Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

31.10.11

Για τους 52 μετανάστες απεργούς πείνας



 Από την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011, 52 άνθρωποι, μετανάστες κρατούμενοι (από τους 65 συνολικά) στο μπλοκ 10 των Κεντρικών Φυλακών Κύπρου κατέρχονται σε απεργία πείνας ως έσχατο μέτρο πίεσης για διεκδίκηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους. Έχουν ήδη στείλει γράμμα γνωστοποίησης των αιτημάτων τους στο Υπουργείο Εσωτερικών, Επίτροπο Διοικήσεως, Κίνηση.Ισότητας.Στήριξης.Αλλοδαπών, Future World Center και U.N.H.C.R.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ποινικοί κρατούμενοι. Δεν έχουν κάνει κανένα έγκλημα πέραν την  λήξη της άδειας διαμονής τους. Οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται με σκοπό την απέλαση τους χωρίς να έχουν δικαστεί από κανένα δικαστήριο και χωρίς να έχουν τηρηθεί οι διαδικασιές που ορίζει η ευρωπαική οδηγία 115/2008. Π.χ. κρατούνται άνθρωποι πολύ πέραν των 6 μηνών που ορίζει ως ανώτατο όριο η οδηγία 115/2008 και το οποίο αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο στις 18/1/2011 και στις 20/1/2011.

Η κρισιμότητα της κατάστασης τους αντικατοπτρίζεται στο γεγονός οτι υπήρξαν αλλεπάλληλες απόπειρες αυτοκτονίας με αποτέλεσμα μερικοί εξ αυτών να βρίσκονται σήμερα σε κρίσιμη κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.
Ζητούμε την άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Υπογράφουν

(Α)ΔΕΣΠΟΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
adespotoisyntrofoi.wordpress.com

ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση
antartescy.blogspot.com                                     

Οργάνωση Ελευθεριακών Κομμουνιστών
rojanegra.blogspot.com

Σύντροφοι/συντρόφισσες


Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ


30.10.11

Νέο Νόμπελ Κοινωνιολογίας στον Κύπριο που ανακάλυψε το καινούριο κοινωνικο/οικονομικό σύστημα!

Η ανάκτηση της εξουσίας από το λαό και το έθνος


Η οικονομική κρίση είναι στην ουσία κρίση του σοσιαλκαπιταλιστικού συστήματος . 
Η συμπαιγνία τραπεζιτών και πολιτικού κατεστημένου δημιούργησε τεράστια εθνικά και κοινωνικά προβλήματα. Το γεγονός αυτό διαταράσσει την «ιδεολογική ηρεμία» που επεβλήθη μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Το οικοδόμημα που θέλει τους λαούς να αποδέχονται τη μοίρα τους κάτω από τους τρούλους του καλού θεού και των αντιπροσώπων του , των τοκογλύφων και των πολιτικών εντολοδόχων τους μετά της καλής κοινωνίας των παροικούντων του συστήματος , αρχίζει να τρέμει από τα θεμέλια του.
Ο θεός , ο τραπεζίτης , ο πολιτικός και η σχέση ανάμεσα τους ,μαζί με το υπηρετικό προσωπικό τους, αρχίζουν να αποκαλύπτονται στη συνείδηση της Δύσης ως μορφές μιας απεχθούς τυραννίας, ένα πελώριο ψέμα ριζωμένο στις εξουσιαστικές δομές της κοινωνίας.
Έτσι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε ένα σταυροδρόμι . Ή θα επιλέξει το δρόμο της υποταγής και του φτιασιδώματος του τυραννικού συστήματος ώστε να γίνει υποφερτό ή θα πάρει το δρόμο της επανάστασης.
Ο δρόμος της επανάστασης δεν είναι μια εύκολη υπόθεση , μια εύκολη επιλογή που θα προκύψει τυχαία μέσα από τις παραληρούσες συνάξεις αγανακτισμένων που δεν έχουν τίποτα να προτείνουν εκτός από την αλλαγή των προσώπων στο θλιβερό θέατρο της εξουσίας . Η επανάσταση είναι πράξη εσωτερικής ανατροπής των θεμελίων της εξωτερικής τυραννίας. Αν οι μορφές της τυραννίας καταρρεύσουν στη συνείδηση , τότε η επανάσταση στη πράξη θα είναι η πραγμάτωση της εσωτερικής απελευθέρωσης σε πολιτικο-κοινωνικό πεδίο.
Η αμφισβήτηση των ερεισμάτων της τυραννίας , εντός μας , είναι η θεμελιώδης επαναστατική πράξη. 
Με αυτό τον τρόπο η τωρινή οικονομική κρίση θα εμβαθυνθεί και θα μετατραπεί σε συνειδησιακή και πολιτική σύγκρουση με το σύστημα , τις αξίες του και τις δομές του, με ένα και μοναδικό στόχο. Την ανάκτηση της εξουσίας από το λαό .
Η ζωή είναι μια ατελεύτητη μάχη που παράγεται μέσα από την βούληση εξουσίας που η φύση προίκισε κάθε ζωντανό οργανισμό. Ότι συνιστά απώλεια εξουσίας είναι το απόλυτο κακό για τη βούληση της ζωής. Οι αξίες και οι αλήθειες και οι θεσμοί έχουν νόημα εφόσον εκφράζουν την βούληση της ζωής και της εξουσίας των ατομικών και συλλογικών (εθνικών)οντοτήτων που η ίδια η φύση στην ιστορική της πορεία , δημιούργησε.
Σε ενάντια περίπτωση, το γκρέμισμα αυτών των συμβάσεων που κατά συγκυρία επικρατούν και όχι κατά φύσιν , είναι το πρωταρχικό καθήκον της ζωής.

Λουκάς Σταύρου αυτοπροσώπως, ο οποίος "... Μέσα απο τους δρόμους και τα αδιέξοδα της φιλοσοφίας διδάσκεται την ελευθερία και αντλεί δύναμη στον αγώνα κατά του σκοταδισμού και της τυραννίας".


ανάψετε κανένα φως...
Πόλυ εσύ βλέπεις;...
Λέτε ο Λουκάς να είναι κρυπτο αναρχοαυτόνομος και να μην το ξέρει;
Όντως ζούμε στην εποχή των ύποπτων συγκλίσεων..

29.10.11

Ευχή

Ελπίζω το ΚΚΕ να μην είναι τόσο σταλινικό όσο φημολογείται πως είναι και να μη ελέγχει εξονυχιστικά τον κυπριακό τύπο.

28.10.11

27.10.11

Στον παλιό δρόμο

αφιερωμένο στην Aurora

Στον παλιό δρόμο

Ένα θηρίο έφαγε την αγαπημένη μου. Είχαμε βγει περίπατο όπως πάντα, είχαμε δει και το σπίτι  με τους μαιάνδρους κι άρχισε να ψιλοβρέχει. Τότε βγήκε ένας σαλτιμπάγκος ντυμένος χρώματα παρδαλά να κάνει τούμπες και να γελάει μέσα στο δρόμο κι ούτε που ζητούσε χρήματα καθόλου. Πιο πέρα ένας άνθρωπος  έπαιζε βιολί κοιτώντας κάτι παράξενα κόκκινα σύννεφα στον ουρανό.
Κι όταν δυνάμωσε η βροχή γίναν πολλά αυλάκια με νερό και παρασέρναν το αίμα.

Μίλτος Σαχτούρης

25.10.11

Είμαστε ήδη σε άλλη εποχή


Η Κύπρος νομίζει πως χρειάζεται ένα εθνάρχη. Κάποιον που θα ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα απαξίωσης του Δημήτρη Χριστόφια, που θα ενταφιάσει τις συνομιλίες για το κυπριακό, που ταυτίζεται με τη δεξιά για τα ζητήματα της οικονομίας, που καλύπτει τους εθνικούς ρομαντισμούς των εδεκιτών, που είναι το καμάρι της χωραϊτικης πλουτοχωρκατοσύνης, που είναι αρεστός τόσο στην Παναγιά όσο και στο Παραλίμνι, που έχει αδερφό λεβέντη, που είναι νομικός, που μπορεί να ικανοποιήσει ακόμη και «αριστερούς» νέας γενιάς με μηδενική πολιτική αντίληψη.

Ξέρει καλά αγγλικά  είναι σικάτος και εκατομμυριούχος.

«Και νεκρός νικούσε».

Η δημαρχία της Λευκωσίας θα είναι το πρώτο επίσημο χαλί για τον επόμενο πρόεδρο της κυπριακής δημοκρατίας.

Και η κύπρος θα ζήσει στιγμές εθνικής αναγεννήσεως ξανά.

Έχει ανάγκη αυτός ο τόπος από ένα ακόμα κύμα μαζικής παράκρουσης και ψευδαισθήσεων. Αλλά το θέλει σε γερή δόση. Στη δόση της προεδρίας ενός σικάτου εθνάρχη. Δεν αποκλείω ο Νικολάκης να προσεγγίσει τα ποσοστά Μακαρίου στην εκλογή του.

«Και νεκρός νικούσε»

Το ακελ δεν έχει πια να κερδίσει τίποτα από κανένα χώρο. Μόνο θα χάσει εκλογικά ποσοστά αν πάει στα τυφλά ή αν δεν ελέγξει τις διαρροές στο εσωτερικό του.

Ως η απατημένη σύζυγος θα δει και τα εξώγαμα εκτός από την απιστία.

Οι πρώην ακελικοί, αυτοί που φλερτάρουν τόσο ανόητα με τους Κουβέληδες θα λάβουν μέρος ενεργά στο πανηγύρι αυτό. Αντιπολιτευόμενοι το ήδη στημένο συνοικέσιο αλλά χωρίς ελπίδα και χωρίς θέση πια. Άλλο ένα μόρφωμα στο ποτάμι και στην πολιτική αχρηστία.

Ο "χώρος" θα ψάχνει άλλη τρύπα να ονειρευτεί την ελευθερία που ποτέ δεν κατάλαβε.

Η επανενωτική δεξιά θα αρκεστεί στην αυταρέσκεια της που της αρκεί για να μασκαρεύται και να κυκλοφορεί με αναμασημένες δικές της ψευδαισθήσεις.

Και η αριστερά θα ξεχάσει οριστικά το μύθο της ισχύος του κοινοβουλευτικού και πολιτικού της κεντρικού ρόλου.

Είμαστε ήδη σε μια άλλη εποχή.

Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο λίγο θα διαρκέσει το τραυματικό τέλος μιας εποχής που δεν μας έμαθε επαρκώς τι μπορεί να μας περιμένει την επόμενη μέρα.

Let's Groove again






24.10.11

Άλλο Τάκης, άλλο Τάκη κι άλλο το κακό συναπάντημα


Ανακοίνωση του Δικτύου Περιεκτικής Δημοκρατίας για τις επιθέσεις ενάντια στο ΚΚΕ




Το Δίκτυο μας καταδικάζει απερίφραστα τη φασίζουσα συντονισμένη επίθεση μερικών δεκάδων οργανωμένων ανεγκέφαλων (στην «καλή» περίπτωση) ενάντια στο μπλοκ του ΠΑΜΕ που περιφρουρούσε το σημαντικότατο εκείνο κομμάτι του λαού που ενσωματώνεται στους κόλπους του, και το οποίο ειρηνικά επέλεξε να περικυκλώσει τη Βουλή. Και μιλάμε για την «καλή περίπτωση» γιατί δεν αποκλείεται βέβαια αυτοί που επιτέθηκαν (ή κάποιοι από αυτούς) να είναι παρακρατικοί. Δεδομένου όμως ότι, αντί να δούμε τις διάφορες «αντιεξουσιαστικές» οργανώσεις να καταδικάζουν την αποτρόπαια αυτή πράξη, την εγκωμιάζουν κιόλας στα Ιντιμίντια και αλλού, και ήδη οι επιθέσεις κατά του ΚΚΕ πολλαπλασιάζονται σε όλη τη χώρα, θα επικεντρωθούμε στους δήθεν αυτούς «αναρχικούς».



Αρχικά, η «περικύκλωση της Βουλής» από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν σήμαινε βέβαια την «περιφρούρηση της Βουλής», όπως άθλια υποστήριξαν κάποιοι ύποπτοι μηχανισμοί για να εξευτελίσουν το ΚΚΕ, και ο ισχυρισμός αυτός αναπαράχθηκε άμεσα (και ομοιόμορφα) στη συνέχεια από τα Ιντιμίντια και γνωστές οργανώσεις της εκφυλισμένης «Αριστεράς». Δηλαδή της «Αριστεράς» (κρατικιστικής και «ελευθεριακής»), η οποία πρωτοστατεί στην υποστήριξη των Νατοϊκών «επαναστατών» στη Λιβύη, Συρία και Ιράν (και επομένως σε όλες τις σημερινές εγκληματικές εκστρατείες της υπερεθνικής και της Σιωνιστικής ελίτ για την επιβολή πελατειακών καθεστώτων), αλλά και στην παραπλάνηση του Ελληνικού λαού για τις πραγματικές αιτίες της σημερινής καταστροφικής κρίσης, για την οποία αποφασιστικό ρόλο έχει παίξει η ένταξη μας στην ΕΕ/Ευρωζώνη. 

Οι οργανώσεις αυτές της εκφυλισμένης «Αριστεράς» συστηματικά αποπροσανατολίζουν δυνητικά αντισυστημικά σκεπτόμενο κόσμο, είτε σε lifestyle αγώνες για ατομικά δικαιώματα, είτε στην υιοθέτηση «υπερεπαναστατικών» ρητορικών στόχων που δεν στηρίζονται σε καμιά ανάλυση για τις πραγματικές δυνατότητες του λαϊκού κινήματος αυτή τη στιγμή. Πρόκειται δηλαδή για μια μια ανέξοδη «αντεξουσία» που καταφέρνει παράλληλα να τα έχει καλά με το πιο αντιδραστικό κομμάτι της «Αριστεράς», αλλά και τον «ριζοσπαστικό» «πατριωτικό χώρο» (Καζάκης κ.λπ.). Δεν είναι όμως τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι «αριστεροί» και «ελευθεριακοί» που ανήκουν στην εκφυλισμένη αυτή «Αριστερά», δεν θέτουν ποτέ θέμα άμεσης εξόδου της χώρας από την ΕΕ, που είναι αναγκαία (αλλά όχι και επαρκής) συνθήκη για την έξοδο από την κρίση . Σε όλα αυτά τα κρίσιμα θέματα επομένως (πόλεμοι, ΕΕ), η εκφυλισμένη «Αριστερά», όχι τυχαία, συμπλέει απόλυτα με  τις θέσεις της υπερεθνικής και της ντόπιας ελίτ. 

Μπορεί, επομένως, με το ΚΚΕ να έχουμε θεμελιακές διαφωνίες για την απελευθερωτική κοινωνία, και την τακτική και στρατηγική μετάβασης σε αυτή, αλλά εκτιμούμε ως γνήσια αντισυστημικές (αντίθετα με τις παραδοχές και θέσεις της εκφυλισμένης «Αριστεράς») τις θέσεις του για τα παραπάνω θέματα, και ιδιαίτερα για την ΕΕ. Και είναι αρχή απαράβατη για μια πραγματικά αντισυστημική οργάνωση να μη διαστρεβλώνει κατά παρόμοιο «ασφαλίτικο» τρόπο τη δράση άλλου, επίσης πραγματικά αντισυστημικού κομματιού του λαϊκού κινήματος, ακόμη και αν διαφωνεί με συγκεκριμένες τακτικές και δραστηριότητες του. Ιδιαίτερα όταν αυτό το κομμάτι έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κόμμα, του οποίου τα μέλη έχουν χύσει περισσότερο αίμα για μια «άλλη Ελλάδα» (όπως την έβλεπαν αυτά), από οποιοδήποτε άλλο δήθεν ή πραγματικό αντισυστημικό κόμμα ή οργάνωση στον κρατικοσοσιαλιστικό και ελευθεριακό χώρο.

Αλλά ας έρθουμε στα συγκεκριμένα γεγονότα. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα άτομα που προέβησαν στη λυσσώδη επίθεση μέσα σε συγκεντρωμένους διαδηλωτές με μάρμαρα και μολότοφ ενάντια σε πλήθος άοπλου, αλλά και κάποιου (σωστά) αμυντικά οπλισμένου, κόσμου του ΠΑΜΕ, θεωρούν τους εαυτούς τους αναρχικούς, ποια σχέση έχει η επίθεση αυτή εναντίον συνδιαδηλωτών και μάλιστα εν ώρα μάχης και ενώ τα ΜΑΤ καραδοκούσαν λίγο πιο κάτω, με τον αναρχισμό; Μόνο άκρως ετερόνομα υποκείμενα που εκπαιδεύονται αποκλειστικά με τσιτάτα του 19ου αιώνα, χωρίς να έχουν ιδέα από το αντισυστημικό πρόταγμα πίσω απ’ αυτά των κλασικών του αναρχισμού ή, χειρότερα, από σύγχρονους «αναρχικούς» τύπου Τσόμσκι, Άλμπερτ κ.α. καθώς και «δοξασμένους» (από το σύστημα) θεωρητικούς της… ψυχαναλυτικής «Αυτονομίας», δεν θα αντιλαμβάνονταν ότι δε ζούμε σε… κομουνιστικό καθεστώς και επομένως ο εχθρός δεν είναι οι κομουνιστές. Ιδιαίτερα μάλιστα  τη στιγμή που το ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου και η κατάλυση ακόμη και της ελάχιστης οικονομικής κυριαρχίας της χώρας που είχε το αστικό Κράτος, κάνει καθήκον κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου την προσπάθεια απαλλοτρίωσης του σταδιακά ληστευόμενου αυτού κοινωνικού πλούτου από τις ξένες και ντόπιες ελίτ, και όταν στον αγώνα αυτό πρωτοστατεί το ΚΚΕ. 

Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να έχουμε με το ΚΚΕ, για κάθε πραγματικό αντισυστημικό αγωνιστή, είτε ανήκει στον κρατικιστικό σοσιαλισμό, είτε στον ελευθεριακό και την ΠΔ, το ΚΚΕ είναι σύμμαχος στον αγώνα αυτό και όχι αντίπαλος.

Και αυτό, σε αντίθεση με την παντελή έλλειψη προτάγματος των περισσότερων αναρχικών, οι οποίοι ακόμα και μετά την ιστορική ευκαιρία του Δεκέμβρη του '08, όπου πράγματι δημιουργήθηκαν εξεγερσιακές συνθήκες «από τα κάτω», αυτοί επέλεξαν να παραμείνουν βολικά προσκολλημένοι στα ευτελισμένα από την μονότονη και ανούσια ανακύκλωση, τσιτάτα τους, που όλως τυχαίως ακούγονται αρεστά σε όλους, (περί «Κράτους, αφεντικών και Κεφαλαίου» και «αυτοδιαχείρισης» για την αυτοδιαχείριση), χάνοντας έτσι την ευκαιρία να μεταδώσουν κοινωνικά την εμπειρία τους, αφού δεν τόλμησαν, όχι απλά να υιοθετήσουν, αλλά ούτε καν να προσεγγίσουν θεωρητικά, κάποιο συνολικό πρόταγμα που θα ανανέωνε ριζικά το αναρχικό κίνημα.

Είναι φανερό ότι σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε απλά, όπως τον 19ο και τον 20ο αιώνα, ένα κρατικό σύστημα και μια σχετικά κλειστή καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, που τ’ αντιμετωπίζουμε απλά με το δίπτυχο «κάτω το Κράτος, κάτω ο Καπιταλισμός». Σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα διεθνοποιημένο σύστημα, το οποίο απειλεί με νέο Μεσαίωνα οριζόντια τον λαό και όλες τις ετεροκαθοριζόμενες κοινωνικές του ομάδες, με τους δοσίλογους εκτελεστές του, τους εγκάθετους στην ντόπια κοινοβουλευτική Χούντα, αλλά και τους συμπράττοντες  βολεμένους «ακτιβιστές» της ΕΕ και των ατομικών δικαιωμάτων στην εκφυλισμένη «Αριστερά» (κρατικιστική και «ελευθεριακή»). 

Για καθέναν, λοιπόν, που δεν βλέπει αποκλειστικά με τις προκαταλήψεις των «κοινωνικών του φίλων» ή δεν ενστερνίζεται τη γκεμπε
λική προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ, και των δήθεν εναλλακτικών μέσων όπως το Ιντιμίντια, το ΚΚ είναι η μόνη εναπομείνασα ισχυρή δύναμη σε όλη την Ευρώπη που αμφισβητεί με συνέπεια και χωρίς μισόλογα την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και στους υπερεθνικούς συστημικούς θεσμούς εξουσίας (ΝΑΤΟ κ.λπ,) σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και το παρακλάδι της στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις αναρχικές οργανώσεις που δεν ασχολούνται καν με την ΕΕ, νομίζοντας ότι στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης αρκεί να λες «κάτω το Κράτος και το Κεφάλαιο»!.

Πρόκειται δηλαδή για ένα κόμμα που αμφισβητεί στην πράξη και με τη δική του στρατηγική την πεμπτουσία του συστήματος στη χώρα μας. Η στρατηγική αυτή είναι σε πλήρη αντίθεση με την ανύπαρκτη πλέον στρατηγική των μεταμοντέρνων εξεγερσιακών «αναρχικών», και δεν συνίσταται απλά στην αύξηση της εκλογικής του δύναμης, όπως παπαγαλίζουν νυχθημερόν τα κυρίαρχα και «εναλλακτικά» ΜΜΕ, τα οποία ακολουθούν και οι χρήσιμοι («αναρχικοί») ανόητοι.

Μόνο ετερόνομα μυαλά (στην καλύτερη  περίπτωση) θα μιλούσαν για «παρεμπόδιση» να προσεγγίσουν τη Βουλή ως το αίτιο για τη βάρβαρη επίθεση. Ας υποθέσουμε, στην «καλή περίπτωση», ότι υπήρξε κάποια έστω συλλογική διαδικασία –μέσω συνήθως της «αμεσοδημοκρατικότατης» ομοφωνίας και άλλων διαδικασιών που αποκλείουν τους περισσότερους-, με την οποία λήφθηκε η «απόφαση» της επίθεσης, και δεν λήφθηκε απευθείας με συνοπτικές «διαδικασίες» μέσα από παράλληλους μονολόγους σε... ναούς δήθεν «εναλλακτικής» ενημέρωσης, όπως τα Ιντιμίντια. Αποτελεί (στην «καλή» περίπτωση) έκφραση ολοκληρωτικής νοοτροπίας να απαιτούν 2-3 εκατοντάδες κουκουλοφόροι (δεν καταδικάζουμε βέβαια την κουκούλα σαν μέσο προστασίας της ταυτότητας των διαδηλωτών από τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά όταν χρησιμοποιούνται κατά συνδιαδηλωτών είναι άκρως ύποπτες),  να εισέλθουν στο μπλοκ του (απολύτως γνωστού για την αυστηρή περιφρούρηση του) ΠΑΜΕ, το οποίο κατά τα φαινόμενα είχε συγκεντρώσει στο μπλοκ του δεκάδες χιλιάδες λαού. Και αυτό, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία πραγματικά κινηματική διαβούλευση (εκτός και αν τα Ιντιμίντια κ.λπ. που προλείαναν με φασίζουσες προκλήσεις εδώ και μέρες το έδαφος για επιθέσεις κατά του ΚΚΕ θεωρούνται μέρος του αντισυστημικού κινήματος για τους «αναρχικούς» αυτούς!) και χωρίς να έχει προηγηθεί  κανένα κάλεσμα (ακόμα και για τους «γνωρίζοντες»), καμία ευρύτερη κινηματική συζήτηση για το πώς θα χειρίζονταν τη στάση τους απέναντι στην ανταγωνιστική τακτική του ΠΑΜΕ, που ήταν απόλυτα αναμενόμενο ότι θα κατέκλυζε τον χώρο γύρω από τη Βουλή.

Πρόκειται δηλαδή για άτομα ή «ομάδες» ψευτο-πρωτοποριών που έχουν χάσει κάθε θεωρητική επαφή με την ιστορική παράδοση του ελευθεριακού σοσιαλισμού, αλλά και κινηματικά αποτελούν ελάχιστη δύναμη, ενώ καμία συλλογικότητα τους (αν υπάρχει!) δεν τόλμησε να αναλάβει τις ευθύνες για την επίθεση. Και αυτό, ενώ είχαν στο πολύ πρόσφατο παρελθόν πολλές φορές την ευκαιρία να μπουν «ελεύθερα» στη Βουλή αν πραγματικά αυτό ήθελαν, μετά τις γενικά ανώδυνες (συγκρουσιακά) πορείες του ΠΑΜΕ που τελείωναν κατά τη 1 η ώρα, αλλά ούτε κατά διάνοια δεν «τόλμησαν», παρότι σκίζουν σήμερα τα εξεγερσιακά τους ιμάτια. 

Όμως, την Πέμπτη 20 Οκτώβρη οι ανεγκέφαλοι που θεωρούν τους εαυτούς τους «αναρχικούς», αποφάσισαν πως έπρεπε να τα δώσουν όλα για να μπουν στη Βουλή – βολικό ίσως αφού τα  ΜΑΤ δεν είχαν τόσο έντονη παρουσία λόγω ακριβώς της παρουσίας του ΠΑΜΕ, εφόσον βέβαια το σύστημα δεν θέλει να έρθει άμεσα σε σύγκρουση με το ΚΚΕ, που θα σήμαινε γενικευμένη σύγκρουση, την οποία αυτή τη στιγμή κάθε άλλο παρά την επιθυμεί.  Γιατί άραγε; Υπέθεσαν ότι το ΠΑΜΕ θα τους έλεγε «Περάστε» μέσα στο μπλοκ τους, ώστε να...καταλάβουν τη Βουλή; Μια τέτοια σκέψη θα ήταν πραγματικά γελοία, πόσο μάλλον για άτομα που γνωρίζουν εμπειρικά τον τρόπο οργάνωσης του ΠΑΜΕ. 

Ή μήπως πίστευαν οι «αναρχικοί» αυτοί, ότι πηγαίνοντας να καταλάβουν τη Βουλή, οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που είχαν επιλέξει να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, γνωρίζοντας πολύ καλά από πριν τον ειρηνικό και αυστηρά περιφρουρούμενο χαρακτήρα της, θα ακολουθούσαν ενθουσιωδώς στη «λαϊκή εξέγερση» που ονειρεύονταν ότι θα προκαλέσουν; Και αυτά, χωρίς οι «αναρχικοί» αυτοί να έχουν απολύτως κανένα πρόταγμα και συστημική ανάλυση της σημερινής κρίσης, και θεωρώντας ότι σήμερα απλά το «Κράτος» και το Κοινοβούλιο είναι ο υπέρτατος εχθρός – κάτι που κανένας φίλος του ΚΚΕ δεν το πιστεύει (και απολύτως σωστά από αντισυστημική αλλά και ελευθεριακή πλευρά); Ποιους κοροϊδεύουν λοιπόν και τελικά σε ποιους είναι χρήσιμοι; 

Ακόμα, γιατί άραγε οι ίδιοι «αναρχικοί» δεν πήγαν από την προηγούμενη μέρα να κάνουν το ντου στη Βουλή, οπότε μάλιστα ψηφιζόταν επί της αρχής το νομοσχέδιο, αφού πίστευαν ότι θα την καταλάβουν μαζί με τον ανένταχτο κόσμο, και ενώ αυτή ήταν ελεύθερη από ΠΑΜίτες, οπότε πράγματι θα είχε, αν μη τι άλλο, εξαιρετικά συμβολικό και πρωταγωνιστικό χαρακτήρα η κίνηση τους; Μήπως γιατί ήθελαν να κάνουν την «εξέγερση» τους με τις πλάτες άλλων, που έχουν όμως δική τους γνωστή τακτική, (με την οποία φυσικά υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες, αλλά άλλο διαφωνία και άλλο η φασιστική επίθεση), θυσιάζοντας ακόμα και αν χρειαστεί στην πορεία και μερικούς από τους «φιλήσυχους» και αντι-«εξεγερσιακούς» κομουνιστές, κ.λπ.;

Τέλος, αν τα άτομα αυτά είχαν την παραμικρή γενικότερη επαφή με τις υποτονικές, ακόμη και σήμερα, διαθέσεις της κοινωνίας και του λαϊκού κινήματος, ακριβώς λόγω της παραπληροφόρησης που επικρατεί και τα ίδια συχνά αναπαράγουν, δεν θα επέλεγαν ως μια ακόμα πιο μικρή «πρωτοπορία» (με την αρνητική έννοια), να επιτεθούν στη Βουλή, όταν είναι παραπάνω από προφανές όλο αυτό το διάστημα ότι δεν υπάρχουν όχι καν επαναστατικές συνθήκες, αλλά ούτε εξεγερσιακές ανάμεσα στον λαό, και όταν η κοινοβουλευτική Χούντα μπορεί με τα μέσα που έχει να συνθλίψει τους μερικούς χιλιάδες (στην πιο αισιόδοξη περίπτωση) που θα επέλεγαν να καταλάβουν τη Βουλή ή να εμποδίσουν τους βουλευτές.

Στην περίπτωση, λοιπόν, που μιλάμε για έναν ανεγκέφαλο αναρχικό δογματισμό άνευ προηγουμένου (κάτι που δεν ισχύει βέβαια για κατά συρροή περιπτώσεις πέμπτης φάλαγγας του συστήματος, που παίζουν οι οργανώσεις μεγάλου τμήματος του σημερινού εκφυλισμένου «ελευθεριακού» χώρου, όπως η ΑΚ, το Ιντιμίντια κα.), πρόκειται για έναν άκρως επικίνδυνο δογματισμό (ο οποίος μάλιστα ούτε κατά σύμπτωση δε συμπίπτει με τη σημερινή πραγματικότητα), που οδηγεί εκ των πραγμάτων σε επικίνδυνη απαξίωση το αντισυστημικό κίνημα, ειδικά στα μάτια των νέων ανένταχτων ανθρώπων, που βρίσκονται σήμερα με το πιστόλι της πιθανής μόνιμης εξαθλίωσης στο κρόταφο, και επιτρέποντας (εκτός των άλλων) να χρησιμοποιείται ήδη διεθνώς από τα ΜΜΕ η ρητορική περί «διάσπασης» του κινήματος απέναντι στη σημερινή λαίλαπα του συστήματος και της κοινοβουλευτικής Χούντας ενάντια στο λαό. 

Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές, αλλά και στις ίδιες τις συλλογικότητες και τα πολιτικά υποκείμενα που τις στηρίζουν (πολλοί με το να κρατούν τις πάντα βολικές «ίσες αποστάσεις»), το μόνο που έχουμε να προτάξουμε, είναι την ξεκάθαρη και πιο ισχυρή καταδίκη και την κινηματική τους απομόνωση – στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Καλούμε όλες τις πραγματικά ελευθεριακές συλλογικότητες που μπορούν ακόμα να διακρίνουν τα στοιχειώδη τους ιστορικά προτάγματα και το τι και ποιους αντιπαλεύονται πρώτιστα σήμερα, να καταδικάσουν τις άθλιες επιθέσεις αυτές, καθώς και τις επιθέσεις που γίνονται ήδη σε γραφεία του ΚΚΕ (αν βέβαια δεν είναι προβοκάτσιες).

Όσοι δεν κινούνται από ύποπτα κίνητρα, αλλά απλά από «αναρχική» αφέλεια, θα πρέπει στη σημερινή κρίσιμη καμπή για τη χώρα μας, που θα καθορίσει τη μορφή της για πολλές γενιές, να σκεφτούν το εξής απλό: ποιοι έχουν συμφέρον να δημιουργήσουν αυτή ακριβώς τη στιγμή μια καταστροφική εμφύλια σύγκρουση στο αντισυστημικό κίνημα στην Ελλάδα, που είναι το μόνο το οποίο θα μπορούσε, αν ενώνονταν όλες οι πραγματικά αντισυστημικές δυνάμεις, να λειτουργήσει σαν καταλύτης για να βγει ο λαός από τη σημερινή κρίση; Ποιους συμφέρει η συστηματική καλλιέργεια πολεμικού κλίματος μεταξύ ελευθεριακών ομάδων και κομουνιστών σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή που θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή η πολιτική ζύμωση με κοινό στόχο πρώτιστα τον άμεσο απεγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων από το θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ/ΟΝΕ και το άνευ προηγουμένου ξεπούλημα του κοινωνικού πλούτου; Μήπως τις ντόπιες και ξένες ελίτ που προτιμούν τη γιαλατζί «Αριστερά» των δικαιωμάτων (που στηρίζει τους πολέμους τους) και της ΕΕ; Και μια τελευταία ερώτηση σε όλους τους καλοπροαίρετους. Γιατί άραγε κάποιοι διάλεξαν τη στιγμή αυτή, που διαφαίνεται ότι οι αντισυστημικές δυνάμεις ενώνονται, με το ΚΚΕ πρώτη φορά να μετέχει σε περικύκλωση της Βουλής και γενικότερα να έχει εντείνει τη δραστηριότητες του στα συνδικάτα, τις γειτονιές κ.λπ., για να ξεκινήσουν αυτή τη διασπαστική εκστρατεία, ξεθάβοντας γι’ αυτό μέχρι τη …Βάρκιζα;

 22 ΟΚΤΩΒΡΗ 2011


 Δίκτυο για την Περιεκτική Δημοκρατία: www.inclusivedemocracy.org/pd

23.10.11

Σύγκρουση στήθους με ράχη


Mario Sironi


Είσαι το περιορισμένο της τροχιάς μου και είσαι το απεριόριστο, το έσω της τροχιάς μου και το έξω και το βαθύ και το εκτενές· κάθετι που μπόρεσα εγώ να εξουσιάσω, επίσης κάθετι που εγώ θα μπορώ.

Και γνωρίζω, και γνωρίζω πως μια μέρα θα ελαφρώσω την αιώνια μου περιπλάνηση· και πως θα είμαι ο στρατοκόπος χωρίς καμπανάκι, εξουσιαστής των πάντων, ευχάριστα, κι ευχάριστα, εξουσιάζοντας, ώσπου να συναντηθώ πια με τον ίδιο μου τον εαυτό· σύγκρουση στήθους με ράχη, σύγκρουση επίσης σώματος με ψυχή, πραγματικότητας με εικόνα.

Χουάν Ραμόν Χιμένεθ
1881 - 1958
«Θεός που επιθυμείται και επιθυμεί»








22.10.11

Ο αιώνας της πτώσης


Η ζωή μου εξαρτάται από τη σκέψη, τις αποφάσεις και τους όρους ζωής δέκα ή εκατόν άλλων ανθρώπων. – Ο συντηρητικός φιλελεύθερος, ο συντηρητικός μικροέμπορας, ο συντηρητικός αναρχικός, ο συντηρητικός καλλιεργητής ιδιόκτητης ή κοινοτικής γης.

Η ζωή μου εξαρτάται από τη σκέψη, τις αποφάσεις και τους όρους ζωής ενός εκατομμυρίου άλλων ανθρώπων. -  Ο σύγχρονος φιλελεύθερος, ο σοσιαλδημοκράτης, ο αριστερός, ο δημοκράτης, ο θρησκευόμενος, ο εθνικιστής, ο πατριώτης, ο καλλιτέχνης, ο γκέυ, η γυναίκα, ο άντρας.

Η ζωή μου εξαρτάται από τη σκέψη, τις αποφάσεις και τους όρους ζωής κάποιων δις εκατομμυρίων ανθρώπων. – Ο έγκλειστος κομμουνιστής, ο μη θλιμμένος, ο πληγωμένος, ο ψυχρός, ο θερμός, ο μη ελευθερωτής, ο μέλλων, ο απών.

Ζούμε στον αιώνα της πτώσης της ψυχανάλυσης. Πάμε στον πάτο της πτώσης ακολουθώντας τους θεραπευτές και τους θεραπευόμενους ασθενείς αυτού του αιώνα.


Αν είστε δυστυχισμένοι

Η αμφιβολία υπήρχε σε όλες τις εποχές, αλλά σε μικρό βαθμό, Στον αιώνα μας έχει γίνει καθεστώς.
Σήμερα, την παράβαση του καθήκοντος την αναπνέουμε ως τους πόρους του σώματός μας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο μέλλον.

Αν είστε δυστυχισμένοι, δεν χρειάζεται να το λέτε στον αναγνώστη. Κρατήστε το για τον εαυτό σας.

Κόμης Λωτρεαμόν

21.10.11

Γειά σου Φωτόπουλε, είσαι λεβέντης!


Τάκης Φωτόπουλος-Οι δύο χούντες και οι "αναρχικοί"




ΕΔΩ                  




ΝΑΙ, ΓΙΑ ΣΑΣ ΛΈΕΙ!                                                          

Ταξικός βόθρος

Η πρώτη αντίδραση ενός κομμουνιστή που έρχεται αντιμέτωπος με τον νοητικό, λεκτικό και συναισθηματικό βόθρο ενός σύνηθους και όχι εξαίρετου αντεξουσιαστή, είναι να τον δει ως υποψήφια κλινική περίπτωση, ως περίπτωση ατόμου και να αποφύγει να ταυτίσει το άτομο με την κοινότητα από την οποία προέρχεται.


Η δεύτερη αντίδραση ενός κομμουνιστή είναι να θυμηθεί τον Μπακούνιν να τον μελετήσει και να σώσει ότι χρήσιμο μπορεί από τη θεωρία του αναρχισμού.


Η τρίτη αντίδραση είναι να ξυπνήσει.


Και η τελική αντίδραση είναι να αποδεκτεί επιτέλους πως τον "ταξικό πόλεμο" πολλοί λοιδώρησαν, πολλοί αρνήθηκαν, πολλοί αποδόμησαν, πολλοί εκθεμελίωσαν, παρόλα αυτά ,σε κάθε πολιτική κοινότητα, που ως άλλη μαϊμού όσο θα ανεβαίνει στο "αντι-συστημικό" δέντρο τόσο περισσότερο θα φαίνεται ο κώλος της, η ατομική κλινική περίπτωση δεν δύναται πιά να κρυφτεί ούτε στον δικό της  ταξικό βόθρο.

20.10.11

Όταν ο "Ρανσιέρ" ξεχνά τον Ρανσιέρ και βλέπει οράματα με σκλαβάκια ..


Ηθικοί αυτουργοί!


Όχι δεν ήμουν προφήτης γι αυτό που έγινε, με τον θάνατο ενός συντρόφου του ΠΑΜΕ και τον τραυματισμό δεκάδων, στο σημερινό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Ήταν απλά ενστικτώδη αντίδραση σε κάτι που ήταν φανερό. Μιλάω για την ανάρτηση που έκανα στο blog «Αριστερά και πολιτική» «Μαθήματα προβοκάτσιας!». Πρόβλεψα απλά ότι το «μήνυμα» των «τριών» θα το λάμβαναν αμέσως οι προβοκάτορες έμμισθοι, ακροδεξιοί, "αναρχοαυτόνομοι" κλπ και θα εξορμούσαν να κάνουν μακελιό.


"Με την ευκαιρία του «Μανιφέστου μίσους και αυταρχισμού» των τριών υπουργών, Άννα Διαμαντοπούλου,Ανδρέα Λοβέρδου και Γιάννη Ραγκούση, στις 16/10/2011και το απόσπασμα που μιλάει παραπειστικά για «
αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας» και ότι «ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό, πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει» γίνεται φανερό ότι στη πράξη επιθυμούν και υποδαυλίζουν τη προβοκάτσια για να δώσουν ένα ισχυρό κτύπημα στο λαϊκό κίνημα. Αυτή είναι πάντα η πρακτική των ταξικών εξουσιών του κεφαλαίου και δεν γίνεται να είναι διαφορετικά στην Ελλάδα. Παντού τα ίδια γίνονται."


Αυτό έγινε σήμερα. Οι επιθέσεις ήταν δολοφονικές. Δεν ήταν απλές. Είχαν και στόχο, το ΠΑΜΕ γιατί τάχα εμπόδιζε αυτούς τους «επαναστάτες» με τα μαύρα και την κουκούλα να… καταλάβουν τα «Φθινοπωρινά Ανάκτορα»!

Παρακολούθησα όλη τη διαδικασία συγκρότησης της ομάδας των προβοκατόρων που κάλυπταν τον χώρο που εγκατέλειπαν οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μαύρισε ο τόπος οργανωμένα. Ήταν φανερό τι θα έκαναν.
 
Όταν οι πολιτικοί που υποτίθεται ότι θέλουν τη σωτηρία της χώρας γίνονται ηθικοί αυτουργοί εγκληματικών ενεργειών δεν υπάρχει συγχώρεση.
 


Δολοφονικό σχέδιο σε εξέλιξη


Θρηνούμε έναν νεκρό. Είχαμε δεκάδες τραυματίες. Κάποια από αυτά τα «παιδάκια» που βομβάρδισαν με μάρμαρα και μολότοφ τους παμίτες πήγαν οργανωμένα στο νοσοκομείο που διακομίσθηκαν ο νεκρός και οι τραυματίες με σκοπό να τους κτυπήσουν μέσα εκεί! Αναγκάστηκε μεγάλη δύναμη της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ να πάει επειγόντως στο νοσοκομείο! Αυτά είναι απίστευτα! Δεν πρόκειται για μίσος κάποιων. Πρόκειται για οργανωμένο δολοφονικό σχέδιο. Δεν αποκλείεται να το δούμε να εκτυλίσσεται ολοκληρωμένο από δω και πέρα που θα οξυνθούν οι μάχες του λαού με την εξουσία τη κεφαλαίου. 



Μια λύπη. 



Άκουγα γύρω μου τόσο στην οδό Αμαλίας όσο, στη Κ. Σερβίας και μετά στη Πανεπιστημίου πολλά εν χορώ υβρεολόγια κατά του ΠΑΜΕ, με απίστευτες και αντικρουόμενες δικαιολογίες κάθε φορά. Δεν αναφέρω λεπτομέρειες δεν έχει νόημα. Η λύπη μου είναι γιατί ανάμεσά τους διέκρινα και ανθρώπους που ήταν κάτω από πανό αριστερών κομμάτων (ο ρ/φ Κόκκινο δεν υστέρησε..) και κάποια νέα παιδιά. Δεν μπορούσα να κατανοήσω το απίστευτο μίσος με το οποίο έβριζαν ακόμη και εκείνους που προσπαθούσαν να τους πουν να είναι πιο κόσμιοι. Με την πρώτη ήταν έτοιμοι να εφορμήσουν και σε αυτούς. Λύπη και ντροπή! Εκτός από τον εμφύλιο που μας επιβάλει το κεφάλαιο να έχουμε και εμφύλιο μεταξύ μας;
 



ελάχιστο ερώτημα : Είναι ο Μπακούνιν ενάντια στη «χειραφέτηση»;..


«Μια πρώτη γενική επισήμανση είναι ότι και όσον αφορά στο περιεχόμενο της νέας κοινωνίας υπάρχουν σημαντικές κοινές αντιλήψεις Μαρξ και Μπακούνιν.

Αναμεσά τους είναι η κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, και η κοινωνικοποίηση τους, - η συλλογική κατοχή των μέσων παραγωγής κατά Μπακούνιν –  η κατάργηση των τάξεων, η κατάργηση του καταμερισμού ανάμεσα σε εκείνους που ασκούν πνευματική εργασία και σ΄εκείνους που ασκούν χειρωνακτική, η λήψη των αποφάσεων από τον ίδιο το λαό, η κατάργηση των πατρίδων και των συνόρων.

Όμως υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Μακράν η κυριότερη είναι ότι για τον Μαρξ ο κομμουνισμός είναι μια κοινωνία στην οποία θα κυριαρχεί η ελεύθερη δραστηριότητα αυτοσκοπός απέναντι στην καταναγκαστική εργασία, ή διαφορετικά ο ελεύθερος χρόνος θα είναι κυρίαρχος και μέτρο του πλούτου, απέναντι στο χρόνο καταναγκαστικής εργασίας και το χρήμα.

Έτσι η ελευθερία τοποθετείται πέρα από τον οικονομικό άνθρωπο, σε μια κοινωνία στην οποία θα κυριαρχεί η αρχή «ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».

Για τον Μαρξ στον κομμουνισμό οι άνθρωποι θα πάψουν να χάνουν τη ζωή τους, για να την κερδίσουν δηλαδή θα πάψουν να είναι υποχρεωμένοι κυρίως να δουλεύουν για να ζήσουν.

Για τον Μπακούνιν στην ελευθεριακή του κοινωνία «πρέπει όλοι να εργάζονται και όλοι να μορφώνονται» [1]ενώ ταυτόχρονα η χειρωνακτική εργασία – που για τον Μαρξ πρέπει να ελαχιστοποιηθεί και να αντικατασταθεί από τη γενική διάνοια ως κυρίαρχη μορφή – πρέπει να είναι υποχρεωτική για όλους»[2], ο «χρόνος ψυχαγωγίας θα είναι κερδισμένος στα πλαίσια μιας κοπιώδους εργάσιμης μέρας»[3], ενώ η διανομή θα πραγματοποιείται με βάση την προσφερόμενη εργασία, τη συνεργασία στη παραγωγή.[4]


Γ. Ρούση
Μαρξ Μπακούνιν για το σοσιαλιστικό κράτος
σ. 36 - 37

[1]. Μ. Μπακούνιν, Για ένα αντιεξουσιαστικό σοσιαλισμό, σ.57
[2]. Μ.Μπακούνιν, Η Παρισινή Κομμούνα του 1871 και η ιδέα του κράτους, σ.96
[3]. M.Bakounine, Catechisme revolutionnaire, σ. 12
[4]. Μ.Μπακούνιν. Φεντεραλισμός, Σοσιαλισμός, Αντιθεολογισμός, σ.59

19.10.11

και βρήκαμε τη στάχτη

[...]

Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη...
Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη.

Γ. Σεφέρης
Λονδίνο, 5 Ιουνίου 1932

18.10.11

Το σημείο G του Left οργασμού


1002003004005006007008009001000


Το  φανταστικό σημείο G 





του Left







ανεκπλήρωτου οργασμού...





Γενικευμένο crash test οι επόμενες μέρες.

Τι γίνεται σε μια χώρα όπου η θεσμική Αριστερά καταλαμβάνει περίπου το 25% + με μεγαλύτερο κομμάτι της μάλιστα το καθαρόαιμο ΚΚΕ; Ποιά είναι η θέση και η δυναμική της εργατικής τάξης; Ακόμη κι όταν τα μανιφέστα και τα καταστατικά της "είναι καθαρά".

Ένα κείμενο από το Fadomduck2 και μια αφορμή να παραδόσουμε επιτέλους μια και καλή στο πυρ το εξώτερο τις αφελείς μας επαναστατικές ονειρώξεις, τη συνθηματολογία και την ασοβαρότητα για την πολυπλοκότητα της περιόδου που διανύουμε. Για σε τα λέω πεθερά για να τα ακούει η νύφη...
Μάλλον σ΄αυτό τον πόλεμο δεν θα κερδίσει αυτός που βάζει τα περισσότερα θαυμαστικά και κεφαλαία στον καθρέφτη της επαναστατικής αφεντομουτσουνάρας του...
Μάλλον η εποχή ήρθε μεταξύ άλλων να καθαρίσει τους επαναστατικούς παιδότοπους..




Πρώτα –πρώτα για το ίδιο το πολιτικό προσωπικό του κεφάλαιου, που ήδη συμπεριφέρεται όπως και σε άλλες πολεμικές κρίσεις, επιβεβαιώνοντας με κάθε επισημότητα την κήρυξη του ταξικού πόλεμου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνουν οι συνεχείς συσκέψεις τουΓΑΠ με τον αρχηγό της ΝΔ και τον πρόεδρο της «δημοκρατίας»; Προσωπικά ανάλογης μορφής κινητικότητα του αστικού πολιτικού κόσμου, άλλες δύο φορές θυμάμαι, με το «Σισμίκ»* και τα «Ιμια». Το σενάριο συνταγματικής εκτροπής με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και ό,τι άλλο προκύψει, ΧΩΡΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ και από την υπάρχουσα βουλή, το είχαν ήδη εξετάσει από την προηγούμενη 48ωρη γενική απεργία. Τελικά δεν τους χρειάστηκε τότε.
Crash test, λοιπόν για αυτούς μπροστά στο ενδεχόμενο να βρεθούν την Παρασκευή το πρωί με μία ολοκληρωτική κυβέρνηση 250+ βουλευτών που δεν θα έχει προκύψει από καμία εκλογική διαδικασία, και μετά από ένα ταυτόχρονο πιθανό μακελιό των απεργών από τα ΜΑΤ  που θα ρίξει και το τελευταίο φύλλο συκής κάθε (έστω και αστικής) συνταγματικής νομιμότητας των κυβερνητικών αποφάσεων.





Crash test, και για τις κατασταλτικές τους μονάδες που την Πέμπτη θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα και στον ίδιο χώρο, το σύνολο του όγκου των διαδηλωτών που θα σπεύσει να αποκλείσει το αστικό κοινοβούλιο, ενώ θα πρέπει ταυτόχρονα να φυλάνε λιμάνια, χωματερές, κλπ κλπ. Στα όρια τους λοιπόν και δάφτοι.
Crash test για την ό,ποια επιρροή απόμεινε στην πουλημένη ΓΣΕΕ, που από την μία αναγκάστηκε να κηρύξει την 48ωρη, και από την άλλη επιμένει να προσπαθεί να αποπολιτικοποιήσει μια πεντακάθαρα πολιτική απεργία.Crash test και για τα «αριστερά» δεκανίκια τους, που επιμένουν να ακολουθούν την ΓΣΕΕ ακόμη και τώρα, στην πλήρη της απαξία...
Crash test για την ίδια την εργατική τάξη, σαν τέτοια. Με συμμετοχές στην απεργία 15% στον ιδιωτικό τομέα, δεν πάμε πουθενά! Δηλαδή το υπόλοιπο 85% τι ακριβώς περιμένει; Να βγάλει ο ενάμισης στους δέκα τα κάστανα από την φωτιά, ή να τα βγάλουν οι δημόσιοι υπάλληλοι τους οποίους βρίζουν και από πάνω; Θα δούμε λοιπόν αν ωριμάσαμε και καθόλου σαν τάξη από την τελευταία γενική απεργία ή τελικά στραβός είναι ο γυαλός...






 Crash test και για τον οργανωμένο ταξικό φορέα (ΠΑΜΕ)μια και οι απαιτήσεις της απεργιακής κινητοποίησης, της απεργιακής περιφρούρησης, και της τριμέτωπης περιφρούρησης (μπάτσοι-μπάχαλα-προβοκάτορες) στο Σύνταγμα, θα τεντώσουν τις οργανωτικές μας ικανότητες στα όρια τους.
Λοιπόν μοιραία Τετάρτη-Πέμπτη θα μετρήσουμε όλοι τα μπόγια μας.
Μπορεί η Παρασκευή να είναι μια άλλη μέρα προς το καλύτερο, μπορεί και είναι ίδια με την Τρίτη.
Σε κάθε περίπτωση η απογοήτευση ή ο υπέρμετρος ενθουσιασμός δεν θα έχουν θέση στο μυαλό μας την επόμενη μέρα..  Έχουμε Πόλεμο! Και στον πόλεμο εκείνο που μετράει, είναι η νηφάλια ανάλυση και η διάθεση για συνέχεια του αγώνα.
Και για να θυμηθώ και μία ατάκα από την ταινία «ψηλά τα χέρια Χίλερ» με τους αξέχαστους Βέγγο-Διαμαντόπουλο:
«Αυτοί θα χτυπήσουν στο ψαχνό! Αλλά εμείς εκεί! Θα τους αντιμετωπίσουμε με σύνεση, και ψυχραιμία....»

*Κρίση του Σισμίκ 

Λόγω της τουρκικής άρνησης να επιλύσει το θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο, η εκκρεμότητα συνεχίστηκε ως το Μάρτιο του 1987, οπότε η κρίση έφθασε στα όρια ένοπλης αντιπαράθεσης, όταν το τουρκικό πλοίο Σισμίκ-1, συνοδευόμενο από τουρκικά πολεμικά, ξεκίνησε για να πραγματοποιήσει έρευνες έξω από την αιγιαλίτιδα ζώνη ελληνικών νησιών. Η κρίση εκτονώθηκε με την ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ των δύο Πρωθυπουργών (τουΑνδρέα Παπανδρέου και του Τουργκούτ Οζάλ), οπότε η Ελλάδα επαναδιατύπωσε τη θέση της για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, στην οποία εμμένει μέχρι σήμερα.

17.10.11

sms

"ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΝ ΣΤ΄ΑΛΗΘΕΙΑ"

16.10.11

Ρε μα εν θέλεις Επανένωση;



Όι γιατί και μετά τη λύση πάλε ο Γιώρκος ο Παγωτάρης εν να χρωστά 78 χιλιάδες ευρώ για το διαμέρισμα της κόρης του. Εμελέτησα το.

Ναι αλλά εν να περιμένουμε ως την παγκόσμια επανάσταση;

Ναι, είμαστε ορίτζιναλ εμείς εν συναινούμε με ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Ναι αλλά είμαστε στη μέση Ανατολή.

Ε;

Ε, εν άκουσες ότι μπορεί να γίνουμε Εμιράτα;

Ε;

Ε, ήντα Εμιράτα εν να γίνουμε με τη διχοτόμηση;

Α;

Όι, τίποτε, λέω....




η εικόνα είναι από το μπλογκ 
Political Zoo