Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

27.1.12

Ο οργανωτικός χάρτης της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας

Ο οργανωτικός χάρτης της ΠΣΟ

Στην ΠΣΟ συμμετέχουν συνδικάτα από τις παρακάτω χώρες που συσπειρώνουν τον αντίστοιχο σε κάθε χώρα αριθμό εργαζομένων:

ΑΓ. ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ 85.000
 ΑΙΘΙΟΠΙΑ 2.000.000
ΑΓΚΟΛΑ 1.500.000
 ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ 180.000
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 250.000
ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ 110.000
ΒΙΕΤΝΑΜ 4.000.000
ΒΟΛΙΒΙΑ 600.000
 ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 20.000
 ΒΡΑΖΙΛΙΑ 450.000
 ΓΚΑΝΑ 90.000
 ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ 150.000
 ΗΠΑ 10.000,
ΙΑΠΩΝΙΑ 160.000
 ΙΝΔΙΑ 6.000.000,
ΙΡΑΚ 4.000.000,
ΙΡΑΝ 2.800.000,
ΚΟΛΟΜΒΙΑ 120.000
 ΚΟΡΕΑ 3.000.000
 ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ 120.000,
ΚΟΥΒΑ 3.000.000
 ΚΟΥΒΕΪΤ 90.000,
ΚΥΠΡΟΣ 40.000,
ΛΙΒΑΝΟΣ 190.000
ΛΙΒΥΗ 2.500.000
ΜΑΡΤΙΝΙΚΑ 60.000
ΜΕΞΙΚΟ 140.000
ΜΟΡΑΒΙΑ 20.000
 ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ 40.000
 ΝΕΠΑΛ 70.000
 ΟΝΔΟΥΡΑ 80.000
 ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ 250.000
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ 200.000
 ΠΑΝΑΜΑΣ 130.000
ΠΕΡΟΥ 800.000
 ΠΟΛΩΝΙΑ 20.000
ΡΩΣΙΑ 5.000
ΣΑΛΒΑΔΟΡ 100.000
ΣΕΝΕΓΑΛΗ 300.000
ΣΟΥΔΑΝ 250.000
 ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ 110.000
ΣΥΡΙΑ 4.000.000
ΤΖΑΜΑΪΚΑ 110.000
ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ 160.000
 ΕΛΛΑΔΑ 350.000
(Υπολογίζουμε τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ανήκουν στο ΠΑΜΕ).

Τα νούμερα αυτά δε θα είναι σωστό να τα προσεγγίσει κάποιος και να επιδιώξει να τα ερμηνεύσει από τη στεγνή αριθμητική τους πλευρά. Τα στοιχεία αυτά διαβάζοντάς τα στην ουσία τους μαρτυρούν ότι:

Η ΠΣΟ συγκρατεί δυνάμεις και αργά, δύσκολα, ανασυγκροτείται.
Οι δυνάμεις της, οι οργανώσεις-μέλη της είναι στην πλειοψηφία τους αγωνιστικοί, ταξικοί, ζωντανοί οργανισμοί, σε αντίθεση με τη γραφειοκρατία και τους συμβιβασμένους της ΔΣΕΣ.
Εχουν σαφή αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό και αντιαποικιοκρατικό προσανατολισμό.
Είναι οι ανερχόμενες ταξικές δυνάμεις που στηρίζονται οικονομικά στις εισφορές των εργαζομένων και όχι στη χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιώθηκαν και στο τελευταίο 14ο Παγκόσμιο Συνέδριο της ΠΣΟ που πραγματοποιήθηκε στο Νέο Δελχί από τις 23 έως και τις 28 του Μάρτη 2000, όπου αντιπρόσωποι από 70 χώρες συγκεντρώθηκαν, συζήτησαν τα επίκαιρα προβλήματα που απασχολούν το διεθνές συνδικαλιστικό κίνημα και ψήφισαν αποφάσεις που σε γενικές γραμμές κινούνται σε ταξική, αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική τροχιά. Ξεκαθαρίστηκαν σε σωστή κατεύθυνση οι θέσεις της οργάνωσης απέναντι στην πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του διεθνούς κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Σήμερα μπορεί κάποιος χωρίς υπερβολή να πει ότι από την ΠΣΟ δε λείπουν οι σωστές γενικά θέσεις. Αυτό που λείπει είναι η δράση και ο αγωνιστικός συντονισμός σε επίπεδο ηπείρων αλλά και σε παγκόσμια διάσταση. Η αδυναμία αυτή εντοπίστηκε ως η κυρίαρχη στο Συνέδριο της Ινδίας και ο εντοπισμός αποτελεί ίσως μία αφετηρία για δουλιά στην κατεύθυνση να κατακτά το ρόλο του ταξικού συνδικαλιστικού πόλου σε διεθνές επίπεδο.

Και ενώ γίνονται αυτά τα μικρά βασανιστικά βήματα, την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ και η ICFTU εντείνουν τις πιέσεις τους και επεξεργάζονται την τακτική τους για να δυσκολεύουν το διεθνή συντονισμό και την αυτοτελή παρουσία των ταξικών δυνάμεων. Ετσι, είναι πολύ πιθανό ο αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής της ηγεσίας της Λιβύης να επιφέρει σε μια προοπτική αποχώρηση της Λιβυκής Γενικής Συνομοσπονδίας από την ΠΣΟ. Οπως επίσης είναι γνωστό πως πριν λίγο καιρό οι ίδιοι μηχανισμοί κατάφεραν να εγγράψουν μέλος τους μια Συνομοσπονδία Παλαιστίνιων Εργαζομένων που εδρεύει στη Ραμάλα.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται μεθοδικά και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Το παράδειγμα της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ) είναι εύγλωττο. Η ΣΕΣ απαιτεί από την ΠΕΟ να φύγει από την ΠΣΟ προκειμένου να κάνει δεκτή την αίτηση εγγραφής που έχει υποβάλει. Και δεν είναι ο μοναδικός εκβιασμός που επιχειρεί η ΣΕΣ σε βάρος της ΠΕΟ.


Την ίδια στιγμή η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, οι επιθέσεις των Αμερικανών και των συμμάχων τους ενάντια σε χώρες και λαούς επηρεάζουν τα συνδικαλιστικά πράγματα. Ετσι, μετά τη συνολική αναδιάρθρωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα Βαλκάνια με τον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία τώρα η προσοχή των αντιδραστικών δυνάμεων έχει επικεντρωθεί στο Ιράκ, στο Πακιστάν και σε κινήματα όπως της Κούβας, της Συρίας, κ.ά.

Στο Ιράκ η νόμιμη και μαζική GFTU διαλύθηκε και τέθηκε εκτός νόμου από τους κατακτητές. Η ηγεσία της από τους Jamil Al Joboody, Κ. Α. Hamza, κ.ά., αγνοείται. Στη θέση τους οι Αμερικανο-Βρετανοί έχουν ιδρύσει ένα συνδικάτο με τίτλο «Εργατικό Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα στη Δημοκρατία του Ιράκ»;! Στις συνεδριάσεις τους παραβρίσκονται, ως ...παρατηρητές, Βρετανοί στρατιωτικοί και στα αιτήματά τους πουθενά δεν προβάλλεται αίτημα για απελευθέρωση της χώρας τους ή για αποχώρηση των κατακτητών. Αντίθετα, λοιδορούν την ανυπότακτη αντίσταση του ιρακινού λαού. Η σημερινή κατάσταση στα συνδικαλιστικά πράγματα του Ιράκ θυμίζει ακριβώς τη φάση του δικού μας κινήματος της περιόδου 1946-1950.

Στην Κούβα οι βρώμικες επιθέσεις των Αμερικανών εντείνονται. Φέτος, για πρώτη φορά, στην Ετήσια Γενική Συνέλευση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που διεξάχθηκε στη Γενεύη από 1 έως 16 του Ιούνη, τα αμερικανικά συνδικάτα έγραψαν στην ημερήσια διάταξη θέμα για την «οργάνωση ανεξάρτητων συνδικάτων στην Κούβα». Στο έγγραφο αυτό των Αμερικανών προκλητικά αναφέρεται: «Ο ελεύθερος κόσμος να επιλέξει εξόριστους συνδικαλιστές, να τους κάνει ηγέτες και να τους κάνει ικανούς να μιλάνε σε διεθνή φόρα και συνέδρια για τη δικτατορία του Κάστρο σε βάρος των εργαζομένων στην Κούβα»...

Στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή ως πιο πιθανή τακτική των ιμπεριαλιστών προβάλλει η προσπάθειά τους να αλλάξουν πορεία 180 μοιρών οι ηγεσίες τους. Στο Βιετνάμ εδώ και δύο χρόνια άνοιξε γραφείο η ΔΣΕΣ και μάλιστα έχει εγκαταστήσει εκπρόσωπό της στο Ανόι Βιετναμέζα που ζούσε είκοσι χρόνια στη Γερμανία!

Στην αντεργατική και αντιδραστική αυτή προσπάθεια των ιμπεριαλιστών συμμετέχει ακόμα και η εγχώρια ΓΣΕΕ. Εχουν αναλάβει εργολαβικά τα Βαλκάνια και συνδικάτα Ανατολικών χωρών. Βαποράκι αυτών των ενεργειών είναι το γνωστό ΙΝΕ-ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ που σπαταλά ιλιγγιώδη ποσά για να «εξευρωπαΐσει» τους Βαλκάνιους, τους Μολδαβούς, τους Βούλγαρους, τους Κύπριους, τους Ρουμάνους, Ρώσους κ.ά. Ταυτισμένες απόλυτα οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝ, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία από τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.
Στον αντίποδα αυτών των δυνάμεων πολιτεύεται και δρα το ΠΑΜΕ. Από το 2000 είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, πρωτοστατεί στις ευρωπαϊκές προσπάθειες συντονισμού αγωνιστικών δυνάμεων (ΑΝΕΣΥ), έχει την ευθύνη του Ευρωπαϊκού Περιφερειακού Γραφείου της ΠΣΟ και παράλληλα αναπτύσσει διμερείς επαφές και σχέσεις με πολλά συνδικάτα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Στην ίδια λογική κινούνται και τα συνδικάτα της δύναμης του ΠΑΜΕ.

Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι η κατάσταση του διεθνούς ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος θα ήταν σαφώς πιο θετική αν τα κινεζικά συνδικάτα με τον όγκο και ειδικό βάρος τους αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν την τακτική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στην ΠΣΟ και στη ΔΣΕΣ.

Καταλήγοντας μπορούμε να πούμε ότι η κατάσταση στο διεθνές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι σε μια περίοδο ανακατατάξεων. Υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες για τις ταξικές δυνάμεις, που δίνουν έναν αγώνα άνισο. Συνυπάρχουν όμως ταυτόχρονα και αξιόλογες δυνατότητες που γεννά η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου, η όξυνση της ταξικής πάλης και η πρωτοπόρα δράση.
Αναδημοσιεύεται από την ΚΟΜΕΠ, τεύχος 3/2004

Του
Γιώργου Μαυρίκιου

πηγή: Ριζοσπάστης


6 σχόλια:

  1. Στο χάρτη δεν συμπεριλαμβάνονται τα τ/κ συνδικάτα μέλη της ΠΣΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τζιαι κάτι που εν έβαλε ο Μαυρίκιου. Η δική μας η ΣΕΚ εν η μόνη που τις εν Κύπρο συνδικαλιστικές οργανώσεις που είναι "ανεξάρτητη από οποιαδήποτε πολιτικά κόμματα σε ότι αφορά τον καθορισμό της πολιτικής και της έκφρασης των θέσεών της, γεγονός που συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτονομίας της. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η ΣΕΚ διακήρυξε από την ίδρυσή της, πως θα διαφυλάξει την ανεξαρτησία της και ότι θα προσπαθήσει να δημιουργήσει συνεργασία με άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις στο νησί έτσι ώστε να προωθήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων.

    Η ανεξαρτησία της αυτή έχει αναγνωριστεί από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Ελεύθερων Εργατικών Συνδικάτων (ICFTU) και τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC), με αποτέλεσμα να αποτελεί τη μόνη Ε/Κ συνδικαλιστική οργάνωση η οποία είναι μέλος σε αυτές τις δύο σημαντικές συνδικαλιστικές οργανώσεις."

    Τζιαι ο Μαυρίκιου: "Από την ίδρυσή της μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990 στο χρονιάτικο οικονομικό προϋπολογισμό της CIA υπήρχε πάντοτε σημαντικό κονδύλι για την ενίσχυση της."

    Το γεγονός ότι η Συμφωνία Κυρίων το 60 επρονοούσε την απαγόρευση λειτουργία κοθμμοθνιστικού κόμματος στη Κύπρο τζιαι η μετέπειτα ανακύρηξη του Μακαρίου σε Κάστρο της Μεσογείου σε σχέση με την μετέπειτα υποστήριξη που τις ΗΠΑ και λοιπούς προς την δεξιά στη Κύπρο κατά του Μακαρίου να την θεωρήσουμε τέλια σύμπτωση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εφαεν μας η ενασχόληση με την πολιτική που το επίπεδο των κομμάτων.

    ήταν μεγάλη, ίσως η μεγαλύτερη νίκη του κεφαλαίου ενάντια στην αριστερά, το ότι έπεισε "τους αριστερούς" πως "δεν υπάρχει συνδικαλισμός". στην ουσία το μεγάλο παιχνίδι παίχτηκε εκεί.

    η επέλαση του κεφαλαιου εγινε μέσω του δουρειου ίππου που ήταν, να πείσει τους αριστερούς - στην ευρώπη - πως το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αφανές. το μετετρεψε σε αφανές για να το φάει ανενόχλητη.

    η επόμενη μεγάλη νίκη του κεφαλαίου ήταν να οδηγήσει την αριστερά στην απογοήτευση από τα κόμματα, και στη ρητορική για τα πλήθη.

    έχει απονεκρώσει το κεφαλαιο τις δυνατότητες και τις δυναμικές πολλών αθώων ανθρώπων που πατησαν την μπανανόφλουδα της ανυπαρξίας της εργατικής ταξης, της αχρήστευσης του συνδικαλισμού, του εγκλωβισμού στα κόμματα και στους δεδομένους περιορισμούς της κοινοβουλευτικής αντίστασης εντός της αστικής δημοκρατίας.

    η μάχη δόθηκε αλλου....κι εμείς βγάζαμε τα ξίφη μας σε λάθος μέρος.

    ηττημένοι εξ΄ορισμού.

    το κεφάλαιο αποδείχτηκε πολύ εξυπνότερο έναντι της αριστεράς. καιρος να μάθουμε την αλήθεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εν ολίγοις το κεφάλαιο ακολούθησε και ακολουθεί την εγγυημένη εξής τακτική στον πόλεμο της με την αριστερά:

    ο ασφαλέστερος τρόπος να νικήσεις τον εχθρό σου, είναι να τον κάνεις φίλο σου.

    η εμμονή και η μεθόδευση ταυτισης της αριστεράς πανευρωπαικά με τα αριστερά κόμματα και τον αγώνα μεσω των κομμάτων ήταν στην πράξη η μεγάλη νίκη του κεφαλαιου.

    ενδεικτικό και πως οι σφαγές εντός της αριστεράς στο όνομα των κομμάτων γίνονται.

    εντεταλμένοι να δουλεύουμε για τον εχθρό, ασυνείδητοι για ποιόν δουλεύουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τα κομμουνιστικά κόμματα απαγορεύονται λόγω των ταξικών τους στόχων και άρα λόγω της προτεραιότητας που δίνουν στον συνδικαλιστικό αγώνα.

    τα αριστερά κόμματα από την άλλη είναι πολύ ευπρόσδεκτα. είναι έξυπνο το κεφάλαιο. ξέρει πως να εγκολπώσει την δύναμη της εργατικής τάξης. εντάσσοντας την σε ένα σύστημα το οποίο εξ΄ορισμού την απονεκρώνει. είναι μεγάλη υπόθεση να κάμεις φίλο σου τον εχθρό σου. σε αυτή την καταντια μας εφερε το κεφάλαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τζαι το ότι ο Μακάριος ήταν ο Κάστρο της Μεσογείου είναι η κουφέττα για τα αρνιά της δεξιάς που ακόμα πιππιλούν την τζαι μάλιστα αναβιώνουν την πανηγυρικά τωρά τα απορριπτικά κόμματα.

    ο Μακάριος ήθελε το καλό της μεσαίας αστικής τάξης γι αυτο ήθελε την ανεξαρτησία της κύπρου.

    το ακελ ήταν πιο ενσυνείδητο. ήθελε το καλό της μεσαίας αστικής τάξης γιατί ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία να αντλεί από αυτή την τάξη την δύναμή του.

    επατήσαμεν την πας τα εθνικά ενστικτα της εποχής τζαι των ηγετών της όμως...

    το μαυρογέρημον το υποσυνείδητο.

    κοπυ πέιστ ενα πράμα με το σήμερα. η κασέττα πίσω τζαι μπροστά 50 χρόνια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή