Αν αληθεύει πως ο Φιδέλ εξέφρασε την συμπαράστασή του προς τον Καντάφι,του εύχομαι να γίνουν αποκαϊδια όλα τα γραφτά του και να μείνει ως μόνη μαρτυρία για την εδώ παρουσία του, η ταινία που έκανε γι αυτόν ο Όλιβερ Στόουν!!
Επίσης του εύχομαι, να καταδικαστεί σε επαναληπτική πολύωρη θεάση της ταινίας I am cuba εναλλάξ με την ταινία του Στόουν!
Τρίτον εύχομαι να προοδεύσει αλματικά η επιστήμη για να μάθουμε κι εμείς επιτέλους, από ποιές βλάβες κινδυνεύουν οι διάσημοι ψηλοί στα ενενήντα για να τους αποσύρουμε εγκαιρότερα.
Τέταρτο του εύχομαι να ανάβει τα πούρα και αυτά να σβήνουν ενώ θα βλέπει οράματα με τον Τσε να ξεχαρμανιάζει παρέα με εφτά καυτές κουβανές γύρω του.
Με συντροφικά τρία και σταυρωτά φιλιά!
Ο Κάστρο προφανέστατα δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την σφοδρή ταξικοποίηση των κοινωνιών της περιοχής κάτω από την επίδραση δογμάτων απελευθέρωσης τιμών, κυρίως σε ό,τι αφορά τις τιμές βασικών τροφίμων, που έγινε αθόρυβα υπό τα τύποις "αντι-ιμπεριαλιστικά" καθεστώτα τύπου Καντάφι. Είναι παγιδευμένος (ο Κάστρο) σε ένα εθνικοαπελευθερωτικό αφήγημα με μεγάλη ιστορική αξία και σημασία στην δεκαετία των αντιαποικιοκρατικών αγώνων του 60 και του 70, το οποίο ο Καντάφι έχει εκμεταλλευτεί ίσως όσο κανένας, και το οποίο δεν ε΄χει πλέον ιστορική νομιμότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερα μέσω Μπαντιού κάποια άλλη στιγμή.
Αρα μιλάμε για ειδικό τύπο πολιτικού αλτσχάιμερ, όπου ο ασθενής θυμαται με διαύγεια τις προηγούμενες δεκαετίες της ζωής του αλλά αδυνατεί να αναγνωρίσει αυτό που βρίσκεται κάτω από τη μύτη του.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι επιμένει πως τώρα βρισκόμαστε στο 60.
θέλει και η πολιτική το γιατρό της, καλά τα είπα.
ευπρόσδεκτος ο Μπαντιού εννοείται.
Συγνώμη, εννοούσα "του 50 και του 60".
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ανεβάσω τα σχετικά από Μπαντιού στο RD κάποια στιγμή.
Αυτό το οποίο λες, περί αντιαποικιοκρατικού αφηγήματος και την παγίδευση μέρους της σύγχρονης (λέμε τωρα) αριστεράς σ΄αυτό το αφήγημα είναι άκρως ενδιαφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι άλλη βιβλιογραφία πέρα από Μπαντιού αν υπάρχει είναι επίσης ευπρόσδεκτη.
Σ’ αυτό το αντι-αντιαποικιοκρατικό αφήγημα τω δεκαετιών του ‘50 και του ‘60 είναι πεισματικά και ιδεοληπτικά κολλημένη και η “εθνικοπατριωτική” Αριστερά. Ο Κάστρο [αν ισχύουν τα όσα του αποδίδονται] λειτουργεί, στην προκειμένη περίπτωση όπως τον Θεοδωράκη! Θα ‘χουν και την ίδια ηλικία περίπου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστός ο Ανεφ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ρωτήσω κάτι: πέραν της θεωρίας και των αφηγημάτων, πόσο πιθανό είναι να δούμε και τους αδελφούς Κάστρο σε ρόλο Γκαντάφι, αν ο λαος της Κούβας συμπεριοφερθεί με τρόπο παρόμοιο όπως οι άραβες;
...και ποιος μας λέει ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν το κάνουν ήδη εδώ και χρόνια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κούβα είναι στρατοκρατική-αστυνομοκρατική και οι αντιφρονούντες είναι σε μόνιμη δίωξη.
Έχω την εντύπωση ότι είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά η σύγκριση Κούβας με Λιβύη. Και όχι, δεν θεωρώ ότι θα έκαναν οτιδήποτε παρόμοιο με τον Καντάφι οι αδερφοί Κάστρο. Ούτε ότι έχουν κάνει οτιδήποτε παρόμοιο ως τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος, δεν ξέρω τι σχέση έχει ο Καντάφι, ο οποίος παραληρούσε σήμερα μιλώντας για τον εαυτό του στο αυτοκρατορικό τρίτο πρόσωπο και αποκαλώντας εαυτόν "ιστορία της Λιβύης" με τον μαρξισμό. Αλλά αυτό βέβαια οφείλει να προβληματίσει πρώτα τον ίδιο τον Κάστρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν πέσει το καθεστώς της οικογενειοκρατίας Κάστρο, θα έχουμε περισσότερα να πούμε φίλε Αντώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δυστύχημα στες περιπτώσεις των ανατροπών είναι ότι η εξουσία δεν πέφτει στα χέρια των λαών που βάζουν τη πλάτη τους για την επανάσταση.
Αν δηλαδή πέσουν οι Κάστρο, η Κούβα θα μετατραπεί σε Πουέρτο Ρίκο.
Οι αντιφρονούντες στη Κούβα μισούν τον Κάστρο θανάσιμα αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν να κάνουν τη χώρα τους προτεκτοράτο των ΗΠΑ.
Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν πέφτει το καθεστώς....αλλά ας μην εθελοτυφλούμε...
Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία
διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας
μ' επαναστατική φρασεολογία.
"Οι αντιφρονούντες στη Κούβα μισούν τον Κάστρο θανάσιμα αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν να κάνουν τη χώρα τους προτεκτοράτο των ΗΠΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν πέφτει το καθεστώς....αλλά ας μην εθελοτυφλούμε..."
Πού ακριβώς το έχεις δει αυτό; Μιλάμε για τους ίδιους αντιφρονούντες που οργάνωσαν, μαζί με τις ΗΠΑ την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων το 1961; Για τους ίδιους που πιέσαν επί δεκαετίες τις ΗΠΑ να "τελειώνει" τον Κάστρο; Και, κατά βάση, όταν λέμε "αντιφρονούντες" στην Κούβα ξέρεις για ποια τάξη μιλάμε; Ξέρεις δηλαδή ποιοι ήταν αυτοί που διέφυγαν στις ΗΠΑ μετά την επανάσταση; Γιατί είχε και η Κούβα άρχουσα τάξη πριν την επανάσταση, και δεν ήταν μαύροι καλλιεργητές αυτή.
Σόρι, δεν συμφωνώ καθόλου με όσα γράφεις πιο πάνω, τα βρίσκω αστήρικτα.
Αντώνη, αντιφρονούντες στη Κούβα είναι εδώ και χρόνια η μεγάλη πλειοψηφία ανάμεσα στη νεολαία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι γράφω είναι από προσωπικές εμπειρίες.
Νέε Ελληνοκύπριε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νεολαία είθισται να αμφισβητεί την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και δη όταν τα ίδια πρόσωπα είναι στην εξουσία για δεκάδες χρόνια ασχέτως αν αυτοί ονομάζονται σοσιαλιστές, κομμουνιστές ή χριστιανοδημοκράτες. Όμως έχω κι εγώ την άποψη [ανεξαρτήτως των προσεγγίσεων ή/και τοποθετήσεων] του Κάστρο για τον Καντάφι], ότι μιλάμε για τελείως διαφορετικές καταστάσεις και έχουμε να συγκρίνουμε διαφορετικά ιστορικά και πολιτικά γεγονότα. Πέρα τούτου μου κάνει εντύπωση που πιστώνεις ΟΛΟΥΣ τους αντιφρονούντες με καλές προθέσεις, χωρεί να ψάχνεις ποιοι είναι αυτοί. Και το αν θα γίνει η Κούβα προτεκτοράτο των ΗΠΑ δεν είναι οι ίδιοι που θα το καθορίσουν [κάποιοι πολύ πιθανόν ναι] αλλά τα αμερικανικά συμφέροντα και αυτά της η κουβανικής εμιγκράτσια στες ΗΠΑ ...
Νομίζω πως η αδυναμία να δούμε τα παρόμοια έστω στοιχεία μεταξύ Λιβύης και Κούβας αποτελεί εθελοτυφλία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν πιστώνω όλους τους αντιφρονούντες με καλές προθέσεις, όπως δεν τους αποδίδω ούτε μόνο κακές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνώρισα αρκετούς συνειδητοποιημένους αντικαθεστωτικούς με σοσιαλιστική-αντινεοταξική τοποθέτηση.
Σίγουρα τα καθεστώτα δεν είναι όμοια αλλά θα εκπλαγείτε με την ομοιότητα των συναισθημάτων -ειδικά της νεολαίας- και φαντάζομαι ότι ο κρότος της πτώσης θα είναι επίσης όμοιος.
Κάθε οικογένεια στη Κούβα έχει μέλη της μέσα στην μεταναστευτική κοινότητα, κάθε νέος έχει όνειρό του τη μετανάστευση.
Πάντως εν καλά να συζητήσουμε το θέμα της Κούβας πριν να καταρρεύσει η οικογενειοκρατία του Κάστρο τζιαι όχι ύστερα, σαν μετά Χριστόν προφήτες, όπως κάμνουμε τωρά για τες δικτατορίες της βόρειας Αφρικής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυό τρία πράματα να πω για τα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνευ,
ναι είσαι σωστός όπως είπε και ο Στροβολιώτης, για αυτό εξάλλου και το δικό μου άμεσο ενδιαφέρον, όπως μάλλον σωστά υποψιάστηκες.
Νέε,
όχι, κι εγώ διαφωνώ με την εξομοίωση Κάστρο-Καντάφι και θεωρώ πως είναι ιστορικά αστήρικτη.
Επιπλέον θεωρώ πως είναι μηδενιστική εφόσον διαβάζει την πορεία της κουβανικής επανάστασης μέσα από τα αποτελέσματα της και εντελώς εσωστρεφικά ως προς το όποιο ιδανικό μιας επανάστασης. Οι επαναστάσεις δεν είναι κανενός είδους ιστορικά "απόλυτα", είναι καταγεγραμμένα ιστορικά εγχειρήματα κάτι που τείνει να αγνοεί ο τρόπος που τοποθετήθηκες.
Από την άλλη θα σου αναγνωρίσω σε σχέση με αυτό
πως μιλάς όπως θα μιλούσε ο οποιοσδήποτε θεωρεί εφικτό το ενδεχόμενο μιας θετικής έκβασης αλλά και πάλι, ποιο ήταν το εγχείρημα στη δεδομένη περίπτωση και κάτω από ποιες συνθήκες απέτυχε – εφόσον δεχόμαστε πως απέτυχε. Εδώ κατέρρευσε η Δύση μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, και μια κοινωνία
όπως η κουβανική η οποία «πραξικοπηματικά» σχεδόν κρατήθηκε χωρίς οικονομική
ενίσχυση από το 90 νομίζω πως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί μέσα
από μια θεωρητική ταυτολογία περί δικτατοριών με τη Λιβύη και τον Καντάφι.
Εκπλάγηκα λλίον για να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω ότι συνήθως είσαι καλός στον
«ιστορικό υλισμό» :-)
Δεν κατάλαβα ούτε κι εγώ επίσης που στηρίζεις τη βεβαιότητα πως οι αντιφρονούντες στον Κάστρο δεν επιθυμούν μια Κούβα προτεκτοράτο των ΗΠΑ, ενώ μετά αναφέρεσαι σε μαζικό ρεύμα μετανάστευσης. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα.
Δημιουργείται ένα κενό εδώ – και ένας κίνδυνο να αρχίσουμε εμείς να μιλάμε με όρους του 60. Μετανάστευση ποιών, προς τα πού και προς ποιο «αμερικανικό όνειρο» πλέον.
Το γεγονός πως κάθε οικογένεια έχει ένα μετανάστη είναι απόδειξη για μια τέτοια υπόθεση; Εάν υπάρχει – που υπάρχει – αρνητικό κλίμα γύρω από τον Κάστρο, αυτό μου φαίνεται πως δεν μπορεί να εξισώσει ούτε τους τρόπους που αυτό το κλίμα θα εκδηλωθεί ούτε και τη τελική του στόχευση.
Είναι εντελώς διαφορετικά τα δεδομένα. Η Λιβύη αποτελεί ένα μεγάλο πονοκέφαλο τώρα για τη Δύση. Ο φόβος είναι η Κούβα να αποτελέσει ένα ετοιμοπαράδοτο γεύμα.
Στη Λιβύη θα γίνουν χειρότερα απο ό,τι στην Αίγυπτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κάνατε να προβληματιστώ, σχετικά με τον παραλληλισμό Κάστρο-Καντάφι. Δεν είμαι βέβαιη προς τα πού κλίνω, αλλά thx για το food for thought. Νομίζω εκείνο που σίγουρα ισχύει είναι αυτό που λες Dis, «Αρα μιλάμε για ειδικό τύπο πολιτικού αλτσχάιμερ, όπου ο ασθενής θυμαται με διαύγεια τις προηγούμενες δεκαετίες της ζωής του αλλά αδυνατεί να αναγνωρίσει αυτό που βρίσκεται κάτω από τη μύτη του.»
Χμμμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταρχάς προσπαθώ να βρω που έγραψα ότι εν κατά βάση όμοια τα καθεστώτα Λιβύης -Κούβας αλλά εν το βρίσκω!
Σίγουρα στηρίζονται σε διαφορετικές βάσεις, έχουν άλλες αφετηρίες και διαδρομές...
Έθιξα αυτό που παραδέχεσαι αγαπητή Δις! Ότι δηλαδή το κλίμα γύρω από τους Κάστρο (και το καθεστώς θα έλεγα) είναι από καιρό αρνητικό...
Εμίλησα επίσης για στρατοκρατία-αστυνομοκρατία, για καθεστωτισμό. Για οικογενειοκρατία, για έλλειμμα δημοκρατίας.
Και είναι αρνητικό το κλίμα όχι γιατί οι οικονομικές συνθήκες είναι αυτές που είναι (άλλωστε στην υπόλοιπη Λατινική δεν είναι καλύτερες αλλά μάλλον χειρότερες) αλλά γιατί δεν υπάρχουν δημοκρατικές εναλλακτικές για τις μάζες.
Ο μεταναστευτικός πόθος των κουβανών δείχνει πολλά περισσότερα από μιαν αναζήτηση του αμερικάνικου ονείρου...δείχνει κυρίως κατά τη γνώμη μου την αδυναμία έκφρασης των μαζών.
Aurora
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έκανα παραληλισμό του Καστρο με τον Καντάφι.Αν ο Κάστρο και ο Κανταφι ήταν παράλληλοι δεν θα έστελνα στον πρώτο "συντροφικές κατάρες" για την υποστήριξη του στον δεύτερο. Ακριβώς η απόσταση των δύο, δημιουργησε την έκπληξη και την αντιδραση μου.
Ναι, το σημείο που λες είναι το σημαντικό, η ανάλυση βοηθά στην αυτογνωσία και την κριτική και άρα στον καλύτερο έλλογο κοινωνικό έλεγχο. Αυτό είναι το νόημα, και όχι το να βγάζουμε αντι-δικτατορικά απλουστευτικά μανιφέστα.
Τζαι μεν χάνεσαι!!!
Αγαπητέ μου νεε ελληνοκύπριε,
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ ξέρω πάρα πολύ καλά τι έθιξες! γιατί παρακολουθώ τον σχολιασμό σου και άρα έχω αντίληψη της δικής σου αντιληπτικής ικανότητας.
η συζήτηση έγινε για να διευκρινιστούν σημεία τα οποία ήταν δυσανάγνωστα, και τα οποία, εις την προέκταση τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν τζαι σε μια κάργα νεοφιλελεύθερη αποδόμηση του Καστρο. Κατί για το οποίο, ξέρω, πως δεν είσαι σύμφωνος.
Αρα η κουβέντα έγινε για να τεθούν τα πλαίσια μέσα στα οποία γίνεται η δική μας κριτική και εννοώ τόσο η δική σου όσο και η δική μου.
Νομίζω πως τώρα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη βαση για να σκεφτούμε τις προοπτικές της μετά Καστρο Κούβας.
Όντως πολλές φορές είμαι αρκετά επικριτικός με τα σοσιαλιστικά πειράματα γιατί ακριβώς δεν αποφεύγουν αυτό που υποτίθεται έρχονται να ανατρέψουν, την ολιγαρχία, τον αυταρχισμό, τον αποπροσανατολισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές με "βάλλει στη θέση μου" ο Ανεφ γιατί κρίνω "αστικά" τους "υπαρκτούς" και έχει τη βάση της η κουβέντα αλλά η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη πρέπει βρίσκουν μιαν ανόθευτη στήριξη, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.
Είναι ο μόνος τρόπος ανάγνωσης τους που μπορεί πραγματικά να μα οδηγήσει σε σωστές εκτιμήσεις που να βάλλουν τις βάσεις για τα (νέα)σοσιαλιστικά μας οράματα.