Μια "λογική" ματιά στο Κυπριακό Πολιτικό Παιχνίδι μετά το πόρισμα Πολυβίου

Του Αντώνη Σκορδίλη

Η μόνη ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση σχετικά με το πόρισμα Πολυβίου έγινε από πλευράς ΑΚΕΛ και προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια. Το “ζουμί” της: Ο Πολυβίου παραβίασε τους όρους ανάθεσης. Πολιτικά μεταφράζοντας, ο περί ου ο λόγος δικηγόρος δια του πορίσματός του μετέχει συνειδητά σε ένα εξελισσόμενο πολιτικό πραξικόπημα που έχει ως στόχο την ανατροπή (εξώθηση σε παραίτηση) του Χριστόφια. Τόσο απλή, τόσο ξεκάθαρη είναι η κεντρική πολιτική θέση του ΑΚΕΛ. Την ξεκαθαρίζω ακόμα περισσότερο με μόνο κριτήριο την κοινή δημοσιογραφική λογική: Μέχρι την δημοσιοποίηση του πορίσματος και την διαγγελματική συνέντευξη τύπου Πολυβίου, το ΑΚΕΛ ομιλούσε σαφώς και συνεχώς για καταχρηστική στοχοποίηση Χριστόφια και τις επιπτώσεις αυτής στην λεγόμενη δημοκρατική ομαλότητα (συστημική ισορροπία). Μετά την 2^η Οκτωβρίου, το ΑΚΕΛ ομιλεί πλέον για εξελισσόμενο πολιτικό πραξικόπημα έχοντας πλέον ως νέο δεδομένο για τη νέα του ξεκάθαρη πολιτική θέση τόσο το πόρισμα όσο και τις συνακόλουθες αυτού δημόσιες εξαγγελίες του μεγάλου δεξιού κόμματος της αντιπολίτευσης για εξώθηση του Χριστόφια σε παραίτηση. Με βάση την παραπάνω απλή, ξεκάθαρη θέση του ΑΚΕΛ ας μου επιτραπεί να επιχειρήσω μιά ανάλυση δώδεκα σημείων για την “λογική” του εξελισσόμενου πολιτικού παιχνιδιού στην Κύπρο, μιά από τις πλέον “ενεργοποιημένες” σήμερα γωνιές του πλανήτη. Προσοχή: Το ότι παραθέτω εισαγωγικά την απλή και ξεκάθαρη θέση του ΑΚΕΛ δεν σημαίνει ότι a-priori την υιοθετώ, σημαίνει ότι την χρησιμοποιώ ως βάση για το ξεδίπλωμα λογικών συνειρμών. Το εάν και σε ποιό βαθμό την υιοθετώ αναφέρεται στο δέκατο σημείο της ανάλυσης, όμως μικρή έχει σημασία αν η υιοθέτηση ή όχι δεν αξιολογηθεί υπό το πρίσμα της ξεδιπλωθείσας προηγούμενα λογικής.   

ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΩΤΟ : Η συνάφεια, συνέπεια και συνέχεια των δύο εξελισσόμενων πολιτικών θέσεων είναι αυτονόητη, αλλιώς η διαπίστωση περί στοχοποίησης Χριστόφια (Χριστόφια παραιτήσου) και η διπίστωση περί έμπρακτης προσπάθειας επίτευξης του τελικού της στόχου (θα σε παραιτήσουμε – ανατρέψουμε εμείς αφού δεν το κάνεις μόνος σου) έχουν άμεση λογική σύνδεση. Αλλωστε, η προσπάθεια πιεστικής βίαιης ανατροπής έχει μετά το πόρισμα Πολυβίου και δημόσια εκδηλωθεί ως πολιτική θέση – βούληση του δεξιού κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ : Οι πολιτικές θέσεις του ΑΚΕΛ είναι ξεκάθαρες (σαφείς) και στην εξέλιξή τους εύλογες (υπό την έννοια ότι υπηρετούν την αρχή της λογικής συνέχειας και συνέπειας). Αυτό όμως δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι και ορθές στο σύνολό τους. Σίγουρα είναι ορθές εξ’ αντικειμένου σε ότι αφορά το πρώτο μέρος του παιχνιδιού (στοχοποίηση) – επ’ αυτού ως χρήσιμα προτείνω τα προηγηθέντα άρθρα με τίτλο Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ και ΟΙ ΤΙΜΗΤΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ , όχι όμως  και σε ότι αφορά το δεύτερο (πραξικοπηματική ανατροπή). Η ορθότητα ή μη του δεύτερου ημίσεως προϋποθέτει την σαφή απάντηση επί ενός πολύ συγκεκριμένου ερωτήματος. Του εξής: Δεδομένου ότι ο Πολυβίου αν μη τι άλλο διαθέτει πτυχίο νομικής και δεν μπορεί παρά να γνωρίζει τα αυτονόητα όρια μιάς τυπικής (πέραν της κρισιμότητάς της) νομικής εργασίας, το πόρισμά του εγκαλείται ή όχι για παραβίαση των όρων εντολής του, δηλαδή για σκόπιμη παραβίαση των στοιχειωδών προσχημάτων;

ΣΗΜΕΙΟ ΤΡΙΤΟ : Η παραβίαση προσχημάτων και ο χαρακτηρισμός “ΣΚΟΠΙΜΗ” αποτελούν αυτόματη διασύνδεση όταν αναφερόμαστε σε κάποιον που γνωρίζει τα προσχήματα. Ο Πολυβίου λοιπόν γνωρίζει εξ’ ορισμού τα προσχήματα, γι’ αυτό άλλωστε και του ανατέθηκε αν μη τι άλλο η τήρησή τους. Σε λογική συνέπεια και συνέχεια η εγκαλούμενη σκοπιμότητα συνδέεται άμεσα με την δικαίωση της πολιτικής θέσης ΑΚΕΛ περί πολιτικού πραξικοπήματος. Οχι  από μόνη της, διότι θα μπορούσε να θεωρηθεί συζητήσιμο το ακραίο σενάριο ότι “Ο Πολυβίου τρελλάθηκε” ή έχασε την αίσθηση του ρόλου του ελέω της υπέρμετρης δημοσιότητας και της συναισθηματικής του φόρτισης. Η σκοπιμότητα συνδέεται άμεσα (και αυτονόητα) με την δικαίωση της θέσης περί πολιτικού πραξικοπήματος, διότι το έχον εκδηλώσει την πολιτική θέση πιεστικής ανατροπής του νυν προέδρου της Κύπρου κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης (με επίκληση του ... ευρύτερου συμφέροντος του τόπου) δεν τοποθετείται αναλυτικά επί του περιεχομένου του πορίσματος Πολυβίου και της τήρησης ή μη στοιχειωδών προσχημάτων (όρων ανάθεσης), αλλά τοποθετείται επί των συμπερασμάτων του (που επίσης, όλως τυχαίως, επικαλούνται το ... ευρύτερο συμφέρον του τόπου), αντιμετωπίζοντας το πόρισμα ως θέσφατο. Η επί της ουσίας αφωνία επί του πορίσματος καθεαυτού, συνιστά εξ’ αντικειμένου δικαίωση της πολιτικής θέσης περί  πραξικοπήματος.

ΣΗΜΕΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ : Οσο η αφωνία επί του περιεχομένου του πορίσματος συνεχίζεται το πολιτικό πραξικόπημα θα εξελίσσεται. Παρενθετική παρατήρηση: Οι γενικόλογες – της στιγμής δηλώσεις περί τεκμηρίωσης και πληρότητας του πορίσματος (ωσάν να καλούνται οι έχοντες δημόσιο λόγο να δηλώσουν ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο πόρισμα και όχι να διερευνήσουν επί της ουσίας την καταγγελία περί παραβίασης των όρων εντολής) δεν αποτελούν παρά ΑΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ διότι θέτουν την εγκαλούμενη παραβίαση του Κυπριακού Συντάγματος σε μιά δημοψηφισματική λογική καταγραφής πλειοψηφιών και μειοψηφιών και απαξιώνουν την διερεύνηση της καταγγελίας. Ωσάν το κρίσιμο μέγεθος σε αυτή την υπόθεση δεν είναι το εάν είναι αληθής ή όχι η καταγγελία για ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ (ώστε να διερευνηθεί αναλυτικά) αλλά η πλειοψηφική με όρους πολιτικής γεωγραφίας επιδοκιμασία των ενδεχόμενων επιθυμητών αποτελεσμάτων του πορίσματος. Τα οποία ναι μεν σίγουρα αν επιτευχθούν σημαίνουν βίαιη απομάκρυνση Χριστόφια, όμως με αναπάντητη την καταγγελία περί πολιτικού πραξικοπήματος.

ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΜΠΤΟ : Αξιολογώντας τα μεγέθη, προκαλεί πικρό γέλιο η συνεχής επίκληση του ισχυρισμού (από όλο το πολιτικό φάσμα πλην ΑΚΕΛ αλλά και από το σύνολο των υπέρ αποπομπής Χριστόφια κυπριακών ΜΜΕ), ότι δεν είναι δυνατόν ο Χριστόφιας (και το ΑΚΕΛ) να καταγγέλουν το πόρισμα Πολυβίου, επειδή ο ίδιος ο Χριστόφιας το ανέθεσε αλλά και δεσμεύτηκε ότι θα περιμένει την ολοκλήρωσή του για να αναλάβει τις ευθύνες που ενδεχομένως του καταλογιστούν. Ερώτημα: Αντιπαρερχόμενοι την σχετική αξία ενός πορίσματος μιάς ειδικά συσταθείσας επιτροπής αναρωτιόμαστε και ρωτάμε καλόπιστα, εάν ο Πολυβίου παραβίασε τους όρους εντολής του, το πόρισμά του κινείται συνειδητά εκτός συνταγματικών ορίων νομιμότητας και άρα (βλ.προηγούμενα) μετέχει σε ένα εξελισσόμενο πραξικόπημα, καλείται ο πρόεδρος να αποδεχτεί την πραξικοπηματική κατάλυση της νομιμότητας;; Αλλιώς : Στο όνομα των αρχών της νομιμότητας στην πλέον “προχωρημένη” για τα Κυπριακά δεδομένα εκδοχή τους, ο Χριστόφιας που ηγήθηκε της συγκεκριμένης διαδικασίας (αναθέτοντας στην επιτροπή Πολυβίου) αλλά και την τίμησε στο έπακρο (καταθέτοντας ενώπιόν της υπό συνθήκες άκρως συζητήσιμες, όμως αυτό δεν είναι του παρόντος), καλείται να αποδεχτεί ότι ο αναλαμβάνων να περατώσει αυτή την διαδικασία (όχι στο όνομα του Προέδρου αλλά στο όνομα του Κυπριακού λαού) μπορεί να καταχραστεί τον ρόλο του και να παραβιάσει τη νομιμότητα σε βάρος του Κυπριακού λαού;; Διότι αυτό είναι το νέο δεδομένο που θέτουν προς δημόσια συζήτηση Χριστόφιας και ΑΚΕΛ, και επ’ αυτού ουδείς από το ευρύτερο πολιτικό σύστημα σπεύδει αναλυτικά να αξιολογήσει και τοποθετηθεί. Αξιολογώντας και κρίνοντας αναλυτικά το πόρισμα.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΤΟ : Προσέξτε μιά λεπτομέρεια. Ο Χριστόφιας ήταν, είναι και όπως με σαφήνεια δηλώνει θα είναι Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ακόμα όμως και εάν υποθέταμε ότι σκόπευε να παραιτηθεί, δεν είναι εκ του ρόλου του υποχρεωμένος να προασπίζει την τήρηση της νομιμότητας; Οταν λοιπόν διαπιστώνει (ο Χριστόφιας και ο όποιος πρόεδρος) παραβίαση της νομιμότητας πραξικοπηματικού μεγέθους, δεν είναι υποχρεωμένος να το θέσει σε δημόσια συζήτηση; Εστω με τον πλέον ήπιο επικοινωνιακά τρόπο ώστε να μην πυροδοτηθούν κοινωνικές εντάσεις πράγμα το οποίον με βεβαιότητα έπραξε; (ο όρος “παραβίαση όρων εντολής” που χρησιμοποιήθηκε για το πόρισμα Πολυβίου είναι συγκρινόμενος με τα συνειρμικά του σημαίνοντα περί πολιτικού πραξικοπήματος ηπιότατος). Δεν είναι δημοκρατικά υπόλογοι όσοι δεν απαντούν στην συγκεκριμένη μείζονος πολιτικής σημασίας καταγγελία μη τοποθετούμενοι αναλυτικά για το πόρισμα; (παραθέσαμε προηγουμένως την αυτονόητη διασύνδεση) Επικουρική λεπτομέρεια: Σε όλα τα πραξικοπήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας (συγγνώμη για το υπερβολικόν της διατύπωσης, το χρησιμοποιώ για να δώσω έμφαση στο νόημα), πρωταγωνιστεί ένας στενός πυρήνας εμπνευστών και πρωτεργατών. Ομως, σε συνθήκη σχετικά ώριμης δημοκρατίας όπως είναι η Κυπριακή, προαπαιτούμενο για την επιτυχία ενός πολιτικού πραξικοπήματος με τα χαρακτηριστικά του καταγγελλόμενου ως τέτοιο, είναι η ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΑΦΩΝΙΑ επί του καταγγελλόμενου περιεχομένου του πραξικοπήματος του λοιπού (πέραν των καταγγελλόμενων ως πρωταγωνιστών) πολιτικού προσωπικού. Προσοχή εδώ:  Το συγκεκριμένου τύπου πραξικόπημα σίγουρα προϋποθέτει συναινετική αφωνία, μοιάζει καταρχάς να μην ισχύει και το αντίστροφο, αλλά στην πράξη σε συγκεκριμένο βαθμό (και με συγκεκριμένο τρόπο) ισχύει. Εξηγώ στο επόμενο σημείο.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΒΔΟΜΟ : Ο Χριστόφιας έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα υποκύψει στις πιέσεις περί παραίτησής τους. Αρα, δεδομένης της συνέχειας και συνέπειας των θέσεων που τον διακρίνει (βλ. σημείο πρώτο) η παραίτησή του δεν εντάσσεται στη σφαίρα των υπαρκτών πιθανοτήτων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ ΑΦΩΝΙΑ περί του καταγγελθέντος ως ΣΚΟΠΙΜΟΥ περιεχομένου του πορίσματος Πολυβίου (και της συνακόλουθης καταγγελίας περί πραξικοπήματος), θα πρέπει να εναρμονιστεί σταδικά με μια παράλληλη ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗ (των κομμάτων της αντιπολίτευσης) ΑΦΩΝΙΑ που θα αφορά την άρνηση συμμετοχής στο παιχνίδι της τρέχουσας πολιτικής όσο αυτή έχει ως βασικό “παίκτη” την κυβέρνηση Χριστόφια. Κοντολογίς, η συναινετική αφωνία επί του πορίσματος Πολυβίου και της συνακόλουθης καταγγελίας περί πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή Χριστόφια και κυβέρνησης Χριστόφια, θα μεταλλαχτεί σε συναινετική αφωνία (αποχή) από τις όποιες προσπάθειες (προσοχή: δικαίωμα) της κυβέρνησης Χριστόφια να ασκεί πολιτική, πλην ενδεχομένως εάν το πολιτικό πραξικόπημα δεν ολοκληρωθεί (ακολουθεί λογική πρόβλεψη) των πολιτικών που (υποτίθεται ότι) θα αποτελούν και θα επικοινωνούνται ως προϊόν εξαναγκαστικής υποχώρησης στην ... συναινετική αφωνία της αντιπολίτευσης! Πρόκειται περί μέγγενης που καταρχάς περιορίζει αυτούς που την δημιούργησαν! Πρόκειται κατά μείζονα λόγο για de facto (όπως θα λεγε και ο Π. Πολυβίου)  πραξικόπημα διαρκείας. Το οποίον εξ’ ορισμού θα δικαιώσει την νυν καταγγελία περί εν εξελίξει πολιτικού πραξικοπήματος. Και το οποίο θα προκύψει νομοτελειακά εφ’ όσον συνεχιστεί η τακτική αντιμετώπισης ως θέσφατου του πορίσματος Πολυβίου και η μη αναλυτική διερεύνηση του ερωτήματος “είναι σκόπιμη παραβίαση των όρων ανάθεσης ή όχι;”. Κοινώς, όσοι δεν αναμετρηθούν σήμερα  σήμερα με την καταγγελία περί πραξικοπήματος και δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους αξιολογώντας σοβαρά το πόρισμα Πολυβίου (αυτή είναι η κίνηση - κλειδί μιάς και το πόρισμα συνιστά απτό αποκαλυπτήριο του πραξικοπήματος) είναι εγκλωβισμένοι/υποχρεωμένοι να μετάσχουν σε de facto πραξικόπημα διαρκείας αύριο.

ΣΗΜΕΙΟ ΟΓΔΟΟ :  Προσέξτε την προτελευταία φράση του έβδομου σημείου, ομιλώ περί αναλυτικής διερεύνησης και όχι απάντησης. Διότι, ωσάν εφησυχασμένοι από την φράση Πολυβίου “ήταν πολύ εύκολη υπόθεση τα συμπεράσματα, τα τεκμήρια ή γεγονότα μιλούν από μόνα τους”, οι εραστές της εύκολης αντίληψης περί θέσφατου την αναπαράγουν στην πολιτική τους πράξη. Ε λοιπόν, μαζί με τα ... τεκμήρια ή γεγονότα που κατά Πολυβίου μίλησαν από μόνα τους, μετά την δημοσιοποίηση του πορίσματος μίλησαν και πάρα πολλοί άνθρωποι που διαπίστωσαν ότι ο Πολυβειακός τρόπος αντίληψης της ... ομιλίας των πραγμάτων ήταν πραξικοπηματικού χαρακτήρα. Αρα – δεδομένο αυτό – τα τεκμήρια δεν μιλούσαν από μόνα τους διότι ήδη βρέθηκαν πάρα πολλοί  που ... δεν τα άκουσαν όπως ο νομικός Πολυβίου να μιλάνε με την ίδια γλώσσα που αυτός πορισματικά κατέγραψε. Τέλος πάντων, σε αυτή την χώρα, ας σταματήσουν να μιλάνε από μόνα τους τα ... γεγονότα κατά το δοκούν, ας αρχίσουν να μιλάνε και οι άνθρωποι. Πρώτοι δε όλων οι πολιτικοί πρωταγωνιστές του δημόσιου λόγου. Ας ξεπεράσουν διάολε τις συλλήβδην νουθεσίες Πολυβίου περί πολιτικού προσωπικού, ας αρθρώσουν λόγο κριτικό και αυτοί αντί των γεγονότων που ... μιλήσαν από μόνα τους, ας κρίνουν διάολε το περιεχόμενο της εργολαβίας αυτού που τους νουθετεί ...

ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΑΤΟ: Το σοβαρότερο όλων . Το καθεστώς εξαίρεσης, ή αλλιώς οι λειτουργίες της Κυπριακής Δημοκρατίας ωσάν να αποτελεί ένα ιδιαίτερο “κλειστό σύστημα” μοιάζουν να έχουν επιβάλλει ρόλους με τρόπο χαρακτηριστικότερο από ποτέ. Λοιπόν: Πλέον το πόρισμα Πολυβίου, το ίδιο και η καταγγελία περί εξελισσόμενου πραξικοπήματος συνεπεία αυτού και των συνακόλουθών του, αποτελούν τεκμήρια της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας. Τούτο απλά σημαίνει ότι είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, τόσο το πόρισμα όσο και τα περί πραξικοπήματος θα “μιλήσουν” ως στοιχεία της σύγρονης ιστορίας του τόπου και ως τέτοια θα αξιολογηθούν. Θα αξιολογηθεί επίσης και η συναινετική αφωνία και μάλιστα με τρόπο ιδιαίτερα αυστηρό και συγκεκριμένο. Οφείλει λοιπόν να γίνει κατανοητό στους μη ανήκοντες στον καταγγελλόμενο ως στενό πυρήνα του εξελισσόμενου πολιτικού πραξικοπήματος ότι η αφωνία τους επί του περιεχομένου του πορίσματος και του τι αυτό σημαίνει στο ευρύτερο πολιτικό παιχνίδι θα μιλήσει ως ιστορικό δεδομένο από μόνο του και μάλιστα με τους πολύ αυστηρούς όρους που θέτει η ιστορία. Επιπλέον: Το πόρισμα αξιολογείται σε παρόντα χρόνο και θα συνεχίσει να αξιολογείται και αύριο και μεθαύριο. Δεν αποκλείεται (λέμε τώρα) να αξιολογηθεί και ως χαρακτηριστικό δείγμα “παραβίασης όρων ανάθεσης” που μιλάει από μόνο του και ως τέτοιο να αξιοποιηθεί από νομικές σχολές για την εκπαίδευση των πρωτοετών φοιτητών τους ή από σχολές κοινωνιολογίας για την αντίστοιχη δουλειά (μιάς και εμπεριέχει σαφέστατα και κοινωνιολογικής υφής ... δοκίμια του συντάκτη). Δεν αποκλείεται διόλου αύριο μεθαύριο, να υπάρξουν αξιολογήσεις του πορίσματος από οιαδήποτε πλευρά ενδιαφερομένων. Αρα: Η στιγμή για όσους πραγματικά νιώθουν ότι απειλούνται από την συμμετοχή τους στη συναινετική αφωνία να την σπάσουν είναι το ΤΩΡΑ. Αν την χάσουν, εκ των πραγμάτων στην ανάλυση που η ιστορία θα κάνει, θα χρεωθούν ως αναπόσπαστο κομμάτι του προβλήματος και όχι της κάθαρσής του όπως σήμερα (δηλώνουν ότι, νομίζουν ότι) πράττουν. Πιό απλά, αν δεν θέσουν το πόρισμα σε εξονυχιστική κριτική αμφισβήτηση και συνεχίσουν να το αντιμετωπίζουν ως θέσφατο προς συγκυριακή εκμετάλλευση, θα αποδείξουν ότι : 1^ον) Η καταγγελία περί εξελισσόμενου πολιτικού πραξικοπήματος πέραν από εύλογη είναι και ορθή. 2^ον) Οι ίδιοι είναι συμμέτοχοι – συνένοχοι του εξελισσόμενου πολιτικού πραξικοπήματος. Είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού που αποτελεί εκπληκτικό παράδειγμα κυριολεκτικής ισχύος της φράσης Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ. Ας προσεχτεί εδώ το ότι ως κριτήριο ανάλυσης και αξιολόγησης δεν θέτω το σχετικά δύσκολο “εάν το πόρισμα είναι πληρέστατο και τεκμηριωμένο” αλλά το απείρως ευκολότερο εάν παραβιάζονται τα όρια εντολής ή αλλιώς τα προσχήματα αντικειμενικότητας. Πολύ εύκολη δουλειά για να επικαλεστεί ο οιοσδήποτε το άλλοθι της λούφας...     

ΣΗΜΕΙΟ ΔΕΚΑΤΟ : Δε νοείται αληθής δημοσιογραφία όταν απλώς καταγράφεται η λογική δομή που ορίζει ένα θέμα και όχι η ξεκάθαρη εκτίμηση του δημοσιογράφου για το θέμα καθεαυτό. Αφησα για το δέκατο σημείο την προσωπική μου εκτίμηση, πρώτον διότι θεωρώ ότι τεκμαίρεται εμμέσως από τα όσα έχουν προηγηθεί εάν λογικά συνδυαστούν και δεύτερον διότι θεωρώ ότι είναι ελάσσονος σημασίας η προσωπική άποψη ενώπιον της ανάγκης να συμβάλλω στην καταγραφή (και επαναφορά) της λογικής και της λογικής - βάσει των ισχυόντων σε ένα τυπικό δυτικό αστικοδημοκρατικό καθεστώς - δομής των πραγμάτων. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι με πέντε κουβέντες η εξής: Το πόρισμα Πολυβίου συνιστά εξώφθαλμη παραβίαση των όρων ανάθεσης και των συνταγματικών αυτονόητων. Πρόκειται περί σκόπιμου πορίσματος και συνειδητής προσπάθειας αυτού που το συνέταξε να αποτελέσει “σημείο αναφοράς” ενός εξελισσόμενου πολιτικού πραξικοπήματος. Ο συντάξας ατύχησε σε ότι αφορά τις επιδιώξεις του διότι επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο, πλην όμως αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την φύση του παιχνιδιού που επέλεξε να υπηρετήσει αλλά και με την αδυναμία του εντός του συγκεκριμένου παιχνιδιού να αναγνωρίσει τα όρια του προσωπικού του ρόλου. Ο υπερβάλλων ζήλος, δηλαδή η μη τήρηση έστω στοιχειωδών προσχημάτων που θα επέτρεπαν στο πόρισμα να διεκδικήσει σοβαρά τον ρόλο καταλύτη Τιμητή των εξελίξεων, έχει καταστεί πλέον το αδύνατο σημείο του πραξικοπηματικού παιχνιδιού. Διότι πολύ απλά το αποκαλύπτει. Πρακτικά, αυτοί που σήμερα προσπαθούν με υπεκφυγές να αποφύγουν να σχολιάσουν το πόρισμα (βασικότερη υπεκφυγή η γελοία επίκληση του ότι ο ίδιος ο Χριστόφιας που το αμφισβητεί το ανέθεσε στον Πολυβίου), στην ουσία αποφεύγουν να σχολιάσουν ότι το πραξικοπηματικό παιχνίδι αυτο-αποκαλύφτηκε. Οσοι μεταξύ αυτών ανήκουν στον στενό πυρήνα αυτού του παιχνιδιού είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσουν να παριστάνουν ότι αντιλαμβάνονται το πόρισμα ως θέσφατο, δεν έχουν άλλη επιλογή. Ομως υπάρχουν και οι περιφερειακοί “παίκτες” αυτού του παιχνιδιού, για τους οποίους συνιστά αυτοκαταστροφική επιλογή η εμμονή στη συναινετική αφωνία. Νέτα σκέτα: Το πόρισμα λόγω υπερβάλλοντα ζήλου “κάηκε”, το παιχνίδι αυτο-αποκαλύφτηκε, είναι παντελώς αδύνατο το διαρκές “κρυφτούλι” πίσω από ηθικολογικές επικκλήσεις σχετικές με την ... αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού προσωπικού και της δήθεν πολιτικής ισορροπίας. Οι “περιφερειακοί” λοιπόν (τους αποκαλώ έτσι υπό την έννοια ότι ακολούθησαν το παιχνίδι για να κερδίσουν από το “συγκυριακό” των επιπτώσεών του) έχουν επιλογή να διαχωρίσουν ξεκάθαρα την θέση τους. Πως; Μα παύοντας να αντιμετωπίζουν το πόρισμα ως θέσφατο (διότι ήδη κάηκε ως τέτοιο ελέω υπερβάλλοντα ζήλου) και αξιολογώντας το με μάτι επιστημονικό, αντικειμενικό, ουδέτερο. Στην καλύτερη (ή χειρότερη, διαλέγετε και παίρνετε) περίπτωση πλήρως  αποστασιοποιούμενοι από την εμμονή όσων προαναγγέλουν διαρκή πλέον υπονόμευση της κυβέρνησης Χριστόφια μέχρι εξώθησης σε παραίτηση, δηλαδή de facto πραξικόπημα διαρκείας.

ΣΗΜΕΙΟ ΕΝΤΕΚΑΤΟ : Το παιχνίδι χειραγώγησης της Κυπριακής κοινής γνώμης με βάση την “υπόθεση Μαρί” που εσκεμμένα και καταχρηστικά μεταλλάχτηκε σε “υπόθεση Χριστόφια” δεν είναι παρά μιά υπόθεση βίαιης μετατόπισης της επικοινωνιακής και συνακόλουθα πολιτικής ισορροπίας με ενεργό συμμετοχή της πλειοψηφίας των μεγάλων Κυπριακών ΜΜΕ και με καταχρηστική τοποθέτηση του Χριστόφια σε ρόλο κατηγορούμενου (επικουρικά : έτσι η “υπόθεση Μαρί” που θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα σε απελευθερωτικές  πολιτικές και κοινωνικές αναζητήσεις, μεταλλάχτηκε σε “υπόθεση Χριστόφια” που απλώς υπηρέτησε τα βαθιά της Κυπριακής συνύπαρξης πολιτικά και κοινωνικά απωθημένα). Χειραγώγηση λοιπόν σε απλά ελληνικά (ή Κυπριακά) είναι η ανάδειξη της ψευδούς εξίσωσης “Χριστόφιας ίσον Κατηγορούμενος” το ψεύδος  της οποίας εντέλει  αποκάλυψε ο Πολυβίου μη τηρώντας το πρόσχημα των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές της. Για να γίνει κατανοητό τι εστί χειραγώγηση  ή αλλιώς καταχρηστικός προσανατολισμός της επι – κοινωνιακής ματιάς σε έναν ψευδή – κατασκευασμένο κοινωνικό ρόλο, σας ζητώ να κάνετε μιά υπόθεση εργασίας. Υποθέστε λοιπόν ότι ο Χριστόφιας είναι παντελώς έντιμος σε ό,τι επί του θέματος έπραξε και κρίνετε αυτή του την εντιμότητα με κριτήριο την συνέπεια και συνέχεια (οι ανέντιμοι αποκαλύπτονται διότι η στάση τους παραβιάζει το κριτήριο της συνέπειας – συνέχειας). Τι έπραξε και τι διατύπωσε δημόσια λοιπόν (πολιτικά και όχι ως ... κατηγορούμενος) ο Χριστόφιας, τι πραγματικά συνέβη; Ας το διατρέξουμε σε τρεις φάσεις : Καταρχάς, αμέσως μετά την έκρηξη, επεσήμανε ότι υπάρχουν βαθειές παθογένειες στην Κυπριακή διοίκηση ελέω παθογενειών στην Κυπριακή κοινωνία που φτάνουν σε κάποιες οριακές περιπτώσεις (β. Μαρί) έως και στην παραβίαση καθήκοντος. Κατόπιν ανέθεσε σε ένα θεωρούμενο επίλεκτο μέλος του ευρύτερου συστήματος που χαρακτήρισε ως “παθογενές” την έρευνα για την έκδοση πορίσματος, εκτιμώντας ότι αν μη τι άλλο λόγω της “κρίσιμης ιερότητας” των στιγμών θα ασκούσε το καθήκον του. Παρατήρηση : Εξ’ ου και ο Χριστόφιας παρακάλεσε τους πάντες σεβόμενος τον ρόλο του ως βασικού θεματοφύλακα του δημοκρατικού κεκτημένου, να περιμένουν το πόρισμα . Η παραπάνω τοποθέτηση – έκκληση Χριστόφια έγινε υπέρ της διαδικασίας του πορίσματος , ουδόλως είχε χαρακτήρα προληπτικής αποδοχής του,  δεν έγινε εν κενώ και εν ψυχρώ παρά ως απάντηση της αμφισβήτησης της διαδικασίας από αυτούς που σήμερα επικαλούνται το πόρισμα ως θέσφατο. Κοντολογίς, στο όνομα της προστασίας των θεσμών ο Χριστόφιας εξωθήθηκε να πράξει το αυτονόητο και να στηρίξει (προστατεύσει) την επιλογή Πολυβίου από αυτούς που σήμερα επιχειρούν να τον ανατρέψουν λόγω του πορίσματος Πολυβίου, το οποίον πλέον μετά την έκδοση του πορίσματος αποδεικνύει ότι “το παιχνίδι είναι και ήταν βαθιά επί μακρόν και καλά στημένο”. Εντέλει η παθογένεια στην οποία είχε αναφερθεί ο Χριστόφιας εκφράστηκε και με την παραβίαση καθήκοντος από πλευράς Πολυβίου. Προσέξτε εδώ μια λεπτομέρεια: Αλλο πράγμα η a-priori αποδοχή και προστασία της ανάθεσης και διαδικασίας έκδοσης του πορίσματος (αυτή έχει χαρακτήρα δεσμευτικό ο οποίος στο ακέραιο εκφράστηκε από τον Χριστόφια), άλλο πράγμα η a-priori αποδοχή του όποιου αποτελέσματος του πορίσματος , δηλαδή η αυτοδέσμευση για μη κρίση του ακόμα και σε περίπτωση που το πόρισμα παραβιάζει τους όρους εντολής του, το οποίον συνιστά απόλυτο παράλογο. Επίσης, άλλο πράγμα η αξιολόγηση της συνέπειας και συνέχειας της στάσης του Χριστόφια αντιληπτού σε ρόλο κατηγορούμενου (όπου προσμετράται ο λόγος ως  απολογητικός) και άλλο πράγμα η αξιολόγηση τη στάσης του Χριστόφια σε ρόλο πολιτικού και μάλιστα αρχηγού κράτους (διότι αυτό είναι και με αυτό αξιολογείται), όπου τα κριτήρια συνέπειας και συνέχειας είναι ευρύτερα διότι αφορούν το παρόν και μέλλον μιάς ολόκληρης κοινωνίας. Η παντελής αγνόηση των παραπάνω αυτονόητων “λεπτομερειών” αναδεικνύει ξεκάθαρα το πραξικοπηματικό παιχνίδι κατά Χριστόφια. Το διά ταύτα : Με όρους πολιτικής, η πράξη , στάση και δημόσιος λόγος Χριστόφια δικαιώθηκε με κριτήριο την αρχή της συνέπειας – συνέχειας, παρότι την παραβίαση αυτής της αρχής επικαλούνται οι πραξικοπηματίες θέτοντας τον (και θέλοντάς τον) καταχρηστικά σε ρόλο κατηγορούμενου. Ο Χριστόφιας επ’ ουδενί όπως η ψυχρή αποτίμηση των πραγμάτων αποδεικνύει δεν ένιωσε και δεν συμπεριφέρθηκε ως κατηγορούμενος, μόνο παραχαράσσοντας καταχρηστικά τον ρόλο του ως τέτοιον (δηλαδή μόνον δια της λογικής του παραλόγου) μπορούμε να αξιολογήσουμε ως λογικοφανείς τις εναντίον του αιτιάσεις για ... πλημμελή άσκηση του ρόλου του.

ΣΗΜΕΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ : Σταράτα λόγια. Η αυτο – αποκάλυψη της εξελισσόμενης από τον Ιούλιο πραξικοπηματικής μεθόδευσης μέσω του υπερβάλλοντα ζήλου του Π. Πολυβίου και του Πορίσματος Π. Πολυβίου (Π.Π.Π.) αφύπνισε άξαφνα και αγανάκτησε ένα σημαντικό κομμάτι του Κυπριακού λαού, το απέχον μακρύτερα όλων από τα χαρακτηριστικά του προβάτου ή κοπαδιού. Οι εκδηλώσεις υπέρ Χριστόφια δεν είναι εκδηλώσεις κομματικής αυτοάμυνας αλλά εκδηλώσεις αντεπίθεσης στα “μεθοδευόμενα” που πλέον έχουν αποκαλυφθεί. Το συγκεκριμένο πρωτοπόρο κομμάτι του Κυπριακού λαού που μόνο μικρό με όρους αριθμητικής δεν είναι, επί της ουσίας καλύπτει το κενό της Συναινετικής Αφωνίας του φάσματος των πολιτικών αντιπροσώπων (πλην ΑΚΕΛ) και λειτουργεί ως ασπίδα όχι υπέρ του Χριστόφια αλλά ενάντια στην εξέλιξη του πολιτικού πραξικοπήματος. Οσοι προσπαθούν να το απαξιώσουν (όχι μόνο σήμερα, η όλη διαδικασία έχει ξεκινήσει από την Ιουλιάτικη εκδήλωση στο προεδρικό) χαρακτηρίζοντάς το  ως ... οργανωμένο - ελεγχόμενο κοπάδι, εξ' αντικειμένου χρεώνονται στο πραξικοπηματικό μέτωπο. Πόσο μάλλον όταν δεν αρθρώνουν την παραμικρή λέξη για το τεκμήριο αυτο-αποκάλυψης του πραξικοπήματος (δηλαδή το Π.Π.Π.) , αλλά το αντιμετωπίζουν ως θέσφατο και είτε ομιλούν ευθέως είτε υποννοούν την υποχρέωση του Χριστόφια να παραιτηθεί επειδή ο ίδιος υποτίθεται ότι το αποδέχτηκε ... προκαταβολικά ως θέσφατο !! Επίσης, η αυτο – αποκάλυψη μέσω του Π.Π.Π. ξανάστειλε για ύπνο τους μη ανήκοντες στον στενό ακροδεξιό πυρήνα των λεγόμενων αγανακτισμένων – αφυπνισμένων, που έστω διαισθητικά αντιλήφθησαν ότι ... “κάτι δεν πάει καλά, το παράκανε ο Π.Π. με το Π.Π.Π. του”. Δεδομενου ότι το Κυπριακό καθεστώς διοίκησης δεν μπορεί εσαεί να είναι καθεστώς εξαίρεσης , δεν αξιολογείται ως τέτοιο αλλά υπόκειται στους παγκόσμια ισχύοντες όρους και κριτήρια αξιολόγησης, το οποίο σημαίνει ότι και τα Π.Π.Π. του δεν μπορούν να “κρυφτούν” από το παγκόσμιο χωριό, σύντομα το Π.Π.Π. θα αποτελεί το ευρύτερης χρήσεως νομικό ανέκδοτο για το τι εστί παραβίαση όρων εντολής στον πολιτισμένο κόσμο. Το ανέκδοτο πρέπει να παραμείνει νομικό, είναι μείζονος σημασίας θέμα για την σύγχρονη Κυπριακή Δημοκρατία (που σύντομα θα είναι και το ευρωπαϊκό επίκεντρο ασκώντας την προεδρία στην Ε.Ε.) να μην μεταλλαχτεί σε πολιτικό ανέκδοτο, όπως ο Χριστόφιας από πρόεδρος μεταλλάχτηκε επικοινωνιακά σε κατηγορούμενο. Εκκληση από καρδιάς προς όλους τους λογικά σκεπτόμενους, τόσο από τον χώρο της Κυπριακής πολιτικής όσο και από αυτόν των ΜΜΕ που έχουν πρωτοστατήσει στο πραξικοπηματικό παιχνίδι εξώθησης Χριστόφια σε παραίτηση: Μην αντιμετωπίζετε το Π.Π.Π. και την σοβαρή επ’ αυτού κρίση ως άβατο, δεν μιλάνε δυστυχώς μόνα τους τα γεγονότα αλλά οι μόνοι που μιλάνε είναι οι άνθρωποι που τα κρίνουν, φύγαμε πλέον από το Μαρί επόμενο προς κρίση γεγονός είναι το Π.Π.Π., ήδη μιλάνε γι’ αυτό εντός και εκτός Κυπριακών τειχών, όσο περνάει ο χρόνος θα πάψουν να μιλάνε μόνο για το Π.Π.Π. αλλά θα μιλήσουν και για την επ’ αυτού συναινετική αφωνία, λήξτε την τελευταία και συναινετικά ξανά αναφωνήστε το αυτονόητο μετά την αυτο – αποκάλυψη : THE GAME IS OVER. Μπορεί να μοιάζει ότι δεν είναι αλλά ότι συνεχίζεται και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους γι’ αυτούς που το στήσανε και αυτούς που το υπηρετούν, όμως πιστέψτε με τούτο δεν είναι παρά η κλασσική αυταπάτη του ανά τον κόσμο ακροδεξιού τρόπου σκέψης ότι η πραξικοπηματική επικράτηση είναι νομοτέλεια. Εμ δεν είναι ... 

Υστερόγραφο: Μιά στοιχειώδης διευκρίνιση για να μην υπάρχει οποιαδήποτε παρεξήγηση επί του συνόλου των παραπάνω: Δεν συνιστά από μόνο του πραξικόπημα το Π.Π.Π. , συνιστά απόδειξη ενός πραξικοπήματος που εξυφάνθηκε και εξελίσσεται μετά την 11η Ιουλίου αρχής γενομένης από την πρώτη ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Η διατάραξη της επικοινωνιακής ισορροπίας είχε ως αποτέλεσμα ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΤΙΜΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ να μεταλλάξουν βίαια τον ρόλο Χριστόφια αλλά και την ερμηνεία των λόγων και επιλογών του από ρόλο προεδρικό σε ρόλο κατηγορούμενου. Ο Π.Π. ταυτίστηκε με την κορύφωση της συγκεκριμένης πραξικοπηματικής διαδικασίας (θυμηθείτε το σκηνικό κατάθεσης Χριστόφια αλλά και τις ... έμμεσες τότε νουθεσίες - δήθεν ερωτήσεις - Π.Π. που κατόπιν αποθεώθησαν από τα δεξιά ΜΜΕ ως ... θαραλλέες!), αλλά λόγω υπερβάλλοντα ζήλου υπερέβη τα προσχήματα και έκαψε τόσο το Π.Π.Π. του (διότι πλέον αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο του πραξικοπήματος, τα γραπτά μένουν) όσο και το πραξικόπημα καθεαυτό σε μεγάλο βαθμό μιάς και αφύπνισε τα αντανακλαστικά αντεπίθεσης του πλέον προοδευτικού κομματιού της Κυπριακής κοινωνίας αλλά και ... μούδιασε ένα μεγάλο κομμάτι της υπόλοιπης. Το πραξικόπημα ακόμα εξελίσσεται, έχει έτσι σχεδιαστεί ώστε στην επόμενη φάση του να είναι DE FACTO πραξικόπημα διαρκείας, ο πυρήνας των πρωταγωνιστών του είναι υποχρεωμένος να βαδίσει τον μονόδρομό του. Περιθώρια πολιτικής αναθεώρησης έχουν οι περιφερειακοί "παίκτες" που καλούνται αν μη τι άλλο να συλλογιστούν πολύ σοβαρά αν θα συνεχίσουν να εθελοτυφλούν και σωπαίνουν όταν ο συνδυασμός των γεγονότων έχει ήδη μιλήσει από μόνος του (αυτή η φράση πιστώνεται δικαιωματικά στον Π.Π. ως κορυφαία συμπύκνωση όλων του των ... ευρημάτων) και τα ευρήματα/τεκμήρια του πραξικοπήματος έχουν πλέον - πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά - αυτοαποκαλυφτεί. Ευελπιστώ στο όνομα της παραπέρα χειραφέτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας να πρυτανεύσει η κοινή λογική.