αφιερωμένο στην Aurora
Στον παλιό δρόμο
Ένα θηρίο έφαγε την αγαπημένη μου. Είχαμε βγει περίπατο όπως πάντα, είχαμε δει και το σπίτι με τους μαιάνδρους κι άρχισε να ψιλοβρέχει. Τότε βγήκε ένας σαλτιμπάγκος ντυμένος χρώματα παρδαλά να κάνει τούμπες και να γελάει μέσα στο δρόμο κι ούτε που ζητούσε χρήματα καθόλου. Πιο πέρα ένας άνθρωπος έπαιζε βιολί κοιτώντας κάτι παράξενα κόκκινα σύννεφα στον ουρανό.
Κι όταν δυνάμωσε η βροχή γίναν πολλά αυλάκια με νερό και παρασέρναν το αίμα.
Μίλτος Σαχτούρης
Στον παλιό δρόμο
Ένα θηρίο έφαγε την αγαπημένη μου. Είχαμε βγει περίπατο όπως πάντα, είχαμε δει και το σπίτι με τους μαιάνδρους κι άρχισε να ψιλοβρέχει. Τότε βγήκε ένας σαλτιμπάγκος ντυμένος χρώματα παρδαλά να κάνει τούμπες και να γελάει μέσα στο δρόμο κι ούτε που ζητούσε χρήματα καθόλου. Πιο πέρα ένας άνθρωπος έπαιζε βιολί κοιτώντας κάτι παράξενα κόκκινα σύννεφα στον ουρανό.
Κι όταν δυνάμωσε η βροχή γίναν πολλά αυλάκια με νερό και παρασέρναν το αίμα.
Μίλτος Σαχτούρης
Η βροχή ξεπλένει ,φέρνει την κάθαρση αλλά δεν ξέρω τη κάθαρση να φέρει άμα ξεπλένει το αίμα της αγαπημένης σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένος ο Σαχτούρης
Πόσο ομορφαίνει τη μέρα ένα ποίημα. Υπέροχο. Δεν το γνώριζα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την αφιέρωση!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου!
Για να είμαι ειλικρινής, βλέπω διάφορα δικά του τώρα και δεν ξέρω ποιο να διαλέξω, να σου ανταποδώσω!
"Πάντα θα έχουμε ανάγκη από ουρανό", νομίζω αυτό το ασπάζεσαι :)
παρακαλώ. το χρωστούσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ... υπάρχουν "χρωστιμιά" στην μπλογκόσφαιρα;; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικά. αν δεν υπάρχουν να τα διπλώσουμεν τζαι να αρκέψουμεν να διπλώνουμεν ραφκιόλες. :)
ΑπάντησηΔιαγραφή