Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

24.7.10

Πλάτωνος/Μαμαγκάκης/Γιαννάτου

Ένα παράξενο κορίτσι μου είπε μια ιστορία. Ήταν λέει ένας μουσικός, δεν ξέρω τι μουσικός, που του ζητήσανε να παίξει ένα βράδυ σε κάποιο μέρος, δεν ξέρω τι μέρος.

Αποδέχτηκε την πρόταση, όταν όμως τον ρώτησαν πόσα ζητά για να παίξει, δηλαδή πόσα χρήματα, το ποσόν τους φάνηκε πολύ μεγάλο. Στο κάτω κάτω δεν είναι και χειρωνακτική εργασία το πιάνο! Τους φάνηκε τόσο μεγάλο αλλά και τόσο θρασύς αυτός ο μουσικός για το πόσα ζητούσε, που απορήσανε. Καλά, η εργασία πληρώνεται, δε λέμε, αλλά τέτοιο ποσόν για τρεις ώρες δουλειάς!...
Ο μουσικός τους κοιτά, τους ξανακοιτά και τους απαντά, πως το ποσόν που ζητά, δεν είναι για τρεις ώρες δουλειάς, όπως αυτοί νομίζουν, αλλά για είκοσι χρόνια, δεκαοκτώ μέρες και τρεις ώρες επίπονης εργασίας. Τόσο χρειάστηκε για να μπορεί να παίζει…

Αν και εδώ, δεν είναι ραδιοφωνική εκπομπή για να συνοδεύουμε τα τραγούδια με λόγια…ή αν ήταν θα ήταν χωρίς λόγια, πήρα αφορμή απ΄αυτή την ιστορία, που μου άρεσε, για να πω και το εξής.

Πως έχουμε τόσο, μα τόσο, μα τόσο αποδημήσει εκτός εαυτού, που θεωρούμε τα τραγούδια, πώς να το πω, αναρτήσεις όταν δεν έχουμε κάτι σημαντικό να πούμε, διαλειμματάκια στο χρόνο μας, ώρες ψυχαγωγίας εμάς και των άλλων, ήρθα να πω ένα γεια-κάτι τέτοιο- ζητάμε και συγνώμη κάποτε…ναι, πάλι τραγούδια θα ακούσουμε…χρειάζομαι λίγη ξεκούραση απ΄τη βαριά σκέψη, ελάτε να ξεκουραστούμε μαζί. Βέβαια υπάρχουν και τραγούδια για ξεκούραση, λέγεται, αλλά μήπως δεν υπάρχουν απ΄όλα πού΄ναι για ξεκούραση; Εμάς τι μας νοιάζει; Εμείς προτιμούμε την αιώρα έτσι κι αλλιώς.

Όπως και να΄χει, αν κάποιος νομίζει, πως ο κόπος να «ακούσεις» ή ο κόπος να ξέρεις πως φτιάχνεται μια μουσική είναι λιγότερος από τον οποιοδήποτε άλλο κόπο-κόπο, ε, ούτε αυτός μας νοιάζει.
Μπορούμε να του στείλουμε μια παρτιτούρα του Ξενάκη με υποσημείωση πως δεν είναι Sudoku. Αν πάλι κάποιος, δεν μπορεί παρά τα ωδει-ούχα άσματα, τύπου καμεράτα και μόνο, να του στείλουμε ένα Μάνο πακέτο να τον ξεματιάσει.
Αν πάλι κάποιος δεν ξέρει αριθμητική για να μετρήσει σε μια ορχήστρα, τόσα επί τόσα χρόνια, επί τόσων ανθρώπων, επί τόσων ήχων, επί τόσων ερμηνειών, πόσο μας κάνουν, δεν έχουμε λύση, λυπούμεθα.
Αν πάλι κάποιος νομίζει πως τα τραγούδια είναι ή καταθλιπτικά ή χαρούμενα, και δεν μπορεί, ξάφνου νοιώθει μια δυσφορία, αυτουνού την περίπτωση, μπορούμε να την εξετάσουμε, αφού τελειώσουμε κάτι άλλο σοβαρό που έχουμε να κάνουμε, και που θα μας πάρει καμιά εικοσαετία.
Αν πάλι δεν έχουμε τα ίδια γούστα, ούτε αυτό μας πτοεί! Δεν κουβαλούμε παρά μόνο τα δικά μας αυτιά. Το ξέρουμε.

Το τρίτο στη σειρά τραγούδι, είναι σε ποίηση του Χ.Λ.Μπόρχες.

Γραπτά μηνύματα, δηλαδή κείμενα, αγνοώ πότε θα ξαναγράψω. Αν κάποιος από σας γνωρίζει, στον επαναληπτικό αγώνα Θρησκείας – Φιλοσοφίας, που μας όρισε ο 21ος, πόσες ελπίδες έχει η ανθρωπότητα να τη σκαπουλάρει, να μου το πει παρακαλώ, ψυχικό θα κάνει. Γιατί αν σκεφτώ πως μετά τον 5ο, έπεται, ο 6ος, 7ος,8ος, 9ος 10ος μέχρι τον 20ο, και πάλι!!! λέω να γίνω ανθοκόμος.

Καλή ακρόαση όσοι μείνατε.







11 σχόλια:

  1. Χαίρε Δυσδαιμόνα,
    τις αναρτήσεις με τα «μουσικά διαλείμματα» όπως λες που ακούμε στα blogs που μας ενδιαφέρουν δεν τις παίρνουμε όλοι ως έλλειψη λόγων κάποιου …αναρτησιομανή γιατί μια αναρτημένη μουσική κοινωνεί κάτι. Μοιράζει σε μια κοινότητα, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, έναν ενθουσιασμό μικρό ή μεγάλο για λίγες στιγμές. Κι αν τύχει να μοιάζει κάπως το θυμικό πομπού και δέκτη τότε μπορεί να είναι μια ολιγόλεπτη γιορτή.
    Μια μουσική ανάρτηση είναι ομιλιτικότατη: ακαριαίο σχόλιο μιας προσωπικής επικαιρότητας.
    Αυτά ήθελα να σου πω και να μη σε κρατάω άλλο μακρυά απ' την αιώρα.

    ( Μας εγκαταλείπεις σιγά-σιγά ή κατάλαβα λάθος; )

    Χαιρετισμούς στο βουνό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Ιούλιος

    Τις περισσότερες φορές, ότι γράφεται εδώ, γράφεται μέσα σε ελάχιστο χρόνο.Όχι τυχαία. Η διαδικασία "γνωριμίας" με ανθρώπους γίνεται από τον καθένα μας με τον δικό του τρόπο,που ίσως να φανερώνει και μια προσωπική στάση ζωής απέναντι σ΄ότι μπορεί να σημαίνει το "κοινωνώ" και οι ανθρώπινες σχέσεις.
    Η ανωνυμία καθώς και η μορφή αυτής της επικοινωνίας μέσω των μπλογκς,πολύ εύκολα μπορεί να καμουφλάρει μια ανώφελη και ανούσια ανταλλαγή απόψεων χωρίς ίχνος μιας όποιασδήποτε ουσιαστικής ανθρώπινης επικοινωνίας. Λειτουργώ εδώ κατά τον ίδιο τρόπο που λειτουργώ και στην αληθινή μου ζωή. Δηλαδή δεν "ανακεφαλαιώνω" τον εαυτό μου στις επίκτητες απόψεις μου.
    Αυτό το νόημα έχει η επιμονή μου στο να λειτουργούμε "χωρίς μάσκες". Ο Λόγος έγινε μια μάσκα που κρύβει τα Θαύματα. Τα οποία εγώ δεν παραδίδω. Γι αυτό και η εισαγωγή στα σημερινά τραγούδια.Για αυτό και η εσκεμμένη έλλειψη άλλου λόγου. Γιατί πρέπει ξανά να εφευρεθεί. Ελπίζω να με καταλαβαίνεις.και ελπίζω η σημαντικότερη εφεύρεση του 21ου να είναι η εφεύρεση του λεγόμενου φιλοσοφικού ή θεωρητικού λόγου.

    Δεν εγκαταλείπω τίποτα.Δυστυχώς όμως, δεν ήμουν ποτέ μια καλή μαθήτρια.Αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα. Βρίσκομαι στο σημείο που χρειάζεται να κάνω μια θαρραλέα βουτιά. Αλλιώς θα είμαι οπαδός και όχι πιστός.Και δεν θα έχει κανένα νόημα. Είμαι στο σημείο που πρέπει να πέσω με τα μούτρα ξανά στη μελέτη. Που όπως ξέρεις, απαιτεί πολύ θάρρος και πολλή υπομονή. Κυρίως θάρρος. Μαζεύτηκε πολύ,πάρα πολύ υλικό.Και από τα μπλογκς.

    Το βουνό θα το χαιρετισω εκ μέρους σου τον άλλο μήνα, όταν θα ξαναπάω. Χαιρετισμούς κι εσύ στα μέρη που βρίσκεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Disdaimona, σε ευχαριστούμε για τα άρθρα σου τα οποία είναι τόσο ευστοχα που δεν βρίσκω λέξη να τα χαρακτηρίσω. Εγώ όταν πληρώνω, γιατί μου αρέσει να πληρώνω για να ακούω καλή μουσική και τραγούδια, νίωθω ότι αξίζει κάθε σεντ, γιατί η ταξινόμιση του χάους κοστίζει ακριβά.

    Να είσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @aias

    ...ναι κάποιοι πληρώνουν για να ακούν καλή μουσική. κάποιοι άλλοι πληρώνουν και τις ζημιές όμως...:-)

    Έχεις δίκιο πως η ταξινόμιση του χάους κοστίζει ακριβά.Με πετυχαίνεις σε μια καλή στιγμή πάντως, ίσως να ξέρεις τι σημαίνει αυτό, γι αυτό θα σου πω, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία στον κόσμο από το να ξέρεις που ανήκεις, έστω κι αν ανήκεις σ΄αυτούς που μανιωδώς επιμένουν εναντίον του χάους με ό,ποιο κόστος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να κάνεις βουτιά έστω κι αν κολυμπάς σε νερά άγνωστα. Ξέρεις και εμπιστεύεσαι τη θάλασσα κι αυτό φτάνει.Μόνο οι ανόητοι πάνε στα τυφλά. Αυτοί που ξέρουν φροντίζουν να μελετάνε τα σημάδια και να ρισκάρουν για πράγματα άξια.

    Και εσύ να είσαι καλά επίσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και αμα παίξει ο μουσικός, ποιός τον ακούει...???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Εράνισμας

    Τον ακούνε, τον ακούμε εμείς, τον ακούνε τα ίχνη του χρόνου...

    καλωσόρισες! Είσαι καλή παρέα εσύ! :-) είδα το ιστολόγιό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε ευχαριστώ πολύ! Συμφωνώ, τον ακούνε τα ίχνη του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Disdaimona, έχουμε προέρθει από τον πίθηκο? Και να μην έχουμε προέρθει, υπάρχει περίπτωση όπως βαδίζουμε να καταλήξουμε στον πίθηκο?

    [ρωτώ γιατί μου αρέσουν οι απαντήσεις σου γι αυτό!]

    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Aias,

    μου φαίνεται, πως έχεις όρεξει για κουβέντα! Κουβέντα να γίνεται δηλαδή!

    Τι να σου πω...ναι, προερχόμαστε από τον πίθηκο αλλά δυστυχώς το ξεχάσαμε και αποφασίσαμε πως προερχόμαστε από τους διαβόλους. Αυτό μας καθυστέρησε καμιά δεκαριά αιώνες. Τώρα ψάχνουμε για αγίους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. χεχεχεχε... Γειά σου ρε Disdaimona με έκανες και γέλασα! Η καλύτερη απάντηση που άκουσα ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή