Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκου
Disdaimona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό τραγούδι! Εμπεριέχει όμως μια δόση νοσταλγικής μελαγχολίας [ίσως για πράματα που δεν έγιναν ή για άλλα που δεν ισχύουν πια], κάτι που αναδεικνύεται μέσα από την [συνήθως] παραπονιάρικη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
ΣΕ ευχαριστώ τα μέγιστα!
Υ.Γ.:
Κάποια άλλα ζητήματα που θέλω να θίξω εξ αφορμής της συζήτησης ΜΑΣ στου Aceras, θα προσπαθήσω να το κάμω σε ευθετότερο χρόνο μια και δεν ευκαιρώ τώρα ...
Το τραγούδι σου το αφιέρωσα με αγάπη όπως ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου το αφιέρωσα επίσης γιατί με τις διαφωνιες μας, μου δίνεις "λόγο" να μιλήσω. Να ξέρεις΄ακόμα, πως καταλαβαίνω περισσότερα από όσα λέω, εννοώ για τον χαρακτήρα σου.
Το τραγούδι,δεν έχει καμιά νοσταλγία. Εχει μόνο ένα σοβαρό λόγο γιατί δεν κοιμάμαι τα βράδυα :)