Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

29.1.13

Ποιά είναι η Κριστίν Λαγκάρντ που μας "δικαιώνει πανηγυρικά". Ποστ για τους μύλους.


Η Λαγκάρντ, το CSIS, το εμπόριο όπλων και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο



Αλλαγή καθεστώτων από το ΔΝΤ: Οι επιχειρήσεις των ΗΠΑ εισέρχονται στην γαλλική κυβέρνηση μέσω της Κριστίν Λαγκάρντ
Global Research: Center for Research on Globalization
Αναδημοσίευση από το Voltaire Network
22 Μαϊου 2011
Μτφρ.: Lenin Reloaded

Άγνωστη στους Γάλλους, η δικηγόρος Κριστίν Λαγκάρντ έγινε η υπουργός διεθνούς εμπορίου στην κυβέρνηση Dominique de Villepin. Λίγα χρόνια πριν, υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των αμερικανικών πολυεθνικών κόντρα σ' αυτά των γαλλικών. Οι πολιτικές της θέσεις ταιριάζουν απόλυτα με το στάτους που έχει ως μέλος του CSIS, της δεξαμενής σκέψης του πετρελαϊκού λόμπι στις ΗΠΑ. 

Το υπουργείο Οικονομικών, στρατηγικό στοιχείο της αμερικανικής διείσδυσης, μετατρέπεται σε φρούριο του Ατλαντικού. Ο Υπουργός Οικονομικών Thierry Breton είναι μέλος μιας ισχυρής φιλελεύθερης δεξαμενής σκέψης: του Ινστιτούτου Άσπεν [1], και μέλος του γαλλικού του κλάδου. Τρεις αναπληρωτές υπουργοί υποστηρίζουν τον Breton. Για σκοπούς εσωτερικής ισορροπίας της προεδρικής πλειοψηφίας, ο François Loos έχει την αρμοδιότητα της βιομηχανίας, και ο Jean-François Copé του προϋπολογισμού και της κρατικής μεταρρύθμισης. Είναι ένας νέος ηγέτης, που έμαθε τις αμερικανικές μεθόδους επικοινωνίας κάτω από την καθοδήγηση του John Negroponte [2], ο οποίος είναι τώρα επικεφαλής των αμερικανικών υπηρεσιών πληρφοριών. Τέλος, η Κριστίν Λαγκάρντ έχει την ευθύνη του διεθνούς εμπορίου. 

Στο πολιτικό πεδίο η κυρία Λαγκάρντ είναι άγνωστη. Είναι μια πανέξυπνη δικηγόρος, με ειδικότητα στο κοινωνικό δίκαιο, που έγινε στέλεχος στην διηγορική εταιρία Baker & McKenzie στο Σικάγο το 1981 και έκανε καριέρα στις ΗΠΑ. Χωρίς να εγκαταλείψει την προσωπική της ζωή, όπως λένε αυτοί που έχουν αναλάβει τη δημόσια εικόνα της, ανέβηκε τα σκαλιά της πιο σημαντικής δικηγορικής εταιρίας με ειδίκευση στα οικονομικά στον κόσμο (έχει 4.400 συνεργάτες σε 35 χώρες). Στο τέλος έγινε μέλος της Εκτελεστικής της Επιτροπής και αργότερα, το φθινόπωρο του 2004 πήρε προαγωγή στην Επιτροπή Στρατηγικής της. Στο μεταξύ, τον Απρίλιο του 2005, έγινε μέλος της Επιτροπής Επαγρύπνησης της ολλανδικής πολυεθνικής ING, μιας από τις σημαντικότερες οικονομικές οργανώσεις στον κόσμο. Η Λαγκάρντ είναι πέμπτη στη λίστα των ευρωπαίων γυναικών επιχειρηματικών που δημοσιεύει η Wall Street Journal, και είναι 76η στη λίστα των πιο ισχυρών γυναικών στον κόσμο σύμφωνα με το περιοδικό Forbes. Έκθαμβοι από την εξαιρετική της καριέρα, οι γάλλοι δημοσιογράφοι απέφυγαν να διερευνήσουν την καριέρα της. 

Αν και η επίσημη βιογραφία της δεν περιέχει αυτή την πληροφορία, η κυρία Λαγκάρντ ήταν μέλος του Κέντρου για τις Στρατηγικές και Διεθνείς Σπουδές (CSIS) [3].
Συνπροήδρευσε, μαζί με τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι [4], στην δράση της επιτροπής ΗΠΑ/ΕΕ/Πολωνίας την οποία ετοίμασε αυτή η δεξαμενή σκέψης. Πιο συγκεκριμένα, ήταν υπεύθυνη για την ομάδα εργασιών των αμυντικών βιομηχανιών (1995-2002) και για θέματα που αφορούσαν στην φιλελευθεροποίηση των ανταλλαγών με την ΠολωνίαΣτις θέσεις όμως αυτές εκπροσωπούσε τα αμερικανικά συμφέροντα σε βάρος των γαλλικών εμπορικών συμφερόντων, του τομέα δηλαδή στον οποίο είναι τώρα προϊστάμενος στη γαλλική κυβέρνηση. [5] Ως δικηγόρος της εταιρείας Baker & McKenzie, η Κριστίν Λαγκάρντ εργάστηκε για τα συμφέροντα της Μπόινγκ και της Λόκχιντ-Μάρτιν σε βάρος των συμφερόντων της Αίρμπας και της Ντασώ.

Το 2003, η Λαγκάρντ έγινε μέλος, πάλι στο CSIS, της Επιτροπής για την Επέκταση της ΕυρωΑτλαντικής Κοινότητας, μαζί με το φίλο της τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και άλλες προσωπικότητες όπως ο πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (WTO) Renato Ruggiero, και ο Stuart Eizenstat, πρώην ειδικός πρεσβευτής για την αποκατάσταση θρησκευτικών περιουσιακών στοιχείων στην Κεντρική Ευρώπη. Η επιτροπή αυτή ήταν υπεύθυνη για δυνητικές επενδύσεις στην Πολωνία, τη Λετονία, τη Ρουμανία, την Τσεχία και την Ουγγαρία. 

Ένας άνθρωπος έπαιζε τον ρόλο-κλειδί σε κάθε μία από αυτές τις επιτροπές: Ο Bruce P. Jackson, ιδρυτής της Αμερικανικής Επιτροπής για την Επέκταση του ΝΑΤΟ, ο οποίος εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της βιομηχανίας αεροσκαφών Λόκχιντ-Μάρτιν, της οποίας ήταν και αντιπρόεδρος.  Χάρη στις σχέσεις που δημιουργήθηκαν στις επιτροπές όπου προήδρευε η Κριστίν Λαγκάνρτ, ο Τζάκσον υπέγραψε το συμβόλαιο του αιώνα: την πώληση, τον Απρίλιο του 2003, 48 πολεμικών αεροσκαφών F-16 Lockheed-Martin στην Πολωνία αντί 3.5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. 

Η συνδιαλλαγή δημιούργησε μεγάλο εκνευρισμό στην Ευρώπη, καθώς η Πολωνική κυβέρνηση πλήρωνε το ποσό με κονδύλια της ΕΕ για την συντήρηση του αγροτικού της τομέα.

Η συνδιαλλαγή δεν είχε καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της Πολωνίας. Από τη μία, εφόσον ενσωματώθηκε στην ΕΕ, το λογικό θα ήταν η Πολωνία να είχε αγοράσε το Mirage 2000-5 MK2 της Dassault ή το Jaas-39 της Saab.

Το συμβόλαιο όμως ήταν πολύ συνδεδεμένο με την ενσωμάτωση, εκ μέρους της Πολωνίας, της αποικιοποίησης του Ιράκ μαζί με τις ΗΠΑ, το ΗΒ και την Αυστραλία. Επιπρόσθετα, ο Τζάκσον ήταν ο κύριος χρηματοδότης της Επιτροπής για την Απελευθέρωση του Ιράκ [6].

Μετά από αυτή την συνδιαλλαγή, η ΕυρωΑτλαντική Επιτροπή της Κριστίν Λαγκάρντ ήταν υπεύθυνη για την "παροχή βοήθειας σε πολωνικές εταιρείες ώστε να έχουν τη δυνατότητα καλύτερης αυτοπροβολής ως υποεργολάβοι για συμβόλαια που κερδίζονταν από τους μεγάλους εργολάβους (κυρίως τις ΗΠΑ) στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και ως μέρος του αμυντικού εξυγχρονισμού της Πολωνίας" [7].

Μόνο αν υποθέσουμε ότι η Κριστίν Λαγκάρντ έχει εγκαταλείψει τα προηγούμενα καθήκοντά της και ότι δεν έχει την πρόθεση να επιστρέψει σ' αυτά, είναι δυνατό να παραδεχτούμε ότι δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων. Παρ' όλα αυτά, όταν αναλυθούν οι πολιτικές θέσεις που υπερασπίζονται οι ομάδες των οποίων προήδρευε, καθίσταται αδύνατο να αγνοηθεί ότι είναι εντελώς ενάντιες με τη θέση που προάγει ο Dominique de Villepin στα Ηνωμένα Έθνη.

Συμπερασματικά, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι δηλώσεις που έκανε ο υπουργός δυο μέρες μετά τον διορισμό της έμοιαζαν σοκαριστικές για τα γαλλικά συνδικάτα. Η Κριστίν Λαγκάρντ υποσχέθηκε να διενεργήσει μια μεταρρύθμιση του εργασιακού νόμου διότι, κατά την άποψή της "δημιουργεί συχνά εμπόδια για την απασχόληση και για έναν αριθμό από επιχειρημτικές αποφάσεις". Για να κατανοήσουμε όμως την οπτική της γωνία είναι σημαντικό να αναλύσουμε τις δηλώσεις της όχι σε σύγκριση με την ομιλία MEDEF αλλά σε σχέση με τις θέσεις που η Λαγκάρντ έχει ως τώρα υποστηρίξει. Η Κριστίν Λαγκάρντ κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να επιβάλει το μοντέλο του αγγλοσαξωνικού εργασιακού δικαίου στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ο στόχος της ήταν η προώθηση των συμφερόντων των εταιρειών των ΗΠΑ και όχι αυτών της Γηραιάς Ευρώπης. 

Το debate για το Κυπριακό.

Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλα-α-ζια...

Τί εκαταλάβαμεν; Το πιο πάνω...

Αναστασιάδης: ( δίχως αρχή δίχως τέλος και κυρίως δίχως μέση )
Το 2004 αυτό έκρινα πως πρέπει να στηρίξω - το ΝΑΙ - αλλά λίγες μόνο μέρες μετά το δημοψήφισμα δήλωσα πως σέβομαι την απόφαση του κυπριακού ελληνισμού και το ΟΧΙ. Ο κ. Λιλλήκας πρέπει να σταματήσει να ψεύδεται χρησιμοποιώντας το όνομα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, γιατί ο αείμνηστος ήταν ΥΠΕΡ της ΔΔΟ! ( καλά Νίκο μου, ο Δημήτρης τουλάχιστον είπεν μας ότι "άλλαξεν ο άδρωπος" το 2003 τζαι πες εγέλασεν του, εσένα επήρεν σου μιαν δεκαετία να πεις τούντη ψεφκιάν; Άθλιος...Δεν εβάλαμεν τον όρο ΔΔΟ στο μίνιμουμ πρόγραμμα με το ΔΗΚΟ διότι δεν χρειάζονται "αστερίσκοι"...Δεσμεύομαι πως δεν θα επαναφέρω τέτοιο σχέδιο, διαγράφω και την πολιτική πορεία του Κληρίδη που εκούντησεν για την δημιουργία και τους όρους του ΑΝΑΝ, και κάνω τουμπεκί για το γεγονός πως το 2004 εκατάγγειλα τον Τάσσο στη διεθνή κοινότητα. Λέω τζαι συγνώμη με τον πιο επίσημο τρόπο. Όπως  αποδόμησα τον Τάσσο τότε, έτσι τζαι εγώ θα αυτο-αποδομηθώ τζαι δεν θα είμαι προσωπικά ο διαπραγματευτής...πππεεε ενοχές για τα ψηφουλάκια....

Μαλάς: ( και η βάρκα γύρισε μόνη...δίχως μέσα τον ψαρά... )
Το 2004 ψήφισα ΝΑΙ γιατί δεν είχα επαρκή πληροφόρηση...μα τούτον εν ήταν το βασικό χαρτί των Νενέκων κατά του Τάσσου που την ανάποδη; Πως ο λόγος που ο κόσμος ψήφισε ΌΧΙ ήταν γιατί ο Τάσσος και η κυβέρνηση τότε εδαιμονοποιούσαν αντί να αναλύουν το σχέδιο στον κόσμο; Σήμερα που έχω επαρκή πληροφόρηση  θα έκαμνα άλλα...
Το σιηρόττερον δεν δεσμεύομαι από τις προτάσεις του Δ. Χριστόφια για το κυπριακό. Αυτές δεν υπάρχουν ΚΑΝ πάνω στο τραπέζι, αν εγώ αναλάβω...δηλαδή, 5 χρόνια Δημήτρη εκόλλας μπρίκια, διαγράφεται η πενταετία σου ακόμα και από τον Μαλά...Ο κ. Λιλλήκας να σταματήσει να ψεύδεται για τον αείμνηστο, διότι ο αείμνηστος το 2005 σε συγκέντρωση του ΑΚΕΛ ξεκαθάρισε πως είναι υπέρ της ΔΔΟ...είπα πιο πάνω, πως μια ψευκιά μπορεί να θεωρηθεί λάθος ωσπου να κάμεις το πείραμα...αφού το έκαμες, ξέρεις πως ο Τάσσος ήταν κατά της ΔΔΟ. Ανάγιωσεν τζαι θκυο λεβέντες γιούδες που τωρά κοσμούν την υποψηφιότητα Λιλλήκα. Εν τζαι εν τυχαίο έννε; Σε τούντες περιπτώσεις, λαλείς πως το ακελ έκαμεν λάθος εκτίμηση για τον Παπαδόπουλο που τότε, τζαι σταματάς να συνεχίζεις την ίδια ψεφκιάν απλά για τους ψήφους. Εκτος αυτού, μας είπες πως το τελευταίο σημαντικό βήμα - αφού φκάλλουμεν έξω τες προτάσεις Χριστόφια - το έκαμεν πάλε ο Τάσσος τζαι είναι η συμφωνία της 8η Ιουλίου. Τζαι ο Βασιλείου ως εγγύηση για τα κέρδη στην οικονομία....επειδή τάχα ο Βασιλείου εν αντιπροσωπευτικό δείγμα τζαι των εκατομμυριούχων νεοφιλελεύθερων του τόπου, έννε κανένας άσχετος, τζαι ξέρει που τούντες δουλειές...( υπάρχει τζαι νέα κατηγορία τωρά: αριστεροί νεοφιλελεύθεροι; τί μας λαλείς τον Βασιλείου ως πρότυπο για να ησυχάσουμεν δηλαδή; )Ευρωλάγνος τέλεια ο Σταύρος. Κάτι σαν την Πραξούλα στο αρσενικό.

Λιλλήκας: Ο Τάσσος ήταν κατά της ΔΔΟ. Ναι εν αλήθκεια. Εν η μόνη αλήθκεια που λέει τούτος ο τύπος, τζαι γυρών της έφτιαξεν ένα τερατούργημα, με όνειρα για Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, δηλαδή με λλία λόγια, να ετοιμαζούμαστεν να αναλάβουν "Στρατιωτικοί" τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού...άψογα!! Ο "δημοκράτης" Νίκος Σαμψών μας εφκήκες Γιώργο. Φασίστας με τα όλα σου!! Πιο αναλυτικά να πω κάτι νομίζω εν περιττό.


Συμπέρασμα. Είπα το στην αρχή. Κανένας δεν ξέρει, ούτε τί θα γίνει με το κυπριακό, ούτε πως θα το διαπραγματευτεί, ούτε πως θα πιέσει την Τουρκία, ούτε τίποτε. Επιπλέον κανένας δεν ξέρει ή δείχνει να μεν υποψιάζεται πως το χαρτί για το κυπριακό πλέον δεν το κρατούμεν εμείς, τζαι ότι θα μας παίρνουν τριφτούς λόγω μνημονίου και πως η λύση θα γίνει χωρίς εμάς αλλά για μας χωρίς να το πάρουμεν πρέφα...είμαστε χωρίς τίποτε τζαι σαν να δεν επέρασαν 5 χρόνια, σαν να είμαστεν πριν την διεκδίκηση της προεδρίας τότε, πριν την ήττα του Παπαδόπουλου, πριν που ούλλα...δηλαδή απλά σε ένα περίπου άγνωστο χώρο και τόπο.







26.1.13

Από δω για τ' αέρια Κυρίες και Κύριοι - Το Γράμμα .




…….
Ξέρεις τι σκέφτομαι όταν σου γράφω ;
Είναι αργά το βράδυ . Ένα μεγάλο γραφείο με χωρίζει από το θάλαμο των ασθενών που βαριανασαίνουν . Κάθομαι μόνος μου στο σκοτεινό παράθυρο που αντικατοπτρίζει το πρόσωπό μου , την πράσινη σκιά μιας λάμπας και το άσπρο χαρτί πάνω στο τραπέζι . Ο Φράντς , ένας νεαρός από την Βιέννη , με συμπάθησε , από την πρώτη βραδιά που έφτασε – έτσι τώρα κάθομαι , στο τραπέζι του και στο φως της λάμπας του , γράφω το γράμμα αυτό σ’ εσένα χρησιμοποιώντας το χαρτί του . Δεν θα σου γράψω όμως για τα θέματα που συζητούσαμε σήμερα στο στρατόπεδο : γερμανική φιλολογία , κρασί , ρομαντική φιλοσοφία , προβλήματα του υλισμού .
Ξέρεις , τι σκέφτομαι  ;
Σκέφτομαι την οδό Σταρίσζεβσκα . Κοιτάζω το σκοτεινό παράθυρο , το πρόσωπό μου που αντανακλάται στο τζάμι , και έξω βλέπω το σκοτάδι που φωτίζεται περιοδικά από το ξαφνικό φως των προβολέων πάνω στα φυλάκια , που σκιαγραφεί κομμάτια των διαφόρων αντικειμένων μέσα στη νύχτα . Κοιτάζω το σκοτάδι και σκέφτομαι την οδό Σταρίσζεβσκα . Θυμάμαι τον ουρανό , χλωμό μα φωτεινό , και το βομβαρδισμένο σπίτι στην απέναντι πλευρά του δρόμου . Σκέφτομαι πόσο πολύ λαχτάρησα το κορμί σου εκείνες τις μέρες και συχνά χαμογελώ μόνος μου καθώς φαντάζομαι την κατάπληξή τους όταν μετά την σύλληψή μου πρέπει να βρήκαν το σωμάτιό μου , πλάι στα βιβλία μου και στα ποιήματά μου , το άρωμά σου και τη ρόμπα σου , βαριά και κατακόκκινη σαν τα χρυσοποίκιλτα υφάσματα στους πίνακες του Βελάσκεθ .
Σκέφτομαι πόσο ώριμη ήσουν . Την αφοσίωση και , συγχώρεσε με αν το λέω μόνο τώρα , την ανιδιοτέλεια που πρόσφερες στην αγάπη μας , πόσο ευχάριστα μπήκες στη ζωή μου που δεν σου πρόσφερε τίποτα παρά ένα μικρό δωματιάκι χωρίς σωληνώσεις , βραδιές με παγωμένο τσάι , λίγα μαραμένα λουλούδια , ένα σκυλί που πάντοτε μασουλούσε παίζοντας με τα παπούτσια σου , μια λάμπα πετρελαίου .
Τα σκέφτομαι όλα αυτά και χαμογελάω καταδεχτικά όταν μου μιλούν για ηθικότητα , για νόμους , για παράδοση , για υποχρεώσεις … όταν απορρίπτουν κάθε τρυφερότητα και αίσθημα , και κουνώντας τις γροθιές ανακηρύσσουν την εποχή αυτή ως εποχή σκληρότητας . Χαμογελώ και σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος πρέπει πάντα να ανακαλύπτει τον άλλο , χρησιμοποιώντας την αγάπη . και ότι αυτό είναι το πιο πολύτιμο αγαθό στη γη και αυτό που  θα διαρκέσει περισσότερο .
Σκέφτομαι ακόμη το κελί μου στη φυλακή Πάβιακ . Την πρώτη εβδομάδα ένιωθα ότι δεν θ’ άντεχα ούτε μέρα χωρίς βιβλίο , χωρίς τον κύκλο του φωτός κάτω από την λάμπα πετρελαίου το βράδυ , χωρίς ένα κομμάτι χαρτί , χωρίς εσένα …
Και πράγματι , η συνήθεια είναι μια πανίσχυρη δύναμη . Θα σου φανεί απίστευτο κι όμως βημάτιζα διαρκώς πάνω κάτω στο κελλί μου , συνθέτοντας ποιήματα στον ρυθμό των βημάτων μου . Ένα απ’ αυτό το έγραψα σε μία Βίβλο ενός συντρόφου μου στο κελλί , αλλα απ’ τα υπόλοιπα – και ήταν ποιήματα εμπνευσμένα στο στυλ του Οράτιου – δεν τα θυμάμαι πια .


σ.σ.:   α) Federico Caponi photography
        β) Tadeusz Borowski  " Από δω για τ' αέρια Κυρίες και Κύριοι" , εκδόσεις Στοχαστής 1988

«Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης και ο προλεταριακός διεθνισμός ως απάντηση στον αστικό εθνικισμό και στον κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου».


Ολοκληρώθηκε η Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από χώρες των Βαλκανίων που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), με πρωτοβουλία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας με θέμα: «Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης και ο προλεταριακός διεθνισμός ως απάντηση στον αστικό εθνικισμό και στον κίνδυνο του ιμπεριαλιστικού πολέμου».
Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι από τα εξής κόμματα:
- Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας
- Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας
- Κόμμα Βούλγαρων Κομμουνιστών
- Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
- Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Κροατίας
- Κομμουνιστικό Κόμμα Μακεδονίας
- Κόμμα Σέρβων Κομμουνιστών
- Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
- Κόμμα Εργασίας Τουρκίας
- Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
Οι εργασίες της συνάντησης, ξεκίνησαν το πρωί με την εισαγωγική τοποθέτηση του ΚΚΕ, από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕΑλέκα Παπαρήγα(μπορείτε να δείτε το βίντεο κάνοντας κλικ εδώ) η οποία μεταξύ άλλων σημείωσε: «Η εκτίμηση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη: Απαιτείται πάλη λαϊκή για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Πάλη, που τη θετική έκβασή της μπορεί να εγγυηθεί μόνον η εργατική εξουσία, σπάζοντας την ιμπεριαλιστική "αλυσίδα", αποσπώντας τη χώρα από τα νύχια των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων και των ενώσεών τους.
Μόνο στο έδαφος της εργατικής-λαϊκής εξουσίας, στο έδαφος του σοσιαλισμού, μπορούν να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, δημιουργικά και να αξιοποιήσουν για δικό τους όφελος, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα είναι λαϊκή περιουσία.
Η καπιταλιστική παλινόρθωση δεν καταργεί ίσα-ίσα την φέρνει ξανά στην επιφάνεια την αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό. Σ’ αυτό πρέπει να συγκλίνει η πάλη μας, που μπορεί να συντονίζεται σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο, και στα Βαλκάνια, ώστε τα χτυπήματά μας στον ιμπεριαλισμό και στις ενώσεις του να γίνουν πιο δυνατά κι αποτελεσματικά».
Κοινή ανακοίνωση
Κατά τη Συνάντηση αποφασίσθηκε Κοινή Ανακοίνωση των 10 κομμάτων από 7 χώρες που συμμετείχαν η οποία ακολουθεί παρακάτω:
«Στις 26 Γενάρη 2013 στη Θεσσαλονίκη, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, πραγματοποιήθηκε Συνάντηση 10 Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων από 7 χώρες των Βαλκανίων και συγκεκριμένα από την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Κροατία, την ΠΓΔΜ, τη Σερβία και την Τουρκία.
Η συνάντηση συνέβαλε στην ανταλλαγή απόψεων για την κατάσταση που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, έντασης της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας κατά της Συρίας κι όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Η καπιταλιστική κρίση οξύνει το σύνολο των λαϊκών προβλημάτων, επεκτείνει τη φτώχεια, διευρύνει την ανεργία, τη σχετική κι απόλυτη εξαθλίωση που αγκαλιάζει και στις βαλκανικές χώρες μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα της Βαλκανικής εκτιμούν πως η πραγματική αιτία της κρίσης είναι η όξυνση της βασικής αντίθεσης του καπιταλισμού, της αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.
Επιπλέον, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ανάμεσα στα μονοπώλια, για τον έλεγχο των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς τους, τα μερίδια των αγορών. Αυτό φαίνεται και στην περιοχή μας, όπου το ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία.
Οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν κάθε φορά διάφορα προσχήματα, ώστε να κερδίσουν τη λαϊκή στήριξη ή έστω ανοχή για τη διεξαγωγή των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Σ’ αυτές τις συνθήκες βλέπουμε και τις αστικές τάξεις και τους πολιτικούς τους εκφραστές στα Βαλκάνια να συμμετέχουν δραστήρια στα σχέδια αυτά κι επιδιώκοντας να αναβαθμίσουν το ρόλο τους στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού συστήματος, για να αποσπάσουν κι αυτές ένα μερίδιο από την ιμπεριαλιστική λεία, χρησιμοποιούν την άνοδο του εθνικισμού, του μεγαλοϊδεατισμού.
Σ’ αυτές τις συνθήκες τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα της Βαλκανικής χαιρετίζουν τους εργατικούς κι αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες που έγιναν στην Ελλάδα, στην Τουρκία και αλλού, για την υπεράσπιση των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ενάντια στον εθνικισμό και το ρατσισμό, για τα δικαιώματα των μεταναστών, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σε όλους αυτούς τους αγώνες τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα καλούνται να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης τους, υπερασπίζοντας τα εργατικά–λαϊκά δικαιώματα, ενισχύοντας τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις ενώσεις του, αναδεικνύοντας πως η κρίση δείχνει πλέον τα ιστορικά όρια αυτού του συστήματος κι η αναγκαιότητα κι επικαιρότητα του σοσιαλισμού προβάλει πιο καθαρά από πριν.
Στην συνάντηση εκφράστηκε η κοινή θέληση για να ενισχυθούν και να πυκνώσουν οι κοινές δραστηριότητες κι ο συντονισμός των Κομμάτων μας, αλλά κι η προώθηση ευρύτερων αντιιμπεριαλιστικών δράσεων, στην κατεύθυνση:
  • Της αλληλεγγύης στους ταξικούς εργατικούς αγώνες, της ανάπτυξης του αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας των γυναικών, που ξεσπούν στη Βαλκανική.
  • Της ενίσχυσης και διεύρυνσης του φιλειρηνικού, αντινατοϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια. Ενάντια στη λεγόμενη αντιπυραυλική ασπίδα, στις ξένες βάσεις και τα στρατεύματα, στη συμμετοχή των στρατιωτικών σωμάτων από βαλκανικές χώρες σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε άλλες χώρες. Για την αποδέσμευση των χωρών μας από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
  • Της ενδυνάμωσης της λαϊκής καταδίκης του αντικομμουνισμού και της ανιστόρητης ταύτισης κομμουνισμού – φασισμού, που προωθεί η ΕΕ κι οι αστικές τάξεις.
  • Ξεχωριστό καθήκον αποτελεί σήμερα η πάλη για να αντιταχθούν αποφασιστικά οι λαοί μας σε έναν νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Συρίας και του Ιράν, αλλά κι ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στον Καύκασο κ.ά.».
Χαιρετισμός από την ΠΣΟ
Επίσης, εκ μέρους του παγκόσμιου ταξικού εργατικού κινήματος, τις εργασίες χαιρέτησε ο Γιώργος Μαυρίκος, ΓΓ της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ). Σε δήλωση του (μπορείτε να δείτε το βίντεο κάνοντας κλικ εδώ) σημείωσε πως είναι «αναγκαιότητα για τους κομμουνιστές και τους αγωνιστές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια να υπάρξει ένας συντονισμός, μέσα από αυτόν να προκύψει ένα σχέδιο, ένας προγραμματισμός και ένας έλεγχος, προκειμένου να προχωρήσουν μερικά πράγματα. Η κατάσταση στα Βαλκάνια είναι παρεμφερής στις περισσότερες χώρες, ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, επιθέσεις στην κοινωνική ασφάλιση, στα μεροκάματα και τους μισθούς και στις συντάξεις. Με βάση αυτό, υποστηρίζουμε και είμαστε σε επαφή με τους συναγωνιστές στα Βαλκάνια, προκειμένου να διαμορφώσουμε έναν ταξικό πόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα που θα κάνει αυτό το σχεδιασμό και θα οργανώσει την αντίσταση των ταξικών δυνάμεων στην περιοχή της Βαλκανικής».
Στη διάρκεια των εργασιών, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των κομμουνιστών συντρόφων Χούσνι Μιλόσι, πρόεδρο του ΚΚ Αλβανίας και Μπράνκο Κιτάνοβιτς, ΓΓ του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας, που βοήθησαν στην ανασυγκρότηση των κομμουνιστικών κομμάτων στις χώρες τους, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού αλλά και στην προσπάθεια συντονισμού των κομουνιστικών κομμάτων των Βαλκανίων.

Ασιερόμπασμα

Δεν ξέρω τί σημαίνει Ασιερόμπασμα.

Τιτλοφορείται όμως 'έτσι, ένα από τα ομορφότερα παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρου. Σε δύο εκτελέσεις, η πρώτη , δυστυχώς εδώ ακούγεται ημιτελώς. Η δεύτερη είναι ολοκληρωμένη.










Όλοι μαζί στο δίκαιο αγώνα των οικοδόμων.








Οι Απεργιακές Συνελεύσεις των εργαζομένων στην Οικοδομική Βιομηχανία, που πραγματοποιήθηκαν σήμερα 25 Ιανουαρίου 2013, αφού ενημερώθηκαν από τα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, για τα τεκτενόμενα στην Οικοδομική Βιομηχανία και για τις ενέργειες που έγιναν την τελευταία περίοδο, για την τροχιοδρόμηση της επίλυσης των πολύ σοβαρών προβλημάτων που εμφανίζονται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης, αποφάσισαν τα ακόλουθα :

  • Να καταγγείλουν την απαράδεκτη στάση που τήρησε η Εργοδοτική Πλευρά, απορρίπτοντας για τρίτη συνεχόμενη φορά την Μεσολαβητική πρόταση της Υπουργού Εργασίας. Η ενέργεια τους αυτή, δείχνει και την πραγματική τους πρόθεση, που δεν είναι άλλη, από την διαιώνιση της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στην Οικοδομική Βιομηχανία, που οδηγεί στην εξαθλίωση χιλιάδες συναδέλφους μας.
  • Να καταδικάσουν την στάση μεγάλης μερίδας εργολάβων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την παρουσία χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών με στόχο να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

  • Να καλέσουν την Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, να αλλάξει την αρνητική και απαράδεκτη στάση που τήρησε σε όλο αυτό το διάστημα των δύο χρόνων που κράτησαν οι διαπραγματεύσεις, γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν ωφελούν και δεν πρόκειται να φέρουν αποτελέσματα για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τον Κλάδο.

  • Να στείλουν μήνυμα ενότητας προς όλους τους Κύπριους Εργαζόμενους, να τους ευχαριστήσουν για την συμπαράσταση και να τους καλέσουν να συνεχίσουν να τηρούν αυτή την στάση, γιατί ο αγώνας που έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό, είναι αγώνας επιβίωσης, που αφορά όλους τους εργαζομένους της Κύπρου.

  • Να επαναλάβουν για ακόμα μια φορά ότι, με τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι, θέλουν να ξεσκεπάσουν τους πραγματικούς ένοχους για τα προβλήματα που εμφανίζονται στον Κλάδο και ιδιαίτερα για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, που δεν είναι άλλοι από την μεγάλη εκείνη μερίδα των εργολάβων που απολύουν καθημερινά τους συναδέλφους μας και τους στέλνουν στα Ταμεία της Ανεργίας αντικαθιστώντας τους με φτηνή εργατική δύναμη.

  • Την συνέχιση της Απεργίας Διαρκείας και παράλληλα την εξουσιοδότηση στα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, να ανταποκριθούν σε οποιονδήποτε κάλεσμα της Υπουργού Εργασίας, με στόχο την επίλυση των προβλημάτων που υφίστανται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης.



Οι Γενικές Συνελεύσεις των Εργαζομένων
Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013




( ΕΡΑΣ)

Κάλεσμα συμπαράστασης στην απεργία διαρκείας των εργαζομένων στην οικοδομική βιομηχανία


Η Επιτροπή για μια Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση (ΕΡΑΣ) εκφράζει την αγωνιστική συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στην οικοδομική βιομηχανία που μάχονται για την προάσπιση των εργασιακών και συλλογικών δικαιωμάτων τους. Στην εποχή του μνημονίου και της άγριας λιτότητας που τα εργασιακά δικαιώματα όλων μας θα περικόπτονται ολοένα και περισσότερο δηλώνουμε τη διάθεσή μας να στηρίξουμε την ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ που άρχισε στις 24 Γενάρη και συνεχίζεται με απόφαση των απεργιακών τους συνελεύσεων.
Οι εργολάβοι επιτίθενται συστηματικά στους οικοδόμους με στόχο να τους διασπάσουν σε ντόπιους και μετανάστες, να τους πάρουν δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο τους κίνημα. Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα, όλοι μαζί, η επίθεση των εργοδοτών θα επεκταθεί και σε άλλους κλάδους. Δεν θα τους περάσει!
Οι οικοδόμοι ζητούν στις ανακοινώσεις τους τη συμπαράσταση«ολόκληρής της Εργατικής Τάξης της Κύπρου και του κάθε τίμιου ανθρώπου» Ο αγώνας τους είναι ο αγώνας όλων μας για το δικαίωμα στην δουλειά, στην αξιοπρέπεια των αμοιβών, στην υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Σε αυτό τον αγώνα είμαστε μαζί τους.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ


ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ
Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΤΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ
ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ - ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
- ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΜΑΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ

Συνάδελφοι, μέχρι τις 12.00 να βρισκόμαστε στους χώρους δουλειάς για να περιφρουρήσουμε την απεργία μας και στις 1.00 μ.μ θα πραγματοποιηθούν απεργιακές συγκεντρώσεις ως εξής :

ΛΕΥΚΩΣΙΑ , Οίκημα ΠΕΟ
ΛΕΜΕΣΟ , Οίκημα ΣΕΚ
ΛΑΡΝΑΚΑ, Οίκημα ΣΕΚ
ΠΑΦΟΣ, Οίκημα ΠΕΟ
ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ, Οίκημα ΣΕΚ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι μεγάλη μερίδα εργολάβων έχει αποφασίσει να δώσει το τελειωτικό κτύπημα για τους εργαζόμενους της Οικοδομικής Βιομηχανίας , τις κατακτήσεις τους και τις οικογένειες τους.

Από καιρό τώρα άρχισαν να απολύουν συστηματικά και οργανωμένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων της Οικοδομικής Βιομηχανίας αντικαθιστώντας τους με φτηνό εργατικό δυναμικό, σπρώχνοντας στην μιζέρια και την εξαθλίωση χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων, επικαλούμενοι πάντοτε, το καλό της Βιομηχανίας.

H πραγματικότητα όμως ήταν άλλη. Θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία, εξαιτίας της παρουσίας χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών στην Βιομηχανία, να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο τους Κίνημα.

Ψες βράδυ έβγαλαν εντελώς τις μάσκες και απορρίπτοντας την τρίτη κατά συνέχεια πρόταση του Υπουργείου Εργασίας, έχουν ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και επιχειρούν να δώσουν στους εργαζόμενους το τελειωτικό κτύπημα. Η στάση τους αυτή δείχνει και τις πραγματικές τους προθέσεις.

Θέλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να προειδοποιήσουμε ότι, αυτό που επιχειρούν συστηματικά εδώ και καιρό, δεν γίνεται ανεκτό από τους εργαζόμενους, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι αν αποδεχτούμε αυτές τις απαράδεκτες απαιτήσεις τους, τότε τόσον εμείς όσο και οι οικογένειες μας δε θα έχουν μέλλον σε αυτό το τόπο.

Ο αγώνας που έχουμε αρχίσει από τον περασμένο χρόνο και συνεχίζεται σήμερα με την απεργία διαρκείας, είναι πλέον αγώνας επιβίωσης και δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά και τους εργαζόμενους ολόκληρης της Κύπρου.

Αν οι συμπεριφορές πολλών εργοδοτών σε όλους τους Βιομηχανικούς Κλάδους, αφεθούν απαρατήρητες και οι εργαζόμενοι ενωμένοι δεν σταματήσουν τα άνομα σχέδια τους, τότε για κανένα εργαζόμενο σε αυτό το τόπο δεν θα υπάρχει μέλλον.

Ο αγώνας που συνεχίζουν οι εργαζόμενοι στην Οικοδομική Βιομηχανία, είναι δίκαιος από όλες τις απόψεις και όσες δυσκολίες και αν περιέχει, με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση και την ενότητα, θα τον καταστήσουμε νικηφόρο.

Σε αυτό τον αγώνα ζητούμε την συμπαράσταση ολόκληρης της Εργατικής Τάξης της Κύπρου και του κάθε τίμιου άνθρωπου, γιατί με την φόρα που πήραν τα πράγματα, η μεγάλη μερίδα των εργοδοτών που χρησιμοποιεί αυτές τις απαράδεκτες μεθόδους, δεν θα σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχίσει μέχρι να μας οδηγήσει στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

25.1.13

Τσε Γκεβάρα : Κινητοποιώντας τις μάζες ενάντια στον Ιμπεριαλισμό






Κινητοποιώντας τις μάζες για την εισβολή


Ομιλία του Τσε σε εργάτες ζαχαροκάλαμων στην Σάντα Κλάρα, στις 28 Μάρτη 1961, είκοσι μόλις μέρες πριν την εισβολή του Κόλπου των Χοίρων.
Κάθε στιγμή πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας: είμαστε σε πόλεμο, έναν ψυχρό πόλεμο όπως τον αποκαλούνε, έναν πόλεμο όπου δεν υπάρχει πρώτη γραμμή, ούτε συνεχής βομβαρδισμός, αλλά όπου οι δύο πλευρές – ο μικρός πρωταθλητής της Καραϊβικής και η τεράστια ιμπεριαλιστική ύαινα – έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο γνωρίζοντας ότι ένας απ’ τους δύο πρόκειται να καταλήξει νεκρός στη μάχη.
Οι βορειοαμερικανοί γνωρίζουν, το γνωρίζουν πολύ καλά, σύντροφοι, πως η νίκη της Κουβανικής Επανάστασης δεν θα είναι μια απλή ήττα για την αυτοκρατορία, ούτε ένας ακόμη κρίκος στη μακρυά αλυσίδα της ήττας που η πολιτική της ισχύος και της καταπίεσης τους ενάντια στου λαούς επιφέρει τα τελευταία χρόνια. Η νίκη της Κουβανικής Επανάστασης θα αποτελέσει μια χειροπιαστή απόδειξη, μπροστά σε όλη την Αμερική, πως οι λαοί είναι σε θέση να σηκώσουν κεφάλι, ότι μπορούν να σηκωθούν όρθιοι μόνοι τους μέσα στα δόντια του τέρατος. Θα σημάνει την αρχή του τέλους της αποικιοκρατικής ηγεμονίας στην Αμερική, κάτι που σημαίνει, την πραγματική αρχή του τέλους για το βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Αυτός είναι ο λόγος που οι ιμπεριαλιστές δεν παραιτούνται, επειδή αυτός είναι ένας αγώνας μέχρι θανάτου. Αυτός είναι ο λόγος που δε μπορούμε να κάνουμε βήμα πίσω. Διότι την πρώτη στιγμή που θα οπισθοχωρίσουμε ένα βήμα, θα σημάνει την αρχή μιας μακράς αλυσίδας και για μας και θα καταλήξει με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει με τους κάλπικους ηγέτες και όλους τους λαούς που, σε συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας δεν αντιστάθηκαν στη θέληση της αυτοκρατορίας.
Γι’ αυτό πρέπει να πάμε μπροστά, βάλλοντας ακούραστα κατά του Ιμπεριαλισμού. Απ’ όλο τον κόσμο έχουμε να πάρουμε μαθήματα. Η δολοφονία του Λουμούμπα πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μας. Η δολοφονία του Πατρίς Λουμούμπα αποτελεί παράδειγμα για το τι είναι ικανή να κάνει η αυτοκρατορία όταν ο αγώνας ενάντια σε αυτήν γίνεται με σταθερό τρόπο. Ο Ιμπεριαλισμός πρέπει να χτυπηθεί στο πρόσωπο και μία και δύο φορές και μετά πάλι, σε μια ατέλειωτη σειρά χτυπημάτων. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για τους λαούς ώστε να αποκτήσουν την πραγματική τους ανεξαρτησία.
Ποτέ βήμα πίσω, ποτέ στιγμή αδυναμίας! Και κάθε φορά που οι περιστάσεις ενδέχεται να μας βάλουν στον πειρασμό να σκεφτούμε πως θα ήταν καλύτερα εάν δεν πολεμούσαμε ενάντια στην αυτοκρατορία, ας σκεφτούμε, ο καθένας απο εμάς, τη μακρυά αλυσίδα των βασανισμών και των θανάτων που πέρασε ο κουβανικός λαός προκειμένου να αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Ας σκεφτούμε όλοι μας τους διωγμούς των αγροτών, τις δολοφονίες των εργατών, τις απεργίες που διαλύθηκαν από την αστυνομία, όλα αυτά τα είδη της ταξικής καταπίεσης που έχουν τώρα εξαφανιστεί πλήρως από την Κούβα… Και, επιπλέον, ας αντιληφθούμε καλά πως κερδίζεται η νίκη με την προετοιμασία του λαού, με την ενίσχυση της επαναστατικής του συνείδησης στη δημιουργία ενότητας, απαντώντας σε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και επιθετικότητας με τα τουφέκια μας στην πρώτη γραμμή. Έτσι κερδίζεται…
Πρέπει να θυμόμαστε και να επιμένουμε συνέχεια στο εξής: Η νίκη του κουβανικού λαού δε μπορεί ποτέ να έρθει μόνο μέσω της εξωτερικής βοήθειας, παρότι είναι επαρκής και γεναιόδωρη, παρά την σπουδαία και ισχυρή αλληλεγγύη που μπορεί να επιδείξουν (απέναντι μας) οι λαοί του κόσμου. Διότι, ακόμη και με την σπουδαία αλληλεγγύη όλων των λαών προς στον Πατρίς Λουμούμπα και το λαό του Κονγκό, εάν λείπουν οι αναγκαίες συνθήκες στο εσωτερικό της χώρας, όταν οι ηγέτες αποτυγχάνουν να αντιληφθούν πως να αντεπιτεθούν χωρίς οίκτο ενάντια στον Ιμπεριαλισμό, όταν κάνουν πισωγυρίσματα, χάνουν τον αγώνα. Και δεν τον έχασαν μόνο για λίγα χρόνια, αλλά ποιός ξέρει για πόσα χρόνια! Αυτό αποτέλεσε ένα μεγάλο πισωγύρισμα για όλους τους λαούς.
Αυτό είναι που πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ότι η νίκη της Κούβας έγκειται, όχι στους σοβιετικούς πυραύλους, ούτε στην αλληλεγγύη του σοσιαλιστικού κόσμου, ούτε στην αλληλεγγύη του κόσμου ολόκληρου. Η νίκη της Κούβας έγκειται στην ενότητα, την εργατικότητα και το πνεύμα αυτοθυσίας του λαού της.
Πηγή: Marxists Internet Archive, 2002.

Οι ΗΠΑ θα κάνουν αληθινό το" Όραμα" της Ε.Ε αντί της Ε.Ε που δεν τα κατάφερε!

Δημοκρατικός - αντικομμουνιστικός άξονας. ( πιο δημοκρατικά πεθαίνεις...!!!)

Ισραήλ - ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία - Ελλάδα - Κύπρος.

Είμαστε ήδη στο τραίνο - όχι αυτό που απεργεί, το άλλο - και οδεύουμε προς την αντίσταση και τη νίκη (;)! Λέω εγώ τώρα...

Μπόνους: Σύμφωνα με τη Ρένα ( μία είναι η Ρένα, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξαναγεννημένος. Ε μα εν τζαι εν να πεθάνουμε μόνοι μας στην αντίσταση! Είναι και η Ρένα στο σουρεαλιστικό τραίνο της Ιστορίας και όλοι μαζί μια μέρα θα δικαιωθούμε Ιστορικώς! Ο άξονας τζαι τα μμάθκια σας! )

Τα βάσανα μας εν πίσω...


Ραμόν

Σαν τις αλογόμυγες
στης άνοιξης την πλάτη
τώρα χάσκουν αδειανά
τα πολυβολεία.

Τα κοιτώ κι αναριγώ
που μια μέρα είδα
τον αντάρτη τον Ραμόν
καθιστό σε μια άκρη.

Άρμεγε μια αχτένιστη
μια ρούσα γίδα
κι όπως κοντοστάθηκα
λόγο μου απευθύνει.

"Έχεις χαιρετισματά
καποιανού Δημήτρη
γάλα για τα ορφανά
που δεν έχουν σπίτι"

Στάθηκα στον παράδρομο
όσο πιο όμορφη είναι η μέρα
τόσο πιο βάσανο η ζωή...


Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου



24.1.13

Απεργία Οικοδόμων


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι μεγάλη μερίδα εργολάβων έχει αποφασίσει να δώσει το τελειωτικό κτύπημα για τους εργαζόμενους της Οικοδομικής Βιομηχανίας , τις κατακτήσεις τους και τις οικογένειες τους.
Από καιρό τώρα άρχισαν να απολύουν συστηματικά και οργανωμένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων της Οικοδομικής Βιομηχανίας αντικαθιστώντας τους με φτηνό εργατικό δυναμικό, σπρώχνοντας στην μιζέρια και την εξαθλίωση χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων, επικαλούμενοι πάντοτε, το καλό της Βιομηχανίας.
H πραγματικότητα όμως ήταν άλλη. Θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία, εξαιτίας της παρουσίας χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών στην Βιομηχανία, να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο τους Κίνημα.
Ψες βράδυ έβγαλαν εντελώς τις μάσκες και απορρίπτοντας την τρίτη κατά συνέχεια πρόταση του Υπουργείου Εργασίας, έχουν ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και επιχειρούν να δώσουν στους εργαζόμενους το τελειωτικό κτύπημα. Η στάση τους αυτή δείχνει και τις πραγματικές τους προθέσεις.
Θέλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να προειδοποιήσουμε ότι, αυτό που επιχειρούν συστηματικά εδώ και καιρό, δεν γίνεται ανεκτό από τους εργαζόμενους, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι αν αποδεχτούμε αυτές τις απαράδεκτες απαιτήσεις τους, τότε τόσον εμείς όσο και οι οικογένειες μας δε θα έχουν μέλλον σε αυτό το τόπο.

Ο αγώνας που έχουμε αρχίσει από τον περασμένο χρόνο και συνεχίζεται σήμερα με την απεργία διαρκείας, είναι πλέον αγώνας επιβίωσης και δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά και τους εργαζόμενους ολόκληρης της Κύπρου.

Αν οι συμπεριφορές πολλών εργοδοτών σε όλους τους Βιομηχανικούς Κλάδους, αφεθούν απαρατήρητες και οι εργαζόμενοι ενωμένοι δεν σταματήσουν τα άνομα σχέδια τους, τότε για κανένα εργαζόμενο σε αυτό το τόπο δεν θα υπάρχει μέλλον.

Ο αγώνας που συνεχίζουν οι εργαζόμενοι στην Οικοδομική Βιομηχανία, είναι δίκαιος από όλες τις απόψεις και όσες δυσκολίες και αν περιέχει, με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση και την ενότητα, θα τον καταστήσουμε νικηφόρο.

Σε αυτό τον αγώνα ζητούμε την συμπαράσταση ολόκληρης της Εργατικής Τάξης της Κύπρου και του κάθε τίμιου άνθρωπου, γιατί με την φόρα που πήραν τα πράγματα, η μεγάλη μερίδα των εργοδοτών που χρησιμοποιεί αυτές τις απαράδεκτες μεθόδους, δεν θα σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχίσει μέχρι να μας οδηγήσει στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

Πέμπτη, 24 Ιανουαρίου 2013     

via ΕΡΑΣ

23.1.13

Μην τους ακούς, οργανώσου για ανατροπή

Ο βασικός νόμος της επανάστασης, που τον επιβεβαίωσαν όλες οι επαναστάσεις και ειδικά οι τρεις ρωσικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα, συνίσταται στο εξής: για την επανάσταση δεν είναι αρκετό να κατανοήσουν οι εκμεταλλευόμενες και καταπιεζόμενες μάζες πως είναι αδύνατο να ζουν με τον παλιό τρόπο και να απαιτούν αλλαγή· για την επανάσταση είναι απαραίτητο οι εκμεταλλευτές να μη μπορούν να ζουν και να κυβερνούν με τον παλιό τρόπο. Μόνο όταν “οι κάτω” δεν θέλουν το παλιό και «οι πάνω» δεν μπορούν να ζουν και να κυβερνούν με τον παλιό τρόπο, μόνο τότε μπορεί να νικήσει η επανάσταση. Η αλήθεια αυτή εκφράζεται διαφορετικά με τα λόγια: η επανάσταση είναι αδύνατη χωρίς μια πανεθνική κρίση (που να θίγει και τους εκμεταλλευόμενους και τους εκμεταλλευτές). Επομένως για την επανάσταση πρέπει, πρώτο, να πετύχουμε ώστε η πλειοψηφία των εργατών (ή πάντως η πλειοψηφία των συνειδητών, των σκεπτόμενων και των πολιτικά δραστήριων εργατών) να καταλάβει πέρα για πέρα την ανάγκη της επανάστασης και να είναι έτοιμη να βαδίσει στο θάνατο γι’ αυτή· δεύτερο, πρέπει οι άρχουσες τάξεις να περνούν κυβερνητική κρίση που τραβά στην πολιτική ακόμη και τις πιο καθυστερημένες μάζες (το γνώρισμα κάθε πραγματικής επανάστασης είναι ότι γρήγορα δεκαπλασιάζεται ή ακόμη και εκατονταπλασιάζεται ο αριθμός των ικανών για πολιτικό αγώνα εκπροσώπων της εργαζόμενης και καταπιεζόμενης μάζας που ως τότε ήταν απαθής), εξασθενεί την κυβέρνηση και κάνει δυνατή για τους επαναστάτες τη γρήγορη ανατροπή της.

V.I. Lenin, Αριστερισμός, η παιδική αρρώστια του κομμουνισμού.


[...]


Κοίτα, άκου, σκέψου γιατί συμβαίνουν, πώς δε θα συμβαίνουν. Για να καταλήξεις στο παλιό αλλά αποτελεσματικό: Να μην αρκείσαι στην περιγραφή της κατάστασης, αλλά να την αναλύεις, για να οργανώσεις την ανατροπή της.
***
Από μόνη της δεν αρκεί η οργάνωση. Οργανωμένοι είναι και οι εργαζόμενοι στο Μετρό αλλά δυο μέρες τώρα βλέπουν το δίκιο τους να κυλιέται στη λάσπη. Με πλαστά στοιχεία, η κυβέρνηση τους εμφανίζει όχι μόνο προνομιούχους, αλλά και καταχραστές δημοσίου χρήματος.
Η απατεωνιά βγάζει μάτι: Βάζει στη ζυγαριά τους εργαζόμενους που αναγκαστικά έχουν ρεπό την Κυριακή και τους εμφανίζει σαν απεργούς που δε δηλώνουν απεργία και πληρώνονται κανονικά.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο λέγοντας ότι οι εργάτες έχουν δίκιο. Απέναντί της πρέπει να βρει ένα μέτωπο που όχι μόνο θα αρνείται την ισοπέδωση των πάντων προς τα κάτω αλλά και θα προβάλλει το δικαίωμα να επιστρέφει στους εργαζόμενους ο παραγόμενος πλούτος.
Οσο η πάλη εγκλωβίζεται σε νομικές διαδικασίες και εκτονώνεται μέσα από κοινοβουλευτικές αυταπάτες ότι αλλάζοντας κυβέρνηση αλλάζει και η ζωή με τους δυνάστες να παραμένουν στην εξουσία, ο πόλεμος είναι χαμένος.
***
Οσο η κουβέντα αφορά στη νομιμότητα όπως αυτή προσδιορίζεται από την αστική τάξη, επίσης η μάχη είναι χαμένη.
Ο υπέρτατος νόμος τους, το Σύνταγμα, επιβάλλει να έχουν όλοι δουλειά, αλλά ενάμισι εκατομμύριο είναι οι άνεργοι και αυξάνονται.
Το Σύνταγμα μιλάει για δωρεάν Παιδεία αλλά χιλιάδες παιδιά πετάγονται έξω απ το σχολείο. Το Σύνταγμα μιλάει για εξασφάλιση της υγείας, αλλά οι άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν μπορούν να περάσουν την πόρτα του νοσοκομείου.
Η αστική τάξη, το Σύνταγμα, το μεταχειρίζεται μόνο όταν πρόκειται να φιμώσει τον απέναντι με κείνες τις διατάξεις του που κατοχυρώνουν τα υπέρτατα δικαιώματα της αστικής τάξης, με πρώτο αυτό του «επιχειρείν». Συνταγματικά χαρακτηρίζουν «δικαίωμα στην εργασία» την απεργοσπασία.
Απέναντι στους νόμους που διαμορφώνονται από συσχετισμούς υπέρ της αστικής τάξης, η εργατική τάξη έχει να αντιτάξει μόνο το νόμο του δίκιου της που, για να γίνει πράξη, απαιτεί να έχει και την εξουσία. Αυτήν την εξουσία κανείς δε θα της την παραδώσει. Για να την πάρει, απαιτείται να γκρεμίσει κάθε τι σάπιο που προηγείται.

Για να γίνει αυτό, απαιτείται να έχει Κομμουνιστικό Κόμμα που δε θα ασχολείται με το αν αποπάτησε η φοράδα στο σαλόνι της αστικής δημοκρατίας, αλλά θα κάνει τα πάντα για την οργάνωση της ταξικής πάλης έτσι που να γίνει ανατροπή και νέος κόσμος

[...]