Δε θα πω τίποτα για το «προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη εισβολή». Αφήνω αυτό το μήνυμα για να πω μόνο αυτό. Οι σειρήνες δεν ακούστηκαν εδώ πάνω. Αλλά και να ακούγονταν. Βαρέθηκα να είμαι διεκπεραιωτής α-νόητων νοημάτων. Να βαρυγκωμώ, άξιος κουβαλητής άλυτων κρίσεων, αιώνιος μεταφραστής του αδυνάτου και του αδιεξόδου. Να είμαι το ισοζύγιο της εύστοχης αναλύσεως…η ζωή γερνά μαζί μας, η ζωή γέρασε και στη άλλη πλευρά. Όσοι μπορούν, μπορούν. Όσοι δεν μπορούν, μπορούν κάτι άλλο…Άκουσα τη «Δίκοπη ζωή» στις 8.30 το πρωί εις μνήμην. Αυτό.
Ας πάψουμε να αντιγράφουμε τους ωραίους εαυτούς μας στα λόγια μας. Γίνεται; Τρείς, πέντε, δέκα, εκατό, δέκα, πέντε, τρεις, όσοι. Είναι υπεραρκετοί! Το πολιτικό σύστημα μας έχει εγκλωβίσει στα λόγια μας. Γιατί ξέρουμε, πως στο τέλος της μέρας θα είμαστε μόνο η Ψήφος. Ο αντιπροσωπευόμενος Κανένας. Ο Κανένας που μεγάλωσε με το «δεν γίνεται», «το κλίμα είναι αρνητικό» «η Τουρκία δε θέλει», «η εκκλησία δε θέλει», «εμείς δεν είμαστε σίγουροι αν θέλουμε»…είμαστε μια κοινωνία που παράγει το ανικανοποίητο ως εθνικό φρούτο! Και το προάγει ως εθνικής εμβέλειας σπουδαίο έργο! Και τι σπουδαίο έργο, να είσαι ο Κανένας που κοκορεύεται που δεν μπορεί, αυτό που νομίζει πως μπόρεσε! Άντε μετά να συμπάσχεις στον ανθρώπινο πόνο, που πρέπει να τον ξεσκαρτάρεις από μύρια ψόφια. Όσο για τη νέα γενιά, δε χρειάζεται άλλα μαθήματα βαρύγδουπης ιστορίας. Χρειάζεται όραμα δικό της, φαντασία και ήθος και ελευθερία και χώρο και τη δική μας σιωπή, να ακούσουμε. Αυτό χρειάζεται. Και θα βρει το δρόμο της, και τα όπλα της να κάνει τις δικές της ερμηνείες. Πως αλλιώς θα τις κάνει; Της εύχομαι να μας εκδικηθεί όσο δεν παίρνει! Είδαμε και τη δική μας γενιά, με τα «δεν ξεχνώ» τι ξεπούλησε…
Ένας σιγανός χείμαρρος πρέπει να είναι ο άνθρωπος…
Φυσάει αέρας…
Μπήκα στο blog γιατί ήθελα να αφήσω ένα τραγούδι. Σκεφτείτε με πόσες ενοχές μεγαλώσαμε…να μη μπορώ να αφήσω ένα τραγούδι, αν δεν απολογηθώ υπογείως που δεν λέω κάτι για το πραξικόπημα…
Σήμερα, είναι 15 Ιουλίου 2010, επέτειος του προδοτικού πραξικοπήματος, και θέλω να στείλω από την εξαίσια ευλογημένη ερημιά, αυτό το τραγούδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου