Εκτός απ΄τους εθνικιστές, τους αντεθνικιστές και τους διεθνιστές υπάρχει μια τέταρτη κατηγορία ανθρώπων.
Είναι αυτοί που έφυγαν από τη δύση για να ζήσουν στις πρώην ανατολικές χώρες, ιδιαίτερα νομίζω όσοι από μας ζήσαμε στην Ε.Σ.Σ.Δ. ως δυτικοί κομμουνιστές.
Κάποιοι από μάς ζήσαμε στο "πουθενά" της δυτικής Ιστορίας γιατί στη Δύση η εμπειρία του σοσιαλισμού δεν ήταν ποτέ πραγματικά ανιχνεύσιμη. Φεύγαμε για μια χώρα "που δεν υπήρχε ως ιστορική εμπειρία" για τον τότε "Κόσμο" και ερχόμασταν σε μια χώρα , σε ένα "Κόσμο" που πια δεν ήταν ο δικός μας κόσμος.
Κάποιοι από μας εξακολουθούμε να μην είμαστε εθνικιστές, αντεθνικιστές ή διεθνιστές αλλά κάτοικοι μιας χώρας που πια δεν υπάρχει αλλά και πάλι αποτελεί "το Πουθενά".
Οι κάτοικοι του "Πουθενά" είναι ίσως ένα υπαρκτό κομμάτι μιας πιθανής Ουτοπίας, σε πείσμα των πολιτικών ηθών, λόγων και δράσεων όλων των υπολοίπων κατηγοριών πολιτικοποίησης μιας Δύσης που αποικιοκρατεί με εμμονή την πόρτα εξόδου και καθορίζει το σημερινό ανθρωπολογικό πρόβλημα που είναι μέρος αναπόσπαστο της καπιταλιστικής οικονομικής της κρίσης.
Είναι αυτοί που έφυγαν από τη δύση για να ζήσουν στις πρώην ανατολικές χώρες, ιδιαίτερα νομίζω όσοι από μας ζήσαμε στην Ε.Σ.Σ.Δ. ως δυτικοί κομμουνιστές.
Κάποιοι από μάς ζήσαμε στο "πουθενά" της δυτικής Ιστορίας γιατί στη Δύση η εμπειρία του σοσιαλισμού δεν ήταν ποτέ πραγματικά ανιχνεύσιμη. Φεύγαμε για μια χώρα "που δεν υπήρχε ως ιστορική εμπειρία" για τον τότε "Κόσμο" και ερχόμασταν σε μια χώρα , σε ένα "Κόσμο" που πια δεν ήταν ο δικός μας κόσμος.
Κάποιοι από μας εξακολουθούμε να μην είμαστε εθνικιστές, αντεθνικιστές ή διεθνιστές αλλά κάτοικοι μιας χώρας που πια δεν υπάρχει αλλά και πάλι αποτελεί "το Πουθενά".
Οι κάτοικοι του "Πουθενά" είναι ίσως ένα υπαρκτό κομμάτι μιας πιθανής Ουτοπίας, σε πείσμα των πολιτικών ηθών, λόγων και δράσεων όλων των υπολοίπων κατηγοριών πολιτικοποίησης μιας Δύσης που αποικιοκρατεί με εμμονή την πόρτα εξόδου και καθορίζει το σημερινό ανθρωπολογικό πρόβλημα που είναι μέρος αναπόσπαστο της καπιταλιστικής οικονομικής της κρίσης.
την τελευταία πρότασην εθκιάβασα την 4 φορές αλλά όσα εκατάλαβα την πρώτη φορά, εκατάλαβα τζιαι την τέταρτη. Πους τες 25 λέξεις τζιαι πάνω, η πρόταση γίνεται ασήκωτη για τον ταπεινό μου λογισμό .
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέω Ασέρα πως οι ανθρωποι είναι φορείς της Ιστορίας. Και πως οι δυτικοί άνθρωποι εξόρισαν ένα κομμάτι της ιστορίας από την Ιστορία, δηλαδή πως σήμερα στον κόσμο ζουν κάποια εκατομμύρια ανθρώπων οι οποίοι είχαν ζωντανή εμπειρία του σοσιαλισμου ως κομμουνιστές, αλλά αυτοί οι άνθρωποι ουδέποτε αναφέρονται, ουδέποτε τους ρωτά κανένας, ουδέποτε θεωρείται βάσιμη ή σημαντική η εμπειρία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρούνται μέρος ενός κόσμου που διαγράφτηκε από την Ιστορία. Για τη δυση ποτέ δεν ήταν Υπαρκτός ο Σοσιαλισμός. Ήταν Υπαρκτός μόνο στο μέτρο που επρεπε να λοιδωρείται. Η λέξη Υπαρκτός είναι πια ταυτόσημη με κάποιου είδους εφιάλτη που πρέπει να ξεχαστεί.
Λέω πως η Δυση δεν θέλει να αποδεχτεί πως κάποιοι έχουν ιστορική εμπειρία από πράγματα τα οποία πλέον φαντάζουν και συζητούνται ως μέρος μιας Ουτοπίας.
Ο σοσιαλισμός είναι Ουτοπία λέμε. Ε δεν είναι Ουτοπία ή αν είναι μπορεί να γίνει και υπαρκτή.
Η άρνηση του δυτικού ανθρώπου ακόμα και του αριστερού να δει στο σοσιαλισμό κάτι περαν της Ουτοπίας είναι μέρος ενός ανθρωπολογικού προβλήματος που εντάσσεται στο πρόβλημα 'οικονομική κρίση' και οφείλεται στην σκόπιμη ληθη πως ο υπαρκτός Υπήρξε είτε στη σκόπιμη δαιμονοποιήση του υπαρκτού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε όσοι κατηγορούνται για ουτοπισμό επειδή είναι κομμουνιστες κατα πασα πιθανότητα είναι και οι μόνοι αντι-ουτοπιστές κατα μια έννοια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντίθετα οι φιλελευθεροι που παριστάνουν τους ιστορικά ορθολογιστές είναι μη αντικειμενικοί και σκοταδιστικά ουτοπιστές για τον αιώνιο καπιταλισμό τους.
Άτε λοιπόν να πείσεις ότι ουτοπία είναι έναν είδος οργάνωσης που ήδη έζησαν εκατομύρια άνθρωποι τζιαι ότι μπορεί να υπάρξει τζιαι χωρίς τα χαρακτηριστικά που την διέλυσαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζιαι για να μεν θεωρητικολογώ όμως, να σου βάλω μιαν μόνον ερώτησην. Νομίζεις ότι το να απαγορεύσεις την ατομικήν ιδιοκτησίαν εν αρκετόν για να κανονιστούν σήμερα τα ζητήματα της βίας τζιαι της αδικίας που απορρέουν που τες σχέσεις ισχύος στην διανομήν του παραγόμενου πλούτου; Η ίδια ερώτηση διαφορετικά: μομίζεις ότι εν η ύπαρξη γενικά της ατομικής ιδιοκτησίας που εν η βάση της σημερινής κρίσης;
Τούτον το τελευταίον άρεσεν μου : "Αντίθετα οι φιλελευθεροι που παριστάνουν τους ιστορικά ορθολογιστές είναι μη αντικειμενικοί και σκοταδιστικά ουτοπιστές για τον αιώνιο καπιταλισμό τους."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσπαθήσω να σου απαντήσω για το ζητημα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, που εγώ είμαι ορκισμένος εχθρός της.
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως η λέξη κλειδί εν στο "ιδιοκτησία". η φοβία των ανθρώπων να μεν κατέχουν κατι ως "ιδιωτες" πηγαζει που την αναγκη μας να ανηκουμε κάπου. νομίζουμε πως η ιδιοκτησία ενός πραγματος εν τζεινο που μας καμνει μέτοχους σε κάτι που μας ανήκει και του ανήκουμε.
στο σοσιαλισμό υπάρχει επίσης "ιδιοκτησία" αν το θέσουμε ακόμα και με υλικούς όρους αλλά όχι με όρους χρηματικού κέρδους.
ο άνθρωπος απολαμβάνει τα "ιδιοκτητα" αντικείμενα του τόσο τα υλικά οσο και τα πνευματικά, απλά δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί άλλον άνθρωπο από αυτή την ιδιοκτησία.
όχι, η καταργηση της κεδροσκοπίας δεν καταργεί τα υπόλοιπα κοινωνικά φαινόμενα. απλά θετει τους υλικούς όρους να μπει ο άνθρωπος και τα διαφορα ανθρώπινα προβλήματα στο επίκεντρο.
είδες την ταινία που ανέβασα εχτές; εζήλεψα την Σαβίνα τη στιγμή που ήταν πανω στο ποδήλατο και εκυκλοφορούσε χαμογελαστή στη Ρωσία του Λενιν.
γιατί η μανία της να τιμωρεί με την αγάπη εγινε αγάπη χωρίς τιμωρία.
αυτό είναι η καταργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. η αντι-τιμωρία του συστήματος ως όρος για την προσωπική και συλλογική αναπτυξη των ανθρώπων.
ο αγώνας για την ευτυχία και την αρμονία όμως δεν σταματά ποτέ.
ναι, η υπαρξη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι η γενεσιουργός αιτία των υλικών, σχεσιακών, συμπεριφοριακών, και πολιτικών προβλημάτων του καπιταλισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλάν τότε,
ΑπάντησηΔιαγραφή1. η αιτία των σχεσιακών συμπεριφοριακών και πολιτικών προβληματων του υπαρκτού σοσιαλισμού ποιά ήταν αφού ατομική ιδιοκτησία δεν υπήρχεν;
μα προφανώς ο τρόπος διαχείρισης του πολιτικού συστήματος ο οποιος εδημιουργησε μιαν πολιτική τάξη κομματικών στελεχών οι οποίοι αποφάσιζαν για τους άλλους στη θέση των άλλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήναι μεν δεν υπήρχε ιδιωτική ιδιοκτησία υπήρχε όμως κομματικό αποκλειστικό δικαίωμα στη διαχείρηση της νομής της ιδιοκτησίας, εννοώντας και τον τρόπο παραγωγής.
η καταργηση των Σοβιέτ, με μια λέξη.
η αλλοτρίωση των ανθρώπων που έπρεπε να "διαμεσολαβούνται" από την εξουσία χωρίς άμεση πολιτική "ιδιοκτησία" των κοινωνικών σχέσεων και των σχέσεων παραγωγής.
παρόλα αυτά η μη ύπαρξη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, επετρεψε πολλά στο επίπεδο της ζωής, απλά δυστυχώς η διαδικασία ήταν θνησιγενής αναπόφευκτα λόγω του εγκλωβισμού της στο πολιτικό δογματισμό.
κατακρίβεια η Σοβιετία διοικήθηκε με ένα κατα βάση αντιμαρξιστικό τρόπο. για αυτό και κατέρρευσε. δυστυχώς για μας και για την ιστορία.
υπαρχουν και καπιοι που ειμαστε διεθνιστες και κατοικοι μιας μελλοντικης χωρας που οι ριζες της ειναι γερα στην γη απο το 1917.της επαναστασης που εκαμε παγματικοτητα την δημοκρατια των Σοβιετ. Του πιο ανθρωπινου και δημοκρατικου συστηματος που υπηρξε ποτε και που λειτουργησε τα πρωτα χρονια μετα την οκτωβριανη επανασταση. για μας η καταρρευση της Δημοκρατιας των Σοβιετ δεν ηλθε το 1989 στα ξαφνικα αλλα ηταν μια διαδικασια που ξεκινησε μετα τον θανατο του Λενιν Παρολα αυτα η επανασταση του οκτωβρη μας αφισε μια σειρα απο επιτευγματα-βασεις πανω στις οποιες θα στηθει η νεα διεθνης σοβιετικη δημοκρατια
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν λεμε καταργηση ατομικης ιδιοκτησιας, συνηθως εννουμε την ιδιοκτησια στα μεσα παραγωγης, την μορφη που παιρνει η ιδιοκτησια σημερα. Δηλαδη το γεγονος οτι τα μεσα δεν ειναι ιδιοκτησια αυτων που εργαζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λεω αυτο γιατι, το προβλημα δεν ειναι η ατομικη ιδιοκτησια ετσι απο μονη της. Το προβλημα ειναι η εκμεταλλευση της εργασιας του αλλου, η αλλοτριωμενη εργασια η οποια παραγει αυτη την μορφη ιδιοκτησιας. Η αλλοτριωμενη εργασια ειναι μια βασικη γενεσιουργος αιτια των προβληματων, και οχι η ατομικη ιδιοκτησια η οποια ειναι το αποτελεσμα της πρωτης. Αυτο νομιζω ειναι κρισιμο για το τι συνεβει στην ΕΣΣΔ
Zakwer, σωστά αυτό προσπαθησα και εγώ να πω στα σχόλια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήpromitheas
ΑπάντησηΔιαγραφήη επανάσταση του ΄17 ήταν μια καθόλα επιτυχημένη επανάσταση. Τόσο επιτυχημένη που χρειάστηκαν παρα παρα πολλά χρόνια και πολύ "προσπάθεια" για να ξεριζωθούν οι όροι εκείνοι, που την έκανα επιτυχή.
Μια άλλη φορά, σε ένα άλλο ποστ, θα ήθελα να γράψω την άποψη μου για την καταστολή αυτών των όρων. Μιλώ φυσικά για τον Στάλιν.