Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

22.2.14

Το στοίχημα της αριστερής στρουθοκαμήλου

Το στοίχημα της υπέρβασης του κυπριακού αδιεξόδου

της Ρένας Χόπλαρου από τον ΠΟΛΙΤΗ
Μα θα στηρίξουμε τους δεξιούς, τους «αιώνιους εχθρούς», τους υποστηρικτές των ιδιωτικοποιήσεων, τους νεοφιλελεύθερους;, λέει μια φωνακλάδικη μειοψηφία μέσα στο ΑΚΕΛ. Όχι. 
Όποιος το λέει αυτό νομίζω ότι επιμένει να κοιτάει την πραγματικότητα μόνο μέσα από το στενά κομματικό συμφέρον. Αυτά τα λόγια είναι πάλι υπεκφυγές, άλλος ένας τρόπος άσκησης πίεσης για να μην αναλάβει το ΑΚΕΛ τις ευθύνες του, μια εύκολη διέξοδος για να μεταθέσει το πρόβλημα στο μέλλον (μια εκδοχή τού «ασ’ το για αργότερα», «χωρίς ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα»). Έχουμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ας κάνουν το επόμενο διάστημα αυτό που πρέπει στο Κυπριακό. Αν δεν το κάνουν τώρα, γιατί θα το κάνουν αργότερα;
"Ηγεσία ευθύνης με στόχο την επανένωση του τόπου" δεν σημαίνει να διαγράψουν τα δύο μεγάλα κόμματα τις διαφορές τους. Σημαίνει να συμφωνήσουν στον στόχο της επανένωσης του τόπου και στη συνέχεια να συζητήσουν ειλικρινά και επί της ουσίας, με αίσθημα ευθύνης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό.
Σε αυτή την περίπτωση, οι διαφορετικές επεξεργασίες για το κάθε κεφάλαιο είναι πλούτος, δυναμική εμπλοκή στη διαδικασία, ακόμα και επιβολή θέσεων από πλευράς ΑΚΕΛ. Θα είναι ενθαρρυντικό αν τα πολιτικά κόμματα μιλήσουν ειλικρινά στους πολίτες, σε όλους εμάς, για τα προβλήματα, εξηγώντας τις διάφορες επιλογές με τις συνέπειες που αυτές έχουν, όχι με πνεύμα εριστικό ή συγκρουσιακό, αλλά με ένα πνεύμα μέριμνας για το κοινό συμφέρον. Αν πάψουν να μιλούν με στερεότυπα, ας επιχειρήσουν έναν νέο θαρραλέο λόγο, όχι δειλή ή χαλαρή υποστήριξη.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν καχύποπτοι με το ΑΚΕΛ. "Με την πρώτη ευκαιρία θα μας τη φέρει το ΑΚΕΛ. Θα κάνει συμμαχία με τον Παπαδόπουλο ή τον Λιλλήκα ή τον Ομήρου και θα έχουμε μια επανάληψη του 2004", λένε. 

Δεν είναι η ώρα για τέτοια. Είναι η ώρα της συνεννόησης. Ας αφήσουμε πίσω μας τα Ναι και τα Όχι του παρελθόντος. Από αυτή εδώ τη στήλη έχω ασκήσει επανειλημμένα οξύτατη κριτική στο ΑΚΕΛ, γιατί κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας στις κρίσιμες στιγμές ήταν πάντα με το λάθος στρατόπεδο ή δεν προασπίστηκε σθεναρά κάποιες παραγωγικές θέσεις του. Τώρα όμως ελπίζω ξανά ότι το ΑΚΕΛ δεν θα κάνει πίσω στο Κυπριακό. Ότι θα πάρει την πρωτοβουλία των ιδεολογικών και πολιτικών εξελίξεων, για να υπερβεί, όπως άλλωστε το οφείλει, το κλίμα ηττοπάθειας που χαρακτηρίζει τον λόγο περί επανένωσης στο νησί.
Επιπλέον, αυτό που ελπίζουμε να πετύχουμε είναι πιο μεγάλο από το παρελθόν. Κομμάτι της υπέρβασης είναι η οικοδόμηση πολιτικής εμπιστοσύνης. Μεγάλη υπόθεση. Χωρίς αυτή δεν πάμε πουθενά. Τι κοινό κράτος θα φτιάξουμε με τους Τ/Κ όταν τα δύο μεγάλα κόμματα των Ε/Κ δεν εμπιστεύονται στοιχειωδώς το ένα το άλλο; Όπου να'ναι εξάλλου θα τα δούμε όλα να συμβαίνουν μπροστά μας και ο καθένας θα κριθεί. Δεν γίνεται όμως να κυριαρχεί η καχυποψία πριν καν ξεκινήσουμε.
Η γνώμη μου είναι ότι εδώ που φτάσαμε, ούτε το ΑΚΕΛ ούτε ο ΔΗΣΥ έχουν πολλές επιλογές για ...εκπλήξεις. Εξάλλου, ούτε ο ΔΗΣΥ είναι ομοιογενές κόμμα. Έχει ακόμα πολλά να διορθώσει, με πολλά να αναμετρηθεί και σίγουρα δεν έχει αυτή τη στιγμή την πολυτέλεια να χαρίσει ψήφους στους γνωστούς καριερίστες πατριώτες που πάνε να αναβιώσουν «κλίμα 2004» πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, χωρίς να έχουμε μπροστά μας το τελικό σχέδιο λύσης! Αυτούς τους τελευταίους έχουμε απέναντι, κι αυτή τη φορά ελπίζω να μην τους κάνουμε τη χάρη. Για αυτό να μην κοιτάμε μόνο την πολιτική ρητορική του ΔΗΣΥ ή του Προέδρου (φετβά πολιτικής ορθότητας έβγαλαν ορισμένοι στα social media με κάποιες δηλώσεις του Χρήστου Στυλιανίδη και το «Έλληνες και Ελληνίδες του Αναστασιάδη), αλλά τις πράξεις τους, τη στόχευσή τους.

Φυσικά ξέρουμε ότι οι πολιτικοί είναι πολύ ανθεκτικοί στο να μην επηρεάζονται. Εδώ κινδύνευσε να καταρρεύσει η χώρα τον περασμένο Μάρτη παρασύροντας στον γκρεμό όλο το παλαιό σκηνικό και δεν πτοήθηκαν. Συνέχισαν να αγορεύουν με «ηρωισμό» μέσα στη Βουλή. Είτε έχουν άγνοια κινδύνου, είτε δεν έχουν αίσθημα ευθύνης. 
Από κάτω όμως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που βράζει. Θέλει να δει πρόοδο, δεν δέχεται άλλη οπισθοδρόμηση, ακόμη έναν συμβιβασμό με το θλιβερό status quo. Με άλλα λόγια, υπάρχει και μια άλλη κοινωνία, αυτή που δεν κλείνεται φοβικά στον εαυτό της, αυτή που βλέπει προς την επανένωση του τόπου και θέλει ρήξη με το παρελθόν της καθήλωσης, που δεν ανέχεται άλλο τον κάλπικο πατριωτισμό και θέλει να δει μια δυναμική πολιτική να στέκει όρθια απέναντι στις ανοησίες του κάθε δημαγωγού ηγετίσκου που προσβλέπει μόνο στις προεδρικές εκλογές του 2018. 
Σ’ αυτή την υπαρκτή κοινωνία μπορούν να στηριχτούν οι πολιτικοί και να τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους. Έφτασε η ώρα να πετύχουμε την Αλλαγή. Να ξέρουμε ότι δεν θα είναι βόλτα σε κήπο με ροδώνες. Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας τα συγκλονιστικά λόγια του Σταύρου Μαλά, υποψηφίου του ΑΚΕΛ στις περασμένες εκλογές, για να μας δίνουν δύναμη στις δύσκολες στιγμές που έρχονται: 
 "Θα στηρίξω την προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι τέλους γιατί δεν θέλω τα παιδιά μου να κληρονομήσουν και κληροδοτήσουν μόνο ένα ‘’ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ’’ και μια μοιρασμένη πατρίδα".

via Mnimar  Ellados

5 σχόλια:

  1. Σε σχέση με την περιώνυμη αντιστοιχία της λύσης με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο σκληρός πυρήνας των αρχών αυτών είναι η δημοκρατία, η ειρήνη, το κράτος δικαίου, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αρχή της μη διάκρισης και η υπεροχή του ευρωπαϊκού δικαίου στην εσωτερική έννομη τάξη.

    N.Κυριάκου/ γιατί Ομοσπονδία; μια απόπειρα προβληματισμού /περ.Χρόνος / καποιες ώρες πριν την "διχοτόμηση" της Ουκρανίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Σε σχέση με την περιώνυμη αντιστοιχία της λύσης με τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες"

    Σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό, ο κ. Μπαρόζο αναφέρει πως «η ΕΕ μπορεί και θα ενισχύσει περαιτέρω την εμπλοκή της, την παρουσία και τη συμμετοχή της στη διαδικασία», ενώ παράλληλα υπογραμμίζει πως η λύση «πρέπει να είναι σύμφωνη με τις αρχές της ΕΕ και συμβατή με το ευρωπαϊκό κεκτημένο» και πως «ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΛΗΦΘΕΙ ΩΣ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΛΥΣΗ»."

    http://inews.com.cy/index.php?option=com_k2&view=item&id=19033

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τώρα που το σκέφτομαι, "ευρωπαϊκό κεκτημένο" δεν ήταν και το "ιερό" των ατομικών καταθέσεων που κουρεύτηκαν στην Κύπρο με απόφαση του Eurogroup του Ντάισελμπλουμ που τώρα μας αγαπάει; Δεν είχε βουίξει τότε όλη η Ευρώπη, κυρίως δε η Αγγλία, ότι στην Κύπρο ενταφιάστηκε με την απόφαση αυτή άλλο ένα "ευρωπαϊκό κεκτημένο";

    Αλλά δεν ανησυχώ. Έχω εμπιστοσύνη ότι καθώς η Ουκρανία διχοτομείται απ' την ΕΕ, η αθάνατη κυπριακή ομορφιά θα επιβάλλει την επανένωση της διχοτομημένης Κύπρου σε αυτούς που χωρίζουν την Ουκρανία, την "βάνα του φυσικού αερίου" της Ανατολικής Ευρώπης (σύμπτωση, σύμπτωση!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :) θυμασαι την φατσα του Αναστασιάδη μετα το κουρεμα, που έκαμνε τον παρα πολλα θυμωμένο; Μετα απο ενα χρονο ακριβώς μας ειπε οτι στην κυπρο εγινε Οικονομικο Θαυμα και το χειροτερο απο όλα, ειναι οτι οι δικοι του διαδιδουν το τζιολας αλλα με συγκρατημενη αισιοδοξια...αχαχαχα

      Μετα μας λεν πως δεν αντιμετωπιζουμε με σοβαροτητα την κατασταση και επιπλεον κατι τύποι σαν την Χοπλαρου και άλλους που ειναι χειροτεροι απο τη Χοπλαρου αλλα το παιζουν πιο σοβαροι, καθονται πανω σε ενα φαντασιακο θρονο και μας λεν πως η αριστερα πρεπει να αρθει στο υψος των περιστασεων και να διορθωθεί!! Εκατάλαβες;

      αχαχαχαχα....κύριε ελέησον, κύριε ελέησον πκιον δαμεσα...

      Διαγραφή
  4. Eκκληση του Ραββίνου του Κιέβου προς τους Εβραίους Ουκρανούς να εγκαταλείψουν την πόλη σε περίπτωση επικράτησης της αντιπολίτευσης. Το Κίεβο είναι στα χέρια των νεοναζιστών του "Δεξιού Τομέα". Η Ουκρανία μετά τη αποχώρηση Γιανουκόβιτς είναι ακυβέρνητη. Έχουν αρχίσει οι λεηλασίες παντού στην πόλη καθώς οι διαδηλωτές δεν έχουν ούτε αστυνομία ούτε στρατό απέναντι τους...

    http://www.haaretz.com/jewish-world/jewish-world-news/1.575732

    Ζητω η Ε.Ε. (σαν να λεμε Heil Hitler) - σχολιο στο ΛΡ

    Εμεις Μενουμε Ευρωπη γιατι, πως το ειπαμε παπαγαλοι του Κεφαλαιου;;; Ξαναπετε μας τα πιο καθαρα αυτη τη φορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή