Ο οργανωτικός χάρτης της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας

Ο οργανωτικός χάρτης της ΠΣΟ

Στην ΠΣΟ συμμετέχουν συνδικάτα από τις παρακάτω χώρες που συσπειρώνουν τον αντίστοιχο σε κάθε χώρα αριθμό εργαζομένων:

ΑΓ. ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ 85.000
 ΑΙΘΙΟΠΙΑ 2.000.000
ΑΓΚΟΛΑ 1.500.000
 ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 180.000
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 250.000
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ 110.000
ΒΙΕΤΝΑΜ 4.000.000
ΒΟΛΙΒΙΑ 600.000
 ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 20.000
 ΒΡΑΖΙΛΙΑ 450.000
 ΓΚΑΝΑ 90.000
 ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ 150.000
 ΗΠΑ 10.000,
ΙΑΠΩΝΙΑ 160.000
 ΙΝΔΙΑ 6.000.000,
ΙΡΑΚ 4.000.000,
ΙΡΑΝ 2.800.000,
ΚΟΛΟΜΒΙΑ 120.000
 ΚΟΡΕΑ 3.000.000
 ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ 120.000,
ΚΟΥΒΑ 3.000.000
 ΚΟΥΒΕΪΤ 90.000,
ΚΥΠΡΟΣ 40.000,
ΛΙΒΑΝΟΣ 190.000
ΛΙΒΥΗ 2.500.000
ΜΑΡΤΙΝΙΚΑ 60.000
ΜΕΞΙΚΟ 140.000
ΜΟΡΑΒΙΑ 20.000
 ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 40.000
 ΝΕΠΑΛ 70.000
 ΟΝΔΟΥΡΑ 80.000
 ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ 250.000
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ 200.000
 ΠΑΝΑΜΑΣ 130.000
ΠΕΡΟΥ 800.000
 ΠΟΛΩΝΙΑ 20.000
ΡΩΣΙΑ 5.000
ΣΑΛΒΑΔΟΡ 100.000
ΣΕΝΕΓΑΛΗ 300.000
ΣΟΥΔΑΝ 250.000
 ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ 110.000
ΣΥΡΙΑ 4.000.000
ΤΖΑΜΑΪΚΑ 110.000
ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ 160.000
 ΕΛΛΑΔΑ 350.000
(Υπολογίζουμε τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ανήκουν στο ΠΑΜΕ).

Τα νούμερα αυτά δε θα είναι σωστό να τα προσεγγίσει κάποιος και να επιδιώξει να τα ερμηνεύσει από τη στεγνή αριθμητική τους πλευρά. Τα στοιχεία αυτά διαβάζοντάς τα στην ουσία τους μαρτυρούν ότι:

Η ΠΣΟ συγκρατεί δυνάμεις και αργά, δύσκολα, ανασυγκροτείται.
Οι δυνάμεις της, οι οργανώσεις-μέλη της είναι στην πλειοψηφία τους αγωνιστικοί, ταξικοί, ζωντανοί οργανισμοί, σε αντίθεση με τη γραφειοκρατία και τους συμβιβασμένους της ΔΣΕΣ.
Εχουν σαφή αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό και αντιαποικιοκρατικό προσανατολισμό.
Είναι οι ανερχόμενες ταξικές δυνάμεις που στηρίζονται οικονομικά στις εισφορές των εργαζομένων και όχι στη χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν και στο τελευταίο 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο της ΠΣΟ που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Δελχί από τις 23 έως και τις 28 του Μάρτη 2000, όπου αντιπρόσωποι από 70 χώρες συγκεντρώθηκαν, συζήτησαν τα επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν το διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα και ψήφισαν αποφάσεις που σε γενικές γραμμές κινούνται σε ταξική, αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική τροχιά. Ξεκαθαρίστηκαν σε σωστή κατεύθυνση οι θέσεις της οργάνωσης απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του διεθνούς κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Σήμερα μπορεί κάποιος χωρίς υπερβολή να πει ότι από την ΠΣΟ δε λείπουν οι σωστές γενικά θέσεις. Αυτό που λείπει είναι η δράση και ο αγωνιστικός συντονισμός σε επίπεδο ηπείρων αλλά και σε παγκόσμια διάσταση. Η αδυναμία αυτή εντοπίστηκε ως η κυρίαρχη στο Συνέδριο της Ινδίας και ο εντοπισμός αποτελεί ίσως μία αφετηρία για δουλιά στην κατεύθυνση να κατακτά το ρόλο του ταξικού συνδικαλιστικού πόλου σε διεθνές επίπεδο.

Και ενώ γίνονται αυτά τα μικρά βασανιστικά βήματα, την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ και η ICFTU εντείνουν τις πιέσεις τους και επεξεργάζονται την τακτική τους για να δυσκολεύουν το διεθνή συντονισμό και την αυτοτελή παρουσία των ταξικών δυνάμεων. Ετσι, είναι πολύ πιθανό ο αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής της ηγεσίας της Λιβύης να επιφέρει σε μια προοπτική αποχώρηση της Λιβυκής Γενικής Συνομοσπονδίας από την ΠΣΟ. Οπως επίσης είναι γνωστό πως πριν λίγο καιρό οι ίδιοι μηχανισμοί κατάφεραν να εγγράψουν μέλος τους μια Συνομοσπονδία Παλαιστίνιων Εργαζομένων που εδρεύει στη Ραμάλα.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται μεθοδικά και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Το παράδειγμα της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) είναι εύγλωττο. Η ΣΕΣ απαιτεί από την ΠΕΟ να φύγει από την ΠΣΟ προκειμένου να κάνει δεκτή την αίτηση εγγραφής που έχει υποβάλει. Και δεν είναι ο μοναδικός εκβιασμός που επιχειρεί η ΣΕΣ σε βάρος της ΠΕΟ.


Την ίδια στιγμή η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι επιθέσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους ενάντια σε χώρες και λαούς επηρεάζουν τα συνδικαλιστικά πράγματα. Ετσι, μετά τη συνολική αναδιάρθρωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια με τον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία τώρα η προσοχή των αντιδραστικών δυνάμεων έχει επικεντρωθεί στο Ιράκ, στο Πακιστάν και σε κινήματα όπως της Κούβας, της Συρίας, κ.ά.

Στο Ιράκ η νόμιμη και μαζική GFTU διαλύθηκε και τέθηκε εκτός νόμου από τους κατακτητές. Η ηγεσία της από τους Jamil Al Joboody, Κ. Α. Hamza, κ.ά., αγνοείται. Στη θέση τους οι Αμερικανο-Βρετανοί έχουν ιδρύσει ένα συνδικάτο με τίτλο «Εργατικό Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα στη Δημοκρατία του Ιράκ»;! Στις συνεδριάσεις τους παραβρίσκονται, ως ...παρατηρητές, Βρετανοί στρατιωτικοί και στα αιτήματά τους πουθενά δεν προβάλλεται αίτημα για απελευθέρωση της χώρας τους ή για αποχώρηση των κατακτητών. Αντίθετα, λοιδορούν την ανυπότακτη αντίσταση του ιρακινού λαού. Η σημερινή κατάσταση στα συνδικαλιστικά πράγματα του Ιράκ θυμίζει ακριβώς τη φάση του δικού μας κινήματος της περιόδου 1946-1950.

Στην Κούβα οι βρώμικες επιθέσεις των Αμερικανών εντείνονται. Φέτος, για πρώτη φορά, στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που διεξάχθηκε στη Γενεύη από 1 έως 16 του Ιούνη, τα αμερικανικά συνδικάτα έγραψαν στην ημερήσια διάταξη θέμα για την «οργάνωση ανεξάρτητων συνδικάτων στην Κούβα». Στο έγγραφο αυτό των Αμερικανών προκλητικά αναφέρεται: «Ο ελεύθερος κόσμος να επιλέξει εξόριστους συνδικαλιστές, να τους κάνει ηγέτες και να τους κάνει ικανούς να μιλάνε σε διεθνή φόρα και συνέδρια για τη δικτατορία του Κάστρο σε βάρος των εργαζομένων στην Κούβα»...

Στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή ως πιο πιθανή τακτική των ιμπεριαλιστών προβάλλει η προσπάθειά τους να αλλάξουν πορεία 180 μοιρών οι ηγεσίες τους. Στο Βιετνάμ εδώ και δύο χρόνια άνοιξε γραφείο η ΔΣΕΣ και μάλιστα έχει εγκαταστήσει εκπρόσωπό της στο Ανόι Βιετναμέζα που ζούσε είκοσι χρόνια στη Γερμανία!

Στην αντεργατική και αντιδραστική αυτή προσπάθεια των ιμπεριαλιστών συμμετέχει ακόμα και η εγχώρια ΓΣΕΕ. Εχουν αναλάβει εργολαβικά τα Βαλκάνια και συνδικάτα Ανατολικών χωρών. Βαποράκι αυτών των ενεργειών είναι το γνωστό ΙΝΕ-ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ που σπαταλά ιλιγγιώδη ποσά για να «εξευρωπαΐσει» τους Βαλκάνιους, τους Μολδαβούς, τους Βούλγαρους, τους Κύπριους, τους Ρουμάνους, Ρώσους κ.ά. Ταυτισμένες απόλυτα οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία από τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.
Στον αντίποδα αυτών των δυνάμεων πολιτεύεται και δρα το ΠΑΜΕ. Από το 2000 είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, πρωτοστατεί στις ευρωπαϊκές προσπάθειες συντονισμού αγωνιστικών δυνάμεων (ΑΝΕΣΥ), έχει την ευθύνη του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της ΠΣΟ και παράλληλα αναπτύσσει διμερείς επαφές και σχέσεις με πολλά συνδικάτα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Στην ίδια λογική κινούνται και τα συνδικάτα της δύναμης του ΠΑΜΕ.

Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι η κατάσταση του διεθνούς ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος θα ήταν σαφώς πιο θετική αν τα κινεζικά συνδικάτα με τον όγκο και ειδικό βάρος τους αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν την τακτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στην ΠΣΟ και στη ΔΣΕΣ.

Καταλήγοντας μπορούμε να πούμε ότι η κατάσταση στο διεθνές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε μια περίοδο ανακατατάξεων. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες για τις ταξικές δυνάμεις, που δίνουν έναν αγώνα άνισο. Συνυπάρχουν όμως ταυτόχρονα και αξιόλογες δυνατότητες που γεννά η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου, η όξυνση της ταξικής πάλης και η πρωτοπόρα δράση.
Αναδημοσιεύεται από την ΚΟΜΕΠ, τεύχος 3/2004

Του
Γιώργου Μαυρίκιου

πηγή: Ριζοσπάστης