Ύμνος στη Φτώχεια

"Το βασίλειον της φτώσιας,
εν το πιο γλυτζιήν βασίλειον του κόσμου,
κόρη μου" 
 Ένας παππούς

Άκουσα προχθές, τον λόγο που εκφώνησε ο κ. Νίκος Αναστασιάδης κατά τη συνεδρίαση της Βουλής, στην οποία ο ίδιος και το κόμμα του καταψήφισαν τα προτεινόμενα από την κυβέρνηση φορολογικά μέτρα. Πέραν του γνωστού, λαϊκιστικού επιχειρήματος, πως η φορολόγηση των επιχειρήσεων θα επιφέρει ανεργία και θα πλήξει εν τέλει τους εργαζόμενους, ο Νίκος (τιμής ένεκεν, τον άλλο τον λέμε Νικολάκη, και πολύ του πέφτει) στη επιχειρηματολογία του, ανέπτυξε το εξής σκεπτικό:

Θέση 1η : Το Ακελ είναι ένα κόμμα της τάξης του 33% (παύση, παίξιμο του ματιού, παύση)…. του 33%. (και δεν είναι όλοι φτωχοί και δεν θα πω έως 35%, το καταπίνω)
Θέση 2η : Η αριστερά θεωρεί a priori το κέρδος ως «τον εξαποδό».
Θέση 3η : Το Ακελ, ισχυρίζεται πως το υπόλοιπο ποσοστό είναι πλουτοκράτες εφόσον καταψηφίζουν τα μέτρα και άρα, κατά το Ακελ, το 77% του κυπριακού λαού είναι αντιπρόσωποι του εξαποδούς κέρδους.
Θέση 4η : Το Ακελ, είναι αντι-λαϊκό κόμμα, εφόσον αντιστρατεύεται τη βούληση του υπολοίπου 77% που αποτελεί την πλειοψηφία.
Θέση 5η : Το Ακελ, είναι ένα κόμμα, το οποίο πιστεύει και υπηρετεί την ιδέα ενός αντι-δημοκρατικού ολοκληρωτικού συστήματος, ως εκ των άνω.

Να πούμε πως μας προκαλεί έκπληξη, η πραγματιστική και πρόχειρη ανάγνωση για το τι εστί αριστερά, από τον Νίκο, θα πούμε ψέματα. Να πούμε πως κι ο ίδιος το γνωρίζει αυτό, τόσο καλά, ώστε να διαπρέπει στη χρήση των λαϊκιστικών μεθόδων, μάλλον αλήθεια θα πούμε. Βλάκας ο Νίκος πάντως δε μας φαίνεται!

Τι λέει λοιπόν, αυτή η ανάγνωση;
1. Φτωχός είναι αυτός που δεν είναι πλούσιος.
2. Το 33% των ψηφοφόρων του Ακελ δεν είναι φτωχοί, και το ξέρουμε.
3. Το 77% των υπολοίπων ψηφοφόρων δεν είναι πλούσιοι, και το ξέρουμε.
4. Το Ακελ, εφόσον δεν υπηρετεί δια των φορολογικών μέτρων, την πλειοψηφία του κυπριακού λαού ή τους φτωχούς του δικού του κόμματος και των άλλων κομμάτων, υπηρετεί κάποιον άλλο κομματικό σκοπό.
5. Το Ακελ, υπηρετεί κάτι, που δεν ξέρουμε τι είναι, αλλά το ψάχνουμε υπό το πρίσμα της ένδειξης πως δεν ωφελεί το σύνολο του κυπριακού λαού.
6. Το Ακελ δεν υπηρετεί το λαό και την αγία μεγαλειοτάτη «δημοκρατία».
7. Το Ακελ υπηρετεί την ιδέα του συγκεντρωτικού κράτους πλήττοντας τις επιχειρήσεις.
8. Φορολογώντας τις επιχειρήσεις πλήττεις τη δημοκρατία.

Φτωχός είναι αυτός που δεν είναι πλούσιος. (αυτό μάλλον πρέπει να το πιστεύει)
Μπορώ να το πω στα κυπριακά, έστω κι αν θα το γράψω λάθος και ανορθόγραφα;
(βλ. παραντάσορα προηγούμενης ανάρτησης. Έμαθα το σωστό μετά από την ευγενή παραπομπή του Άνευ στο λεξικό. Thanks Άνευ!)

Λοιπόν, «φτωχός είναι αυτός που δεν είναι πλούσιος», λέει, τζαι η λογική να γίνεται λουβούθκια μπροστά στα μμάθκια μας!

Φτωχός λοιπόν είναι αυτός που δεν είναι κάτι άλλο. Πλούσιος.
Φτωχός είναι το αντίθετο του πλουσίου. «Φτωχός» είναι και ένας διπλός αρνητικός προσδιορισμός. Αυτού που δεν είναι πλούσιος και εφόσον δεν είναι πλούσιος δεν μπορεί να είναι και ευτυχισμένος. Γιατί ποιος άνθρωπος μπορεί να θεωρήσει ευτυχή την κατάσταση της φτώχειας; Κανείς. Ποιος θα κατέθετε προτάσεις νόμων εναντίον της φτώχειας, αν στη φτώχεια ήμασταν ευτυχείς; Κανείς.

Εάν όμως, ο φτωχός δεν είναι ευτυχής εξαιτίας της φτώχειας του, ευτυχία τι είναι;
Η εξάλειψη της φτώχειας; Και τι σημαίνει εξάλειψη της φτώχειας; Σημαίνει ο κάθε άνθρωπος να διαθέτει ως εφτασφράγιστο δικαίωμα, στέγη, τροφή, εκπαίδευση, ιατρική περίθαλψη, ξεκούραση; Δηλαδή όταν ο άνθρωπος εξασφαλίσει τα συγκεκριμένα πέντε αυτά δικαιώματα θα είναι ευτυχής; Ο Νίκος απαντά, ναι! Δεν είναι ενάντια η δεξιά στα ανθρώπινα δικαιώματα και δε ζούμε βρε αδερφέ και στο ΄50. Μήπως η κατοχύρωση των πιο πάνω δικαιωμάτων «βρωμά» σοσιαλισμό; Μήπως μας τη βγαίνει ο Νίκος εξ αριστερών; Όχι! Ούτε στο πρώτο ερώτημα ούτε στο δεύτερο. Το όνειρο της κατοχύρωσης των πιο πάνω δικαιωμάτων είναι η ερινύα που κυνηγά στον ύπνο του τον κάθε έντιμο δεξιό υπερασπιστή του καπιταλισμού. Ειδικά σήμερα εν μέσω κρίσης. Που το όνειρο χάνει την πρόσκαιρη πολυχρωμία του, γίνεται ασπρόμαυρο ξανά και παραπέμπει σε άλλα κινηματογραφικά «πλάνα», άλλων εποχών και άλλων, «ξεπερασμένων» κινήσεων και ιδεών. (με σκούρα ρούχα και με καπέλα, mouflon…)
Ο άνθρωπος λοιπόν, είναι ένα ζώο της φύσης, το οποίο απέτυχε να οργανώσει τη ζωή του με ορθολογικό τρόπο, και ο καπιταλισμός είναι το σύστημα που στόχο έχει την ορθολογική αλλά και ελεύθερη οργάνωση των κοινωνιών, είναι το επιθυμητό σύστημα. Διότι, εάν ευτυχής, είναι ο άνθρωπος που διαθέτει πέντε βασικές ανθρώπινες ελευθερίες, τι εμποδίζει έναν άλλο άνθρωπο, που γεννιέται γάτα, να του τις παραχωρήσει χωρίς να στερηθεί το δικό του δικαίωμα στον πλούτο; Αυτό εξάλλου δεν είναι ελευθερία;

Φτωχός είναι ο «σκλάβος», γιατί στερείται των βασικών του δικαιωμάτων.
Πλούσιος είναι αυτός που δεν είναι σκλάβος. Είναι ο ελεύθερος!

Η δεξιά δεν είναι υπέρ της δουλείας λοιπόν. Ω τι νεωτερικότης! Είναι και υπέρ της ελευθερίας, αυτό να λέγεται.
Το ενδεχόμενο βέβαια, ο άνθρωπος να είναι και κάτι άλλο πέραν του ζώου που καλύπτει τις βασικές βιολογικές του ανάγκες, η δεξιά το θέτει, να μη γινόμαστε άδικοι. Όχι μόνο το θέτει. Το λύνει κιόλας. Γιατί ο άνθρωπος, πέραν του σώματος έχει και πνεύμα. Και τι πνεύμα! Μεγαλειώδες! Που ως μεγαλειώδες δε συναινεί στην τήρηση χαμηλών τόνων. Υπερμεγέθη ιδεοληπτικών μεγατόνων. Ο άνθρωπος είναι το ζώο που αφού καλύψει τις βασικές του ανάγκες θα γίνει άνθρωπος και θα κοιτάξει ψηλά. Κι εκεί ψηλά θα συναντήσει τον ένθεο εαυτό του. Είναι ανάγκη λοιπόν να διασφαλιστεί : η εξάλειψη της φτώχειας, η ελευθερία στον πλουτισμό και η πίστη στις μεταφυσικές ιδέες. Αυτό είναι το τρίπτυχο του Νίκου.

Και η αριστερά; Τι λέει; Ποιος είπε, πως οποτεδήποτε η αριστερά, αντιμετώπισε τον άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, αδιάφορο, ως το κατατρεγμένο ζώο, που αγωνίζεται να υπερυψωθεί στην κατάσταση του ανθρώπου; Ποιος είπε πως η αριστερά, θεωρεί πως έχει χρέος να κάνει τον άνθρωπο, άνθρωπο ευτυχισμένο, εξασφαλίζοντας του τις πέντε βασικές του ανάγκες; Ποιος είπε πως η αριστερά βλέπει στη φτώχεια και στους φτωχούς, κυρίως αυτό, έναν αρνητικό προσδιορισμό και όχι ένα θετικό και μάλιστα θετικότατο!

Το αν είπε η αριστερά πως το σύστημα αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως ζώα και πως στόχο έχει να απαλλάξει τον άνθρωπο από αυτή την κατάσταση, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Η αριστερά ουδέποτε έθεσε ζήτημα εξανθρωπισμού των φτωχών. Αυτό το ιδεολογικό μπουρδολογείν δεν είναι δικό μας.

Για την αριστερά η φτώχεια δεν είναι απλά μια οικονομική κατάσταση η οποία πρέπει να επαλειφθεί. Είναι κοινωνική «θέση» αλλά είναι και θέση θέασης της ουσίας της ανθρώπινης ζωής και του κόσμου.
Φτωχός είναι αυτός, που ακριβώς λόγω της οικονομικής του κατάστασης, ή λόγω της προσωπικής του θέασης των πραγμάτων, έστω κι αν δεν έχει το πορτοφόλι του άδειο, αδυνατεί (στην πρώτη περίπτωση) ή αρνείται (στη δεύτερη) να αρκεστεί σε μια αποσπασματική αντίληψη της ουσίας του ως ανθρώπου, διαμέσου των φασματικών πλευρών της πραγματικότητας, που νοεί ως καθαυτό πραγματικότητα ο καπιταλισμός και ο κάθε Νίκος. Φτωχός είναι αυτός που λόγω θέσης ή λόγω αυτοσυνειδησίας βρίσκεται στο ύψος εκείνο του βουνού, που του επιτρέπει την απρόσκοπτη θέα αλλά και τον τρόμο του πλήρες κενού που θεάται. Γιατί θεάται την ένδεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Της δικής του. Εκείνης της ένδειας που μοιάζει με το Θάνατο. Εκείνο το Θάνατο που μοιάζει με την Αγάπη. Εκείνη την Αγάπη που μοιάζει με τον Άνθρωπο.
Που την ελευθερία του τη μετρά στη δύναμη αυτής της αγάπης και στα πόδια του!
Δεν εξορμά ο φτωχός προς τους ουρανούς.Εξορμά με φόρα να κατέλθει στην κόλαση,του ελεύθερού σας κόσμου.

Ο φτωχός είναι ο βασιλιάς, το είπε και το ευαγγέλιο σας…
Έμεινε να απαντήσουμε, ποιοι είναι οι κατ΄ουσίαν δούλοι και υπηκόοι και τι είναι αυτό που πρέπει πρώτα να εξαλειφθεί. Νίκο μου!

Τους λοιπούς λαϊκισμούς στη Νεδησυ. Μετά το πάτερ υμών βεβαίως. Και με ευλάβεια.