Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

17.2.12

Τι είπε ο Μπογιόπουλος στην Κύπρο

Απομαγνητοφωνημένη Εισήγηση του Νίκου Μπογιόπουλου στην εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου «Είναι ο καπιταλισμός, Ηλίθιε»

Σ’ αυτή την επίσκεψη στην Κύπρο, ρωτήθηκα από συνάδελφο δημοσιογράφο σε κυπριακό ΜΜΕ, ποιο είναι το μήνυμα που στοχεύει να περάσει το βιβλίο, κι αν βάζει τους αναγνώστες στη διαδικασία να διαλέξουν στρατόπεδο. Απάντησα ότι το δικό μου το στρατόπεδο είναι δεδομένο: είμαι κομουνιστής, μέλος του ΚΚΕ. Εντούτοις αν και πιστεύω ότι σήμερα ακόμα κι αν ήθελε κάποιος να μην είναι κομουνιστής, δεν του το επιτρέπουν ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Σαρκοζί, ούτε ο Παπαδήμος, ούτε ο Σαμαράς εντούτοις το μήνυμα του βιβλίου, δεν είναι η επιλογή στρατοπέδου. Το μήνυμα αν υπάρχει μήνυμα πριν επιλέξει κανείς στρατόπεδο να σκεφτεί. Να σκεφτεί για παράδειγμα ότι την πρώτη μέρα, ο καλός θεός έφτιαξε τα ψάρια, τη δεύτερη τα δέντρα, την Τρίτη μέρα είναι απολύτως βέβαιο ότι έφτιαξε τον Ολυμπιακό, την τέταρτη ίσως την Ομόνοια. Αλλά ποτέ και πουθενά δεν γράφτηκε ότι ο καλός Θεός παράλληλα με όλα τα προηγούμενα έφτιαξε τους φτωχούς και τους πλούσιους, έφτιαξε τους καταπιεστές και τους καταπιεζόμενους. Το μήνυμα με άλλα λόγια είναι ότι τίποτα από όσα ζούμε δεν είναι μοιραίο, καλώς καμωμένο και αμετάβλητο. Για παράδειγμα, δεν είναι καλώς καμωμένο ότι αυτή τη στιγμή 147 πολυεθνικές κατέχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου. Ούτε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή 737 πολυεθνικές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι προηγούμενες 147, κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτή η εικόνα είναι ακριβώς το μη φυσιολογικό, το μη ρεαλιστικό. Αυτό είναι το κακώς καμωμένο.

Σχετικά με τον τίτλο του βιβλίου. Όταν αυτός απευθύνεται στον άνθρωπο, στον εργαζόμενο που τον βομβαρδίζουν με χίλιες δήθεν εξηγήσεις για τα δεινά του, έχει ως εξής: είναι ο καπιταλισμός. Σκέτο. Όταν απευθύνεται στους ιδεολογικούς φωστήρες της κατεστημένης σκέψης, στους ενσωματωμένους φιλοσόφους σε εκείνους δηλαδή που εκπροσωπούν τη πάντα βαρύγδουπη φιλοσοφία του καθεστωτικού ρεαλισμού, αυτό που στην Ελλάδα αποκαλούμε παπαγαλάκια, αυτούς που ευδοκιμούν στα σαλόνια των χορτάτων, με τις περισπούδαστες αναλύσεις για την κρίση, που καμία από αυτές δεν περιλαμβάνει ως αιτία της κρίσης την ύπαρξη των αφεντικών τους, ούτε την καπιταλιστική τους φύση, ούτε την ξιπασιά τους, ο τίτλος, όταν απευθύνεται σε αυτούς είναι αυτός που γνωρίζετε: είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε. Υπάρχει βέβαια και μια Τρίτη κατηγορία, οι «όλοι μαζί τα φάγαμε» που ισχυρίζονται ότι ο λαός που τίποτα δεν έφαγε είναι και κοπρίτης από πάνω, ο τίτλος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «τι λες ρε ηλίθιε, ενδεχομένως και αρχι-ηλίθιε». Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή για μένα, που βρίσκομαι στην Κύπρο, σε ένα λαό με μεγάλα ιδανικά, σπουδαίους αγώνες, ισχυρό εργατικό κίνημα, με πλούσια και μοναδική εμπειρία στη ταξική πάλη. Ο Μαρξ γράφει στο μανιφέστο του πως η εργατική τάξη για να κατακτήσει την εξουσία θα πρέπει να αναδειχτεί σε εθνική τάξη, δηλαδή σε ηγέτιδα τάξη του έθνους. Έχω την εντύπωση ότι η εργατική τάξη της Κύπρου έχει να μας διδάξει πολλά σε αυτό το ζήτημα. Είναι μεγάλη τιμή για μένα, η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα παρουσίαση του βιβλίου να γίνεται εδώ στην Κύπρο. Σε μια χώρα που μετά από το μεγαλειώδες ΟΧΙ του λαού της στο Σχέδιο Ανάν, ότι είναι τα ΟΧΙ που κινούν την ιστορία. Στην Ελλάδα που έχουν πει όλων των ειδών τα ΝΑΙ, τα γιαβόλ, τα μάλιστα και τα γιες. Εκβιάζουν τον ελληνικό λαό, του λεν, αν δεν πεις ΝΑΙ στο μνημόνιο τότε θα πεινάσεις, θα βουλιάξεις, θα καταστραφείς. Η Κύπρος είναι η απάντηση, είπε όχι και δεν βούλιαξε, επιπλέει ακόμα και επιτρέψτε μου να πιστέψω ότι επιπλέει ακόμα επειδή είπε όχι.

Η παρουσίαση του βιβλίου που όπως έγινε με βγάζει από τη δύσκολη θέση να πω οτιδήποτε για το βιβλίο, αν και πιστεύω ότι ένας συγγραφέας πρέπει να μιλάει για το βιβλίο του υπερασπιζόμενος το περιεχόμενο του από τις κακόπιστες κριτικές. Έτσι λοιπόν, σκέφτομαι αυτό που είπα στην αρχή: ότι η εργατική τάξη πρέπει να αναδειχτεί σε ηγέτιδα τάξη του έθνους για να πάρει την εξουσία. Θα αναρωτηθείτε γιατί θέτω αυτό το θέμα, όταν το θέμα που συζητάμε σήμερα είναι η κρίση και πώς θα βγούμε από αυτήν. Το θέτω γιατί πιστεύω ότι αυτό ακριβώς είναι το θέμα: μια κρίση σαν τη σημερινή είναι από εκείνες τις κρίσεις που αποδιαρθρώνουν την κοινωνία όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Θέτει από την αρχή το ερώτημα της ανασύνθεσης της. Αν φέρνει στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της τάξης που θα ηγηθεί του έθνους, ή αλλιώς γύρω από ποια τάξη θα ανασυγκροτηθεί το έθνος. Σε ποια φάση δηλαδή θα δημιουργηθεί η νέα εθνική ενότητα, ώστε να μπορέσει να ξαναϋπάρξει οργανωμένη κοινωνία. Τέτοια προσπάθεια γίνεται από το βιβλίο. Τα αίτια της κρίσης ειπώθηκε ότι είναι οι νόμοι και οι αντινομίες και οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα, τα όρια του καπιταλισμού, τα οποία έχουν προ πολλού ξεπεραστεί και οικονομικά και κοινωνικά. Όμως αυτός ο καπιταλισμός που έχει ξεπεραστεί οικονομικά και κοινωνικά, πρέπει να τα παραδεχτούμε και να το αναγνωρίσουμε δεν έχει ξεπεραστεί πολιτικά. Αυτό είναι το κύριο ζήτημα σήμερα. Το ζητούμενο δηλαδή είναι εκείνη η πολιτική ωρίμανση των μαζών και οι δρόμοι μέσα από τους οποίους θα ωριμάσουν πολιτικά οι μάζες, ώστε να αναζητήσουν διεξόδους έξω από τα όρια του συστήματος. Ο Έγκελς λέει κάπου ότι «στον καπιταλισμό κάθε βήμα προς την άμβλυνση της κρίσης, προετοιμάζει την επόμενη φάση της κρίσης». Αυτό θα το δείτε γιατί το παρακολουθείτε με βιωματικό τρόπο, στην περίπτωση της Ελλάδας των μνημονίων και της Τρόικας. Όσα μέτρα έχουν ληφθεί υποτίθεται για την αντιμετώπιση της κρίσης, αντί να οδηγήσουν σε ελάφρυνση της κρίσης, την έχουν επιβαρύνει ακόμα περισσότερο. Το συμπέρασμα είναι ότι ελπίδα διεξόδου από την κρίση με τα εργαλεία του καπιταλισμού δεν πρόκειται να υπάρξει.

Αυτό είναι ένα συμπέρασμα που δεν έρχεται μόνο από την Ελλάδα. Η όποια πολιτική κι αν ακολουθείται από τον Ομπάμα στις ΗΠΑ αυξάνει τα 50 εκατομμύρια των πολιτών οι οποίοι ζουν με κουπόνια σίτισης. Η όποια πολιτική πλεονασμάτων, ακολουθεί η Γερμανία, δεν μειώνει τα 16 εκατομμύρια γερμανών που ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας και τα υπόλοιπα 7 εκατομμύρια γερμανών εργαζομένων που αμείβονται με 400 ευρώ το μήνα, το κατώτερο μισθό της Ελλάδας. Ίσως πει κάποιος ότι υπερβάλλω, ή ως κομμουνιστής αυτά θα πω, τι να έλεγα. Επιτρέψτε μου την απάντηση να τη δανειστώ από ένα λάτρη του καπιταλισμού που έγινε γνωστός από την τωρινή κρίση. Πρόκειται για τον Ρουμπινί ο οποίος στο βιβλίο του για την κρίση γράφει τα εξής « Ο Μαρξ ήταν ο πρώτος στοχαστής που είδε τον καπιταλισμό ως εγγενώς ασταθή και επιρρεπή στις κρίσεις. Από αυτή την άποψη ο Μαρξ ξεχώριζε από την γενιά των πολιτικών οικονομολόγων που έβλεπαν τον καπιταλισμό ως ένα αξιόπιστο σύστημα. Μετά το Μαρξ οι οικονομολόγοι έπρεπε να λάβουν υπόψη τους τη πιθανότητα ο καπιταλισμός να περιέχει τους όρους της ίδιας του της καταστροφής. Ο καπιταλισμός είναι η ίδια η κρίση, καθώς εισήγαγε ένα επίπεδο αστάθειας και αβεβαιότητας δίχως προηγούμενο στην ανθρώπινη ιστορία». Μετά από αυτό το απόσπασμα, δεν είμαι εγώ που είπε πρώτος το «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε». Πρώτος και πολύ καλύτερα από μένα το είπε αυτός που είχε την μεγαλύτερη δυσκολία να το παραδεχτεί, ένας εκ των κορυφαίων οικονομολόγων, ο άνθρωπος των hedge funds. Αυτός παραδέχτηκε ότι ο καπιταλισμός είναι η ίδια η κρίση. «Αν ο Μαρξ και ο Λένιν ήταν σήμερα ζωντανοί θα ήταν βασικοί διεκδικητές του Νόμπελ για την οικονομία. Ο Μαρξ προέβλεψε τη προϊούσα εξαθλίωση των εργαζομένων και ο Λένιν προείδε την υποταγή της παραγωγής στη συσσώρευση των κερδών των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων. Οι προβλέψεις τους είναι κατά πολύ ανώτερες από τα οικονομικά μοντέλα που σήμερα βραβεύονται με Νόμπελ και τις προβλέψεις των ΚΤ, των ΥΠΟΙΚ και Νομπελιστών Οικονομολόγων». Αυτά τα λέει ο Πωλ Γκρεγκ Ρόμπερτς, ΥΠΟΙΚ του Ρήγκαν. Αν αυτές είναι οι διαπιστώσεις τέτοιων ανθρώπων, ένας μαρξιστής νομίζω δεν έχει λόγο να κάνει σκόντο στις διαπιστώσεις και στις εκτιμήσεις του για το χαρακτήρα της κρίσης.

Ζούμε σε μια κοινωνία που τα έχει όλα , αλλά η ίδια αυτή η κοινωνία που έχει απ’ όλα, δεν τα έχει για όλους. Έχουμε μια κοινωνία που έχει απ’ όλα αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων έχει από ελάχιστα έως τίποτα. Ποιος λοιπόν μπορεί πραγματικά να διαφωνήσει ότι πιο παρανοϊκό και σπάταλό σύστημα δεν υπήρξε και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ στην ιστορία; Έχουμε όλων των ειδών μουστάρδες, μόνο που οι άνθρωποι ψάχνουν στους σκουπιδοτενεκέδες στην Αθήνα για ένα κομμάτι ψωμί. Υπάρχει αναρχία στην κατανομή της εργατικής δύναμης. Υπάρχει υπερπληθώρα μέσων παραγωγής και προϊόντων. Με δύο λόγια έχουμε υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Σκεφτείτε ότι το 2007, πριν ακόμα έχουμε την εκδήλωση της κρίσης, σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΗΕ για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη τα πάγια κεφάλαια των θυγατρικών των πολυεθνικών εταιρειών ισοδυναμούσαν με το 125% της παγκόσμιας οικονομίας. Ας φανταστούμε για τι υπερσυσσώρευση μιλάμε. Όταν αυτό το κεφάλαιο που έχει συσσωρευτεί σε τέτοιο βαθμό, χωρίς σε αυτά να προστίθενται τα πλασματικά κεφάλαια, τότε είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κενό σημείο σε αυτό το πλανήτη για να επιτελέσει το κεφάλαιο την αποστολή του. Όταν όμως αυτό συμβαίνει, μετά από 30εντή πορεία πτώσης του ποσοστού κέρδους, τότε πια το κεφάλαιο δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κεφάλαιο. Γιατί μέσω της αγοράς δεν γυρίζει πίσω στον καπιταλιστή ως κέρδος, κάποιες φορές φέρνει και χασούρα. Με άλλα λόγια δεν υλοποιείται η υπεραξία και χωρίς αυτήν ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει ως καπιταλισμός, ως συνεχής αναδημιουργία του κεφαλαίου.

Είναι κουραστικό να μιλάς για πολιτική οικονομία. Ο Μαρξ έλεγε ότι είναι το αμέσως κουραστικότερο από το να γράφεις για την πολιτική οικονομία. Παρά το κουραστικό και το βαρετό του πράγματος, πρέπει να κρατήσουμε ένα βασικό συμπέρασμα. Όταν μιλάμε για κρίση, μιλάμε για υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, αδυναμία του να λειτουργήσει ως κεφάλαιο. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην περίπτωση που έχει συσσωρεύσει τόσο κεφάλαιο που δεν μπορεί πια μέσα στα δικά του όρια, των στενών παραγωγικών σχέσεων. Δεν αντέχεται, εκατομμύρια να δουλεύουν την ίδια στιγμή για το ίδιο προϊόν το οποίο όμως με τη μορφή του εμπορεύματος ανήκει στον ένα, το καπιταλιστή. Αυτή είναι αξεπέραστη αντίφαση.

Από εδώ προκύπτει η ανάγκη για διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Άρα, διαφορετικό τρόπο παραγωγής και διανομής του παραγόμενου προϊόντος. Αυτή είναι η ιστορική απάντηση που προβάλλει μπροστά στην κρίση που ζούμε. Αυτή την ιστορική απάντηση προσπαθεί να την εμποδίσει ο καπιταλισμός να γίνει κτήμα των λαϊκών μαζών, να γίνει συνείδηση και ιστορικο-πολιτική δράση. Στην κρίση, ο καπιταλισμός πάντα είχε και έχει μια απάντηση: την καταστροφή του κεφαλαίου. Αυτού του κεφαλαίου που περισσεύει, έτσι ώστε να πάρει το σύστημα μπροστά και να φέρει την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη ως απάντηση στην κρίση αλλά με τους όρους του καπιταλισμού, προϋποθέτει μια μεγάλη καταστροφή που μπορεί να επέλθει και μέσω των πολέμων. Τι σημαίνει καταστροφή κεφαλαίου; Καταστροφή μέσων παραγωγής και εργατικής δύναμης, αφού αυτή είναι μεταβλητό κεφάλαιο που συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία. Από πού ξεκινούν την καταστροφή; Προφανώς από την εργατική δύναμη. Τα μέσα παραγωγής, τα δικά του μέσα δεν πιστεύει ότι αυτά περισσεύουν. Γι’ αυτό καταρχάς στρέφεται στην εργατική δύναμη. Τι προκύπτει από αυτό; Αφού το πρώτο και σταθερό θύμα είναι η εργατική δύναμη, άρα η αντιμετώπιση της κρίσης από την σκοπιά των απειλούμενων με καταστροφή δεν μπορεί να είναι παρά ζήτημα ταξικής πάλης, σε κύρια ανάλυση. Δηλαδή πως θα σταθεί ως τάξη απέναντι σε αυτούς που θέλουν να τους καταστρέψουν για να διασωθούν οι ίδιοι. Αυτή η πάλη σε συνθήκες κρίσης, αν κάτι αναδεικνύει είναι αντικειμενικά το διεθνισμό των εργατών. Βρίσκονται όλοι από την ίδια πλευρά όπου κι αν κατοικούν στον πλανήτη. Είτε στην Ισπανία με 65% δημόσιο χρέος, είτε στην Ελλάδα με 160% δημόσιο χρέος. Θα κλείσω με δύο παρατηρήσεις.

Η σημερινή κρίση έχει μια ιδιαιτερότητα. Δίπλα στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, έχει εκδηλωθεί η υπερσυσσώρευση πραγματικού κεφαλαίου. Αέρας κοπανιστός δηλαδή, που αναπτύχθηκε μέσα από την καρδιά του κεφαλαίου, από το χρηματιστικό κεφαλαίου. Τη σύντμηση του βιομηχανικού με το τραπεζικό κεφάλαιο. Γι’ αυτό όταν μιλούν για κρίση του χρηματοπιστωτικού τομέα, πρέπει να εξηγήσουν πότε αυτός έπαψε να είναι μέρος του βιομηχανικού κεφαλαίου. Πιστωτικά ιδρύματα, χρηματιστήρια κρατάνε στα χέρια τους μια απίστευτη χαρτούρα που δεν αντιστοιχεί στην πραγματική παραγωγή. Πρόκειται για κεφάλαιο που δεν αντιστοιχεί σε παραγωγική διαδικασία, έχει μπλοκάρει, δεν λειτουργεί ως κεφάλαιο δεν μπορεί να αποφέρει κέρδη περισσότερα από όσα απέφερε παλιά, άρα τώρα το κουρεύουν, για να εξασφαλίσει την νέα κερδοφορία μετά από 10 /20 χρόνια. Που θα στηριχθεί αυτή η κερδοφορία του σήμερα κουρεμένου πλασματικού κεφαλαίου; Στην καμπούρα 1,5 εκατομμυρίου ανέργων στην Ελλάδα. Αυτό λοιπόν το πλασματικό κεφάλαιο είναι σαν τον άνθρωπο και τη σκιά του. Όσο απομακρύνεται από το φως, τόσο αυτή μεγαλώνει. Μόνο που το πλασματικό κεφάλαιο πραγματικά αποτελεί μεγάλη απειλή που μπορεί να καταβροχθίσει την ανθρωπότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το πλασματικό κεφάλαιο έχει προσδώσει σε αυτό πρωτοφανείς διαστάσεις. Πρόκειται για ένα τέρας. Εδώ ακριβώς επιβεβαιώνεται ο Μαρξ στο Κεφάλαιο «ότι δεν υπάρχει ρίσκο, έγκλημα που δεν μπορεί να διαπράξει ένας καπιταλιστής όταν του αποφέρει κέρδος 100, 200, 300%». Υπό αυτή την έννοια έχουμε σήμερα ένα καπιταλισμό περισσότερο επικίνδυνο από ποτέ. Λόγω διαστάσεων που έχει πάρει. Γι’ αυτή την κρίση θα μιλάνε τα επόμενα 200 χρόνια. Γιατί είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη, γιατί είναι μεγαλύτερος ο καπιταλισμός από ότι ήταν.

Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι οι καπιταλιστές σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο βάζει το σύνολο της ανθρωπότητας μπροστά στον κίνδυνο ενός παγκόσμιου κατακλυσμού. Από εδώ προβάλλει ότι ο καπιταλισμός είναι ο πρώτος και κύριος εχθρός του ανθρώπινου είδους και της συνέχειας του. Πρόκειται γι’ αυτό που έγραφε ο Έγκελς, στο Αντί- Ντίρινγκ: ότι δηλαδή η ανθρωπότητα έχει δύο εναλλακτικές λύσεις ή θα ξεπεράσει τον καπιταλισμό ή θα καταστραφεί. Είναι αυτό που είπε ο ποιητής: «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη». Αλλά το ερώτημα παραμένει: θα γίνει κόκκινη από ζωή ή από θάνατο;

43 σχόλια:

  1. έτσι έλυσα και την απορία μου για τη στάση Μπογιόπουλου σήμερα για το κυπριακό, μετά το γνωστό άρθρο παραμονές του δημοψηφίσματος του 2004 στο Ριζοσπάστη με τον ακραία εθνικιστικό τίτλο " Όχι στο νέο ιμπεριαλιστικό Αττίλα".

    είχα μια ελπίδα πως οφειλόταν στο νεαρό της ηλικίας του.

    α ρε Νίκο...α ρε Νίκο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ρε κόλλημα...

      είναι μετά να εμπιστεύεσαι...;;;

      Διαγραφή
    2. εγώ δεν εμπιστεύομαι κανένα που μιλά για εθνική τάξη, απολύτως τζαι ξερεις το. :)

      ουτε αυτούς που δεν μιλούν για εθνική αλλά μιλούν για "διεθνή" κεφαλαιοκρατική τάξη.

      χαιρομαι που ξαναβρηκες την πόρτα έστω και για ένα λλιο τρολ σχόλιο.

      Διαγραφή
  2. και η λέξη "εθνος" πάνω από τρεις φορές σε μια ομιλία για τον καπιταλισμό και την ηλιθιότητα του, ίσως πρεπει να προβληματίσει για τυχον σοσιαλδημοκρατικά κατάλοιπα σύντροφε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. νομίζω θα αρκεστώ στους κκεδες που στελεχώνουν το ΠΑΜΕ και την ΠΣΟ. τα πάμε καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ευτυχώς που εν επήα δηλαδή...όι πως είσιεν τσιανς να πήαιννα να ακούσω τον χριστοφίδη τζιαι τον ευαγόρου αλλά ο μπογιόπουλος είσιεν μου κινήσει την περιέργεια...άνθρακας ο ΚΚΕικός θησαυρός τελικά...3 τσιτάτα, 5 νούμερα τζιαι η αχαπαροσύνη περίπατο...ντάξει έσιει τζιαι η εμπρηστική ρητορία την χρησιμότητα της αλλά η σοβαρότητα τζιαι η κριτική σκέψη τζιαι αντίληψη εν τα βασικά ζητούμενα σήμερα...για να μεταφέρω τζιαι να παραφράσω μια φράση συντρόφου για άλλη περίπτωση που όμως ταιρκάζει όμως δαμέ...τούτος εν εκατάλαβεν κόμα τι σημαίνει έθνος τζιαι εννά πει τζιαι για το καπιταλισμό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ε μα να βάλεις πέντε φορές την λέξη έθνος στο ίδιο κείμενο που τσιτάρεις Λενιν και Μαρξ, εν σαν μια παραλλαγή του Ζίζεκ, που στην μια προταση γραφει για τον Χέγκελ και στην άλλη για τον Ντοναλντ Ντακ...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σύντροφοι σόρυ!!! Ουτε εγχώρια ούτε εισαγώμενη "εθνική τάξη" θα πάρουμε!

    Ειπαμε πως μαθαμε και δυο γράμματα από την Ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μερικές παρατηρήσεις:

    1. Νομίζω πως η ανάγνωση του συνόλου του κειμένου δείχνει πως το κομμάτι περί Κύπρου, Ανάν, κλπ είναι "κακοχωνεμένο" δομικά. Φαίνεται εμβόλιμο και δεν "κολλάει" με το υπόλοιπο κείμενο. Είναι επίσης προφανές ότι ο ομιλητής θεωρεί πως αυτό που λέει έχει δεκτικό ακροατήριο στο ΑΚΕΛ. Αναρωτιέμαι αν ισχύει αυτό.
    2. Θα πρέπει να σημειώσουμε με πάσα ειλικρίνεια ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα απ' το Κομμουνιστικό Μανιφέστο είναι ολίγον καραμέλα στον περί τον Καραμπελιά και ευρύτερο αριστερο-πατριωτικό ή σκέτο πατριωτικό χώρο. Για παράδειγμα: http://resaltomag.gr/185.mag, http://exposematrix.blogspot.com/2010/11/blog-post_18.html, http://www.forums.gr/archive/index.php/t-23028.html

    Αυτό βέβαια, και μάλλον αναπόφευκτα, έδωσε πυρομαχικά στην "αντίπερα" όχθη: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=835587

    Κατά σύμπτωση, ένα περίπου χρόνο πριν, η οικοδέσποινα σχολίαζε ακριβώς αυτό το εδάφιο σε σχέση με το Κυπριακό: http://disdaimona.blogspot.com/2011/02/blog-post_03.html (σχόλιο 3 Φλεβάρη 10:52 PM)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εδώ θα ήθελα κι εγώ να πάρω την ευκαιρία να πω δυο πράγματα για το εδάφιο, που έχει ως εξής: "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί κανένας να τους πάρει εκείνο που δεν έχουν. Κι όμως, μια που το προλεταριάτο πρέπει πριν από όλα να πάρει την πολιτική εξουσία, να υψωθεί σε εθνική τάξη και να συνταχθεί ακόμα σε έθνος, μένει και το ίδιο ακόμα εθνικό, όχι βέβαια και με το νόημα που δίνει στη λέξη η αστική τάξη."

    Το κλειδί του αποσπάσματος βρίσκεται όχι στη λέξη "έθνος" ούτε στη φράση "εθνική τάξη", αλλά στη φράση "πολιτική εξουσία". Εάν ο Μαρξ εννοούσε αυτό που νομίζουν οι "πατριώτες" πως εννοεί, δεν θα έλεγε πως οι λέξεις "έθνος" και "εθνικό" δεν έχουν το νόημα που τους αποδίδει η αστική τάξη, και σίγουρα δεν θα ξεκίναγε το απόσπασμα λέγοντας "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα." Είναι κάπως τραγικό ένα απόσπασμα τεσσάρων σειρών να κουτσουρεύεται τόσο στο πώς αρχίζει όσο και στο πώς κλείνει.

    Για να χωρέσει στην ίδια παράγραφο νοηματικά και λογικά η πρόταση "Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα" και η πρόταση "το προλεταριάτο πρέπει να υψωθεί σε εθνική τάξη" υπάρχει μόνο ένας τρόπος που είναι έλλογος και που δεν αντιβαίνει στην φράση ότι η λέξη δεν σημαίνει ότι σημαίνει για την αστική τάξη.

    Ο τρόπος αυτός είναι να κατανοηθεί ότι το ζητούμενο δεν είναι η διεκδίκηση της εθνικής ταυτότητας, ομοιογένειας, ιστορικής συνέχειας, κλπ (όλα αστικά ιδεολογήματα) εκ μέρους του προλεταριάτου αλλά απλώς η κατάληψη της "πολιτικής εξουσίας."

    Αυτό που λέει ο Μαρξ είναι απλούστατα πως το γεγονός ότι το προλεταριάτο δεν έχει πατρίδα δεν πρέπει να αφεθεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως θα επαναστατήσει με στόχο την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας ταυτόχρονα σε διεθνές επίπεδο. Αυτό είναι αδύνατο για βασικούς και στοιχειώδεις λόγους άνισης ανάπτυξης, γεωγραφικών και πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων, του χαρακτήρα των εθνικιστικών προκαταλήψεων που έχουν εμποτιστεί από την αστική ηγεμονία στην ευρύτερη κοινωνία, κλπ.

    Είναι λοιπόν αναγκασμένο το προλεταριάτο, εάν θέλει να καταλάβει την πολιτική εξουσία, να συγκροτήσει τον εαυτό του σε "εθνική τάξη" και όχι να θεωρεί τον εαυτό του απλώς άπατρι και αρίζωτο, διότι μια τέτοια θεώρηση δεν του χρησιμεύει πρακτικά σε τίποτε όσο η πολιτική εξουσία βρίσκεται στα χέρια, εκεί όπου ζει ένα οποιοδήποτε εμπειρικό προλεταριάτο, ενός έθνους-κράτους και των μηχανισμών του.

    Συμπερασματικά, η ανύψωση σε εθνική τάξη είναι καθαρότατα ζήτημα αποτελεστματικής ταξικής οργάνωσης με σκοπό την κατάληψη εξουσίας και όχι μια δήλωση για την δομική φύση του προλεταριάτου, που ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΟΜΙΚΟ/ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΥΨΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΞΗ ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ/ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αντώνη μακάρι να ήταν μόνον εννοιακή σύγχυση, προχειρότητα τζιαι άγνοια του ακροατηρίου...(να σημειωθεί δαμέ ότι πέραν που των πρωτοκλασσάτων [περιλαμβανομένων τζιαι σοσιαλδημοκρατών] στελεχών του Ναι ήταν μέσα στες τάξεις των πιο αριστερών σχημάτων ΠΕΟ τζιαι Προοδευτικής (της οποίας ήταν καλεσμένων) που εκδηλώθηκεν πιο έντονα το Ναι. αλλά τζιαι η επίσημη θέση του χλιαρού όχι που τελικά επιβλήθηκεν τότε που την τάση Κατσουρίδη αφού έγινεν αποδεκτή τζιαι που τον Χριστόφια είναι μίλια μακριά που το εθνικό/πατριωτικό όχι που τσαμπουνά δαμέ ο κύριος Μπογιόπουλος. η θέση περί μεγαλειώδους όχι τζιαι σωτηρίας τζιαι αντίστασης μπλα μπλα εν η θέση των απορριπτικών εθνικιστών τασσικής κοπής.

      αλλά τζιαι το υπόλοιπο κείμενο εγώ ήβρα το ρηχό, συνθηματολογικό τζιαι χωρίς ιδιαίτερη ουσία...τούτα μπορεί να τα πει τζιαι ο οσρ, άσε που έσιει τζιαι λάθη μέσα που προκύπτουν που μηχανιστικές εφαρμογές αποσπασματικών θέσεων που τα κλασσικά κείμενα στην πραγματικότητα η οποία δεν τυγχάνει επαρκούς εμπειρικής εξέτασης τζιαι ανάλυσης

      Διαγραφή
    2. για να μεν σχολιάσω το αμίμητο που επροηγήθηκεν...ότι το ΚΚΕ/ο ελληνικός λαός/ η εργατική τάξη της Ελλάδας;; έχει να διδαχτεί από την εργατική τάξη της Κύπρου για το πως να γίνει ηγέτιδα του έθνους...

      Διαγραφή
  9. οι παρατηρήσεις μου για το σχολιο σου:

    1. νοου τσιανς μεσα στην αιθουσα να υπηρχε - περαν από ατομα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς - άτομα άλλων χώρων, πχ. εμπροσθοφύλακα κ.λ.π, Ο Χριστοφίδης που ήταν ο παρουσιαστής του βιβλίου είναι Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στιγματισμένη εξ΄αρχής ως ακελική η εκδηλωση.

    2.α. Σωστή η παρατήρηση για την αποσπασματικότητα του εδαφίου από το μανιφέστο. Περσι τέτοιο καιρό σε πολλά αριστερά ιστολόγια είχε επιλεχθεί το συγκεκριμένο αποσπασμα για να βαφτιστούν οι μετανάστες στην ελλαδα ως ανεπιθυμητο κομμάτι είτε της μαφίας, είτε της εγκληματικότητας...δεν το ξεχνώ, ούτε που γραφτηκαν αυτά ξεχνώ, τα θυμάμαι.
    β. προτιμώ τον τίτλο "πλύστρα του ιστολογίου παρά το οικοδέσποινα" :)

    3. επί της ουσίας του δευτερου σου σχολιου, ναι πολύ σωστά, η δυσανάγνωση του κομ.μανιφέστου οδηγεί και σε ένα σουπερ-υπερδιεθνισμο που καταλήγει σε εγχωριο αντικομμουνισμό ή οδηγεί σε ένα (για μενα εμετικό) στρουθοκαμηλισμό για την νυν και αει και εις τους αιώνες των αιώνων σοσιαδημοκρατική εκτροπή με πατριωτικές ρητορικές το ίδιο εντονες όπως τις εμπρηστικές ρητορικές που λεει και ο Γρηγόρης.

    Μόνο που οι νυν και αει και εις τους αιώνες των αιώνων πατριώτες της αριστεράς κάνουν εμπρησμους και οι ιδιοι στο κομμουνιστικό κίνημα μ΄αυτή τη στάση.

    Καταληκτικά: για το παρόν ιστολόγιο και την διαχειρίστρια πλύστρα που το κρατάει καθαρό, η λέξη "έθνος" είναι επαχθέστερη της λέξης "καπιταλισμός" και δεν γίνεται αποδεκτή ούτε εκ κομμουνιστών ορμώμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξεκάθαρα, ο Μπογιόπουλος δεν διευκρινίζει καθόλου σωστά το νόημα του εδαφίου, αλλά το αφομοιώνει με τον ίδιο τρόπο που κάνουν οι αριστεροπατριώτες. Οδηγείται όμως έτσι σε μια απαράδεκτη από μαρξιστική σκοπιά (έμμεση) αντίληψη, που είναι η σύγχυση μιας "εθνικής τάξης" του προλεταριάτου με την ελληνοκυπριακή και μόνο πλευρά. Απαράδεκτη, διότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα Ανάν με αυτό που λέει ο Μαρξ. Με άλλα λόγια, δεν αποτελεί με κανένα τρόπο νομιμοποίηση του Οχι η ύπαρξη του προλεταριάτου ως "εθνικής τάξης." Πρώτα από όλα, το δημοψήφισμα Ανάν διενεργήθηκε, αν δεν κάνω λάθος, πριν την προλεταριακή επανάσταση στην Κύπρο, που από ότι καταλαβαίνω, δεν έχει συμβεί ακόμα τη στιγμή που μιλάμε. Δεν είναι ένα δημοψήφισμα που εξέφρασε την στάση ενός προλεταριάτου που είχε πάρει την "πολιτική εξουσία" συγκροτώντας τον εαυτό ως "εθνική τάξη." Αυτό είναι αρκούντως προφανές.

    Εξίσου προφανές είναι ότι προλεταριάτο υπάρχει και από τις δύο πλευρές της Κύπρου και ότι είναι και στις δύο πλευρές υποτελές στην αστική εξουσία.

    Και εξίσου προφανές είναι ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα του Μαρξ δεν αφορά την όποια δυνητική "κριτική του ιμπεριαλισμού" αλλά, όπως ήδη είπα, το αδήριτο οργανωτικό ζήτημα που τίθεται για κάθε προλεταριάτο από τον στόχο της κατάληψης της πολιτικής εξουσίας.

    Θα μπορούσε ο Μπογιόπουλος να αναφερθεί κριτικά στο σχέδιο Ανάν (αν και τα περί "Ατίλλα" είναι μάλλον απαράδεκτα για τον σκοπό μιας τέτοιας κριτικής), αλλά το εδάφιο απ' το Κομμουνιστικό Μανιφέστο δεν έχει καμία απολύτως δουλειά ως "νομιμοποιητής" για μια τέτοια κριτική. Θα έπρεπε η κριτική, αν είχε επί της ουσίας σκοπό να την κάνει, να αφορά ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο, το οποίο φυσικά παραμένει συζητήσιμο, και το οποίο μπορεί να συνοψιστεί στο εξής στην τελική: Ωφέλησε ή έβλαψε την οργανωτική και πολιτική συγκρότηση του κυπριακού προλεταριάτου απέναντι στην αστική εξουσία η καταψήφιση του σχεδίου Ανάν και για ποιούς εμπειρικά διαπιστώσιμους (από το 2004 και ένθεν) λόγους; Ή, εναλλακτικά, είναι άσχετη με το ζήτημα αυτής της συγκρότησης η έκβασή του, ή, λόγω πολυπλοκότητας των καθορισμών είναι αδύνατον να αποφασίσουμε για το ερώτημα.

    Αυτά από εμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Καταληκτικά: για το παρόν ιστολόγιο και την διαχειρίστρια πλύστρα που το κρατάει καθαρό, η λέξη "έθνος" είναι επαχθέστερη της λέξης "καπιταλισμός" και δεν γίνεται αποδεκτή ούτε εκ κομμουνιστών ορμώμενη."

    Αυτό είναι σαν να λες ότι ο Μαρξ έχασε τελεσίδικα το παιχνίδι του καθορισμού του τι εννοούσε σε ταξικό πλαίσιο και το κέρδισε δια παντός...ο Καραμπελιάς.

    Σόρι, όχι. Δεν θα αλλάξουμε τη λέξη που χρησιμοποίησε ο Μαρξ (ή τα αντίστοιχα εδάφια Λένιν) επειδή κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ε μα τώρα πως το ακελ είναι το εθνικό προλεταριάτο που πήρε την εξουσία;! που πας σύντροφε Μπόγιο; έλεος πιά! θα τον ζητήσει ο Τσίπρας για την Αυγή όπως πάει!

    φάουλ εντελώς! είτε του αρέσει είτε δεν του αρέσει το Αναν, ας πάρει το Β.Ι.Λένιν "Η Χρεοκοπία της δεύτερης διεθνούς" από τη σύγχρονη εποχή, 6 ευρώ κάνει και ας πει και Όχι, αλλά χωρίς πατριωτικοεθνικές τυμπανοκρουσίες.

    Δεν έχουμε άλλο χρόνο ούτε άλλη επιλογή πια για τέτοια απαράδεκτα λάθη από μαρξιστές κομμουνιστές. Μας φτάνουν όλοι οι "μαρξιστές" οι άλλοι στο σβέρκο μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί δεν κάλεσαν και τον Κίκη τον Καζαμία να τους πει δυο προλεταριακά σύμφωνα εξουσίας Μερκελικά; ήμαρτον θεε μου...

      Διαγραφή
  13. επαχθέστερη είπα σύντροφε, επαχθέστερη, μας κυνηγά η ιστορία από τις αρχες του αιώνα μ΄αυτό. δεν έβαλα αξιολογικό πήχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το κατανοώ, και πώς αλλιώς θα μπορούσα, ότι το "έθνος" είναι άκρως επαχθές σε ό,τι αφορά την Κύπρο και το κυπριακό, αλλά με δεδομένο ότι "έθνη" με την προκαπιταλιστική/προαστική έννοια υπήρχαν και στην αρχαιότητα (για αυτό και ο Μαρξ μπορεί να μιλά για έθνος με άλλη από την αστική σημασία άλλωστε), ενώ ο καπιταλισμός είναι κάτι πολύ πιο απτά νεωτερικό (όπως είναι και το αστικό έθνος-κράτος), δεν θα έλεγα ότι η λέξη "έθνος" είναι "επαχθέστερη" της λέξης "καπιταλισμός."

    Βλέπεις, η ύπαρξη εθνών δεν ακυρώνει την κοινωνική χειραφέτηση από μόνη της, ο καπιταλισμός όμως την ακυρώνει ολομόναχος και ωραίος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. και η πατριωτικο-εθνική αριστερή επιλογή ακυρώνει τη μόνη δύναμη ικανή να νικήσει αυτό το τέρας που λέγεται καπιταλισμός.

    για μένα αυτό είναι εφιάλτης, και κάθε ίχνος τέτοιας ροπής μου δημιουργεί επαχθή συναισθήματα γιατί εχει τη "φατσα" του εχθρού μου ό,τι δεν σκοτώνει αλλά διασώζει τον εχθρό μου. ιδιαιτέρως όταν χρησιμοποιεί τα όπλα μου για να το πράξει.

    όχι, δεν είναι επαχθές λόγω κύπρου και κυπριακού. είναι επαχθές λόγω μαρξισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. για να εξηγηθώ ακόμα καλύτερα, δεν είμαι καθόλου σίγουρη αν θα ξαναψηφίσω Ναι σε περίπτωση δημοψηφίσματος μετά την προεδρία Χριστόφια. Βλέπω ως πιθανότερο να ψηφίζω Όχι.

    δεν συνδέω τη λύση του κυπριακού με κανένα αντεθνικιστικό αγώνα και μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. και η πατριωτικο-εθνική αριστερή επιλογή ακυρώνει τη μόνη δύναμη ικανή να νικήσει αυτό το τέρας που λέγεται καπιταλισμός.

    ΟΚ. Συμφωνώ. Στην Κύπρο ναι. Αλλού (Γερμανία, Γαλλία, κλπ) δεν βλέπω να χρειάζονται κανένα Καραμπελιά για να ανέχονται το τέρας ανέτως πάντως. Τα καταφέρνουν και χωρίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. δεν ξέρω, μπορει να χρειαζονται τους δικούς μας καραμπελιάδες για να συντηρούν το τέρας.

    εγώ θα αρνηθώ και το ακελ και τον οποιοδήποτε πάρει αυτό το δρόμο. εντελώς συνειδητά.

    τελεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. έτσι κι αλλιώς αν δεν σκεφτόμουν πως η Κύπρος θα μετατραπει σε αεροπλανοφόρο/σφαγέα του κόσμου...στα παλιά μου παπούτσια και η εθνική και η όποια άλλη σοσιαλδημοκρατική πάστα φλώρα! έλα όμως που δεν πάει έτσι...με αυτονομες κοινότητες δεν την παλεύουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αν κατάλαβα καλά, και συγγνωμη για την όποια άγνοια, σας ενοχλεί ο "αριστερός εθνικισμός", ειδικότερα όμως η εθνικιστική πολεμική εναντίον του σχεδίου Ανάν. Δεν γνωρίζω ούτε ρωτώ για την σταση κανενός. Μου κάνει όμως εντύπωση να υπάρχει έστω και ανοχή απέναντι σε ένα σχέδιο καντονοποίησης μιας κυρίαρχης χώρας. Η ουσία δεν είναι οι θεωρητικούρες περί "εθνικισμού-διεθνισμού" αλλά η στάση πρός το σχέδιο Αναν, και απότι φαίνεται αυτό είναι το πρακτικό και ουσιαστικό θέμα. Πιστεύει κανείς πως αυτό το σχέδιο θα μπορούσε να είναι έστω και αφορμή για την ενότητα των τουρκοκυπρίων και ελληνοκυπρίων; Η στάση του κκε, εδώ, είναι συνεπής και δείχνει ποιές είναι οι πραγματικες του ρίζες στην ελληνική κοινωνία, οι "εθνολαϊκές" του ρίζες, ο πατριωτικός του χαρακτήρας, η εαμ-ική του ρίζα. Τα άλλα είναι φαντασιώσεις, με το συμπάθειο..συγγνώμη κι'όλα..Η ζωή είναι παράξενη όντως(μιλώ και στον εαυτό μου), αλλά όλα έχουν την εξήγησή τους.Ελπίζω να την βρούμε, αντε να το πω, να την βρείτε..δεν ελίσσομαι τώρα. Αν ο Καραμπελιάς είναι για σας η σκύλα και ο "ευρωπαίσμός" η χάρυβδη(σχηματικά μιλώ) της αστικής ιδεολογίας, για κάποιους άλλους οι σκύλες και οι χάρυβδες είναι πολλές(αυτό φαίνεται,,στην παραλλαγή..)..Συγγνώμη κι όλας. Δεν περιμένω δημοσίευση, δικό σας το σπίτι. Παρορμητικά σκέφτηκα να σας γράψω τις σκέψεις μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. κανένα πρόβλημα να πειτε τις σκέψεις σας, ελευθερα.

    εχουμε ενα νησί που μπαζει...δεν μπάζει νερά, μπάζει χιλιάδες εποίκων από την ανοιχτή πόρτα των βορείων συνόρων.

    δεν δέχομαι ένα άρθρο που θεωρεί ένα οποιδήποτε σχέδιο λυσης του κυπριακού ως "νεο Αττίλα" το θεωρώ το λιγότερο άσχετο μη πω κατι χειρότερο.

    εαν θέλετε να μιλήσουμε, ή οποιος θέλει να μιλήσει και να τοποθετηθεί για το σχεδιο ΑΝΑΝ ή το σχεδιο Χ και Ψ θα πρέπει πρωτα να τοποθετηθεί χωροχρονικά στο υπαρκτό μέρος που ονομάζεται Κύπρος.

    το κυπριακό πρόβλημα είναι ενα καθαρό προβλημα ενδοιμπεριαλιστικών συμφερόντων.
    δεν λύνεται παρά με ένα τρόπο. τον ίδιο τροπο που λύνεται και η σημερινή κρίση.

    οποιαδηποτε αλλη λύση είναι συμβιβασμός και το γνωρίζουμε.

    τωρα για το "κυρίαρχη χώρα" να με συγχωρειτε κιόλας...από ποιανού το λεξικό προκύπτει "η κυριαρχία" της κύπρου ως χώρας; μια μισή σχεδόν διχοτομημένη χωρα, καπιταλιστική, εν μέσω ιμπεριαλιστικών συμφερόντων "κυρίαρχη χώρα"; δεν μου κάνει πολύ για κκε ανάλυση αυτό, με το συμπάθειο.

    και οι ρίζες του κκε πριν γινουν "εθνολαϊκές" ήταν αλλιώτικες αγαπητέ μου.

    δεν έχουμε σχέση εδώ με το ιστολόγιο του Λουκά Σταύρου - αν τον γνωρίζετε βέβαια - δεν ξέρω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αλήθεια δεν το ξέρω τον κύριο..Και φυσικά η ανάλυσή μου δεν είναι κκε. Εξ'αυτού δεν πιστεύω να αρχίσουμε τις "αναζητήσεις" προελεύσεων, αν και θα το κατανοούσα αυτό, τέτοιες ώρες..Για την ακρίβεια, τώρα που τα πράγματα αγριεύουν, το καταλαβαίνω πολυ καλά να είναι κανείς καχύποπτος. Για την ακρίβεια μοιράζομαι την διάθεση που βλέπω γενικά, να "ξεκαθαρίσουμε" τις θέσεις μας όλοι, σαν ενεργά υποκείμενα. Απλά τα σχήματα δεν είναι επαρκή. Μόνον αυτό μπορώ να πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. το κατάλαβα πως δεν είναι κκε, οι κκεδες είναι προσεκτικοί με το κυπριακό.

    ο Μπογιόπουλος δεν ήταν. κακώς κατ΄εμενα.

    προφανώς έχουμε καποια απόσταση, όχι λόγω σχημάτων αλλά λογω ιστορικής ανάγνωσης καθώς και τελικών στόχων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τα σχήματα και η ιστορική ανάγνωση, κάπου ταυτίζονται..Οι τελικοί στόχοι τελικά μετράνε στην σχέση τους με το παρόν, χωρίς να χάνουν την δύναμή τους ως τελικοί στόχοι.Εν πάσει περιπτώσει, αγαπώ την Κύπρο όπως κάθε τόπο με ανθρώπους, αλλά αγαπώ την Κύπρο..Δεν θα ηθελα να την πατρονάρουν ούτε "ελληναράδες" ούτε "διεθνείς" δυνάμεις. Τόσο απλά..
    Ευχαριστώ για την αντοχή σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. η περίπτωση μπογιόπουλου νομίζω δείχνει για άλλη μια φορά τον πλήρη εκφυλισμό του Κ.Κ.Ε... δεν είναι τυχαίο που η ομιλία του είναι χαρακτηριστικό δείγμα του εθνικιστικού λαικισμού που κυριαρχεί στο κομμουνιστικό κόμμα ελλάδας τα τελευταία 15-20.. μετά την κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης όπου μέχρι τότε διατηρούσε μια τουλάχιστον διεθνιστική ρητορική... ένα κόμμα που έχει ως το πλέον προβεβλημένο του στέλεχος την Λιάνα Κανέλλη και έχει κατεβάσει σε εκλογές και τον Ζουράρη ο οποίος όταν δεν εκλέγηκε στις επόμενες εκλογές πήρε μεταγραφή για το ακροδεξιό κόμμα του Παπαθεμελή λέει πολλά... η περίπτωση Μπογιόπουλου λοιπόν δεν είναι τυχαία, αλλά είναι η συνέπεια της ίδιας της ιδεολογικής ποιότητας του σημερινού Κ.Κ.Ε.... δεν είναι τυχαίο επίσης το ότι ενώ στην Ελλάδα την τελευταία εικοσαετία ένα από τα πλέον οξεία κοινωνικά προβλήματα ήταν, και είναι, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, το Κ.Κ.Ε που όφειλε να πρωτοστατίσει ενάντια σ' αυτά τα φαινόμενο ουσιαστικά κάνει την πάπια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. όχι Καλλίνο διαφωνώ. Απολυτοποιείς και ταυτίζεις το ΚΚΕ με τρία ατομα που δεν καθορίζουν ποσώς την ιστορία αυτού του κόμματος. Και διάλεξες τους χειρότερους.

    Η ιστορία των αριστερών/κομμουνιστικών κομμάτων είναι γεμάτη από παραλλαγές του λεγόμενου "σταλινισμού". Και δεν αναφέρομαι στην οργανωτική μορφή αλλά στην σταλινική ντιρεκτίβα όπως τα δυτικά κομμουνιστικά κόμματα αποποιηθούν εμμέσως τον στόχο για επανάσταση και όπως στηρίξουν στην ουσία τις ομαλές σχέσεις της ΕΣΣΔ με τον δυτικό κοσμο.

    Το ακελ ακολούθησε αυτό το δρόμο με πλήρη αστικοποίηση. Το ΚΚΕ το ακολούθησε με "εθνολαϊκές" πολιτικές. Το ίδιο και το αυτό με άλλο πρόσωπο.

    Είναι λάθος να στοχεύουμε μ αυτό τον τρόπο το ΚΚΕ - αποκόπτωντας το από την Ιστορία - και είναι λάθος να μην κοιτάμε το αλλο μέρος του ίδιου νομίσματος που είναι το ακελ.

    Πρεπει να συνειδητοποιήσουμε πως η ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης και η Ηγεμονία του ΚΚΣΕ στα δυτικά κομμουνιστικά κόμματα ήταν παντού καταστροφική.

    Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως σε αντίθεση με το ακελ - που περπατά στον ίδιο χαβά, λες και υπάρχει πίσω καποια ασφάλεια από μια υπερδύναμη για να μας προστατεύσει από τη αστική τάξη, λες κι ακόμα υπάρχει ΕΣΣΔ κι εμείς πρέπει να υπηρετούμε την σοσιαλδημοκρατία- σε αντίθεση με το ακελ, το ΚΚΕ έκανε σημαντικότατα βήματα απεξάρτησης από τον εθνολαϊκισμό του.

    Ο Μπογιόπουλος απεδείχθη επηρμένος και ήρθε να μας πουλήσει ηρωική μαγκιά. Δατς όλλ.

    Το ΚΚε φαίνεται έτοιμο να αντιμετωπίσει την δική του ιστορία. Εικάζω πως ο Μπογιο πολύ σύντομα ή θα είναι μειοψηφία ή θα αλλάξει αναγκαστικά κι αυτός τροπάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πρέπει να πουμε μια φορά τα πραγματα με το ονομά τους. ο Στάλιν πουλησε το παγκόσμιο προλεταριάτο. Εθνικιστής γαρ ο ίδιος. Έδωσε τα κομμουνιστικά κόμματα ως αντάλλαγμα στο μοίρασμα της ευρώπης. Ενδεικτικό παράδειγμα η Γερμανία, όπου απαγορεύθηκε η υπαρξη ΚΑΝ του κομμουνιστικού κομματος.

    Ενδεικτικό παράδειγμα και το ακελ. Ενδεικτική η Βάρκιζα. Αυτό το παραμύθι όμως τελείωσε. Τελείωσε τελειωτικά.

    Το ακελ εξακολουθεί να πουλά την εργατική τάξη. Φτάνει ψέματα. Το ΚΚΕ διατηρεί ακόμα ταξικούς στόχους. Από τα λίγα σήμερα κομμουνιστικά κόμματα που το πράττουν.

    Είναι πολύ θλιβερό να διαβάζουμε την ιστορία από την ανάποδη και να αυτοκαταστρεφόμαστε ως κομμουνιστές, εάν πραγματικά είμαστε τέτοιοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Dis, προσπαθώ να παρακολουθήσω τους συλλογισμούς σου αλλά ειλικρινά βρίσκω φοβερές αντιφάσεις: Από τη μια βρίσκει το έθνος επαχθέστερο του καπιταλισμού, κατηγορείς τον Στάλιν για εθνικισμό και ότι πούλησε τη εργατική τάξη κτλ, και από την άλλη κάνεις τα στραβά ματιά στα εθνολαϊκά ως απλώς bad apple για σκοπούς διατήρησης της πίστης στη προοπτική του ΚΚΕ ως επαναστατικής προλεταριακής δύναμης. Από την άλλη δεν εφαρμόζεις τα ίδια κριτήρια για το ΑΚΕΛ και φτάνεις στο περίεργο: "σε περίπτωση δημοψηφίσματος μετά την προεδρία Χριστόφια - Βλέπω ως πιθανότερο να ψηφίζω Όχι. δεν συνδέω τη λύση του κυπριακού με κανένα αντεθνικιστικό αγώνα και μόνο."
    Δεν που ακούγονται ψύχραιμες αναλύσεις αυτές: δηλ. θα ταχθείς με όλο το εθνικισταριό που βρίζει τον Χριστόφια σήμερα ότι τα πούλησε ούλλα στους Τούρκους γιατί θεωρείς ότι ο Χριστόφιας εν είναι επαναστάτης; Δεν βλέπω λογική συνέχεια στην επιχειρηματολογία σου.

    Εγώ δεν θεωρώ το ΚΚΕ ξοφλημένο, ούτε όμως αγοράζω όμως τις θεωρητικές τους προσεγγίσεις. Νομίζω ότι ο Μπογιο εν ένα καλό παράδειγμα της προσέγγισης του κόμματος που έχει λαϊκό αντίκρισμα - παρά το ότι εν αποκλείω το ίδιο το ΚΚΕ να τον κατσάδιασε για το show και τον λαϊκισμό του. Το ΚΚΕ αγωνίζεται με συνέπεια, όπως καταλαβαίνει βέβαια τα πράματα. Είναι σήμερα μια συνιστώσα της αντίστασης στην Ελλάδα - έχει όμως τις στρεβλώσεις του. Γιατί να τις αρνούμαστε αυτές; Πάνω απ’ όλα γιατί το εξειδικεύσουμε; Μήπως ως απάντηση στις δαιμονοποίηση που δέχεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ ή μήπως ως αντίδραση για τον δογματικό τρόπο που γίνεται η υπεράσπιση του ΑΚΕΛ; Δεν θεωρώ γόνιμη την συζήτηση με αυτούς τους όρους. Αυτό πινγκ-πογκγ "ΑΚΕΛ ή ΚΚΕ" είναι ανούσια. Σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό και με βάση ιστορικούς, ιδεολογικού και δομικούς λόγους γεννιούνται συγκεκριμένα πολιτικά σχήματα. Δεν μπορεί να γίνεται μηχανιστική μεταφορά από εδώ κι από κει αλλά μπορούμε να πάρουμε γόνιμες ιδέες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Νίκο από πότε έγινες τόσο κακός αναγνωστης;

    1. δεν εχω σκοπό διατήρησης πίστης σε τίποτε, και δεν καμνω τα στραβά ματια για τίποτε. προσπαθώ να αναλύσω τα αντικειμενικά δεδομένα. θεωρω το κκε ως τη δύναμη που μπορεί να ηγηθεί μιας ανατροπής. αντιθετα δεν θεωρώ ως τετοια δυναμη ουτε τον συριζα ουτε την δημαρ.
    δεν διευκρινισες εσύ πως βλέπεις να γινεται μια ανατροπή. από τα λαϊκα στρώματα, ανοργάνωτα και γενικά; σε ποιά βαση; στη βάση των αγανακτισμένων ή των διαδηλώσεων με κιθάρες, στη βάση των απεργιών σε ποιά βάση. στην περίπτωση που βλέπεις το δευτερο πες μου ποιός συνδικαλιστικός φορέας στην ελλάδα μπορεί να μπει μπροστά για την στήριξη και τη διακλάδωση των απεργιών.

    το κκε είναι κατα τη γνωμη μου, η μονη δυνατη ελπίδα γιατί έχει και τους στόχους και τους μηχανισμούς να κρατήσει τις αντιστασεις για το λαό καθως και να αντιταχθεί στους αστικούς μηχανισμούς.
    θα ήθελα τη δική σου οπτική, επειδή τασσεσαι καθαρά εναντίον. ακούω την αντιπρόταση.

    2. το αν λέω πως δεν εμπιστευομαι σχεδιο του Αναστασιαδη βλέποντας τον εκκολαπτομενο εθνικισμό της δεξιάς σημαινει θα πάω με τους εθνικιστές που βριζουν τον χριστόφια;!;! ελικρινά δεν βλέπω εγω τη λογική της αναγνωσης σου τζαι ποθεν φκάλλεις τουτα τα συμπεράσματα.
    εγω ειπα καθαρά δεν θα στηρίξω ενα σχεδιο βασισμένο στη σημερινή δαιμονοποίηση της αριστερας. εσύ τι θα κάμεις;

    3. δεν κάνω καμιά μηχανιστική μεταφορά. αντιστέκομαι στον βρωμικο πολεμο που δεχεται το κκε στην ελλάδα καθώς και στον οποιο εισαγωμενο παπαγάλο κυπριο που αναπαράγει ως συνήθως ότι κατεβασει η κουτρα των καλαμαράδων.

    4. όχι το κκε δεν εν "συνιστώσα"! συνιστώσες εχουν οι χαμολιοι που αλλάσουν ρούχα αναλογα με την "θερμοκρασία".

    5. δεν ακουσα τιποτα από σενα για τους τροπους εξόδου από την κρίση στο σχολιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. και τωρα οι δικές μου ερωτησεις.

    1. θεωρεις πως η ελλάδα θα βγει από την κριση εαν το κκε-συριζα-δημαρ γινουν κυβερνηση; με ποιο τροπο; μια αριστερή κυβέρνηση που θα κληθεί να εφαρμόσει τα μνημόνια που ΗΔΗ ψηφίστηκαν χωρίς ΝΑ Αρνηθει τα μνημονια, την ε.ε, το δντ με ποιο τροπο θα βγαλει τη χωρα από την κρίση;

    2. αν θεωρεις πως η ελλάδα πρεπει να βγει από το ευρώ και να κάνει σταση πληρωμων, προκύπτει ζήτημα πολιτικής ανατροπής που αναποφευκτα φέρνει την αριστερα στο καθήκον όντως να ηγηθεί μιας τετοιας ανατροπής;
    γιατί δεν μιλάμε λοιπόν για ενότητα της αριστερας ως αποτελεσμα της πολιτικής ανατροπής και συνεχως μιλάμε για αριστερη ενοτητα σήμερα; με ποιο στοχο; την παραμονή στην ε.ε; για να εξυπηρετηθεί ποιός; οι εργαζόμενοι δεν εχουν πλεον κανενα οφελος από την ε.ε. όφελος εχουν όσοι εσασαν την παντα τους από την ε.ε. δηλαδή οι χαμολιοι των θερμοκρασιών.

    3. ποια είναι η θέση σου για τον αντικομμουνισμό της ευρώπης;

    4. ποια είναι η θέση σου για την ΠΣΟ και το ΣΕΣ και θα ήθελα να ξέρω πως βλέπεις να διασωζονται οι συνδικαλιστικές οργανωσεις ευρωπαϊκά, δεδομένης της χρηματοδοτησης και του ξεπουληματος του ΣΕΣ στο κεφάλαιο.
    θεωρείς απαραιτητη την υπαρξη κομμουνιστικών συνδικάτων ή όχι;
    αν ναι, ακουω σε ποια συνδικάτα ανήκουν οι συνιστωσες των χαμολιών των θερμοκρασιών και ποιο ρόλο επαιξαν οι συνιστώσες στον πολεμο εναντια στη ΠΣΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ποιοι είναι οι καλύτεροι δηλ. αυτήν τη στιγμή του Κ.Κ.Ε ? όντως το Κ.Κ.Ε πάει ενάντια στην ιστορία του. Τα τρία άτομα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν αποκοκόπτουμε το Κ.Κ.Ε από την ιστορία του, το ιδιο έχει αποκοπεί, όπως έχει αποκοπή και από την εργατική τάξη. Ο εθνικιστικός λαικισμός της Κανέλλη του Μπογιόπουλου και τον άλλων εκεί στον Περισσό δεν είναι ταξική πολιτική, και να μην ξεχνάμε ότι για να γίνει η κ. Κανέλλη και ο κ. Ζουράρις υποψήφιοι του Κ.Κ.Ε, είχαν αποκεφαλιστεί διά διαγραφής ιστορικά στελέχη του κόμματος και της εργατικής τάξης όπως οι γ. γραμματείς της Γ.Σ.Ε.Ε Μήτσος Κωστόπουλος και Γ. Θεωνάς. Το να χρησιμοποιεί ένα κόμμα μια μαρξιστική ρητορική, σταλινικού τύπου, δεν σημαίνει ότι έχει σχέση με τον μαρξισμό και την εργατική τάξη. όπως δεν είχε ο Εμβρέν Χοτζα και ο Τσαουσέσκου, και όπως δεν έχει το καθεστώς της Β. Κορέας και το καθεστώς των Κόκκινων Χμερ.
    Ποια είναι τα σημαντικά βήματα που έκανε το Κ.Κ.Ε για να απεξαρτητοποιεί από τον ''εθνολαικισμό'' του, όπως τον λες, που εγώ και άλλοι τον λέμε εθνικιστικό λαικισμό?
    Δυστυχώς ο Μπογιόπουλος και η Κανέλλη δεν ειναι η μειοψηφία, είναι ο κανόνας και γι' αυτό είναι τα πλέον προβεβλημένα στελέχη του Κ.Κ.Ε, και το κόμμα ουδέποτε έχει διαχωρίσει την θέση του από τις θέσεις της κ. Κανέλλη που πολλές φορές είναι θέσεις καθαρά του Λάος και της Ακρας Δεξιάς. Μήπως έχει διαβάσεις ποτέ τελευταία τον ριζοσπάστη? έχεις βρεί ότιδηποτε για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία που είναι από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ζητήματα της σύγχρονης ελλάδας και ζητήματα καθαρά ταξικά?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλλίνο, ο Μπογιοπουλος είναι ενας δημοσιογράφος. Η Κανελη επισης και δεν ειναι καν μελος του ΚΚΕ.

    σε παραπεμπω σε μπλογκ κκε εργάτη σχετικά με τη Κανελη, για να δεις μονος σου πως το κκε δεν είναι ενα κόμμα καθυστερημένων αμορφωτων κομματοσκυλων που υποστηρίζουν την Κορέα και τους Κοκκινους Χμερ. Το σχόλιο σου και το περιεχομενο αυτών που λες τα εχω διαβασει τον τελευταιο χρόνο σε όλα ανεξαιρετως τα μπλογκς των συριζαίων.

    τον ριζοσπαστη τον διαβαζω καθε μερα. Εχω βρει πολλα αρθρα για τους μεταναστες.
    Στην Αυγή βεβαια σκιζουν περισσότερο τα ιματια τους για τους μεταναστες δεν μας εξηγουν όμως πως θα πολεμήσουν τον ρατσισμο χωρίς πτωση του συστήματος.

    Οι κομμουνιστες δεν αποδεχονται την κατηγοριοποίηση των ανθρωπων σε αποσπασματικές κοινότητες, αυτό το πρατουν οι φιλελευθεροι κυρίως που μιλάνε για "ανθρωπινα δικαιώματα" και υποκαθιστούν τις ταξικές διαφορές σε αντι-ρατσιστικά μέτρα καθώς και οι αριστερίζοντες που αποφευγουν το ζητημα του ταξικού αγώνα όπως ο διαβολος το λιβάνι.

    το ότι το κκε εχει αποκοπει από την εργατική ταξη το θεωρώ εντελώς άουτ και αναξιο σχολιασμού.

    οριστε και το λινκ που υποσχέθηκα. αν σε ενδιαφερει πραγματικά η αριστερα όχι ως "αποψη" αλλά ως πολιτική θεωρια, δυστυχώς χρειαζεται περισσότερη σοβαρότητα.

    http://e-oikodomos.blogspot.com/2012/02/video_16.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Και βεβαια θεωρώ τραγική την ταυτιση του κκε με το λαος.

    δεν ξέρω από που διαμορφωνεις ακριβώς αποψη. αλλά αυτή είναι μια αποψη καθαρης αντικομμουνιστικής προπαγανδας και είναι εντελώς απαράδεκτη και αρρωστημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. δεν έχω γράψει ότι το Κ.Κ.Ε ταυτίζεται με το Λάος αλλά ότι ''το κόμμα ουδέποτε έχει διαχωρίσει την θέση του από τις θέσεις της κ. Κανέλλη που πολλές φορές είναι θέσεις καθαρά του Λάος και της Ακρας Δεξιάς.''... μην διαστρεβλώνεις ακόμη και αυτά που είναι γραμμένα στο μπλόκ σου... ΝΑΙ η Κανέλλη όπως και μερικοί άλλοι που μπήκα στα ψηφοδέλτια του Κ.Κ.Ε ανήκουν στο Λάος και όχι στο Κ.Κ.Ε... ( Ο Ζουράρις που μας τον πολυδιαφήμιζαν πριν μερικά χρόνια εκεί στον Περισσό) έχει ήδη πάει στην άκρα δεξιά που ανήκει... δυστυχώς η Κανέλλη καπηλεύεται ακόμη την ψήφο του ψηφοφόρου του Κ.Κ.Ε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Καλλινο το ΚΚΕ δεν εβγαλε μονο τον γελοιοδεστατο Ζουράρι. Εβγαλε και άλλα φρουτα. Ακόμα και ο Κωστόπουλος κάποτε ήταν κνιτης!!!

    Γιατί τον Ανδρουλάκη που το βαλλεις που υπερψηφίζει μνημονια, τη Δαμανάκη;

    ε τωρα να ταυτιζεις την ηλιθια την Κανελλη με τον Πλευρη ε σαννα τζαι εν υπερβολή. Ειπαμεν εν εθνικιστρια τζαι αστή η Κανελλη, κακώς εν βουλετινα του ΚΚΕ.

    αλλά να θεωρεις την Κανελλη ως βασική φωνή του τι είναι το ΚΚΕ ε εννε σοβαρό ρε φιλε, τι θελεις να σου πω. δεν εν πολιτική αναγνωση τουτη, εν πολλα επιφανειακό για μενα σορυ. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. εν σαν να μου λαλείς πως το ακελ εν η ειρηνη χαραλαμπίδου ή ξέρω γω ο Μολεσκης...ε...οκ...εν τζαι οι ψηφοι ενα ζητημα εννε;

    χαρασει την πολιτική του κκε η Κανέλη; αφού ουτε καν μελος του κομματος δεν ενει, ουτε καν μετεχει σε συλλογικά οργανα.

    αν αξιζει να το δεις που μιαν αποψη, ειναι που την αποψη ίσως πως η επικοινωνιακή πολιτική του κκε εν λλιον για κλάματα...οκ, τουτον.

    ουτε ο Μπογιόπουλος σε περιπτωση ανατροπής εν πολλά χρησιμος ως "οικονομολογος" μάλλον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. αγαπητή μου disdaimona.. διστρεβλώνεις το τί γράφω, και ακολούθως προβαίνεις σε ύβρεις του τύπου.. συριζαικός, αντικομμουνιστική προπαγάνδα, επιφανειακή και μη σοβαρή ανάγνωση... επειδή δεν έχω καμιά διάθεση να διαξειφίζομαι σε προσωπικό επίπεδο και να υβρίζω, διακόπτω την περεταίρω συζήτηση.. απλά σου υπενθυμίζω ότι η δολοφονία χαρακτήρων των διαφωνούντων είναι μια πρακτική που μας θυμίζει άλλες εποχές.. καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. καλλινο μου ξερεις ότι σε συμπαθώ.

    αλλά όταν μιλούμε για πολιτική δεν μιλούμε με ανθρωπους που συμπαθουμε ή αντιπαθούμε μιλούμε για τες θεσεις που γραφονται. μετα εξακολουθουμε να συμπαθουμε ή να με συμπαθουμε καποιον.

    ουδεποτε γραφω σε προσωπική βαση. απολογουμαι αν αυτό εφανηκεν.

    τωρα αν το "συριζαιος κλπ" εν υβρις μαλλον συμφωνουμεν...

    να με συγχωρεσεις που κάποια πραματα απο αυτα που εγραψες τα εχω δει εναν εκατομμύριο φορές, τα ίδια και τα απαραλλαχτα, απο ανθρωπους που εννε καθολου κομμουνιστες, τι να κάμω;

    τζαι τουτον το "δολοφονια χαρακτηρων αλλων εποχων" που απλα ονομαζει εμενα σταλινα, παλε εξανακουσα το...:)

    δαμε εγω θεωρουμαι που καποιους τροτσκιστρια που τα 19 να φανταστεις...

    τωρα κατηγορουμαι για τζεινα που τα οποία εγω εβρεθηκα στο περιθώριο...

    ενιγουέι, καλό απογευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή