Θυμούμαι που επέθανες τα κλάματα που έκαμα...ήταν τζαι οι φίλοι μου οι ΚΚΕδες που με επεριπαίζαν τζαι η Έφη, θυμούμαι, που τους εθύμωνεν..."μην είστε ηλίθιοι ρε, οι Κύπριοι είναι άλλος λαός και δεν ξέρουμε με ποιό τρόπο βιώνουν τον θάνατο..."
Όι πως σε είχα τζαι μες την ψυσιή μου, έτσι μονόχνωτος τζαι τατσίζης που ήσουν. Να μεν πω πως ήσουν τζαι μισογύνης. Πάντως εγώ έκλαψα σε πολλά...ήταν τζαι η ηλικία, ο ρομαντισμός των ιδανικών, το κόμμα σαν το σπίτι μας, ήταν ούλλα. Τζείντην επιστολή που εστείλετε στην επαρχιακή της Λάρνακας να μεν με πάρει ο γιός του στελέχους γιατί ήμουν φτωσιή "αν και από καλή οικογένεια" εν που τότε που σου την εσυγχώρεσα...σιγά πόθα με έπερνε...ακόμα γελούμεν με τον Αντρέα άμα το θυμηθούμεν...για τα άλλα τα σοβαρά, είπαμεν στα κρυφά, πως θα εξηγηθούμεν μετά θάνατον όπως πρέπει στους κομμουνιστές.
Πού να τόξερες στα νειάτα σου, πως η "γραμμή Ζαχαριάδη" για την οποία έκαμες τόσες θυσίες ( που επληρώσαν οι άλλοι, όι εσύ ) θα οδηγούσε με μαθηματικήν ακρίβεια στον Παπαδημούλη...
Γιατί δεν ζεις; Αν εζούσες, οι απόγονοι των εκλεκτών σου, θα σε είχαν σήμερα να χαιδέφκεις τα ξανθά μαλλάκια της Δούρου, όπως έχουν οι εδεκίτες τον Λυσσαρίδη να χαϊδέφκει τα μαλλάκια του Καραμπελιά...Οι πάλαι ποτέ μεγάλοι ηγέτες της Αριστεράς της Κύπρου...εν τζαι του γελασμάτου τα μαυρογέρημα...μπορεί να εν καλύτερα τζαι που επέθανες...
Τί πράμα τούτη η Ιστορία, α.....από αλλού το περιμένεις από αλλού σου έρκεται...που να τόξερες πως τούτον το μαυρογέρημον το δικαστήριο της Ιστορίας υπάρχει...γιατί ποιός το ήξερε; Κανένας δεν το ήξερε, ούτε ποτέ ξέρει κανένας τους ακριβείς νόμους τούντου παράξενου δικαστηρίου...
Έτσι που λέεις Εζεκία....ποτέ δεν ξέρει κανένας πως το μονοπάτι που παρπατά μπορεί να φκάλει σε ότι εμισούσεν κάποτε...μπορεί να το έσιει τζαι η μοίρα της Κύπρου...ορίστε τί επάθαν όλοι οι "αείμνηστοι"...εσύ, ο Τάσσος, ο Βάσος...όλοι στο στρατόπεδο του αλλοτινού εχθρού...
Ελπίζω τζειπάνω που είσαι να εκατάλαβες θκυο πράματα καλύτερα, όπως τα εκαταλάβαμεν τζαι μεις δακάτω...Άτιμο πράμα ο αγώνας Εζεκία, μια δύσκολη υπόθεση. Αλλά η ζωή είναι ωραία. Έν σαν την αποκάλυψη, όχι του Ιωάννη, αλλά του Καρόλου, που ενόμισες πως ήσουν τζαι υπεράνω του κάποτε.
Εν ήσουν. Ήρτεν, εν δαμέ, τζαι θωρεί μας...
Όι πως σε είχα τζαι μες την ψυσιή μου, έτσι μονόχνωτος τζαι τατσίζης που ήσουν. Να μεν πω πως ήσουν τζαι μισογύνης. Πάντως εγώ έκλαψα σε πολλά...ήταν τζαι η ηλικία, ο ρομαντισμός των ιδανικών, το κόμμα σαν το σπίτι μας, ήταν ούλλα. Τζείντην επιστολή που εστείλετε στην επαρχιακή της Λάρνακας να μεν με πάρει ο γιός του στελέχους γιατί ήμουν φτωσιή "αν και από καλή οικογένεια" εν που τότε που σου την εσυγχώρεσα...σιγά πόθα με έπερνε...ακόμα γελούμεν με τον Αντρέα άμα το θυμηθούμεν...για τα άλλα τα σοβαρά, είπαμεν στα κρυφά, πως θα εξηγηθούμεν μετά θάνατον όπως πρέπει στους κομμουνιστές.
Πού να τόξερες στα νειάτα σου, πως η "γραμμή Ζαχαριάδη" για την οποία έκαμες τόσες θυσίες ( που επληρώσαν οι άλλοι, όι εσύ ) θα οδηγούσε με μαθηματικήν ακρίβεια στον Παπαδημούλη...
Γιατί δεν ζεις; Αν εζούσες, οι απόγονοι των εκλεκτών σου, θα σε είχαν σήμερα να χαιδέφκεις τα ξανθά μαλλάκια της Δούρου, όπως έχουν οι εδεκίτες τον Λυσσαρίδη να χαϊδέφκει τα μαλλάκια του Καραμπελιά...Οι πάλαι ποτέ μεγάλοι ηγέτες της Αριστεράς της Κύπρου...εν τζαι του γελασμάτου τα μαυρογέρημα...μπορεί να εν καλύτερα τζαι που επέθανες...
Τί πράμα τούτη η Ιστορία, α.....από αλλού το περιμένεις από αλλού σου έρκεται...που να τόξερες πως τούτον το μαυρογέρημον το δικαστήριο της Ιστορίας υπάρχει...γιατί ποιός το ήξερε; Κανένας δεν το ήξερε, ούτε ποτέ ξέρει κανένας τους ακριβείς νόμους τούντου παράξενου δικαστηρίου...
Έτσι που λέεις Εζεκία....ποτέ δεν ξέρει κανένας πως το μονοπάτι που παρπατά μπορεί να φκάλει σε ότι εμισούσεν κάποτε...μπορεί να το έσιει τζαι η μοίρα της Κύπρου...ορίστε τί επάθαν όλοι οι "αείμνηστοι"...εσύ, ο Τάσσος, ο Βάσος...όλοι στο στρατόπεδο του αλλοτινού εχθρού...
Ελπίζω τζειπάνω που είσαι να εκατάλαβες θκυο πράματα καλύτερα, όπως τα εκαταλάβαμεν τζαι μεις δακάτω...Άτιμο πράμα ο αγώνας Εζεκία, μια δύσκολη υπόθεση. Αλλά η ζωή είναι ωραία. Έν σαν την αποκάλυψη, όχι του Ιωάννη, αλλά του Καρόλου, που ενόμισες πως ήσουν τζαι υπεράνω του κάποτε.
Εν ήσουν. Ήρτεν, εν δαμέ, τζαι θωρεί μας...
Εν αντέχχ... εν'να το πω: http://www.youtube.com/watch?v=fqPA6ml1TqQ
ΑπάντησηΔιαγραφή