Ο βρώμικος πόλεμος εναντίον της ΠΔ και η αντίδραση στη συντεταγμένη λάσπη

Τις τελευταίες μέρες ενορχηστρώθηκε μια βρώμικη ιντερνετική επίθεση κατά του δικτύου ΠΔ και του Τάκη Φωτοπούλου προσωπικά, πρωτόγνωρη και για την ένταση και τη δυσωδία της, ακόμα και για τα Ελληνικά ιντερνετικά μέτρα.

Βρώμικη, γιατί κατά κανόνα διεξάγεται από ανώνυμους κουκουλοφόρους που εκμεταλλεύονται την ανωνυμία, η οποία ιστορικά προστάτευε τους επαναστάτες από την εξουσία και τους καταδιωκτικούς μηχανισμούς της, και σήμερα υποτίθεται προστατεύει τα δήθεν εναλλακτικά μέσα πληροφόρησης από τους ίδιους μηχανισμούς εξουσίας για τις αποκαλύψεις που κάνουν, τις κινητοποιήσεις που ανακοινώνουν όταν τα ΜΜΕ σιωπούν κ.λπ.

Είπαμε «κατά κανόνα» γατί δεν λείπουν βέβαια και οι άθλιες επώνυμες εξαιρέσεις όπως του Νίκου Μάλλιαρη, του «εγκέφαλου» της «Ομάδας για το Πρόταγμα της Αυτονομίας», που δεν δίστασε ν’ αποκαλεί τον Τ.Φ. «πράκτορα Του Φου» ενώ παράλληλα διαμαρτυρόταν για τη δήθεν πρακτορολογία της ΠΔ, η οποία όμως δεν ήταν ποτέ τέτοια, αλλά αφορούσε την αντικειμενική  λειτουργία κάποιων σαν συστημικών πρακτόρων και ήταν πάντα δευτερογενής. (βλ. σχετική ανακοίνωση μας). Η δεύτερη περίπτωση ήταν ενός τ. μέλους της ΠΔ, του Θωμά Λέκκα, που «ξεχνώντας» τι έγραφε για την ΠΔ και την Τ.Φ. πριν λίγα χρόνια, τώρα αποκαλεί την  Περιεκτική δημοκρατία «μια φαντασίωση ενός παρανοϊκού που λέγεται Τάκης Φωτόπουλος», και χαρακτηρίζει τα μέλη της ΠΔ «ζώα» (προφανώς επειδή δεν είχε βρει κανένα υποστηρικτή του ανάμεσα τους και τώρα έχει καταφύγει στον ...Νιτσεϊσμό!).

Όμως, στην περίπτωση αυτή ούτε η εξουσία και οι μηχανισμοί της είναι ο στόχος, ούτε βέβαια κινδύνευαν οι υβριστές ακόμα και από νομική δίωξη γιατί ξέρουν ότι οι υβριζόμενοι δεν θα κατέφευγαν ποτέ στην αστική δικαιοσύνη. Και αυτό, γιατί ο μεν στόχος ήταν γνωστοί αντισυστημικοί αγωνιστές, ενώ δεν υπήρχε περίπτωση δίωξης, διότι στη μεν περίπτωση που οι άθλιοι υβριστές ήταν απλώς οι δήθεν «αναρχικοί» (μεταμοντέρνοι, λάιφ στάιλ αναρχικοί, Καστοριαδικοί κ.λπ.), οι οποίοι έτσι καταλαβαίνουν την ελευθεριακή θεωρία και πράξη και έχουν οδηγήσει αυτό το ιστορικό κίνημα στην αποσύνθεση και τον εξευτελισμό του σαν αντισυστημικό κίνημα, τη στιγμή που έπρεπε να ηγεμονεύει την Αριστερά μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, για λόγους αρχής δεν θα χρησιμοποιούσαμε εναντίον τους την αστική δικαιοσύνη (εκτός βέβαια αν κινδυνεύει ακόμη και η σωματική μας ακεραιότητα, πράγμα που θα υποδήλωνε και κρυφή ανάμιξη παρακρατικών υπηρεσιών). Στη δε περίπτωση που οι υβριστές ανήκαν στις υπηρεσίες, δεν έχει βέβαια νόημα η προσφυγή στην αστική δικαιοσύνη, αφού τότε η αστική δικαιοσύνη δεν θα τηρούσε καν τα προσχήματα.

Ιντερνετική επίθεση, γιατί δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει από έντυπα (περιοδικά, εφημερίδες κ.λπ.) που τηρούν κάποιους δεοντολογικούς κανόνες, εφόσον εκδίδονται από ταυτοποιήσιμα πρόσωπα, των οποίων οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πιστοποιηθεί η ταυτότητα τους και να έχουν τις ανάλογες πειθαρχικές συνέπειες σε περίπτωση που παραβαίνουν τους κανόνες αυτούς. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στο Ιντιμίντια, ακριβώς επειδή είναι ιντερνετικό μέσο, η Συντακτική Ομάδα (ΣΟ) μπορεί και γράφει στα παλιά της τα παπούτσια ακόμα και τους ίδιους τους δεοντολογικούς κανόνες της, όταν όχι μόνο επιτρέπει σχόλια σαφώς συκοφαντικά, λασπολογικά, με χυδαίες ύβρεις , όπως κατά του Τ.Φ., αλλά και κρύβει σχόλια που τον υπερασπίζονται στις επιθέσεις αυτές, όπως δείξαμε αλλού (εδώ η πρώτη απάντηση στην επίθεση και εδώ η δεύτερη συνεχόμενη).

Σε παρόμοια γκεμπελική τακτική κατέφυγε μόλις χτες και το δήθεν «πολυσυλλεκτικό» μπλογκ «Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα», στο οποίο ανάρτησε αρχικά ποστ ο πιο άθλιος κουκουλοφόρος, ο black panther, που αφού δημοσίευσε τον λασπολογικό οχετό του στα Ιντιμίντια, τον μετέφερε λίγο πριν το κρύψει η ΣΟ του Ιντιμίντια σε δικό του μπλογκ στους «Σχολιαστές», ξέροντας ότι ακόμα και το Ιντιμίντια θα αναγκαζόταν να κρύψει το λιβελογράφημα για να τηρεί κάποια προσχήματα, τα όποια το τρισάθλιο αυτό «συλλογικό» μπλογκ που προφανώς δεν δεσμεύεται από κανένα δεοντολογικό κανόνα, το δημοσίευσε χωρίς δισταγμό. Και όχι μόνο αυτό.

Στο ίδιο αυτό μπλογκ των «Σχολιαστών» επιβλήθηκε χτες απαγόρευση δημοσίευσης αναρτήσεων από φίλους και μέλη της ΠΔ που είχαν συμμετάσχει στον διάλογο που γινόταν με αφορμή τη λασπολογική ανάρτηση, ενώ την ίδια στιγμή επιτρεπόταν η άνετη και συνεχιζόμενη ανάρτηση σε ρυθμό «πολυβόλου», των άκρως λασπολογικών και διαστρεβλωτικών σχολίων από ιντερνετικούς φίλους του black panther, όπως του δήθεν «αντικειμενικού» "Omadeon", ενάντια στην ΠΔ και τον Τ.Φ. προσωπικά. Φίλοι και μέλη της ΠΔ αποκλείστηκαν (προφανώς με ban) γκεμπελικά από το πρωί του Σαββάτου με «συνοπτικές διαδικασίες» από το «πολυσυλλεκτικό» μπλογκ αυτό και τους διαχειριστές του (που περιλαμβάνουν τον Black panther), οι οποίοι όπως φαίνεται αποφασίζουν κατά το δοκούν και χωρίς καμία δεοντολογία πίσω από «κλειστές πόρτες» τις μονομερείς και λασπολογικές «απόψεις» που θέλουν να περνούν, λογοκρίνοντας εκ των προτέρων τις πιθανές «ενοχλητικές» απαντήσεις και την αντίσταση σε λασπολογικές επιθέσεις, που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα των λασπολογούμενων, είτε ατόμων είτε οργανώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά συμβαίνουν στο δήθεν «ανοιχτό» και «ελεύθερο» μπλογκ αυτό, όταν οι φίλοι του black panther κατηγορούσαν το Δίκτυο μας ότι δεν έχει ανοιχτό φόρουμ με σχόλια κτλ. (και ενώ απαντήσαμε ότι αυτό δεν γίνεται αυτή τη στιγμή λόγω τεχνικής δυσκολίας για να ελέγχονται τα σχόλια επί 24ώρου βάσης, αλλά και επειδή το site μας είναι πολιτικό μέσο προώθησης ενός προτάγματος και όχι ανώδυνο κλαμπ κατά βάση λάιφ-στάιλ συζητήσεων επί παντός επιστητού όπως οι «Σχολιαστές»). Από αυτό και μόνο γίνεται εμφανές ότι οι παρεμβάσεις των φίλων και μελών του δικτύου «ενοχλούσαν» ιδιαίτερα την γκεμπελική εκστρατεία συκοφάντησης τους ενάντια στον Τ.Φ. και την ΠΔ.

Όμως γιατί στοχοποιούνται, και με αυτόν τον χυδαίο τρόπο η ΠΔ και ο ΤΦ;

Τρεις είναι οι λόγοι που δόθηκαν από τους υβριστές μας:

Α) Για την κριτική μας στα Ιντιμίντια, όπου τεκμηριωμένα δείξαμε τι ρόλο παίζει πραγματικά το δήθεν εναλλακτικό αυτό μέσον ή, όπως το παρουσιάζει το θέμα ο Black panther: «Ο Τάκης Φωτόπουλος, ο ψευτοδιανοούμενος της περιεκτικής δημοκρατίας “ξαναχτύπησε” στοχοποιώντας το Ιντιμίντια σαν προπαγανδιστικό μηχανισμό της Χούντας χαρακτηρίζοντας το τρισάθλιο και ύποπτο».

Μόνο από τις πρώτες γραμμές αυτού του άθλιου κειμένου, που είναι όλες ψέματα όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης αν διαβάσει το λινκ μας για τα Ιντιμίντια, είναι φανερό τι επακολουθεί. Πρώτο ψέμα, η κριτική του Ιντιμίντια ήταν συλλογική του δικτύου και όχι ατομική του Τ.Φ.. Δεύτερο ψέμα, δεν γράψαμε πουθενά ότι είναι προπαγανδιστικός μηχανισμός της Χούντας. Αυτό που είπαμε είναι εντελώς διαφορετικό και μόνο ένας Γκεμπελίσκος η ένας κρετίνος δεν καταλαβαίνει:

«Το Αθηναϊκό Ιντιμίντια, από τη στιγμή που ιδρύθηκε, όπως κατήγγειλε από τότε ο Τάκης Φωτόπουλος, παρά τις συμπτωματικές χρησιμότητες στο κίνημα, (βλ.  Δεκέμβρης του ’08), ήταν ένα όργανο για να περνά η συστημική προπαγάνδα της ρεφορμιστικής ”Αριστεράς”»

Β) Για τη θέση μας σε σχέση με τα γεγονότα της 20 Οκτώβρη, όταν κουκουλοφόροι επιτέθηκαν με τσιμεντόπλακες και μολότοφ κατά αόπλων διαδηλωτών, γιατί όπως γράφει άλλος ιντερνετικός κουκουλοφόρος, ο Τ.Φ. «τάχτηκε και ταυτίστηκε με το ΚΚΕ και τους τραμπούκους του όταν αυτοί υπεράσπιζαν την βουλή στις 2Ο Οκτώβρη, αποκαλώντας τους διαδηλωτές που αντέδρασαν σε αυτή την περιφρούρηση κουκουλοφόρους».

Όμως ούτε ο Τ.Φ. (βλ. άρθρο εδώ), ούτε το Δίκτυο (βλ. ανακοίνωση δικτύου) έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Απλώς υποστήριξαν την αυτονόητη θέση ότι σε τέτοια κρίση και στη μέση της μάχης δεν επιτίθεσαι κατά των συμμαχητών σου, όποιες διαφωνίες και αν έχεις με αυτούς, αλλά κατά των εκπρόσωπων της εξουσίας. Πράγμα που δεν έκαναν οι κουκουλοφόροι στις 20 Οκτώβρη, όπως υποστηρίζουν οι φίλοι τους ιντερνετικοί κουκουλοφόροι, οι οποίοι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ βέβαια λειτουργούν σαν όργανα του συστήματος, που όπως έκανε (το σύστημα) χθες στη Λιβύη, και σήμερα στη Συρία, διχάζει τους λαούς και τα λαϊκά κινήματα εναντίον του, ώστε να κάνει τη δουλειά του ανενόχλητο.

Γ) Για την κριτική μας, ιδιαίτερα της εκφυλισμένης Αριστεράς που υποστήριξε αναφανδόν τους «επαναστάτες» της Βεγγάζης, αλλά υποκριτικότατα διαχώριζε τη θέση της από τη Νατοϊκή επέμβαση, σαν να μην ήταν οι ίδιοι «εξεγερμένοι» και το Εθνικό Συμβούλιο τους που προσκάλεσε το ΝΑΤΟ, και ενώ δεν βγήκε ποτέ κανένας από αυτούς τους εξεγερμένους που έγραφε συνθήματα στους τοίχους της Βεγγάζης «Όχι σε κάθε ξένη επέμβαση στη Λιβύη» να καταγγείλει το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά, αντίθετα, δεν έκαναν βήμα στις «μάχες τους» αν προηγουμένως δεν είχε ισοπεδώσει η φονική ΝΑΤΟϊκή αεροπορία οτιδήποτε στον διάβα τους!

Γραφεί ο λασπολόγος black panther «Ο Φωτόπουλος ανάμεσα σε άλλα αρνείται με κλασικό σταλινικό ύφος ότι ΚΑΙ στην Λιβύη ΚΑΙ βέβαια στην Συρία η σφαγή έχει συντελεστεί πριν οποιαδήποτε δύση ανακατευτεί…)»

Στην πραγματικότητα, –και αυτό δείχνει το μέγεθος τους γκεμπελισμού τους–, ούτε ακόμα και το δικαστήριο-καγκουρό της Χάγης που έχει στήσει η υπερεθνική ελίτ για να καταδικάζει τους ηγέτες μη πελατειακών κρατών που πέφτουν  στα χέρια της (και να τρομοκρατεί τους υπόλοιπους!) δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Και φυσικά, τώρα ακόμα και τα συστημικά ΜΜΕ παραδέχονται ότι οι νεκροί απo τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς και τις συνακόλουθες σφαγές των επαναστατών που συνεχίζονται, κατά πολύ υπερτερούν από τα θύματα του καθεστώτος, τα οποία πάντα ήταν κατά κανόνα συνδεδεμένα με απόπειρες πραξικοπήματος εναντίον του, που υποστήριζαν μυστικές υπηρεσίες της υπερεθνικής ελίτ, όπως έχουν τεκμηριωθεί όλα αυτά από μεγάλο άρθρο του Τ.Φ. (στα αγγλικά μόνο προς το παρόν), που θα περιληφθεί και στο υπό έκδοση βιβλίο του στα αγγλικά, όπου αναλύονται οι πραγματικές αίτιες και συνέπειες της Νατοϊκής σφαγής:

THE 'REVOLUTION' IN LIBYA AND THE NEW NATO ATTACK  

Part I: The Pseudo-Revolution in Libya ; Part II: The Role of the Degenerate “Left”

-Ποιοι ήταν λοιπόν οι πραγματικοί λόγοι της βρώμικης επίθεσης κατά του Δικτύου ΠΔ και του Τ.Φ. προσωπικά;

Αρχικά θα πρέπει να διακρίνουμε μεταξύ αυτών στον δήθεν «αναρχικό» χώρο που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς (και έκανε τον σημαντικότερο θεωρητικό αναρχικό του τέλους του 20^ου αιώνα, τον Μάρεϊ Μπούκτσιν να απαρνηθεί τον αναρχισμό!) που καλοπροαίρετα (αλλά κάποτε με ψυχωτική μανία που υποδηλώνει άλλα προβλήματα) επιτίθενται με αυτή τη λύσσα εναντίον ενός αντισυστημικού προτάγματος, και αφετέρου κάποιων που «κινούν τα νήματα» από πίσω τους για τους δικούς τους λόγους που συνήθως εκφράζουν «επενδυμένα» συμφέροντα για τη στάση τους αυτή...

Οι πρώτοι, έχοντας «καλλιεργηθεί» σε ένα μεταμοντέρνο περιβάλλον, συνήθως μετά την κατάρρευση του κρατικοσοσιαλιστικού προτάγματος, δεν έχουν καμία σύνδεση με τους αντισυστημικούς αγώνες των προηγουμένων γενιών, και μάλιστα δηλώνουν και βλακωδώς περήφανοι γι' αυτό, καταδικάζοντας τον Τ.Φ. ότι έχει μείνει στη δεκαετία και τους αγώνες του ’60! Στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει αντισυστημικό πρόταγμα, σαν αυτό της ΠΔ, η αυτό του διαλεκτικού νατουραλισμού του Μπούκτσιν (όσον αφορά τον ελευθεριακό χώρο) ή, τέλος, το μαρξιστικό (όσον αφορά τον κρατικοσοσιαλιστικό χώρο). Και αντισυστημικό πρόταγμα σημαίνει την αξιωματική επιλογή μεταξύ των δυο ιστορικών παραδόσεων, της αυτονομίας/αμεσοδημοκρατίας, και της ετερονομίας. Με βάση την επιλογή αυτή συνάγονται οι παράμετροι (ή «νόμοι») για την ερμηνεία της Ιστορίας, η ανάλυση του παρόντος, η περιγραφή των βασικών θεμελίων μιας απελευθερωτικής κοινωνίας και, τέλος, η στρατηγική για τη μετάβαση από την παρούσα στη μελλοντική κοινωνία. Για όλους αυτούς, ελευθεριακό κίνημα σημαίνει κάποιες γενικές αρχές (αλληλεγγύη, αυτo-οργάνωση, αντι-ιεραρχία κ.λπ.) και η συνακόλουθη δραστηριότητα (συνήθως άμεση δράση) —βλ. κριτική μας). Όλα αυτά βέβαια δεν συνιστούν αντισυστημικό πρόταγμα, αλλά αντίθετα ανώδυνη και απόλυτα συμβατή με το σύστημα πνευματική και πρακτική δραστηριότητα. Γι' αυτό και το ίδιο την καλλιεργεί όπως τους διαφόρους θεσμούς κοινωνικής οικονομίας, ώστε να συγκαλύπτει την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, που μεθοδικά επιχειρεί το σύστημα, ενώ συγχρόνως εκτονώνει κάθε αντίσταση σε ανώδυνες γι' αυτό ενέργειες (όπως άλλωστε το ίδιο συνέβαινε και με το «αμεσοδημοκρατικό» κίνημα των πλατειών).

Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο πως  όλοι αυτοί οι οποίοι νομίζουν ότι μάχονται για μια άλλη απελευθερωτική κοινωνία, με παρόμοια θεωρητικά εργαλεία και πρακτική δραστηριότητα, «εξεγείρονται» όταν βλέπουν τη μοναδική ίσως απόπειρα σε διεθνές επίπεδο για τη διατύπωση ενός ελευθεριακού αντισυστημικού προτάγματος σήμερα, όπως η ΠΔ. Δηλαδή ενός προτάγματος που προσπαθεί να εξηγήσει την  Ιστορία όχι σε όρους ιστορικό-κοινωνικών η αντίστοιχων «φυσικών» νόμων αλλά σε όρους ιεραρχικών σχέσεων και δομών, σαν αποτέλεσμα της Κοινωνικής Πάλης, που έχει οδηγήσει στην ιστορική επικράτηση της ετερόνομης κοινωνίας και τη συγκέντρωση εξουσίας σε όλα τα επίπεδα, καθώς και τη συνακόλουθη ανάγκη για την επικράτηση ενός αντισυστημικού κινήματος για μια αυτόνομη κοινωνία. Ο βασικός εχθρός ενός παρόμοιου κινήματος και κοινωνίας δεν είναι βέβαια ο Άσσαντ η ο Αχμαντινετζάντ, όπως κάποιοι εσκεμμένα μέσα στο ελευθεριακό κίνημα αποπροσανατολίζουν το κίνημα, αλλά ο κύριος εκφραστής της συγκέντρωσης εξουσίας/δύναμης στη σημερινή διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς: η υπερεθνική ελίτ, όπως την έχουμε ορίσει αλλού.

Αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα π.χ. μάχεσαι κατά της Τρόικας που την εκπροσωπεί, γιατί αν δεν απαλλαγούμε από αυτή και τις δεσμεύσεις μας στην ΕΕ κλπ. κανένας δρόμος δεν μπορεί να ανοίξει για μια απελευθερωτική κοινωνία σαν αυτή που ονειρευόμαστε. Αντίστοιχα, στη Συρία ή το Ιράν θα παλέψεις μαζί με το λαϊκό κίνημα που είναι ενάντια στην υπερεθνική ελίτ, ώστε να μην καταστρέψει τη χώρα σου και τον λαό σου (όπως στη Λιβύη, το Ιράκ κλπ.), και όταν εξασφαλίσεις την αυτοδυναμία σου σε σχέση με την υπερεθνική ελίτ θα στραφείς κατά της ντόπιας Ισλαμικής η άλλης ελίτ. Όλα αυτά ήταν αυτονόητες αρχές στο αναρχικό κίνημα ιστορικά (π.χ. ο Μπακούνιν υποστήριζε τους Πολωνούς εθνικιστές κατά της Ρώσικης ελίτ που τότε ήταν τμήμα της διεθνούς ελίτ και δεν έλεγε, όπως οι σημερινοί «αναρχικοί» ότι ο εχθρός είναι απλά η ντόπια ελίτ!).

Εδώ όμως ερχόμαστε στους δεύτερους. Αυτοί συχνά έχουν διάφορες διασυνδέσεις με συστημικά κέντρα, από τις ηπιότερες, (π.χ. ερευνητικά κονδύλια της ΕΕ αν είναι Πανεπιστημιακοί κλπ.) μέχρι κονδύλια μυστικών υπηρεσιών. Έχει τεκμηριωθεί π.χ. ότι η υπερεθνική και η Σιωνιστική ελίτ δαπανούν ετησίως δις. δολάρια για να περνά, άμεσα η έμμεσα η γραμμή της (και το ιντερνέτ είναι ένας από τους κύριους έμμεσους παράγοντες στη διαδικασία αυτή). Όλοι αυτοί έχουν ιδιαίτερο στόχο ένα αντισυστημικό ελευθεριακό πρόταγμα όπως η ΠΔ, ξέροντας πολύ καλά την απογοήτευση διεθνώς από το κρατικοσοσιαλιστικό πρόταγμα και επομένως την αδυναμία των κομουνιστογενών κινημάτων να απειλήσουν πραγματικά το σύστημα σήμερα, παρά το γεγονός ότι η συστημική κρίση καθημερινά γιγαντώνεται.

Είναι προφανές λοιπόν ότι οι πρώτοι και οι δεύτεροι έχουν σύμπτωση στόχων, φυσικά για διαφορετικούς λόγους, ενάντια σε ένα αντισυστημικό ελευθεριακό πρόταγμα όπως η ΠΔ, το οποίο θέλουν να εξαφανίσουν από προσώπου γης. Γι' αυτό και η λύσσα τους εναντίον των υποστηρικτών του και του Τ.Φ.. Ιδιαίτερα όταν βλέπουν την αυξανόμενη απήχηση του προτάγματος αυτού σε διεθνές επίπεδο...

Το Δίκτυο ΠΔ και ο Τάκης Φωτόπουλος ευχαριστούν θερμά τους φίλους και συναγωνιστές για τη στήριξη τους, που ήδη εκφράζεται και από μεμονωμένους χρήστες  και μπλογκς στο διαδίκτυο, μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή για την ένταση και τον συντονισμό της, βρώμικη επίθεση που δεχόμαστε. 

25 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2011

[ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ] 

 

 Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

Eπικοινωνία: peridimok@gmail.com