Only in Greece - ποστ χαλάρωσης!

Μαυροκόκκινη

Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν

Αντρέας ( χωρίς επίθετο, μιλάμε για Λαϊκούς Ηγέτες εδώ )

Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες

ΠΑΚ

Εδώ Πολυτεχνείο

CHE

ΠΑΣΠ

ΠΑΣΟΚ

Άρης ( όχι αυτός με τα λεφτά, ο καλός με το άλογο )

Ρόζα Λούξεμπουργκ

Μελίνα Μερκούρη

Τρότσκυ

Βάσος ( χωρίς επίθετο, δεν χρειάζεται επίθετο ο Λυσσαρίδης )

ΕΔΕΚ

Μαριναλέντα

Ξεκίνημα

Μπλογκ: ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ

Υπότιτλος μπλογκ: Ο ΛΑΟΣ στην ΕΞΟΥΣΙΑ: Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα - Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη-Εθνική Λαϊκή Ενότητα - Συμβόλαιο με το Λαό 1981

Ελπίζω να χαλαρώσατε!

Ο δοσιλογισμός ως ιδεολογία αντίστασης

Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ!

Τώρα που ο δοσιλογισμος έγινε ιδεολογία αντίστασης και με δεδομένο το επικείμενο Νόμπελ Ειρήνης στο κρατος του Ισραήλ και εφόσον με ένα Νόμπελ δεν κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε για συνεργία σε εγκλήματα πολέμου ( εαν η ΑΟΖ στη Γαζα συνορεύει με την κυπριακή ΑΟΖ κανονικά πάμεν αδίκαστοι αν όχι σαν κρατος τουλαχιστον σαν συνειδήσεις ) έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές για την λύση του Κυπριακού, την εξής μία:

Ελλάδα-Ισραήλ-Τουρκία σε αρμονία.
Δώστε τα χέρια Ανανιστες και Απορριπτικοί να πάει πασα κακόν, να το λύσουμε.
Μεν το πολλοσυζητάτε.
Στην μιαν κάμαρη της Αμέρικαν Έμπασυ εφτιαχναν το Αναν και στην άλλη το πλαν Β που επουλήσαν στον Τάσσο για πατριωτικό Όχι!

Ας το τελειωνουμε το ριμάδι να πάμε και μεις οι αδελφές στη Μόσχα, όπως από πάντα θέλαμε...στην καπιταλιστική Ρωσία λέμε, αντί στη νεοναζιστική Κυπρο-Ελλαδο-ΕΕ!

Ούτε Τάσσο, ούτε Κληρίδη!

Υπάρχει κανείς που να θεωρεί πως η αλληλουχία Πραξικόπημα-Εισβολή-Κατοχή είναι σαν μια φυσική περίπου αλληλουχία γεγονότων και όχι μια αλληλουχία καθαρών πολιτικών πράξεων και συμφερόντων;

Υπάρχει κανένας που να μην ξέρει και να μην αναγνωρίζει πως η πολυπόθητη Δημοκρατία στην Ελλάδα παραχωρήθηκε με ανταλλαγή την μισή Κύπρο για την κατοχύρωση των δυτικών συμφερόντων στην περιοχή, μεταξύ άλλων και λόγω των ασταθών σχέσεων μεταξύ των μητέρων πατρίδων;

Όταν θα έχετε λαϊκή δημοκρατία στην Ελλάδα και λαϊκή δημοκρατία στην Τουρκία ευχαρίστως να μοιράσουμε τα λάφυρα, όσα μας έμειναν!!!

Ούτε Τάσσο, ούτε Κληρίδη! Ούτε Σαμαρά, ούτε Ερντογάν!!

Έχεις από τη μια τους "πατριώτες", πανταχού παρόντες, έκαναν πόδι και στον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, και γράφουν κείμενα "Η Κύπρος και το φάντασμα της Αλεξανδρέττας", δεν μας έφτανε ο Εργατικός Αγώνας - το "καλό" ΚΚΕ, το ΚΚΕ όπως "θα έπρεπε να είναι" αν δεν ήταν σεχταριστικό δηλαδή, να μας εξηγεί την "Ελληνικότητα ως Αντίσταση"!!!

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΡΗ!!!

Να σου πω εγώ γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη!!

Επειδή το ΑΝΑΝ ανοίγει το δρόμο για τον Αγωγό μέσω της Τουρκίας! Το ΑΝΑΝ δεν είναι καλό σχέδιο φίλε μου, είναι ανθελληνικό σχέδιο και δεν συμφέρει στο Έθνος φίλε μου!
Συμφέρει ενας αγωγός που δεν θα παραβλέπει τα συμφέροντα της Ελλάδος! Τόσος κόπος να γινει το πραξικόπημα και η εισβολή, που ειναι η λύση που θα κλείσει το πρόβλημα; Το ΑΝΑΝ δεν είναι λύση, γιατί λυνει το πρόβλημα ετεροβαρώς!!

Λύση είναι να αποφασίσει το Πεντάγωνο, να συγκεράσει το Πεντάγωνο τα συμφέροντα Τουρκίας-Ισραήλ-Ελλάδας και να φάνε όλοι ΞΑΝΑ όπως τρώνε τόσα και τόσα χρόνια εις βάρος της Κύπρου!! Μαζί με τους μεσάζοντες τους εδώ φυσικά!!

Εθυμήθηκεν τζαι ο Δρόμος της Αριστεράς τον πατριώτη Λυσσαρίδη τωρά, μη χέσω!! Πότε θα θυμηθεί και την πατριώτισσα Θεοχάρους;;;

Τί θέλετε από αυτόν τον τόπο ρε;;

Να φάτε; Πρέπει να μας εμπλέξετε πάλι μέσα στους πολέμους για να μοιράσετε τα λάφυρα του τόπου;;;

Από την μια οι πατριωτικές κορώνες με τον Τάσσο - όλα συμφωνημένα με την Αμερικανική Πρεσβεία ήταν φίλε μου για το άνοιγμα της κυπριακής ΑΟΖ, εν ήταν κανένας υπερφυσικός μάγκας ο Τάσσος - έπαιξε στα ζάρια και νόμισε θα κερδίσει!! Και ο Δημήτρης ως η πιστή σύζυγος στο κατόπι!!

Από την άλλη οι "νούσιμοι" με τες αστερόεσσες άλλοι αχάπαροι δουλοπάροικοι του Πενταγώνου, πουλημένες λέρες τζείνοι!!

Ούτε Τάσσο, ούτε Κληρίδη! Ούτε Δημήτρη, ούτε Νίκαρο!!

Κύπρος μόνο ρε!!

Από το "Κοινό Κυπρίων" πάμε στο "Κοινό Κόπρων"

Ένας τρόπος υπήρχε να ξεπεράσουμε τις εθνοτικές συγκρούσεις στην Κύπρο, να χτυπησουμε στη ρίζα του τον εθνικισμό ένθεν και ένθεν, μέχρι και τη βία στα γήπεδα να ξεπεράσουμε.
Τώρα θα μπορούμε να καίμε ελεύθερα όποιες σημαίες θέλουμε, εμείς στην μια κερκίδα θα καίμε την ελληνική, οι άλλοι στην άλλη κερκίδα θα καίνε την κυπριακή, όλοι μαζί θα καίμε την Τούρκικη κανένα πρόβλημα!
Τούδε και στο εξής, όποιος καίει την Αμερικανική σημαία θα μπαγλαρώνεται για προσβολή του εθνικού συμβόλου!
Επιτέλους Ειρήνη στον Τόπο!

Το ποιός είναι ο κύριος Ross ο οποίος εξαγόρασε το 40% της Τράπεζας Κύπρου μπορείτε εύκολα να το βρείτε στο διαδίκτυο. Εδώ για παράδειγμα.Είναι και ειδικός στη διαχείριση της "αμερικανο-ρωσικής" κρίσης ο κύριος Ross μεταξύ άλλων. Δεν θα μας ξεφύγει καμιά από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας κατά λάθος. Όσον αφορά στα υπόλοιπα της τήρησης του Μνημονίου, ελπίζω να είναι αντιληπτό το τετέλεσθαι. Ούτε για ανέκδοτο δεν θα μιλάμε για ημι-κρατικούς, για μη εκποιήσεις, για "ανεξαρτησία" του Κράτους και λοιπές ομορφιές. Το πράμα έχει τελειώσει, και δικαιωματικά πλέον θα αναφερόμαστε στην Κύπρο ως προτεκτοράτο των Αμερικανών.

Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε Ευρωπαίοι, συνειδητοποιήσαμε πως είμαστε Αμερικάνοι, λέει και ο Άκης...αν μη τί άλλο να σταματήσουμε και τα αριστερά ανέκδοτα πως θέλουμε μια άλλη ευρώπη.

Στο μεταξύ φάγαμε στη μούρη, ένα σωρό αμπελοφιλοσοφίες περί εθνικισμού. "Ο αντι-αμερικανισμός γέννησε τον εθνικισμό στην Κύπρο και στην Ελλάδα" ακούσαμε από φίλους εκπορευόμενους βέβαια από το συριζαϊκό κυπριακό περιβάλλον, που όλως τυχαία ανακατσιούν και το ΚΚΕ.

Θα γίνει μπανάλ και η συζήτηση περί Ιμπεριαλισμού πλέον, το πράμα ετέλειωσεν.

Το ελύσαμεν και το εθνικιστικό και τώρα ως αντεθνικιστές θα μπορούμε να ακούμε ανενόχλητοι τα γέλια του κάθε παρδαλού κατσικίου...

Κόκκινες πικρές μου γραμμές

Οι κόκκινες μας γραμμές ήταν η ΑΤΑ.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να σωθεί η Λαϊκή για να μην μπούμε στο μνημόνιο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο 13ος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι συλλογικές συμβάσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το οκτάωρο.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το 51% των μετοχών να παραμένουν στο κράτος.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν ο Συνεργατισμός.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν τα κοινωνικά επιδόματα.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν το "ποτέ την κυριακή".
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να μην περάσει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές ήταν να μην περάσει το νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις.
Μετά οι κόκκινες μας γραμμές είναι να σωθεί η Τράπεζα Κύπρου - άγνωστο μέχρι στιγμής γιατί.
Συνολικά οι κόκκινες μας γραμμές έγιναν όλες μπλε με άσπρες βούλες.

Στο μεταξύ εμείς είμασταν "αριστεριστές".
Γιατί είμασταν "αριστεριστές";
Επειδή δεν είχαμε "ρεαλιστικές προτάσεις" για μικρά και κερδοφόρα βήματα αναχαίτισης του νεοφιλελευθερισμού.
Όπως ποιά; Τα πιο πάνω;;...
Είμασταν "αριστεριστές"
Όπως ήταν και το ΚΚΚ κατά τους γνωρίζοντες.
Γιατί το ΚΚΚ ήταν "αριστερίστικο" κατά του γνωρίζοντες;
Επειδή αν υπήρχε σήμερα, δεν θα είχε "κόκκινες γραμμές που γίνονται μπλε με άσπρες βούλες".
Για κάθε μια εκποίηση κατοικίας, θα έπαιρνε ένα κομμάτι κρατικής, εκκλησιαστικής ή ιδιωτικής γης και θα το κοινωνικοποιούσε. Αυτό θα έκαναν οι "αριστεριστές".
Μα αυτό είναι "ροζ" και "αδιέξοδο".
Ναι αλλά δεν είναι "μπλε με άσπρες βούλες".

Γιώργος Μαργαρίτης: Η εικόνα του χάους είναι η κανονικότητα της κρίσης

[...]

Έχουμε ενδείξεις, ότι καθώς η κρίση σοβεί, διερευνώνται και ολοένα και περισσότερο γοητεύουν, τέτοιες λύσεις - πολεμικές - μεγάλες πολεμικές, όχι επιπέδου Αφγανιστάν ή Συρίας, αυτά είναι κατεδαφίσεις δευτερεύουσες...

[...]

Πότε θα απαγορευθεί το ΑΚΕΛ;

( Μεσα στο σεντούκι του "κοσμοπολίτη φιλελευθερου" παντα θα κοιμαται ενα εθνικιστικό ψοφιμι! Ο Εθνικισμος και ο αντι-κομμουνισμος ειναι αδελφακια διδυμα. Και τώρα θα σου πουλησουν οι "κοσμοπολιτες" το καλο της Κυπρου, το καλο της Ελλαδας, το καλο της Γερμανίας, το καλο των ΗΠΑ, σε κάθε λαό θα πουλησουν "εγχωριο συγκεκαλυμένο εθνικισμό" για πατριωτισμό, ώστε να υπογράψεις υπερ του νεου διεθνους πολέμου, νομιζομενος πως υπογραφεις για το καλο του τόπου σου.

Στο μεταξύ, εσυ, ο λαος της Κυπρου, της Ελλαδας, της Γερμανίας, των ΗΠΑ θα πεινάς, θα εισαι στα συσσίτια και αργοτερα θα εισαι και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ψοφίμι κι εσύ των Εθνων τους!Το ΚΚ Ουκρανίας δεν ήταν κανένα "σκληροπυρηνικό, σεχταριστικό,ανακατσιώ το ΚΚΕ" κόμμα. Ήταν ένα κόμμα τύπου ΑΚΕΛ. Γιατί να μην απαγορευθεί και το ΑΚΕΛ, ο Χάσικος να πιστέψω δεν το εσκέφτηκε σαν ενδεχόμενο; Η Θεοχάρους; Ψηφίζετε αγωγούς, "ευρωπαικό φυσικό αέριο, ανήκωμεν εις την Ευρώπη", να διχοτομήσετε τον κόσμο στα δύο σύντροφοι με την συμβολή σας, να δούμε πότε θα ψάχνουμε όλοι καταφύγια από την μεγάλη, την τεράστια πολιτική μας! Μα τί να κάμουμε, πρέπει να δούμε το καλό της Κύπρου. Ναι θα έπρεπε να το δούμε, όντως...)

Ουκρανία: Εθνικισμός και αντικομμουνισμός πάνε χέρι-χέρι

Η απόφαση της Ουκρανικής Βουλής στις 22 Ιούλη να «διαλύσει» την Κοινοβουλευτική Ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας (ΚΚΟυ), όπως και η έναρξη της δίκης στις 24 Ιούλη, με στόχο την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Κι αυτό γιατί - όπως έχουμε εκτιμήσει - η αστική τάξη της Ουκρανίας, και ιδιαίτερα εκείνο το τμήμα της που στηρίχτηκε από ΗΠΑ και ΕΕ, δε δίστασε όχι μόνο να προχωρήσει σε μια πραξικοπηματική ανατροπή της προηγούμενης (κεντρώας) αστικής κυβέρνησης, αλλά και να «εμπιστευθεί» την κυβερνητική διακυβέρνηση της χώρας σε εθνικιστικές και απροκάλυπτα φίλο-φασιστικές δυνάμεις, ιδεολογικούς «απογόνους» των συνεργατών του Χίτλερ.

Βασικό μέλημα αυτών των δυνάμεων είναι η προσπάθεια προώθησης των αντιλαϊκών τους σχεδίων για την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, που συνοδεύεται με ένα σύνολο αντεργατικών - αντιλαϊκών μέτρων για την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της χώρας. Βεβαίως, ανάλογο «πακέτο μέτρων» θα ίσχυε και στην περίπτωση που η «ζυγαριά» των συμφερόντων της αστικής τάξης της Ουκρανίας «έγερνε» στην απόφαση ενσωμάτωσης της χώρας στην «Τελωνειακή Ενωση» που έχει συγκροτήσει η Ρωσία με τη Λευκορωσία και το Καζαχστάν. Αλλωστε, η χειροτέρευση της κοινωνικο-οικονομικής κατάστασης, που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στη Λευκορωσία, η σκληρή αιματηρή καταστολή των εργατικών αγώνων στο Καζαχστάν, τα εμπόδια στην πολιτική δράση, που συνεχίζουν να μπαίνουν στη δράση των κομμουνιστών της Ρωσίας (κυρίως του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας - ΚΕΚΡ), δείχνουν πως στα πλαίσια του αστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, παλαιότερων ή νεότερων, δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή διαχείριση.

Θέλουν «σιγή νεκροταφείου»

Ωστόσο, επιστρέφοντας στις ουκρανικές εξελίξεις, η απόφαση απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε με την προσπάθεια της αντιδραστικής κυβέρνησης να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στη χώρα, τόσο στη λήψη και εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, όσο και στη συνέχιση της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ανατολική Ουκρανία. Οχι τυχαία, η επιδίωξη απαγόρευσης του ΚΚΟυ συνδέθηκε και χρονικά με την απόφαση «μερικής επιστράτευσης», που κήρυξε το καθεστώς, μέσα σε ένα κλίμα εθνικιστικής υστερίας, με στόχο τη βίαιη και αιματηρή καταστολή των ενόπλων στην Ανατολική Ουκρανία.

Οι δυνάμεις αυτές, αν και αντιτάσσονται στην κυβέρνηση του Κιέβου, το κάνουν βασικά από θέσεις υπεράσπισης άλλων διεθνών συμμαχιών που θα πρέπει να έχει η χώρα, υπέρ δηλαδή της στενότερης σύνδεσης της Ουκρανίας (ή μέρους της) με τη Ρωσία, μέσω της «ομοσπονδιοποίησης» της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, ούτε αυτές οι Ένοπλες Δυνάμεις προβάλλουν ένα σχέδιο υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων, που να είναι σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Όπως είναι γνωστό, το ΚΚ Ουκρανίας, που στο παρελθόν είχε στηρίξει τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς, που ανατράπηκε, τασσόταν υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος και της ένταξης της Ουκρανίας στην «Τελωνειακή Ένωση». Μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία και τις αιματηρές εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία, ορισμένα στελέχη του ΚΚ Ουκρανίας δήλωσαν τη στήριξή τους στους ενόπλους των δύο περιοχών που έχουν κηρύξει την «ανεξαρτησία» τους. Αυτό αποτέλεσε ένα ακόμη πρόσχημα, που χρησιμοποίησε η αντιδραστική κυβέρνηση σε βάρος του ΚΚ Ουκρανίας, κατηγορώντας το ότι στηρίζει τη «διάλυση της χώρας». Ωστόσο, το ΚΚ Ουκρανίας με κάθε τρόπο έχει ξεκαθαρίσει πως υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Τονίζει πως τα συγκεκριμένα πρώην στελέχη του δεν έδρασαν στο πλαίσιο κάποιας κομματικής απόφασης και πλέον δεν έχουν καμιά οργανωτική σχέση με το ΚΚ Ουκρανίας, που στις τοποθετήσεις του καταδικάζει και την αιματηρή καταστολή που έχει επιλέξει η κυβέρνηση του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία, αντί μιας διαδικασίας πολιτικής επίλυσης της κρίσης.

Η νέα κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής επίθεσης με κάθε μέσο

Βεβαίως, πίσω από την αντιπαράθεση που εκδηλώνεται στην Ουκρανία βρίσκονται τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα και η επίλυση της υπάρχουσας κρίσης δεν μπορεί να εξασφαλιστεί απλώς με διαβουλεύσεις. Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα είναι ανάγκη να επεξεργαστεί και να καταθέσει τη δική του πρόταση διεξόδου, που δεν μπορεί να στοιχίζεται με εκείνη ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης, με τη μια ή άλλη ιμπεριαλιστική ένωση. Δεν μπορεί, επίσης, να υπάρχουν αυταπάτες για τους σχεδιασμούς των πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης.

Αυτά σήμερα φαίνονται ακόμη καλύτερα στο παράδειγμα της Ουκρανίας. Κι αυτό γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΟυ στο Κοινοβούλιο (Ανώτατη Ράντα) ψήφισε στις 22/2/14 την εκλογή του Α. Τουρτσίνοφ, του πρόεδρου της Ανώτατης Ράντα, στο αξίωμα του εκτελούντος χρέη Προέδρου, όπως και την απόφαση προκήρυξης προεδρικών εκλογών, καταθέτοντας μάλιστα και την υποψηφιότητα του Α' Γραμματέα του, Π. Σιμονιένκο, για το αξίωμα του Προέδρου. Η στάση αυτή χρησιμοποιήθηκε για τη νομιμοποίηση εκείνων που αναρριχήθηκαν πραξικοπηματικά στην κυβέρνηση, αλλά βέβαια η προεκλογική εκστρατεία ήταν μια πολιτική φάρσα που οδήγησε το ΚΚΟυ να αποσύρει τον υποψήφιό του.

Την ίδια περίοδο οι αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις προετοίμαζαν το έδαφος για την απαγόρευση του ΚΚΟυ, το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπο με ένα οργανωμένο σχέδιο με στόχο την εξαφάνισή του. Στο επίκεντρο αυτής της επίθεσης βρέθηκε, μεταξύ άλλων, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του, η οποία άρχισε να σημειώνει απώλειες. Στα τέλη Ιούνη μια ομάδα από 6 βουλευτές, με επικεφαλής τον Α. Γκόλουμπ, μέλος του Προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΟυ και αρχισυντάκτη της εφημερίδας του, «Κομμουνίστ», αποχώρησαν από το κόμμα, χωρίς να αιτιολογήσουν την απόφασή τους, αλλά «ψιθυρίζοντας» πως έμαθαν κάποιες πληροφορίες για το ΚΚΟυ που δεν μπορούν να αποκαλύψουν. Οι βουλευτές αυτοί προσχώρησαν σε μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, την «Για την ειρήνη και τη σταθερότητα», που αποτελείται από 34 βουλευτές και η οποία φέρεται να έχει «διαύλους επικοινωνίας» με τον πρώην Πρόεδρο, Β. Γιανουκόβιτς και τους επιχειρηματικούς κύκλους που τον στήριζαν.

Το ΚΚ Ουκρανίας, που νωρίτερα είχε χάσει άλλους 4 βουλευτές, καταδίκασε την αποχώρηση, που την κατήγγειλε ως «προδοσία» και η κοινοβουλευτική του δύναμη μειώθηκε στις 23 έδρες. Απ' αυτήν την εξέλιξη «πιάστηκαν» οι αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις και αποφάσισαν τη διάλυση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΟυ. Την ίδια στιγμή ξεκινά στις 24/7 και η δίκη με στόχο την απαγόρευση του ίδιου του ΚΚΟυ.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στο πλευρό των κομμουνιστών της Ουκρανίας. Ανέδειξε το ζήτημα της απαγόρευσης στο Κοινοβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο, οργάνωσε παραστάσεις διαμαρτυρίας στην ουκρανική πρεσβεία. Λαμβάνει ανάλογες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στο ΚΚΟυ σε διεθνές επίπεδο. Το ΚΚΟυ με συνεχείς επιστολές του, προς το ΚΚΕ και άλλα κόμματα, έχει ευχαριστήσει γι' αυτήν την εκδήλωση αλληλεγγύης.

Απαιτείται ισχυρό κομμουνιστικό - εργατικό κίνημα

Οι εξελίξεις προσφέρονται για την άντληση συμπερασμάτων, αφού οι αντιδραστικές δυνάμεις της Ουκρανίας πατάνε πάνω στις ιδεολογικοπολιτικές αδυναμίες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος της χώρας για να προωθήσουν τα σχέδιά τους.

Η αδυναμία του ΚΚΟυ μέσα σ' αυτές τις συνθήκες ενδοαστικής - ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης να προβάλει μια διέξοδο προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, στην κατεύθυνση της ανατροπής του καπιταλισμού, της αποδέσμευσης από κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, για την επικράτηση και οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, αξιοποιείται από τις αντιδραστικές δυνάμεις. Όπως και η αδυναμία κινητοποίησης εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, εξαιτίας της τεράστιας οπισθοχώρησης του εργατικού κινήματος, της μακρόχρονης απουσίας δράσης των κομμουνιστών στους χώρους δουλειάς και του μονόπλευρου προσανατολισμού στην κοινοβουλευτική - εκλογική δουλειά. Αποδεικνύεται πως τα 2,6 εκατομμύρια ψήφοι και το 13%, που στις τελευταίες εκλογές, πριν δύο χρόνια (το 2012), είχε συγκεντρώσει το ΚΚΟυ, δεν είναι ικανά να διασφαλίσουν ούτε τη νόμιμη δράση του στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας.

Μόνο ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, με την πρωτοπόρα δράση και την επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική του ΚΚ, ενός ΚΚ «παντός καιρού», μπορεί να βάλει φρένο στα σχέδια των αντιδραστικών αστικών δυνάμεων, μεταξύ άλλων και στο ζήτημα της συρρίκνωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ε. Β.

902.gr

Eνεργειακός κόμβος στη Ν.Ευρώπη για κοιτάσματα Αν.Μεσογείου

Αφιερώστε 15 λεπτά για να διαβάσετε το έγγραφο στο τέλος του ρεπορτάζ. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα λεπτομερές πλάνο, επεξηγηματικό του πρόσφατου "πολεμικού ανακοινωθέντος" της ΕΕ κατά της Ρωσίας σε σχέση με το Ουκρανικό. Το εν λόγω πολεμικό ανακοινωθέν το ψήφισαν από τη χώρα μας μόνο δύο ευρωβουλευτές, ο κ.Στυλιανίδης του ΔΗΣΥ και ο κ. Παπαδάκης της ΕΔΕΚ.

Σε πλήρη αντίθεση - δεν αποφάσισα ακόμα αν πρόκειται για διαβολική αντίθεση ή αν πρόκειται για σχιζοφρενική αντίθεση - η στάση του ΑΚΕΛ ( από την προηγούμενη περίοδο της πενταετίας ) σε σχέση με την Ενεργειακή Πολιτική της ΕΕ και τον Νότιο Αγωγό όπως περιγράφεται στο πιο κάτω έγγραφο.

Άμεση στήριξη του νατο-ικού αντιρωσικού τόξου των χωρών Λεττονίας, Λιθουανίας, Εσθονίας, ενίσχυση του ρόλου της Ουκρανίας (ναζιστικής ), της Τουρκίας, του Ιραν, Ιρακ, Τουρκμενιστάν. Προώθηση ανταγωνιστικού αντι-ρωσικού Πυρηνικού Προγράμματος, περαιτέρω αιματοκύλισμα των λαών της Αφρικής, περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών ΕΕ-ΝΑΤΟ έναντι του άξονα Ρωσίας - BRICS - Λατινικής Αμερικής.

Κάποια στιγμή ίσως καταλάβω γιατί η κυπριακή αριστερά πρωτοστατεί υπερ των Ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών της ΕΕ και των ΗΠΑ με τόσο ενεργητικό πάθος. Ίσως καποια παθητική στάση να την αντιλαμβανόμουν ευκολότερα, στα πλαίσια της φιλολογίας για "αδύναμα κράτη". Τόσο ενεργητική όμως εμπλοκή υπέρ των σχεδίων της ΕΕ και των ΗΠΑ δεν την αντιλαμβάνομαι.

Εμείς δεν έχουμε βάψει τα χέρια μας με αίμα - πάντως όχι στο πραξικόπημα κατά της Κύπρου. Τώρα για τα υπόλοιπα πραξικοπήματα στον κόσμο, θα σας γελάσω. Στο τέλος τη λύση του Κυπριακού δεν θα την αποφασίσουν ούτε οι δύο κοινότητες, ούτε τα εμπλεκόμενα μέρη. Θα την αποφασίσουν οι "εμπλεκόμενες εταιρίες" εν γνώσει μας..

'Τα εξαιρετικά σημαντικά ενεργειακά κοιτάσματα της Κύπρου αποτελούν έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εισηγείται ως προτεραιότητα  της νέας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Ενεργειακής Ασφάλειας τη δημιουργία Μεσογειακού Ενεργειακού κόμβου στη Νότια Ευρώπη.''

Αυτό τόνισε κατά τη χθεσινή παρουσίαση σχετικού εγγράφου της Κομισιόν στην Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας του ΕΚ, ο αρμόδιος Γενικός Διευθυντής για θέματα Ενέργειας κ. Dominique Ristori.

Ο Γάλλος αξιωματούχος απαντούσε σε ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΔΗΣΥ Χρ. Στυλιανίδη ο οποίος έθιξε το ζήτημα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου προς όφελος του ασφαλούς ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ. Σε παρόμοια τοποθέτηση προέβη και ο Ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ κ. Νεοκλής Συλλικιώτης.

Ο κ. Ristori τόνισε ότι η Κομισιόν βρίσκεται σε στενή επαφή με την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις εμπλεκόμενες εταιρείες, ενώ υπογράμμισε ότι η δημιουργία Μεσογειακού Ενεργειακού Κόμβου αποτελεί μία εκ των προτεραιοτήτων της Ιταλικής Προεδρίας της ΕΕ και παρέπεμψε σε σχετική εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη στις 19 Νοεμβρίου. 

Η συζήτηση διήρκησε μιάμιση ώρα και επικεντρώθηκε σε ιδέες και προτάσεις της Κομισιόν προς ενίσχυση της ενεργειακής αυτονομίας και ασφάλειας της ΕΕ τα προσεχή χρόνια. Υπενθυμίζεται ότι η ΕΕ εισάγει το 53% της ενέργειας που καταναλώνει (για πετρέλαιο και φυσικό αέριο τα ποσοστά κυμαίνονται στο 90% και 66% αντίστοιχα), με κόστος πέραν του 1 δις ευρώ ημερησίως. Η παγκόσμια ενεργειακή ζήτηση είναι ανερχόμενη και αναμένεται να αυξηθεί κατά 27% το 2030 σε σχέση με σήμερα. Το πιο πιεστικό ζήτημα σε σχέση με την ενεργειακή ασφάλεια της ΕΕ, κατά την άποψη της Κομισιόν, είναι η ισχυρή εξάρτηση για κάποια Κράτη-Μέλη από έναν μόνο εξωτερικό πάροχο ενέργειας, δηλαδή τη Ρωσία (περισσότερες πληροφορίες στο έγγραφο της Κομισιόν).  

πηγή

Η κουλτούρα του ήταν σε επίπεδο κάτω του μηδενός...

Η κουλτούρα του ήταν σε επίπεδο κάτω του μηδενός...πήγε και στη Γαλλία και έμαθε κάτι Γαλλικά, περίεργα Γαλλικά, Γαλλο-βλάχικα...έφυγε σαν αυταρχικός κυβερνήτης και γύρισε πίσω σαν κατασκευασμένος ηγέτης....θα μπορούσε όμως να κάνει καριέρα εραστή, τον ήθελε η μισή Αθήνα...περίεργο πως δέχτηκε η διανόηση να υποταχθεί σε ένα τόσο αμόρφωτο άνθρωπο.... Ραφαηλίδης για Καραμανλή...

Το απωθημένο του Ελληνάρα

Το απωθημένο του κάθε Ελληνάρα - Κυπραίου ή Έλληνα - είναι που η Ελλάδα δεν έγινε το Ισραήλ στη θέση του Ισραήλ ή που δεν έγινε η Τουρκία στη θέση της Τουρκίας, που δεν πήρε δηλαδή η Ελλάδα τη θέση του Κράτους-Μιλιταριστή στην περιοχή και μας έκλεψαν άλλοι αυτό τον σπουδαίο ρόλο. ( έννε έτσι Λάζαρε; )
Γιατί ο Εμφύλιος μπορεί να χάθηκε, αλλά ο Εμφύλιος καθόρισε την πορεία της χώρας, ο Εμφύλιος συγκράτησε την πορεία της χώρας και χωρίς τους κομμουνιστές δεν θα σωζόταν η αξιοπρέπεια της χώρας και η χώρα αυτή θα ήταν σήμερα ένα χειρότερο κράτος -τέρας από ότι είναι το κράτος του Νετανιάχου και του Ερντογάν.
Οι Ελληνάρες δεν συγχώρεσαν ποτέ στου κομμουνιστές - μέχρι σήμερα το λέει ο Σαμαράς "είμαστε το τελευταίο σοβιετικό κράτος...", ότι απέτρεψαν την μετατροπή της Ελλάδας σε αυτό που ονειρεύεται κάθε Ελληνάρας - Δις ις Σπάρτα ρε! Είναι γι αυτό που η χώρα βγάζει συνεχώς αποστήματα, είναι το απωθημένο που βγαίνει , 12% η ΧΑ και οι ακροδεξιοί στην κυβέρνηση μαζί με τους αμερικανόδουλους τους πασοκους! [ Όταν ο Αντρέας έκανε αγώνες με τον Καντάφι και τον Αράφατ, η Μαργαρίτα μεγάλωνε ένα αμερικανάκι στον κόρφο του...ήταν ανάγκη Αντρέα να ξενοπηδάς να ξυπνήσεις το μένος της "αυτοκράτειρας"; :) ]
Για τους ίδιους ακριβώς λόγους οι Ελληνάρες δεν χωνεύουν κατά βάθος την Κύπρο, γιατί η Κύπρος έγινε το κακό αγκάθι στα σχέδια...
Και δεν θα σταματήσει ο "αγώνας" τους εως ότου καταφέρουν το μοιραίο, την διχοτόμηση της Κύπρου και τη διάλυση του ΚΚΕ - αυτά τα δύο σαν στόχοι πάνε παράλληλα - να το ξέρετε και να το θυμάστε!

20 Ιούλη 1974: Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Σε τελευταία ανάλυση αυτό που έχασε ο Λαός της Κύπρου στα 1974 κάποιοι, πολιτικά, το κέρδισαν!

Του Γιώργου Μαργαρίτη*

Το σύνθημα για «Μεγάλη Ελλάδα» υπήρξε το πλέον συχνά επανερχόμενο και επίμονο στην ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς. Αυτό ήταν ο θεμέλιος λίθος όλων των φασιστικών και νεο - ναζιστικών κινημάτων στη χώρα. Φτωχό κατάλοιπο της Μεγάλης Ιδέας του 19ου αιώνα, το σύνθημα έδινε μια πολιτική προοπτική σε μια ηγέτιδα αστική τάξη η οποία, στο επίπεδο των εθνικών επιδόσεων, είχε να επιδείξει την καταστροφή του 1922, τον δωσιλογισμό, τη συνεργασία με τον καταχτητή και δυνάστη του λαού μας στην Κατοχή και την επικράτηση με ξένα όπλα και στήριξη στον Εμφύλιο Πόλεμο. Η αντίθεση με τα βάσανα αλλά και τον πατριωτισμό των λαϊκών τάξεων, με την Εθνική Αντίσταση, ήταν καταθλιπτική. Η ιδέα μιας νικηφόρας - πολεμικής κατά προτίμηση- επιχείρησης που θα επανέφερε κάποια δόση εθνικής δόξας αλλά και πολιτικής νομιμοποίησης σε μια άρχουσα τάξη που μόνο προδοσίες και καταστροφές είχε να παρουσιάσει ως τότε, γοήτευε πάντα τους ιθύνοντες του ελληνικού αστισμού - κοινοβουλευτικού, δικτατορικού, βασιλικού, βενιζελικού ή ό, τι άλλο. Η χούντα του Ιωαννίδη, τελευταίο κεφάλαιο στο ήδη τότε μακρόβιο μετεμφυλιακό πολιτικό σκηνικό, θέλησε να υλοποιήσει αυτήν την αστική ευχή στις 15 Ιούλη του 1974. Το πραξικόπημα στην Κύπρο θα έδιωχνε τον Μακάριο και θα προχωρούσε στην Ένωση του νησιού με την Ελλάδα: ετούτη η πραξικοπηματική επιτυχία θα διέσωζε την χούντα και το καθεστώς της, θα προάσπιζε οικονομικά συμφέροντα που ταυτίζονταν μαζί της και θα άλλαζε τις ισορροπίες στις εσωτερικές αντιθέσεις που διέτρεχαν τότε τον ελληνικό καπιταλισμό... Αυτά υπολόγιζαν στην τότε χουντική Αθήνα. Οι υπολογισμοί όμως δεν γίνονταν μόνο εκεί.

Στην μακρυνή Ουάσινγκτον γίνονταν πιο σύνθετα σχέδια. Η πολύχρονη εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο ενάντια στον λαό του Βιετνάμ και η προδιαγραφόμενη ήττα είχε προκαλέσει πολύπλευρη κρίση στην αμερικανική οικονομία, κοινωνία και πολιτική. Στα τέλη του 1972, συνέπεια των δύσκολων καιρών, το αμερικανικό ναυτικό έζησε μια καινοφανή εμπειρία: τέσσερεις βίαιες στασιαστικές κινήσεις εκδηλώθηκαν διαδοχικά σε δύο αεροπλανοφόρα και ένα πετρελαιοφόρο στόλου1. Η συνεπακόλουθη σκλήρυνση της αμερικανικής πολιτικής στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου είχε άμεσες συνέπειες και στον τρόπο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής. Οι επίσημοι φορείς της τελευταίας, το Σταίητ Ντηπάρτμεντ, εκχώρησαν -εκούσια ή ακούσια- σημαντικές εξουσίες τους στον σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Η συμμετοχή της CIA λόγου χάρη στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής έφθασε να είναι σχεδόν ισότιμη του αρμόδιου υπουργείου2.

Τον Σεπτέμβρη του 1973 μια επικίνδυνη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ εκκρεμότητα στη Νότια Αμερική, η δημοκρατική κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αλιέντε στη Χιλή, «επιλύθηκε» με την ενεργό συμμετοχή της CIA. Τον Οκτώβρη όμως η κρίση μεταφέρθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Αίγυπτος και η Συρία προσπάθησαν να ανακαταλάβουν στρατιωτικά τα εδάφη που βρίσκονταν κάτω από ισραηλινή κατοχή -στο Γκολάν και το Σινά- από τον πόλεμο του 1967. Ο πόλεμος που ξέσπασε αποτέλεσε σταθμό στην ως τότε εξέλιξη του Ψυχρού Πολέμου: ποτέ άλλοτε η Σοβιετική Ένωση δεν ήταν τόσο ενεργά παρούσα σε αναμέτρηση στην Μέση Ανατολή. Με τη δική της ενίσχυση η Αίγυπτος και η Συρία πέτυχαν σημαντικές επιτυχίες στο ξεκίνημα του πολέμου. Η ισραηλινή αεροπορία και οι εκλεκτές τεθωρακισμένες μονάδες του Ισραήλ αποδεκατίστηκαν και οι ΗΠΑ χρειάστηκε να προστρέξουν σε βοήθεια.

Ταυτόχρονα, μια νέα απειλή εμφανίστηκε για το αμερικανικό ναυτικό και τη συνακόλουθη κυριαρχία των ΗΠΑ στη θάλασσα. Οι «Ομάδες Επιχειρήσεων» (Task Force) του στόλου των ΗΠΑ δεν ήσαν πλέον απρόσβλητες. Στην Μεσόγειο αναπτύχθηκαν σημαντικές ναυτικές δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης με νέες τεχνικές και τακτικές δυνατότητες. Η εξέλιξη των «βλημάτων καταδρομής» (cruise missiles) και ο πολλαπλασιασμός των φορέων τους (σε πλοία επιφανείας, αεροσκάφη και υποβρύχια) προκάλεσαν κλίμα αβεβαιότητες και ανασφάλειας στις ισχυρές αμερικανικές μονάδες. Κανένα αεροπλανοφόρο - καρδιά της κάθε «Ομάδας επιχειρήσεων» - δεν ήταν πλέον απρόσβλητο στις τακτικές «κορεσμού» του σοβιετικού στόλου. Τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ ήσαν πλέον λιγώτερα από δεκαπέντε και η γεωγραφική τους διασπορά καθιστούσε την επιχειρησιακή τους συγκέντρωση υπόθεση πολλών εβδομάδων. Η ανάγκη για σίγουρες χερσαίες βάσεις πρόβαλε δραματικά επιτακτική.

Ακριβώς σε αυτό το τελευταίο πεδίο οι εκπλήξεις όμως δεν τελείωναν έδώ. Πολλές από τις σύμμαχες - στο ΝΑΤΟ - χώρες των ΗΠΑ δίστασαν να συνδράμουν στην μεγάλη επιχείρηση στήριξης του Ισραήλ και αναπλήρωσης των απωλειών του σε αεροπλάνα, άρματα μάχης και στρατιωτικό υλικό. Μόνο η Πορτογαλλία πείστηκε να παραχωρήσει τις εγκαταστάσεις στις Αζόρες γι’ αυτόν τον σκοπό ενώ, στη Μεσόγειο, μόνο η Ελλάδα - σε κρίσιμη πολιτική καμπή, ο Οκτώβρης ήταν ο μήνας της «φιλελευθεροποίησης» της χούντας δια του Μαρκεζίνη και ο μήνας προετοιμασίας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου - και η Ιταλία έδωσαν λιμενικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ. Ακόμα χειρότερα: η Τουρκία, χώρα μέλος του ΝΑΤΟ επέτρεψε στην σοβιετική αεροπορία να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της για την μεταφορά αντίστοιχων εφοδίων στη Δαμασκό και στο Κάιρο. Επρόκειτο προφανώς για την μεγαλύτερη κρίση που είχε γνωρίσει ως τότε η Ατλαντική Συμμαχία.

Καθώς λοιπόν τελείωνε το 1973 πολλά προβλήματα στον κόσμο, και πιο ειδικά στην ανατολική Μεσόγειο, ζητούσαν άμεσες λύσεις και κινήσεις από την Ουάσινγκτον. Τα πιόνια για τη νέα φάση των εξελίξεων άρχισαν να παίρνουν τη θέση τους. Στην Αθήνα, όπου η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε μόλις ακυρώσει την «φιλελευθεροποίηση» της χούντας και είχε, ως εκ τούτου, δημιουργήσει πολιτικό κενό, οι «σκληροί» ήρθαν - την κατάλληλη για την πολιτική των ΗΠΑ στιγμή - στην εξουσία. Η χούντα του Ιωαννίδη έθεσε από την πρώτη στιγμή τους στόχους της: την Κύπρο...

Στην Κύπρο υπήρχε από καιρό έτοιμο το πολιτικό εργαλείο για την προώθηση των πλέον επικίνδυνων σχεδίων: η οργάνωση του Γεωργίου Γρίβα, ΕΟΚΑ - Β. Η τελευταία είχε από το 1971 εγκαινιάσει μια ξέφρενη τρομοκρατική δραστηριότητα που περιλάμβανε δολοφονίες, ανατινάξεις, ένοπλες επιθέσεις και όλα όσα περιλαμβάνει το σχετικό ρεπερτόριο. Βασικός διακηρυγμένος στόχος ήταν η κυβέρνηση του Μακάριου οι αντι - κομμουνιστικές όμως και αντι - τουρκοκυπριακές παράλληλες ενέργειες προδιέγραφαν πιο ολοκληρωτικούς στόχους. Σε τελευταία ανάλυση στα χρόνια 1971 - 1975 είχαν πολλαπλασιαστεί στην Ευρώπη οι ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις με παρόμοιες πρακτικές. Το κοινό τους υπόβαθρο ήταν οι ΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί για αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού», σχεδιασμοί που επένδυαν ιδιαίτερα στο «παρακράτος». Ήταν ένα τρέχον εργαλείο της (αμερικανικής) ψυχροπολεμικής πολιτικής εκείνων των χρόνων. Μετά την άνοδο του Ιωαννίδη στην εξουσία η «αξιοποίηση» της ΕΟΚΑ - Β έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής της Αθήνας - ίσως και πολλών άλλων. Ο θάνατος του Γρίβα στις αρχές του 1974 δεν άλλαξε τα πράγματα: απλά καταργήθηκε ένας ενδιάμεσος σταθμός λήψης αποφάσεων και η τρομοκρατική αυτή οργάνωση έγινε πιο «εύπλαστη» στους σχεδιασμούς.

Η αστική τάξη της Κύπρου - αυτός ο σχετικά στενός κύκλος των οικονομικών και διοικητικών ελίτ που δημιούργησε η αποικιακή περίοδος - απεχθανόταν σταθερά το μαζικό, το λαϊκό κίνημα. Για το λόγο αυτό προέκρινε την επίλυση των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων στο νησί με «μαχητικούς» - φαινομενικά - τρόπους που είχαν το πλεονέκτημα της «διαμεσολάβησης»: αναλάμβαναν δηλαδή να επιλύσουν τα προβλήματα στο όνομα των συμφερόντων του λαού (όπως οι ίδιοι τα διερμήνευαν) χωρίς όμως να κληθεί ο λαός να πάρει στα χέρια του καταστάσεις. Μόνο το ΑΚΕΛ επένδυσε στο μαζικό λαϊκό κίνημα προκαλώντας την εναντίον του εχθρότητα τόσο των «μακαριακών» όσο και των «γριβικών». Ο Μακάριος πάντως αντιμετώπισε την ΕΟΚΑ - Β δημιουργώντας μια «δική» του παραστρατιωτική οργάνωση, το «Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας». Φυσικά το τελευταίο δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει το πραξικόπημα της Εθνικής Φρουράς ή μάλλον των 600 και πλέον επιλεγμένων από την Αθήνα αξιωματικών που το στελέχωναν. Στις 15 Ιούλη η πολιτική και το καθεστώς του Μακαρίου πλήρωσε το τίμημα της απουσίας του λαού της Κύπρου από το προσκήνιο της ιστορίας.

Για να ολοκληρωθεί το σκηνικό της τραγωδίας έμενε η Τουρκία. Το εκεί πολιτικό καθεστώς ταλαντευόταν ανάμεσα σε αντίπαλες ομάδες συμφερόντων της αστικής τάξης - εκπρόσωποι αντίστοιχων οικονομικών ελίτ - και στρατιωτικών παρεμβάσεων, εγγυητών της κοινωνικής σταθερότητας και του συνακόλουθου αντι - κομμουνισμού σε εποχές μετάβασης και κρίσης. Η «Ατλαντική» στροφή της χώρας δέχτηκε ισχυρό πλήγμα στις καταστάσεις του 1973. Η σχετική αδυναμία των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν πειστικά τη σοβιετική δραστηριότητα στον αραβικό κόσμο και στην ανατολική Μεσόγειο προκάλεσε εσωτερικούς τριγμούς στην Άγκυρα. Ο «Ατλαντισμός» ταπεινώθηκε τον Οκτώβρη του 1973, όταν, κάτω από το δέος που προκαλούσε η σοβιετική ισχύς η Άγκυρα συγκατένευσε στη δημιουργία σοβιετικής αερογέφυρας μέσα από τον εναέριο χώρο της για τη μεταφορά όπλων και υλικών στις αραβικές πρωτεύουσες στη διάρκεια του πολέμου. Η ιδέα της «Ατλαντικής Τουρκίας» που θα στήριζε την εσωτερική κοινωνική της σταθερότητα σε έναν πανίσχυρο διεθνή συνασπισμό δέχτηκε ισχυρό πλήγμα και η αστική τάξη της χώρας άρχισε να προβληματίζεται στη κατεύθυνση μιας πιο ευέλικτης και αυτοδύναμης πολιτικής. Στα 1974 η κυβέρνηση Ετσεβίτ αναζητούσε ένα τρόπο επανεπιβεβαίωσης των κεντρικών επιλογών της χώρας - μια ένεση αυτοπεποίθησης για την ανήσυχη αστική τάξη της χώρας. Η Κύπρος θα πλήρωνε και ετούτο τον λογαριασμό.

Στις 20 Ιούλη του 1974 τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν από τον αέρα και τη θάλασσα στο νησί της Κύπρου. Δεν επρόκειτο για τίποτε το καταιγιστικό - σε σύγκριση έστω με τις τότε πρόσφατες στρατιωτικές αναμετρήσεις στην Μέση Ανατολή. Οι στρατοί της «νοτιο - ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ» ήσαν φτιαγμένοι για την εξασφάλιση της εσωτερικής «τάξης» (διάβαζε πραξικοπήματα) και για αμυντικές αποστολές που θα έδιναν χρόνο στις δυνάμεις των ΗΠΑ να παρέμβουν. Ο επιθετικός σχεδιασμός και προπαντός η πραγματοποίηση μιας επιθετικής ενέργειας μεσαίας έστω διάστασης ήταν πρακτικά ανεξερεύνητο έδαφος για τα εκατέρωθεν επιτελεία. Τον τουρκικό ερασιτεχνισμό τον μετέτρεψε σε θρίαμβο ο αντίστοιχος ερασιτεχνισμός και η αμηχανία του καθεστώτος της ΕΟΚΑ - Β (του περίφημου Σαμψών) και των πραξικοπηματιών αξιωματικών. Για τον σημερινό επισκέπτη των γεγονότων είναι σχεδόν απίστευτα τα στρατιωτικά δρώμενα του τότε πολέμου: η τουρκική αεροπορία διακρίθηκε για τις επιθέσεις της ενάντια στον ...τουρκικό στόλο και σε μονάδες του τουρκικού στρατού, τα ελληνικά μεταγωγικά αεροπλάνα που μετέφεραν ενισχύσεις στο νησί καταρρίφθηκαν από (ελληνο)κυπριακά πυρά, μηχανοκίνητες μονάδες της Εθνοφρουράς ακινητοποιήθηκαν και αχρηστεύθηκαν μέσα σε χωριά καθώς ουδείς ρώτησε εάν χωρούν τα τεθωρακισμένα στους στενούς δρόμους, η κύρια δύναμη της ΕΛΔΥΚ αποδεκατίστηκε μέσα στο στρατόπεδό της καθώς ουδείς τους ειδοποίησε να αναπτυχθούν για πόλεμο, και άλλα πολλά - μα πάρα πολλά.

Αντίθετα ο λαός της Κύπρου πλήρωσε απίστευτα βαρύ τίμημα. Εθνικιστές και ακρο - δεξιοί της κάθε πλευράς ρίχτηκαν με απίστευτη λύσσα ενάντια στους αμάχους. Οι εκλεκτές τρομοκρατικές μονάδες της ΕΟΚΑ-Β (το «τάγμα» Διάκου) εξεστράτευσαν ενάντια στη ...Λεμεσσό - ακριβώς στο αντίθετο σημείο του νησιού από εκεί όπου υλοποιούνταν η εισβολή! Εκεί σκότωσαν όσους Τουρκο - κύπριους δεν πρόλαβαν να καταφύγουν στις γειτονικές βρετανικές βάσεις. Το ίδιο έκαναν και οι Τουρκο - κύπριοι εθνικιστές της ΤΜΤ σε βάρος αμάχων Ελληνο - κυπρίων ακολουθώντας τον τουρκικό στρατό για τις απαραίτητες «εκκαθαρίσεις». Ποιος είπε ότι η απουσία του Λαού από το προσκήνιο της πολιτικής και των γεγονότων τον προφυλάσσει από κακοτοπιές και μαρτύρια;

Οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ, παρακολούθησαν αμέτοχοι τις φρικτές εξελίξεις που δικοί τους μηχανισμοί είχαν στην ουσία προετοιμάσει. Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος ευνοούσε τα συμφέροντά τους. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία κινδύνευαν να περάσουν «από την άλλη πλευρά». Οι αστικές τάξεις που τις κυβερνούσαν δεν μπορούσαν παρά να μείνουν πιστές «στη δύση». Το αντίθετο μάλιστα. Μετά από τον πόλεμο και την κατοχή μέρους του νησιού, και η Αθήνα και η Άγκυρα θα είχαν απόλυτη ανάγκη τη «διαμεσολάβηση» των συμμάχων. Και οι τελευταίοι θα ήσαν σε καλή θέση να υπαγορεύσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Οι «δισταγμοί» του 1973 δεν θα επαναλαμβάνονταν στη στρατηγικά ενδιαφέρουσα Μεσόγειο. Η δε Κύπρος και ο λαός της, βαθιά τραυματισμένοι πλέον από το αίμα που χύθηκε, από το μαζικό ξεσπίτωμα, την προσφυγιά, θα έμεναν διχασμένοι, αμήχανοι, διαιρεμένοι, κατεχόμενοι, στη διάθεση κάθε μεσολαβητικού σχεδίου που θα σκέφτονταν γι αυτούς οι ισχυροί.

Σε τελευταία ανάλυση αυτό που έχασε ο Λαός της Κύπρου στα 1974 κάποιοι, πολιτικά, το κέρδισαν!

1 Το πρόσχημα ήταν ρατσιστικό - ουσιαστικά όμως επρόκειτο για μια διάχυτη δυσπραγία (Ryan, Paul, First Line of Defence. The US Navy Since 1945, Stanford Ca., 1981, p. 69).

2 Ήδη στα 1968 το πόρισμα για την κατάληψη-αιχμαλωσία του κατασκοπευτικού πλοίου των ΗΠΑ USS Pueblo, από το πολεμικό ναυτικό της Λ.Δ. της Κορέας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ταπεινωτικό γεγονός οφειλόταν στο πλήθος των στρατιωτικών, πολιτικών και κατασκοπευτικών οργανισμών που έδιναν ισότιμα εντολές στο εν λόγω πολεμικό πλοίο με αποτέλεσμα το τελευταίο να πλέει ουσιαστικά «ακυβέρνητο» (Ryan, Paul, 1981, p. 43-44).

* Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι ιστορικός, καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

902.gr

Δεν Ξεχνώ

Δεν Ξεχνώ τους Χουντικούς, τον Καραμανλή, τον Γέρο της Δημοκρατίας, τους απογόνους αυτών και τους διαδόχους και υποστηρικτές αυτών!
Δεν ξεχνώ, τους ακροδεξιούς, τους δεξιούς και τους "σοσιαλιστές", ιδιαίτερα όταν έρχονται στον τόπο μου και μου λεν πως ο τόπος μου δεν τους αρέσει!
Όταν τους ρωτώ, τί είδαν από την Κύπρο και δεν τους άρεσε ( επειδή δεν έχει τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας - sic ) μου απαντούν πως την είδαν σχεδόν όλη!
Εγώ τους λέω, πως δεν την είδαν όλη γιατί η μισή είναι κατεχόμενη.
Ο λόγος που είναι κατεχόμενη είναι επειδή οι Χουντικοί, οι Καραμανλήδες και οι Γέροι της Δημοκρατίας έβαλαν το χεράκι τους για την κατοχή.
Όταν θα πάψει να υπάρχει κατοχή, να κοπιάσουν οι ακροδεξιοί, οι δεξιοί και οι "σοσιαλιστές" αδελφοί Έλληνες να τους ξεναγίσουμε στον τόπο. Ως τότε καλύτερα να κάνουν αυτοκριτική. Αν δεν μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, τότε καλύτερα να το ράβουν!

Ελλάδα - Κύπρος - Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει ( αμ δε )

Τί θα κάνουμε με το Κυπριακό;
Πως λογαριάζουμε να το λύσουμε προς όφελος του κυπριακού λαού, και δεν εννοώ προς οικονομικό καν όφελος του κυπριακού λαού, εννοώ την καθαρή επιβίωση της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας στο τόπο.

Υπάρχει τρόπος να απεγκλωβιστεί η Κύπρος από τα αδιέξοδα στα οποία έχει μπει λόγω της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης κυρίως και της ισχυρότερης σε αυτήν ομάδας του ΕΛΚ, να απεγκλωβιστεί από τον άξονα των ΗΠΑ και του Ισραήλ ταυτόχρονα;

Βλέποντας τις εξελίξεις στη Γάζα και υποπτευόμενη πως ίσως η χερσαία απόβαση να είναι και η μοιραία για την περιοχή, εγώ σκέφτομαι την τύχη του κυπριακού λαού. Ποιός αισθάνεται ασφαλής σήμερα με "συνέταιρο" τον Νετανιάχου; Ποιός προοδευτικός άνθρωπος, ας το πω έτσι, αισθάνεται ασφαλής; Πως θα απεγκλωβιστούμε από το γαϊτανάκι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν είναι "συνέταιροι και εταίροι"αυτοί, η Κύπρος πρέπει να βρει διέξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο μπήκε.

Και δεν μπορεί να μην υπάρχει απάντηση στο πρόβλημα γιατί δεν υπάρχει πρόβλημα χωρίς απάντηση.

Διάβαζα μόλις τώρα στο infowar του Χατζηστεφάνου ένα παλαιότερο άρθρο για την Ουκρανία στο οποίο αναμετέδιδε είδηση Ισραηλινού πρακτορείου για τη συμμετοχή Ισραηλινών βετεράνων στα γεγονότα της πλατείας Μαϊνταν που έριξαν την κυβέρνηση με τα γνωστά συνεπακόλουθα. Αυτή είναι η "οικογένεια μας". Οι ΗΠΑ, οι Ναζί, ο Νετανιάχου και οι τρομοκράτες της γης μαζί με τους συνεργάτες τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τί θα κάνουμε λοιπόν με την Κύπρο και πως θα απεγκλωβιστούμε από αυτό το αδιέξοδο, ας μην αναλύσουμε τώρα τις διαχρονικές ευθύνες όλων ανεξαιρέτως για την κατάσταση στην οποία φτάσαμε...ας μην την αναλύσουμε αφού μέχρι και ο κύριος Βλαδίμηρος Πούτιν την πάτησε και έκλεισε την κατασκοπευτική βάση στην Κούβα το 2001 και τρέχει το 2014 να την ξανανοίξει...εμείς γιατί να μην μετρήσαμε λάθος, αν μέτρησε λάθος κοτζάμ πρωην ΚαΓκεΜπίτης "μάγκας" πρόεδρος κοτζάμ πρώην σοσιαλιστικής υπερδύναμης...

Η ΕΕ πήρε τις αποφάσεις της, μαζί της πήρε τις αποφάσεις της και η Ευρωπαϊκή Αριστερά, 6 μήνες πήρε στο ΚΕΑ να βγάλει ανακοίνωση για το Ουκρανικό, τόσο "λίγο" τους πήρε, τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς με την Αριστερά και  για την Αριστερά στην Ήπειρο, και όσο δεν αυξάνονται και δεν δυναμώνουν οι φωνές για διάλυση της ΕΕ η Αριστερά όλο και θα χάνει το παιχνίδι.

Είναι καιρός πια, πριν γενικευθεί ο διεθνής πόλεμος σε παγκόσμιο πόλεμο, να ενισχυθούν οι δυνάμεις εκείνες που θυμούνται την αλφαβήτα της αυτοδιάθεσης, του μαρξισμού - λενινισμού, του διεθνιστικού προλεταριακού αγώνα. Υπάρχει υποχρέωση αν θα υπάρξει λύση και για μας και για όλους τους λαούς της Ευρώπης, πριν φτάσουμε σε ένα παγκόσμιο πόλεμο και ενόσω οι τεκτονικές πλάκες στη διεθνή σκακιέρα μετακινούνται ακόμα, να ενώσουμε την φωνή μας σαν Κύπριοι - ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μαζί - σε έναν αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα και σε ένα αγώνα κατά της ΕΕ, να διεκδικήσουμε πέρα από τους όρους της διαβίωσης μας, τους μισθούς μας, τις συλλογικές συμβάσεις, να διεκδικήσουμε την απελευθέρωση των λαών από τον Ιμπεριαλιστικό ζυγό, Αμερικανικό και Ευρωπαϊκό.

Η Κύπρος, η κυπριακή αριστερά έχει την υποχρέωση να ενώσει τις δυνάμεις της στην προσπάθεια για ένα διεθνή αγώνα κατά της ΕΕ και κατά του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού. Μαζί με τους τουρκοκύπριους, τους Έλληνες, τους Τούρκους, τους Παλαιστινίους, τους Σύριους, τους Ισραηλίτες, τους Λίβυους, τους Αιγύπτιους όλους τους συντρόφους μας, ολο τον προοδευτικό κόσμο της περιοχής μας.

Έχουμε την υποχρέωση πριν να είναι πολύ αργά, πριν εμπλακεί η χώρα μας σε ένα παγκόσμιο πόλεμο, πριν γίνουμε πέραν από ηθικοί αυτουργοί και ενεργοί δολοφόνοι λαών για τα συμφέροντα του Κεφαλαίου, να οργανωθούμε ΕΜΠΡΑΚΤΑ με τους λαούς του κόσμου σε όλο τον κόσμο για την Αντίσταση.

Δεν πρόκειται να υπάρξει λύση του Κυπριακού, και δεν πρόκειται να επιβιώσει άνθρωπος σε αυτό τον τόπο, ελληνοκύπριος ή τουρκοκύπριος στο δρόμο που προχωρούμε...

Όταν ο Μακάριος έκανε έρευνες

Όταν στις "έρευνες" του Μακάριου συμπεριλαμβανόταν και το Εργατικό Κίνημα. Από το 1964 ( που αφορά το σύντομο κείμενο ) ως το 1974 βέβαια, οι ΗΠΑ έγιναν εντελώς "ουδέτερες" και ουδεμία σχέση είχαν με την εγκαθίδρυση του λεγόμενου και ως Βαθέως Ελληνοκυπριακού Δεξιού Κράτους,που αποτελούνταν από τους Ενωτικούς που φέρουν ακέραια την ευθύνη για το διπλό έγκλημα κατά της Κύπρου, ούτε έστησαν τις προϋποθέσεις του Καθεστώτος της Ελληνοκυπριακής Ελίτ - Γριβικοί, Γιωρκατζιηκοί, Μακαριακοί, όλοι ενωμένοι στον Ιερό Αντικομμουνιστικό Πόλεμο. Οι ΗΠΑ ήταν μια "νούσιμη χώρα" και της ήταν βασικά "αδιάφορο" το Κυπριακό Κράτος, ήθελε απλά να διασφαλίσει τα "ουδέτερα και αδιάφορα προς εμάς συμφέροντα της" στο νησι και στην περιοχή. Εμείς μόνοι μας και για καθαρά εσωτερικούς λόγους τα καναμε σαλάτα, οι ΗΠΑ μας αφησαν μόνους μας να διαλέξουμε, κάτι σαν τον Χριστό που είναι πάντα στο πλάι σου αλλά δεν παραβιάζει και την "ελευθερία της βούλησής σου"
Έτο τα πλάσματα απλά επεμβαίναν στην Κρατική Μηχανή, σιγά να μην είχαν εμπλοκή στην Εξωτερική Πολιτική της Κύπρου.


Η διάλυση της ΠΟΑΣ με συνεννόηση Τάσσου - ΗΠΑ

Σε μια από τις πολλές συναντήσεις που είχε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με τους Αμερικανούς, συζητώντας τα διάφορα προγράμματα ενδυνάμωσης της ΣΕΚ εις βάρος της ΠΕΟ, στις 14 Δεκεμβρίου 1965, είπε πως εξακολουθούσε να πιστεύει πως η ΣΕΚ είχε "τη δυνατότητα για αποτελεσματική αντιπαράθεση με την ΠΕΟ" δια της οργάνωσης περισσοτέρων υπαλλήλων και εξειδικευμένων εργατών. Τότε, εκτός από τη ΣΕΚ και την ΠΕΟ, που εκπροσωπούσαν τους εργάτες, λειτουργούσε στην Κύπρο η Παγκύπρια Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Συντεχνιών (ΠΟΑΣ) στην οποία ήταν οργανωμένοι οι μη κυβερνητικοί υπάλληλοι, όπως της ΑΤΗΚ, της ΑΗΚ, του ΡΙΚ και άλλων Ημικρατικών οργανισμών.

Η ανάλυση του Τάσσου Παπαδόπουλου ήταν πως ο μόνος τρόπος για να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα η ΣΕΚ και να μη χρειάζεται χρηματοδοτήσεις ήταν να οργανώσει τους υπαλλήλους των Ημικρατικών. Έτσι, με τη βοήθεια και την τεχνική καθοδήγηση των Αμερικανών, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που ως υπουργός Εργασίας ήταν ταυτόχρονα και ο εργοδότης, ξήλωσε σιγά σιγά την ΠΟΑΣ και ενέταξε όλους τους υπαλλήλους των Ημικρατικών στη ΣΕΚ. Η κυπριακή κυβέρνηση, που ήταν και ο κύριος εργοδότης των μελών της ΠΟΑΣ, αρνείτο να αναγνωρίσει στην ΠΕΟ το δικαίωμα να έχει μέλη στους ημικρατικούς οργανισμούς. Η ΠΕΟ προσπάθησε να δημιουργήσει συντεχνία υπαλλήλων σε ημικρατικούς οργανισμούς, αλλά το υπουργείο Εργασίας δεν την αναγνώριζε. Όπως μαρτυρεί ο βετεράνος συνδικαλιστής Παντελής Βαρνάβα, ο γενικός γραμματέας της ΠΕΟ Ανδρέας Ζιαρτίδης πίεσε τον υπουργό Εργασίας Τάσσο Παπαδόπουλο για την αναγνώριση 100 εργαζομένων στον οργανισμό τροφοδοσίας των βρετανικών Βάσεων (NAAFI), αλλά στάθηκε αδύνατο να τον μεταπείσει. Η απορρόφηση της ΠΟΑΣ κατέστησε τη ΣΕΚ πανίσχυρη συνδικαλιστική οργάνωση. Μέσω των συμβουλίων και των συντεχνιών, οι Παπαδόπουλος και Γιωρκάτζης έθεσαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους, τους ημικρατικούς οργανισμούς. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στις ευαίσθητες υπηρεσίες, όπως η Αρχή Τηλεπικοινωνιών και το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ). Στο ΡΙΚ τα πιο σημαντικά πόστα τα είχαν άνθρωποι του Γιωρκάτζη. Η ΠΕΟ είχε στο ΡΙΚ μόνο ένα μέλος, το οποίο συνδικαλιζόταν υπό καθεστώς παρανομίας. Η κίνηση αυτή του Τάσσου Παπαδόπουλου - σε συνεργασία και συνεννόηση με την αμερικάνικη πρεσβεία - δεν άλλαξε μόνο το συνδικαλιστικό χάρτη, αλλά επηρέασε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο και είχε ως αποτέλεσμα την πολιτική περιθωριοποίηση της Αριστεράς για πολλές δεκαετίες.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

17/10/2004

πηγή

Ψέματα και αντικομμουνισμός του Παπαδημούλη

Του Μιλτιάδη Κόκκινου

Ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και ένθερμος θιασώτης της ΕΕ, γνωστός προβοκάτορας σε βάρος του ΚΚΕ, και μόνιμος ανταποκριτής παραπολιτικών ειδήσεων, συνεχίζει να διοχετεύει ψεύδη, προκειμένου να συκοφαντήσει το ΚΚΕ.

Τι δήλωσε ο γνωστός προβοκάτορας σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο», που αναπαρήγαγε η εφημερίδα «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ: «Προσωπικά, μου προκαλεί θλίψη, πολιτικά, η επιλογή του ΚΚΕ να φύγει από την Ευρωομάδα και να ενταχθεί στους μη εγγεγραμμένους. Αυτή η επιλογή τους για αυτοαπομόνωση και ρήξη με όλα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, που συναποτελούν την Ευρωομάδα εδώ και δεκαετίες (μεταξύ αυτών και κομμουνιστικά κόμματα από την Πορτογαλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Τσεχία), τους οδήγησε σε μια ομάδα όπου, κακά τα ψέματα, κυριαρχούν οι φασίστες».

Όλα αυτά βέβαια ειπώθηκαν με αφορμή το περιστατικό στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης ζήτησε το λόγο επί της διαδικασίας, όπως είχε δικαίωμα, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο μόνο από τους ευρωβουλευτές του, κάτι το οποίο δέχθηκε τελικά και ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.

Όμως ο Παπαδημούλης, το χαβά του... Σε αντίθεση με τον κανονισμό του Ευρωκοινοβουλίου, αν και αντιπρόεδρός του ο ίδιος, εξακολουθεί ψευδώς να αποκαλεί τους μη εγγεγραμμένους ευρωβουλευτές ως «ομάδα» μόνο και μόνο για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ, ότι δήθεν ανήκει σε ομάδα όπου κυριαρχούν οι φασίστες…

Οι άθλιοι ανυπόστατοι ισχυρισμοί του συκοφάντη, καταρρίπτονται. Σύμφωνα με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την 8η κοινοβουλευτική περίοδο (2014-2019) που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιούλη του 2014 -και είναι αναρτημένος στην ηλεκτρονική σελίδα του Ευρωκοινοβουλίου– σύμφωνα με το Άρθρο 35 οι μη εγγεγραμμένοι ευρωβουλευτές δεν συνιστούν πολιτική ομάδα. 

Δεν είναι τυχαίο ότι τους ψευδείς ισχυρισμούς του Παπαδημούλη ενάντια στο ΚΚΕ επικαλούνται σάιτ της ναζιστικής «Χρυσής Αυγής» και αναπαράγονται από άλλα ΜΜΕ που ελέγχει η πλουτοκρατία.

Η αθλιότητα του Παπαδημούλη για δήθεν ρήξη του ΚΚΕ με άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα, αποτελεί στοιχείο της υπονομευτικής δράσης των οπορτουνιστών, απόδειξη και της αδυναμίας τους να αντιπαρατεθούν ιδεολογικά και πολιτικά με το ΚΚΕ.

Μόλις προχθές άλλωστε δόθηκε στη δημοσιότητα κοινή ανακοίνωση – πρωτοβουλία καταδίκης της ισραηλινής επιθετικότητας ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό, που υπογράφεται από 50 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο. Οι πολύμορφες πρωτοβουλίες του ΚΚΕ αποτελούν χαρακτηριστικό στοιχείο της καθημερινής δράσης του, για την ανασύνταξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον ο οποίος ουκ ολίγες φορές έχει βάλει το χέρι του σε αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ.

• Τι έκανε ο Παπαδημούλης - ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαικής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο ευρωκοινοβούλιο στις 11 Ιούλη 2007; Ψήφισαν «λευκό» στη σχετική έκθεση του ευρωκοινοβουλίου για την Πράσινη βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Εργατικό Δίκαιο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», δίνοντας στην ουσία στήριξη στην αντεργατική λαίλαπα της ΕΕ: Κατάργηση των ΣΣΕ, ισοπέδωση της κοινωνικής ασφάλισης, κατάργηση των προϋποθέσεων για τις ομαδικές απολύσεις, κ.ά.
• Τι έκανε ο Παπαδημούλης στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου στις 5 Νοέμβρη 2008; Μαζί με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπερψήφισε την απαράδεκτη Έκθεση Α. Σέρκας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, που προέβλεπε διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε 12μηνη βάση και αύξανε τα χρονικά όρια εργασίας από 65 ως 78 ώρες την εβδομάδα.
• Ο Παπαδημούλης και ο ΣΥΡΙΖΑ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το ξεπούλημα των λιμανιών, ενώ μαζί με τα άλλα κόμματα του ΚΕΑ, καθώς και το Λαϊκό Κόμμα (ΝΔ), τους σοσιαλδημοκράτες (ΠΑΣΟΚ), τους Φιλελεύθερους, κ.ά., υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο το 2008 την έκθεση του OrtuondoLarrea σχετικά με την Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για «την ευρωπαϊκή πολιτική για τα λιμάνια», που έβαζε τις βάσεις και άνοιγε το δρόμο για την παράδοση των λιμανιών και των λιμενικών υπηρεσιών στους μονοπωλιακούς ομίλους.
• Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εισηγητής της έκθεσης για τον Κανονισμό Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ (2006), που για πρώτη φορά εντάσσει τους μηχανισμούς πολιτικής προστασίας στους ήδη υπάρχοντες κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ, με απώτερο στόχο το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η αντιΚΚΕ εμπάθεια πάει χέρι – χέρι με την ψευτιά, τη συκοφαντία και το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, που υπηρετεί και ο Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ.

πηγή 902.gr