Ανήκω σε αυτούς τους κομμουνιστές που θα προτιμούσαν να χαθεί ο Οκτώβρης από τον Τρότσκυ - που θα χανόταν στα σίγουρα, και όχι από τον Στάλιν - που τελικά χάθηκε.
Είμαι καθαρόαιμη Λενινίστρια από τα 21.
Δεν θεωρώ υποχρέωση μου να εξηγήσω σε κανέναν γιατί.
Αρνούμαι να πουλήσω σε οποιονδήποτε το Νομο του Ταξικού Αγώνα και αρνούμαι να υποκλιθώ στη διαχείρηση του υποσυνειδήτου που επιχειρούν οι εκλεκτοί του πλήθους όλων των αποχρώσεων σε υποκαταστάση της Πολιτικής.
Πολιτική είναι η στράτευση τη στιγμή του Αγώνα. Στράτευση σημαίνει στρατιωτική πειθαρχία. Του μυαλού και της δράσης. Την πράττεις όταν πρέπει και την αφήνει όταν και πάλι πρέπει.
Το καλό διάβασμα, τη καλή μουσική, τη καλή παρέα, τα ομαδικά τραγούδια, τα κοινόβια, τα κοινοβούλια και όλα τα άλλα "κοινά", τα θεωρώ συντηρητικά πνευματικών και συναισθηματικών τροφών κατάλληλων και επιθυμητών μόνο για τις στιγμές της ιστορικής ανάπαυσης.
Τις στιγμές της ιστορικής εγρήγορσης είναι η ώρα που ανασηκώνει τα μανίκια η Θεωρία.
Αυτή που βλέπει ότι δεν είναι κοινώς Ορατό.
Αυτή που ξέρει πως ο Μαρξισμος Λενινισμος επέζησε κάποιων αιώνων θεωρητικά ΑΝΙΚΗΤΟΣ.
Ούτε τώρα θα νικηθεί.
Ο σωστός άνθρωπος πιστεύει πάντα στον Άνθρωπο κι αφήνει τους υπόλοιπους να πιστεύουν
σε ότι επιθυμούν χωρίς να αναιρεί ΠΟΤΕ τις θέσεις του και χωρίς να αγκομαχεί για να πείσει.
Ο σωστός κομμουνιστής δεν φυγομαχεί. Φεύγει αλλά ξέρει πότε, που, και με ποιούς θα δόσει κάποια μέρα τον τελικό του αγώνα.
Είμαι καθαρόαιμη Λενινίστρια από τα 21.
Δεν θεωρώ υποχρέωση μου να εξηγήσω σε κανέναν γιατί.
Αρνούμαι να πουλήσω σε οποιονδήποτε το Νομο του Ταξικού Αγώνα και αρνούμαι να υποκλιθώ στη διαχείρηση του υποσυνειδήτου που επιχειρούν οι εκλεκτοί του πλήθους όλων των αποχρώσεων σε υποκαταστάση της Πολιτικής.
Πολιτική είναι η στράτευση τη στιγμή του Αγώνα. Στράτευση σημαίνει στρατιωτική πειθαρχία. Του μυαλού και της δράσης. Την πράττεις όταν πρέπει και την αφήνει όταν και πάλι πρέπει.
Το καλό διάβασμα, τη καλή μουσική, τη καλή παρέα, τα ομαδικά τραγούδια, τα κοινόβια, τα κοινοβούλια και όλα τα άλλα "κοινά", τα θεωρώ συντηρητικά πνευματικών και συναισθηματικών τροφών κατάλληλων και επιθυμητών μόνο για τις στιγμές της ιστορικής ανάπαυσης.
Τις στιγμές της ιστορικής εγρήγορσης είναι η ώρα που ανασηκώνει τα μανίκια η Θεωρία.
Αυτή που βλέπει ότι δεν είναι κοινώς Ορατό.
Αυτή που ξέρει πως ο Μαρξισμος Λενινισμος επέζησε κάποιων αιώνων θεωρητικά ΑΝΙΚΗΤΟΣ.
Ούτε τώρα θα νικηθεί.
Ο σωστός άνθρωπος πιστεύει πάντα στον Άνθρωπο κι αφήνει τους υπόλοιπους να πιστεύουν
σε ότι επιθυμούν χωρίς να αναιρεί ΠΟΤΕ τις θέσεις του και χωρίς να αγκομαχεί για να πείσει.
Ο σωστός κομμουνιστής δεν φυγομαχεί. Φεύγει αλλά ξέρει πότε, που, και με ποιούς θα δόσει κάποια μέρα τον τελικό του αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου