύρω στο 1% του πληθυσμού, που κινούνται από τις συγκεντρώσεις του Στυλιανίδη μέχρι το όκκουπαι ληδρας, και θα είναι κάτι σοβαρότερο....δεν θα φανεί από το χειροκρότημα. Θα φανεί από την πολιτική ωριμοτητα του εγχειρήματος τουτέστιν από την πολιτική ωριμότητα του "ζητουμένου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ιδέα δεν έχουμε που θα οδηγήσει τούτη η προσπάθεια, αλλά εν τζαι έχουμε τζαι κάτι καλύττερο.


    Για το δικοινοτικό κίνημα ....
    Εξανάπαμεν τα, να τα ξαναπούμε....
    Το ακελ έσσιει μια τεράστια συνεισφορά στη κοινωνία όσον αφορά το ότι ο κόσμος του ελάμβανε μιαν άλλη παιδεία , αντι-εθνικιστική.... Αυτό που εγώ ονομάζω ότι είναι η "βάση της λύσης".
    Ως τζιαμέ όμως.
    Σημαντικό, αλλά ως τζιαμέ.
    Στα μόνα που συμφωνούν εκ και τκ αριστεροί είναι στο ότι φταιν οι αμερικάνοι και εθνικισμός.
    Αν τους ζητήσεις από κοινού να καταθέσουν την αριστερή λύση του κυπριακού θα σκοτωθούν ακριβώς για τα ίδια πράματα που σκοτώνεται ο αναστασιάδης με τον έρογλου.
    Οι συναντήσεις τζαι τα τραούθκια είχαν τη σημασία τους σε τζαιρους πιο δύσκολους.
    Είναι καιρός να περιμένουμε κάτι παραπάνω που τούτο το 'κίνημα".
    Πόσο δύσκολο είναι το ακελ με το ΤΡΚ να μας προτείνουν τη λύση που οραματίζουνται ;

    Προφανώς, δεν πρέπει να περιχαρακωθεί η αριστερά σε αντι-ακελισμό και αντι-δρασυσμό κλπ.
    Αλλά και η ενότητα της πρωτομαγίας πρέπει να έσσιει τζαι ένα νόημα.
    Πέρσι στη Λεμεσό ήμουν μπροστά.
    Επαρακαλούσαμεν τον υπεύθυνο της ΠΕΟ να αφήκει 5 λεπτά να μιλήσουν οι απεργοί της ενικον (που ήταν μέλη της ΠΕΟ !!!!)
    Να μιλήσουν οι απεργοί την κατεξοχήν μέρα της απεργείας των εργατών, τζαι δεν εμπόρεν να "παρεκλείνει που το πρόγραμμα"....
    Για να ακούσουμε τα στελέχη να μας μιλούν για τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης χριστόφια...
    έτσι "ενότητα" να μου λείπει

    (για την ιστορία... αφήκαν τα τζίηντα πλάσματα ξαπόλυτα.... είχαν σοβαρά νομικά επιχείρηματα για να μείνουν, τζαι αναγκαστήκαν να φύουν γιατί στο μεταξύ εν εμπορούσαν να δουλέψουν - τζαι πως ήταν να ζήσουν ; )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η προσπαθεια ειναι ευπρόσδεκτη. Όπως ειναι ευπροσδεκτο για μενα και το ψηφοδέλτιο των δυο τουρκοκυπρίων του Σοσιαλιστικού Κομματος Κυπρου. Θα ήθελα να ηταν στον ιδιο βαθμο ευπρόσδεκτη και η υποψηφιότητα του Λεβεντ και θα ειναι εαν και εφοσον ξεκαθαρίσει την θεση του απεναντι σε κάτι Λαζαρους και κατι αλλους "αριστερους".

      Το δικοινοτικο ζητημα δεν εν ενα ζητημα που χωρει απλοποιησεις. Είναι ετεροκλιτο το κινημα εννοω μεσα στην ιδια την αριστερά, και εν αφελες να νομιζει μια μεριδα της αριστερας πως μπορει να απορροφήσει όλες τις τασεις. Ειναι τζαι καπως επηρμενη αυτη η αφελεια αν με ρωτας. Την εδιεκρινα προσωπικα μεσα σε κοσμο με τον οποιο εμιλησα, που αν δεν ηταν το Δρασυ-Eylem ήταν να παει να ψηφισει τον Στυλιανιδη...:)

      Δηλαδη πριν θκυο μηνες ηταν οκ ο Συναγερμος σημερα πάλε εννεν οκ, ακουσα τζαι επιχειρημα πως ενταξει παιθκια η αριστερα τουλαχιστον εν επιασεν τζαι τα οπλα, μπορει απλα να εφαεν κατιτίς...:)

      Εν μπορεις να αναγκασεις τους τουρκοκυπριους να συμπληρωσουν το φαντασιακό σου, ειτε εισαι ακελ, ειτε δρασυ, ειτε σοσιαλιστικο κομμα, ειτε αναρχικος, ειτε δαιμονας μαυρος να ειναι κατι που σε βολευκει εσένα. Είναι και θα ειναι ετεροκλιτος πολιτικά ο αριστερος δικοινοτισμος.

      Να διαφυλαξουμε ενα αλληλοσεβασμο τζαι να μεν τα ττουμπαρουμεν ουλλα για καποιες ψηφους! Αυτο λεω, αυτη ηταν η θεση μου και απο ενστικτο αν θελεις, απο την αρχή.

      Τζαι το τί ειναι το καλυτερο για τον καθενα αυτο ειναι σχετικό. Εμένα π.χ εν με καλυπτει η αριστερίστικη προσέγγιση, θέλω επαφή με τα συνδικάτα όσο γινεται ή μπορει να θελω να ειμαι με τους συντρόφους μου τους τ/κ που με καλυπτουν και σε ζητήματα περα που τα δικοινοτικά και τα ζητήματα επιλυσης του κυπριακού.

      Όμως αυτο που προέχει τώρα ειναι να διατηρηθεί η συνοχή. Και μονο με αλληλοσεβασμο διατηρείται τουτον.

      Διαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Εγώ ένα διπλόν σκέττον αλλά όχι όπως την διχοτόμηση σκέττον...:)

      Διαγραφή
  4. "και κατι αλλους "αριστερους"."
    πιο αριστερός πεθαίνεις
    http://cyprus.indymedia.org/node/4924
    http://www.elam.com.cy/component/content/article/113-import-data/3961-87-21-01.html
    http://cyprus.indymedia.org/node/4922
    http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/305075
    δεν ξεχνώ που λένε

    ΑπάντησηΔιαγραφή