Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

17.12.11

Πατριώτες 3


Έαν εξακολουθεί να έχει μια υποχρέωση η Αριστερά σήμερα αυτή δεν είναι παρά ο πόλεμος στη λογοκρισία της εικόνας και η άρνηση συμμετοχής σε μια νέα «ανθρωπολογία» βασισμένη σε ηθικοπλαστικές επανεγγραφές του τι εστί κύπριος,κοινωνία και ανθρώπινη συνύπαρξη.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ευνουχίσεις τη νοημοσύνη ενός ανθρώπου και κατ΄επέκταση ενός κοινωνικού ή πολιτικού συνόλου, ένας από αυτούς είναι παραδοσιακά η ενοχή και εφόσον η πολιτική επεξεργάζεται εξ΄ορισμού τη θέση του ανθρώπου σε μια ανθρώπινη κοινωνία, η ενοχή στο πλαίσιο μιας αριστερής πολιτικής θα εφαρμοστεί στη βάση της κατηγορίας για τη διάσταση του κατηγορούμενου κύπριου από το λεγόμενο γενικό καλό.

Εφευρίσκεται ένας γενικός «αριθμός καλού» ως παρονομαστής μιας βαθμίδας για αυτή την ηθική της γενικότητας  εντός της οποίας καθορίζεται και ο τρόπος της συνύπαρξης των κυπρίων. Η τρόπος της συνύπαρξης φέρει το όνομα «συναίνεση».

Τί είναι η συναίνεση;

Εν αρχή ην το πρόβλημα! Στη προκειμένη το πρόβλημα είναι μια παγκόσμια οικονομική κρίση στην οποία η αριστερά καλείται να πάρει θέση, να αντιδράσει ή/και να συνεργαστεί για την επίλυση της κρίσης ή για τη «λύση» από την κρίση, δηλαδή για την αποδέσμευση της κοινωνίας από τους όρους αυτούς καθαυτούς του προβλήματος.

Εν αρχή όμως εξακολουθεί να είναι το πρόβλημα και άρα θα χρειαστεί, όχι για λόγους ερμηνείας αλλά για λόγους ακρίβειας να καθοριστεί ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα το οποίο χρήζει επίλυσης.

Το όνομα το έχουμε δώσει: παγκόσμια οικονομική κρίση. Από που προκύπτει η έννοια της συναίνεσης όταν το πρόβλημα λέγεται «παγκόσμια οικονομική κρίση»; Προφανώς από τον τρόπο με τον οποίο παραδοσιακά επιλύονται όλα τα ανθρώπινα προβλήματα.  Είναι η οικονομική κρίση ένα ανθρώπινο πρόβλημα; Είναι δηλαδή ένα πρόβλημα για το οποίο οι άνθρωποι θα πρέπει να ψάξουν μεταξύ τους κάποιες λύσεις; Προφανώς όχι. Το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης δεν είναι ένα δια-ανθρώπινο πρόβλημα και κατ΄επέκταση δεν είναι ένα δια-κομματικό ούτε καν ένα δια-κοινο -βουλευτικό πρόβλημα.

Εάν λέμε πως η βασικότερη πολιτική οφειλή της Αριστεράς σήμερα είναι ο πόλεμος στη λογοκρισία της εικόνας, εννοούμε πως η Αριστερά θα πρέπει να ξεκαθαρίσει πρωτίστως με τον τρόπο χρήσης του όρου «συστημική οικονομική κρίση».

Αριθμοί

Τους πιο κάτω αριθμούς τους έχω εντοπίσει στο ιστολόγιο Στήλη Άλατος.
Αντιγράφω:

·                     Το ετήσιο κόστος του παγκοσμίου εμπορίου όπλων.
·                     Δύο τρισεκατομμύρια εκατόν πενήντα επτά δισεκατομμύρια και εκατόν εβδομήντα εκατομμύρια δολάρια.
·                     Μετά:
·                     Το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος σε ετήσια παγκόσμια κλίμακα.
·                     Δύο τρισεκατομμύρια επτακόσια δισεκατομμύρια δολάρια και κάτι εκατομμύρια ψιλά.
·                     Στη συνέχεια:
·                     Παγκόσμια ετήσια φοροδιαφυγή προσδιορισμένη στο μεγάλο κεφάλαιο.
·                     Τρία τρισεκατομμύρια και πλέον δολάρια σε ετήσια βάση.
·                     Να διευκρινίσω εδώ, για να καταλάβουμε και εσείς και εγώ περί τίνος πρόκειται, πως ένα τρισεκατομμύριο είναι χίλια δισεκατομμύρια καθώς ένα δισεκατομμύρια είναι εκατό εκατομμύρια (ζαλίζομαι).
·                     Παρακάτω:
·                     Κρυφοί λογαριασμοί στις Ελβετικές τράπεζες.
·                     Φέρονται να ξεπερνούν τα Δύο τρισεκατομμύρια διακόσια δισεκατομμύρια δολάρια.
·                     Μόνο από την Ινδία, η κάθετα ανερχόμενη νέα οικονομική τάξη έχει καταθέσεις στην Ελβετία που είναι πάνω από ένα τρισεκατομμύριο τετρακόσια δισεκατομμύρια δολάρια.
·                     Το εμπόριο ναρκωτικών, όσο μπορεί να υπολογισθεί χονδροειδώς με τις αποκλίσεις να «αδικούν» τα πραγματικά νούμερα:
·                     Τετρακόσια δισεκατομμύρια δολάρια τουλάχιστον.
·                     Το εμπόριο ανθρώπων, το γνωστό trafficking:
·                     Πάνω από Σαράντα δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Είναι αυτοί οι αριθμοί «ανθρώπινο πρόβλημα»; Μήπως είναι αυτοί οι αριθμοί ζήτημα ρύθμισης, εξυγίανσης και συναίνεσης; Μήπως είναι ζήτημα δημοκρατίας; Ή μήπως είναι ζήτημα ερμηνείας του γενικού καλού, του πατριωτισμού, του εθνικού συμφέροντος, και της τοπικής ομαλής συνύπαρξης των Κυπρίων;

Θα πιστεύαμε αλήθεια πως η έννοια της «ανατροπής» είναι χυδαία λαϊκιστική αν εντάσσαμε τους πιο πάνω αριθμούς στο «ηθικολόγιο» μας;

Πολύ φοβάμαι πως το Κάστρο της Εξουσίας και το Δόγμα της Εθνικής Συναίνεσης που τόσο πολύ αγάπησε η Αριστερά είναι ανάξιο λόγου μπροστά στην καθαυτό ανεπάρκειά της απέναντι  στη δύναμη των πιο πάνω αριθμών.

 Η κυπριακή αριστερά εμφανίζει σαφείς τάσεις άρνησης της παγκοσμιότητας της κρίσης και επιχειρεί την εσωτερική συναίνεση προβάλλοντας μια ύπουλη εικόνα τοπικής πατέντας για την κυπριακότητα του τόπου και άρα των οικονομικών δυνατοτήτων του.

Εκχυδαϊζει την έννοια της αριστεράς και κατηγορεί με κίτρινο χρώμα όποιον θυμάται αυτούς τους αριθμούς και όποιον εξακολουθεί να ψελλίζει τον διεθνιστικό της υποχρεωτικό ρόλο με αιχμές για ελλειπή "κυπριακότητα".

Το κατηγορητήριο γράφει: δεν συναινεί, όχι αρκετά κύπριος, μη-πατριώτης.

Η ενοχή της ανατροπής είναι το κατεξοχήν όπλο της σύγχρονης κυπριακής αριστεράς και η λογοκρισία της εικόνας η επικοινωνιακή της μέθοδος.




6 σχόλια:

  1. Έχω συγκλονιστικά νέα. Η Καθημερινή προσχώρησε στο ΑΚΕΛ. Κάθε φήμη ότι στην πραγματικότητα το ΑΚΕΛ προσχώρησε στην ρητορική και ιδεολογική τακτική της Καθημερινής εκλαμβάνεται ως κακοήθης: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=70364

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαβάζουμε πια τις εφημερίδες λες και διαβάζουμε συνταγή κομπογιαννίτη γιατρού για τη θεραπεία του καρκίνου!

    στο μεταξύ το ιερό κοινοβούλιο ιερουργεί:


    ΔΗΛΩΣΗ- ΑΡΘΡΟ Γ.Γ. Π.Ε.Ο. ΠΑΜΠΗ ΚΥΡΙΤΣΗ
    ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΩΜΑ ΚΟΝΔΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ

    Για σκοπούς αποκατάστασης της αλήθειας και για όση αξία έχει πλέον η έγκυρη και σωστή πληροφόρηση του κοινού από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η Π.Ε.Ο. για την οποίαν κάλλιο γνωρίζω δεν τυγχάνει καμίας οικονομικής ενίσχυσης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
    Όλα τα εισοδήματα της Π.Ε.Ο. προέρχονται κυρίως από τις συνδρομές των μελών της και από ενισχύσεις φίλων και εκτιμητών της.
    Το ποσόν που αναφέρεται στην Π.Ε.Ο. στον κρατικό προϋπολογισμό και έχει δεσμευτεί από την πλειοψηφία της Βουλής αποτελεί συμβατική υποχρέωση του εργοδότη ως συνεισφορά ύψους 0,45% πάνω στο μισθολόγιο για τη στήριξη του Ταμείου Ευημερίας των Ωρομίσθιων Κυβερνητικών Εργατών.
    Και επειδή πρόκειται περί παρεμφερούς ωφελήματος, αυτό το ποσοστό στις διαπραγματεύσεις ανανέωσης της συλλογικής σύμβασης κάθε φορά που αυξάνετο και λίγο, η αύξηση αυτή εκοστολογείτο και αφαιρείτο από την αύξηση στους μισθούς. Έτσι το ο,45% είναι μέρος των ωφελημάτων που δικαιούται ο εργαζόμενος μέσα από τη συλλογική του σύμβαση.
    Το Ταμείο Ευημερίας προσφέρει ευκαιρίες φτηνής ή και δωρεάν ψυχαγωγίας, πολιτιστικής ανάπτυξης και ανάπαυσης στα μέλη του. Αν δεν υπήρχαν τα Ταμεία Ευημερίας και τα αναπαυτήρια των Συντεχνιών δεν ξέρω πόσοι εργαζόμενοι θα ήταν σε θέση να περάσουν έστω και μια βδομάδα από την άδεια τους σε αληθινές διακοπές.
    Ο θεσμός του Ταμείου Ευημερίας είναι πλέον κατοχυρωμένος σε όλες τις μεγάλες Συλλογικές Συμβάσεις του ιδιωτικού τομέα και μάλιστα με ποσοστά μεγαλύτερα από ότι στο Ωρομίσθιο προσωπικό της Κυβέρνησης όπως π.χ. στην σύμβαση των Οικοδόμων, των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, των Ξυλουργών, των Εργατών Μετάλλου κλπ.
    Το Ταμείο Ευημερίας των Ωρομισθίων έχει κανονισμούς λειτουργίας και το Υπουργείο Οικονομικών με την ιδιότητα του εργοδότη ελέγχει εξονυχιστικά και κάθε χρόνο, τον τρόπο διαχείρισης του.
    Ορισμένοι έχουν μεθύσει τόσο από αντισυνδικαλιστικό οίστρο που δεν μπαίνουν στον κόπο πλέον ούτε να ρωτήσουν, είτε να προβληματιστούν.
    Ανακάλυψαν κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και γλεντούν και πανηγυρίζουν σήμερα μέσα από τα έντυπα, γιατί «έπιασαν το πόδι των Συντεχνιών».
    Λυπούμαι που σας χαλώ το πάρτι.
    Εκτός από λίγους και συγκεκριμένους που ξέρουν καλά τι κάνουν και ποιος είναι ο στόχος τους, οι υπόλοιποι θέλω να πιστεύω ότι απλώς «ουκ οίδασι τι ποιούσι».
    Κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα για το τι σημαίνει για την ψυχολογία ενός αριστερού και άρα την αυριανή πολιτική του στάση στη πανσυνδικαλιστική η κατηγορία πως η πασυδυ μπουκόταρε τις εκλογές για να μπλοκάρει την εκλογή της Μαύρου και του Αντρέα Χρίστου, δεν νομίζω πως χρειαζεται περαιτέρω σχολιασμός.

    Σιγά που δεν θα προβάλει τετοιο θέμα η Καθημερινή!

    Λαβράκι! Άσε που στη βουλή σπάνια προκύπτουν σπουδαία θέματα/λαβράκια. Δεν θα μπορούσαν για παράδειγμα να κάνουν σε εβδομαδιαία βάση ρεζίλι το κοινοβουλευτικό σύστημα με όσα γίνονται εκειμέσα. όχι! τώρα προέκυψε σκάνδαλο, έτσι λόγω εκλογών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπαρχουν Μια Σειρα απο γεγονοτα στην ιστορια της κυπρου οπου η ηγεσια του ΑΚΕΛ αποδειχτηκε κατωτερη των περιστασεων και οδηγησε το κινημα αφοπλισμενο
    στα πλοκαμια της αστικης ταξης.προσωπικα μου εκανε φοβερη εντυπωση ο τροπος που η χαραυγη καλυψε τα γεγονοτα του 63. Η ηγεσια του Ακελ πολιτικα ηταν παντα η ιδια. Σημερα ομως τα πραγματα εχουν αλλαξει. οχι μεσα στο ακελ Αλλα στην κοινωνια . Απο την αλλη το συστημα εφθασε σε αδιεξοδο και οι πολιτικες του χθες ειναι ανεπαρκεις. Το Ζητημα ειναι τι κανουμε εμεις?
    Συντροφικα Πανικος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εμείς προσπαθουμε να μην μπουμε σε ένα "κλειστοφοβικό" πλαίσιο.

    Όσο βαθαίνει η κριση και άρα θα γίνεται πιο πολύπλοκο να διαχειριστεί η αριστερά τα ζητούμενα που θα έρχονται ως "τελεσίγραφα" από το ευρωπαϊκό κέντρο, τόσο περισσότερο θα χρειάζεται να είμαστε αντικειμενικοί και ψύχραιμοι.

    Υπάρχει μια διαφαινομενη τάση μεταφοράς ενός κλίματος πως για όλα φταίνε κάποιοι βουλευτές και κάποιοι κύκλοι ή κόμματα. Χωρίς να σημαινει πως δεν είναι αλήθεια αυτό και πως κάποιοι βουλευτές/κυκλοι/κομματα όντως εξυπηρετούν το κεφάλαιο, η αριστερά φαίνεται προς το παρόν πως προτιμά να διαχειριστεί την κρίση αυστηρά μέσα από τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες - από όπου φυσικά και θα χάσει.

    Ως βασικό επιχείρημα προβάλλεται η "κυπριακή εμπειρία" - λες και ξαναείχαμε παγκόσμια κρίση, όπως και διάθεση εγκλωβισμού του εργατικού κινήματος.

    Τι κάνουμε; Προς το παρόν δεν συμμετέχουμε στην προσπάθεια να βγει από το πλάνο η όλη εικόνα έστω κι αν δεν είμαστε εμείς ο καμεραμαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπορουμε να κανουμε ενα ακομα βημα
    να βαλουμε στοχο να γινουμε εμεις ο καμεραμαν
    αλλα και ο καπετανιος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή