τι μας θύμισε το Dies brumalis
«Ο ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ Ή ΑΣΤΙΚΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (εμείς το λέμε radical left Karolos,eimaste anoixtoi stis erminies)
Ένα μέρος της αστικής τάξης ζητάει να γιάνει την κοινωνική αρρώστεια με σκοπό να σταθεροποιήσει την αστική κοινωνία.
Σαυτή την κατηγορία ανήκουν οι οικονομιστές, οι φιλάνθρωποι, οι ανθρωπιστές, οι άνθρωποι που απασχολούνται να καλυτερέψουν τη μοίρα της εργατικής τάξης, οι οργανωτές της αγαθοεργίας, οι προστάτες των ζώων, αυτοί που ιδρύουν εταιρίες για την εγκράτεια, με μια λέξη οι κάθε λογής μεταρρυθμιστές σαλονιού. Και φτάσαν να επεξεργαστούν πλέρια συτήματα αυτού του αστικού σοσιαλισμού.
Ας αναφέρουμε για παράδειγμα τη «φιλοσοφία της αθλιότητας» του Προυντόν
Οι αστοί σοσιαλιστές θέλουν τις συνθήκες ζωής στη σύγχρονη κοινωνία χωρίς τους αγώνες και τους κινδύνους που μοιραία βγαίνουν απαυτή. Θέλουν τη σημερινή κοινωνία, αλλά καθαρισμένη από τα στοιχεία που την επαναστατούν και τη διαλύουν. Θέλουν την αστική τάξη χωρίς το προλεταριάτο. Η αστική τάξη, με το δίκηο της, παρουσιάζει τον κόσμο όπου κυριαρχεί, σαν το καλύτερο κόσμο. Ο αστικός σοσιαλισμός επεξεργάζεται αυτήν την παρηγορητική εικόνα σένα μισό η ολοκληρωμένο σύστημα. Όταν παροτρύνει το προλεταριάτο να πραγματοποιήσει τα συστήματά του και να μπει στη νέα Ιερουσαλήμ, δεν κάνει άλλο τίποτα στο βάθος παρά να το προσκαλεί, να διατηρήσει τη σημερινή κοινωνία, αλλά να απαλλαχτεί από τις εχθρικές αντιλήψεις που έχει γιαυτή την κοινωνία.
Μια άλλη μορφή σοσιαλισμού, λιγότερο συστηματική, αλλά πιο πραχτική, δοκίμασε να αποτρέψει τους εργάτες από κάθε επαναστατικό κίνημα, δείχνοντας τους πως δεν ήταν τούτη ή εκείνη η πολιτική μεταβολή που θα τους ωφελούσε, αλλά μόνο μια μεταβολή στις σχέσεις της υλικής ζωής, στις οικονομικές σχέσεις. Σημειώστε πως με την μεταβολή της υλικής ζωής ο σοσιαλισμός αυτός δεν εννοεί καθόλου την κατάργηση του αστικού καθεστώτος παραγωγής, που μόνο με επανάσταση είναι δυνατή, αλλά μονάχα την πραγματοποίηση διοικητικών μεταρρυθμίσεων πάνω στην ίδια τη βάση αυτού του αστικού καθεστώτος παραγωγής.
Οι μεταρυθμίσεις αυτές, συνεπούμενα, δε θίγουν τις σχέσεις του κεφαλαίου και της μισθωτής δουλειάς αλλά μονάχα, το πολύ πολύ, ελαττώνουν για την αστική τάξη τα έξοδα της κυβέρνησής της και της απλοποιούν την κρατική διαχείριση.
Ο αστικός σοσιαλισμός τότε μόνο παίρνει την άξιά του έκφραση όταν καταντάει μια απλή μορφή ρητορισμού.
Ελεύθερο εμπόριο σε όφελος της εργατικής τάξης! Προστατευτικοί δασμοί σε όφελος της εργατικής τάξης! Φυλακές με κελιά σε όφελος της εργατικής τάξης! Να τι είναι η τελευταία λέξη του αστικού σοσιαλισμού, η μόνη που την έχει πει στα σοβαρά. Γιατί ο αστικός σοσιαλισμός επιμένει απόλυτα σε τούτη δα τη διαβεβαίωση πως οι αστοί είναι αστοί για το χατήρι της εργατικής τάξης.»
Κ. Μάρξ-Φ. Ενγκελς : «Μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος»
(Μετάφραση Μ.Π, Ιούνης 1948)
Ο μαρξισμός μπορεί να πεταχτεί στα σκουπίδια; Μάλλον όχι. Μπορεί να ξεχαστεί σε κανένα μουσείο,υπουργείο,επιτελειο για καμιά 100αρια χρόνια ακόμα...να παιξουν τα παιδάκια κουβαδακια στην δροσερή άμμο μεχρι να ερημώσουν οι παραλίες του κοσμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μαρξιστες μπορουν να πεταχτουν στα σκουπίδια; Εχουν πεταχτει ήδη...σας μιλάμε από τον κάδο των σκουπιδιών...
Ας αρκέψουμεν που τα βασικά:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αστική τάξη ονομάζεται η κοινωνική τάξη η οποία αποτελείται από ανθρώπους που ασχολούνται κυρίως με τον δευτερογενή και τριτογενή τομέα οικονομικής παραγωγής. Η αστική τάξη στη σύγχρονη μορφή της δημιουργήθηκε από τη βιομηχανική επανάσταση του 18ου αιώνα.
Στη σοσιαλιστική ορολογία ο όρος αστική τάξη ταυτίζεται συνήθως με τον όρο μπουρζουαζία, υποδηλώνοντας την άρχουσα τάξη μίας καπιταλιστικής κοινωνίας"
"Η μπουρζουαζία είναι όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκουν κυρίως αστοί και κτηματίες. Ιστορικά, η τάξη της μπουρζουαζίας προέρχεται από την τάξη των εμπόρων του μεσαίωνα, οι οποίοι αντλούσαν εξουσία και επιρροή από την εργασία και τον πλούτο τους, σε αντίθεση με αυτούς των οποίων η εξουσία προερχόταν από την καταγωγή και την κτήση γης. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο όρος περιγράφει την τάξη στην οποία ανήκουν τα μέσα παραγωγής πλούτου[1].
Είναι γαλλική λέξη και προέρχεται από τη λέξη "bourgeois", που σημαίνει "κάτοικος μιας πόλης"[2]. Ο όρος έχει συνήθως αρνητική χροιά και χρησιμοποιείται υποτιμητικά υποδηλώνοντας συντηρητισμό και αντιδραστικότητα".
"Στην Κοινωνιολογία με τον γενικό όρο εργατική τάξη χαρακτηρίζεται το σύνολο των εμμίσθων εργατών μιας κοινωνίας που ο βιοπορισμός τους εξαρτάται από κάποια μορφή οικονομικού συστήματος. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι το σύνολο των εργατών αυτών δεν συμμετέχει ιδιοκτησιακά στα μέσα παραγωγής του συστήματος αλλά και ούτε στη διαχείριση αυτού.
Έτσι τα άτομα που συνιστούν την εργατική τάξη είναι υποχρεωμένα να πωλούν, ή κατά σύγχρονη αντίληψη να νοικιάζουν, την εργατική τους δύναμη, ή τέχνη, στους κατόχους των μέσων παραγωγής του κάθε συστήματος ή στους εκάστοτε διαχειριστές αυτού.
Παρά την απλότητα του παραπάνω ορισμού εντούτοις διάφορες εννοιολογικές ερμηνείες σε συνδυασμό με προβλήματα στατιστικής δεν επιτρέπουν ένα σαφή και συνοπτικό ορισμό. Γενικότερη άποψη, ευρύτερα αποδεκτή, είναι ότι ο όρος καλύπτει την κατώτερη κοινωνική τάξη και ιδιαίτερα εκείνους που δουλεύουν χειρωνακτικά ως ημερομίσθιοι εργάτες, στα πλαίσια μιας περισσότερο βιομηχανικής, πολυμορφικής οικονομίας συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών και εξαρτωμένων προσώπων απ΄ αυτούς. Αλλά και αυτή η άποψη μπορεί να κριθεί επιπόλαιη ή κάπως εν μέρει κυκλική, ή όπως λέγεται ταυτολογική, αφού το ορίζον περιέχει το οριζόμενο.
Οι δυσκολίες γενικά που προκύπτουν είναι αυτές που αντιμετωπίζουν οι κοινωνιολόγοι κατά την έννοια της "κοινωνικής τάξης" που τελικά καταλήγει από ιστορικής άποψης να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των μαρξιστικών κριτικών της κοινωνίας. Επίσης άλλα προβλήματα που ανακύπτουν είναι από άλλους ορισμούς π.χ. "χαμηλά στρώματα" μιας κοινωνίας και η διακίνηση ατόμων προς και από τα στρώματα αυτά με δεδομένο ότι υφίσταται συνεχής εναλλαγή δραστηριοτήτων, π.χ. ένας εργάτης γίνεται εργολάβος, ή ένας τεχνίτης αναλαμβάνει αντιπροσωπεία. Με δεδομένο τη συνεχή αύξηση της τεχνολογίας το φαινόμενο της διακίνησης μεταξύ χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων καθίσταται πλέον διαρκής."
Σχόλιον εμού: ππππεεεεεεεεεεεεεεεεε............
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήαν μη τι άλλο, πριν μπουμεν στην τρυπα μας, μπορει να εκαταφεραμεν να μπουν 5-6 λεξεις στο πολιτικο λεξιλογιο του μπλοκκινγκ της νήσου...διοτι αν θυμουμαι καλα πριν απο κανενα χρόνο, οι λεξεις "ταξεις" και "ταξικος αγώνας" ήταν πολλα ντεμοντε τζαι εν επαρπατουσαν...επρεπε να τα λεμε πιο σοφτ τα πραματα...
τωρα παλε εν παρπατουν...αλλά τι να κάμεις;...ότι νομίζει η πλειοψηφία της αριστερας...εννεν το πιο απλο πραμα να αντισταθεί κανενας στην ιστορική κατρακυλα τζαι μονος του...σκαζεις τζαι αφηνεις τους ειδικους να κάμουν το πολιτικο παιχνιδι που αποφασισαν...ουτε η πρωτη φορα ενι ουτε η τελευταια..
ερμηνεια του πππεεεε....: μεν πιστεφκεις τιποτε χωρίς να το ερευνησεις...αν δεν αντεχεις, κρυψε τζαι σιηφκε...:)
stelios papalangi
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιαν τζαι επιάτε τους ορισμούς δωστε μου τζαι ένα ορισμό για τζίηνος που είναι μισθωτός το πρωί, και το βράδυ ιδιοκτήτης φαστφουντάδικού.
Είχα ένα γνωστό που επαραπονιέτουν μου ότι οι συντεχνείες με την επιμονή στην ΑΤΑ μανιχά νομίζουν ότι "εκερδίσαν" , αφού εδιασφαλίσαν 1.7%ΑΤΑ αλλά εχάσαν τα διπλάσια που επιδόματα που τους εκόψαν (τούτα το πρωί).
Στη Βραδυνή δουλειά δε, άμαν του εζητήσαν οι "ξένοι" κοινωνικές ασφαλίσεις, ελαώθηκεν τζαι ήθέλε να τους τα κόψει που το μισθό.... 800 ευρώ 6 μέρες την εφτομάδα ρε - γιατί εν λία ; στη χώρα του πόσα ήταν να πιάνε ;
καλη περιπτωση τουτη στελιο, εν παρα πολλοι τζεινοι που ε-καμναν θκυο δουλειες, την μιαν ως εργατες τζαι την αλλη ως ...αυτοεργοδοτουμενοι...οποταν εν νομιζω πως μιαν τεθκοιαν περιπτωση εσιεις την επιλογη να την καταταξεις καπου ως "καθαρη" ταξη...το ζητημα βεβαια εν το τι συμβαινει σε περιοδους οπως τουτην δηλαδη που πρωτον πασιν οι "πολυτελειες" των δευτερων δουλειων τζαι δευτερον αλλασουν αρδην τζαι οι συνθηκες της μιας δουλειας...π.χ αμα δεις το προγραμμα που επροτεινεν η κυρία Μερκελ ως συμβιβαστικό προς την νικη Ολαντ ταχα για συνδιασμο της λιτοτητας με την αναπτυξη...προτεινει, χωρίς να αντρεπεται τζιολας, μειωμενες ωρες εργασίας ανασφάλιστης για όλους...
ΑπάντησηΔιαγραφή800 ευρω;;; με τον βασιλεα πρωτα ανηψια λαλει σου η αναπτυξη...εν κανει που εν θα εισαι ανεργος τι παραπονιεσαι...πρεπει να τονωθουν οι επιχειρησεις τζαι οι τραπεζες, λαλει σου, να επενδυσουμε στα μεγαλα κατασκευαστικα εργα -- δωστου υπερκερδη για τες κατασκευαστικες (ασε που βαλλει σιεριν τζαι ξενον εθνικο κεφαλαιο ως αδελφο ευρωπαικό ταχα) -- να μειωσουμεν την εισροή των αλλοδαπων, να κλεισουμεν σιγα σιγα τζαι τα συνορα, να μεν αφηκουμεν καμια συλλογικη συμβαση όρθια...τουτα...
αν εν σωστος ο Μαρξ -- θκυο ενι οι ταξεις στην τελικη τελική...
στο μεσοδιαστημα τα φαινομενα που περιγραφεις, γινουνται αφορμη για ιδεολογικες συγκρουσεις παραπανω τζαι περιπλεκουν τζαι την συνδικαλιστική δραση στην πραξη...διοτι καποιος που πιαννει ενα καλο εισοδημα που θκυο δουλειες νομιζει εν να το πιαννει παντα...επειδη εφκαλεν καλλύτερο φιλλαδιο για το σουβλιτζιτικο του π.χ..
γινουνται επισης αφορμη για πολλες "ερμηνειες"...
800; Εγώ ούτε τόσα εν πιάννω. Το πρώτο πράμα που ερώτησε συνάδελφος μου όταν εξεκίνησε ήταν :''πιερώνουν δαμέ;'' τζιαι ανακουφίστηκε όταν του είπα ναι. Στα μπεργκερ κινγκ που εδούλεφκε επληρώναν τους κάθε 2-3 μήνες. Εφυεν τζιαι ακόμα χρωστούν τους, αφου πρώτα εδώσαν τους ακάλυπτες επιταγές. Το υπουργείο εργασίας, στο οποίο απευθυνθήκαν για παράπονο πριν καιρό, έγραψεν τους στα αρχίδια του. Πραγματικά νίωθω τυχερός μόνο τζιαι μόνο επειδή πληρώνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατι να πιασεις; τι θα τα καμεις; επειδη εκαλομαθαμεν δηλαδη σημαινει πρεπει να συνεχισουμεν να πληρωνουμαστεν; εν ακουσες ότι το καλυτερο δυνατο συστημα εν τουτον εσυ;..:)
ΑπάντησηΔιαγραφή