Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

20.6.13

Όταν οι άλλοι σιωπούσαν....


Του Ν.Μόττα.

Ένα επιχείρημα που ακούγεται τις τελευταίες μέρες, από όσους εμμέσως πλην σαφώς συμφωνούν με τις αποφάσεις της συγκυβέρνησης στο ζήτημα της ΕΡΤ, είναι το εξής: «Τόσοι απολύθηκαν στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν αντέδρασε, δεν τους συμπαραστάθηκε». Είναι κι' αυτό το σαθρό επιχείρημα κομμάτι του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού, προσπαθεί να βάλει σε αντιπαράθεση εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, λες και δεν αποτελούν και οι δύο κατηγορίες θύματα των καπιταλιστικών «μεταρρυθμίσεων» και της φιλομονοπωλιακής «ανάπτυξης».


Αυτοί που χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα είναι συνήθως οι ίδιοι που όταν λάμβανε χώρα η ηρωϊκή απεργία των Χαλυβουργών, είτε «ένειπταν τας χείρας τους», είτε λοιδωρούσαν την στάση των εργαζόμενων που αρνούνταν να συμμορφωθούν με τις προσταγές του μεγαλοβιομηχάνου Μάνεση και της συγκυβέρνησης.
Είναι δε εξαιρετικά υποκριτικό, να κάνουν μαθήματα στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ – τις δυνάμεις που μεταξική συνέπεια βρέθηκαν και βρίσκονται στο πλευρό εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα. 

Βρέθηκε, ή δεν βρέθηκε, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δυναμικά στο πλευρό των εργαζόμενων:

- Της “Carrefour-Μαρινόπουλος” όταν η (κερδοφόρα) επιχείρηση προχωρούσε σε μειώσεις μισθών και απολύσεις; [1]

- Της “Ελληνικής Χαλυβουργίας” (Μάνεσης) όταν συγκυβέρνηση και εργοδοσία τρομοκρατούσαν τους απεργούς με απολύσεις και επιστράτευση απεργοσπαστικών μηχανισμών;[2]

- Της πολυεθνικής “Nokia Siemens Networks” όταν η εταιρεία προχωρούσε σε μαζικές απολύσεις στο πλαίσιο “αναδιάθρωσης”; [3]

- Της “Ενωμένης Κλωστουφαντουργίας” (Όμιλος Λαναρά) όταν έκλειναν εργοστάσια και πετάγονταν στην ανεργία εκατοντάδες εργαζόμενοι; [4]

- Της επικερδούς “Coca-Cola 3Ε” όταν προχωρούσε σε απολύσεις και συρρίκνωση των παραγωγικών τμημάτων; [5]

- Του τηλεοπτικού σταθμού “ALTER” όταν η ιδιοκτησία του σταθμού προχωρούσε σε απολύσεις και έκλεινε την επιχείρηση; [6]

- Των τηλεοπτικών σταθμών “ANT1” και “ALPHA” όταν οι ιδιοκτησίες τους διέκοπταν τη λειτουργία ανταποκριτικών γραφείων στη Θεσ/νικη και απέλυαν προσωπικό; [7]

- Της εταιρείας “Praktiker Hellas” όταν επιβάλλονταν μειώσεις μισθών και τρομοκρατικές απολύσεις; [8]

- Της γαλακτοβιομηχανίας “ΑΓΝΟ” όταν η εργοδοσία τους είχε θέσει σε τρίμηνη διαθεσιμότητα και χρωστούσε δεδουλευμένα μηνών; [9]

- Της εταιρείας “ΝΤΕΛΙΚΑ” (ανήκει στην πολυεθνική SCA) όταν η εργοδοσία απαιτούσε μείωση μισθών κατά 60% και απειλούσε με λουκέτο; [10]

- Της “FINTEXPORT ΑΕ” όταν η εργοδοσία χρωστούσε δεδουλευμένα 13 μηνών και έκλεινε το εργοστάσιο; [11]

- Του εργοστασίου αμιάντου “ΜΑΒΕ-ΜΙΝΕΡΑΛ” - το 1998, επί «εκσυγχρονισμού» και «Ισχυρής Ελλάδας» - όταν ο ελβετικός πολυεθνικός κολοσσός προχωρούσε σε 320 απολύσεις; [12]

- Των πολυκαταστημάτων “ΙΚΕΑ”, όταν ο κερδοφόρος σουηδικός κολοσσός μείωνε μισθούς και απέλυε προσωπικό; [13]

Ασφαλώς, τα παραδείγματα αλληλεγγύης των δυνάμεων του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ απέναντι σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα είναι ατελείωτα – είναι κομμάτι της καθημερινότητας των κομμουνιστών. Και αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι υπάρχουν ταξικές και πολιτικές δυνάμεις οι οποίες μάχονται καθημερινά για τα δικαιώματα των εργαζομένων, σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε μέτωπο εργοδοτικής τρομοκρατίας. Την ώρα που κάποιοι – που σήμερα δείχνουν να κόπτονται για τους απολυμένους της ΕΡΤ – στήριζαν τη λεγόμενη «υγιή επιχειρηματικότητα» και μιλούσαν για «ανάπτυξη προς όφελος του λαού» σε καπιταλιστικό πλαίσιο, που φωτογραφίζονταν με χαμόγελο δίπλα στον πρόεδρο του ΣΕΒ, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ έδιναν ταξικούς αγώνες.



Στην κόλαση της «ανάπτυξης» υπέρ της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων που υπόσχεται η συγκυβέρνηση δε χωράνε διαχωρισμοί ανάμεσα σε «δημόσιους» και «ιδιωτικούς» υπαλλήλους. Η καπιταλιστική λαιμητόμος, αυτή που καρατομεί μισθούς, εργασιακά δικαιώματα και θέσεις εργασίας, έχει στηθεί για το σύνολο της εργατικής τάξης. Είναι η ίδια λαιμητόμος που, πίσω απ' τις ωραιοποιημένες φανφάρες περί μεταρρυθμίσεων και «υγιούς επιχειρηματικότητας», περιμένει κάθε εργαζόμενο.

Η κατάσταση στην ΕΡΤ είναι ένα ακόμη επεισόδιο στη μακρά πορεία αντιλαϊκών πρωτοβουλιών της αστικής εξουσίας. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες. Γι' αυτο και ο λαός, οι εργαζόμενοι, οφείλουν να δουν ποιοί πραγματικά στάθηκαν και στέκονται στο πλευρό τους με συνέπεια, με αληθινή ταξική αλληλεγγύη και ποιοί, υποταγμένοι στον εργοδοτικό/κυβερνητικό συνδικαλισμό, χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα για τη χαμένη τιμή της εργατικής τάξης...

Υποσημειώσεις – Links:











Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)