Στο μπλογκ του Νίκου Τριμ θα βρείτε όλες τις εισηγήσεις από την παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Μπογιόπουλου "Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε".
http://thetrim1.blogspot.com/2012/02/blog-post.html#!/
Για τις εθνικιστικές κορώνες του Μπογιόπουλου μιλήσαμε χθες. Σήμερα θα κλείσουμε τον κύκλο. Όχι της καπιταλιστικής κρίσης τον κύκλο, όπως ονειρεύεται η ηγεσία του ακελ. Υπηρετώντας το δικαίωμα μας να παίρνουμε μισθούς που μας καθιστούν ικανούς να ξοφλάμε τα χρέη μας. Δεν ξέρατε τόσα χρόνια πως αυτό σημαίνουν τα εργατικά κεκτημένα; Κακώς! Βλέπετε η αξιοπρέπεια μας ως εργαζόμενοι, η περίφημη ταξική αξιοπρέπεια έγκειται κατά το ακελ στην ικανότητα των εργαζομένων να παραμένουν αξιόχρεοι. Θα σώσουμε τις τράπεζες για να σώσουμε την εργατική τάξη. Αν βλέπετε κάποια διαφορά επί της ουσίας από τους φιλελεύθερους παρακαλώ να την καταθέσετε.
Η ομιλία του Σταύρου Ευαγόρου είναι ενδεικτικότατη για την οικονομική πολιτική και τους στόχους του κόμματος. Το κόμμα έχει προγραμματικό στόχο να σώσει τον καπιταλισμό. Αποδεκτό.
Σέβομαι τους όρους όταν οι όροι είναι ξεκάθαροι. Το ακελ δεν ανήκει πια στην κομμουνιστική οικογένεια. Ούτε κατ΄επίφαση ούτε καν επικαλούμενο κάποια πρότερη ιστορία. Η ιστορία έχει ξεθωριάσει - άλλη μια καταλυτική επίδραση της κρίσης. Οι καιροί απαιτούν αποφάσεις που καθορίζουν τους δρόμους των μελλοντικών πλεύσεων και δένουν το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον. Το ακελ απεφάνθει. Αποδεκτό. Απολύτως. Μη πω και ανακουφιστικό εφόσον τίθενται καθαρά οι όροι.
Το ακελ ως κόμμα και ως κυβέρνηση θα δώσει τη μάχη που έκρινε "σοσιαλιστική" για τα μέτρα του, πλήρως ταυτισμένο με τους λοιπούς σοσιαλδημοκράτες της ευρώπης. Πάμε για την "ευρώπη των λαών". Εξαιρείται η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία μπορεί και η Ιταλία, η Πολωνία και βλέπουμε...Σεβαστό. Έτσι κι αλλιώς τις "σωστικές λέμβους" εμείς τις είχαμε για καλό και για κακό από καιρό έτοιμες. Δεν θα ακολουθήσουμε τους σοσιαλδημοκράτες.
Θεωρώ περιττές όποιες άλλες λεκτικές ή γύρω-γύρω όλοι υποκρισίες. Είμαστε μεγάλοι άνθρωποι. Ο καθένας αποφασίζει ελεύθερα και αναλόγως πράττει. Δεν χρειάζονται άλλο τα ψέμματα. Ούτε τα ωραία ψέμματα ούτε οι ωραίες "ταξικές" θεωρητικές τσιχλόφουσκες.
Οι σύντροφοι από το ακελ έχουν κάθε δικαίωμα να αγωνιστούν για τη διάσωση του ντόπιου πορτοφολιού με όποιες ψευδαισθήσεις επιλέξουν. Δεν θα σταθούμε εμπόδιο. Έτσι κι αλλιώς η γή θα γίνει κόκκινη. Με ή χωρίς το ακελ. Είναι αργά πολύ αργά για την Κύπρο.
Είμασταν κατά παράδοση κύπριοι εθνοκεντρικοί. Ξεχάσαμε να πούμε πως είμασταν ταυτοχρόνως και στεγνά εθνοαδιάφοροι.
http://thetrim1.blogspot.com/2012/02/blog-post.html#!/
Για τις εθνικιστικές κορώνες του Μπογιόπουλου μιλήσαμε χθες. Σήμερα θα κλείσουμε τον κύκλο. Όχι της καπιταλιστικής κρίσης τον κύκλο, όπως ονειρεύεται η ηγεσία του ακελ. Υπηρετώντας το δικαίωμα μας να παίρνουμε μισθούς που μας καθιστούν ικανούς να ξοφλάμε τα χρέη μας. Δεν ξέρατε τόσα χρόνια πως αυτό σημαίνουν τα εργατικά κεκτημένα; Κακώς! Βλέπετε η αξιοπρέπεια μας ως εργαζόμενοι, η περίφημη ταξική αξιοπρέπεια έγκειται κατά το ακελ στην ικανότητα των εργαζομένων να παραμένουν αξιόχρεοι. Θα σώσουμε τις τράπεζες για να σώσουμε την εργατική τάξη. Αν βλέπετε κάποια διαφορά επί της ουσίας από τους φιλελεύθερους παρακαλώ να την καταθέσετε.
Η ομιλία του Σταύρου Ευαγόρου είναι ενδεικτικότατη για την οικονομική πολιτική και τους στόχους του κόμματος. Το κόμμα έχει προγραμματικό στόχο να σώσει τον καπιταλισμό. Αποδεκτό.
Σέβομαι τους όρους όταν οι όροι είναι ξεκάθαροι. Το ακελ δεν ανήκει πια στην κομμουνιστική οικογένεια. Ούτε κατ΄επίφαση ούτε καν επικαλούμενο κάποια πρότερη ιστορία. Η ιστορία έχει ξεθωριάσει - άλλη μια καταλυτική επίδραση της κρίσης. Οι καιροί απαιτούν αποφάσεις που καθορίζουν τους δρόμους των μελλοντικών πλεύσεων και δένουν το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον. Το ακελ απεφάνθει. Αποδεκτό. Απολύτως. Μη πω και ανακουφιστικό εφόσον τίθενται καθαρά οι όροι.
Το ακελ ως κόμμα και ως κυβέρνηση θα δώσει τη μάχη που έκρινε "σοσιαλιστική" για τα μέτρα του, πλήρως ταυτισμένο με τους λοιπούς σοσιαλδημοκράτες της ευρώπης. Πάμε για την "ευρώπη των λαών". Εξαιρείται η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία μπορεί και η Ιταλία, η Πολωνία και βλέπουμε...Σεβαστό. Έτσι κι αλλιώς τις "σωστικές λέμβους" εμείς τις είχαμε για καλό και για κακό από καιρό έτοιμες. Δεν θα ακολουθήσουμε τους σοσιαλδημοκράτες.
Θεωρώ περιττές όποιες άλλες λεκτικές ή γύρω-γύρω όλοι υποκρισίες. Είμαστε μεγάλοι άνθρωποι. Ο καθένας αποφασίζει ελεύθερα και αναλόγως πράττει. Δεν χρειάζονται άλλο τα ψέμματα. Ούτε τα ωραία ψέμματα ούτε οι ωραίες "ταξικές" θεωρητικές τσιχλόφουσκες.
Οι σύντροφοι από το ακελ έχουν κάθε δικαίωμα να αγωνιστούν για τη διάσωση του ντόπιου πορτοφολιού με όποιες ψευδαισθήσεις επιλέξουν. Δεν θα σταθούμε εμπόδιο. Έτσι κι αλλιώς η γή θα γίνει κόκκινη. Με ή χωρίς το ακελ. Είναι αργά πολύ αργά για την Κύπρο.
Είμασταν κατά παράδοση κύπριοι εθνοκεντρικοί. Ξεχάσαμε να πούμε πως είμασταν ταυτοχρόνως και στεγνά εθνοαδιάφοροι.
Δυσδαιμόνα, είναι θυμωμένο το κείμενο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι βοηθά την πολιτική κατάσταση για το αν το ΑΚΕΛ είναι κομμουνιστικό ή όχι, ή σε ποιο βαθμό τέλος πάντων. Παρόμοιες συζητήσεις κάναμε και με τον Αρκούδα και τον Γρηγόρη. Αν κατάλαβα καλά, όταν λες ότι το ΑΚΕΛ «δεν ανήκει πλέον στην κομμουνιστική οικογένεια» το εννοείς με την έννοια του έκπτωτου, του ανήκοντος στο παρελθόν, του απολωλώς. Θέτω κάποια ερωτήματα γιατί δεν μπορώ να δεχτώ με ελαφρά την καρδία τους αφορισμούς:
1. Πότε ακριβώς ξέφυγε από το ίσιο δρόμο; Είναι η γνωστή θεωρεία του eembourgeoisement/ εξαστισμός; Εννοείς ότι το ΑΚΕΛ από εργατικό κόμμα διαβρώθηκε και ενσωματώθηκε στο καπιταλιστικό σύστημα σε βαθμό που εκφράζει πλέον τις κυρίαρχες ιδέες και τα ταξικά συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων; Πότε και με ποια διαδικασία έγινε αυτό; Ή μήπως εννοείς ότι η θέση που εκφράζει ο Ευαγόρου είναι ταξικά απαράδεκτη κτλ;
2. Με ποια κριτήρια;
3. Ποιοι ανήκουν ακριβώς στην κομουνιστική οικογένεια σήμερα;
4. Ποιο είναι το κομμουνιστικό πρόταγμα σήμερα, την Κύπρο, στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Ευρώπη, την ανατολή και τον κόσμο;
5. Ποια τα καθήκοντα του κομμουνιστή σήμερα την εποχή της κρίσης;
Εξάλλου για τον κομμουνισμό πρέπει αν συζητήσουμε εκ νέου για τον κομμουνισμό τώρα. Κάποιοι από μας θεωρούμε ότι η δήλωση είμαι κομμουνιστής έχει νόημα όχι μόνο γιατί προσδίδουμε θετικό πρόσημο, αλλά γιατί είναι ο κεντρικός πολιτικός και ιδεολογικός μας προσανατολισμός στην ερμηνεία και κατανόηση του κόσμου και που πρέπει να κατευθυνθεί. Είναι για μας μια "πραγματική ουτοπία", όχι με την ιδεαλιστική έννοια, αλλά ως πρόταγμα κάτι που προσομοιάζει με αυτό του Erik Olin Wright's “Envisioning Real Utopias” etc.. Είναι μια κοινωνία άλλη, ανώτερη, καλύτερη για να περάσουμε από το βασίλειο της ανάγκης στο βασίλειο της ελευθερίας κτλ κτλ. Αυτό θα το βρεις στον χώρο του ΑΚΕΛ αλλά και έξω από το ΑΚΕΛ. Θα βρεις όμως Αριστερούς συμμάχους που δεν μιλούν, ούτε και πιστεύουν στον κομμουνισμό ως ταμπέλλα, αλλά αν τους πεις για το δικός τους αξιακό σύστημα, ιδέες, αρχές και αίσθηση της προτεραιότητας και καθήκοντος κτλ ότι προσμοιάζει σε αυτό που εμείς λέμε κομμουνισμός. Αυτό είναι ένα συνεχές project: να ορίσουμε τον κομμουνισμό μέσα από τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες κι όχι έξω από αυτούς, να θέσουμε τα ζητήματα για την υπέρβαση του καπιταλισμού, της επανάστασης ΤΩΡΑ, με σύγχρονους όρους δηλαδή της παρούσας πολιτικής στιγμής.
Το κείμενο μου δεν είναι θυμωμένο. Αντιθετα είναι εντελώς ήρεμο. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ρομαντικών επαναστατών. Είμαι ψυχρός ανθρωπος με την πραγματικότητα. Αλλά θέτω ως όριο της αξιοπρέπειας μου το όριο της δυνατής νοητής αλήθειας καθώς και της δυνατής εμπρακτης στάσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θεωρώ το ακελ εκπτωτο. Το ακελ είναι δυο πραγματα: 1. οι πολιτικές του αποφάσεις 2. οι ψηφοφόροι του. Το ποστ αφορά το 1.
Όσον αφορά τους ψηφοφορους ή γενικά τους ανθρωπους ως ατομικότητες τοσο του ακελ όσο και των άλλων κομμάτων δεν έχω κανένα προβλημα να δεχτώ την πιθανότητα να έχουν ή να αποκτήσουν μιαν αλφα ή βήτα υγιή κοινωνική συνείδηση. Ειτε την λένε κομμουνιστική είτε την λένε οτιδήποτε.
Κομμουνιστής είναι αυτός που πιστεύει στην καταργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, στην χειραφέτηση στη βάση της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και στην πνευματική ελευθερία.
Κάποιοι λενε πως είναι αξίωμα να είσαι κομμουνιστής...δεν ξέρω...μπορεί να είναι και κάποιου είδους ηθικής ολοκλήρωσης να επιθυμείς συνειδητά αυτά τα τρία.
Όλες οι υπολοιπες τάσεις κυρίως οι τάσεις που δεν περιλαμβάνουν το πρώτο αλλά περιλαμβάνουν τα δυο άλλα δεν είναι κομμουνιστικές. Δεν είναι κάτι κακό αυτό. Απλά λέω πως δεν είναι κομμουνιστικές.
Η καταργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι προγραμματικος στόχος για κάθε κομμουνιστικό κόμμα και ως στόχος οριοθετεί την τακτικη και την στρατηγική της ταξικής πάλης.
Το ακελ είναι ένα κόμμα το οποίο δεν έχει αυτό τον προγραμματικό στόχο. Δεν ξέρω αν προτίθεται να τον εντάξει ως στόχο όταν κρίνει πως "ωρίμασαν οι συνθήκες". Δεν ξέρω αν το ακελ θεωρεί πως οι συνθήκες εν όπως τα πορτοκάλια που ωριμάζουν και εμείς τα κάμνουμε πορτοκαλάδα. Δεν ξέρω αν ώριμες συνθήκες το ακελ θεωρεί, να καταστεί το 60% του εργατικού δυναμικού παγκόσμια κάτω από το όριο της φτώχειας αντί το 30% που είναι σήμερα.
Δεν ξέρω αν δεν βοηθά το ποστ μου.
Δεν έχω προθεση να βοηθήσω ή να εμποδίσω κανένα στις απόψεις του ή στις πολιτικές του αποφάσεις.
Δεν θα υποστηρίξω καμιά σοσιαλδημοκρατική πολιτική καμιάς πολιτικής τάσης. Αυτή είναι η συνειδητή μου απόφαση. Δεν μπορώ να υπηρετήσω ενα στόχο που θεωρώ ανωφελή, καταστροφικό και προδοτικό για την ταξική μου καταγωγή.
όσοι θέλουν να βοηθήσουν σ΄αυτό το δρόμο ας το πράξουν. τους ευχομαι καλή τύχη.:)
ένας λιγότερος που θα μουρμουρά στο κάτω κάτω...
Με μια πρόταση: Δεν θα γινω ο Λεχ Βαλέσα του τοπου μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγνοείς το κόμμα ως κόμμα, τους μηχανισμούς και τις κοινωνικές διεργασίες και το κίνημα που είναι κάτι το πού πιο ευρύ και ανοικτό. Οι θέσεις κατά καιρούς μπορεί να είναι σωστές, προβληματικές ή εντελώς εκτός. Το ΑΚΕΛ είναι ένα κόμμα το οποίο έχει προγραμματικό στόχο ως στόχο "την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, στην χειραφέτηση στη βάση της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων και στην πνευματική ελευθερία". Αυτός είναι ο απώτερος του προγραμματικός στόχος μέσα από την θεωρία των "σταδίων του αγώνα". Εξ όσων γνωρίζω δεν έχει εγκαταλειφθεί ο στόχος αυτός. Τώρα αν θέλεις μπορούμε να συζητήσουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή(1) για τη θεωρία των σταδίων,
(2) αν το "μέσο" για τον κομμουνισμό είναι το κόμμα (η Λενινιστική θεση που νομίζω ότι ασπάζεσαι ή ότι το κόμμα ξεπεράστηκε αυτά που λένε τώρα οι μετα λεννιστές π.χ. Μπαντίου ή οι μεταμοντέρνοι globalists μεταεργατιστές πχ Νέγκρι κτλ),
(3)αν η θεωρία και η πράξη, η στρατηγική ακι τακτική συνάδουν με τον στρατηγικό στόχο ή όχι.
(4) αν το ΑΚΕΛ εχέι "σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί" ή "εξαστικοποιηθεί" [λίγο-πολύ ως μία θέση διαφορών Τροτσκιστών και άλλων Μαρξιστών για την ΕΣΣΔ από ην κλασσική θέση του "διαβρωμένου εργατικού κράτους" [Τρότσκι], στο παρασιτικό αυταρχικό γραφειοκρατικό σύστημα στον κρατικό γραφειοκρατικό καπιταλισμό (Καστοριάδης ή Tony Kλιφ ή Μεντελεμ, Γουλφ κτλ κτλ.)
(5) Αν το ΑΚΕΛ έχει περάσει σε αυτό το σοσιδημοκρατικοποίηση όταν καταρρέει η σοσιαλδημοκρατία, αν έχει εξαστικοποιηθεί όταν οι τάσεις είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση δηλ. τα μεσαία στρώματα να προλεταριοποιούνται τότε έχουμε πρόβλημα: είτε στο ότι το ΑΚΕΛ κινείται αντίθετα από το κοινωνικό ρεύμα, είτε η θεώρηση τούτη εν σήμερα αβάσιμη κι ας είχε κάποια βάση την δεκαετία του 1980, 1990 κτλ. Στην Ελλάδα 50% των νέων εν άνεργοι, εξ ου και 30,000 ελλαδίτες έχουν έρθει στην Κύπρο τα τελευταία 2 χρόνια στην Κύπρο 28% των απόφοιτων τριτοβάθμιας εν άνεργοι αλλά έχουν αποθέματα από τους γονείς τους κτλ. Τώρα τούτο εν σημαίνει ότι αυτόματα τούτο μεταφράζεται σε ριζοσπαστικές θέσεις χρειάζεται να αρθρωθεί ιδεολογικά και υπάρχει σχετική αυτονομία του ιδεολογικού. Από τη άλλη όμως ξέρουμε ότι στην παρούσα πόλωση έχουμε ριζοσπαστικοποίηση και προς τα αριστερά σήμερα. Αυτό επιδρά και στο ΑΚΕΛ. Εξάλλου οι παρουσία των χιλιάδων εργατών από την Ελλάδα «πιέζει» προς διάφορες κατευθύνσεις: είτε αριστερά, είτε ρατσιστικά, είτε αλλού ακόμα…
Η αφοριστική θέση για το ΑΚΕΛ είναι απλώς αδιέξοδη. Και κάτι παραπάνω: σήμερα που την Αριστερά την βομβαρδίζουν από όλα τα μέτωπα μάσα σε μια άνευ προηγούμενου επίθεση από την Δεξιά και το κεφάλαιο, αυτό που χρειάζεται νομίζω είναι θέσεις προς τα πού πρέπει να πάει. Νομίζω η κριτική σου ότι το ΑΚΕΛ πάει λάθος γιατί επιλέγει παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, όταν οι σοσιαλδημοκράτες έχουν κινηθεί τόσο δεξιά που είναι αγνώριστοι πλέον γιατί είναι νεοφιλελεύθεροι μέχρι θανάτου (βλ. π.χ . τη ΕΔΕΚ ή το ΠΑΣΟΚ ή τον Μάριο Ηλιάδη χθες στο ΡΙΚ κτλ) εφόσον στηρίζουν το μνημόνιο πρέπει να συζητηθεί. Ο αφοριστικός τρόπος που το θέτεις όμως σε θέτει αφ’ υψηλού εκτός. Αυτό είναι που λέω όταν λέω ότι δεν βοηθά – τίποτε άλλο. Κατανοώ ότι το σημείο αναφοράς σου είναι τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Ωστόσο δεν βλέπω γιατί τα μεταφέρεις τόσο άμεσα στον κυπριακό κοινωνικό σχηματισμό, στα κυπριακά δεδομένα της σημερινής πολιτικής στιγμής που έχει κι άλλες ιδιομορφίες. Δεν λέω ότι δεν επηρεάζουν - αν στην Ελλάδα εξελιχτούν τα πράματα προς πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις μπορεί να δημιουργήσουν και εδώ δεδομένα, αλλά πάλι εν θα είναι τα ίδια τα πράματα γιατί εδώ υπάρχουν άλλες ισορροπίες.
Ωραία, ευχαριστώ για το σχόλιο, αν και τα εχουμε συζητήσει κατ΄ιδιαν πολλές φορές. Μαλιστα καποιες φορες εγω τα έλεα τουτα που μου γραφεις τζαι εσύ ησουν πιο επιφυλακτικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει, ας τα ξαναπούμε.
Πριν πουμε ότιδηποτε όμως, να ξεκαθαρίσουμε το σημαντικότερο. Το γεγονός πως η αριστερα δεχεται ενα συντεταγμένο πολεμο ειναι και το δικό μου σημειο εκκινησης για τον προβληματισμό μου.
Δεν αποδεχομαι την απλουστευση πως μεσα σε ενα συντεταγμενο πολεμο...πολεμω τζαι εγω το ακελ. Προσπαθώ να κάμω το αντιθετο. Μεσα σε ενα συντεταγμενο πόλεμο κρουω τον κωδωνα του κινδυνου.
Η κριση στην ελλάδα, λογω του ότι η χωρα είναι κοντα, λογω των σχεσεων, λογω γλώσσας μας επετρεψε ΟΧΙ να ξεπατικωνουμεν καταστασεις, αλλα να εχουμε τον σχετικό χρόνο, να μελετησουμε ΑΥΤΗ ΚΑΘΑΥΤΗ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Εξάλλου, η κριση δεν αφορα την ελλάδα αφορά την ΕΥΡΩΠΗ.
Εχω ΜΕΓΙΣΤΗ απορία, γιατί δεν αναφερομαστε σ΄αυτό.
Η κριτική λοιπον στο ακελ δεν εκκινει από μιαν τοπική παρατήρηση. Εκκινει από την παρατήρηση για την μεχρι τωρα πορεια των σοσιαλδημοκρατικών κομματων στην ευρώπη από το 2008 και μετα απο τους χειρισμούς της αριστερας αλλά και του ΠΑΣΟΚ στην περιπτωση της Ελλάδας, με σκοπό να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα για να μπορεσουμε να προασπισουμε πιο σοφά τα συμφεροντα της κύπρου και της δικής μας εργατικής ταξης.
Το γεγονός πως το ακελ "δεν αλλαξε προγραμματικό στόχο", εμενα με ανησυχεί.
Αλλαξαν τα δεδομενα, αλλαξαν τα περιθώρια, αλλαξαν οι όροι στο γεωγραφικό και πολιτικό χωρο που βρισκόμαστε.
Ενα κομμα το οποίο εχει προγραμματικό στοχο την καταργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας δεν το εκφραζει απλα λεκτικά τουτον στο καταστατικό του ή αλλου.
Δεν είμαστε αστικό κόμμα που τζοιμαται εννε; Αν ειμαστε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα θεωρω ευλογο να συμπορευθουμε με τα αλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, να λαβουμε μερος στην περιπου διαλυση των συνδικάτων, να μεταφέρουμε την πολιτική στη σφαιρα των αποφάσεων του ευρωκοινοβουλίου και των κυβερνήσεων και να προσπαθησουμε να σωσουμε τον καπιταλισμό με νύχια και με δόντια.
Αν είμαστε κομμουνιστικό κόμμα, θα αδραξουμε το γεγονός της κρισης για ανατροπή του συστήματος. Αν νομίζουμε πως "ωριμες αντικειμενικές συνθήκες" για ανατροπή του καπιταλισμού είναι άλλες περαν από την μεγαλύτερη κριση του καπιταλισμού που βιώνουμε, τοτε δεν ξερουμεν που πασιν τα τεσσερα μας ή ειμαστε πολλά υποκριτές.
Εαν λοιπόν είμαστε κομμουνιστικό κόμμα και αδραττουμε το γεγονός της κρισης για ανατροπή τοτε θετουμε τους αναλογους τακτικούς και στρατηγικούς στόχους.
Αρχης γενομένης από την στηριξη και την διατηρηση των ορων του ταξικου αγώνα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από τους κρατικους - τοπικούς ή ευρωπαικούς - μηχανισμούς.
Ως προς αυτό ειμαι Λενινιστρια και θεωρω πως ενα κομμουνιστικό κόμμα είναι ο μεταβατικός φορέας της προλεταριακής πάλης.
Το ποια πολιτική ακολουθεί το ακελ, ειναι το θεμα της συζήτησης μας. Προφανώς ανήκεις σε αυτούς που επιθυμούν την διασωση του καπιταλισμού και ενα "σοσιαλισμό" με ανθρωπινο προσωπο, δηλαδή την προσπαθεια για την λεγόμενη "ευρωπη των λαών"
Προφανώς το σημερινό σχολιο αποτελει δηλωση ευχαριστίας ή στηριξης προς εκεινες τις τασεις του ακελ που συμφωνούν με αυτή την επιλογή.
Εγώ διαφωνω με αυτή την επιλογή γιατί την θεωρω όπως ξαναειπα καταστροφική, αδιεξοδη και καταδικασμενη εκ των προτέρων.
Καταληκτικά: παλευουμε να σωσουμε την εργατική ταξη και το λαϊκο κινημα βλεποντας αλλους κινδυνους ο καθένας.
Εγώ την σταση που επελεξε το ακελ που που επικροτεις την θεωρω αυτοκτονική για το λαϊκό κινημα.
Θα δουμε στην πορεια πως θα εξελιχθουν λοιπόν τα πραγματα.
Εαν εχουμε το φαρμακο για τον καρκινο δεν καταλαβαινω γιατί πρεπει να υποβαλουμε τον ασθενή σε χημειοθεραπεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο ποτε οι κομμουνιστες εχουν ως οραμα την καπιταλιστική νεροσουπα της ευρωπαικης ενωσης;
Απο ποτε οι κομμουνιστες αποφασισαν πως θελουν την "σοσιαλιστική ενωση ευρωπης" και απο πότε λενε τόσα ψεματα στον εαυτο τους;
Απο πότε οι κομμουνιστες θεωρουν την ταξική πάλη ζητημα μελετών, αναλύσεων, δημοσκοπήσεων για τις εργασιακες σχεσεις;
Από πότε οι κομμουνιστες θέλουν την σοσιαλδημοκρατία περισσότερο από τους σοσιαλδημοκρατες απλα δεν την λεν σοσιαλδημοκρατια και την λεν δημοκρατικό σοσιαλισμό;
Για ποιο λογο ντε και καλά οι σοσιαλδημοκρατες θελουν να λεγονται κομμουνιστες;Τους πεφτει λιγη η "σοσιαλδημοκρατία" και θέλουν κάτι πιο "ευηχο" για ιδεολογικό παραπέτασμα;
απλες απορίες.
Και μια τελική απορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔικαιούται καποιος σημερα να είναι Μαρξιστης-Λενινιστής, να πιστευει στη δικτατορία του προλεταριάτου και να εργαζεται με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού ή όποιος το πραξει θα δεχεται "συντροφικές" ή "εχθρικές" παρατηρήσεις πως ειναι αφοριστικός και πως μη αφοριστικο είναι να συνταχθεί με τον σοσιαλισμό με ανθρωπινο προσωπο. Τουτεστιν τον καπιταλισμό.
Και μια δηλωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοσιαλισμός με ανθρωπινο προσωπο δεν υπαρχει. Υπαρχει μονο σοσιαλισμός με γουρουνισιο καπιταλιστικο προσωπο.
Ο οποίος απεχει ενα βήμα από τον καπιταλισμο σκετο ή τον καπιταλισμό σε κριση ή τον νεοφιλελευθερισμό.
ένα βήμα.