Το πνεύμα της γερμανικής επίθεσης βασιζόταν, κατά τους χιτλερικούς, στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ, αγαπημένου συνθέτη του Χίτλερ. Για τους ναζί, ο Βάγκνερ αποτέλεσε μια εξιδανίκευση του φασισμού. Η σκοτεινή και μεγαλειώδης μουσική του ήταν συνυφασμένη με τις ιδέες της εκδίκησης, τη λατρεία της φυλής και της δύναμης, οι οποίες επικρατούσαν τότε στην γερμανική κοινωνία. Οι μνημειώδεις όπερες του Βάγκνερ, το πάθος των τιτάνιων έργων του, “Τριστάνος και Ιζόλδη”, “Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν”, “Βαλκυρίες”, “Ζίγκφριντ”, “Το Λυκόφως των Θεών”, όλο αυτό το μεγαλείο της επιτηδευμένης μουσικής επαινούσε τον κόσμο του γερμανικού μύθου. Ο Βάγκνερ συνόδευε τα  θριαμβευτικά σαλπίσματα του Τρίτου Ράιχ, το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε τους λαούς της Ευρώπης και πάτησε στην Ανατολή.
Σοστακόβιτς εναντίον Βάγκνερ.
Ο Σοστακόβιτς δεν μπορεί να μην είχε επίγνωση όλων αυτών των πραγμάτων, και αντιμετώπιζε την γερμανική εισβολή μέσα από το πνεύμα της μουσικής του Βάγκνερ, ως τον φριχτό νικηφόρο βηματισμό των Τευτόνων. Ενσάρκωσε μεγαλοφυώς αυτό το συναίσθημα μέσα στο μουσικό θέμα της εισβολής που διατρέχει όλην την συμφωνία του Λένινγκραντ. Ως απάντηση στην εισβολή, ο Σοστακόβιτς πήρε το θέμα της Πατρίδας, το θέμα του σλαβικού λυρισμού, το οποίο, φτάνοντας σε κατάσταση έκρηξης, γεννά ένα κύμα τόσο μεγάλης δύναμης που ακυρώνει, συνθλίβει και απωθεί την βούληση του Βάγκνερ.
Η Έβδομη συμφωνία είχε τεράστιο αντίκτυπο σ' όλον τον κόσμο αμέσως μετά την πρώτη της εκτέλεση. Ο θρίαμβος ήταν ολοκληρωτικός. Το μουσικό πεδίο μάχης παρέμεινε ρωσικό. Το μεγάλο έργο του Σοστακόβιτς, μαζί με το τραγούδι “Ιερός Πόλεμος”, έγινε σύμβολο του αγώνα και της νίκης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πρωΐ της 16ης Σεπτεμβρίου 1941, ο Ντμίτρι Ντμίτριεβιτς Σοστακόβιτς μίλησε στο ραδιόφωνο του Λένινγκραντ: "Πριν από μία ώρα ολοκλήρωσα την παρτιτούρα των δύο τμημάτων ενός μεγάλου συμφωνικού έργου. Εάν καταφέρω να συνθέσω αυτό το έργο καλά, αν καταφέρω να τελειώσω το τρίτο και το τέταρτο μέρος, τότε αυτό το έργο μπορεί να ονομαστεί Έβδομη Συμφωνία. Γιατί σας το ανακοινώνω;  ρώτησε ο συνθέτης. Για να γνωρίζουν οι ακροατές που μ' ακούν τώρα στο ραδιόφωνο, ότι η πόλη μας συνεχίζει να ζει. Όλοι εμείς βρισκόμαστε στην δική μας στρατιωτική υπηρεσία. Σοβιετικοί μουσικοί, αγαπημένοι μου και πολυάριθμοι συμπολεμιστές μου, φίλοι μου! Να θυμάστε πως η τέχνη μας αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο. Ας υπερασπίσουμε την μουσική μας, ας ζούμε έντιμα κι ας εργαζόμαστε με αφοσίωση..."
Τα πρώτα τρία μέρη της συμφωνίας συντέθηκαν στην οικία Μπενουά, στην λεωφόρο Καμενοοστρόβσκι. Ο Σοστακόβιτς τα ολοκλήρωσε τον Αύγουστο του 1941. Και στις 8 Σεπτεμβρίου άρχισε η πολιορκία της πόλης. "Με πόνο και υπερηφάνεια κοιτούσα την αγαπημένη μου πόλη. Ήταν εκεί, καμμένη από τις πυρκαγιές, δυναμωμένη στις μάχες, δοκιμασμένη από βαθιά πάθη στρατιωτών, και ήταν ακόμη πιο ωραία μες στο σκληρό της μεγαλείο. Πώς να μην αγαπώ αυτή την πόλη, κτισμένη από τον Πέτρο, πώς να μην κηρύξω σ΄ όλο τον κόσμο τη δόξα της, και την ανδρεία των υπερασπιστών της... Η μουσική ήταν το όπλο μου”, έγραψε αργότερα ο συνθέτης.

Ιερός Πόλεμος 1941-1945