Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

12.4.10

Ησυχία στην Αίθουσα…



Σήμερα «έτρεξαν» στο διαδίκτυο θέματα που αφορούσαν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς μέσω προτύπων.

Και σκέφτηκα πως και για τη Γνώση έχουμε πρότυπα.

Προσπαθώ να φανταστώ πως θα έμοιαζε μια πανεπιστημιακή αίθουσα διαλέξεων χωρίς ίχνη του γραπτού λόγου. Ούτε βιβλία, ούτε σημειώσεις, ούτε παραπομπές. Προσπαθώ να φανταστώ στη θέση του «επιβλητικού και δυσνόητου» γραπτού κειμένου/προτύπου τη δυναμική ενός Σαιξπηρικού ή Πλατωνικού διαλόγου και της ζωντανής διάδρασης του λόγου που εκφωνείται και δεν «κλειδώνεται» μέσα στην «κυριαρχία» του παγιωμένου/ορθού λόγου, σαν «ανώτερη εκπαίδευση».

Προσπαθώ να φανταστώ μια ομάδα ακαδημαϊκών να τα λένε μεταξύ τους χωρίς «βιβλία».
Τι να έλεγαν άραγε;…
Προσπαθώ να φανταστώ μια παρέα φοιτητών να τα λένε μεταξύ τους χωρίς βιβλία…μάλλον ονειρεύονται την πρώτη τους έκδοση…κι αυτό κατάντησε--στην καλύτερη, το όνειρο—τώρα ακούω πως ονειρεύονται τη θέση.

Αλλά και η έκδοση τι είναι; Δεν είναι μια «θέση»;

Πόσα από τα βιβλία που διαβάσαμε δεν εγκλώβισαν την ικανότητα μας στη εκπεφρασμένη βίωση του «υπάρχω»;
Και τι σημαίνει «γνώση» αν εγώ πρέπει να μάθω/ενσωματώσω μια γλώσσα γραπτή και μάλιστα βαθμολογημένη! Βαθμολογημένη στο Πανεπιστήμιο αλλά βαθμολογημένη και έξω από αυτό. Διερωτώμαι…πήρε ποτέ βαθμό ο Σαίξπηρ και ακολούθως έγινε κάπου must;

Διάβασα κάπου [δεν θυμάμαι τώρα που, συμβαίνει συχνά] πως σε όλους τους Πλατωνικούς Διαλόγους υπάρχει μόνο μια αναφορά σε γραπτό κείμενο.

Γιατί όλοι οι άνθρωποι ξέρουν και θέλουν να τραγουδούν αλλά δεν ξέρουν και δεν θέλουν να σου πουν κάτι με μια ιστορία; Μήπως φταίνε μόνο οι άνθρωποι, ή η λεγόμενη από-πνευματοποίηση (λλιάξ) της εποχής;

Γιατί όταν τραγουδάμε ή όταν χορεύουμε ή όταν ζωγραφίζουμε κατακλύζεται ο νους από αυτούσια νοήματα [χωρίς ερωτηματικό].

Τα φιλοσοφικά βιβλία ποια γλώσσα μιλάνε όταν σε κάνουν να μη βλέπεις πια το φως;
[όχι μέσα σου, μέσα σου ότι θέλεις βλέπεις, έξω, το φως της μέρας και μέσα στους ανθρώπους βλ. κοινωνία—ναι και όμως! Υπάρχει αυτός ο όρος, υπάρχει και κλάδος-κοινωνιο-λογία—πούντην;]

Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών και ο Κύκλος των Χαμένων Σοφιστών!

Ζωντανά σώματα σημειώσατε χ!
Γλώσσες άπειρες, σφαγή για τη δομικότητα του όρου!

Μέσα στα βιβλία είναι έγκλειστες και κωδικοποιημένες οι σχέσεις εξουσίας.

Υπάρχει και «play list». Ο Χάρυ Πότερ ξεπέρασε σε πωλήσεις τη Βίβλο! (για τον Σαίξπηρ δεν έμαθα)
[ Η Εκκλησία προσπάθησε, εξέδωσε αντι-Ποτερικά βιβλία για την πρωτιά ρε γαμ….
Αλλά ματαίως, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι ακόμα και με τα Θεία ].

Κάτι λέγαμε για σύγχρονη επαναστατική διανόηση…δεν ξέρω αν άντεξε
την ησυχία
μιας
πανεπιστημιακής
αίθουσας.

5 σχόλια:

  1. Δες τι έγραφα πριν κανένα χρόνο:

    "Πόσο φτωχό εργαλείο είναι η γλώσσα! Πόσο ζηλεύω τους μουσικούς! Κάνουν μια με το χέρι τους, κατεβάζουν στα πόδια τους το άπειρο και μέσα σε λίγα μέτρα, με λίγους φθόγγους, εντυπώνουν όλο το εγκόσμιο και απόκοσμο μυστήριο της ζωής χωρίς να χρειαστεί ποτέ να το εξηγήσουν! Η γραμματική είναι μια παγίδα. Διαβάζω αυτά που περιγράφω παραπάνω και έχω την αίσθηση πως συνέβησαν πριν από αιώνες σε κάποιον άλλο και όχι σε μένα. Διηγούμαι περιστατικά, περιγράφω συναισθήματα που είναι τόσο ζωντανά μέσα μου, όσο η καύτρα του τσιγάρου που μόλις τώρα μου έκαψε τα δάχτυλα κι όμως η γλώσσα, η γραμματική, αυτό το μπάσταρδο της λογικής, τα κάνει απόμακρα, απρόσωπα, άψυχα, αδιάφορα!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @demon

    έχεις δίκαιο ότι η γραμματική είναι μια παγίδα-έχεις επίσης δίκαιο πως η μουσική παροντο-ποιεί το νόημα και την ύπαρξη.
    κάνει και κάτι άλλο.την αναδυκνείει την ύπαρξη από ένα "τόπο" άγνωστο και μη βατό σε άλλες γλώσσες. έχει όμως ένα τίμημα. πρέπει να είσαι πιστός στη γλώσσα της αλλιώς θα σε αναγκάσει να "ψευδίσεις"

    είναι όμως βλέπεις και η ποίηση είναι και η φιλοσοφία είναι αυτή η μοναχική κατάβαση και ανάβαση χωρίς την οποία δεν γίνεται.για μένα απλά δεν γίνεται...

    ξέρω όμως που να πάω όποτε χρειάζεται ο μη-χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μια σκέψη που πέρασε και εμένα από το μυαλό μου...αν και δεν πέρασα από πανεπηστίμιο ακόμη...πάντοτε μια διάλεξη με ανοικτή συζήτηση και εισήγηση λόγου με τραβούσε! είναι κάτι αναμφίβολα διαπεραστικό η χρήση της γλώσσας που δεν μπόρουμε να αφήσουμε απλά και αν προσπεράσουμε! πολύ ωραία η σκεψη σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ...τότε αν λογαριάζεις να περάσεις από πανεπιστήμιο, ξέρεις ήδη ποιους καθηγητές να προτιμήσεις! :-)

    γειά και χαίρω πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. σίγουρα θα ξέρω ποιούς να επιλέξω! ανοικτόμυαλος άνθρωπος με τα όλα του είμαι :)
    χάρηκα επίσης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή