Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

7.3.12

Ας μην κάνουμε διαγωνισμό Ρηγκανισμού

Αναδημοσιεύω για λόγους αρχείου, άρθρο μέλους της Κ.Ε του ΑΚΕΛ σχετικά με τις απεργίες των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, από την εφημερίδα Σημερινή. Δεν γνωρίζω ποιά είναι η πρώτη δημοσίευση αυτού του άρθρου και που, ούτε γνωρίζω αν η εκδήλωση δημοσίου ενδιαφέροντος μελών της Κ.Ε του ΑΚΕΛ για το θέμα αφορά την διάθεση τοποθέτησης του ΑΚΕΛ επί του θέματος ή αν αφορά προετοιμασία της κοινής γνώμης σχετικά με φήμες, πως η κυβέρνηση θα καλέσει απεργοσπάστες από το εξωτερικό για να καλύψει τις ανάγκες του αεροδρομίου.

Ελπίζω να μην κάνουμε διαγωνισμό στο Ρηγκανισμό με τους νεοφιλελεύθερους.

Δεν θα σχολιάσω το άρθρο λεπτομερώς από διάθεση ευγένειας και για να μην προτρέχω.

Πού το παν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας;

Πλήττουν την οικονομία του τόπου και δημιουργούν τις χειρότερες εντυπώσεις στον έξω κόσμο που μας παρακολουθεί

Η απεργία είναι το ύστατο όπλο για τους εργαζόμενους, το οποίο θα πρέπει να ασκούν με σύνεση για να υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.

Ανεξαρτήτως τού εάν οι ελεγκτές διεκδικούν δίκαια αιτήματα ή όχι, η ουσία είναι κατά πόσο με τη συμπεριφορά τους έπεισαν για το δίκαιο του αγώνα τους ή «κέρδισαν» την αντιπάθεια της κοινής γνώμης;

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως ζούμε παγκόσμια αλλά και στον τόπο μας μια δύσκολη οικονομική περίοδο. Έχουν συμφωνηθεί από τους κοινωνικούς εταίρους κάποια οικονομικά μέτρα περισυλλογής που αφορούν όλους τους εργαζόμενους του Δημόσιου Τομέα, αλλά και του ιδιωτικού. Όλοι, λοιπόν, θα πρέπει να συμβάλουμε ώστε να ξεπεραστούν αυτές οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ως χώρα.

Η άρνηση, όμως, των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας να συνεισφέρουν και αυτοί με τη δική τους σειρά στην επίτευξη του πιο πάνω στόχου, δικαιολογημένα καλλιεργεί τις αρνητικές διαθέσεις της κοινής γνώμης. Μήπως θεωρούν ότι με την ενέργειά τους αυτή βοηθούν τους εαυτούς τους; Ασφαλώς και όχι! Η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ) όπως και άλλοι, εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτό το αρνητικό αίσθημα του κόσμου, έσπευσαν να προτείνουν λύσεις «αποτελεσματικές»... Λύσεις όπως είναι η ιδιωτικοποίηση του τομέα εναέριας κυκλοφορίας και η ποινικοποίηση της απεργίας σε ουσιώδεις υπηρεσίες.

Οι Ελεγκτές έγινε γνωστό ότι αποτελούν μιαν από τις πιο καλοπληρωμένες ομάδες εργαζομένων του τόπου, με απολαβές -σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα- που ξεπερνούν τις 60.000, 70.000 και 80.000 ευρώ τον χρόνο υπό μορφήν υπερωριών! Και εάν όντως έτσι έχουν οι λογαριασμοί τους, δικαιολογημένα ο κόσμος αγανακτεί μαζί τους. Μπορούν, λοιπόν, να χαρακτηρίζονται ως η πλέον ευνοούμενη ομάδα εργαζομένων.

Είναι μεγάλη πρόκληση η επίδειξη τέτοιας συμπεριφοράς από μέρους τους για τις χιλιάδες χαμηλόμισθων, οι οποίοι εργάζονται ατέλειωτες ώρες για να βγάλουν ένα μεροκάματο για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Είναι επίσης αφόρητη πρόκληση για τις χιλιάδες των ανέργων που αναμένουν τη λήψη ενός ανεργιακού επιδόματος για να επιβιώσουν. Πρόκληση είναι και για το επιβατικό κοινό, που σύρεται στην ταλαιπωρία, χωρίς σεβασμό. Πλήττουν οι Ελεγκτές την οικονομία του τόπου και δημιουργούν τις χειρότερες εντυπώσεις και στον έξω κόσμο που μας παρακολουθεί.

Την ώρα που και οι πιο ισχυρές παγκόσμιες οικονομίες κλυδωνίζονται και η λαίλαπα της ανεργίας σαρώνει εκατομμύρια οικογένειες, ναι, είναι πρόκληση -άνθρωποι με τόσο παχυλές απολαβές- να αρνούνται να συνεισφέρουν στην οικονομία του τόπου τους, με τη δικαιολογία ότι οι μισθοί τους «δεν καταβάλλονται από το κράτος»!

Με ψυχραιμία να προσέλθουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο με το αρμόδιο υπουργείο για να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις για την οικονομία και τον τόπο μας γενικότερα. Έχουμε τη γνώμη πως το όπλο της απεργίας θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως ύστατο μέσο για διεκδίκηση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στον τόπο μας περηφανευόμαστε ότι πετύχαμε έναν σωστό Κώδικα Εργατικών Σχέσεων. Τον Κώδικα αυτόν θα πρέπει όλοι να τον σεβόμαστε και να τον ακολουθούμε.

ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΠΑΠΑΛΑΖΑΡΟΥ
Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ


7 σχόλια:

  1. Απεργία διαρκείας και στο λιμάνι λεμεσού;

    Και τώρα;...

    http://www.philenews.com/el-gr/Eidiseis-Kypros/22/97412/proso-olotachos-gia-apergia-diarkeias-sto-limani-lemesou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για να σώσεις ενα κράτος πρεπει να σωσεις τις τράπεζες.

    Για να σώσεις τις τράπεζες πρεπει να αδειάσεις τα κρατικά ταμεία και τα πορτοφόλια των πολιτών.

    Όταν σωθούν οι τράπεζες θα πάρουν λευκή επιταγή να ξαναπαίξουν στα ζάρια τα δημόσια ταμεία που θα έχουν ήδη φάει.

    Τα οφελήματα των εργαζομενων γίνονται οφελήματα των τραπεζιτών. Όσο πιο καλά αμειβομενα ο εργαζόμενος τοσο πιο χοντρή η μπάζα του τραπεζίτη.

    Αυτός είναι ένας άκρως επικίνδυνος συλλογισμός για την εξυγίανση μιας οικονομίας που παράγει αλυσιδωτά λάθη.

    Ειδικά όταν έχεις τέτοια προιστορία με τους ντόπιους τραπεζίτες. Θα κανουμε εισαγωγή και τραπεζίτες άλλους για "ασφάλεια"; Μήπως θα κάνουμε εισαγωγή και υποψηφίους προέδρους, υπουργούς οικονομικών, βουλευτών για "ασφάλεια";

    Ένας συλλογισμός για να μην παραγει αλυσιδωτά λάθη θα πρέπει να τροποποιηθεί ως συλλογισμός από την αρχή.

    Τι να κάνουμε με τις τράπεζες είναι ο αρχικος μετριοπαθής και όχι ακραίος συλλογισμός.

    Ο ακραίος συλλογισμός θα ήταν σκέτο νέτο το Ουστ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που επειγει λοιπόν είναι να δούμε τι θα κανουμε με τις τράπεζες και πως θα εξασφαλιστεί και το κρατος και τα εργατικά δικαιώματα από την τραπεζική λεηλασία.

    Έχουμε ενδείξεις πως οι τράπεζες "μετανόησαν" για τις φούσκες; Εχουμε ενδειξεις μονο για περισσότερη λύσσα να τα πάρουν. Η λύσσα αυτή δημιουργεί μέχρι και πολιτικά πραξικοπήματα.

    Γι αυτούς δεν υπάρχει τίποτε περαν του υπερφίαλου φασιστικού νεοφιλελευθερισμού τους. Καμιά δημοκρατία, κανένα δικαίωμα. Αν έχεις ενα πιατο φαί και τιποτε άλλο, αυτό είναι αρκετή δημοκρατία για αυτούς.

    Ενα κρατος δεν μπορεί να εξυγιανθεί, ουτε να διευθετήσει τυχόν εργασιακές "κακοτεχνίες" του παρελθόντος όταν γίνει μαριονέτα των τραπεζών. Απλά θα γίνεται ολο και περισσότερο μαριονέτα.

    Ποιος θέλει να διοικείται από άγνωστα/γνωστά κέντρα τοκογλυφίας;

    Σωζω τις τραπεζες τίποτα αλλο δεν σημαίνει εκτός από αυτό.

    Ελέγχω τις τραπεζες είναι άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν έχεις ενα πιάτο φαί...και ένα ψηφοδέλτιο είναι αρκετή δημοκρατία γι αυτούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποιος θέλει να διοικείται από άγνωστα/γνωστά κέντρα τοκογλυφίας;

    Αυτοί που μας απειλούν πως αν δεν ελεγχθουμε αυτοβούλως θα ελεγχόμαστε δια της βίας.

    Κι αυτός που είπε: "πρωτα θα χρεωκοπήσουμε ηθικά και μετά θα χρεωκοπήσουμε πραγματικά"...ποιός θα χρεωκοπήσει;

    Τι με νοιάζει εμένα αν ο τοκογλύφος έχει την φάτσα του Αβέρωφ ή του Νικόλα ή αν έχει τη φάτσα του Warren Buffett που δεν είδα ποτέ;

    Τι με νοιάζει εμένα "η κοινωνική συναινεση για τη λεηλασία;"

    Είναι ακρότητα να μην συναινείς στη λεηλασία;

    Είναι άρνηση "κοινωνικού διαλόγου;"

    Είναι το απολυτο μέσο.

    Γιατί μας απειλούν για ακραία φαινόμενα αφού είναι οι ίδιοι τα ακραία φαινόμενα;

    Και πως επιτέλους μπορεί να αμυνθεί κάποιος σε μια "δημοκρατία";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και τι πρέπει να πω σ΄αυτους που ονειρεύονται ένα σύγχρονο κράτος χωρίς γραφειοκρατία, λαμπερό, χαμογελαστό, ηλιόλουστο, ευτυχισμένο ιδιωτικοποιημένο κράτος, με ευκαιρίες για την επιχειρηματικότητα, τους νέους,τη δημιουργικότητα,τη χαλαρότητα και τις ανέσεις;

    Πως θα γίνουμε όλοι δουλικά για τους τόκους; Τι πρέπει να τους πω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το προβλημα με την Ηγεσια του Ακελ ειναι οτι δεν καταλαμβαινει οτι δεν μπορει να υπαρξει δικαιη κατανομη των βαρων της κρισης μεσα στον καπιταλισμο οτι δεν μπορει να απαιτα απο τους εργαζομενους να κανουν θυσιες την στιγμη που καταπινει την ασυδοσια των τραπεζων, των εταιρειων πετρελαιοειδων και πολλων αλλων,με αυτο τον τροπο η ηγεσια του Ακελ αποπροσανατολιζει το κινημα και το ωδηγα στην πιο μεγαλη ιδεολογικη υποχωριση. κατι που θα πληρωση οχι μονο η ηγεσια του Ακελ αλλα δυστυχως περισσοτερο το εργατικο κινημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή