Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

12.2.11

Ακόμη μία λέξη

Διαβάζοντας το άρθρο του αγαπητού Γ.Π. για τον Μίκη,(http://politispittas.blogspot.com/2011/02/666.html) μου ήρθαν στο μυαλό οι συζητήσεις που έγιναν κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο για τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα περί της προστασίας του ασύλου και της απομάκρυνσης των μεταναστών από τη Νομική ήταν πως αυτοί σύρθηκαν με το ζόρι εκεί και χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν κιόλας τι έκαναν με αποτέλεσμα να "εξυπηρετούν" με την κίνηση τους αυτή, την έξαρση του ρατσισμού, τους ακροδεξιούς και τους Χρυσαυγίτες.

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι από το άρθρο πως πρέπει να ερμηνεύσω και τη διολίσθηση του Θεοδωράκη στον πάτο.

Σε κάθε σοβαρό συμβάν, προκειμένου να μην αποδοθούν οι ευθύνες εκεί που πρέπει, εφευρίσκουμε το άλλοθι της "απώλειας εν-συνείδησης". Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο.

Έτσι λοιπόν ο Μίκης σύρθηκε στην ίδρυση της Σπίθας, σύρθηκε στις επαφές με τους Καραμπελιάδες, σύρθηκε στον ακροδεξιό εθνικισμό, σύρθηκε στο REX χωρητικότητας δύο και βάλε χιλιάδων ανθρώπων για να μιλήσει στους θεατές που ήταν όλοι μα όλοι, εγγόνια και δισέγγονα του Πλεύρη και του Γεωργιάδη.

Κατά βάθος δε φταίει.Δεν έχει συνείδηση. Απόδειξη αυτού είναι τα αλλοτινά γεμάτα γήπεδα και τα Τραγούδια της Φωτιάς, το μεγαλειώδες λαϊκό έργο του και η προσφορά του στον κόσμο και στην υπόθεση της αριστεράς.Όταν είχε συνείδηση.

Να τα ξαναπούμε: Τα αλλοτινά γεμάτα γήπεδα, τα Τραγούδια της Κοινωνικής Φωτιάς, το μεγαλειώδες λαϊκό έργο του, η προσφορά του στον κόσμο και στην υπόθεση της αριστεράς.
Όλα αυτά ξεπούλησε ο Μίκης για μια θέση στο Πάνθεον των Ηγετών. Και οι τίμιοι άνθρωποι, φρονώ, πως πρέπει την ιστορία και τις προσωπικές βιογραφίες να τις διαβάζουν με τη σωστή σειρά. Πρώτα η ιστορία μετά οι βιογραφίες.

Ο Μίκης Θεοδωράκης τιμήθηκε από χιλιάδες κόσμου που γέμισε τα γήπεδα, που διέδωσε τα τραγούδια του, που έκανε λαϊκό το έργο του και που τον έχρισε λαϊκό συνθέτη. Η ιστορία είναι γραμμένη στα γήπεδα από τη μεριά της εξέδρας όχι από τη μεριά της σκηνής.

Σπουδαίοι και ισάξιοι με τον Μίκη συνθέτες δημιουργούν χωρίς καμιά αναγνώριση από κανένα. Γι αυτό και δεν τους ξέρουμε. Ο Μίκης τιμήθηκε από το λαό. Και πούλησε. Όχι μόνο τα έργα του.

Οι τίμιοι άνθρωποι, τη ιστορία του «πάτου χωρίς τρύπα» που λέγεται Μίκης Θεοδωράκης οφείλουν να την μεταφέρουν στους μεταγενέστερους ως εξής:

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του χρησιμοποίησε με μαεστρία τη μπαγκέτα καθώς και την ικανότητά του να συμπλέει αναλόγως της εποχής με «τις μάζες».
Αποθεώθηκε από την αριστερά όταν η αριστερά γέμιζε γήπεδα. Τώρα η αριστερά βρίσκεται στο περιθώριο και ο κόσμος βρίσκει κιτς να κάθεται σε βρεγμένες καρέκλες. Τώρα ο λαός μαζεύεται στο REX και φέρει για καλού και για κακού μια σβάστικα κρυμμένη στη τσάντα.
Δεν κατάφερε να γίνει ποτέ ο σπουδαιότερος Έλληνας Πολιτικός Ηγέτης.

από την εξέδρα που εξακολουθεί να υπάρχει και να βρέχεται το ακόλουθο:

Στο παζάρι του ληστή
πούλησα τα δάκρυα μου
κι ηύρα την πόρτα σου κλειστή,
αγάπη, αγάπη, αγάπη μου
πούλησα και την καρδιά μου...

Στο παζάρι του φονιά
σ' έφεραν σαν περιστέρι
Σάββατο βράδυ στις εννιά
και πούλησα, και πούλησα
τα μάτια μου κι αγόρασα μαχαίρι...

Στο παζάρι της αυγής
πούλησα και τη φωνή μου
πήρανε και το αίμα μου,
αγάπη, αγάπη, αγάπη μου
πέτρα της υπομονής μου...

Στα παζάρια όλης της γης
παίξαν ζάρια τη χαρά μου
κι αγάπη μου σ' αγόρασαν
μ' αλυσίδες, μ' αλυσίδες και πληγές
και καρφιά στον ερωτά μου...

8 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Δισδαιμόνα, γράφε συχνότερα...

    Ποιος έκανε παρέα στους πρόσφυγες μες τα τσαντίρια, στο Δασάκι, στη Ξυλοτύμπου...;
    Πως αντέξαμε τη προδοσία και την εισβολή;
    Με Μίκη και Φαραντούρη δε πορευτήκαμε;

    Ακόμα και χθες στη συγκέντρωση στη Λήδρας έπαιζε Μίκης...το τραγούδι του Αντρέα...

    Και σκεφτόμουν...ο Λεντάκης ο Αντρέας στα πολιτικά υστερινά του εγκατέλειψε τον Συνασπισμό και συντάχθηκε με τον Σαμαρά στην λεγόμενη "Πολιτική Άνοιξη", μες τη φωλιά του λύκου...και ο Μίκης λίγο πιο πριν έγινε υπουργός του Μητσοτάκη...

    Είναι τωρινό φαινόμενο η "απώλεια της εν-συνείδησής"; Δεν θυμόμαστε τις θέσεις του για το σχέδιο Ανάν και την ταύτιση του παπαδοπούλειου ΟΧΙ με αυτό της 28ης Οκτωβρίου;

    Είναι χρόνια που διολισθαίνει ο Μίκης...

    Μάνο, Ξυλούρη, Λένον... ευτυχώς πεθάνατε νωρίς...πριν γίνετε Μίκης, Νταλάρας και Μακκάρτνεϋ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχω την εντύπωση πως το σχέδιο για ένα πολιτικό κόμμα με τον ίδιο αρχηγό υπάρχει στο μυαλό του από τα χρόνια του άλλου Αντρέα του Παπανδρέου.

    Πίστευε πως η δημοφιλία του ήταν η απόδειξη πως μπορούσε να ηγηθεί πια και ως πολιτικός. Δεν είναι κι ευκολο να βλέπεις μια λαοθάλασσα να σε λατρεύει...τα παιξε ο άνθρωπος. Είχε και σπουδαίες πολιτικές διασυνδέσεις ο Μίκης να μην ξεχνάμε,που ίσως επηρέασαν προς όξυνση αυτού του καβαλήματος.

    Προσωπικά δε βρίσκω ούτε εύλογο ούτε αξιοπρεπές να τρέχουμε τώρα εμείς να τον δικαιολογούμε. Η δεξιά παίζει και Ξυλούρη αμα λάχει, και το ζήτημα δεν είναι ποιός οικειοποιείτε ποιόν.

    Το ζήτημα είναι, ποιός επιτέλους θα μιλήσει εκ μέρους των δικαιούχων. Ο Μίκης δεν είναι δικαιούχος καμμιάς ιστορίας και καμμιάς αριστεράς.Ακόμη κι αν δεν παραφρονούσε. Φεύγουμε δραστικά από την σωστή οπτική γωνία όταν ξεχνάμε που αρχίζουν και που καταλήγουν τα πράγματα. Αποτελεί,στη δική μου οπτική, επικύνδινο ελιτισμό να ξεχνάμε πως η ιστορία δεν αποτελεί ερμηνευτικό ζήτημα. Είναι ζώσα η ιστορία και το υποκείμενο αυτής δεν είναι οι μεγάλοι άντρες παντός είδους ούτε τα έργα τους. Σήμερα είναι ξεκάθαρο νομίζω πως το βλέμμα πρέπει ναναι στραμένο στον "ανωνυμο πεινασμένο" και όχι στον "επώνυμο μουρλαμένο". Δεν είδα διάθεση κριτικής απ΄αυτή την άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σήμερα είναι ξεκάθαρο νομίζω πως το βλέμμα πρέπει ναναι στραμένο στον "ανωνυμο πεινασμένο" και όχι στον "επώνυμο μουρλαμένο".

    Συμφωνώ απόλυτα, εξού και η μη ενασχόλησή μου με τα τερτίπια του εν λόγω. Θα έπρεπε να είναι τοις πάσει κατανοητό εδώ και χρόνια ότι ο Μίκης είναι, πάνω από όλα ίσως, αυτό που λένε οι Εγγλέζοι "attention whore". Πουλάει τα πάντα για λίγη σημασία.

    Ε, καμιά σημασία λοιπόν. Έχει σαφώς πιο ενδιαφέροντα πράγματα ο κόσμος σήμερα σε ό,τι αφορά την ανώνυμη και μη ιστορικά τεκμηριωμένη ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα γι αυτό τα λέμε. Όχι από ενδιαφέρον για τον ίδιο.Αλλά γιατί, αν δεν τα πούμε, μας τα λένε αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σπίθα, Τιμή, Χρυσή Αυγή;

    του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

    Δεν είχαμε απαίτηση από τον Μίκη Θεοδωράκη να παίζει στα δάχτυλα το διαδίκτυο. Αλλά τουλάχιστον ας ρώταγε προτού προβεί σε δημόσια έκκληση μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της πολιτικής του κίνησης, ζητώντας στους υποστηρικτές του να δουν δυο «εκπληκτικά ντοκουμέντα», τα οποία «κατόρθωσε να προμηθευθεί» και προτείνοντας «οργάνωση ομαδικών προβολών» για τα μέλη της «Σπίθας».

    Το ένα από τα «ντοκουμέντα» (που βέβαια κυκλοφορούν εδώ και καιρό στο You Tube) είναι συνέντευξη ενός από τους πιο ανυπόληπτους Αμερικανούς συνωμοσιολόγους, του ακροδεξιού Alex Jones, πολιτευτή των Ρεπουμπλικάνων, ο οποίος «αποκαλύπτει» ότι η Ενωμένη Ευρώπη είναι δημιούργημα σιωνιστικής και ναζιστικής συνωμοσίας μέσω της λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Και το χειρότερο: το τελευταίο βίντεο που προτείνει ο Μίκης είναι ένα αντισημιτικό και ανοιχτά φασιστικό παραλήρημα, το οποίο έχει συντάξει ένας Χρυσαυγίτης με το ψευδώνυμο Tsiboukas, στο οποίο εμφανίζονται ακόμα και οι Βορειοηπειρώτες ως όργανα των Εβραίων.

    Κάποιος να ενημερώσει τον κ. Θεοδωράκη ότι έμπλεξε με κακές παρέες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λαϊκή ρήση : "ο καθένας ότι κάμνει βρίσκει"

    θα σώσουμε τον Μίκη από τον κακό λύκο τώρα; Τον μπλέξανε τον άνθρωπο. όπως καθόταν κι αγνάντευε την Ακρόπολη, μπήκαν μέσα οι λύκοι ντυμένοι αρνάκια και του τη φέρανε! όχι πως τους φώναξε,μπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βλέπω να παίζει ξύλο ο Καραμπελιάς με τον Βλάση Ρασσιά για το ποιός θα εκφωνήσει τον επικήδειο.

    στην καλύτερη δηλαδή,όπως πάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή