Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

3.10.11

Ένα σχόλιο, ένα ανέκδοτο και μία Ύβρις

έλαβα και δημοσιεύω

Ένα σχόλιο, ένα ανέκδοτο και μία Ύβρις


Πολίτης της Κυριακής, 2 Οκτωβρίου, σελ.11. Ο Θου Κύριε, ο περιώνυμος συντάκτης της σελίδας αυτής, μέσω  του κ. Γιάγκου Μικελλίδη, γνωματεύει: οι περίπου δέκα χιλιάδες άνθρωποι στο πρόσφατο συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ, σαν άλλες απατημένες γυναικούλες, μαζεύτηκαν να πουν τον πόνο τους, να ανυψώσουν το ηθικό τους, σε μια μαζική ψυχοθεραπεία…. Από την άλλη(βέβαια), δεν παραλείπει  να κράξει και τους νεοφασίστες , τους κόλοκους, που νομίζουν ότι θα ανεχθούμε τις ανοησίες τους και να οδηγηθούμε σε νέο ’74. Και  απευθυνόμενος  τόσο στους κόκκινους, όσο και στους μαύρους, τους νουθετεί να συνάξουν το νου τους.
Ωραία! Και μόνο ότι παραλληλίζει το συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ και το περιεχόμενο των συνθημάτων του,  με τον παραλογισμό μιας δράκας φασιστών, αυτό από μόνο του είναι ύβρις! Ή όταν  παρουσιάζει  ο κύριος αυτός, μια μεγάλη σύναξη ανθρώπων της Αριστεράς, κομματικής και ευρύτερης, σαν μια σύναξη  ανασφαλούς αγέλης.
Και επειδή έλαβα  μέρος στην «ψυχοθεραπεία» αυτή, είδα κατ’ αρχήν, πολλούς φίλους και γνωστούς, οι οποίοι, όπως και ‘γω, δεν ήμασταν  μέλη του ΑΚΕΛ(αν συνεχιστεί όλο αυτό που συμβαίνει, θα γίνουμε όλοι Ακελικοί!), αλλά να ήμασταν εκεί ,  ανεξάρτητα από όσα καταλογίζουμε  κατά καιρούς στην ηγεσία του, υπερασπιζόμενοι το όνομα, την τιμή και την  προοπτική της Αριστεράς. Είδα πολλούς που ήθελαν να σταθούν ασπίδα μπροστά στην ανελέητη επίθεση που δέχεται το κόμμα τους. Είδα νέους του ΑΚΕΛ να τα έχουν με το στρατό, ως τον κύριο αίτιο των δεινών αυτού του τόπου, με την Εκκλησία, τον κρατικό μηχανισμό. Είδα σκεφτόμενους ανθρώπους, μέλη του κόμματος, να κάνουν αυτοκριτική για λάθος χειρισμούς στο θέμα του Μαρί, αλλά χωρίς διάθεση να παίξουν το παιχνίδι της αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ. Είδα, είναι αλήθεια, και πολλούς που πήγαν εκεί  για να χειροκροτήσουν ό,τι  κι αν άκουγαν, πιστοί στον  κομματικό  πατριωτισμό τους.
Χιλιάδες αριστεροί  λοιπόν, σ’ ένα group therapy, κατά τον Θου Κύριε, ο οποίος φαίνεται  να έχει ξεφύγει εντελώς. Στη ίδια σελίδα, κάτω  κάτω , παραθέτει ένα ανέκδοτο. Ένα άθλιο, απ’ αυτά της Νέας Περιρρέουσας, που υποβάλλει στον αναγνώστη ότι ο Χριστόφιας, στην ουσία ,εγκλημάτησε και του αξίζει ο θάνατος…  Πολύ ωραία! Χρόνια διαβάζω τη σελίδα αυτή, με πάρα πολλά σχόλια συμφώνησα,  με πάρα πολλά ανέκδοτα γέλασα. Τέτοιο ανέκδοτο που παραπέμπει στο θάνατο ενός άλλου ανθρώπου δεν είδα  ποτέ σ’ αυτήν την εφημερίδα. Ούτε για αυτούς που έκαναν συνειδητά εγκλήματα εναντίον της Κύπρου και του λαού της!
Εδώ, θα χρειαστώ και εγώ απ’ ότι  φαίνεται, τη γνωμάτευση του αξιότιμου κύριου Γιάγκου Μικελλίδη. Και θα τον ρωτήσω ευθέως: τι κάνει ένα δημοσιογράφο, ο οποίος σε μια σελίδα της εφημερίδας να αρθρογραφεί π.χ. για το ζήτημα του φυσικού αερίου(λέμε τώρα), με λογική, μετριοπάθεια και επιχειρηματολογία και σε μια άλλη σελίδα να γράφει σαν τραμπούκος; Τι κάνει ένα δημοσιογράφο, θύμα αυτός και η εφημερίδα του την περίοδο της Περιρρέουσας του 2004, να συμπεριφέρεται  τώρα ,έτσι και χειρότερα απ’ ότι οι τότε πολέμιοί του; Μήπως  το μένος για τον Χριστόφια; Μήπως  έχουμε εδώ μια μνησίκακη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που θέλει να ανταποδώσει; Μήπως είναι όλα αυτά, μαζί και το ότι νιώθει τώρα να έχει την αποδοχή της φοβισμένης και συντηρητικής κοινωνίας;
Αφήνοντας την  προσωπική περίπτωση τού Θου Κύριε, θα έλεγα κάτι πιο γενικό, πιο πολιτικό. Μια μεγάλη μερίδα της φιλελεύθερης Δεξιάς , κατανοώντας την ωφέλεια από τη λύση του Κυπριακού, έκανε βήματα μπροστά και σχεδόν ταυτίστηκε με πολλούς ιδεολόγους αντιεθνικιστές της Αριστεράς που πάλευαν και αυτοί για τον ίδιο σκοπό. Σε ‘κείνα τα χρόνια, εκ των πραγμάτων, παραμερίστηκαν οι ιδεολογικές διαφορές , αφού λογικά η έμφαση ήταν η Λύση και η Επανένωση. Τώρα όμως που εκλείπει η προοπτική της Λύσης , μπήκαν άλλες προτεραιότητες για τη φιλελεύθερη  δεξιά: η διαχείριση της οικονομίας, του κράτους, των εργασιακών σχέσεων, σε μια δύσκολη παγκόσμια και τοπική συγκυρία από την μια και από τη άλλη οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Η έκρηξη στο Μαρί ένωσε τη Δεξιά  στην πολεμική της ενάντια στον Χριστόφια και την Αριστερά. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, αναλυτές, έντυπα και δημοσιογράφοι , που άλλοτε συμπεριφέρονταν με λογική και μετριοπάθεια, τώρα συναγωνίζονται τους λαϊκιστές στην ένταση και στην ποιότητα αυτής της πολεμικής. Αυτό  αποδεικνύει,  το δρόμο που έχει να διανύσει ακόμη η φιλελεύθερη Δεξιά, ώστε να ξεφύγει από την ανωριμότητά της.

Μάριος Θρασυβούλου
2/10/2011

3 σχόλια:

  1. ανκαι εχω υποσχεθει στον ευατο μου να μην πιανω στα χερια μου την κυριακατικη φυλλαδα του κ. Παπαδοπουλου, εχω ενα φιλο που επιμενει να μου αθθυμιζει τις αθωες στιγμες του παρελθοντος, τζαι φερνει μου την για να μου δειξει το ενα τζαι το αλλο..
    εδειξεν μου το σχολιο την περασμενη κυριακη, σε μια εκδοση ηπια - φαινεται ηταν τζα το μηνυμα καμετε οτι εν ησυχια για να καμει κατσιαρισμα ο πολυς..

    βεβαια μπορει να εκαταλαβαν οτι με ετσι νουν που κολιαντιριζουν στρωνουν χαλι στον καθε καιροσκοπο [τομμυ, δρου μακαρια, πολυς που εν ηξερει ιντα που εν ο διαχωρισμος εξουσιων κλπ] τζαι να συναουνται - αφου εν φυλλαδα προεκλογικη του αναστασιαδη..
    να δουμε τζαι ποσον καταλαβει τζαι τζηνος..

    ειδα το σχολιο..
    εφανηκεν μου χαζο για 2 λογους
    1. ηταν απλη αντιγραφη ενος ανεκδοτου για τον Μπους το 2004..τοτε που το πετρελαιο ηταν για το ιρακ..οποτε η βιομηχανια παραγωγης τζοανικων ατακων για τον χριστοφια [διοτι εσιει τζαιρον τζαι τουτο το εργο] εφτασε στο σημειο απλα να μεταφραζει..
    2. νακκον δυσκολο, αλλα τελικα ο μπους εκερδισε τις εκλογες του 2004..
    χμ..

    για τον μικελλιδη τι να γραψω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή