Ο φιλελεύθερος - κλασικός μετριοπαθής ψηφοφόρος της δεξιάς ή του κέντρου - θεωρεί την αριστερά ως το happy hour της ζωής του. Δεν την πάει πολύ την αστική κουλτούρα. Θέλει μια τζούρα αριστεροφροσύνης να αισθανθεί την ανοιχτότητα.
Πρώτα σε γ..ει με τον Αβέρωφ και το Νικολάκη και μετά αισθάνεται υπέροχα στο όκκιουπάι. Σε προτρέπει κιόλας στην ανοιχτότητα επισημαίνοντας πόσο ωραία αισθάνεται που εδώ ΌΛΟΙ έχουν χώρο.
Ο κλασικός αφρός - εκ του αφρίζω με τους κομμουνιστές αλλά πάντα επιπλέω - βαριέται αφόρητα την κοινωνία την οποία χρηματοδοτεί. Δεν του προσφέρει εξάιτμεντ. Είναι ορθολογιστής. Πρώτα βλέπει ψυχρά το μηνιαίο στέιτμεντ της τράπεζας και μετά απολαμβάνει την αριστερά ως θέαμα στη λήδρας.
Είναι εδώ για να απολαύσει χωρίς άγχος το happy hour. Δεν φέρει ευθύνη που αυτοί που χρηματοδοτεί με την ψήφο του έχουν επίσης γ...σει αυτούς που απολαμβάνει. Βάλτε τον στην αγκαλιά σας. Είναι τόσο γλυκός ο συναινετικός αφρός της δεξιάς και του κέντρου.
από την άλλη η αριστεροφροσύνη εξυπηρετεί ενίοτε οικειοθελώς τις φαντασιώσεις του φιλελεύθερου.
ΑπάντησηΔιαγραφήλέγαμε χθές σε μια παρέα, για τις κυρίες της αστικής τάξης στη γαλλία και τις απαγορεμένες ερωτικές φαντασιώσεις τους με τους άντρες των αποικιών, τους αλγερινούς, τους μαυρους κ.ο.κ
και πως η σεξουαλική απελευθέρωση πραγματωσε τις αστικές ερωτικές φαντασιώσεις θεωρώντας τις ως δικές της κατακτήσεις ενάντια στον αστικό συντηρητισμό.
κάπως έτσι και τώρα...η αριστεροφροσύνη είναι η απενεχοποίηση των φαντασιώσεων των φιλελευθέρων και η πραγματωσή τους.
άλλο η χειραφέτηση...