Ησυχία στην Αίθουσα…

Σήμερα «έτρεξαν» στο διαδίκτυο θέματα που αφορούσαν τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς μέσω προτύπων.

Και σκέφτηκα πως και για τη Γνώση έχουμε πρότυπα.

Προσπαθώ να φανταστώ πως θα έμοιαζε μια πανεπιστημιακή αίθουσα διαλέξεων χωρίς ίχνη του γραπτού λόγου. Ούτε βιβλία, ούτε σημειώσεις, ούτε παραπομπές. Προσπαθώ να φανταστώ στη θέση του «επιβλητικού και δυσνόητου» γραπτού κειμένου/προτύπου τη δυναμική ενός Σαιξπηρικού ή Πλατωνικού διαλόγου και της ζωντανής διάδρασης του λόγου που εκφωνείται και δεν «κλειδώνεται» μέσα στην «κυριαρχία» του παγιωμένου/ορθού λόγου, σαν «ανώτερη εκπαίδευση».

Προσπαθώ να φανταστώ μια ομάδα ακαδημαϊκών να τα λένε μεταξύ τους χωρίς «βιβλία».
Τι να έλεγαν άραγε;…
Προσπαθώ να φανταστώ μια παρέα φοιτητών να τα λένε μεταξύ τους χωρίς βιβλία…μάλλον ονειρεύονται την πρώτη τους έκδοση…κι αυτό κατάντησε--στην καλύτερη, το όνειρο—τώρα ακούω πως ονειρεύονται τη θέση.

Αλλά και η έκδοση τι είναι; Δεν είναι μια «θέση»;

Πόσα από τα βιβλία που διαβάσαμε δεν εγκλώβισαν την ικανότητα μας στη εκπεφρασμένη βίωση του «υπάρχω»;
Και τι σημαίνει «γνώση» αν εγώ πρέπει να μάθω/ενσωματώσω μια γλώσσα γραπτή και μάλιστα βαθμολογημένη! Βαθμολογημένη στο Πανεπιστήμιο αλλά βαθμολογημένη και έξω από αυτό. Διερωτώμαι…πήρε ποτέ βαθμό ο Σαίξπηρ και ακολούθως έγινε κάπου must;

Διάβασα κάπου [δεν θυμάμαι τώρα που, συμβαίνει συχνά] πως σε όλους τους Πλατωνικούς Διαλόγους υπάρχει μόνο μια αναφορά σε γραπτό κείμενο.

Γιατί όλοι οι άνθρωποι ξέρουν και θέλουν να τραγουδούν αλλά δεν ξέρουν και δεν θέλουν να σου πουν κάτι με μια ιστορία; Μήπως φταίνε μόνο οι άνθρωποι, ή η λεγόμενη από-πνευματοποίηση (λλιάξ) της εποχής;

Γιατί όταν τραγουδάμε ή όταν χορεύουμε ή όταν ζωγραφίζουμε κατακλύζεται ο νους από αυτούσια νοήματα [χωρίς ερωτηματικό].

Τα φιλοσοφικά βιβλία ποια γλώσσα μιλάνε όταν σε κάνουν να μη βλέπεις πια το φως;
[όχι μέσα σου, μέσα σου ότι θέλεις βλέπεις, έξω, το φως της μέρας και μέσα στους ανθρώπους βλ. κοινωνία—ναι και όμως! Υπάρχει αυτός ο όρος, υπάρχει και κλάδος-κοινωνιο-λογία—πούντην;]

Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών και ο Κύκλος των Χαμένων Σοφιστών!

Ζωντανά σώματα σημειώσατε χ!
Γλώσσες άπειρες, σφαγή για τη δομικότητα του όρου!

Μέσα στα βιβλία είναι έγκλειστες και κωδικοποιημένες οι σχέσεις εξουσίας.

Υπάρχει και «play list». Ο Χάρυ Πότερ ξεπέρασε σε πωλήσεις τη Βίβλο! (για τον Σαίξπηρ δεν έμαθα)
[ Η Εκκλησία προσπάθησε, εξέδωσε αντι-Ποτερικά βιβλία για την πρωτιά ρε γαμ….
Αλλά ματαίως, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι ακόμα και με τα Θεία ].

Κάτι λέγαμε για σύγχρονη επαναστατική διανόηση…δεν ξέρω αν άντεξε
την ησυχία
μιας
πανεπιστημιακής
αίθουσας.