100 χιλιάδες κύκλοι

Ψάχνω μια λέξη διαφυγής από έξοδο κινδύνου. Δυο μέρες.

Ναι δάκρυσα αποσβολωμένη. Σαν από τραύμα διαρκείας.

Σιωπή παντού. Η γνωστή ομάδα ημι-παράνομων ημι-νόμιμων νεο-Χιτών συναδέλφων, δακρύζει επίσης. Κάτι ακούω για ένα άγαλμα της Μερκούρη που καταστράφηκε, δεν ξέρω κανένα τέτοιο άγαλμα στην Αθήνα, μιλάνε λίγο για τους νεκρούς, μιλάνε με συντριβή για το άγαλμα! Οι νέο-Χίτες δε μου μιλάνε γιατί καταστράφηκε το άγαλμα!... Η εκδίκηση της Ιστορίας δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου ρθει!

Η δική μου γενιά των Κυπρίων, μεγαλωμένη εντός του Κύκλου με τη Κιμωλία, ξέρει! Ακούω πως λίγοι μείναμε μέσα. Οι πλείστοι εκτός, μα εντός της αβάσταχτης και πολύ βαστάζουσας ελαφρότητας του Έχειν που σβήνει με μανία τις Κιμωλίες. Μπουσουλώντας εντός του Κύκλου θα μάθεις πως δεν έχεις ένα κανονικό όνομα. Το όνομα σου είναι : «Εσύ είσαι η Ιστορία που κανείς δεν της έδωσε όνομα». Δεν είσαι και δεν έχεις βέβαιο παρελθόν, δεν είσαι και δεν έχεις βέβαιο μέλλον. Όσοι άντεξαν να ζήσουν τις συνέπειες του Κύκλου αυτού, είδαν με άλλα μάτια τη διαδήλωση των εργαζομένων.

100 χιλιάδες, λένε, οι άνθρωποι. 100 χιλιάδες : «Εμείς είμαστε η Ιστορία».

Αλλά οι μολότοφ είχαν άλλη άποψη. Οι μολότοφ πάντα έχουν μια άλλη ισχυρή άποψη! Τόσο ισχυρή και τόσο δειλή για να ξέρει, πως δεν υπάρχει καμιά επαρκής συγνώμη όταν τα κάνεις σκατά με την Ιστορία. Κανένας ξερόλας δεν είπε ποτέ συγνώμη στους ανθρώπους και στην Ιστορία! Το πιο πιθανόν είναι πως θα αποκτήσει μακρύτερο δάκτυλο για να μας δείχνει, ναι!, αυτά που εμείς συνήθως δε βλέπουμε!

Κάνω νευρικές επαναλήψεις, διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις ειδήσεις, μπαινοβγαίνω νευρικά στα μπλογκς, διαβάζω χωρίς να βλέπω, βλέπω χωρίς να μπορώ βλέπω, και σταματώ κάπου, ούτε που θυμάμαι που, ποιος το έγραψε, να με συγχωρέσει, που δε θυμάμαι.

Ήταν ότι πιο άμεσα ειλικρινές και δίκαιο διάβασα:

«Μην περιμένετε να σας υποστηρίξω!!!»

Αυτές οι 100 χιλιάδες ανθρώπων είναι άξιοι θαυμασμού ένας προς ένα!

Εσείς τι είστε, εκτός από μανιακοί ξερόλες;