Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

23.1.12

Βρείτε τις διαφορές και κερδίστε ένα 13ο.

Οποιος βρει τις διαφορές στα δύο πιο κάτω σημερινά αρθρα από τις οικονομικές στήλες του ημερήσιου τύπου και ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΕΙ επαρκώς γιατί το ένα ανήκει στην εφημερίδα του Εργαζομένου Λαού και το άλλο στην εφημερίδα της δεξιάς φιλελευθερης συντήρησης κερδίζει τον 13ο του μισθό εφ΄ορου ζωής.


Άρθρο 1ο

Περί οίκων αξιολόγησης…
Του ....από την εφημερίδα......

Η οικονομική ύφεση η οποία συνεχίζει να κτυπά ολόκληρη την υφήλιο και κατά συνέπεια και τη δική μας χώρα, έφερε στην επιφάνεια την αληθινή όψη του ολοκληρωτικού καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο έχει ως στόχο την πλήρη εκμετάλλευση των εργαζομένων, τη μεγιστοποίηση των κερδών,αλλά και τον ρόλο τον οποίο παίζουν σε αυτή την κρίση οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης. Οίκοι οι οποίοι χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τα πραγματικά δεδομένα των οικονομιών, ξεκάθαρα προσπαθούν να δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα σε όλες τις χώρες, ακόμα και σε αυτές που θεωρούνται ως ο σκληρός πυρήνας της παγκόσμιας οικονομίας, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία κ.λπ.

Η συνέχιση αυτής της τακτικής εκ μέρους των εν λόγω οίκων αξιολόγησης φέρνει στην επιφάνεια ένα θέμα το οποίο όλες οι χώρες της ΕΕ καλούνται να αντιμετωπίσουν, αφού πλέον το πρόβλημα διογκώνεται και αποτελεί κοινό κίνδυνο για την οικονομική σταθερότητα της Ενωσης. Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από τη θεσμική αντιμετώπιση του προβλήματος και τη δημιουργία ενός κοινά αποδεκτού οργανισμού, ο οποίος θα έχει την ευθύνη της αξιολόγησης των οικονομιών της Ενωσης στη βάση συγκεκριμένων προδιαγραφών που θα προκαθορίσει η ίδια η ΕΕ και θα είναι αποδεκτές από όλα τα κράτη μέλη, στη βάση και συγκεκριμένων προδιαγραφών όπως προβλέπονται και από τη Συνθήκη της Λισαβόνας για θέματα οικονομίας και Διακυβέρνησης....

...χτυπαμε του οικους αξιολογησης,μιλάμε για το συστημα αλλά κιχ για τις ταξικές συγκρουσεις...και το συστημα....ο θαυματοποιός του αντι-καπιταλισμού.

αντι-καπιταλισμός = αντι-νεοφιλελευθερισμός. Ζήτω ο αντικαπιταλιστικός φιλελευθερισμος και η ιστορική συνεπεια!



Άρθρο 2ο

Σε τεντωμένο σχοινί οι εργασιακές σχέσεις

Του...από την εφημερίδα.......

Πίσω από την απεργία των Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας, αλλά και την άμεση απειλή για απεργίες σε άλλους ημικρατικούς, όπως στην ΑΗΚ, οι εντάσεις ανεβαίνουν και στον ιδιωτικό τομέα, όπου μισθοί, επιδόματα και προνόμια είναι πολύ χαμηλότερα, και σήμερα μειώνονται. Έτσι, οι πιέσεις στην αγορά, η απειλή για κλείσιμο επιχειρήσεων και οι αυξημένες ζημιές, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο αισθητές και στις εργασιακές σχέσεις.

Όπως έγραψε την περασμένη εβδομάδα η «-------», πολλές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων και μεγάλες εταιρείες με παραδοσιακό ρόλο στην οικονομία και την κοινωνία, βρίσκονται στα πρόθυρα καταστροφής. Μάλιστα, δεν πρέπει να αποκλείονται και λουκέτα που θα κάνουν αίσθηση στο επόμενο διάστημα, με τα πρώτα «επώνυμα» θύματα της κρίσης να είναι πλέον γνωστά.

Στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τις πιέσεις, πολλές εταιρείες επιχειρούν να μειώσουν τα κόστη τους με διάφορους τρόπους.


Ήδη, καταγράφονται αρκετές περιπτώσεις όπου επιχειρήσεις μειώνουν τον κύκλο εργασιών τους, αποφασίζοντας να αποξενωθούν συγκεκριμένες εργασίες τους οι οποίες δεν προσφέρουν τα κέρδη ή και τη ρευστότητα που χρειάζονται.

Την ίδια στιγμή, όμως, η δραστική μείωση στον κύκλο εργασιών, αλλά και η σημαντική επιδείνωση της κερδοφορίας στην αγορά, έχουν ήδη οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις σε κινήσεις που δημιουργούν εντάσεις στην αγορά εργασίας.

Επώνυμοι παίκτες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται μεγάλες επιχειρήσεις που ασχολούνται με την πώληση αυτοκινήτων, με το λιανικό εμπόριο –κυρίως υπεραγορές– με τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών και με την εισαγωγή προϊόντων, έχουν αρχίσει ένα κύκλο μειώσεων σε μισθούς, αλλά και απολύσεων. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται με την ψυχαγωγία, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Το κύμα απολύσεων και μειώσεων σε μισθούς δεν έχει αφήσει πολλούς κλάδους ή θέσεις εργασίας ανεπηρέαστους, την ίδια στιγμή που, όπως γράφεται στην «Οικονομική --------» σήμερα, τα στοιχεία ενεργητικού των νοικοκυριών, δέχονται απανωτά πλήγματα.
Η ρευστότητα

Είναι σαφές πως ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος στην αγορά, είναι η ρευστότητα. Με την απομόχλευση των τραπεζών και την αρνητική πιστωτική επέκταση των τελευταίων μηνών, έχουν παγώσει παραγγελίες και συμβόλαια μελλοντικής παράδοσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας, εδώ και τρεις μήνες, καταγράφεται μείωση στις πιστώσεις που παραχωρούνται στις κυπριακές επιχειρήσεις, με όσα αυτό συνεπάγεται.

Φυσιολογικό αποτέλεσμα, είναι να καθυστερούν ακόμα περισσότερο από προηγουμένως οι πληρωμές επί πιστώσει, με όσους είχαν ούτως ή άλλως πρόβλημα σήμερα να βρίσκονται στα όρια χρεοκοπίας. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι πως και οι προμηθευτές τους, που παραμένουν απλήρωτοι, έχουν επίσης δεχτεί αφόρητα πλήγματα, με ορισμένους να μειώνουν την παραγωγή τους και άλλους να σκέφτονται ακόμα και το κλείσιμο των εργασιών τους.

Την ίδια στιγμή, σοβαρό είναι και το πρόβλημα που δημιουργείται στην αγορά από τη γενικευμένη μείωση των εργασιών στην οικονομία. Η βιομηχανία και οι κατασκευές συνεχίζουν να μειώνουν τους κύκλους εργασιών τους, ενώ και στο λιανικό εμπόριο το πρόβλημα είναι πλέον αρκετά σοβαρό. Επιπλέον, η μείωση της ζήτησης στην ψυχαγωγία και στον πολιτισμό, έχει συμβάλει στη διάχυση των προβλημάτων σε ολόκληρη την οικονομία.

Σήμερα, δεν μπορεί να εντοπιστεί τομέας της οικονομίας που να μη δέχεται ισχυρές πιέσεις και οι εκτιμήσεις πως είναι πιθανόν η Κύπρος να μπει επίσημα σε ύφεση από το τελευταίο τρίμηνο του 2011 και μετά.

[...]


Φόβοι για γενικευμένη κόντρα εργοδοτών με υπαλλήλους

Η εικόνα που επικρατεί στην αγορά φέρνει και μία γενικευμένη ένταση μεταξύ εργοδοτών και υπαλλήλων. Ήδη, στα όρια απεργιών βρίσκονται πολλές επιχειρήσεις, όπως οι Κυπριακές Αερογραμμές, η ΑΗΚ, την τσιμεντοβιομηχανία, ξενοδοχεία αλλά και αλλού. Στο προηγούμενο διάστημα, παρόμοια ήταν η εικόνα, όχι μόνο σε ημικρατικούς οργανισμούς και οργανισμούς του Δημοσίου, αλλά και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, ιδίως σε βιομηχανίες κατασκευής ποτών, τροφίμων και αφεψημάτων.

Η κατάσταση, με τις πιέσεις στην απασχόληση να είναι ιδιαίτερα έντονες, δεν αφήνει αδιάφορη ούτε την Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ). Παρατηρούνται ήδη πολλές περιπτώσεις, όπου οι εργοδότες δεν προχωρούν μόνο σε διορθωτικές κινήσεις, αλλά και σε εκμετάλλευση της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί, για να εκμεταλλευτούν την «ευκαιρία» και να διαβρώσουν τους όρους εργασίας των υπαλλήλων τους.

Μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως εκείνη των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας και των Κυπριακών Αερογραμμών, οι κινήσεις των εργοδοτών (είτε αυτό είναι το κράτος, είτε όχι) να αντικατοπτρίζουν το εύρος του προβλήματος, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Ακόμα, τις πιο πολλές φορές οι εργαζόμενοι δεν έχουν τόσο μεγάλα προνόμια και έσοδα, αλλά τελούν υπό το βάρος άμεσων αναγκών στα νοικοκυριά τους.

Σε ερώτησή μας, ο γ.γ. της ΟΕΒ, Μιχάλης Πήλικος, σχολίασε πως «σε ολόκληρη την οικονομία» παρατηρούνται μειώσεις μισθών αλλά και απολύσεις, προσθέτοντας, επιπλέον, πως η πορεία των πραγμάτων δείχνει πως, «όπως πάμε, θα επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας» στις εργασιακές σχέσεις. Θέση της ΟΕΒ είναι πως μόνο μέσα από μία συμφωνία μεταξύ της εργοδοτικής πλευράς και των συντεχνιών «θα μπορέσει να μπει μια τάξη» στο κύμα απολύσεων και μειώσεων μισθών, αλλά και στο φαινόμενο της διάβρωσης των συνθηκών εργασίας και των ωραρίων.

Στο παρόν στάδιο, οι συζητήσεις μεταξύ της εργοδοτικής πλευράς και των συντεχνιών, εστιάζεται κατά κύριο λόγο στο πάγωμα της ΑΤΑ και των μισθών, χωρίς όμως να είναι βέβαιο ότι θα επιτευχθεί συμφωνία κατά τη διάρκεια των συναντήσεων που θα γίνουν την ερχόμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με πληροφόρηση, και οι δύο πλευρές εκφράζουν αισιοδοξία για το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως θα είναι εύκολη η επίτευξη συμφωνίας. Πάντως, σε ορισμένα επί μέρους θέματα, υπάρχει σύγκλιση, όχι όμως σε όλα.

Την ίδια στιγμή, και ενώ άπαντες αναμένουν την ερχόμενη εβδομάδα να επιταθούν οι διαφωνίες και συγκρούσεις μεταξύ εργοδοτών και υπαλλήλων σε διάφορες επώνυμες επιχειρήσεις και ημικρατικούς (ΑΗΚ, Κυπριακές Αερογραμμές, Ελεγκτές Εναέριας Κυκλοφορίας κ.λπ.), θα πρέπει να αναμένονται «ηχηρά» λουκέτα εντός δεκαπενθημέρου.


....χτυπάμε τους οίκους αξιολόγησης, αναφερόμαστε στις ταξικές συγκρούσεις αλλά κιχ για το συστημα...


το βραβείο "Ένας είναι ο εχθρός ο νεοφιλελευθερισμός"

εδώ και εδώ


έξτρα, το βραβείο "Τουρκοκύπριοι πουλημένοι προδότες"

15 σχόλια:

  1. Συντρόφισσα, με τα σκουριασμένα μυαλά και τις παρέες με λενινιστές δεν θα δεις άσπρη μέρα. Πρέπει να φρεσκάρεις το μυαλό σου με φρέσκιες ιδέες.

    Πάρε να χεις:
    Θεμέλια μιας αριστερής προσέγγισης για την κρίση
    Του Ευκλείδη Τσακαλώτου
    Η δική μου προσέγγιση σε τέτοιου είδος ερωτήματα ξεκαθάρισε απ’ όταν κατάλαβα γιατί ο Μαρξ, άλλοτε εκθείαζε την πολιτική οικονομία που προηγήθηκε, και άλλοτε την αποκαλούσε «χυδαία» (vulgar). Η απάντηση, νομίζω, είναι ότι πριν κάνει την εμφάνισή της η εργατική τάξη ως αξιόλογο κοινωνικό και πολιτικό μέγεθος, η πολιτική οικονομία διακαιούνταν να την αγνοεί. Αλλά μετά την εμφάνισή της, ήταν «χυδαίο» να την αγνοήσεις, να υποθέτεις ότι ο καπιταλισμός αποτελεί το τελικό στάδιο της παγκόσμιας ιστορίας, ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Άρα, μας λέει ο Μαρξ, η επιστήμη ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα και τη δυναμική των κινημάτων. Για τον δε Γκράμσι, οι διανοούμενοι της αριστεράς απλοποιούν, συστηματοποιούν, και γενικεύουν την εμπειρία του κόσμου της εργασίας. Θα ήθελα η δική μας αριστερά να διευρύνει αυτόν τον ορισμό, ώστε να εμπεριέχει το φεμινιστικό και οικολογικό κίνημα, το κίνημα κατά του ρατσισμού, και όλα αυτά τα κινήματα που παλεύουν κατά της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών αγαθών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τον κακό τους τον καιρό!

    Σιγά να μην χάψω πως αυτή η ιστορία θα τελειώσει με νίκη της Τσιχλόφουσκας!

    Ξέρουμε πως θα τελειώσει. Όπως τέλειωνε πάντα! Με τους πουλημένους και τους μη πουλημένους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πρόσεξε συντρόφισσα εδώ συλλογισμό: ρωτάει ο διανοούμενος γιατί λέει ο Μαρξ άλλοτε εκθείαζε την πολιτική οικονομία που ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ (Ρικάρντο κυρίως) και άλλοτε την αποκαλούσε χυδαία.

    Απάντηση του ιδίου: "πριν κάνει την εμφάνισή της η εργατική τάξη ως αξιόλογο κοινωνικό και πολιτικό μέγεθος, η πολιτική οικονομία διακαιούνταν να την αγνοεί. Αλλά μετά την εμφάνισή της, ήταν «χυδαίο» να την αγνοήσεις".

    Με άλλα λόγια, η πολιτική οικονομία πχ του Ρικάρντο ήταν "χυδαία" γιατί δεν είχε καλούς τρόπους απέναντι στην εργατική τάξη, την αγνοούσε. Δεν ήταν χυδαία πριν, γιατί πριν το βιομηχανικό προλεταριάτο δεν υπήρχαν τάξεις και ταξικοί ανταγωνισμοί (o Ρικάρντο γεννήθηκε 1772 και πέθανε 1823, που δεν ήταν καθόλου ΠΡΙΝ το βιομηχανικό προλεταριάτο, ήταν πάνω στην πρώτη φάση της βιομηχανικής όλη του η ζωή). Ούτε ήταν η πολιτική οικονομία εξ αρχής όργανο ταξικής εξουσίας των αστών. Μπα. Αφορούσε τις θεωρητικές επιστήμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί να μην ειμαι θρήσκα; Να πιστευα στην άλλη ζωή και πως τωρα κυκλοφορεί καπου ο Γκράμσι; και ότι μπορεί να εμφανιστεί ως μαινόμενος δαιμονισμένος;

    καλα μα εν αντρεπουνται τιποτε τουτοι; εφααν τζαι τες μεθόδους της εκκλησιαστική προπαγάνδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προσπερνώ την απάντηση και συνεχίζω: γιατί, αναρωτιέται ο δρ. Τσακαλώτος, εκθείαζε ο Μαρξ την πολιτική οικονομία που αποκαλούσε σε άλλες φάσεις χυδαία;

    Μήπως, δρ. Τσακαλώτο, ο εκθειασμός αφορούσε ΑΚΡΙΒΩΣ την "χυδαιότητα", το γεγονός ότι η πολιτική οικονομία κουρέλιασε το πέπλο της "ηθικής οικονομίας" με την οποία συγκροτούνταν ως τότε η "οργανική" ενότητα της κοινωνίας, ξεγύμνωσε τη βία των ανταγωνισμών, και έφερε την ύλη και την πλήρη κυριαρχία των υλικών σχέσεων μπροστά;

    Μήπως λέω, ήταν αυτή ακριβώς η χυδαιότητα που ήταν το προαπαιτούμενο μιας κριτικής υπέρβασης του μηχανικισμού και της στενομυαλιάς του αστικού υλισμού; Μήπως, πάλι μήπως λέω, αυτό ακριβώς είναι η διαλεκτική εργασία του μαρξικού υλισμού, η αντιστροφή της καθυπόταξης του πνεύματος στην ύλη στο όνομα του "πνεύματος" σε καθυπόταξη της ύλης στο πνεύμα στο όνομα της ύλης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσπερνώ την προσπαθεια να με κανεις να επικεντρωθώ στον Τσακαλωτό! :)

    καταλαβαίνεις ότι η εργατική τάξη ΨΗΝΕΤΑΙ να ξεπουλήσει ότι εχει και δεν έχει ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μπορείς να μου πεις πως λεγεται ΑΥΤΟ;!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συνεχίζει ο διανοούμενος:

    "Γιατί ξεκίνησα την ομιλία μου με αυτές τις σκέψεις; Γιατί μου φαίνεται αξιωματικό ότι για εμάς η κρίση συνδέεται απολύτως με το είδος του καπιταλισμού που γνωρίσαμε πριν από το 2008, και άρα με τις κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, με τις οικολογικές καταστροφές, με τη μετάβαση ρίσκου στις γυναίκες, στους μετανάστες και γενικότερα στα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού. Πιο γενικά, με ένα σύστημα που βάζει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους."

    "Με το ΕΙΔΟΣ του καπιταλισμού που γνωρίσαμε πριν από το 2008." Υπάρχουν ΕΙΔΗ καπιταλισμού: καλός καπιταλισμός, κακός καπιταλισμός, γενναιόδωρος και τσιγκούνης καπιταλισμός. Όχι ΣΤΑΔΙΑ στη εξέλιξη του τρόπου παραγωγής, αλλά "είδη." Ας πούμε, η οικολογική καταστροφή είναι νέο φρούτο. Όταν έγραφε ο Ντίκενς για την κατακλυσμίαια αλλαγή του τοπίου στον 19ο αιώνα, όταν γράφανε οι Diggers για καταστροφή της αγροτικής γης απ' τα enclosures στον 17ο δεν ήταν "οικολογική καταστροφή" λόγω μεταλλαγών στον τρόπο παραγωγής προς όφελος μιας άρχουσας τάξης, ήταν άλλο. Ή ας πούμε η θέση των γυναικών σε ΑΛΛΑ είδη καπιταλισμού ήταν καλύτερη, δεν είχε "μετάβαση ρίσκου."

    Πάμε παρακάτω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Και σε αυτή την πραγματικότητα αναπτύχθηκαν πληθώρα κινημάτων αντίστασης. Δεν υπάρχει κάποιος ή κάποια σε αυτή την αίθουσα που να μην έχει κάποια συμμετοχή σε αυτά ή που να μην έχει δηλώσει την συμπαράστασή του σε κινήματα άλλων χωρών. Αυτή δεν είναι η εμπειρία που τώρα θα έπρεπε να απλοποιούμε, να γενικεύουμε, να συστηματοποιούμε; Γιατί προτείνουμε την εθνικοποίηση ή την κοινωνικοποίηση των τραπεζών; Γιατί επιμένουμε στη ριζική αναδιανομή του εισοδήματος; Γιατί θέλουμε μια επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών με ένα διαφορετικό κοινωνικό κράτος, που θα αναζητά την έμπρακτη συνεισφορά των ατόμων που έχουν συγκεκριμένες ανάγκες; Γιατί μας ενδιαφέρουν όλοι αυτοί οι πειραματισμοί με την αυτοδιαχείριση, με την κοινωνική οικονομία, με την κοινωνική αλληλεγγύη; Είναι επειδή όλα αυτά θα λύσουν το πρόβλημα του χρέους; Αυτό είναι που μας λένε όλα τα κοινωνικά κινήματα των τελευταίων χρονών;"

    "Γιατί θέλουμε μια επέκταση των κοινωνικών υπηρεσιών με ένα διαφορετικό κοινωνικό κράτος": Εκεί, ψηλά στον ουρανόοοο, είναι ένα κράτος δίκαιοοοοοο, ένα κράτος διαφορετικόοοοοο, εκεί ψηλά στον ουρανόοοοοοο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι θέλεις; Θα απευθυνθώ στον Μπακούνιν, θα αναρχίσω και θα αρχίσω να λέω για τα δίποδα τους διανοούμενους, προειδοποιώ!! :)

    και την προηγούμενη φορά κατηγορήθηκα πως δεν ξέρω τι είναι η χούντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρακάτω:

    "Είναι ένα πράγμα να ισχυριστεί κανείς ότι το χρέος αποτελεί πρόβλημα (αν και ο Γιάννης Μηλιός θα σας έλεγε ότι ο καπιταλισμός δουλεύει μέσω του χρέους)· είναι ένα πράγμα να δείχνει κανείς πώς το χρέος χρησιμοποιείται για να εμβαθύνει το νεοφιλελεύθερο εγχείρημα με τις επιθέσεις στους μισθούς, στις συντάξεις και στα εργασιακά δικαιώματα. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό να θεωρεί κανείς ότι το χρέος αποτελεί το ουσιαστικό πρόβλημα της εποχής. Η δική μας υποχρέωση είναι να δείξουμε τι υπάρχει πίσω από τη συσσώρευση χρέους, να αμφισβητήσουμε τους όρους της αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη ιδεολογία. Αισθάνομαι περήφανος για όλα αυτά που έχουμε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια, και με στεναχωρεί όταν αρκετοί δεν συμμερίζονται αυτή την περηφάνια. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι κάτι κάναμε καλά όλο αυτόν τον καιρό. Αν δεν ήταν έτσι, τότε η συζήτησή μας εδώ σήμερα δε θα είχε και τόσο νόημα. Ότι θα μπορούσαμε να είχαμε καταφέρει περισσότερα είναι αφορμή για να διευρύνουμε την ατζέντα -- όχι για να γκρινιάζουμε μεταξύ μας."

    Ένας είναι ο εχθρός, ο νεοφιλελευθερισμός! Να το το κακό το "είδος"! Ο καπιταλισμός γενικά, μια χαρά. Αυτός ο άθλιος ο νεοφιλελευθερισμός ρε παιδί μου, γιατί να είναι τόσο κακοί μερικοί άνθρωποι να μας τον φέρουν. Ήταν ανάγκη μωρέ; Έχει κάποιου είδους ιστορική ή δομική αναγκαιότητα; Όχι. Εμείς, ως διαλεκτικοί υλιστές, θεωρούμε ότι είναι θέμα κακίας. Αυτή η Θάτσερ...

    Α, επίσης είναι περήφανος για όλα αυτά που έχουνε καταφέρει (οι διανοούμενοι φαντάζομαι, τουλάχιστον εν μέρει) όλα αυτά τα χρόνια. Έβγαλαν πολλά βιβλία, έγραψαν πολλά άρθρα, γνώρισαν πολύ κόσμο, πήγαν σε πολλές εκδηλώσεις και είδαν πολλές χώρες.

    Κάτσε, λίγο το 'χεις δηλαδή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είσαι ανεπίδεκτη μαθήσεως, συντρόφισσα, δεν ακολουθείς να πούμε το ΒΑΘΟΣ αυτής της τρομερής προόδου που έχει επέλθει στην αριστερά.

    Εγκαταλείπω την προσπάθεια να σε διαφωτίσω εκδικητικά, με ένα τελευταίο (και ασχολίαστο) παράθεμα για τιμωρία:

    "Για ό,τι λέμε, οφείλουμε να οικοδομούμε από τα κάτω και συγχρόνως να μην χάσουμε τη μεγάλη εικόνα. Όμως, η μεγάλη εικόνα δεν είναι η ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, αλλά μια ριζική μετατόπιση στο οικονομικό-παραγωγικό-καταναλωτικό-κοινωνικό παράδειγμα μιας ολόκληρης εποχής. Και αυτή η μεγάλη εικόνα είναι που μας δίνει ένα μπούσουλα για τις συμμαχίες μας.

    Για τις συμμαχίες με τους ανθρώπους που αποδεσμεύονται από τη σοσιαλδημοκρατία. Από τη μια μεριά αρνούμαστε την πρακτική του ΚΚΕ που δε μιλάει με οργανωμένες πολιτικές συλλογικότητες που δεν ελέγχει. Χρειαζόμαστε και συμμαχίες κορυφής. Από την άλλη, κατανοούμε ότι το βασικό είναι οι κοινωνικές συμμαχίες που έχουν τη δυναμική να αλλάξουν το κυρίαρχο παράδειγμα. Στη διαδικασία αυτή, δεν ενώνουμε δύο παλιά ρεύματα, αλλά χτίζουμε κάτι καινούργιο με βάση τις ανάγκες των πολλών της επόμενης περιόδου."

    Όποιος είναι μάγκας και αντέχει στην απαιτητική μαρξιστική θεωρία να το διαβάσει όλο, εδώ: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=4585

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Α ξέχασα. Υπάρχουν ΔΥΟ είδη νεοφιλελευθερισμού:

    ΚΑΛΟΣ νεοφιελευθερισμός. Όταν βγάζεις πολλά λεφτά στο ΧΑΑ ή το ΧΑΚ.
    ΚΑΚΟΣ νεοφιλελευθερισμός. Όταν έχει κρίση.

    Εμείς, ως βαθιά μαρξιστές, είμαστε ενάντιοι στον ΚΑΚΟ νεοφιλελευθερισμό. Φέρτε πίσω το πάρτι του 90 ρεεεεεεε!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ενταξει η αστική ταξη ονειρευεται μια αστική επαναδιαπραγματευση με το συστημα. Μη λεμε και μεγάλα λόγια για αστικές επαναστασεις.

    Ο φτωχός ο κόσμος τι φταίει; Είναι δυνατον να λενε στον κοσμο πως πρεπει να ξεπουλήσει όλα τα (ελαχιστα) κεκτημενα του για το καλό του; Καλά τίποτε τσίπα;

    Είναι δυνατόν να εχουν το θρασος να ονομαζουν την προσπαθεια για πετσοκομα του κατωτατου μισθού "κοινωνικό διάλογο"; Ενημερωσαν τον εργατη ποσα ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΚΟΠΕΣ;

    Παιζουν με την νοημοσύνη του κόσμου; Ότι στο δικαιο συστημα πρεπει να κανουμε θυσίες;

    Μιλησαν ποτε για πραγματικότητες; Ανελυσαν ποτε με αριθμούς τι θα σημαινε για το κατα κεφαλην εισοδημα η ίση κατανομή των κερδών;

    Γιατί ξεγελούν τον κόσμο; Γιατί επεισαν τον κόσμο πως το δικαιωμα του ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΜΙΣΘΟΣ και επικαλούνται και τον ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ του από πάνω για να τον δώσει κι αυτόν;!

    Να κατεβασουν και τους Μαρξ και τους Λενιν και όλους και φτάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Παρόλα αυτά...εγώ γιατί αισθανομαι ότι αυτή τη φορα δεν θα τους βγει;

    Είναι πολύ εντονος ο πολεμος από παντού, το ξέρω. Και πολύ μεγάλη η συγχυση σε πολλά επιπεδα. Αλλά είμαι σίγουρη πως αυτή τη φορά δεν θα επαναληφθεί ο θανατος που περιμένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή