"Πιστεύω,
στην υγρασία της Νύχτας
στ’ αγάλματα που ταξιδεύουν μέρα-νύχτα, μες σε δαπανηρές συσκευασίες
και στα κλειστά παράθυρα, εργοστασίων που απεργούν.
Πιστεύω,
στην λιτανεία των αυτοκινήτων
στα νευρικά σφυρίγματα ενός εγκαταλελειμμένου αστυφύλακα
και στην οσμή από σελίδες των σχολικών βιβλίων.
Πιστεύω,
στις ποιητικές ανθολογίες
στις διαφημίσεις ταυρομαχιών του ‘35
και στα σημάδια του κορμιού σου, που φανερώνουν έρωτα. Τέλος.
Πιστεύω,
στον θάνατο της μνήμης
και στην ανάσταση των επιθυμιών, εν μέσω ρόδων, γιασεμιών και υακίνθων
Και τούτο εγένετο,
Αμήν."
"Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι
Πότε θαρθούνε καινούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε τη βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;"
(«Τα σχόλια του Τρίτου - Μάνος Χατζιδάκις», εκδόσεις «Εξάντας»)
Πόσο μεγάλος ήταν...
ΑπάντησηΔιαγραφή...και πόσο επίμονος στα όνειρα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ εύστοχα, ειδικά το τελευταίο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήπάνω που ήμουν έτοιμος να ανακαλύψω την τασιηνόπιττα(τη μεγαλύτερη σύμπτωση στη μπλογκόσφαιρα!) επειδή είχα περάσει από roadartist πρώτα, βλέπω από κάτω την αναφορά. αριστούργημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαθθυμηθηκα τους "στιχους" σημερα καθως εθωρουν τα νεα για τις απεργιες στην γαλλια..
ΑπάντησηΔιαγραφήτζαι καθως ενοιωθα να διαχεεται εναν αισθημα ελπιδας για διευρυνση..
πριν καμιαν εφτομαδα στην κυπρο σαφως επαιζεν [παλε σαν ελπιδα] το τελευταιο κομματι με τον αποχαιρετισμο "...της βλακειας"...
σημερα ομως παει η αναπροσαρμογη της αρχης..
ελπιζω..
"..στην υγρασία της Νύχτας
...και στα κλειστά παράθυρα, εργοστασίων που απεργούν."
λ.
Είδες πόση δύναμη κρύφκεται μέσα μας όταν δεν λειτουργούμε ως μέρος του εαυτού μας, όπως εκπαιδευτήκαμε να κάμνουμε, αλλά ψυχη τε και σώματι, τζαι σαν άτομα τζαι σαν συστατικό μέρος της συλλογικότητας. Τζαι κάπου νομίζω πως τούτα τα δυο εν αλληλένδετα. Όι νομίζω, κατακρίβειαν έτσι μόνο μπορεί να συμβαίνει. Μια απεργία εν μια δικαίωση ακόμα τζι αν την βλέπεις που την τηλεόραση, τζαι τούτον… προς το παρόν. Γιατί η ζωή έτσι τζ αλλιώς εν ένας αγώνας, αλλά η απελπισία έρχεται όταν ο αγώνας σου αισθάνεσαι πως εν για το τίποτε, όταν εν απλά μια άρνηση, όταν βλέπεις τον μηδενισμό πάνω στο σβέρκο σου τζαι νοιώθεις ηττημένος. Τότε ο αγώνας γίνεται κάτι σαν το προσωπικό μας γινάτι ή σαν την προσωπική μας παραξενιά για τους υπόλοιπους. Βέβαια το σύστημα τζαι ο κλεισμένος στον εαυτό του μικροαστικός τρόπος αντίληψης, θα μας πει πως η παραξενιά είναι να κάμνεις απεργίες αντί να κάθεσαι στο τραπέζι να συναινείς για το «πόσα» κοστίζεις στο σύστημα για να ζήσεις. Ο προσδιορισμός του «πόσα μας κοστίζει μια ζωή» θα μας πουν πως είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήη προσφορά μας στην κοινωνία τζαι πως χωρίς αυτή την συναίνεση η κοινωνία καταρρέει. Για κάποιους ο απεργός εν ο φορέας της διάλυσης τζαι όι της διεύρυνσης.
Χωρίς παραγωγή, λέει, πως θα κινηθεί η οικονομία; Κάτσε εσύ να παράγεις. Να παράγεις τι όμως; Κανένας δεν σου λέει…
Σκέφτου πόσες ιστορικές ανατροπές εζήσαμε στη ζωή μας, είμαστε μέσα σε μιαν εντελώς ρευστή ιστορική κατάσταση συνεχεια. Γι αυτό είμαστε τζαι σε μιαν συνειδησιακή κρίση συνέχεια. Το επιβάλλουν οι συνθήκες, αν δεν θέλεις να μείνεις με το μέρος που αρνείται να αλλάξει. Μπορεί να είμαστε μια τυχερή γενιά ανθρώπων τελικά, τζαι να ζήσουμε τζαι τες ανατροπές που ονειρεφκούμαστε. Ετσι αντιλαμβανομαι εγώ τη δική μας εποχή, όι του σήμερα αλλά αρχίζοντας που πιο πίσω, μετά το 80. Ο 21ο εν θα εν ένας αιώνας απλά δίπλα που τους άλλους. Μπορεί η σήψη του συστήματος τελικά να εν δομική τζαι να εν μοιραία
τζαι η κατάρρευση του, έστω τζι αν εν ενοχλητικό για πολλούς να το λέμε τούτο με το όνομα του. Ή έστω τζι αν μας επιβαρύνει στην τελική να ξέρουμε συνειδητά για πού πάμε. Που τούτο εν μια τεράστια ευθύνη. Ε πως δε θα χάσει η βλακεία; Ενεν στο σιέρι της βλακείας να συγκρατεί τις κοσμοιστορικές αλλαγές. Το σύστημα επενδύει στη βλακεία για να κεδρίζει χρονικό credit αλλά εν αποτελείται μόνο που τη βλακεία ούτε μπορεί να στηριχτεί μόνο πάνω της. Η ζωή έσιει μιαν ωραιότητα στην ωμότητα της γιατί ξεγυμνώνει τζαι την υποκρισία στα καθεαυτό ανθρώπινα, αυτά που λέμε αξίες. Πολλοί νομίζουν πως συμβαίνει το αντίθετο τζαι πως η ωμότητα αποκαλύπτει
το κενό τζαι το μάταιο της ζωής. Όμως εν εν έτσι.
Η ελπίδα εν να φανεί αλλά έχω την αίσθηση πως η μάχη εν να πολλά δύσκολη τζαι δεν μπορεί να νικησει το καλό χωρίς να γίνει τζαι κακό ταυτόχρονα. Νομίζω εν ένας νόμος επιβαλλομενος τζαι που το σύστημα τούτος. Η ανθρωπότητα δεν προχωρά με το σταυρό στο σιέρι. Η αν έμαθε να κρατά σταυρό τότε τον σταυρό της πρέπει να τον κάμει όπλο της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζαι εγώ πιστεφκω πως η Κύπρος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εν να κάμει τες δικές της ιστορικές υπερβάσεις. Μοιραία εν να τες κάμει λόγω της θέσης της. Ετσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση στην Ευρώπη,κάποια στιγμή εν να έρτει τζαι η σειρά μας. Μπορεί για μια φορά η θέση μας να μας ευνοήσει. (;)
Παρόλο ότι εν πολλά ανησυχητική η θέση της εκκλησίας της Κύπρου στα τεκταινόμενα του τόπου, τζαι έτσι θα είναι τζαι αύριο λόγω της οικονομικής της ισχύος. Τούτο μόνο θεωρώ προσωπικά υπερβολικά ανησυχητικό τζαι όι το καθεαυτό εθνικιστικό ρεύμα.
Εξάλλου ξέρουμε το αληθές πρόσωπο του εθνικισμού. Εν ταυτόσημο με τον αριθμό του τραπεζικού του λογαριασμού, τούτοι ούλλοι που σήμερα κόπτονται για την ελληνικότητα της Κύπρου αύριο μπορεί τζαι να την κάνουν τζαι να μας αφήσουν ήσυχους. Ανησυχεί με τζαι η εισροή μεγάλων κεφαλαίων…αλλά εν είμαι καθόλου ειδική για να το αξιολογήσω τούτο, στην προοπτική του.
Τζαι η κατάσταση στην Ελλάδα, όσον τραγικό τζι αν ακούεται τούτο εν μια κατάσταση που είτε θέλουμε είτε δεν θέλουμε επηρεάζει τζαι το δικό μας εσωτερικό κλίμα. Γιατί όπως ξέρεις ο μέσος Κυπραίος εν ενδιαφέρεται ποσώς για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Τωρά η κρίση όμως εν δίπλα μας τζαι περνά την η μάμμα μας. Μπορεί η ιστορία να αποδείξει πως η Ελλάδα εν να ξεπλύνει τα ιστορικά της χρέη τζαι τη δική της εισβολή στην ιστορία μας, με έναν άλλο πιο καθοριστικό τρόπο, τζαι όι εθνικό, από ότι εμείς σήμερα φανταζούμαστε.
Και τούτο εγένετο.
Αμήν!
Νομίζω πως το μεγάλο διακύβευμα της εποχής, σε θεωρητικό επίπεδο είναι η αποσαφήνιση της έννοιας της ελευθερίας ως δυνατότητας. Η μεγάλη μάζα του κόσμου λειτουργεί φοβικά ως προς την πιθανότητα να διαρρήξει το υπάρχον γιατί ενδόμυχα πιστεύει ψευδώς πως προστατεύει το δικαίωμα του στην ελευθερία. Δεν βοηθά και ιδιαίτερα το ιστορικό παράδειγμα της εσσδ το οποίο έτυχε και τυχαίνει και καταχρηστικής παραπληροφόρησης. Στο επίπεδο της θεωρίας αυτό επιτάσσει η δική μας εποχή. Και η λεγόμενη διανόηση, έχει χρέος να ασχοληθεί με αυτήν την αποσαφήνιση και να σταματήσει να ασχολείται τόσο επίμονα με όλα τα επιμέρους. Ως «επιμέρους» κατάσταση που έχει καταστεί η ίδια. Η θεωρία δεν μπορεί να εμμένει στην ιδιότητα της να είναι «η βδέλλα της καθημερινότητας» λέει τζαι ο Φρειδερίκος, με την έννοια της καταγραφής και ερμηνείας του ιστορικά απτού γεγονότος. Η διανόηση άρχισε να μου θυμίζει συντηρητικούς φιλολόγους παλαιάς κοπής, όταν κάνουν ανάλυση του ποιήματος…δυστυχώς και η αριστερή διανόηση αυτό μου θυμίζει. Η διανόηση έπαψε να θυμίζει διανόηση. «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις» λέει και το τραγούδι…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στο επίπεδο της πράξης πρέπει η ροή, το ρευστό του συστήματος να καταγραφεί
ως κίνηση μέσα στην κοινωνία. Αυτή είναι και η έννοια της απεργίας τζαι όι η κατάκτηση ενός «επιμέρους» αποσπασματικού εργατικού δικαιώματος.
:)...
ΑπάντησηΔιαγραφήνασαι καλα ρε δυσδαιμονα - you made my night που λαλουν τζαι οι αμερικανοι...οι τεταρτες εν κουραστικες μερες..αμα ερκομαι που την λευκωσια νοιωθω εναν ειδος οφκιερου...εν εντονη συνηθως η μερα..τζαι υστερα υπαρχει ενα κενο..οϊ πο τζηνα που γεμιζουν με την πραξη αλλα με τζηνα που θελουν να απλωθεις εσωτερικα..
τζαι τουτην την εποχη υπαρχει τζαι μια περιοδικη, γλυτζια, μελαγχολια που παει με το κλιμα..
οποτε ξαφνικα επηρες με αλλου..
..ναι..ο ιστορικος οριζοντας εν το χαμογελο ενος περασματος που παραγει αναποφευκτα η διαλεκτικη του συστηματος..
- γιατι παραγονται τουτοι οι συντηριτικοι σπασμοι στον δυτικο κοσμο; λαλει μου ενας φιλος μου..
- μπορει να εν τζαι η συνειδηση μιας παρακμης..το τελος μιας εποχης;
..εν για τουτον που οι δρομοι του παρισιου ανηκουν οϊ μονο στους γαλλους αλλα σε ελπιδες που εν παγκοσμιες..
εσυνεχιστηκαν λαλει για δευτερη μερα..τζαι εδιευρυνθηκαν οι απεργιες..
συμβολο..της υγρασιας της νυχτας που κυοφορει το πρωι..
ναι..τζαι εγω νομιζω [ειμαι σιουρος;] εν θα εν ο "ιδιος" ο 21ος..αλλα νομιζω εν να εν συνεχεια μια ιστορικης ρηξης/μεταμορφωσης που εξελισσεται..που τα 80 [εγω θα ελαλουν που το 60'σ] κυοφορειται η νεα φαση τουτης της ιστορικης πορειας της νεωτερικης υπονομευσης της ιεραρχιας τζαι της αναδυσης νεων αποσπασματων βιωματος τζαι μειγματων του συλλογικου τζαι ατομικου..
που αμα απλωθουν [τα αναδυομενα τζαι τα κυοφορουμενα] σαν φκιορα στον καμπο της ιστοριας, εν να φαινεται αυτονοητη η μεταμορφωση..
οποτε φυσικα εν παραξενιες μας στα μαθκια του μικροαστικου βλεμματος..ακαταχνωτα..
αν ηταν κατι αλλο ισως να ηταν ανησυχητικο..:)
ατε..τα υπολοιπα..για την εθνικισμο [αυτονοητα συφφωνουμε], για την ελλαδα [σκεφτομαι το που τζαιρον]..παρατζει..
για τους διανουμενους...χμ..
η αληθκια εν οτι ειχα μιαν ιστορικη καχυποψια..αλλα μπορει τζαι να μαλαθκιανισκω τελευταια..
αναποδη πορεια;
εν να το δουμεν σε αλλην διασταυρωση..
λ.
Λινέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν κατάφερα έστω και μια φορά να σου φτιάξω τη διάθεση, τότε μάλλον μέτρησαν τα χρωστούμενα που σου είχα από τον περασμένο μήνα,θυμάσαι,που είχα εγώ μεγάλες εσωτερικές "αναταράξεις" με τα της πολιτικής.
Και τα τρία απανωτά σχόλια που σου άφησα μαλλον αποδεικνύουν πως με κάποιους ανθρώπους καταφέρνω να γλωσσοκοπανώ τζαι διαδικτυακώς. Γιατί live δεν σταματά η γλώσσα μου, άμα υπάρχει έδαφος και θέμα φυσικά. :)
Καλό βράδυ.