Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

19.12.11

Ο Χριστόφιας, η ηχορύπανση και οι επιλογές της αριστεράς.


Επειδή δεν πρόκειται να συνεννοηθώ οποτεδήποτε με τον Στροβ σε πολιτικό επίπεδο, θα απευθυνθώ στο μουσικό του κριτήριο. Στοβ προκαλείς ηχορύπανση με την εμμονή πως για όλα φταίει ο Χριστόφιας! Είναι σαν να αναγκάζεις ένα φιλόμουσο να ακούει εικοσιτέσσερις ώρες το εκοσιτετράωρο Άντζελα Δημητρίου και μετά να επιμένεις πως πρέπει να γίνει και συζήτηση για την «τέχνη» ή την «τέχνη της πολιτικής» στην βάση αυτής της ηχορύπανσης.

Η Άντζελα δεν εν τέχνη. Είναι η αντεπανάσταση της δεξιάς με τον απόηχο της  φωνής της πάλαι ποτέ ένδοξης  Ρίτας Σακελλαρίου που δεν πάει στο μέγαρο γιατί  αποφάσισε να προτιμήσει τον παίδαρο! Αν θέλεις να μιλήσει ένας αριστερός  μαζί σου για «τέχνη της πολιτικής» κόπιασε στα μέγαρα, βάλε πολιτικά κριτήρια τζαι όι κριτήρια «παίδαρου» διότι  εμείς παραλιακή δεν πάμε!

Το «δύσκολο» ζήτημα της ηγεσίας του κόμματος.

Δεν μπορώ να συμμεριστώ την ρητορική περί ικανής ή ανίκανης ηγεσίας της αριστεράς. Δεν συμμερίζομαι αυτή τη ρητορική από τα δεξιά, ούτε από τα αριστερά κάθε φορά που προσπαθεί να αμυνθεί όταν κάτι στραβώνει. Οι μεν θέλουν «τον παίδαρο» οι δε επιμένουν «πως  εν παίδαρος, κοίτα επέτυχε τουτο τζαι τούτο»

Η ιστορία με την ηγεσία του κόμματος ουδέποτε ήταν ένα φλέγον ζήτημα για μένα. Έχω μια ιδεολογική αδιαφορία για το ζήτημα είναι γεγονός, κάτι το οποίο με φέρνει σε αντιπαράθεση με τη δεξιά, με την αριστερά τζαι με τους πρώην ακελικούς ταυτοχρόνως!

Υπάρχει τζαι ιδεολογικού τύπου αδιαφορία για κάποια κομματικά θέματα,ξέρετε. Ένθερμη για το ζήτημα της ηγεσίας θα ήμουν στην περίπτωση που υπήρχε είτε στην Κύπρο είτε κάπου στον κόσμο κάποιος με τα οργανωτικά τερατώδη χαρακτηριστικά ενός  Βλαδίμηρου Λένιν που θα επέβαλλε την εξαίρεση από τον γενικό  πολιτικό κανόνα. Αφού δεν υπάρχει οφείλω να τοποθετήσω το ζήτημα της ηγεσία στο επίπεδο που ανήκει. Μείζονος σημασίας για τα κομματικά εγώ θεωρώ την απώλεια του συνδικαλιστή Αντρέα Ζιαρτίδη για παράδειγμα, πολυ περισσότερο από ότι άλλες  πολλές «ισάξιες» απώλειες από τον κομματικό μηχανισμό. Αυτό απορρέει από μια συγκεκριμμένη πολιτική τοποθέτηση, σύμφωνη με τον μαρξισμό, για το τι είναι ένα κόμμα της αριστεράς.

Το κόμμα της αριστεράς.

Ας πούμε πως το κόμμα της αριστεράς σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα έχει τα χαρακτηριστικά του μυθικού ανδρόγυνου. Εν θκυό φύλα σε ένα. Ας πούμε πως το «αντρικό» μέρος εν το κόμμα τζαι το «θηλυκό» τα συνδικάτα.

Τα χαρακτηριστικά του ανδρόγυνου,  ένα αριστερό κόμμα δεν τα αποκτά από επιλογή. Έτσι γεννιέται. Διαβάστε ιστορία να δείτε την διαδικασία της γένεσης οπουδήποτε στον κόσμο των αριστερών κομμάτων.

Ή ας πούμε πως ένα αριστερό κόμμα έχει δύο πλευρές. Η μια από αυτές είναι το συνδικαλιστικό κίνημα. Το σώμα όμως εξακολουθεί να είναι ένα.

Αν θα μεταφέραμε καταχρηστικά την ρητορική για την «έμφυλη» βία στα κομματικά θα λέγαμε μάλλον πως κάποιος άντρας διεκδικεί από μια γυναίκα να εν υποτονική τζαι ανύπαρκτη τζαι να ακολουθεί το δικό του πρωτόκολλο. Ίσως, αυτοκριτικά να πω, τζαι η δική μου εστίαση στα συνδικαλιστικά θέματα να είναι ταυτόχρονα τζαι ένας υποσυνείδητος «γυναικείος» πολιτικός  αγώνας. Οπότε προτιμώ τους συντρόφους που αναδυκνείουν τα συνδικάτα μάλλον παρά τα κόμματα σαν πιο έξυπνους, υποθέτω,τζαι θεωρώ λλιον αστεία φαλλοκρατική την εμμονή με τις ηγεσίες και τις ικανές ή ανίκανες προσωπικότητες.

Η δυσκολία του να είσαι το ακελ.

Υποθέτω πως αν τα τελευταία 20,30,40 χρόνια στο «ανδρόγυνο σώμα» του κόμματος υπήρχε μια δεδομένη ιεραρχία, αν δηλαδή ο επαρχιακός οργανωτικός του ακελ σε μια πόλη  έμαθε αυτά τα χρόνια πως ιεραρχικά εν πιο πάνω από τον αντίστοιχο επαρχιακό οργανωτικό της πεο στην ίδια πόλη, και αν το κόμμα εν ένα ολοκληρο οικοδόμημα, προκύπτει μια δυσκαμψία εσωτερική να αποδεχτεί το ένα μέρος του σώματος το άλλο ως ισότιμα.

Αυτή η δυσκαμψία εντοπίζεται και στους ίδιους του ψηφοφόρους του ακελ. Επιτυχία ή αποτυχία θεωρείται μόνο η πορεία του μισού σώματος. Κανένας δεν θα συγκινηθεί, δεν θα ανησυχήσει, δεν θα κλάψει για την πορεία του άλλου μισού. Στις βουλευτικές δεν είδα κανένα καφκά στα αριστερά μπλογκς για την παντελή υποτίμηση στην αντιπροσώπευση των συνδικαλιστών στη βουλή. Πόσα έπιασεν το κόμμα ήταν το μοναδικό ερώτημα.

Θα έλεγα πως τόσο ο ίδιος ο μηχανισμός του κόμματος αλλά και οι ψηφοφόροι εν εσωτερικά αλλοτριωμένοι ακόμα τζαι συγκινησιακά όχι μόνο ιδεολογικά για το ποιά είναι η θέση του συνδικάτου.

Δυστυχώς βέβαια και στην ίδια τη ΠΕΟ στην προκειμένη διαπιστώνεται μια μερική παραίτηση ή ανικανότητα στελεχών της να ηγηθούν των ζητημάτων της εργατικής τάξης. Αλλά μόνο μερική.

Τι σημαίνει ηγεσία;

Ηγεσία για ένα αριστερό κόμμα σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα. Το ρόλο του κόμματος ως πρωτοπορίας για τα ζητήματα της εργατικής τάξης. Το προλεταριάτο και οι εργαζόμενοι χρειάζονται ένα «ηγετικό νου» για να μην περιπέσουν στο ευτελές επίπεδο ενός αστικού κόμματος. Ηγεσία δεν είναι τα πρόσωπα είναι ο ρόλος! Και εφόσον το σώμα έχει δύο μέρη ο νους πρέπει επίσης να είναι διπλός. Νους των συνδικαλιστών και νους των κομματικών στελεχών σε ένα.

Το ακελ, δεν εχει πολλές επιλογές στην ουσία. Η θα είναι και τα δύο ή δεν θα είναι απολύτως τίποτε παρά εναν άλλο αστικό κόμμα που θα ακολουθήσει  την μοίρα των αστικών κομμάτων. Δηλαδή θα είναι ουραγός της πραγματικότητας.

Επαναλαμβάνω πως αντιλαμβάνομαι τις εσωτερικές δυσκαμψίες. Εν παραιτείται  εύκολα κανένας που έμαθε να απολαμβάνει την εξουσία ως δική του. Το κόμμα διατηρεί την πεο σε ρόλο θυγατρικής εταιρείας τζαι μόνον αν αναγκαστεί ή αν φανεί σοφό θα κάμει την απαιτούμενη «πολιτική δίαιτα» για να χωρεί τζαι τον άλλο μέσα στο πολιτικό κρεβάτι. Μπορεί να χρειαστεί και μαξιλαροπόλεμος για να το πούμε πιο ωμά.

Η προπαγάνδα

Η προπαγάνδα ακολουθεί τις προσταγές του εξουσιαστικού μέρους πιστά. Πατρονάρει μονίμως «τη σύζυγο» και ποδοσφαιροποιεί τους φιλάθλους με νίκες, με ήττες τζαι με εύηχα συνθήματα. Κάποτε για πολύ περίεργους λόγους επικαλείται και ψέματα για να κατοχυρώσει την ισχύ της παντοδυναμίας του.

Πριν τρεις μήνες για παράδειγμα, όταν ο κάθε άσχετος όπως εγώ γνώριζε πως μέχρι το τέλος του χρόνου θα αποχαιρετούσαμε την ΑΤΑ, η προπαγάνδα έλεγε περιφρονητικά πως η κυβέρνηση είναι πετυχημένη γιατί π.χ τα ξενοδοχεία μας είναι γεμάτα και δεν κινδυνεύουμε από τον μηχανισμό στήριξης.

Σήμερα η δεξιά λέει πως η κυβέρνηση μας έλεγε ψέματα δηλαδή οι δημιουργοί του ψέματος ως είδους κατηγορούν την αριστερά για ψεύδη, αυτό όμως που είναι ακατανόητο είναι προς τι η φοβία να πούμε την αλήθεια; Πως έχουμε ταξικό πόλεμο και πως είτε είμαστε κυβέρνηση είτε δεν είμαστε, δεν είναι ζήτημα ικανότητας.

Προς τι τα ψέματα για την σίγουρη νίκη του ακελ στις δημοτικές; Αν ο κάθε άσχετος όπως εγώ ήξερε πως είναι ψέμα αυτή η νίκη, σε τί ακριβώς εξυπηρετούσε η γραμμή να θεωρηθεί π.χ η εκλογή της Ελένης σχεδόν σίγουρη τρεις μέρες πριν από τις εκλογές; Σε τι; Στο να μας πιστέψουν οι δεξιοί και να συσπειρωθούν γύρω από τον Γιωρκάτζη; Προς τι αυτή η άθλια προπαγάνδα;

Το μέλλον του ακελ.

Οι απαισιόδοξοι λένε πως το ακελ δεν θα τα καταφέρει. Δηλαδή πως θα τα κάμει θάλασσα, θα συνεχίζει να περιπαίζει τους αριστερούς, θα φιμώσει την πεο, τζαι θα έχει την άθλια τύχη του πασοκ στην ελλάδα.
Οι λιγότερο απαισιόδοξοι λένε πως η πεο δεν θα πάει αμαχητί και πως θα πάρει τον ρόλο που ιστορικά ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ.
Σήμερα 19 Δεκεμβρίου 2011 μάλλον ανήκω στους πρώτους.

16 σχόλια:

  1. "την άθλια τύχη του πασοκ στην ελλάδα."

    De te fabula narratur: "Δημοσκόπηση: κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ στη Α’ Θεσσαλονίκης (4,5%) στο μισό του ΚΚΕ (9,1%)"

    http://erodotos.wordpress.com/2011/12/19/dimoskopisi-salonica/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ Αντώνη, ήμουν μεταξύ του να γράψω τρεις σκέψεις ή να βάλω αυτούσιο το ποστ του Ηρόδοτου.

    ίσως και να μην γίνεται αλλιώς, παρά το καθετι στο πολιτικό σκηνικό να ακολουθήσει μια φυσική πορεία εντέλει. το απεύχομαι το ξέρεις, αλλά σήμερα δεν είχαμε δείγματα για το αντίθετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ ρε Disdaimona μου πάλε θεωρώ ότι δεν υπάρχουν ούτε αριστερά κόμμα, ούτε αριστερές οργανώσεις, ούτε αριστεροί άνθρωποι... Υπάρχουν αριστερές ιδέες οι οποίες υπερασπίζονται, προωθούνται (λίγο, πολλά ή καθόλου) τζαι καμιά φορά μετατρέπονται τζαι σε πολιτικές πράξεις από κόμματα, οργανώσεις κτλ...
    Άρα κατά την προσωπική μου άποψη, η κριτική που μπορείς να κάμεις στο ΑΚΕΛ είναι κατά πόσο σε ικανοποιεί που τη μιαν ο βαθμός στον οποίο υπερασπίζεται τζαι προωθεί αριστερές ιδέες τζαι που την άλλη κατά πόσο τις μετατρέπει σε πολιτικές πράξεις. Βάσει τούντου σκεπτικού θεωρώ ότι υστερεί στο πρώτο τζαι υπερτερεί στο δεύτερο (έστω τζαι λίο) σε σχέσει πάντα με τα “αδελφικά” του κόμματα της ευρώπης. Τζείνο που θέλω να πω είναι ότι μπορεί η λύση να μεν είναι η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του ΑΚΕΛ αλλά η ίδρυση ενός καινούριου κόμματος ή κινήματος απελευθερωμένο που στρατηγικές εξουσίας έτσι ώστε να έσχει ισχυρό αριστερό λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητή DIS,

    Επιμένεις “μουλαρίshια” [με το συμπάθκειον] σε κάτι που προκάλεσε μια “εμφύλια” συγκρουσιακή αντιπαράθεση [«...σε τί ακριβώς εξυπηρετούσε η γραμμή να θεωρηθεί π.χ η εκλογή της Ελένης σχεδόν σίγουρη τρεις μέρες πριν από τις εκλογές; Σε τι; Στο να μας πιστέψουν οι δεξιοί και να συσπειρωθούν γύρω από τον Γιωρκάτζη; Προς τι αυτή η άθλια προπαγάνδα;»], μια στάση που [κατα την καθόλου ταπεινή μου άποψη] καθιστά την όποια προσπάθεια για παραγωγικό διάλογο, άκυρη!
    Εντούτοις εγώ θα καταθέσω [στα σύντομα] κάποιες απορίες μου για κάποια επιμέρους ζητήματα, οι οποίες μου δημιουργήθηκαν διαβάζοντας το κείμενο σου:

    1. Κατ’ αρχάς η όποια [ηγετική] προσωπικότητα δεν είναι αποτέλεσμα ή δημιούργημα συγκεκριμένων πολιτικο-κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών; Ή όπως το ‘πε κι ο ποιητής [ο Κώστας Βάρναλης] «τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής»;

    2. Μια και έγινε αναφορά στον συνδικαλιστή Αντρέα Ζιαρτίδη [που ήταν και μέρος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ], άραγε επί εποχής του [και παντοδυναμίας του] δεν παρατηρείτο μια τακτική συνδιαλλαγής με τον ταξικό εχθρό [για τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης];

    3. Στη θεωρία σου για το «μυθικό αντρόγυνο», [«θκυό φύλα - το κόμμα τζαι τα συνδικάτα - σε ένα»], πως πετυχαίνεται η ανεξαρτητοποίηση των συνδικάτων από το Κόμμα; Πέραν τούτου δεν είναι το Κόμμα που θα διεκδικήσει κάποια στιγμή την πολιτική εξουσία [εξ ονόματος της εργατικής τάξης ή του προλεταριάτου] και δεν είναι φυσιολογικό να απαιτούμε πιο δυναμικές και πιο οργανωτικές ηγεσίες στο Κόμμα; Εξ άλλου από τότε που τα πλείστα στελέχη της ΠΕΟ δεν βγαίνουν/δεν αναδεικνύονται στους χώρους εργασίας και παραγωγής, νομίζουν ότι κάπου χωλαίνουν τα πράματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δις,
    Υποθέτω πως απευθύνεσαι σε εμένα; Με κόσμιο λόγο μάλιστα :)

    Λοιπόν, ο Λένιν είχε τα χαρακτηριστικά που είχε στο σύστημα στο οποίο λειτούργησε. Το δικό μας το σύστημα είναι διαφορετικό, δεν υπάρχει ατζέντα ούτε καν των αριστερών κυβερνώντων για αλλαγή του συστήματος, άρα η κουβέντα τελειώνει εδώ.

    Αν είναι να κριθεί κάποιος πρέπει να κριθεί στα πλαίσια της αποτελεσματικότητας του στο υφιστάμενο σύστημα.

    Ανησυχία για την εργατική τάξη θα υπήρχε, αν το σύστημα στο οποίο λειτουργούμε, έδινε μια τιμή στην έννοια «εργατική τάξη». Μια τέτοια αναφορά όμως δεν περιλαμβάνεται πουθενά στο σύνταγμα, άρα η εργατική και όποιες άλλες τάξεις είναι ίσες έναντι νόμου, συντάγματος και κράτους, ενώ φυσικά δεν υπάρχει από κανένα επιθυμία για να επιβληθεί επί του αλλού.
    Με αυτό, συμφωνώ:
    «Το ακελ, δεν εχει πολλές επιλογές στην ουσία. Η θα είναι και τα δύο ή δεν θα είναι απολύτως τίποτε παρά εναν άλλο αστικό κόμμα που θα ακολουθήσει την μοίρα των αστικών κομμάτων.»
    Γι’ αυτό θεωρώ πως πρέπει να σταματήσει τις επικλήσεις σε Μαρξ Λένιν κλπ, και να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο, προοδευτικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα καλών διαχειριστών, και να φύγει από τον αυθυποβαλλόμενο γύψο μέσα στον οποίο ζει τώρα.

    Μόνο έτσι θα τα καταφέρει το ΑΚΕΛ!

    Κοίταξε και τη δική μου ανάρτηση, θα σου φτιάξει το κέφι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στροβ!

    Οι δικές σου αναρτήσεις πάντα μου φτιάχνουν το κέφι! Έχω αποδεχτεί όπως λέω και στο ποστ πως επειδή οι κόσμοι είναι πολλοί εν τέλει και δεν είναι ένας, εσύ είσαι ένας αλλος κόσμος, που δεν συμπεριλαμβάνεται στους κώδικες της δικής μου αντίληψης οπόταν δεν θα συνεννοηθούμε ποτέ, όπως ξέρεις! :)

    Υγεία! Ας περιοριστούμε στο να αφήνουμε σχόλια ο ένας του άλλου για τες μουσικές που τσιαττίζουν τα γούστα μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σύντροφε Ανευ,

    μιλώ ελευθερα. Αν εσένα αυτό σου φαίνεται μουλαρίσια επιμονή που απαγορεύει τον παραγωγικό διάλογο, δεν καταλαβαίνω ποιά είναι η προτροπή. Να μεν μιλώ;

    Ο παραγωγικός διάλογος καταργήθηκε από τη στιγμή που κάποιοι σύντροφοι, που ΕΝ ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ ονομαστήκαν προχτές ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ!

    Από εκεί και πέρα, όταν έχεις ενα ταξικο πόλεμο, κάμνεις ταξικό πόλεμο, με όλα τα σύνθετα και καθόλου ευχάριστα που αυτό συνεπάγεται.

    Το πούλημα της πασυδυ, τρεις μερες πριν τις εκλογές από την γνώμη και τον νέο είναι απαράδεχτο! όχι γιατί η πασυδύ είναι αγία! ούτε καν η πεο δεν είναι αγία πόσο μαλλον η πασυδυ.

    Αν όμως θεωρούμε πως προκειται να πιέσουμε το σύστημα χωρίς να ενοχλήσουμε το σύστημα εγκαλώντας σε "τάξη" τις συντεχνίες τότε εν έχουμεν υπόθεση!

    Δεν εισηγούμαι την ανεξαρτητοποίηση της πεο από το κόμμα. Λέω πως το κόμμα δημιουργήθηκε για να καλύψει σε κοινοβουλευτικό επίπεδο όσα δεν μπορεί να καλύψει η πεο, δεν δημιουργήθηκε για να καπελιάσει την πεο και τα ειδικά συμφέροντα των εργαζομένων.

    Εισηγούμαι οργάνωση σε ισότιμη βάση, εισηγούμαι αυτό που καμνει το κκε, που δεν άφησε το ΠΑΜΕ ως διακοσμητικό στοιχείο. Κατι που θα μπορούσε κάλλιστα να κάμει μέσα από μιαν ενωση με τον σύριζα και τη δημάρ, και να το παίξει "κοινοβουλευτική δύναμη αλλαγής".

    Δεν λέω τέρατα ούτε πρωτάκουστα πράματα. Λεω τα απολύτως απαραίτητα αν το ακελ εξακολουθεί να είναι όντως ενα αριστερό κόμμα, όχι κόμμα προθέσεων αλλά κόμμα ταξικού αγώνα.

    τζαι το ποιός μουλαρώνει και ποιός όχι δεν αλλασει τις πραγματικότητες ανευ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ. Εχουμε μιαν ζωντανή ιστορία μεσα στην οποία ζούμε, σκεφτόμαστε και γινομαστε δέκτες καλών ή κακών χειρισμών.

    το ξεκαθαρίζω για να μην νομίζεις ότι τωρά είπες μου την! δεν έχω προβλημα να μου την πεις. Εγώ περπατώ χωρίς "ΕΓΩ" μπορείς να λέεις ότι θέλεις. Μετρά μόνο το ιστορικό αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανακατε,

    το ζήτημα της δημιουργίας ενός άλλου αριστερού κόμματος δεν είναι ενα ζήτημα που εμένα μου προκαλεί εξ αρχής ευχαριστες σκέψεις. Μου προκαλεί μάλλον ανησυχία.

    Η πιθανότητα δημιουργίας ενός άλλου χώρου, δεν μας εγγυάται με κανενα τρόπο την ωριμότητα που απαιτείται από μιαν αριστερή οργάνωση. Η δημιουργία ενός κόμματος είναι μεγάλη υπόθεση, ή εστω μιας κίνησης.

    Δεν είμαι ενθουσιώδης τύπος με τουτα τα θέματα. Ουτε συμφωνώ με την πολυδιασπαση του αριστερού χώρου.

    Θεωρώ πως ειναι παρα πολύ σημαντική η συνοχή στην αριστερά. Γιατί το σύστημα είναι ΑΚΡΑΙΑ οργανωμένο. Όχι μόνο η αστική δημοκρατία αλλά ακόμα και το τραπεζικο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι ενθουσιασμοί και τα πειράματα δεν είναι αρκετά νομίζω.

    Χρειαζεται αυστηρή οργάνωση τζαι πολλή υπομονή, να χάσεις, να ξαναχάσεις και να ξαναχάσεις για να κερδίσεις κάτι ελάχιστο εναντια σε αυτό το τέρας.

    Χωρίς εργατικό κίνημα στη βάση μια πολιτική κίνηση λλια πραματα μπορεί να πετύχει.

    Εκτός αν επιβληθεί ιστορικά. όχι ως απόφαση σε ενα δωμάτιο αλλά ως κοινωνικό γέννημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συντρόφισσα DIS,

    Μια - δυο διευκρινίσεις:
    1. Με την αναφορά μου σε “μουλάρωμα” [ΣΟΥ] δεν ήταν στις προθέσεις μου ούτε «να σου την πω», αλλά και ούτε να σου υποβάλω/επιβάλω «να μεν μιλάς»! Από που κι ως που; Απλώς επεσήμανα την προσωπική αντιπαραθετική χροιά [έναν κίshτιμαν] που εντοπίζω να δίνεις σε κείμενα και σχόλια σου. Πάω πάσο όμως!!! ΔΕΝ θα ξανα-αναφερθώ στο θέμα! Όμως εξ αφορμής αυτών των συζητήσεων μας [και κάποιων άλλων] ίσως γράψω ένα κείμενο [μέσα στις γιορτές, αν βρω χρόνο] πάνω σε κάποια πολιτικο-ιδεολογικά ζητήματα που προέκυψαν και με απασχολούν... Πάντως χαίρομαι που αναγνωρίζεις ότι «ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ».

    2. Το ΚΚΕ δεν είναι εξουσία στην Ελλάδα και προφανώς τα πράματα είναι πιο απλά σε σχέση με τις σχέσεις του με το ΠΑΜΕ. Βάζεις [ακροθιγώς] κι ένα ζήτημα που έχει να κάμει με την ενότητα δράσης της Αριστεράς στην Ελλάδα [συνεργασία ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ] αλλά τούτο είναι τεράστιο θέμα. Αλλά δεν νομίζεις ότι το ΚΚΕ λειτουργεί “μουλαρίσια” [δογματικά] προς αυτό τον τομέα; Μια ενωμένη Αριστερά δεν θα δημιουργούσε νέες δυναμικές στη χώρα έστω και με την αξιοποίηση του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανευ, έλεος! Δεν έχω ουτε συνεχίζω προσωπική αντιπαράθεση με κανένα. Το ζήτημα της πασυδυ το έχουμε εξαντλήσει ως αριστεροί εδώ και ένα μήνα που διαφωνούμε και φωνάζουμε και κάποτε απελπιζόμαστε μέσα στο μπλογκ του Στροβ! Εν θα αρχίσουμε νέο κύκλο με νέο υποστηρικτή του φάτε την πασυδυ στο μπλογκ του Νέου.

    Το ζήτημα δεν εν ο Νέος. Εν ότι η Γνωμη έκαμε καθαρότατη δεξιά στροφή στο ζήτημα της πασυδυ τζαι μετα από τρεις μέρες καλεί μας να σηκώσουμε τα λάβαρα! Ας αποφασίσουν αν εν με την "δεξιά" απόκλιση.

    Όσο δεν για τον Νέο, επιμένει στην αντι-πασυδυ στάση τζαι σύρνει τα του ώμου του λέγοντας πως απλά εππεσε έξω στο εκλογικό αποτέλεσμα. Λες τζαι εν τουτο το ζητούμενο.

    Η πασυδυ λέμε συνεργάστηκε με το δησυ! το ότι η πεο επίσης συνεργαστηκε με το ακελ για να υποταχθεί στο "σιωπατε" γιατί δεν το σχολιαζει κανένας;

    επαρακολλήσαμεν στο ζήτημα της εκλογικής υπεροχής. ειμασε εντελώς το αντικαθρέφτησμα της δεξιάς προπαγάνδας χωρίς σημάδι εξόδου.

    όσο διαβάζω σχόλια αριστερά και δεξιά τόσο απελπίζομαι πως θα πάμεν χωρίς να το καταλάβουμε.

    το ακελ δεν προκειται να διατηρήσει τα ποσοστά του - αφού ΝΑΙ έχουν σημασία, δεν διαφωνώ - αν συνεχίσει την ίδια τακτική με την ΠΕΟ.

    απλά πράματα. φτάσαμε στο σημείο να μιλούμε με την αλφαβήτα του μαρξισμού. χρειάζεται να πω πως είτε το ακελ είναι στην προεδρία το 13 είτε το δησυ αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός πως η εργατική ταξη ήδη θα είναι πετσοκομμένη; διερωτούμαι. όταν λεμε είμαστε μαρξιστες τι εννοούμε τζαι ποια εν τα όπλα μας; το να λέμε ότι λεει η πολιτική θεωρία της δεξιάς απλά για τους εαυτούς μας;

    ούτε το δησυ θα φκει καθαρό που την κριση τζαι γι αυτό δεν εσιει σιουρη την προεδρία. φροντίζει η πασυδυ γι αυτό! ας καμουμε τζαι εμείς το καθήκον μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επίσης ο Οππορτουνισμός τζαι η λατρεία του κοινοβουλευτισμου με την ταυτόχρονη φίμωση του εργατικού κινήματος, εν μια επιλογή που δικαιούται να κάμει τζαι το ακελ, τζαι η γνωμη τζαι ο νέος, τζαι όποιος θέλει.

    Αλλα τα περι αριστεράς κομμουνιστικής, περί συνδέσεων με το ΠΑΜΕ ή με τα υπόλοιπα Κ.Κ του κόσμου επισήμως καταργούνται.

    Ο Οππορτουνισμός εν μια ευρέως διαδεδωμένη τάση στην αριστερά ευρωπαϊκά,οκ, μπορεί και το ακελ να την ακολουθήσει, κανένα πρόβλημα!

    αλλά το "είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε" θα εξακολουθεί να ισχύει τζαι εν θα επανιδρύουμε με κυπριακή πατέντα το τι είναι τι στο χωρο της αριστεράς.

    να καλέσουμε τζαι τον Στροβ αφού θα κλειδώσει την μεγάλη του επιθυμία για ένα σοσιαλδημοκρατικό ακελ.

    τζαι ας διαλυθεί το ακελ. κανένα πρόβλημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και αν το άγχος των αριστερών σήμερα είναι το "αμαν θα μας φαει το δηκο ο αναστασιάδης" ας διεκδικήσει το ακελ το δηκο.

    τζαι να κλειδώσουμε τζαι τη διπλή αριστερή ήττα.

    και ξεπούλημα του κυπριακού και ξεπούλημα της εργατικής τάξης.

    αν το απωθημένο του ακελ είναι να γίνει "ενα ισχυρότερο δηκο" κανένα προβλημα.

    η πραγματικότητα εχει περισσότερη φαντασία από τη δική μας. το ποιό θα είναι το αποτέλεσμα θα το δούμε όλοι στην πράξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και για να είμαστε δίκαιοι.

    στου Στροβ ήθελετε να τον φάτε για την πασυδυ. στου Νεου δεν είπεν κανένας κιχ! α μαλιστα! η πολιτική θέση αλλασσει αναλογα με ποιός τη λέει;

    αντ΄αυτού ερχεσαι εδώ να μου πεις για "αντιπαραθέσεις" τζαι ανούσια πράματα! επί της ουσίας! αν ήταν να σιωπώ για τες φιλίες ήταν να ήμουν χαμένη εδώ και πολλά χρόνια. αλλον οι φιλιές άλλον η πολιτική υπευθυνότητα. τζαι εγώ καλός ανθρωπος είμαι. αλλά αν παω με τη δεξιά κρατώντας σφυροδρέπανο πρέπει να το συνειδητοποιώ τζαι να το καταλαβαίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κυρία, κυρία επιτρέπεται;
    Εγώ απλώς αναφερόμουν στο “κόλλημα” ότι «… κάποιοι σύντροφοι […] ονομαστήκαν προχτές ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ!» Τελεία και παύλα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το ότι κάποιοι προχτες ονομαστήκαν ακροδεξιοί εν αισχρό όι από ηθική αλλά από πολιτική άποψη.

    αν ο Νεος κάμνει δεξιά στροφή να μεν λαλεί τους άλλους δεξιούς! τελεια και παυλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "Για άλλη μια φορά η «αριστερή» κυβέρνηση Χριστόφια με την πολιτική της απέδειξε στον κυπριακό λαό ότι υπηρετεί πειθήνια τις επιλογές της ντόπιας και ξένης αστικής τάξης. Μετά το δεύτερο πακέτο περικοπών, που συμφώνησαν η κυβέρνηση και τα κόμματα πριν λίγους μήνες, η κυβέρνηση Χριστόφια προωθεί νέα μέτρα λιτότητας, συμορφώνοντας την πολιτική της στους σκληρούς όρους της ευρωζώνης, της ΕΕ και της κυπριακής αστικής τάξης, που με νύχια και με δόντια πιέζουν να θέσουν την Κύπρο στην ίδια καταστροφική τροχιά με την Ελλάδα. Μέτρα που κτυπούν τον κόσμο της εργασίας αντί το κεφάλαιο και ασφαλώς, όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της κυπριακής οικονομίας, αλλά αντίθετα θα την σπρώξουν σε βαθύτερη ύφεση απ’ ότι τώρα, θα φτωχοποιήσουν την εργαζόμενη πλειοψηφία και θα εκτινάξουν κι άλλο την ανεργία, η οποία εκτινάχθηκε ήδη αυτό το μήνα κατά 27,2%, συγκριτικά με τον Νοέμβριο του 2010.[...]Ωστόσο, η ίδια η κρίση του καπιταλισμού βαθαίνει, ο αναβρασμός και η δυσαρέσκεια ολοένα και θα φουντώνει. Ο νέος κύκλος αντιδράσεων από τη μεριά των εργαζομένων ενάντια στα συνεχή μέτρα λιτότητας, θα προκαλέσουν σύγκρουση της κυβέρνησης και του ίδιου του ΑΚΕΛ με τον κόσμο της εργασίας, που θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, στην αυτοτελή εμφάνιση και στην Κύπρο, ενός σχετικά μαζικού ρεύματος αντικαπιταλιστικού αγώνα και νέας κομμουνιστικής προοπτικής."
    Πέτρος Κοσμάς και Γιώργος Σωκράτους, ΠΡΙΝ, 18/12/2011
    http://aristeroblog.gr/node/318

    ΑπάντησηΔιαγραφή