Ο τίτλος είναι κλεμμένος από τον Οικοδόμο, που νομίζω κι εκείνος τον "έκλεψε" από τον Γιώργο Σαρρή.
Δεν θα αναδημοσιεύσω το άρθρο. Δανείζομαι τον τίτλο για να πω άλλα πράγματα.
Αφορμή είναι που διάβασα ένα παλαιότερο άρθρο του καραφασίστα ψυχωτικού Λάζαρου Μαύρου και μετά ένα ποίημα του Μπ.Μπρεχτ για τους ανθρώπους των ίσων αποστάσεων.
Δεν αρέσει το μπλογκ μου σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων της αριστεράς, το γνωρίζω. Εξαιτίας και του μικρού τόπου, όπου όλοι γνωρίζονται με όλους, αυτό το μπλογκ στάθηκε και η αφορμή, άνθρωποι με τους οποίους άλλοτε "ψηφίζαμε παρέα" να με κοιτάνε χωρίς ευθύτητα, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, αλλά χωρίς ευθύτητα, δηλαδή όπως κοιτά κανείς κάποιον ξένο.
Θέλω να μιλήσω γι αυτόν που πυροβολεί το ΚΚΕ δηλαδή για αυτόν που θέλει να πυροβολήσει κάτι και πυροβολεί το ΚΚΕ, αλλά θέλω να μιλήσω με το κυπριακό παράδειγμα.
Η δεξιά της Κύπρου σπάνια ασχολείται με το ΚΚΕ. Ασχολείται μόνο, για να μας πει πως πρόκειται για κάποιους "φασίστες σταλινικούς" που ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Ασχολείται δηλαδή χωρίς καμιά σοβαρότητα, μάλλον με βαρβαρότητα και αναξιοπρέπεια, ανιστόρητα και με θράσος χιλίων νεοφιλελεύθερων πιθήκων. Τουτέστιν ασχολείται έτσι όπως μπορεί να ασχοληθεί με όλα γενικά τα θέματα...
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο οπλοστάσιο κατά του ΚΚΕ, το οποίο είναι προσεκτικά καμουφλαρισμένο κάτω από "αδελφές" σημαίες. Αυτό το οπλοστάσιο, βρίσκεται εντός του ΑΚΕΛ, και δεν θα με απασχολούσε ποσώς, αν βρίσκεται εντός του ΑΚΕΛ, ούτε θα το σχολίαζα, αν δεν συνέτρεχαν οι εξής δύο "συμπτώσεις":
πρώτον οι έντονα εμπαθείς κατά του ΚΚΕ μέσα στο κόμμα, κρύβουν στην πραγματικότητα μια έντονη εμπάθεια κατά του κομμουνισμού, και δεύτερο πως αυτά τα άτομα τυγχάνει να αποτελούν εκείνη την ομάδα η οποία προωθήθηκε κατ΄αποκλειστικότητα από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Πρόκειται δηλαδή για πρωτοκλασάτα στελέχη που κατείχαν όλες τις θέσεις κλειδιά όσον αφορά στις επιλογές και την πορεία της διακυβέρνησης Χριστόφια, αλλά και στελέχη που επαναπροσλήφθηκαν επίσης σε θέσεις κλειδιά στον μηχανισμό του κόμματος. Πρόκειται επίσης για "πολυδιαφημιζόμενα" πρόσωπα από το κόμμα που εκπροσωπούν σταθερά και το δημόσιο λόγο του κόμματος στα ΜΜΕ.
Δεν ξέρω αν άλλοτε, οποτεδήποτε, το ακελ είχε παραδώσει την "διοίκηση" του κόμματος σε ξεκάθαρα αντικομμουνιστικά στοιχεία. Είναι κάτι που δεν το γνωρίζω αλλά θα μου επιτραπεί να υποθέσω, πως παλαιότερες εποχές, ακόμη και εποχές που το κόμμα είχε σοβαρές εσωτερικές διαφωνίες, ο αντικομμουνισμός δεν είχε πιάσει τόσο πολύ "κόκκινο". Έχω μια εντύπωση πως ακόμα και τα κόκκαλα του Πάπη με τα χίλια μύρια λάθη του, θα τρίζουν...δεν μπορώ να χρεώσω τον Πάπη με αντικομμουνισμό, ούτε ξέρω πως θα αντιμετώπιζε σήμερα διάφορα καλόπαιδα του "υγιούς μονοπωλιακού δρόμου των Βρυξελλών".
....Γράφω ότι γράφω με επίγνωση του τί γράφω και γνωρίζονται πως κάποια άτομα διαβάζουν εδώ το μπλογκ, ξέρουν τί ακριβώς λέω και πως αύριο - μεθαύριο κατά πάσα πιθανότητα θα συναντηθούμε κάπου τυχαία...ξανά...
Δεν θα γράψω ονόματα. Όλοι γνωρίζουν ποιός ήταν ο στενός κύκλος του προέδρου, όλοι γνωρίζουν ποιές θέσεις κατέχουν αυτά τα πρόσωπα σήμερα, και όλοι μπορούν να μάθουν εύκολα ποιά είναι η σημερινή σύσταση της κ.ε του ακελ και άρα ποιός κάνει κουμάντο.
Θα πω λοιπόν καθαρά, πως σήμερα, σε σοβαρές θέσεις κλειδιά του κόμματος, βρίσκονται άτομα τα οποία δεν έχουν την παραμικρή απόσταση από τη λεγόμενη "προοδευτική φιλελεύθερη δεξιά".
Η στάση μιας "προοδευτικής φιλελεύθερης δεξιάς" εντός του ακελ και μάλιστα στην ηγεσία του επιφέρει τις εξής αναπόφευκτες επιπτώσεις:
1. όπως προαναφέραμε, εστία αντικομμουνισμού εντός του μοναδικού αριστερού κόμματος στην κύπρο.
2. μηχανισμούς καταστολής των κομμουνιστικών ιδεών, όταν και εφόσον οι φορείς τους δεν είναι εξαρτώμενοι από τις αποφάσεις της κ.ε του κόμματος ( που τείνει να θυμίζει πια τον Νονο 3 με τις φαμίλιες - τζαι σόρυ αν η διαπίστωση πιάννει τζαι αθώα θύματα...)
3. εμπάθεια κατά των κομμουνιστών ανάλογη με την εμπάθεια της δεξιάς κατά του ακελ και με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά.
4. καθαρή κοροϊδία απέναντι σε μέλη και φίλους που είναι φίλα προσκείμενοι στο κκε και στις κομμουνιστικές ιδέες. ( χρησιμοποιούν την υποχρέωση των μελών στον υποτιθέμενο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό για να μην μιλούν, για να στηρίζουν δημόσια απαράδεκτες φιλελεύθερες πολιτικές - όπως ήταν η πολιτική για καλή διαπραγμάτευση/καλό μνημόνιο ή σήμερα την πολιτική για έξοδο από το ευρώ, τη συμμαχία με τις δυνάμεις της εδεκ και του Λιλλήκα κ.λ.π )
5. το κόλπο της συγχώνευσης ρευμάτων - όπου βλέπετε πολλά σφυροδρέπανα, πολλά λόγια για "λαϊκό κίνημα" και πολλες τέτοιες ομορφιές, να ξέρετε πως ο μηχανισμός βρήκε τον εκλεκτό του για "μάζωμα" αντιδραστικών φιλο-κκε....( όποιος εκάηκεν με την σούπα φυσά τζαι το γιαούρτι )
6. Χρησιμοποιούν την Αξία του Κομματικού Πατριωτισμού...
Και θα ήθελα να γράψω δυό λόγια για αυτό τον Κομματικό Πατριωτισμό που θεωρώ πως υπήρξε ανέκαθεν αλλά είναι και σήμερα μια σοβαρή αιτία για την δεξιοποίηση της αριστεράς στην Κύπρο.
Γιατί η ιστορική εμπειρία, φέρνει μπροστά μας τα εξής δύο πάλι "τυχαία" αποτελέσματα: Πως στο όνομα αυτού του κομματικού πατριωτισμού, η μεν ηγεσία του κόμματος έγινε φιλελεύθερη και κατ΄ουσία δεξιά, ενώ όλοι σχεδόν οι αποχωρήσαντες από το ακελ, όλοι αυτοί που στην ουσία γαλουχήθηκαν και ιδεολογικά και πολιτικά μέσα σε αυτό το κόμμα, και πάλιν κατέληξαν σε μια φιλελεύθερη δεξιά απλά εκτός κόμματος.
Αυτό το κόμμα, όλα τα έχει βγάλει...μόνο τους κομμουνιστές όμως βλέπει με εμπάθεια εκ του άμβωνος της αστικής εξουσίας που διεκδικεί είτε στην μια είτε στην άλλη περίπτωση.
Κι όμως, είναι πολλοί οι συντρόφοι εντός του ακελ, όλοι το ξέρουμε. Πως κόσμος - το ξαναείπα - ιδιαίτερα κόσμος που είχε επαφή με την ΚΝΕ λόγω σπουδών, κρατάει ακόμη σοβαρές αντιστάσεις.
Τί θα ήθελα εγώ;
Θα ήθελα αυτός ο αντικομμουνισμός να βγει δημόσια στην επιφάνεια. Όχι με "εσωτερικές συζητήσεις", όχι με επισκέψεις "αδελφών" κομμάτων, όχι με ψευδεπίγραφες δηλώσεις αλληλεγύης σε κάποιο υποτιθέμενο εργατικό κίνημα.
Θα ήθελα, ένα επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα, να προκαλέσει με πολιτική ισοτιμία αυτούς τους ανθρώπους κλειδιά, να ξεράσουν δημόσια τον αντι-κομμουνισμό τους. Γιατί ιδιωτικά τον ξερνούν...και τον ξερνούν καθώς παίρνουν αποφάσεις για τον τόπο.
Χωρίς φόβο και Πάθος.
η Μαρία
( που όλοι εσείς, γνωρίζετε ποιοί , ήδη ξέρετε. άμα τύχει τα λέμε και τηλεφωνικώς... )
Δεν θα αναδημοσιεύσω το άρθρο. Δανείζομαι τον τίτλο για να πω άλλα πράγματα.
Αφορμή είναι που διάβασα ένα παλαιότερο άρθρο του καραφασίστα ψυχωτικού Λάζαρου Μαύρου και μετά ένα ποίημα του Μπ.Μπρεχτ για τους ανθρώπους των ίσων αποστάσεων.
Δεν αρέσει το μπλογκ μου σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων της αριστεράς, το γνωρίζω. Εξαιτίας και του μικρού τόπου, όπου όλοι γνωρίζονται με όλους, αυτό το μπλογκ στάθηκε και η αφορμή, άνθρωποι με τους οποίους άλλοτε "ψηφίζαμε παρέα" να με κοιτάνε χωρίς ευθύτητα, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους, αλλά χωρίς ευθύτητα, δηλαδή όπως κοιτά κανείς κάποιον ξένο.
Θέλω να μιλήσω γι αυτόν που πυροβολεί το ΚΚΕ δηλαδή για αυτόν που θέλει να πυροβολήσει κάτι και πυροβολεί το ΚΚΕ, αλλά θέλω να μιλήσω με το κυπριακό παράδειγμα.
Η δεξιά της Κύπρου σπάνια ασχολείται με το ΚΚΕ. Ασχολείται μόνο, για να μας πει πως πρόκειται για κάποιους "φασίστες σταλινικούς" που ζουν εκτός τόπου και χρόνου. Ασχολείται δηλαδή χωρίς καμιά σοβαρότητα, μάλλον με βαρβαρότητα και αναξιοπρέπεια, ανιστόρητα και με θράσος χιλίων νεοφιλελεύθερων πιθήκων. Τουτέστιν ασχολείται έτσι όπως μπορεί να ασχοληθεί με όλα γενικά τα θέματα...
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο οπλοστάσιο κατά του ΚΚΕ, το οποίο είναι προσεκτικά καμουφλαρισμένο κάτω από "αδελφές" σημαίες. Αυτό το οπλοστάσιο, βρίσκεται εντός του ΑΚΕΛ, και δεν θα με απασχολούσε ποσώς, αν βρίσκεται εντός του ΑΚΕΛ, ούτε θα το σχολίαζα, αν δεν συνέτρεχαν οι εξής δύο "συμπτώσεις":
πρώτον οι έντονα εμπαθείς κατά του ΚΚΕ μέσα στο κόμμα, κρύβουν στην πραγματικότητα μια έντονη εμπάθεια κατά του κομμουνισμού, και δεύτερο πως αυτά τα άτομα τυγχάνει να αποτελούν εκείνη την ομάδα η οποία προωθήθηκε κατ΄αποκλειστικότητα από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Πρόκειται δηλαδή για πρωτοκλασάτα στελέχη που κατείχαν όλες τις θέσεις κλειδιά όσον αφορά στις επιλογές και την πορεία της διακυβέρνησης Χριστόφια, αλλά και στελέχη που επαναπροσλήφθηκαν επίσης σε θέσεις κλειδιά στον μηχανισμό του κόμματος. Πρόκειται επίσης για "πολυδιαφημιζόμενα" πρόσωπα από το κόμμα που εκπροσωπούν σταθερά και το δημόσιο λόγο του κόμματος στα ΜΜΕ.
Δεν ξέρω αν άλλοτε, οποτεδήποτε, το ακελ είχε παραδώσει την "διοίκηση" του κόμματος σε ξεκάθαρα αντικομμουνιστικά στοιχεία. Είναι κάτι που δεν το γνωρίζω αλλά θα μου επιτραπεί να υποθέσω, πως παλαιότερες εποχές, ακόμη και εποχές που το κόμμα είχε σοβαρές εσωτερικές διαφωνίες, ο αντικομμουνισμός δεν είχε πιάσει τόσο πολύ "κόκκινο". Έχω μια εντύπωση πως ακόμα και τα κόκκαλα του Πάπη με τα χίλια μύρια λάθη του, θα τρίζουν...δεν μπορώ να χρεώσω τον Πάπη με αντικομμουνισμό, ούτε ξέρω πως θα αντιμετώπιζε σήμερα διάφορα καλόπαιδα του "υγιούς μονοπωλιακού δρόμου των Βρυξελλών".
....Γράφω ότι γράφω με επίγνωση του τί γράφω και γνωρίζονται πως κάποια άτομα διαβάζουν εδώ το μπλογκ, ξέρουν τί ακριβώς λέω και πως αύριο - μεθαύριο κατά πάσα πιθανότητα θα συναντηθούμε κάπου τυχαία...ξανά...
Δεν θα γράψω ονόματα. Όλοι γνωρίζουν ποιός ήταν ο στενός κύκλος του προέδρου, όλοι γνωρίζουν ποιές θέσεις κατέχουν αυτά τα πρόσωπα σήμερα, και όλοι μπορούν να μάθουν εύκολα ποιά είναι η σημερινή σύσταση της κ.ε του ακελ και άρα ποιός κάνει κουμάντο.
Θα πω λοιπόν καθαρά, πως σήμερα, σε σοβαρές θέσεις κλειδιά του κόμματος, βρίσκονται άτομα τα οποία δεν έχουν την παραμικρή απόσταση από τη λεγόμενη "προοδευτική φιλελεύθερη δεξιά".
Η στάση μιας "προοδευτικής φιλελεύθερης δεξιάς" εντός του ακελ και μάλιστα στην ηγεσία του επιφέρει τις εξής αναπόφευκτες επιπτώσεις:
1. όπως προαναφέραμε, εστία αντικομμουνισμού εντός του μοναδικού αριστερού κόμματος στην κύπρο.
2. μηχανισμούς καταστολής των κομμουνιστικών ιδεών, όταν και εφόσον οι φορείς τους δεν είναι εξαρτώμενοι από τις αποφάσεις της κ.ε του κόμματος ( που τείνει να θυμίζει πια τον Νονο 3 με τις φαμίλιες - τζαι σόρυ αν η διαπίστωση πιάννει τζαι αθώα θύματα...)
3. εμπάθεια κατά των κομμουνιστών ανάλογη με την εμπάθεια της δεξιάς κατά του ακελ και με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά.
4. καθαρή κοροϊδία απέναντι σε μέλη και φίλους που είναι φίλα προσκείμενοι στο κκε και στις κομμουνιστικές ιδέες. ( χρησιμοποιούν την υποχρέωση των μελών στον υποτιθέμενο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό για να μην μιλούν, για να στηρίζουν δημόσια απαράδεκτες φιλελεύθερες πολιτικές - όπως ήταν η πολιτική για καλή διαπραγμάτευση/καλό μνημόνιο ή σήμερα την πολιτική για έξοδο από το ευρώ, τη συμμαχία με τις δυνάμεις της εδεκ και του Λιλλήκα κ.λ.π )
5. το κόλπο της συγχώνευσης ρευμάτων - όπου βλέπετε πολλά σφυροδρέπανα, πολλά λόγια για "λαϊκό κίνημα" και πολλες τέτοιες ομορφιές, να ξέρετε πως ο μηχανισμός βρήκε τον εκλεκτό του για "μάζωμα" αντιδραστικών φιλο-κκε....( όποιος εκάηκεν με την σούπα φυσά τζαι το γιαούρτι )
6. Χρησιμοποιούν την Αξία του Κομματικού Πατριωτισμού...
Και θα ήθελα να γράψω δυό λόγια για αυτό τον Κομματικό Πατριωτισμό που θεωρώ πως υπήρξε ανέκαθεν αλλά είναι και σήμερα μια σοβαρή αιτία για την δεξιοποίηση της αριστεράς στην Κύπρο.
Γιατί η ιστορική εμπειρία, φέρνει μπροστά μας τα εξής δύο πάλι "τυχαία" αποτελέσματα: Πως στο όνομα αυτού του κομματικού πατριωτισμού, η μεν ηγεσία του κόμματος έγινε φιλελεύθερη και κατ΄ουσία δεξιά, ενώ όλοι σχεδόν οι αποχωρήσαντες από το ακελ, όλοι αυτοί που στην ουσία γαλουχήθηκαν και ιδεολογικά και πολιτικά μέσα σε αυτό το κόμμα, και πάλιν κατέληξαν σε μια φιλελεύθερη δεξιά απλά εκτός κόμματος.
Αυτό το κόμμα, όλα τα έχει βγάλει...μόνο τους κομμουνιστές όμως βλέπει με εμπάθεια εκ του άμβωνος της αστικής εξουσίας που διεκδικεί είτε στην μια είτε στην άλλη περίπτωση.
Κι όμως, είναι πολλοί οι συντρόφοι εντός του ακελ, όλοι το ξέρουμε. Πως κόσμος - το ξαναείπα - ιδιαίτερα κόσμος που είχε επαφή με την ΚΝΕ λόγω σπουδών, κρατάει ακόμη σοβαρές αντιστάσεις.
Τί θα ήθελα εγώ;
Θα ήθελα αυτός ο αντικομμουνισμός να βγει δημόσια στην επιφάνεια. Όχι με "εσωτερικές συζητήσεις", όχι με επισκέψεις "αδελφών" κομμάτων, όχι με ψευδεπίγραφες δηλώσεις αλληλεγύης σε κάποιο υποτιθέμενο εργατικό κίνημα.
Θα ήθελα, ένα επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα, να προκαλέσει με πολιτική ισοτιμία αυτούς τους ανθρώπους κλειδιά, να ξεράσουν δημόσια τον αντι-κομμουνισμό τους. Γιατί ιδιωτικά τον ξερνούν...και τον ξερνούν καθώς παίρνουν αποφάσεις για τον τόπο.
Χωρίς φόβο και Πάθος.
η Μαρία
( που όλοι εσείς, γνωρίζετε ποιοί , ήδη ξέρετε. άμα τύχει τα λέμε και τηλεφωνικώς... )
Προτιμάς 10% "καθαρών κομμουνιστών" (αν υπάρχει έτσι πράμαν) αντί 33% "μίγματος";
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζιαι γω...
Ναι προτιμώ...διότι είναι μεσα στο dna μας...τζαι διότι υπάρχει "κυπριακο παραδειγμα" κομμουνιστικής αριστεράς, με τες δικές του τοπικές ιδιομορφίες, ανοίγματα, ανυπακοές τζαι κάμπους, τζαι φκιόρα, τζαι δημιουργικότητα....:)
ΔιαγραφήΑπενεύρωσεν μας η κατάσταση, οπως ένα ποτάμι χωρίς νερό...σκελετωμένοι αντιπροσώποι υποτιθέμενων ιδεών, καριερίστες απόφοιτοι πανεπιστημίων του Λονδίνου ειδικευμένοι στο αστικό δίκαιο που ασκουν αριστερή πολιτική, μια νέκρα και μια φαντασίωση πεπαλαιωμένης δόξας - όποτε λάχει αθυμουνται τζαι τον υπαρκτό - όλη αυτή η ντροπιαστική για την επαναστατική αριστερά αριστοκρατία που βάλλει τζαι τον φτωχοκοσμο να κλαιει για τα ιδανικά της...
Δεν του αξιζει του κυπραίου, του μεσόγειου, του ανθρωπου των μυρωθκιών, της αδελφοσύνης, των χρωμάτων, της συγκίνησης όλη αυτή η χαρτούρα που υπογράφει καλά συμβόλαια για τους εργαζομένους.
Εστερήσαν μας το ιχνος μας στον τοπο, την καταγωγή μας, τον λόγο μας...
Προτιμώ ναι...εν ένας ανοιχτος ορίζοντας, εν ενας οριζοντα οπου θα συναντηθεί η ζωντανή ιστορία με άλλους ανθρώπους, με πολλούς ανθρωπους...αυτο προτιμώ...
Η ανάγκη της ύπαρξης αυτόνομης πολιτικής έκφρασης της εργατικής τάξης, δεν έχει σχέση με τα εκλογικά ποσοστά που μπορεί να αποσπάσει ή όχι ο σχηματισμός της.
ΔιαγραφήΔεν ξέρω τι θα μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση που θα επικρατούσε σήμερα στην Ελλάδα π.χ., εάν το ΚΚΕ του 4,5% είχε αυτοδιαλυθεί εντός κάποιας ευρύτερης "αριστεράς", και πόσο μάλλον κυβερνητικής.
Τόσο από άποψη αγώνων, όσο και από πολιτική άποψη.
Το μόνο δείλλημα θα ήταν η επιλογή ανάμεσα στην "δημοκρατική" ή την φασιστική ισοπέδωση της εργατικής τάξης.
Τώρα υπάρχει και άλλη (έστω και μειοψηφική) επιλογή. Άρα υπάρχει και ελπίδα.
Υ.Γ.
Συμμετέχω στην κουβέντα μιλώντας αποκλειστικά για την Ελλάδα, μια και ούτε ειδικές γνώσεις για τα τεκτενόμενα στην Κύπρο έχω, αλλά και η θέση μου στην κριτική για ένα "αδελφό" κόμμα, είναι αρκετά λεπτή.
Δεν νομίζω πως θα είναι για πολύ πάντως...
σε όλα σωστός.
Διαγραφήτο ζήτημα των ποσοστών θίγεται συνήθως από το ίδιο το ακελ - ως η αιτιολόγηση της πολιτικής του, γι αυτό αναφέρθηκε κι εδώ νομίζω.
"Κι όμως, είναι πολλοί οι συντρόφοι εντός του ακελ, όλοι το ξέρουμε. Πως κόσμος - το ξαναείπα - ιδιαίτερα κόσμος που είχε επαφή με την ΚΝΕ λόγω σπουδών, κρατάει ακόμη σοβαρές αντιστάσεις".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγικό Δις είναι που (και) πολλοί τέτοιοι σύντροφοι (τους οποίους πιστώνω με πραγματική πρόθεση), που ενώ σε κατ' ιδίαν συζητήσεις υιοθετούν πολύ πιο προωθημένες απόψεις και που είχαν επαφή με ΚΝΕ και ΚΚΕ(όχι σε κάποιο μακρινό παρελθόν) "στηρίζουν δημόσια απαράδεκτες φιλελεύθερες πολιτικές - όπως ήταν η πολιτική για καλή διαπραγμάτευση/καλό μνημόνιο ή σήμερα την πολιτική για έξοδο από το ευρώ, τη συμμαχία με τις δυνάμεις της εδεκ και του Λιλλήκα κ.λ.π".
Ίσως, βέβαια, να έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να αλλάξουν οι ίδιοι την κατεύθυνση του Κόμματος κάποια στιγμή αν και δεν ξέρω τελικά εάν αυτή η "ακροβασία" μπορεί να οδηγήσει κάπου. Επί της ουσίας, θεωρώ ότι ζημιωμένος βγαίνει ο λαός ο οποίος στην τραγική οικονομική κατάσταση που βρίσκεται, η τελευταία σπρωξιά που χρειάζεται για να βρεθεί στην αγκαλιά της ακροδεξιάς/φασιστικής ρητορείας είναι η κοροϊδία(ακόμα και αν η τελευταία γίνεται "με καλές προθέσεις"). Οξύμωρο αλλά νομίζω ότι έτσι είναι..
Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Χ.
Επί της ουσίας, θεωρώ ότι ζημιωμένος βγαίνει ο λαός ο οποίος στην τραγική οικονομική κατάσταση που βρίσκεται, η τελευταία σπρωξιά που χρειάζεται για να βρεθεί στην αγκαλιά της ακροδεξιάς/φασιστικής ρητορείας είναι η κοροϊδία(ακόμα και αν η τελευταία γίνεται "με καλές προθέσεις"). Οξύμωρο αλλά νομίζω ότι έτσι είναι..
ΔιαγραφήΚι εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη..
"Θα ήθελα αυτός ο αντικομμουνισμός να βγει δημόσια στην επιφάνεια... Θα ήθελα, ένα επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα, να προκαλέσει με πολιτική ισοτιμία αυτούς τους ανθρώπους κλειδιά, να ξεράσουν δημόσια τον αντι-κομμουνισμό τους. Γιατί ιδιωτικά τον ξερνούν...και τον ξερνούν καθώς παίρνουν αποφάσεις για τον τόπο."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πολλές χαρές και λύπες όμως.... Χαρές, γιατί πράγματι αυτό το επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα θα εμφανίσει και θα ξεσκεπάσει τον αντι-κομμουνισμό, που με πολύ δουλειά θα μπορούσα να πώ, χτίζεται από πάντα. Χαρές, γιατί ναι... υπάρχει αυτός ο χώρος (το μπλογκ σου εννοώ) που υπερασπίζεται ακόμα ότι ζωντανό υπάρχει σε αυτό που λέμε αριστερά. Χαρές, γιατί αυτό το επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα θα εμφανίσει εν τέλει τον πραγματικό διαχωρισμό που δεν είναι άλλος και δεν μπορεί να είναι άλλος παρά ο ταξικός. Και λύπες όμως, που αν και ακόμα δεν υπάρχει οργανωμένα αυτό το κομμουνιστικό κίνημα στη Κύπρο το χτυπάνε δια μέσου του ΚΚΕ. Ο φόβος τους για ένα τέτοιο κίνημα σε συνδυασμό με τον αντι-κομμουνισμό τους παραλύει οποιοδήποτε ουσιαστικό αμυντικό μηχανισμό ερμήνευσης της ιστορίας και πέφτουν είτε σε άθλιες αντιφάσεις είτε σε ανυπόστατα συμπεράσματα. Και πάλι χαρές, γιατί ένα τέτοιο κομμουνιστικό κίνημα θα αγκαλιάσει και θα αγκαλιαστεί, και είμαι σίγουρος γι αυτό, από πάρα πολλούς εργάτες, αγρότες, επαγγελματίες, μετανάστες, τουρκοκύπριους, κούρδους, νεολέους, ανθρώπους κάθε λογοίς που είναι κλεισμένοι σε τοίχους.
Η ευκολία του να λατρεύεις ότι αντι-κομμουνιστικό είναι η ίδια ευκολία του να τη διαδίδεις. Δεν χρειάζεσαι αποδείξεις, γνώσεις, συζητήσεις, προβληματισμούς, αμφιβολίες. Αντιθέτως, η δυσκολία του να αναγνωρίσεις την ιστορικότητα της θέσης σου στο κόσμο απαιτεί αρχικά να μην είσαι αντι-κομμουνιστής. Και κατα δεύτερον, να είσαι κομμουνιστής.
Χαρές λοιπόν και μόνο χαρές γιατί ένα επίσημο κομμουνιστικό οργανωμένο κίνημα στη Κύπρο... προσεχώς.