Προεδρικά Μεζεδάκια

α. Ο υπερβάλλων ζήλος να πέσει αυτή η κυβέρνηση θα εξαντληθεί και θα ξεφουσκώσει για τα "αγανακτισμένα αντιπολιτευόμενα πλήθη" σε μια νύχτα. Την νύχτα των προεδρικών εκλογών σε περίπτωση νίκης του Νίκου. Η νίκη του Νίκου είναι υπόθεση υπερχειλίζουσας πολιτικής ανοίας η οποία προκαλείται από έλλειψη άλλων αφροδισιακών διεγερτικών, στέρηση η οποία καλείται να υπεραναπληρωθεί σε μια νύχτα πανηγυρικού ξεσαλώματος για τους περισσοτέρους.

Αδυνατώ να σκεφτώ άτομο αφροδισιακώς πληρούμενο  και πολιτικώς ισορροπημένο, το οποίο περιμένει πως και πως "γι αυτό το βράδυ". Κάτι από τα δύο όπωσδήποτε λείπει..

β.  Για τα " αγανακτισμένα αντιπολιτευόμενα  μη - πλήθη" της δεξιάς, δηλαδή αυτούς που περιμένουν πως και πως να καθίσουν στις πάμπολλές καρέκλες ,είτε που στερήθηκαν είτε που κάθονται ήδη ως "πολιτικά ξανα-νομιμοποιημένοι" από τη δημοκρατία, να μασήσ...να εξυγιάνουν αυτή την ταλαιπωρημένη οικονομία, το πάρτυ θα αρχίσει την επομένη των εκλογών. Τη νύχτα των εκλογών θα βγάζουν διαγγέλματα για αποφυγή επεισοδίων.

γ. Την επόμενη των εκλογών οι μασητήρες θα αρχίσουν την επί τόπου άσκηση του νεοφιλελευθερισμού δηλαδή θα σκοτωθούν μεταξύ τους γιατί το κράτος πρέπει να συρρικνωθεί και πόσους να βάλεις Νίκο μου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις των στελεχών σου;

δ. Σε περίπτωση νίκης του Νίκου, οι κύπριοι αριστεροί θα πάθουν ένα μικροσόκ με σοβαρά στοιχεία χρόνιας κατάθλιψης. Το βράδυ δεν θα μπορούν να κοιμηθούν και θα σκέφτονται, μήπως όντως θα ήταν καλύτερα τόσο καιρό να μην έδιναν "ένα γυμνό και ακάλυπτο χέρι" συναίνεσης και να τους έκοβαν και λίγο τη φόρα εκτός του Ναού της Δημοκρατίας. Θα είναι ένα παραγωγικό βράδυ για τον απωλεσθέντα προ ετών μαρξισμό-λενινισμό στον μισό-ρότσο, όπου ρότσος είναι η άγονη πέτρα για να εξηγούμαστε δεν είναι μια απλή πέτρα. Η άγονη πέτρα του μ-λ!

ε. Κάποιοι άλλοι αριστεροί θα κοιμηθούν κάπως καλύτερα. Ας πούμε κάποιοι που έμαθαν να βλέπουν εκ των προτέρων την προεδρολαγνεία ως πολιτικό μεζεδάκι και όχι ως το κυρίως πιάτο της πολιτικής. Το κυρίως πιάτο της πολιτικής είναι ελαφρώς ραγισμένο έτσι κι αλλιώς και είτε Νίκος είτε Ελένη είτε Γιώργος είτε ο Χ - άγνωστος υποψήφιος της αριστεράς, δεν μπορεί να αποφύγει - που να φακκά κάτω την συναίνεση σαν το χταπόδι - ότι πλέον από το ραγισμένο πιάτο θα χύνονται τα ξινισμένα ζουμιά του καλού μας καπιταλιστικού συστήματος. Εξάλλου η ιστορία των συναινέσεων εάν επαναληφθεί μπορεί να πάρει και εφιαλτικό πρόσωπο. βλ. ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας πριν την άνοδο του Ναζισμού. Δύσκολο πράμα να δείς κάτι "καλό" σαν εντέλει "άκρως επικινδυνο" το καταλαβαίνω. Ειδικά αν το "καλό" σου εξασφάλισε εώς τώρα την πολιτική ανακύκλωση με καθόλου ευκαταφρόνητα εκλογικά ποσοστά. Τώρα πάπαλα η κότα με τα χρυσά αυγά τουτέστιν ο καπιταλισμός που είχε να δώσει αν συναινούσες.

ζ. Τι θα γίνει λοιπόν αν έχουμε μια νίκη του Νίκου και ταυτοχρόνως τρέχουν τα ξινισμένα ζουμιά του καπιταλισμού; Μια πιθανότητα είναι να μπουν τα δυό μας πόδια σε δυό παπούτσια. Τα παπούτσια μ-λ.  Σίγουρα τα παπούτσια μ - λ θα ταιριάζουν τότε σε πολύ περισσότερους. Μια άλλη πιθανότητα είναι να αντιληφθούμε καλύτερα πως ο μισός - άγονος ρότσος, πρέπει να γονιμοποιηθεί από αντιδράσεις πιο άμεσες και ρηξιγενείς. Να ξαναθυμιθούμε πως φτιάχτηκε το περιώνυμο "λαϊκό κίνημα". Σαφώς δεν φτιάχτηκε επειδή "μας ήθελαν όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες"...θα μου πείτε άλλο οι 22 της ίδρυσης του ΚΚΚ που ήταν ενήλικες  νέοι όταν ακόμα ζούσε ο Λένιν, κάποιοι προφανώς έζησαν την Λενινιστική περίοδο και από κοντά (στη σημερινή κύπρο αυτό μου φαίνεται σχεδόν ως ένα απατηλό φανταστικό ιστορικό γεγονός), άλλο να σε θέλουν οι ευρωπαίοι ηγέτες. Πού οδηγούσε το ένα πού οδηγεί το
άλλο;...ερώτημα...Πάντως το ένα  από αυτά δεν θα οδηγούσε ποτέ σε συναίνεση με ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές υπερδυνάμεις, αυτό νομίζω το ξέρουμε πέραν πάσης αμφιβολίας.

η. Ω ω ω ω....και τι θα γίνει σε περίπτωση νίκης του Χ-αγνώστου υποψηφίου της αριστεράς;;
Θα υπάρξει ένα τουλάχιστον σίγουρο μεγάλο και σοβαρό κέρδος: Η δεξιά θα χάσει δια παντός την αυτοεκτίμησή της, το τουπέ της, το υφάκι της, το στυλάκι της, και θα περάσει ευθέως σε άμεσες φασιστικές τακτικές. Και γιατί αυτό είναι κέρδος; Γιατί προτιμάμε ένα φασίστα απέναντί μας παρά ένα φασίστα κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι μας!

για τέλος, μια κλεμμένη παράγραφος - σαν λικέρ πικραμύγδαλου  - από το  ιστολόγιο Praxis:

Την θεωρία της "καλής" και της "κακής", της "αντιδραστικής" και της "προοδευτικής" αστικής τάξης την πλήρωσε με αίμα το εργατικό κίνημα στους δύο παγκοσμίους πολέμους. [...]


Οι επανασταστικές και εργατικές τάσεις του Κομμουνιστικού κινήματος ιστορικά (και ο Λένιν ιδιαίτερα), δεν αγνόησαν ούτε υποτίμησαν την ύπαρξη ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων η του εθνικού ζητήματος (εξαίρεση βέβαια αποτελούν εδώ ορισμένες τροτσκιστικές θέσεις που διέγραφαν τελείως το εθνικό ζήτημα κλπ). Και διακήρυξαν και την ανάγκη συμβιβασμών και τακτικών ελιγμών με αποκλειστικό κριτήριο την προλεταριακή επανάσταση και την ανάπτυξη η επιβίωση της. Το έργο του Λένιν είναι γεμάτο απο αναφορές σε αυτό. Ακόμα όμως και όταν πραγματοποιούνταν τέτοιοι συμβιβασμοί (Μπρέστ-Λιτόφσκ) δηλώνονταν καθαρά ώς τέτοιοι και δεν συσκότιζαν την πραγματικότητα με την θεωρία των "δημοκρατικών" αστικών τάξεων, σε χώρες που η αστικοδημοκρατική επανάσταση είχε ήδη ολοκληρωθεί. Και ίσως κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ένας ιστορικός απολογισμός για το που οδήγησαν αυτές οι θεωρίες που επικαλούνταν και αναφορές στον Μάρξ και τον Λένιν, για την ενσωμάτωση των Κομμουνιστικών κομμάτων  στο ενδοαστικό παιχνίδι και τις συνέπειες που ακολούθησαν. 


αν δεν θέλετε μεζεδάκια και θέλετε κάτι όντως δυνατότερο διαβάστε παρακαλώ όλη την συγκεκριμένη πιο πάνω ανάρτηση.