Η Τρίτη μάχη του Χαρκόβου ήταν μία σειρά από επιθετικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, της γερμανικής Ομάδας Στρατιών Νότος εναντίον του Κόκκινου Στρατού, γύρω από την πόλη του Χαρκόβου (ρώσικα: Харьков,ουκρανικά: Харків), μεταξύ 19 Φεβρουαρίου και 15 Μαρτίου 1943. Η γερμανική αντεπίθεση, γνωστή στους Γερμανούς ως Εκστρατεία του Ντόνετς και στους Σοβιετικούς ως Επιχειρήσεις του Ντόνμπας και του Χαρκόφ, οδήγησε στην καταστροφή περίπου 52 σοβιετικών μεραρχιών και την ανακατάληψη των πόλεων του Χαρκόφ και του Μπέλγκοροντ.
Καθώς η γερμανική Έκτη Στρατιά ήταν περικυκλωμένη στο Στάλινγκραντ, ο Κόκκινος Στρατός ανέλαβε μια σειρά ευρύτερων επιθέσεων ενάντια στο υπόλοιπο της Ομάδας Στρατιών Νότος. Οι σοβιετικές επιθέσεις κορυφώθηκαν στις 2 Ιανουαρίου, όταν οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν την Επιχείρηση Αστέρι, η οποία μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου διέσπασε τις γερμανικές άμυνες και οδήγησε στην ανακατάληψη του Χαρκόφ, του Μπέλγκοροντ και του Κουρσκ από τους Σοβιετικούς. Η σοβιετική επίθεση ήταν επιτυχής, είχε όμως ως αποτέλεσμα οι συμμετέχουσες σοβιετικές μονάδες να υπερεκταθούν. Αποδεσμευμένο, από τις 2 Φεβρουαρίου εξαιτίας της παράδοσης της γερμανικής Έκτης Στρατιάς, το Κεντρικό Μέτωπο του Κόκκινου Στρατού, έστρεψε την προσοχή του δυτικά και στις 25 Φεβρουαρίου επέκτεινε την επίθεση εναντίον αμφότερων των Ομάδων Στρατιών Νότος και Κέντρο. Εντούτοις, μετά από μήνες συνεχόμενων επιχειρήσεων, οι Σοβιετικοί είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες και μερικές μεραρχίες είχαν μείνει με 1.000-2.000 ικανούς για μάχη στρατιώτες. Στις 19 Φεβρουαρίου, ο στρατάρχης Έριχ φον Μανστάιν πήρε την πρωτοβουλία να εξαπολύσει την αντεπίθεση του στο Χαρκόφ, χρησιμοποιώντας το νεοσυσταθέν 2o Σώμα Πάντσερ SS και δύο ακόμα στρατιές Πάντσερ.
Παρόλο που και οι Γερμανοί ήταν αποδυναμωμένοι, η Βέρμαχτ πλευροκόπησε επιτυχώς, περικύκλωσε και νίκησε τις εμπροσθοφυλακές του Κόκκινου Στρατού νότια του Χαρκόφ. Αυτό επέτρεψε στο φον Μανστάιν να ανανεώσει την επίθεση ενάντια στην ίδια την πόλη του Χαρκόφ, η οποία ξεκίνησε στις 7 Μαρτίου. Παρά τις διαταγές να περικυκλώσει το Χαρκόφ από τον νότο, το Σώμα Πάντσερ των SS αποφάσισε να εμπλακεί σε άμεση επίθεση στις 11 Μαρτίου. Η ενέργεια αυτή είχε ως αποτέλεσμα τέσσερις μέρες μαχών από σπίτι σε σπίτι πριν την ανακατάληψη της πόλης από την 1η Μεραρχία SS «Leibstandarte» στις 15 Μαρτίου. Δύο μέρες μετά οι Γερμανοί ανακατέλαβαν και το Μπέλγκοροντ, δημιουργώντας την προεξοχή που τον Ιούλιο του 1943 θα οδηγούσε στην Μάχη του Κούρσκ. Η γερμανική επίθεση κόστισε στον Κόκκινο Στρατό 70.000 απώλειες αλλά η μάχη από σπίτι σε σπίτι ήταν ιδιαίτερα αιματηρή και για το γερμανικό Σώμα Πάντσερ SS, το οποίο έχασε περίπου 4.400 στρατιώτες μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων στα τέλη Μαρτίου.
πηγή: wikipedia
Μάχη του Κουρσκ
Με τον όρο μάχη του Κουρσκ (ρωσ. Курская битва, γερ. Schlacht bei Kursk) αναφερόμαστε στις επιχειρήσεις της Βέρμαχτ και του Κόκκινου Στρατού στην περιοχή του Κουρσκ, οι οποίες διεξήχθησαν την περίοδο 5 Ιουλίου-23 Αυγούστου 1943 και έληξαν με αποφασιστική νίκη του Κόκκινου Στρατού. Η μάχη του Κουρσκ είναι γνωστή ως η μεγαλύτερη αρματομαχία στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με αποκορύφωμα τη σύγκρουση στην Πρόχοροφκα.
Η μάχη χωρίζεται σε δύο φάσεις: στη γερμανική επίθεση (5-23 Ιουλίου) και στη σοβιετική αντεπίθεση (12 Ιουλίου-23 Αυγούστου). Η γερμανική επίθεση διεξήχθη βάσει του σχεδίου της Επιχείρησης «Ακρόπολη» (γερ. Unternehmen Zitadelle), σύμφωνα με το οποίο, μεγάλος αριθμός αρμάτων μάχης και στρατιωτών (βλ. πίνακα) της Ομάδας Στρατιών «Κέντρο» και της Ομάδας Στρατιών «Νότος» επιτέθηκε στα βόρεια και στα νότια της πόλης αντίστοιχα. Ωστόσο, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να σταματήσουν (με μεγάλη δυσκολία στα νότια) την επίθεση των Γερμανών και πέρασαν στην αντεπίθεση, η οποία διήρκησε μέχρι τις 23 Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια της αντεπίθεσης, στα βόρεια, ο Κόκκινος Στρατός απελεύθερωσε το Ορυόλ και το Μπέλγκοροντ, ενώ στα νότια, ο Κόκκινος Στρατός απελεύθερωσε το Χάρκοβο. Η επιτυχία της σοβιετικής αντεπίθεσης είχε ως αποτέλεσμα τη λήξη (μέχρι το τέλος του πολέμου) των γερμανικών επιθέσεων στο Ανατολικό Μέτωπο και την απόκτηση (από τους Σοβιετικούς) της υπεροχής σε όλες τις κατευθύνσεις του γερμανοσοβιετικού μετώπου.
πηγή: wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου