Η αμφιβολία υπήρχε σε όλες τις εποχές, αλλά σε μικρό βαθμό, Στον αιώνα μας έχει γίνει καθεστώς.
Σήμερα, την παράβαση του καθήκοντος την αναπνέουμε ως τους πόρους του σώματός μας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο μέλλον.
Αν είστε δυστυχισμένοι, δεν χρειάζεται να το λέτε στον αναγνώστη. Κρατήστε το για τον εαυτό σας.
Κόμης Λωτρεαμόν
Σήμερα, την παράβαση του καθήκοντος την αναπνέουμε ως τους πόρους του σώματός μας. Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο μέλλον.
Αν είστε δυστυχισμένοι, δεν χρειάζεται να το λέτε στον αναγνώστη. Κρατήστε το για τον εαυτό σας.
Κόμης Λωτρεαμόν
"Αν είστε δυστυχισμένοι, δεν χρειάζεται να το λέτε στον αναγνώστη. Κρατήστε το για τον εαυτό σας."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να έχει δίκιο σε αυτό. Μόνο που έπεσε σε κάτι έξω στο ότι "δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο μέλλον."
Σκέφτομαι Roadartist πως το πρώτο χειραφετητικό βήμα στη ζωή ενός φυλακισμένου είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Μαζί με εκατομμύρια άλλους φυλακισμένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πως οι τσιρίδες των φυλακισμένων μέσα στα τειχη της φυλακής δεν ρίχνουν τα τείχη.
Μη λες πως είσαι δυστυχισμένος...αυτό δε σε βγάζει από τον εγκλεισμό. Χρειάζεσαι σχέδιο απόδρασης. Όχι τσιρίδες για την αξία της ελευθερίας.
Ποιός φυλακισμένος κατάφερε ποτέ να αποδράσει χωρίς μελέτη του χώρου, χωρίς συνεργασία με τους συγκρατούμενους, χωρίς πεισματική σιωπή για τα σχεδιά του και χωρίς πλάνο;
Κανείς.
Δεν ξέρω αν το μέλλον δίνει πάντα ευκαιρίες για αποτυχημένες αποδράσεις.
Η ζωή και η απόδραση και η ελευθερία ήταν όμως πάντα ζήτημα πίστης και αντοχών.
Ούτε η κατάληψη της φυλακής συνιστά απόδραση προς την ελευθερία. Ούτε η δολοφονία κάποιων δεσμοφυλάκων. Ουτε η προβοκάτσιες εναντίον συγκρατουμενων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν βλέπεις καθαρό το όραμα της απόδρασης είσαι συνετός στο σχεδιασμό της. Εισαι πιο έξυπνος από τους όρους του εγκλεισμού σου. Αυτό ακόμη δεν καταφέραμε να το έχουμε. Και ούτε πρόκειται να το καταφέρουμε αν δεν δούμε πως πρέπει να ιεραρχίσουμε τα βήματα και τους στόχους μας προς την έξοδο.
Έτσι λοιπόν καταλήγω, πως το πρώτο χειραφετητικό βήμα προς την ελευθερία είναι η παραδοχή πως είμαστε όλοι προς το παρόν ανελευθεροι. Και πως κανείς δεν είναι πιο ελευθερος από τον άλλο.
Η διαφορά εγκειται στο ότι δυστυχώς δεν είναι όλοι "ίσοι" ως προς τη χρησιμότητά τους στο σχεδιασμό της απόδρασης.
Έχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφή