Να μην μακρυγορούμε και να μην επαναλαμβανόμαστε.
Δυστυχώς σύντροφοι είστε άουτ και εντελώς εκτός εποχής. Δηλαδή κλασικοί συντηρητικοί της αριστεράς.
Η πλήρης άρνηση, η οποία εντείνετε μέρα με τη μέρα, να αντιληφθούμε την οικονομική κρίση με ταξικούς όρους, ακόμα κι αν επικαλούμαστε υποτιθέμενους ταξικούς όρους [να αρνηθούμε το μνημόνιο χωρίς να μετακινηθεί πέτρα από τη δομή του κράτους, κι αυτό στην ακραία "αριστερή" εκδοχή] μοιραία οδηγεί και στον νοητικό/επιστημονικό εκφυλισμό σε έκταση ακαδημαϊκής πανδημίας.
Γιατί πως αλλιώς να μεταφράσει κανείς την προσπάθεια αυτή, να πεισθούμε πως η υφιστάμενη κρίση πρέπει να αξιολογηθεί με όρους προ μαρξικής εποχής και με όρους όπου η μαρξική θεωρία για τη ταξική πάλη...είναι κατ΄ουσίαν ανύπαρκτη;
Ζούμε λοιπόν την εποχή της Παλινόρθωσης και σ΄αυτό φαίνεται να συγκλίνει η γενικευμένη τάση.
Ελπίζω να καθαρίσαμε τώρα και με το ποιός θα καθίσει στο τραπέζι από εδώ και μπρός για τη συζήτηση "ο Μαρξ τον 21ο αιώνα". Γιατί ουδείς συντηρητικός προσκλήθηκε ποτέ σε μια συζήτηση για την επαναστατική ανατροπή προς τον σοσιαλισμό και την εργατική εξουσία.
Η επιλογή ήταν ελεύθερη.
αυτό είναι για προσωπική χρήση...
Δυστυχώς σύντροφοι είστε άουτ και εντελώς εκτός εποχής. Δηλαδή κλασικοί συντηρητικοί της αριστεράς.
Η πλήρης άρνηση, η οποία εντείνετε μέρα με τη μέρα, να αντιληφθούμε την οικονομική κρίση με ταξικούς όρους, ακόμα κι αν επικαλούμαστε υποτιθέμενους ταξικούς όρους [να αρνηθούμε το μνημόνιο χωρίς να μετακινηθεί πέτρα από τη δομή του κράτους, κι αυτό στην ακραία "αριστερή" εκδοχή] μοιραία οδηγεί και στον νοητικό/επιστημονικό εκφυλισμό σε έκταση ακαδημαϊκής πανδημίας.
Γιατί πως αλλιώς να μεταφράσει κανείς την προσπάθεια αυτή, να πεισθούμε πως η υφιστάμενη κρίση πρέπει να αξιολογηθεί με όρους προ μαρξικής εποχής και με όρους όπου η μαρξική θεωρία για τη ταξική πάλη...είναι κατ΄ουσίαν ανύπαρκτη;
Ζούμε λοιπόν την εποχή της Παλινόρθωσης και σ΄αυτό φαίνεται να συγκλίνει η γενικευμένη τάση.
Ελπίζω να καθαρίσαμε τώρα και με το ποιός θα καθίσει στο τραπέζι από εδώ και μπρός για τη συζήτηση "ο Μαρξ τον 21ο αιώνα". Γιατί ουδείς συντηρητικός προσκλήθηκε ποτέ σε μια συζήτηση για την επαναστατική ανατροπή προς τον σοσιαλισμό και την εργατική εξουσία.
Η επιλογή ήταν ελεύθερη.
αυτό είναι για προσωπική χρήση...
ΚΚΕ για να ξεβρωμίσει η αριστερά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ναι. Απο εκει και πέρα, η δική μου αποψη για πολλούς συντροφους που επελεξαν ενα άλλο δρομο ως άτομα και όχι ως πολιτικές συλλογικότητες - γιατί οι πολιτικές συλλογικότητες φέρουν ευθυνη - ειναι πως δεν πρέπει να ισχύει το ρητο "ουδεν λαθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσή σας από το ταμείο".
ΔιαγραφήΟι πορτες πρέπει να μείνουν ανοιχτες.
Να με συγχωρέσουν και οι σύντροφοι από την Ανταρσύα. Οι πληροφορίες που φτάνουν εξ΄ελλάδος μιλάνε δυστυχώς για ποσοστά που δεν μας επιτρέπουν παρά να περιμένουμε από το ελάχιστο ποσοστό που απέμεινε να στηρίζει τον χώρο αυτό [ κάποιοι μιλάνε για 0,2 ] να αφήσουμε τη συζήτηση για μετα τις 18 για το τι συνεβει πραγματικά σε αυτο τον χωρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρω γύρω όλοι στη μέση ο Μανωλης...αφου πρωτα ζήσαμε το ΄68 τώρα είπαμε να κάνουμε ένα πήδουλο στο 1815!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσοχή! Μην τυχον και πλησιάσει κανείς στην μετά ΄17 εποχή!! Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να χρειαστεί να κόψουμε είτε το φλερτ με τον ανορθολογισμό είτε το δημοκρατικό φλερτ με την αντι-βασιλεία! Ήμαρτον θε μου!
@Disdaimona
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν μετατοπιστεί και το ΚΚΕ, σε ζητήματα που δεν θα έπρεπε να αναγορεύονται σε ζητήματα στρατηγικής, θα έχει όλους τους μη (κρυφο)Συριζιώτες ''αριστερούς'' μαζί του.
Ριζοσπαστική Αριστερά είναι μόνο η κομμουνιστική αριστερά, που μπορεί πραγματικά, έμπρακτα, θεωρητικά και πρακτικά, να ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό.
Η Ανταρσύα θα σβηστεί από τον χάρτη εκτός αν μετά το στραπάτσο του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ανέβει λίγο και ξαναεμφανιστεί, ασκώντας επιρροή πιο πολύ στην υπόλοιπη αριστερά παρά στην ίδια την κοινωνία.
Το ξέρετε ότι τα προβλήματα είναι πολύ βαθύτερα. Μετά τις εκλογές και ίσως ακόμη αργότερα, αυτό που αντιλαμβάνεται ο λαός ως ''ελληνική αριστερά'' θα κληθεί να απολογηθεί συνολικά, και κανένας δεν θα εξαιρεθεί. Μάλιστα, ο πολύς ο κόσμος θα κρίνει ανάλογα με τις προσδοκίες που είχε από τον κάθε πολιτικό χώρο.
Ακόμη και το να αντιληφθούμε την κρίση με ταξικούς όρους δεν ξέρω τί σημαίνει πια. Ούτε τί είναι τάξη δεν ξέρουμε. Υπάρχει τέτοια αναντιστοιχία με το λαό και τη κοινωνική πραγματικότητα, που σε κάνει να αναρωτιέσαι.
Για το Κράτος και τα ''οικονομίστικα'' αιτήματα έχεις δίκιο, αλλά και το να πετάει κανείς τη μπάλα μόνο στο κίνημα (όπως κάνει το ΝΑΡ), και αυτό είναι προβληματικό. Και ευτυχώς που μπήκαν και αυτά τα αιτήματα και κάποιοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι πρέπει να μιλήσουν για χρέος και μνημόνιο.
Ονειρμε, να πω την αλήθεια σε σκέφτηκα όταν εγραφα αυτο για την Ανταρσύα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος που έκανα αυτή την αναφορα, ειναι γιατί εχω φίλους απο αυτο το χωρο με τους οποιους μιλώ και με τους οποιους μοιραζομαι και τις δικες μου και τις δικες τους ανησυχίες. Εξου και η πληροφορία για τα ποσοστα που δεν την έβγαλα απο το κεφάλι μου.
Να πω αυτό: χαίρομαι που με όλες τις δυσκολίες ενος απροσωπου διαλογου στο ιντερνετ, φτασαμε στο σημείο να καταλαβαινομαστε με μια σχετικη ευκολία για πραγματα που αποτελουν αρχες, τοσο της συνειδησής μας όσο και της νοητικής αλλα και ηθικής αξιοπρεπειας μας. Μεσα σε όλο αυτο τον πολεμο που διεξαχθηκε τους τελευταιους μήνες και που ήταν ακρως ψυχοφθόρος για όλους μας, θεωρω πολύ σημαντικό ενα τετοιο κερδος.
Δεν ανηκω σ΄αυτους που καταφερονται εναντιον συντροφων.
Για την αναντιστοιχία που λες, ναι ειναι σοβαρό αυτο, πως αντιμετωπιζουμε και ενα κοινωνιολογικό προβλημα. Ίσως η ένταση των αντιφάσεων και η απογύμνωση της αριστερας που θα είναι τραυματική επιταχύνει και τις διαδικασίες μιας ρεαλιστικής συνειδητοποίησης, στην οποία θεωρώ πως εδράζεται κατ΄ουσιαν και ο ταξικός λόγος.
Όπως και ναχει θα χρειαστουμε όλοι μεγαλα κουραγια...
@Disdaimona
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καμία περίπτωση δεν υπονόησα πως καταφέρεσαι εναντίον συντρόφων.
Κάθε άλλο, θέλω να σου πω ειλικρινά ότι σε εκτιμώ πολύ για τη στάση σου, την τιμιότητά σου, τον τρόπο προσέγγισής σου. Από όσα μπορώ να ξέρω και από όσα μπορώ να βλέπω. Όλα αυτά δεν χρειάζεται να απαντηθούν, απλά να ειπωθούν.
Η δική μου αγωνία είναι πολύ μεγαλύτερη από όσα πραγματικά έχω κάνει. Και δεν είμαι περήφανος για αυτό. Είναι όμως αληθινή αγωνία. Ψάχνω τον ταξικό λόγο σήμερα, για να συρθώ από πίσω του, να τον πετάξω στα μούτρα όλων των γελοίων, μαλακισμένων και μαφιόζων, και να τον διαδώσω σε όσους μπορώ να γνωρίσω. Και άλλοι ψάχνουν.
Τη μία λέω πως έπρεπε να είμαι μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την άλλη λέω πως θα έπρεπε να στηρίζω το ΚΚΕ. Και έχω μείνει μετέωρος. Πραγματικά δεν ξέρω. Ακόμη και αν βλέπεις κάποια πραγματική αντίφαση, αυτή δεν παύει να παραμένει αντίφαση. Δηλαδή δεν λύνεται. Εκεί κάνεις τον βολονταρισμό του, σπέρνεις μια απόφαση και περιμένεις να θερίσεις τα λάθη. Φευ.
Οι αντιφάσεις είναι ενδογενεις. Εξάλλου ο επαναστατικός λόγος ποτέ δεν ήταν μέινστριμ και σε οποια εποχή κι αν ζούσαμε η αγωνία, οι δυσκολιες, τα αδιέξοδα θα ήταν παρόντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λογικό ο καθένας από μας να αισθανεται αδύναμος μπροστα στην πραγματικότητα. Είναι λογικό και τίμιο αυτό. Η άλλη επιλογή είναι να μπεις στο ρεύμα και να ζήσεις με ενθουσιασμό "την αλλαγη". Δηλαδη να λες ψέμματα στον εαυτό σου. Ξέρεις εσύ κανενα κομμουνιστη που να ήταν χάι και μαζικά αποδεκτός; Η αριστερα παραπαιει μεταξύ του ανορθολογισμού και του ηδονισμου. Δεν καταφερε να κανει το αποφασιστικο βήμα δηλαδη να ερθει η ιδια σε συγκρουση με τον εαυτο της και ετσι να λυσει πρωτα η ιδια τις δικες της αντιφασεις...στο συριζα αναφερομαι.
Η μόνη τιμια επιλογη για μενα ειναι ο ρεαλισμος. Ακόμα κι αν πρεπει να δεχτω πως δεν υπαρχει σημερα καμια διεξοδος, πως δεν υπαρχει ταξική συνειδηση, πως δεν υπαρχει επαρκες επαναστατικο ρευμα ή προγραμμα.
Προτιμω να το αποδεκτω και να αντιμετωπισω ρεαλιστικα τα αποτελεσματα αυτης της πραγματικότητας παρα να χαθώ σε "ηδονες" που δεν με αφορουν και δεν με ενδιαφερουν.
Παντως τιποτα δεν προκειται να μεινει το ιδιο. Και ισως τωρα παρα ποτε να χρειαζεται ψυχραιμία αλλα και εμπιστοσυνη αφου ξερουμε πως αν η εποχή εχει θεσει καποια προβληματα είναι γιατί ίσως ειναι καιρός και για τη λυση τους.
Χωρίς αυτοσεβασμο ομως δεν μπορει κανεις να ειναι χρήσιμος ουτε σημερα ουτε αυριο. Και επισης να θυμομαστε πως στην πραγματικοτητα δεν ειμαστε μονοι. Κανενας απο μας δεν ειναι μονος. Αυτα σκεφτομαι εγω.