Χωρίς κάποια κινηματογραφική αξία, περισσότερο πληροί τις απαιτήσεις μιας τηλεταινίας, παρόλα αυτά αξίζει να τη δει κανείς για ιστορικούς και βιογραφικούς λόγους...ψυχανάλυση και επανάσταση, μέσα από μια αληθινή ιστορία, για όσους ενδιαφέρονται για το αντικείμενο.
"Δύο άνθρωποι συναντιούνται σε μια βιβλιοθήκη της Μόσχας: ο Σκωτσέζος ιστορικός dr. Fraser (Craig Ferguson) και η μισή Γαλλίδα - μισή Ρωσίδα Mari (Caroline Ducey). Θα τους ενώσει η έρευνά τους για το παρελθόν της Sabina Spielrein. Πίσω στο 1905 μια κοπέλα μεταφέρεται από τη Ρωσία σε ψυχιατρική κλινική στην Ελβετία καθώς πάσχει από υστερία. Είναι η Sabina Spielrein. Την επιμέλειά της στην κλινική θα αναλάβει ένας νεαρός ψυχίατρος ο οποίος αποφασίζει για πρώτη φορά να εφαρμόσει την μέθοδο του καθηγητή του, Siegmund Freud. Είναι ο Carl Jung. Αφού η Sabina θεραπευτεί, ο έρωτας της με τον άνθρωπο που την έβγαλε από το σκοτάδι θα τους φέρει κοντά και στη συνέχεια θα τους απομακρύνει. Επιστρέφει στη Ρωσία, σπουδάζει ιατρική, γίνεται ψυχαναλύτρια και ιδρύει το περίφημο Λευκό Νηπιαγωγείο.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης Roberto Faenza πραγματοποιεί ένα φιλόδοξο σχέδιο με πολλές απαιτήσεις, καθώς στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα για να διηγηθεί την ιστορία της Sabina Spielrein. Η ταινία διαθέτει κάποια ερασιτεχνικά στοιχεία, η φωτογραφία προσφέρει κάποιο επίπεδο ενώ βασικό ρόλο παίζει το μοντάζ καθώς η αφήγηση γίνεται σε δύο μέρη. Στο παρελθόν με την αληθινή ιστορία και στο παρόν με τους ερευνητές που βασίζονται στο χαμένο ημερολόγιο της Sabina Spielrein.Το cast αποτελείται από ευρωπαίους ηθοποιούς, με την Emilia Fox στον πρωταγωνιστικό ρόλο να δίνει την καλύτερη ερμηνεία, αλλά χωρίς να αποβάλλει κάποιες υπερβολές και καρτουνίστικα στοιχεία. Έχει ενδιαφέρον η ανάδειξη της προσωπικότητας μίας άγνωστης μέχρι το 1977 ιστορίας, για μια γυναίκα που έδωσε πολλά στο χώρο. Από την άλλη πλευρά όμως η ιστορία του μοντέρνου ζευγαριού που αναζητά τις χαμένες πτυχές, θα μπορούσε να μην υπάρχει καθόλου καθώς και οι άστοχοι παραλληλισμοί. Το Soul Keeper είναι απλά μια ιστορική βιογραφία εποχής και τα στοιχεία που θέλει να συνδυάσει είναι αρκετά και τελικά το αποτέλεσμα στην οθόνη δεν είναι τα επιθυμητό".
Dis,πολύ καλή η ταινία που επέλεξες.Στην τηλεοπτική ασχήμια των ημερών ήταν μια απόδραση για μένα.Στο μόνο που θα συμφωνήσω με τους κριτικούς ήταν η παρουσία του σύγχρονου ζευγαριού, η οποία δεν έδενε αρμονικά με την μπλοκή του έργου.Γενικά όμως δεν πολυδίνω σημασία σε αυτούς.Μια ταινία για μια μαχητική και ελεύθερη γυναίκα.Που διεκδικούσε και ονειρευόταν!Σαν μια άλλη Δυσδαιμόνα, ίσως,όχι σαιξπηρική στις αρχές του 17ου αι. αλλά ρώσικη, στις αρχές του 20ου...Μια γυναίκα που βιώνει βαθιά,μέχρι τρέλας, το τσαρικό καθεστώς...Στέλνεται για γατρειά στη Ζυρίχη. Επιστρέφει υγειής στην επαναστατική Ρωσία.Μόνο, που είναι η εποχή της κυριαρχίας των οπισθοδρομικών δυνάμεων της επανάστασης.Ο Λένιν φεύγει.Ο Στάλιν (που δεν είναι τρελός, όπως τον παρουσιάζει η ταινία),είναι η μετριότητα εκείνη που έψαχνε η γραφειοκρατία, για να ηγηθεί τη χώρα που καθηλώθηκε από τα προβλήματα.Η δημοκρατία των σοβιέτ διαλύεται,μια κάστα αντεπαναστατών εκμεταλλεύεται τις ελλείψεις και την τραγική κατάσταση και γίνεται η ηγέτιδα δύναμη, οι αγνοί και ανιδιοτελείς αγωνιστές εξολοθρεύονται,τα όνειρα είναι απαγορευμένα.Η ηρωίδα δείχνει την απόγνωσή της καθώς σταματά με το ποδήλατό της μπροστά από μια αφίσα του Στάλιν.Κατάλαβε ότι ήταν και πάλι ξένη...Παρ'όλα αυτά, συνεχίζει να παλεύει.Ως την εκτέλεσή της, όχι από τους σταλινικούς, αλλά αργότερα από τους Ναζί στον Μεγάλο Πόλεμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Χρονιά σε σένα και σ'όλους τους συντρόφους!
Καλή χρονιά Μάριε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε η ταινία. Ναι υπάρχουν πολλές απλοποιήσεις, συμφωνώ, πρόκειται για μια σύντομη ταινία, ισως να ήταν αδύνατο να επεξεργαστεί ο σκηνοθέτης χρονικά κάποια θέματα π.χ την προσωπικοτητα του Στάλιν.
Υπάρχουν όμως καθαρές "εικόνες" για την Λενινιστική περίοδο που μας ενδιαφέρει.
Εχεις επίσης δίκαιο πως είναι μια γυναικεία ταινία, αυτός ήταν ένας άλλος λόγος που την επέλεξα.