Ενωμένες Αποικίες Ευρώπης (ανοιξιάτικες)

Τί προβλέπει το σχέδιο για τη δημοσιονομική ένωση της Ευρώπης η τύχη του οποίου θα κριθεί στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε στις 28-29 Ιουνίου, στην οποία, εικάζω, η Κύπρος θα προσέλθει έχοντας  ήδη μπει στο Μηχανισμό Στήριξης με την μορφή και πάλι του "κατ΄επειγοντος".

Πάντως ο κ. Ραχόι που πήρε χθες τα 80 - 100 δις με χαλαρούς όρους, καθώς λέγεται, έχει βάλει ήδη την "υπογραφούλα του" στο σχέδιο...για να δούμε τι θα κάνουμε κι εμείς τα μικρά με τις μεγάλες πολιτικές...

Σχέδιο για τη δημιουργία ολοκληρωμένης δημοσιονομικής ένωσης με αυστηρό δημοσιονομικό έλεγχο επεξεργάζονται ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ρομπάι, ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ και ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ντράγκι .

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Spiegel»τα επιμέρους κράτη-μέλη δεν θα μπορούν να δημιουργούν αυτόνομα νέα χρέη.

Οι κυβερνήσεις θα διαθέτουν ελεύθερα μόνον εκείνα τα χρηματικά κονδύλια, που καλύπτονται από δικά τους έσοδα. Όποια χώρα χρειάζεται περισσότερα χρήματα από όσα η οικονομία της αποδίδει, θα πρέπει να δηλώνει τις ανάγκες της στο Eurogoroup, το οποίο στη συνέχεια θα κρίνει, με βάση τις απόψεις των τεσσάρων υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΕΕ, ποιες χρηματικές επιθυμίες από ποια χώρα και σε ποιο ύψος μπορούν να εγκριθούν. Η ισχυρή ομάδα υπουργών θα διευθύνεται από έναν πρόεδρο, ο οποίος τελικά θα μπορούσε να αναδειχθεί ευρωπαίος υπουργός οικονομικών.

Η ίδια ομάδα θα ελέγχεται από ένα νέο ευρωπαϊκό όργανο, στο οποίο θα μετέχουν οι εκπρόσωποι των εθνικών Κοινοβουλίων. Το μοντέλο, το οποίο προωθούν οι 4 πολιτικοί, καταλήγει σε έναν ευρωπαϊκό σύνδεσμο ευθύνης. Κάτι τέτοιο το απέρριπτε μέχρι τώρα η γερμανική κυβέρνηση. Ωστόσο, οι νέες ρυθμίσεις, όπως αναφέρουν οι Βρυξέλλες, αναμένεται να ισχύσουν μόνο για τα νέα χρέη. Τα παλιά χρέη, που βρίσκονται στο επίκεντρο της παρούσας κρίσης, θα πρέπει, όπως και πριν, να τα αποπληρώσουν τα επιμέρους κράτη.

Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό για μια δημοσιονομική ένωση, τα εθνικά κράτη θα πρέπει να εκχωρήσουν σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο θα αποκτούσε ανταγωνισμό, δεδομένου ότι ένα νέο όργανο αναμένεται να ασκεί σημαντικές ελεγκτικές λειτουργίες. Θα δημιουργούταν έτσι μια Ευρώπη των δύο ταχυτήτων, τον πυρήνα της οποίας θα αποτελεί η νομισματική ένωση, αλλά πλέον ως «κυρία με κότσια».

Η ιδέα των ευρω-στρατηγών των Βρυξελλών θα ανάγκαζε τις κυβερνήσεις να φροντίζουν να τα βγάζουν πέρα με τα χρήματα, που εισπράττουν οι ίδιες. Γιατί έτσι μόνο θα μπορούν να διατηρήσουν την κυριαρχία επί των δαπανών τους. Πάντως σε περίπτωση προσφυγής ενός κράτους για δανεισμό υπάρχει μια σκέψη να εγκρίνεται από το νέο Eurogroupβοήθεια σε κράτη, των οποίων το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 3% του ΑΕΠ τους. Σε άλλο κεφάλαιο του σχεδίου, ο Μπαρόζο διατυπώνει σκέψεις για τον τρόπο δημοκρατικής νομιμοποίησης της επιδιωκόμενης πολιτικής ολοκλήρωσης. Μια ιδέα είναι η άμεση εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τους πολίτες ή η συγχωνευση των αξιωμάτων του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του προέδρου της Κoμισιόν στο αξίωμα του «Ευρωπαίου Προέδρου».

Στα μεταρρυθμιστικά σχέδια της ηγεσίας της ΕΕ περιλαμβάνεται και η με ορίζοντα δεκαετίας καθιέρωση πανευρωπαϊκής εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων σε ποσοστό 1%, δηλαδή μέχρι 100 δις. ευρώ περίπου. Προβλέπεται επίσης η πανευρωπαϊκή εποπτεία όλων των τραπεζών, και όχι μόνο των μεγάλων, «συστημικά» σημαντικότερων, εξ αυτών. Το νέο Ευρω-Σύμφωνο όμως συνδέεται με το «αγκάθι» της αλλαγής των εθνκών συνταγμάτων των κρατών-μελών, για την οποία οι κυβερνήσεις θα πρέπει να διεξαγάγουν δημοψηφίσματα.

Οι 4 πρόεδροι των προαναφερθέντων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα, γράφει το imerisia.gr, προκειμένου να καταλήξουν σε συμφωνία για τη διαμόρφωση κοινής πρότασης, την οποία στη συνέχεια θα αποστείλουν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Η πρόταση αυτή –γράφει το Spiegel– θα σημάνει μια πραγματική επανάσταση για την Ευρώπη, αφού έχει στόχο να οδηγήσει στη μετατροπή της νομισματικής σε πολιτική ένωση. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί ένα πείραμα με αβέβαιη έκβαση, που ή θα σώσει το κοινό νόμισμα ή θα καταλήξει στη διάλυση της Ευρώπης. Μπορεί το σχέδιο να καθησυχάσει τις χρηματαγορές. Δεν αποκλείεται όμως να μην το δεχτούν οι ευρωπαίοι πολίτες.

πηγή