Ψήφο στην Αριστερά.

Σημείωμα πρώτο.

Πρώτα ένα σύντομο, αλλά αναγκαίο ιστορικό.

Καταρχήν οι Ευρωεκλογές είναι Βουλευτικές Εκλογές όπως και οι εθνικές βουλευτικές εκλογές χωρίς καμιά απολύτως διαφοροποίηση των κριτηρίων που καθορίζουν την ψήφο του καθενός.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στην ευρύτερη αριστερά εμφανίζεται πέραν από το ΑΚΕΛ μια άλλη εναλλαχτική για αριστερούς πρόταση ( Δρασυ-eylem). Είναι διαφορετικό το πλαίσιο σύστασης της νεοεμφανιζόμενης Ριζοσπαστικής Δικοινοτικής Ομάδας, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά, που η ευρύτερη αριστερά αναζητά μια άλλη πολιτική πρόταση σε εκλογές.

Είχε επαναληφθεί και το 2006, μετά το δημοψήφισμα του 2004, υπό το βάρος των αναδυόμενων παράλληλων εθνικισμών στο νησί, όταν κάποιοι από μας έδωσαν ψήφο διαμαρτυρίας στους ΕΔΗ. Οι ΕΔΗ είχαν συσταθεί με κύριο προσανατολισμό την επίλυση του Κυπριακού. Έκτοτε η πορεία αυτού του πολιτικού σχήματος αλλά και των υποστηρικτών του άλλαξε πολλές φορές χαρακτηριστικά.

Και τότε η επίσημη αριστερά δεν είδε με καλό μάτι τους αριστερούς που στήριξαν Βασιλείου, πριν στεγνώσει το μελάνι των "κατηγοριών" όμως και πριν περάσουν 2 χρόνια, το ΑΚΕΛ και οι ΕΔΗ βρέθηκαν στο ίδιο βάθρο για την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια.

Η μετέπειτα παραίτηση της Πραξούλας από την κυβέρνηση μάλιστα δεν λειτούργησε υπέρ των ΕΔΗ αλλά μάλλον υπερ του ΑΚΕΛ, αν κρίνουμε τα εξής δύο γεγονότα:

1. Το 2013 το ΑΚΕΛ "νεκρανασταίνει" το  ίνδαλμα του Βασιλείου για να εκλέξει τον Σταύρο Μαλά. Κάποιες κακές γλώσσες μάλιστα λένε, πως η σύλληψη της ιδέας για αυτή την πολιτική νεκρανάσταση γεννήθηκε στο Κελλάκι. Η ιδέα απέφερε ένα 42% στο κόμμα. Ποσώς δεν έβλαψε το ΑΚΕΛ νομίζω η εμπειρία των αριστερών από τον κύριο Γιώργο Βασιλείου. ( βεβαια καποιοι από μας που δεν ψήφισαν Μαλά λόγω νεκραναστήσεως του προτύπου Βασιλείου τα ξανακούσαμε. Τα ακούσαμε μια φορά το 2006 που τον στηρίξαμε και τα ακούσαμε και μια δεύτερη το 2013 που δεν στηρίξαμε το φάντασμά του....)

2. Νεκρανάσταση του Βασιλείου με τις ευλογίες πιθανώς και του ίδιου του Βασιλείου επιχείρησε το 2014 και  το ΔΗΣΥ με την υποψηφιότητα της κ. Ρένας Χόπλαρου. Εδώ φαίνεται πως δεν καρποφόρησε όμως το σχέδιο. Γιατί ψηφοφόροι των παλιών ΕΔΗ που τοποθετούνται αριστερά δεν φαίνονται ενθουσιασμένοι με την κ.Χόπλαρου και  δήλωσαν πως δεν επιθυμούν επανάληψη του έργου Πραξούλας - και δεν πρόκειται να δώσουν την ψήφο τους σε γαλαζοαίματες ευρωβουλευτίνες..Η Ρένα δεν πρόκειται να απορροφίσει αριστερό ψηφοφόρο, τζάμπα και οι χιλιάδες στη διαφήμιση.

3. Η ευρύτερη Αριστερά παρουσιάζει ένα κενό....πολύς κόσμος δεν είναι πρόθυμος ούτε να πάει στην κάλπη, ούτε να στηρίξει το ΑΚΕΛ για τους γνωστούς διάφορους λόγους, τόσο της περιρρέουσας των ΜΜΕ κατά του κόμματος όσο και των λαθών του ιδίου του κόμματος.

Σημείωση δεύτερη.

Διαφωνώ προκαταβολικά με την περίπτωση αντιπαράθεσης των δύο κομμάτων δηλαδή του ΑΚΕΛ και του Δρασυ-eylem. Μια πιθανή αντιπαράθεση, όχι μόνο δεν θα βοηθήσει τους ψηφοφόρους να κρίνουν σωστά για την επιλογή τους αλλά δεν θα προσφέρει και τίποτα σε κανένα από τα δύο κόμματα στην τελική.

Τα δύο κόμματα έχουν αρκετά κοινά, παρόλο ότι προσπαθούν να παίξουν διαφορετικά το επικοινωνιακό παιχνίδι. Όμως το επικοινωνιακό παιχνίδι τόσο του ΑΚΕΛ όσο και του Δρασυ-eylem είναι από τα πριν γνωστό για ένα έμπειρο και πολιτικοποιημένο ψηφοφόρο. Το ΑΚΕΛ θα προτάξει τον πατριωτισμό και τη σοβαρότητα του κόμματος, την ανάγκη να μπει φραγμός στην μονοκρατορία που επιδιώκει το ΔΗΣΥ και μια κάποια κριτική στην ΕΕ για τις λεγόμενες πολιτικές της λιτότητας.

Το Δρασυ-eylem θα προτάξει την "πολυχρωμία" τόσο την ιδεολογική όσο και την εθνοτική, την ανάγκη αντίστασης στην μονοκρατορία των νεοφιλελευθέρων και μια κάποια κριτική στην ΕΕ για τις λεγόμενες πολιτικές της λιτότητας.

Στην ουσία καμιά επιλογή δεν είναι ταξική επιλογή. Και κανένας δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον άλλο πως είναι "ταξικότερος", "δικοινοτικότερος" ή "αριστερότερος".

Η ψήφος είτε στον ένα είτε στον άλλο είναι απλά μια κοινωνικο-πολιτική δήλωση. Ότι και να επιλέξει ο καθένας μεταξύ των δύο η πραγματική δύναμη της αριστεράς δεν αλλάζει.

Εξάλλου η Αριστερά στο Ευρωκοινοβούλιο παίρνει μόνο ένα 7%.
Τώρα αν η Δράσυ-eylem προτιμάει καθαρά το ΚΕΑ ενώ το ΑΚΕΛ δεν προτιμά καθαρά το ΚΕΑ δεν μπορεί από μόνο του να καθορίσει το ότιδήποτε για το μέλλον του τόπου ή της Ευρώπης.

Εγώ θα ψηφίσω ΑΚΕΛ.