Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

8.1.14

Χαρίδημος Τσούκας: Καπετάνιε, καπετάνιε χαμογέλα..

Ο Χαρίδημος Τσούκας, κοσμήτορας της σχολής Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κύπρου, όπως διαβάζω, έδωσε συνέντευξη στον Φιλελεύθερο, όπου, κατά πως φαίνεται, η Επιστήμη κατήντησε να "διοικείται" από χρήστες κοσμητικών επιθέτων - εκ του κοσμήτορος - και όχι από χρήστες επιστημονικών αναλύσεων και εννοιών.

Έτσι, διαβάζουμε για παράδειγμα, πως η Ευρώπη ήταν "αλαζονική" και "εχθρική" απεναντί μας ( γιατί γιαγιά έχεις μεγάλα αυτιά; - για να σε ακούω καλύτερα παιδί μου...μπουου ), διαβάζουμε επίσης πως κάποιοι πολιτικοί έχουν ανεπαρκή "συναίσθηση" των οικονομικών εξελίξεων και πως κάποιοι άλλοι είναι καλοί καπετάνιοι και όταν η θάλασσα φουρτουνιάζει, "συναισθάνονται" καλύτερα το κύμα στη μούρη τους..

Προτείνει ο κ. Τσούκας να κάνουμε υγιή αυτοκριτική, όχι από την άλλη την άρρωστη και να κρατάμε γερά το βρακί του σημερινού καπετάνιου μην του φύγει το τιμόνι κατά την διαχείριση της θαλασσοταραχής.


Μετά, η κοκκινοσκουφίτσα, αφού έφαγε το σάντουιτς που της ετοίμασε η μαμά της και ξεκουράστηκε διαλογιζόμενη στο δάσος του μπλε πανεπιστημίου, αποφάσισε, πως δεν μπορεί πια να είναι ερωτευμένη κρυφά με τον κακό λύκο, ούτε με τον καλό κυνηγό. Πήρε το καράβι και όσα περισσότερα εκατομμύρια μπορούσε από τα διαρθρωτικά ταμεία για την περίοδο 2014-2020 και ρίχτηκε στην "έρευνα και την καινοτομία" των 7 θαλασσών και των 820 εκατομμυρίων των ταμείων αυτών, με μπροστάρη τον ήρωα Μπλε-Καπετάνιο.

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καθόλου...

4 σχόλια:

  1. Μα από που να αρχίσεις και τι ν' αφήσεις από την συνέντευξη...

    Η λεγόμενη λογική της ζαλάδας... έτσι μου 'ρθε να την πώ, έτσι με μια ζάλη που σε πιάνει καθώς διαβάζεις την συνέντευξη. Σε αυτό το ζαλισμένο συλλογισμό συγκεντρώνεται όλη η λογική ζαλάδα ως ρεζουμέ επίσης του ζαλισμένου Τσούκα:

    "Το κακό με την κρίση είναι ότι μας φτωχαίνει. Το καλό είναι ότι, δυνητικά, μας απελευθερώνει από τον πρότερο κακό μας εαυτό."

    Άκου 'δω ζάλη:

    Η κρίση είναι το αίτιο και έχει ως κακό αιτιατό την φτώχια.
    Η κρίση είναι το αίτιο και έχει ως καλό αιτιατό την απελευθέρωση.

    Ποιο είναι το αίτιο τωρά της ίδιας της κρίσης ως αιτίας που παράγει και κάτι καλό και κάτι κακό (και φτώχια και απελευθέρωση);

    Ο Τσούκας ισχυρίζεται με το συλλογισμό αυτό ότι η αιτία της κρίσης είναι ο πρότερος κακός μας εαυτός όπου θα απαλλαγούμε από αυτόν μέσω της ίδιας της κρίσης που γεννήθηκε από τον κακό εαυτό.

    Με άλλα λόγια ο κακός εαυτός δημιουργεί ένα πρόβλημα και το πρόβλημα μας δίνει την απελευθέρωση από τον κακό εαυτό μας αλλά παραμένοντας στο πρόβλημα.

    Στη παρούσα κατάσταση, κατα Τσούκα, είμαστε φτωχοί και κακοί αλλά δυνητικά θα παραμείνουμε στη φτώχια αλλά καλοί. Επίσης βγαίνει το συμπέρασμα μιας ψυχολογίας ενός διπλού εαυτού (κακού και καλού) που νικάει το καλό με την βοήθεια του κακού. Επίσης η απελευθέρωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά το κακό που μας κανει τη χάρη να είμαστε καλοί. Ευττχώς με άλλα λόγια που υπάρχει ο καπιταλισμός ωστε να μας κάνει καλούς. Ευτυχώς που υπάρχει το κακό για να υπάρχει το καλό.

    Κατά Τσούκα, η απελευθέρωση είναι η μη κατανοήση των αιτιών της κρίσης επειδή η πρώτη θα μας απαλλάξει από τον κακό εαυτό άρα από τον εαυτό που παρήγαγε την κρίση. Χωρίς αυτό τον εαυτό θα παραμείνουμε στη φτώχια ως ζόμπι αφού δεν θα αναγωρίζουμε το πρόβλημα ως πρόβλημα και την κρίση ως κρίση αφού θα μας φύγει ο μισός εαυτός.



    Βασικά ο Τσούκας με αυτή την συλλογιστική ζαλάδα συγκεντρώνει τι εστι καπιταλισμός. Αν πάρεις το συλλογισμό του στην πολιτική οικονομία είναι το πως ο κεφαλαιοκρατικός καπιταλισμός παράγεται αναπαράγεται και συντηρείται σαν ένα ζόμπι μέσα από τις κρίσεις του.

    Fristuti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς τον καλωσόρισες! :)

      Να προσθέσω ακόμη μια γενική παρατήρηση, από μια σχετική κουβέντα που έκανα με ένα φίλο.

      Η αστική τάξη, εξακολουθεί να ζει με το δικό της καθεστωτικό αφήγημα πως αν είσαι για παραδειγμα ακαδημαϊκός ή ξερω γω λογοτέχνης ή τελοσπάντων ανήκεις στη λεγόμενη πνευματική τάξη - άκου πνευματική τάξη... - θεωρείς πως αποτελείς ένα ξεχωριστό πρόσωπο, ένα άτομο, ενώ αν είσαι για παράδειγμα οικοδόμος ανήκεις σε καποια μάζα, άμορφη και αμόρφωτη.

      Και είναι γι αυτό που αυτή η "πνευματική τάξη" που δεν της έτυχε βέβαια ποτέ να συνομιλήσει με κανέναν οικοδόμο του ΠΑΜΕ για παράδειγμα, που θεωρεί πως μπορεί να λέει ότι τσιόφτα/λαφαζανιά/απροσδιοριστία γουστάρει χωρίς να υπάρχει κανένας κοινωνικός έλεγχος με την έννοια της νοητικής και λογικής επαλήθευσης όσων λέει.

      Δεν υποπτεύεται για παράδειγμα ο Τσούκας, πως μάζα ειναι ο ίδιος στην πραγματικότητα και όχι ένας συνειδητοποιημένος και αυτομορφωμένος εργάτης.

      Πολύ περισσότερο δεν υποπτεύεται πως δυστυχώς τώρα πια μια πλειοψηφία καθηγητάδων αποτελούν την μάζα που δεν μεταφέρει ως φορέας καμιά συνειδητή γνώση.

      Είναι γι αυτό που εγώ λέω, πως είναι καιρός και η επιστήμη να "δραπετεύσει" προς τα κάτω και έξω από τους καθεστωτικούς θεσμούς κάνοντας μια δική της επανάσταση και μια δική της επαναστατική πράξη.

      Αυτά, να μας ζήσουν και να τους χαιρόμαστε...

      Διαγραφή
  2. Ευχαριστώ και καλώς σας βρήκα!! :)

    Μόνο μια διανόηση εμποτισμένη με τη βρωμιά της αστικής τάξης θα μπορούσε να θεωρεί ξεχωριστούς τους καθηγητάδες. Πάντως η πλειοψηφία όπως λες και καλά τα λες είναι ενταγμένοι στην αστική διανόηση και εναντίον καθαρά της εργατικής τάξης. Είναι ένοπλοι και καλά εκπαιδευμένοι. Έχουν όμηρο την επιστήμη εντός των αστικών καθεστωτικών θεσμών και παράγουν αυτό που τους κάνει τα κυριαρχούν. Λυπάμαι πραγματικά αλλά και πνίγομαι επίσης από την δυσοσμία που βγαίνει από τα αστικά τους εκπαιδευτήρια.

    Fristuti



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρλ Μαρξ: Γράμμα στον Ρούγκε

      http://thessaloniki.platypus1917.org/wp-content/uploads/2012/10/pdf-Μαρξ-γράμμα-στον-Ρούγκε.pdf

      Διαγραφή