( Έχω την εντύπωση πως το πιο κάτω, αρμόζει να αναρτηθεί σήμερα.
Έχω επίσης για κάποιο λόγο την εντύπωση, πως ο συγγραφέας - του Radical Desire τότε και του Lenin Reloaded σήμερα - θα πρέπει να είχε δεινοπαθήσει από τους διάφορους "διανοούμενους" φλύαρους παπαρολόγους του διαδικτύου, για να καταλήξει σε ένα τόσο βιωματικά περιεκτικό συμπέρασμα περί της Πειθούς. Το δανείζομαι και ευχαριστώ! )
ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ για τον τρόπο που ζει και για τον τρόπο που σκέπτεται ότι πείστηκε να ζει ή να σκέπτεται έτσι. Αν υπάρχει πειθώ, συνίσταται στο να πείσεις τους πάντες ότι είναι αδύνατο να πειστούν, να τους πείσεις ότι αυτό που πιστεύουν ή πράττουν το πιστεύουν ή το πράττουν αυθόρμητα, χωρίς να το έχουν μάθει από πουθενά. Για αυτό πάντοτε νοιώθω έναν έντονο εκνευρισμό όταν κάποιος μου λέει "Πείσε με!". Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, ή μάλλον ότι επιτυγχάνεται μόνο όταν δεν φαίνεται να το αποπειράται κανείς.
Ένας σύντομος ορισμός του δημοκρατικού υποκειμένου θα ήταν συνεπώς: αυτός που έχει πειστεί ότι μπορεί να προσποιείται ότι πείθεται, ενώ στην πραγματικότητα έχει πάντα ήδη πειστεί. Για ποιό πράγμα; Για το ότι πράττει και σκέφτεται ελεύθερα, κατά πως νομίζει ο ίδιος.
Αντώνης Μπαλασόπουλος
"Το βιβλίο των μικρών συλλογισμών", Αθήνα 2011
Έχω επίσης για κάποιο λόγο την εντύπωση, πως ο συγγραφέας - του Radical Desire τότε και του Lenin Reloaded σήμερα - θα πρέπει να είχε δεινοπαθήσει από τους διάφορους "διανοούμενους" φλύαρους παπαρολόγους του διαδικτύου, για να καταλήξει σε ένα τόσο βιωματικά περιεκτικό συμπέρασμα περί της Πειθούς. Το δανείζομαι και ευχαριστώ! )
ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ για τον τρόπο που ζει και για τον τρόπο που σκέπτεται ότι πείστηκε να ζει ή να σκέπτεται έτσι. Αν υπάρχει πειθώ, συνίσταται στο να πείσεις τους πάντες ότι είναι αδύνατο να πειστούν, να τους πείσεις ότι αυτό που πιστεύουν ή πράττουν το πιστεύουν ή το πράττουν αυθόρμητα, χωρίς να το έχουν μάθει από πουθενά. Για αυτό πάντοτε νοιώθω έναν έντονο εκνευρισμό όταν κάποιος μου λέει "Πείσε με!". Όλοι γνωρίζουν ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, ή μάλλον ότι επιτυγχάνεται μόνο όταν δεν φαίνεται να το αποπειράται κανείς.
Ένας σύντομος ορισμός του δημοκρατικού υποκειμένου θα ήταν συνεπώς: αυτός που έχει πειστεί ότι μπορεί να προσποιείται ότι πείθεται, ενώ στην πραγματικότητα έχει πάντα ήδη πειστεί. Για ποιό πράγμα; Για το ότι πράττει και σκέφτεται ελεύθερα, κατά πως νομίζει ο ίδιος.
Αντώνης Μπαλασόπουλος
"Το βιβλίο των μικρών συλλογισμών", Αθήνα 2011
"....να τους πείσεις ότι αυτό που πιστεύουν ή πράττουν το πιστεύουν ή το πράττουν αυθόρμητα, χωρίς να το έχουν μάθει από πουθενά."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣώπα. Άρα ο γιος μου, τες εικονίτσες της φανταστικής φιλενάδας Παναγίτσας που προσκυνά, προσκυνά τες "αυθόρμητα", εν του το έχουν "μάθει από πουθενά"....
Σόρρυ για το "μούγιασμα"...
ok, επειδη για καποιο λογο αποφευγω μαζί σου να μουγιαζουμαι, ξαναθκιαβασε αυτο το πολλα μικρό κειμενο...εκαταλαβες τα αντιθετα...μα τα εντελως αντιθετα ομως...
Διαγραφήεν πειραζει, η επαναληψη παντα βοηθα.
E, σόρρυ, αλλά τζιείνα τα "ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ", "Όλοι γνωρίζουν", "τους πάντες" σαντανώννουν το πολλά το κειμενάκι.
ΔιαγραφήΤζιαι τελικά τι κάμνει; Μέμφεται ή θεωρεί επιθυμητόν το "δημοκρατικόν υποκείμενο"; Νομίζουν "οι πάντες" ότι "σκέφτονται και πράττουν ελεύθερα" ενώ εν ισχύει;
Μπορεί να μεν το πιάννω εγώ...
το κειμενάκι μεφμεται το "δημοκρατικό υποκείμενο" που νομίζει πως σκεφτεται απροϋπόθετα ελεύθερα και μας καλεί να το "πείσουμε" ένω έχει εκ των προτέρων ένα ολόκληρο κόσμο "απόψεων", τους ορους και τις προϋποθέσεις των οποίων ουδέποτε αναλύει ή συζητά.
Διαγραφή