Αποποιούμαι εικόνες για να ζήσω την κάθε μέρα.
Εικόνα πρώτη:
Πάρτι. Συντροφικό. Ευτυχώς, πήγαμε η γνωστή παρέα, δεν είμαι ξεκάρφωτη. Έπρεπε να πάω. Κόσμος πολύς. Ποτό και μπουφές εννοείται. Χαρίζουν μου ένα τριαντάφυλλο για κάποιο λόγο, δεν ξέρω ,αλλά εδώσαν μου το μόλις εμπήκαμεν. Ήταν ωραίο.
Ήταν ωραίος και ο τρόπος του παιθκιού που μου το έδωσε. Ευγενικός. Καθόμαστε. Εξασκούμαι στην αγαπημένη συνήθεια. Μαζέφκω εικόνες.
Αααα;……
Πότε επρολάβαν οι συντρόφισσες να αποκτήσουν σιλικόνες που θα ζήλευε και η ωραία Ελένη,τζαι να τες δείχνουν ΈΤΣΙ; Τζαι που πότε οι συντρόφισσες ντύνουνται με καυτά λαμέ χρυσά με πούλιες, κόκκινες απαστράπτουσες γόβες τζαι μαλλί – σόρρυ το δείλις έψηνα κκιοφτέδες - Τζαι που πότε εν τόοοοσες πολλές οι συντρόφισσες που κυκλοφορούν έτσι; Μα ποιες εν τούτες καλέ τζαί εγώ που ήμουν τόσα χρόνια; ;;;
Τιιιι;;;;; Belly daaaance; Τιιιι;;; Ο σύντροφος. 60ρης, ζιακεττούα του Σαιντ Μάικολ γρίζα, πουκαμισούϊ καρώ καφετίν, να σηκώνεται προτάσσοντας τζαι την κυπριακή σκεμπέ με έναν ιδιαίτερο κόρτωμα, ένι ξέρω αν εν τη σημαία του Τσε που ήθελε να προτάξει, να χορέφκει με την belly dancer ΦΩ-ΝΑ-ΖΟ-ΝΤΑΣ!!!! ΕΕΕΛΑ ΜΑΑΝΑΜΟΥ! Μα πού να έρτει άγγελε μου; Η κορούα ήθελε να γίνει μπαλαρίνα αλλά επειδή εν είσιε σχολή κοντά, η μάμμα της έστειλε τη να μάθει «χορούς». Εν τζαι εν στριπτιζού σύντροφε!
Η παρέα, Χ.,Μ.,Γ.,Φ.,Δ.,Θ.,Ν., και εγώ βγαίνουμε έξω για τσιγάρο/α. Ο Μ. βρίσκει ευκαιρία, αρχίζει μου την ιστορία με τον Λυοτάρ (πάλε, εν που πέρσι που πάει η ιστορία) για το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων –εγώ διαφωνώ—μακάρι να εν καλά τούτη η παρέα, κάμνουμε απίστευτες κουβέντες, διαφωνούμεν πολλές φορές αλλά ποττέ εν έδυσεν το φρύδιν του κανένας! Με τον Μ. γνωριζούμαστε που μωρά, είμαστε τα κομούνια της παρέας, μπαίνει μου συνέχεια, κάμνουμε απίστευτα γέλια τζαι (κουτσομπολιό) νομίζω πάει τριφτός για την Χ. που δυστυχώς το καημένο εν που οικογένεια του ΕΥΡΩΚΟ, αλλά εν πανέξυπνη, έρκεται πολλά κοντά μας, ο Μ. φωνάζει την ρε φαστιστούιν, τζείνη γελά πάντα, έτσι νοιώθουμεν άνετα να μαλλώνουμε μπροστά της για τα δικά μας με ειλικρίνια.
Ξανά μέσα αλλά τούτην τη φορά συζητώντας σαν να είμαστε μόνοι μας—σκεφτούμαστε τις παναπεργίες κάποιων άλλων —το belly dance καλά κρατεί ,η πίστα (μα τι ωραία λέξη) εγέμωσεν, απίστευτη σύνδεση συνδικαλισμού και αραβικής μουσικής, και οδεύουμε προς το πανηγυρικό τέλος!
ΠΕ-ΡΙ-ΓΡΑ-ΦΩ. Οι εναπομείναντες σύντροφοι ,καμιά 150αρια, ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ, επειδή ήταν τζαι επιτυχές το πάρτι, να τελειώσουμε το γλέντι με τον Ύμνο της Ομόνοιας! Να μεν χαρώ το φώς μου!!!
Το τριαντάφυλλο το πήρα μαζί μου. Το έβαλα μόνο του σε ένα μεγάλο βάζο που θα χωρούσε κι άλλα πολλά τριαντάφυλλα.
Έρκεται στο μυαλό μου ο παππούς μου. Τζαι η γεύση που είσιεν το μαχαλλεπί στο οίκημα της ΠΕO
τότε, που εν εφτάνναν τα πόθκια μας να πατήσουν χαμέ που την καρέκλα, τότε που απλώννετουν μέσα μας ένας κάμπος, με φκιόρα θεόρατα, ηλιοτρόπια, φωτεινά.
Παρεμβολή στην πρώτη εικόνα:
Σπίτι 8 με 9 το βράδυ. Η αγαπημένη μου ώρα. Η ώρα της κουζίνας για να ετοιμαστεί το μενού της επομένης.
Ένα σπίτι χωρίς φαϊ είναι ένα σπίτι χωρίς ζωή. Όποιος αγαπά την κουζίνα ξέρει, πως η γλύκα του να ετοιμάζεις φαϊ για τα πλάσματα που αγαπάς, εν πιο αφράτη που την γεύση της πανακότα που φτιάχνεις. Είναι η ώρα των ειδήσεων… εγώ …ακουστά τις έχω, η τηλεόραση παίζει δυνατά, ο πρόεδρος κάνει δηλώσεις , ο διάλογος – όλες τις φορές ο ίδιος –«μάαααμα….ο φίλος σου!—εντάξει, αγάπη μου….»
Εικόνα δεύτερη:
Μια σχετικά πρόσφατη γνωριμία με καλά στοιχεία μιας ανθρώπινης έγνοιας και αμεσότητας. Νέα. Μεγαλωμένη χωρίς παπά, τρία αδέλφια. Ο πάπας φυγάς στο εξωτερικό, ασήκωτα χρέη που σηκώνει η οικογένεια. Δουλέφκει που τα δεκαπέντε της. Προχτές έλεε μου ότι ποττέ εν της έτυχε να πιάσει τον μισθόν της τζαι να μεν πρέπει να πληρώσει κάτι, ποττέ εν εμπόρεσε να κάμει κάτι για τον εαυτό της. Εν μπορώ να περιγράψω τι ένοιωσα….την ένταση της θλίψης που είχαν τα λόγια της. Τωρά πιάννει 1000 ευρώ τον μήνα. Τα 400 στέλλει τα της αδερφής της στην Αθήνα για να σπουδάσει. Η ίδια, ανήκει στους οργανωμένους οπαδούς του Απόλλωνα. Δεν χάνει μάππα. Ζει, για να πιαίνει στο γήπεδο τζαι να φωνάζει αντι-κομμουνιστικά συνθήματα….
Εικόνα πρώτη:
Πάρτι. Συντροφικό. Ευτυχώς, πήγαμε η γνωστή παρέα, δεν είμαι ξεκάρφωτη. Έπρεπε να πάω. Κόσμος πολύς. Ποτό και μπουφές εννοείται. Χαρίζουν μου ένα τριαντάφυλλο για κάποιο λόγο, δεν ξέρω ,αλλά εδώσαν μου το μόλις εμπήκαμεν. Ήταν ωραίο.
Ήταν ωραίος και ο τρόπος του παιθκιού που μου το έδωσε. Ευγενικός. Καθόμαστε. Εξασκούμαι στην αγαπημένη συνήθεια. Μαζέφκω εικόνες.
Αααα;……
Πότε επρολάβαν οι συντρόφισσες να αποκτήσουν σιλικόνες που θα ζήλευε και η ωραία Ελένη,τζαι να τες δείχνουν ΈΤΣΙ; Τζαι που πότε οι συντρόφισσες ντύνουνται με καυτά λαμέ χρυσά με πούλιες, κόκκινες απαστράπτουσες γόβες τζαι μαλλί – σόρρυ το δείλις έψηνα κκιοφτέδες - Τζαι που πότε εν τόοοοσες πολλές οι συντρόφισσες που κυκλοφορούν έτσι; Μα ποιες εν τούτες καλέ τζαί εγώ που ήμουν τόσα χρόνια; ;;;
Τιιιι;;;;; Belly daaaance; Τιιιι;;; Ο σύντροφος. 60ρης, ζιακεττούα του Σαιντ Μάικολ γρίζα, πουκαμισούϊ καρώ καφετίν, να σηκώνεται προτάσσοντας τζαι την κυπριακή σκεμπέ με έναν ιδιαίτερο κόρτωμα, ένι ξέρω αν εν τη σημαία του Τσε που ήθελε να προτάξει, να χορέφκει με την belly dancer ΦΩ-ΝΑ-ΖΟ-ΝΤΑΣ!!!! ΕΕΕΛΑ ΜΑΑΝΑΜΟΥ! Μα πού να έρτει άγγελε μου; Η κορούα ήθελε να γίνει μπαλαρίνα αλλά επειδή εν είσιε σχολή κοντά, η μάμμα της έστειλε τη να μάθει «χορούς». Εν τζαι εν στριπτιζού σύντροφε!
Η παρέα, Χ.,Μ.,Γ.,Φ.,Δ.,Θ.,Ν., και εγώ βγαίνουμε έξω για τσιγάρο/α. Ο Μ. βρίσκει ευκαιρία, αρχίζει μου την ιστορία με τον Λυοτάρ (πάλε, εν που πέρσι που πάει η ιστορία) για το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων –εγώ διαφωνώ—μακάρι να εν καλά τούτη η παρέα, κάμνουμε απίστευτες κουβέντες, διαφωνούμεν πολλές φορές αλλά ποττέ εν έδυσεν το φρύδιν του κανένας! Με τον Μ. γνωριζούμαστε που μωρά, είμαστε τα κομούνια της παρέας, μπαίνει μου συνέχεια, κάμνουμε απίστευτα γέλια τζαι (κουτσομπολιό) νομίζω πάει τριφτός για την Χ. που δυστυχώς το καημένο εν που οικογένεια του ΕΥΡΩΚΟ, αλλά εν πανέξυπνη, έρκεται πολλά κοντά μας, ο Μ. φωνάζει την ρε φαστιστούιν, τζείνη γελά πάντα, έτσι νοιώθουμεν άνετα να μαλλώνουμε μπροστά της για τα δικά μας με ειλικρίνια.
Ξανά μέσα αλλά τούτην τη φορά συζητώντας σαν να είμαστε μόνοι μας—σκεφτούμαστε τις παναπεργίες κάποιων άλλων —το belly dance καλά κρατεί ,η πίστα (μα τι ωραία λέξη) εγέμωσεν, απίστευτη σύνδεση συνδικαλισμού και αραβικής μουσικής, και οδεύουμε προς το πανηγυρικό τέλος!
ΠΕ-ΡΙ-ΓΡΑ-ΦΩ. Οι εναπομείναντες σύντροφοι ,καμιά 150αρια, ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ, επειδή ήταν τζαι επιτυχές το πάρτι, να τελειώσουμε το γλέντι με τον Ύμνο της Ομόνοιας! Να μεν χαρώ το φώς μου!!!
Το τριαντάφυλλο το πήρα μαζί μου. Το έβαλα μόνο του σε ένα μεγάλο βάζο που θα χωρούσε κι άλλα πολλά τριαντάφυλλα.
Έρκεται στο μυαλό μου ο παππούς μου. Τζαι η γεύση που είσιεν το μαχαλλεπί στο οίκημα της ΠΕO
τότε, που εν εφτάνναν τα πόθκια μας να πατήσουν χαμέ που την καρέκλα, τότε που απλώννετουν μέσα μας ένας κάμπος, με φκιόρα θεόρατα, ηλιοτρόπια, φωτεινά.
Παρεμβολή στην πρώτη εικόνα:
Σπίτι 8 με 9 το βράδυ. Η αγαπημένη μου ώρα. Η ώρα της κουζίνας για να ετοιμαστεί το μενού της επομένης.
Ένα σπίτι χωρίς φαϊ είναι ένα σπίτι χωρίς ζωή. Όποιος αγαπά την κουζίνα ξέρει, πως η γλύκα του να ετοιμάζεις φαϊ για τα πλάσματα που αγαπάς, εν πιο αφράτη που την γεύση της πανακότα που φτιάχνεις. Είναι η ώρα των ειδήσεων… εγώ …ακουστά τις έχω, η τηλεόραση παίζει δυνατά, ο πρόεδρος κάνει δηλώσεις , ο διάλογος – όλες τις φορές ο ίδιος –«μάαααμα….ο φίλος σου!—εντάξει, αγάπη μου….»
Εικόνα δεύτερη:
Μια σχετικά πρόσφατη γνωριμία με καλά στοιχεία μιας ανθρώπινης έγνοιας και αμεσότητας. Νέα. Μεγαλωμένη χωρίς παπά, τρία αδέλφια. Ο πάπας φυγάς στο εξωτερικό, ασήκωτα χρέη που σηκώνει η οικογένεια. Δουλέφκει που τα δεκαπέντε της. Προχτές έλεε μου ότι ποττέ εν της έτυχε να πιάσει τον μισθόν της τζαι να μεν πρέπει να πληρώσει κάτι, ποττέ εν εμπόρεσε να κάμει κάτι για τον εαυτό της. Εν μπορώ να περιγράψω τι ένοιωσα….την ένταση της θλίψης που είχαν τα λόγια της. Τωρά πιάννει 1000 ευρώ τον μήνα. Τα 400 στέλλει τα της αδερφής της στην Αθήνα για να σπουδάσει. Η ίδια, ανήκει στους οργανωμένους οπαδούς του Απόλλωνα. Δεν χάνει μάππα. Ζει, για να πιαίνει στο γήπεδο τζαι να φωνάζει αντι-κομμουνιστικά συνθήματα….
dis daimona δύο παρατηρήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. τζείνο το πολιτικό κειμενο που υποσχέθηκες αφηκες το τζαι εφάν το οι αράχνες
2. θέλω να μου πεις τη γνώμη σου...
αυτό που διαπιστώνω συνεχώς είναι ότι όσοι μεγάλωσαν μέσα σε μια οικογένεια ακελική (ό,τι και να συμαίνει αυτό) τελικά εν πολλά πιο δύσκολο να αρθρώσουν αληθινά αντικαπιταλιστικό λόγο τζαι μένουν στην παντελώς επιφανειακή προσέγγιση ότι και καλά εγώ είμαι "κομουνιστής" και μπλα μπλα
όταν λεω αντικαπιταλιστικό λόγο εννοώ προφανώς ότι πρέπει να αναδεικνύεται συνέχεια η ταξική σνείδηση που πρέπει να έχουν οι μισθωτοί σκλάβοι και ότι οι διαφορές των ανθρώπων είναι ταξικές
προφανώς με το "φασιστούιν" την φίλη σου τζαι του "κομουνιστή" φίλου σο επίσης που την θέλει, δεν σας χωρίζει τίποτα και ανήκετε επί της ουσίας στην΄ιδια τάξη έστω και αν το δέχεται ο φίλος ή η φίλη σου
όπως εγώ και συ, όλοι είμαστε αστοί μισθωτοί σκλάβοι στο κεφάλαιο
και όμως τα πασιαμούθκια στυλ "φασιστούιν" ή "κουμουνος" διαιωνίζουν την μαλακία που μας δέρνει και κάνουν αδύνατο για τους ακελικούς που φάγανε το παραμυθάκι ότι και καλά ειναι "κομουνιστές" "αριστεροί" "αντικαπιταλιστές" κλπ κλπ να σκεφτούν αληθινά αντικαπιταλιστικά
έχω υπόψιν μου πολλά άτομα όταν στα γράφω αυτά και πραγματικά έχω καταλήξει ότι το ακελ ως ένα καθαρόαιμο καπιταλιστικό κομμα που δεν διεκδικεί τίποτα παραπάνω από ότι τα αδελφάκια του δησυ δηκο ευρωκό κλπ κλπ τελικά έχει στουπππώσει τέλεια το νου των οπαδών του
είναι πιο εύκολο ένας μη ακελικός να αντιληφθεί την αλήθεια του γαμημένου κόσμου που ζούμε παρά ένας ακελικός που διαιωνίζει το παραμύθι που έμαθε
;) αυτά!!
ένα πολύ σχετικό βιντεάκι που εφτιαξα με τους παράλληλους κόσμους που υπ΄ρχουν στην κύπρο
http://www.youtube.com/watch?v=hkwGT53_DI8&feature=player_embedded
ωραίο το κείμενο σου by the way που λένε και στα αγγλικά χωριά
@osr
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε osr ξανα-καλωσόρισες.
1.ξέρω ότι υποσχέθηκα ένα κειμενάκι.εν τω μεταξύ εμαζευτήκαν μια στίβα βιβλία που ανυπομονώ να διαβάσω :-) εν τω μεταξύ...είχα μιαν κουβέντα--εκτός μπλογκ-- που με ενδιέφερε ήθελα να αφιερώσω χρόνο.αλλά η κουβέντα εκείνη με το κείμενο θα γίνει.υπομονή και όρεξη να έχουμε.
2.σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ μαζί σου. δυστυχώς όμως το διαδίκτυο δεν βοηθά πάντα να μιλούμε καθαρά.έθιξες διάφορα θέματα.προσπαθώ να σχολιάσω κάποια:
α. οι λέξεις "κομμουνιστής" ή "φασιστούιν".ναι συμφωνώ ότι πολλοί "φορούν" τις λέξεις άκριτα επειδή απλά ο καθένας πλέον "φορεί μια λέξη" χωρίς αντίκρυσμα κάποτε,χωρίς πρακτικό και θεωριτικό αντίκρυσμα.το ίδιο λάθος όμως μπορούμε να το κάμουμε τζαι που την ανάποδη. μπορεί να "φορήσουμεν" εμείς στες λέξεις μιαν ιστορία προκειμένου να τις αποποιηθούμε ή να αποποιηθούμε την ιστορία που κουβαλούν!αυτό είναι λάθος.την ιστορία δεν μπορείς ούτε χρειάζεται να την αποποιηθείς.αυτό είναι μια πολιτικώς φοβική συμπεριφορά.να το πω με ένα παράδειγμα. αν έχουμε μιαν τραυματικήν εμπειρία που λέγεται ας πούμε "ξύλο" ή "βιασμός" με το να μεν λέμε τη λέξη δεν σημαίνει πως ξεκαθαρίζουμε με το συμβάν.βέβαια η λέξη "κομμουνιστής" δεν είναι ταυτόσημη με μια τραυματική εμπειρία όμως όντως είναι σχετική και με τραυματικά ιστορικά συμβάντα κυρίως της σταλινικής εποχής.
άρα.δεν μαλλώνουμε με τις λέξεις νομιζόμενοι ότι προχωρούμε ιστορικά με αυτόν τον τρόπο.βρίσκουμε τις δικές μας λεξεις να ονομάσουμε τον εαυτό μας, την εποχή μας,τα πολιτικά μας οράματα.αυτές οι λέξεις μπορεί να είναι νέες αλλά μπορεί να είναι και παλιές!μην κάνεις το λάθος (κατά τη γνώμη μου)να θεωρείς ότι η ανατροπή του καπιταλισμού για την οποία μιλάς θα συμβεί από λεκτική παρθενογένεση.
β.το ότι εγώ και τοοοσοι άλλοι μεγαλώσαμε σε αριστερές οικογένειες όχι μόνο μας προστάτευσε απο ένα ηλιθιο προσανατολισμό ζωής αλλά ήταν και η βάση να εκτιμήσουμε την κριτική σκέψη και κανένας δεν ζήτησε να του κκοτσιανιάσουμε τη ζωή μας!εγώ θεωρώ ότι ήμουν θεο-τύχερη για την παιδεία που είχα από το ακελ.αλλά αυτό εξαρτάται πάντα από το πως ο καθένας φιλτράρει τις εμπειρίες του.
γ.ονομάζεις το ακελ καθαρόαιμο καπιταλιστικό κομμα.σόρυ διαφωνώ.καμιά φορά ακόμα και ο πιο καθαρόαιμος επαναστάτης μπορεί λόγω "βιαστικού πάθους" να υποπέσει σε μιαν ιστορική ισοπέδωση την οποία κάποια στιγμή θα πληρώσει με κόστος την επαναστατική του σκέψη.εξηγούμαι: το να ισοπεδώνεις τα πάντα κάποια στιγμη (προσωπική μου άποψη)θα σε φέρει σε σοβαρά θεωρητικά αδιέξοδα και θα βρεθείς στην άλλη όχθη,την όχθη της ισοπέδωσης του ίδιου του ταξικού αγώνα.χρειάζεται πολλή προσοχή.η κριτική ικανότητα εν το πιο δύσκολο στοίχημα που μπορεί να βάλει άνθρωπος στη ζωή του. αν ήταν εύκολο εν θα μαζέφκαμε τα βιβλία στίβες για να ξεστραβωθούμε όπως προείπα :-)
από την άλλη οκ!εγώ να δεχτώ ότι το ακελ εν αυτό που είπες.μετά όμως εν να θέλω να μου έβρεις τζαι άλλη κατάταξη για το δηκο,το δησυ,το ευρωκο κλπ.δηλαδή εν να κουντήσουμε τα πράματα απλά δέκα σκαλιά δεξιότερα.τούτο τίποτε άλλο.ναι συμφωνώ ότι χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε με το ερώτημα "τι είναι το πολιτικό κόμμα σήμερα" αλλά όποια απάντηση και να δώσουμε η απάντηση θα είναι αντι-επαναστατική αν απλά καταλήξουμε σε ένα θολό τοπίο μιας ακαδημαϊκής ισοπέδωσης.
osr,ξέρεις ότι έτοιμες απαντήσεις δεν υπάρχουν.τίμια σκέφτεται αυτός που το αναγνωρίζει αυτό και που κατά τη γνώμη μου ξερει πως το πάθος πρέπει να συνοδεύεταιπάντα και από μια γνωστική σοβαρότητα,που θέλει ειλικρίνια και κόπο!
εκτιμώ πολλά τες κουβέντες μας! :-)
Disdaimona,
ΑπάντησηΔιαγραφήShερετώ ΣΕ!
Εξαιρετικό το κείμενο ΣΟΥ! Πολύ περιγραφικό και παραστατικό για κάποια φαινόμενα και συμπεριφορές που παρατηρούνται μέσα στον χώρο της Αριστεράς καθώς και γενικότερα για την δυσκολία [στη σημερινή εποχή] να συνειδητοποιήσουν κυρίως οι νεώτεροι, την κοινωνική τους θέση, να αναπτύξουν ταξική συνείδηση [οι εργαζόμενοι] και με ποιους πρέπει να ταχτούν. Αυτά που περιγράφεις [κριτικά και εν μέρει σαρκαστικά] για “συντρόφους” και “συντρόφισσες” στο κυρίως κείμενο ΣΟΥ, αποτελούν μια πραγματικότητα, αλλά ΔΕΝ κατάλαβα αν τα κατακρίνεις κιόλας. Εγώ θεωρώ ότι [και τούτο ίσως απαντά και στους προβληματισμούς του OSR] αντανακλούν τη [μικροαστική πλέον] κοινωνική συνείδηση της πλειοψηφίας των σημερινών Αριστερών! Όμως ΔΕΝ μπορώ να κρίνω [μάλλον ΔΕΝ θεωρώ] ως λάθος ή ασυμβίβαστα με την ιδιότητα του Αριστερού κάποια πράγματα – όπως ας πούμεν, να επιθυμεί μια γυναίκα να είναι ευπαρουσίαστη ή να φροντίζει τον εαυτό της! Υπάρχουν φυσικά κι άλλα που εκφυλίζουν το αριστερό πρόσωπο – ή προσωπείο(;) του Αριστερού [ή αν προτιμάτε του επονομαζόμενου Αριστερού], όμως πολύ σωστά θέτεις το ζήτημα στο σημείο 2γ. του σχολίου ΣΟΥ [το οποίο με εκφράζει απόλυτα – καλύτερα ΔΕΝ μπορούσαν να ειπωθούν τα πράματα] ...
Πέραν τούτων, οφείλω να αναφέρω ότι το κυρίως κείμενο ΣΟΥ μου έφερε στο νουν [ΜΟΥ θύμισε] πολλά και διάφορα. Επειδή τυγχάνει να διακινούμαι πολύ στην πόλη για δουλειές [συνήθως με χαμηλές ταχύτητες λόγω αυξημένης κίνησης], συνηθίζω να παρατηρώ πρόσωπα και καταστάσεις [και εικόνες] γύρω μου και να διαλογίζομαι [και ενίοτε να δκιαολίζομαι κιόλας] ... Εδώ και καιρό μάλιστα σκέψεις και προβληματισμούς μου τις καταγράφω [τις πιο πολλές φορές υπό την μορφή σημειώσεων] σε κόλλες τζιαι κολλούες [αν ΔΕΝ έχω το σημειωματάριο μου μαζί μου] ... Κάπου έχω πρόχειρα γραμμένο [από κανένα χρόνο περίπου] ένα κείμενο με τίτλο “Εικόνες γένους θηλυκού από την πόλη”, ενώ στα συρτάρια του “Word” έχω, από τον περασμένο Σεπτέμβρη [αν θυμάμαι καλά] ένα [έτοιμο κι αδημοσίευτο] κείμενο μου όπου περιγράφω δύο αντιφατικές εικόνες με θέμα το γυναικείο ντύσιμο! Γεμάτη με ποικίλες αντιθέσεις η κοινωνία μας [και φυσικά ΟΧΙ μόνο η δική μας], αγαπητή Disdaimona. Κάποιος μπορεί να πει ότι τούτες εμπλουτίζουν τη ζωή και την ομορφαίνουν – αφαιρούν από την μονοτονία της. Έλα όμως που πολλές απ’ αυτές εκφράζουν ή/και αντανακλούν και κοινωνικοοικονομικές ανισότητες αλλά και αναχρονιστικές κι οπισθοδρομικές νοοτροπίες! Κι εδώ είναι και ο ρόλος του κάθε Αριστερού. Με την στάση και την συμπεριφορά του να μην τες συντηρεί ή/και να τες αναπαράγει...
Γενικά όμως διαφωνώ με τον μηδενισμό και την ισοπέδωση, ιδιαίτερα όταν στρέφεται ενάντια σε ιστορικά κόμματα της Αριστεράς και ιδιαιτέρως όταν τούτο γίνεται από ελεύθερους σκοπευτές!
φιλε Ανεφ, καλωσόρισες με ίδιαίτερη χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα αρχίσω από το σχόλιο για τις κοπέλες.εκατάλαβες να είμαι ένα συντηριτικό άτομο ως προς τη σκέψη μου ή ως προς την οπτική μου για τον κόσμο ως τώρα;άκουσα πολλές φορές συντρόφους να κρίνουν νέους και νέες γιατί έχουν μιαν εναλαχτική εξωτερική εμφάνιση,γιατί εν άνετοι,γιατί κυκλοφορούν ακομπλεξάριστα!!!! ακουσά πολλους συντρόφους να χρησιμοποιούν "δεξιό" λεκτικό για χασικληδες τζαι αλητίες για νέους που ενεν ταμπουρωμένοι μέσα στο προφίλ του καλού παιδιού! δεν έκρινα από συντηριτισμό!το αντίθετο!άλλο η θυληκότητα άλλο να είμαστε τζαι λίο σέξυ τζαι άλλο τούτο που επεριέγραψα εγώ. (εστίασες πας τη σιλικόνη μόνο,το μαλλί το λαδωμένο άφησες το πίσω)εν θα κρίνω τον νέο που κρατά το μερσεντες του παπά του μόνο,τζαι που πάει η νεολαία που εννεν πολιτικοποιημένη κ.λ.π!εν να κρίνω τζαι τα δικά μας!ναι!ήταν ρεζιλικκιν!εν τζαι εκρινα τζαι κανέναν πιο μιτσή κατακρίβειαν ήταν ούλλοι πιο μεγάλοι.απλά εν ήσουν τζιαμέ να δεις.που πότε η κακογουστιά εν σέξυ;
δεν μηδενίζω τίποτε.θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που προβληματίζεται όϊ μόνο τίμια αλλά τζαι με πόνο καρδιάς για ότι συμβαίνει.νομίζω οι απαντήσεις μου στον osr για την αριστερά είναι σαφέστατες!
στην αριστερά,στον μαρξισμό,στην επανάσταση που ξαναείπαμε στο επανένωση 2010,δεν έχω σκοπό να κάμω καμιάν έκπτωση όσον αφορά τη δική μου συνείδηση. είμαι ειλικρινής.είναι η προσωπική μου απόφαση για τη ζωή μου.δεν θα είμαι μέρος ακόμα μιας γενιάς με συγχισμένα οράματα.ζωή έχουμε πολλή μπροστά μας δόξασι ο θεός-όι ότι πιστέφκω.είναι θέμα προσωπικής συνείδησης του καθενός.θέλω να είμαι ειλικρινής στους οραματισμους μου για την αριστερά.για το παρελθόν δεν οραματίζουμαι πλέον.υποκλείνομαι στην ιστορία αυτού του κινήματος,γιατί εν μέρη είναι τζαι η ιστορία της οικογένειας μου γραμμένη μέσα για να εξηγούμαι πιο καθαρά.αλλά το μέλλον δεν πρόκειται να το χαρίσω σε κανένα παρελθόν.ακόμα τζιαν τούτον το μέλλον εν να εν κάποιες απλές σκέψεις που εν να γράφω μες το τετράδιο μου ή μέσα στο μπλογκ μου (πιο λλίες τζαι πιο μαζεμένες η αλήθκεια).
Ανευ, θέλω να είμαι τίμιος άνθρωπος με τον τρόπο που το καταλαβαίνω εγώ.Για μένα εν ένα απόλυτα σοβαρό ζήτημα τούτο.εν παίζω μεσα στο μπλογκ ούτε είμαι επιπόλαιη.
Άνευ ακόμα κάτι,
ΑπάντησηΔιαγραφήεν μπορώ να δεχτώ τον ψυχολογικό πόλεμο του μεν μιλήσεις γιατί εν να θίξεις έναν ιστορικό κόμμα.το ιστορικό κόμμα έγινεν ιστορικό γιατί το εκάμαν οι παπούδες μας!τον τζαιρόν που τούτοι οι παπούδες εκρατούσαν μας πάνω στα γόνατα τους τζαι εδείχνα μας τα βιβλία του Λένιν τζαι ΕΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ τούτον το ιστορικό κόμμα στην κυριολεξία,κάποιοι εβουρούσαν κάττους ακόμα μες το Καϊμακλι! Τούτον εν για να ξεκαθαρίσω την όποιαδήποτε παρεξήγηση όσον αφορά την χρήση εκ μέρους σου του όρου "ελεύθεροι σκοπευτές"!!!Στη δική μου τη ράτσα εν ειχαμε ποττέ ελεύθερους σκοπευτές.
Αγαπητή Disdaimona,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετώ!
Και δική ΜΟΥ σειρά να ξεκαθαρίσω κάποια πράματα γιατί έχω την εντύπωση ότι έχω παρεξηγηθεί [ίσως και λόγω των εν μέρει γενικόλογων τοποθετήσεων ΜΟΥ στην προηγούμενη παρέμβαση ΜΟΥ ... Σκόπιμα όμως ΔΕΝ ήθελα να γίνω πιο συγκεκριμένος] ...
Γι’ αυτό και επιβάλλεται πρώτα τζιαι κύρια να διευκρινίσω πως κάποιες (επί)κριτικές αναφορές [όπως για τους «ελεύθερους σκοπευτές» και για «μηδενισμούς και ισοπεδώσεις»] ΔΕΝ έπιαναν [ούτε καν άγγιζαν] ΕΣΕΝΑ! Λανθασμένα επικεντρώθηκες [και εστίασες] σ’ αυτά! Δεν πρόσεξες την θετικότατη/επαινετική αναφορά ΜΟΥ στο σημείο 2γ. της απάντησης ΣΟΥ προς τον OSR , όπου μάλιστα είχα επί λέξει πει πως “… με εκφράζει απόλυτα – καλύτερα ΔΕΝ μπορούσαν να ειπωθούν τα πράματα ...” . Να τονίσω μάλιστα κάτι που είχες πει εκεί, απευθυνόμενη στον OSR, [κάνοντας μάλιστα και λόγο για ισοπεδώσεις]: “… καμιά φορά ακόμα και ο πιο καθαρόαιμος επαναστάτης μπορεί λόγω "βιαστικού πάθους" να υποπέσει σε μιαν ιστορική ισοπέδωση την οποία κάποια στιγμή θα πληρώσει με κόστος την επαναστατική του σκέψη …”
Πέραν τούτου αγαπητή Disdaimona, σε καμιά περίπτωση νομίζω άφησα να νοηθεί ότι είσαι «ένα συντηριτικό άτομο» [μα εν είσαι Λεμεσιανή;]! Όμως που είδες να “… εστιάζω ... [λεκτικά] ... πας τη σιλικόνη …” ή να κάμνω αναφορές [λεκτικά και πάλι] σε «σέξι εμφανίσεις»; Ίσως τούτα να αιωρούνταν στον λόγο μου αλλά ΔΕΝ χρησιμοποίησα τέτοιο λεκτικό. Εκείνο που εγώ κατα βάθος υπονοούσα είναι πως η Γυναίκα ΔΕΝ πρέπει να υποβαθμίζει τη Θηλυκότητα της ... Και πως τούτη η Θηλυκότητα ΔΕΝ μπορεί να αντιπαραβάλλεται με την τιμιότητα – μια και κάμνεις και αναφορά στην τιμιότητα – και ΟΥΤΕ μπορεί να αποτελεί [η θηλυκότητα] κριτήριο για την αφοσίωση της και το δόσιμο μιας Γυναίκας σε κάποιο κοινωνικοπολιτικό σκοπό [και αγώνα]!
Τα φαινόμενα και τες συμπεριφορές που ΕΣΥ (επι)κρίνεις [όπως ας πούμε τη στάση και τες νοοτροπίες “συντρόφων” που κατά βάθος μπορεί να είναι μειωτικές για τη Γυναίκα] τα ‘χω ουκ ολίγες φορές (επί)κρίνει κι ΕΓΩ, [και σε κείμενα μου σε blogs] ... Τούτες οι νοοτροπίες όμως [όπως έχω λίγο πολύ πει ή αφήσει να νοηθεί] αναδεικνύουν ένα μικροαστισμό κι αρχοντοχωριατισμό ο οποίος υποσκελίζει την Αριστερή ΜΑΣ Παιδεία και συμπεριφορά [εξ ου ίσως και “… η κακογουστιά … [να θεωρείται] ... σέξυ”]. Ή ακόμα τούτη η Αριστερή Παιδεία [που θα ‘πρεπε να ΜΑΣ χαρακτηρίζει] ΔΕΝ κατάφερε να νικήσει και να εξοβελίσει παλιές πατριαρχικές και φαλλοκρατικές απόψεις που [ΔΥΣΤΥΧΏς] συντηρούνται και αναπαράγονται [μέσα από διάφορους αστικούς θεσμούς και αντιλήψεις] ...
Και ΔΕΝ είναι μόνο αυτά που έχουν σχέση με τη Γυναίκα. Το «"δεξιό" λεκτικό» το παρατηρούμε και σε κουβέντες για τους μετανάστες [και δη για τες κοπέλες από τες ανατολικές χώρες] ενώ στη συμπεριφορά ΜΑΣ κυριαρχεί κι ένας μικροαστικός καθωσπρεπισμός. Θεωρούμε ως πετυχημένους [κι έξυπνους] αυτούς που την έχουν κάμει οικονομικά, ανεξαρτήτως του πως το πέτυχαν αυτό...
Τον Φεβράρη του 2008 [λίγο πριν τον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών] είχα γράψει ένα κείμενο με θέμα τα “Διλήμματα ενός δογματικού Αριστερού για το Β΄ Γύρο – αν δεν περνούσε ο Χριστόφιας” [κάπως έτσι ήταν ο τίτλος του] ... Στο κείμενο εκείνο [το οποίο αναρτήθηκε ως post στο παλιό Proletariakon Blog], πραγματεύτηκα αυτοσαρκαστικά διάφορα φαινόμενα και συνήθειες που παρατηρούνται ανάμεσα στους παραδοσιακούς [ΑΚΕΛικούς] Αριστερούς. Έψαξα να το βρω [κάπου θα είναι καταχωνιασμένο στο “Word”], αλλά χωρίς αποτέλεσμα!
[Ακολουθεί η συνέχεια] ...
[Και συνεχίζω ...]
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλώντας για τον “αριστερό καθωσπρεπισμό” [και τα πρότυπα του φιλήσυχου και του “μη μου άπτου” πολίτη που έχουμε υιοθετήσει] ήρθε στον νουν μια κουβέντα που ΜΟΥ έμεινε [βαθιά αποτυπωμένη στο μυαλό] από ένα λογοτεχνικό βιβλίο [πορτογάλου συγγραφέα] που διάβασα [σε μετάφραση σ’ άλλη γλώσσα] στα φοιτητικά μου χρόνια [αρχές της δεκαετίας του 1980 – δηλ. προ αμνημόνευτων χρόνων] και μάλιστα σε εξεταστική περίοδο - μ’ είχε καθηλώσει! Το βιβλίο [πολιτικό μυθιστόρημα] είχε τίτλο [αν τον μεταφράζω σωστά στα ελληνικά] “Ες αύριο, Σύντροφοι” και ήταν του Μανουέλ Τιάγκο, που ήταν ψευδώνυμο του Αλβάρο Κουνιάλ [ιστορικού στελέχους και Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας], κάτι που ανακάλυψα κι ΕΓΏ μόλις πριν μερικά χρόνια – μετά τον θάνατο του, το 2005. Η πλοκή του βιβλίου είχε σχέση με την ανάπτυξη [και τους αγώνες] του εργατικού κινήματος στην Πορτογαλία. Για κάποιον από τους ήρωες του βιβλίου [ένα δραστήριο σύντροφο που του άρεσε να χαρτοπαίζει αλλά και ο ποδόγυρος ειπώθηκε και το εξής όταν τέθηκε θέμα να τον αποβάλουν από το Κόμμα: “Την Επανάσταση ΔΕΝ θα την κάμουμε με αγίους και φιλήσυχους ανθρώπους”!
Τέλος, άλλο το να μιλάς [κριτικά] για να διορθώσεις [γιατί έτσι πιστεύεις] κάποια πράγματα] στο χώρο της Αριστεράς κι άλλο να θεωρείς “… το ακελ ως ένα καθαρόαιμο καπιταλιστικό κομμα …”
Όπως γράφει κι ο Πάμπλο Νερούντα σ’ ένα ποίημα του:
“Ζήτω οι σπιριτουαλιστές !
Ζήτω οι μοναρχικοί, οι εγκληματίες κάθε είδους!
Ζήτω η φιλοσοφία, ο καπνός χωρίς φωτιά …
Ζήτω το σκυλί, που γαυγίζει μα δεν δαγκώνει,
ζήτω οι αστρολόγοι, οι διαφθορείς,
ζήτω οι πορνογραφία, ο κυνισμός, τα καβούρια,
οι συντηρητικοί, όλοι, εκτός απ’ τους κομμουνιστές! …
Ζήτω οι ζώνες αγνότητας,
ζήτω οι συντηρητικοί, που δεν έχουν πλύνει τα ιδεολογικά τους
ποδάρια πεντακόσια χρόνια!
Ζήτω οι ψείρες των φτωχών χωριών,
το δωρεάν κοινοτάφιο, ο αναρχοκαπιταλισμός,
ο Αντρέ Ζιντ με τη θεοφοβούμενη φάτσα του,
ζήτω στον κάθε μυστικισμό.
Όλα είναι καλά. Όλοι είναι ήρωες.
Πρέπει να βγαίνουν όλες οι εφημερίδες.
Σ’ αυτές μπορούν να δημοσιεύονται όλα …
Εκτός απ’ τους κομμουνιστές …”
Αυτά τα ολίγα για σήμερα!!!
@Ανευ
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι αργά μόλις ήρθα σπίτι. ήμουν σε μια παράσταση/συναυλία του Θάνου Μικρόυτσικου. ήταν και ο κούτρας μαζί του μας είπε και το τραγούδι Φεντερικο Γκαρθία Λόρκα...το αγαπημένο μου...καταλαβαίνεις τέτοια ώρα που να διαβάσω...η θηλυκότητα είναι η ομορφία της ζωής Άνευ γιατί είναι η ομορφια που δίνεται όχι η ομορφία που παίρνεται...αύριο θα διαβάσω τι έγραψες και θα μιλήσουμε.
καλό βράδυ.
@ανευ
ΑπάντησηΔιαγραφήμε κάπως πιο καθαρό κεφάλι,μετά τα ψεσινά "μουσικά ταξίδια" του θάνου.
καταρχήν θέλω ειλικρινά να σε ευχαριστήσω που μπαίνεις στον κόπο να είσαι τόσο αναλυτικός και διευκρινιστικός.αυτό δείχνει(για μένα)ότι είσαι ένας fair player (της ζωής) και επίσης ότι έχεις μιαν επιμονή και σταθερότητα στα οράματα σου.
δεύτερο, ΓΟΝΑΤΙΣΑ κυριολεκτικά με τον Πάμπλο!
τρίτο, η λέξη τιμιότητα χρησιμοποιήθηκε εκ μέρους μου για να χαρακτηρίσω τις δικές μου απαιτήσεις απέναντι στον εαυτό μου όσον αφορά τους προβληματισμού μου κυρίως στις φιλοσοφικές και πολιτικές μου αναζητήσεις και απόψεις.
Σε καμία περίπτωση δεν συνέδεσα τη θηλυκότητα με την τιμιότητα. κατακρίβειαν θεωρώ πως αυτή η σοβαροφανής και άκρως μη σοβαρή σύνδεση είναι και ο θεωριτικός λίθος της συναισθηματικής,πνευματικής και σωματικής φίμωσης της μοναδικής δυναμικής που φέρει η γυναίκα ως γυναίκα από τη φύση της.
Ως γυναίκα μεγαλωμένη στην Κύπρο αντιλαμβάνεσαι ότι χρειάστηκε και σε προσωπικό/κοινωνικό επίπεδο να αντιμετωπήσω αυτή τη φίμωση. Αρχής γενομένης από τα 18 όταν επέλεξα τον κλαδο σπουδών μου,ο οποίος σε κάποιους δεν φάνηκε πολύ "γυναικείος και άκουσα τους συντόφους μου να προσπαθούν να με αποτρέψουν γιατί "η γυναίκα πρέπει να κάμνει μια δουλεια ως το μεσημέρι τζαι μετά να αναγιώνει τα μωρά της". Δεν θα κρίνω ποτέ το πως επιλέγει μια γυναίκα να αντιληφθεί την θυληκότητα της.Είναι δικό της θέμα.Γίνομαι λλίον Τουρκοπούλα :-) όταν ακούω κατινιές για ανήθικες συμπεριφορές,ντυσίματα κ.λ.π.Κυρίως γίνομαι Τουρκοπούλα όταν ακούω γυναίκες να λεν για άλλες γυναίκες ότι π.χ έχουν πετύχει επαγγελματικά γιατί "επεράσαν ούλλοι που πάνω τους" ή γιατί εν αχαίρευτες τζαι εν φροντίζουν τις οικογένειες τους.
Αλλά ως γυναίκα,πως να το πω,θέλω να υπάρχει και ένα επίπεδο,που δεν έχει να κάμει με το να είμαστε "φροντισμένες" αλλά να μην είμαστε ακαλαίσθητες.Οκ εδώ μπαίνει και το προσωπικό γουστο του καθενός και ως προς τον εαυτό του και ως προς το άλλο φύλο. Εγώ ας πούμε αδυνατώ να δω ως ωραίους πολλούς άντρες που οι περισσότερες θεωρούν κούκλους.Είναι και θέμα...φαντασίας και κατάχρηση εξουσίας κατα πως λεει και ο στίχος το πως βλεπει ο καθένας το ωραίο.
θα ήθελα σε μια μάζωξη αριστερών να δω ωραία πρόσωπα,εμπνευστικά,εν κακό;με ενοχλεί να νοιώθω ότι με χωρίζει το χάος με τους κατά τα άλλα συντρόφους.
τέταρτο και τελευταίο. συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις στο επεξηγηματικό σου σχόλιο.
και σε ευχαριστώ που με τα σχόλια σου με έκανες να νοιώθω άνετα να μιλώ μαζί σου.το εκτιμώ.
disdaimona επειδή θεωρώ οτι είσαι καλόπιστος άνθρωπος ετοιμος να ακούσει κάποιες απόψεις που δεν είναι αρεστές και με αφορμή τα όσα λέχθηκαν και από τον άνευ ο(σπ)ρίων (που λαλεί τζαι ο αγρινός) σου είχα γράψει και
ΑπάντησηΔιαγραφήθα σου πω τα ακόλουθα
μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με ελληνικές σημαίες ελλάς κύπρος ένωση εοκα κλπ κλπ
στα 15 μου είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα πιο καθαρά και ποτέ δεν ήμουν απόλυτος σε ό,τι αφορούσε τα κομματικά και τα πολιτικά
πάντα με ενέπνεε ο τσε ειδικά από όταν ήμουν τρίτη λυκειου και είχα αντιληφθεί πολλά παραπάων πράγματα και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τόσο μένος από τους δησυδηκοικους κλπ "δεξιούς"
μεσολαβούν τα δύο νεκρά χρόνια της ΕΦ και ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΟΞΑ ΤΩ ΑΛΛΑΧ ΚΑΙ ΤΩ ΒΟΥΔΩ ΘΕΩ φέφκω που δαμέσα δα τζαι πάω σαλονικάρα στο σπίτι μου!!!
συγκάτοικος καθαρόαιμος ακελικός ονονοιάτης με πατέρα οικοδόμο και νούνα μες την κεντρική επιτροπή
το καλύτερο μου!!! προσπαθούσα να αναπτύξω πολιτικά θέματα με την νούννα όταν ήρθε πάνω επίσκεψη και έμενε μαζί μας και υπήρχε μια εμμονή επί των κομματικών αποκλειστικά και εναντίον του κληρίδη κλπ κλπ
επί της ουσίας κοκκονόσυκο
τέσπα μεγαλώνοντας και διαβάζοντας ολοένα ερχόμενος σε επαφή με παρατάξεις ανθρώπους συζητώντας για τον κόσμο πως θα τον αλλάξουμε μέσα στις ολοήμερες καταλήψεις ειδικά στο φυσικό του ΑΠΘ είχα σχηματίσει μια πρώτη άποψη η άποψη αυτή ήταν ότι η μόνη έγνοια των κυπριακών παρατάξεων ήταν απλά η οπαδική προσέγγιση των πραγμάτων με συνθηματάκια και μαλακιούλες και πως αυτά τα παραρτήματα των κομμάτων τους θα πάρουν φοιτητές κάτω για να κερδίσει η ομαδούλα τους στις εκλογές
λόγω ιδεολογιας και ιδιοσυγκρασίας ουδέποτε ανήκα και ήθελα να ανήκω σε σύνολα και έτσι μόνο μια φορά ψήφισα σε φοιτητικές εκλογές (ΟΧΙ ΚΥΠΡΙΑΚΕΣ) τα ΕΑΑΚ (ενιαία ανεξάρτητη αριστερή κίνηση) καλώς ή κακώς
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντα θεωρούσα ότι ή θα κάνεις κάτι δίνοντας τα όλα αλλοιώς μην κάνεις τίποτα
το 2001 στις καταλήψεις είχα δύο γαμημένα μαθήματα για πτυχίο και ψήφισα υπερ των καταλήψεων και ας χαθεί η εξεταστική φτάνει αυτές να είναι επαόριστον χωρίς να τίθεται καν ζήτημα διπλής εξεταστικης τον σεπτέμβρη
ουδέποτε ήθελα να κάνω κάτι απλά για συμβολικές μαλακίες, ή θα κάνεις κάτι και να το διεκδικείς πραγματικά ή μην κάνεις τίποτα τζαι κανεί
δυστυχώς ακόμη και τα παιδιά των εαακ στο φυσικό του αριστοτελείου που θεωρούνταν οι πιο σκληροπυρηνικοί τα πράγματα έγιναν συμβολκά η κατάληψη παράπαιε ένα ατομο μόνο στην σχολή και όταν έπρεπε να γινει ντου της πορείς για κατάληψη του υπουργείου μακεδονίας θράκης απλά ............σκατά, υποχώρηση
εν τέλει χάθηκε η εξεταστική τον ιουνη απέτυχαν οι καταλήψεις και έγινε διπλή τον σεπτέμβρη
ο νόμος πέρασε περί ανωτατοποίησης των τει και όλα σκατά και ωραία
από κει και πέρα κατάλαβα δυστυχώς την αλλοτρίωση που επέρχεται μέσα στα σύνολα αυτά
την δύναμη του συμβολισμού της ομάδας που αποκατά κάποιος που είναι εκεί μέσα του στυλ
"εγώ είμαι και γαμώ τους αριστερούς επαναστάτες"
και ότι πολλά παιδιά ήταν εκεί απλά για τον χαβαλέ ή για την εμπειρία την μετέπειτα και να έχουμε να λέμε
υπήρχαν πολλά παιδιά συνειδητοποιημένα φυσικά που έκαναν ό,τι εκαναν παντελώς συνειδητά και με στόχο και σκοπό
στην κύπρο την μαλθάκια φυσικά όπως γνωρίζεις και εσύ ειδικά με το .........."τιμημένο" για να μεν πω τίποτε άλλο το ακελ το ψευτοαριστερό κόμμα κατά τη γνώμη μόνο κακό έχει κάνει για αυτό που τάχα ευαγγελίζεται
έχει ιστορία κλπ κλπ είναι ιστορικό κόμμα κλ΄π κλπ ΠΟΤΕ;;;; επειδή έκαμε το 1948 απεργείες κατά των εγγλέζων;; ε και;;
οι έλληνες κομουνιστές εφκήκαν πάνω στα βουνά τζαι εδιεκδικήσαν έμπρακτα το ιδινικό του κάθε αληθινού κομουνιστή την κομουνιστική μετεξέλιξη της κοινωνίας
το ακελ τι στον γαμόshiστο έκαμεν δηλαδή; πότε επιδίωξε κάτι παράπανω που έναν αστικό κράτος στα πλαίσια του καπιταλισμού;;;
το ακελ απλά στήριξε μετά τις συμφωνίες ζυρίχης λονδίνου την χειρότερη μορφή αστικού κράτους που χώριζε μάλιστα του ανθρώπους σε έλληνες και τουρκους ένα ρατσιστικό μόρφωμα αστικής δημοκρατία στα πλαίσια του καπιταλισμού με πρόδρο έναν εκπρόσωπο του οπίου του λαού έναν παπά δηλαδή!!!!!
αυτό είναι το ακελ ..... ναι δεχομαι ότι δεν ειναι ακριβώς το ίδιο με το δησυ το δηκο κλπ αλλά δεν παύει από το να είναι ένα κόμμα που στο κατασταικό του απλά μιλά για την επιδίωξη του να ζήσουμε σε μια ειρηνική κύπρο στα πλαίσια του καπιταλισμού ε/κ τ/κ αρμένιοι μαρωνιτες γάμησε τα δηλαδή για προλετάριους που δεν έχουν πατρίδα κλπ
από τότε που ήρθα κύπρο έχουν μεσολαβήσει και άλλα πολλά και έμαθα και διάβασα ακόμα πιο πολλά, ντοκυμαντέρ κλπ
μια συζήτηση επ αυτού http://nekatomata.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
έχω καταλήξει στο τι επιυμώ να επέλθει στην κοινωνία και τον κόσμο ελευθεριακός κομουνισμός/αναρχισμός και το πιστεύω παρα πολύ έντονα αυτό
όπως πολύ έντονα πιστεύω ότι δεν υπάρχουν στάδια και μαλακιούλες μετάβασης αλλά αυτοί είναι ρεφορμισμοί του χειρίστου είδους ή θα είσαι αντικαπιταλιστής και θα μιλας με όρους ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ή δεν θα είσαι και θα μιλάς με όρους καπιταλιστικής προπαγάνδας που χωρίζει τους ανθρώπους σε έθνη και τους βάζει να βρίσκουν λύσεις στα πλαίσια του παιχνίδους τους ώστε να κάνουν χοντρές μπίζνες
αυτά
@osr
ΑπάντησηΔιαγραφήπάλε θα πω για το πόσο δύσκολη είναι η διαδικτυακή επικοινωνία...είναι πολλά τα θέματα που μου βάζεις σηκώνουν μια μεγάλη κούπα καφέ(να ξαναγεμίζει παρακαλώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα και δύο πακέτα τσιγάρα-το ένα ανάνοιχτο και...πάμε)
Για το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα δεν έχω ιδίαν πείρα. Η μόνη εμπειρία που έχω από Ελληνικά πανεπιστήμια είναι το Πάντειο(λόγω μεταπτυχιακού)στο οποίο μετά την πρώτη επίσκεψη για να ικανοποιήσω την περιέργεια μου για το επίπεδο των διαλέξεων κ.λ.π (δεν είχα την υποχρέωση να παρακολουθώ μαθήματα)απλά αντιλήφθηκα ότι ακόμα και οι τελιόφοιτοι ήταν άστα να πάνε,μια απαράδεκτη αγραμματοσύνη και επιπολαιότητα.Δεν ξαναπάτησα ούτε ανακατεύτηκα.(άσε που έπρεπε να βλέπω μες τους διαδρόμους και τη φάτσα του Γιανναρά και τες 150 κορούδες που ήταν ερωτευμένες μαζί του.τι Πάντειος τι Βατοπέδι δηλαδή!)
Ξέρω πως υπάρχει μια δυναμική αξιοπρόσεκτη στο εκεί φοιτητικό κίνημα,γίνονται ζυμώσεις--εξού και το δικό σου συνειδησιακό ξύπνημα--αλλά ξέρω επίσης πως η ελληνική κοινωνία πάσχει φοβερά από τις πολιτικές πολώσεις και βέβαια αυτό έχει αντίκτυπο και στον τρόπο διαχείρησης των φοιτητικών οργανώσεων από τα κόμματα.
Η φοιτητική εμπειρία είναι σπουδαία,όπου κι αν είσαι, είναι όμως μια εμπειρία που μας αρκεί πλέον μόνο σαν έναυσμα εφόσον θέλουμε να διατηρήσουμε τα μάτια μας ανοιχτά και στο υπόλοιπο της ζωής μας.Κάποτε υπάρχει ο κίνδυνος να κολλήσεις και στις φοιτητικές εμπειρίες και να επαναλαμβάνεσαι εσαει λες κι ο κόσμος δεν προχώρησε από τότε.Οι φοιτητές πάντα θα οργανώνονται,θα σκέφτονται και θα συμπεριφέρονται ως φοιτητές (είναικάπως σαν μια μετα-εφηβία) εμεις όμως πλέον δεν είμαστε ανάμεσα τους.Έχουμε άλλα εναύσματα σκέψης και άλλη κοινωνική θέση και υποχρέωση στο σύνολο.
Για τη γνωριμία σου και τις συζητήσεις σου με αριστερούς (συγκάτοικος,νούνα)οκ είναι κλασσικά παραδείγματα ενός λίγο άθλιο τρόπου με τον οποίο πλέον οι άνθρωποι νομίζουν ότι μετέχουν σε ένα πολιτικό λόγο.Τι να σου κάμω ατύχησες. όπως ατύχησα π.χ και εγώ κάθε φορά που ακούω τον κάθε ημιμαθή να μου λέει διάφορες ανοησίες για το έθνος ή ξέρω και γω τον Γρίβα κ.λ.π
συνεχίζω...
Μιλούμε πάρα πολλά φιλικά τωρά χωρίς να προσπαθούμε να κάμουμε μάθημα ο ένας του άλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνωμη μου είναι πως όσον αφορά την πολιτική μας σκέψη,πρέπει να ξανα-θέσουμε τις προταιρεότητες μας όσον αφορά τις "πηγές" μας αλλά και τους τρόπους ένταξης μας στα κομματικά σύνολα.
Πρώτο,ως πηγή μιας πολιτικής μόρφωσης,δεν μπορεί να είναι το πως αντιλαμβάνεται η κάθε τασούλα ή η κάθε αντρούλα τον μαρξισμό ή την επαναστατική σκέψη.Η ίδια μπορεί να τον αντιλαμβάνεται όπως νομίζει,ή και καθόλου,γιατί μπορεί απλά να εν χάππυ με το δικό της επίπεδο.Κανένας άνθρωπος δεν κατάφερε ποτέ να οραματιστεί ένα μέλλον εφόσον τον εγκλώβησε η παρατήρηση της πραγματικότητας-ως έχει.Άρα σταματούμε να μπερδευουμε την αξία του πολιτικού λόγου με τον α ή β φορέα της που συναντούμε τυχαία μες το δρόμο.Αλλιώς τον μηδενισμό τον έχουμε μέσα στην τζέπη μας(τζαι εν τζαι βαρύς!)
Συμφωνώ μαζί σου πως η επαναστατική σκέψη εγλωβίστηκε και "ισοπεδώθηκε" εις τον βωμό της κομματικής συσπείρωσης μέχρι σημείου ενταφιασμού της.Ένα άλλο πολύ σοβαρό ζήτημα,που δεν συνδέεται άμεσα αλλά καθορίζει εκ θεμελίων τη σύνδεση του πολιτικού λόγου με την καθημερινή ζωή (κατά τη γνωμη μου) είναι ο εγλωβισμός της φιλοσοφικής σκέψης μέσα στα πανεπιστήμια και η παντελής απουσία αυτού του λόγου έξω από αυτά. Η φιλοσοφία είναι πλέον μια ανιαρή ενασχόληση κάποιων βαριεστημένων φοιτητών ή το θέμα συζήτησης κάποιων καθηγητών ενδεδυμένων με αντιπαθητικά αυτάρεσκα και ξενέρωτα χαμόγελα νοητικής τάχαμου υπεροχής.
Τα πανεπιστήμια εγίναν σαν τες χριστιανικές μονές.Αποκομμένα από την πραγματικότητα και για να επικοινωνουν οι καθηγητές μεταξύ τους και...με το υπερπέραν.
Δεύτερο, το στόιχημα της σύγχρονης επαναστατικής σκέψης είναι να απεγλωβήσει τον εαυτό της από νεκρά σχήματα ανάγνωσης και δράσης.
Τρίτο,αφού συμβεί το δεύτερο να δομήσει έναν καθαρά πολιτικό και συγκεκριμένο λογο --για ποια κοινωνία αγωνιζόμαστε,με ποιούς τρόπους τροχιοδρομείται αυτός ο αγώνας,τι "μοντέλο" κοινωνίας θέλουμε.
Θεωρω πως η αριστερή διανόηση σήμερα βρίσκεται μεταξύ του δεύτερου και του τρίτου σημείου.
Υπάρχει ανάγκη να οραματιστούμε μια κοινωνία στα ανθρώπινα μέτρα κυρίως όσον αφορά σημαντικά ζητήματα που άπτονται του τρόπου οργάνωσης αυτών των κοινωνιών.(κυρίως όσον αφορά το ζήτημα του Κράτους)Ο ι κοινωνίες πρέπει έστω στον ελάχιστο δυνατό βαθμό να είναι με κάποιο τρόπο οργανωμένες δεν είναι έτσι;
Όσον αφορά τις αποψεις σου για τον καπιταλισμό συμφωνούμε απόλυτα.Στα τσακίδια και με το χειρότερο δυνατό τρόπο!Μαζί σου!
Η προσωπική μου παρατήρηση είναι ότι υπάρχει ένας διεθνής πλέον αναβρασμός της επαναστατικής/ριζοσπαστικής αριστερής διανόησης.Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση,με ανοιχτό μυαλό και από κοντά σε αυτό τον αναβρασμό.Εκτιμώ πως θα υπάρχει μια σπουδαία κατάληξη-τουλάχιστον θεωρητική-η οποία θα βάλει τον πρώτο λίθο για μια περαιτέρω ανάλυση πλέον της ίδιας της πολιτικής,της θέσης και της φύσης των κομμάτων μέσα στο σύστημα κ.λ.π.
...ελευθεριακός κομμουνισμός/αναρχισμός είπες εσύ. ίσως αυτό. μετέχοντας θα δούμε...
(το ακελ έκαμε πολλούς σημαντικούς ταξικούς αγώνες. Άλλη φορά, άλλη κουπα καφέ, θα σου πω σχετική βιβλιογραφία να κοιτάξεις. Πάω για τσιγάρα…:-) )
πως το είπες αυτό αγαπητή disdaimona :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Για τη γνωριμία σου και τις συζητήσεις σου με αριστερούς (συγκάτοικος,νούνα)οκ είναι κλασσικά παραδείγματα ενός λίγο άθλιο τρόπου με τον οποίο πλέον οι άνθρωποι νομίζουν ότι μετέχουν σε ένα πολιτικό λόγο.Τι να σου κάμω ατύχησες."
και μετά:
"το Πάντειο(λόγω μεταπτυχιακού)στο οποίο μετά την πρώτη επίσκεψη για να ικανοποιήσω την περιέργεια μου για το επίπεδο των διαλέξεων κ.λ.π (δεν είχα την υποχρέωση να παρακολουθώ μαθήματα)απλά αντιλήφθηκα ότι ακόμα και οι τελιόφοιτοι ήταν άστα να πάνε,μια απαράδεκτη αγραμματοσύνη και επιπολαιότητα"
εμμ τι να σου κάνω..... ατύχησες και συ..... αναλόγως και ποιους γνώρισες και πόσο προκατειλημμένη πήγες εκεί.......... ειδικά τα πολυτεχνεία (Μετσόβειο ΑΠΘ και της Κρήτης) στην ελλάδα θεωρούνται πολύ υψηλού επιπέδου και οι φοιτήτες τους όταν βγαίνουν εκτός για μεταπτυχιακά διαπρέπουν
μια φυσικός που αυτή την στιγμή θεωρείται από τους κορυφαίους στη νασα (μου διαφεύγει το όνομα αυτή την στιγμή) σε συνέντευξη της είχε πει ότι όσο και αν ακούγεται παράξενο δυσκολεύτηκε περισσότερο στο Αριστότελειο παρά στα μεταπτυχιακά διδακτορικό κλπ κλπ
δεν θα κάνω τον δικηγόρο των ελληνικών πανεπιστημίων γενικά αλλά αυτή την στάση που εχεις εσύ την συναντώ συνέχεια σε όσους σπουδασαν αγγλία αμερική κλπ μια τάση υποτίμησης των ελληνικών πανεπιστήμιων
ναι από πλευράς οργάνωσης δεν είναι και ό,τι καλύτερο αλλά από πλευράς έμψυχου δυναμικου ελευθερίας έκφρασης γνώσης υπάρχει πάρα πολύ ποιοτικό υλικό
και ναι στν ελλάδα για τους κλάδους σπουδών που δεν έχουν εργαστήρια Πολυτεχνείο Ιατρικές σχολές κλπ δεν είναι υποχρεωτικές οι παρακολουθήσεις και αυτό είναι και καλό και κακό γιατί αφήνεται στον κάθε φοιτητή η ευχέρεια να επιλέξει ποιους και πότε θα παρακολουθεί
ο φοιτητής στην ελλάδα έχει πολύ ελελυθερο χρόνο να επιλέξει τι θα πράξει να σκεφτεί να συνευρεθεί με ανθρώπους που επιλέγει
στην ελλάδα ανθούν οι αιώνιοι φοιτητές αλλά ανθούν επίσης και οι σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι τα ρομπότ εξαρτήματα της μηχανής που βγάζουν αγγλικά πανεπιστήμια πλήρης εξειδίκευσης δηλαδή 15 μαθηματάκια για να γίνεις δικηγόρος
στο νομικό του ΑΠΘ έδωσα 47 μαθήματα ανάμεσα στα οποία φιλοσοφία μεθοδολογία του δικαίου κοινωνιολογία ιστορία του δικαίου κλπ οπυ δεν έχουν σχέση με το πως θα γίνεις απλά ένας δικηγόρος εργάτης αλλά νομικός
προσωπικά ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια παρακολουθούσα τακτικότατα όλα τα μαθήματα που με ενδιέφεραν και είχα να μου δώσουν οι καθηγητές τους
από κει και περα επανέρχομαι σε αυτό που είπες:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Για τη γνωριμία σου και τις συζητήσεις σου με αριστερούς (συγκάτοικος,νούνα)οκ είναι κλασσικά παραδείγματα ενός λίγο άθλιο τρόπου με τον οποίο πλέον οι άνθρωποι νομίζουν ότι μετέχουν σε ένα πολιτικό λόγο.Τι να σου κάμω ατύχησες. "
τς τς, ρε δισδαιμόνα έχεις αληθεια την εντύπωση ότι μόνο με τη νούννα κλπ συζήτησα;
έχω μιλήσει και συζήτησει με πολλούς παράγοντες και παραγοντίσκους του λεγόμενου αριστερού χώρου και με τον κολοκασίδη και με τον χατζηγεωργίου τον παπαπέτρου και λοιπούς πολλούς παπαρολόγους πολιτικούς τους οποίους συναντώ καθημερινά και λόγω δουλειάς
κανένας απολύτως δεν μιλά για κομουνιστική μετεξέλιξη της κοινωνίας ή για κάτι περισσότερο πέραν της κομματικής διαχείρισης αυτού του συστήματος που έχουμε
εγκλωβισμένοι στην λογική που θεωρεί ότι αυτό που έχουμε ως σύστημα είναι κάτι θεμελιωμένο που δεν αλλάζει και απλά μπορούμε να παρέμβουμε για να επιφέρουμε κάποιες βελτιώσεις για την κοινωνία και λοιπές παπαριές
εν ολλίγοις κολλημένοι στην κατεστημένη αντίληψη αυτού που ονομάζεται κυπριακό τζαι ως τζαμέ
επίσης λες
"Οι φοιτητές πάντα θα οργανώνονται,θα σκέφτονται και θα συμπεριφέρονται ως φοιτητές (είναικάπως σαν μια μετα-εφηβία) εμεις όμως πλέον δεν είμαστε ανάμεσα τους.Έχουμε άλλα εναύσματα σκέψης και άλλη κοινωνική θέση και υποχρέωση στο σύνολο."
ναι ε; ποιοι ει΄μαστε εμείς καταρχήν; οι μη φοιτητές έτσι γενικά; και ποια ειναι αυτή η διαφορετική μας υποχρέωση στο σύνολο;
δηλαδή οι φοιτητές είναι κάτι ξέχωρο από εμας; και έχουν άλλες υποχρεώσεις; ποιες είναι αυτές δηλαδή;
επίσης ποια είναι αυτά τα εναύσματα σκέψης που ει΄ναι διαφορετικά από αυτά των φοιτητών;
μαθήματα προσωπικά δεν κάνω, απλά λέω την γνώμη μου και όποιος θέλει να την δεκτεί ευπρόσδεκτος όποιος δεν την αποδέχεται απλά αναμένω να την αντικρούσει αν θέλει με επιχειρήματα
από κει και πέρα όσον αφορά αυτό που λες για την αριστερή διανόηση και ότι πρέπει να οραματιστούμε μια κοινωνία στα ανθρώπινα κυρίως μέτρα
ποια είναι αυτά τα ανθρώπινα μέτρα; τι εννοείς με αυτό;
χαίρομαι που έχεις αυτή την άποψη για τον καπιταλισμό αλλά πως θεωρείς ότι θα πάει στα τσακίδια;
προσωπικά θεωρώ ότι μόνο με ανατροπή και πρώτα απ΄όλα με επανάσταση στην σκέψη των ανθρώπων
δηλαδή την αναδειξη της συνειδητοποίσης του ταξικού πολέμου που γίνεται ολοένα και πιο κτηνώδης τον τελευταίο καιρό
η αριστερή διανόηση που μιλάει γενικά με ηθικοπλαστικές μαλακιούλες και αφήνει εκτός την ταξική διαμάχη με αφήνει παγερά αδιάφορο
άλλωστε όπως είπε και ο κάρολος το πιο σημαντικό για τν επάνασταση είναι η συνειδητοποίηση του προλεταριάτου
αν η λεγόμενη αριστερή διανόηση μιλά απλά για την διαχείριση ενός καπιταλιστικού κράτους αστικής μαλακίας βράζε ρύζι φατζες κουτζια κλπ
@osr
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος θεού δεν υποτίμησα κανένα πανεπιστήμιο (ειδικά Αριστοτέλειο και Κρήτης) και εννοείται πως το κάθε πανεπιστήμιο βγάζει επιστήμονες που διαπρέπουν.Κι εμένα η παραμονή μου στην Ελλάδα μου έδωσε πράγματα που δεν θα μπορούσε να μου δώσει καμιά άλλη χώρα,το γνωρίζω.
όσο πιο απλά μπορώ να το πω, ούτε εγώ αποδέχομαι τα άτομα που καβαλούν το καλάμι εξαιτίας του πανεπιστημίου που τέλειωσαν.ούτε που με κόφτει κατακρίβειαν αν κάποιος τέλειωσε ένα πανεπιστήμιο και ποιό.
όμως δεν μπορώ να λέω και παραμύθια για το τι βρήκα.ίσως εγώ να ήμουν σε μια φάση --επειδή τέλειωσε η καθαρά φοιτητική περίοδος--είχα ανάγκη ένα περιβάλλον περισσότερο ερευνητικό,το οποίο ίσως και δικαιολογημένα δεν συναντά κανείς εύκολα στην καθαρά "φοιτητική ηλικία". Απ εκεί και πέρα,μπορεί να έπαιξε και ρόλο, το ότι φοίτησα σε συνθήκες μιας "πειθαρχίας" μου ήταν εντελώς ξένο ας πούμε την ώρα της διάλεξης οι μισοί φοιτητές να ήταν με το κινητό στο χέρι να στέλλουν μηνύματα.Υπήρχε μια γενική διάθεση απαξίωσης για το ίδιο το πανεπιστήμιο εκ μέρους τους.Το είδα ως κάτι κάπως αξιολύπητο αυτό. Όσον αφορά τη διακίνηση ιδεών,ναι τη βρήκα διάσπαρτη εκτός πανεπιστημίου και βγήκα πολύ κερδισμένη.
(μεν παρεξηγιέσαι,είπαμε το διαδύκτιο εν δύσκολος τρόπος επικοινωνίας).
Δεν είπα ότι μίλησες μόνο με μια νούνα, την έφερες ως παράδειγμα αντιπροσωπευτικό, και εγώ την χρησιμοποίησα ως παράδειγμα αντιπροσωπευτικό.Είπα εξάλλου σε γενική βάση πως ο επαναστατικός λόγος έχει ισοπεδωθεί από τα αριστερά κόμματα, προς χάριν της κομματικής συσπείρωσης.Είναι λογικό λοιπόν πως και τα μέλη των κομμάτων στερούνται αυτού του λόγου και περιορίζονται σε γενικολογίες αλλά κυρίως αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή με την σκέψη της επανάστασης όπως το θέτεις εσύ εδώ. Συμφωνούμε. Δεν είμαι μέλος κόμματος για να πρέπει βέβαια να κάθομαι να δικαιολογώ καταστάσεις, έχω όμως το δικαίωμα να αξιολογώ τα πράγματα και τα πράγματα είναι έτσι. όχι δεν μπορεις πλέον να πάρεις μια πολιτική/αριστερή/επαναστατική παιδεία ή μόρφωση ερχόμενος σε επαφή με τον κυρίως κορμό των ακελικών.είναι καθαρό αυτό.
Γενικά δεν καταλαβαίνω αν διαφωνούμε σε κάτι.Εγώ δεν βλέπω να λέμε κάτι διαφορετικό.
Αν λέμε πες μου για να καταλάβω.
@osr
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω να πω ακόμα κάτι με όλο το θάρρος αυτής της πρώτης διαδικτυακής γνωριμίας.Μου ζητάς κάποιες φορές (έστω με αφορμή ακόμα και μιας λέξης που χρησιμοποιώ) μιαν γενική αποτίμηση της πραγματικότητας και της θεωρίας.Δεν έχω μια γενική αποτίμηση.Δεν ξέρω αν έχει κάποιος.
Μελετώ "ανελέητα" εις βαρος του ελεύθερου μου χρόνου και της όποιας ξεκούρασης.Μελετώ γιατί δεν έχω έτοιμες απαντήσεις να δώσω ούτε στον εαυτό μου.
επίσης,(μπορεί να φταίει ο δικός μου τρόπος έκφρασης) καποιες φορές ίσως να παρεξηγείς κάτι που λέω.
ας πούμε το ζήτημα με τους φοιτητές και τα πανεπιστήμια,ίσως να κατάλαβες πως είμαι καβαλημένο άτομο.Σε διαβεβαιώ ότι φτυσμένους τους έχω όλους τους καβαλημένους,σιχαίνομαι κυριολεκτικά ειδικά την καβαλημένη διανόηση.
πληζ μεν βιάζεσαι να βγάζεις συμπεράσματα.ούτε εγώ σε ξέρω. προσπαθώ να καταλαβαίνω τι προσπαθεί να μου πει κάποιος χωρίς ποτέ να ξεχνω ότι έχω την υποχρέωση να σέβομαι γενικά την προσωπικότητα και τον κόσμο του άλλου,εφόσον προσπαθεί να κάμει ένα τίμιο διάλογο μαζί μου.Θέλω να θυμούμαι ότι το γεγονός πως δεν γνωρίζω τον α ή β συνομιλητή μου δεν αναιρεί το γεγονός ότι οφείλω να είμαι προσεκτική ως προς τη δική του αξιοπρέπεια. θα ήθελα αυτό να το συναντώ και στους συνομιλητές μου.
άγαπητή δισδαιμόνα πράγματι πολλές φορές γίνομαι εριστικός ειδικά με άτομα που θεωρώ κακόπιστα
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό κει και πέρα σε καμιά περίπτωση αυτοσκοπός μου δεν είναι να προσβάλω κάποιον
προσωπικά θεωρώ ότι είσαι καλόπιστη και έντιμη στα όσα λες και άλλωστε για αυτό συζητώ μαζί σου
συζητήσεις τις οποίες χαίρομαι
θεωρείς ότι σε κάποιο σημείο δεν ήμουν προσεκτικός ως προς την δική σου αξιοπρέπεια;
@osr
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι,έτσι κι αλλιώς τα θέματα που συζητούμε είναι πολύ δύσκολα, επίσης δεν υπάρχει κανένα απόλυτα "αντικειμενικό" κείμενο, υπάρχει πάντα πίσω από όλα αυτός που γράφει, που βέβαια δεν μπορεί να καταστεί ανιχνεύσημος απλά από ένα κείμενο.Είναι γι αυτό που πάντα θέλω να γράφω απλά και πολύ ειλικρινά και με διάθεση να καταλάβω τι μου λέει ο άλλος (ούτε τα σχόλια είναι αρκετά για να έχεις μια εικόνα για τον κόσμο του άλλου πολύ εύκολα)
Είναι γι αυτό που χρειάζεται κάποτε να διευκρινίζουμε κάποια πράγματα.
Η θετική διάθεση είναι εκ μέρους μου δεδομένη.