Όταν ο Μακάριος έκανε έρευνες

Όταν στις "έρευνες" του Μακάριου συμπεριλαμβανόταν και το Εργατικό Κίνημα. Από το 1964 ( που αφορά το σύντομο κείμενο ) ως το 1974 βέβαια, οι ΗΠΑ έγιναν εντελώς "ουδέτερες" και ουδεμία σχέση είχαν με την εγκαθίδρυση του λεγόμενου και ως Βαθέως Ελληνοκυπριακού Δεξιού Κράτους,που αποτελούνταν από τους Ενωτικούς που φέρουν ακέραια την ευθύνη για το διπλό έγκλημα κατά της Κύπρου, ούτε έστησαν τις προϋποθέσεις του Καθεστώτος της Ελληνοκυπριακής Ελίτ - Γριβικοί, Γιωρκατζιηκοί, Μακαριακοί, όλοι ενωμένοι στον Ιερό Αντικομμουνιστικό Πόλεμο. Οι ΗΠΑ ήταν μια "νούσιμη χώρα" και της ήταν βασικά "αδιάφορο" το Κυπριακό Κράτος, ήθελε απλά να διασφαλίσει τα "ουδέτερα και αδιάφορα προς εμάς συμφέροντα της" στο νησι και στην περιοχή. Εμείς μόνοι μας και για καθαρά εσωτερικούς λόγους τα καναμε σαλάτα, οι ΗΠΑ μας αφησαν μόνους μας να διαλέξουμε, κάτι σαν τον Χριστό που είναι πάντα στο πλάι σου αλλά δεν παραβιάζει και την "ελευθερία της βούλησής σου"
Έτο τα πλάσματα απλά επεμβαίναν στην Κρατική Μηχανή, σιγά να μην είχαν εμπλοκή στην Εξωτερική Πολιτική της Κύπρου.


Η διάλυση της ΠΟΑΣ με συνεννόηση Τάσσου - ΗΠΑ

Σε μια από τις πολλές συναντήσεις που είχε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με τους Αμερικανούς, συζητώντας τα διάφορα προγράμματα ενδυνάμωσης της ΣΕΚ εις βάρος της ΠΕΟ, στις 14 Δεκεμβρίου 1965, είπε πως εξακολουθούσε να πιστεύει πως η ΣΕΚ είχε "τη δυνατότητα για αποτελεσματική αντιπαράθεση με την ΠΕΟ" δια της οργάνωσης περισσοτέρων υπαλλήλων και εξειδικευμένων εργατών. Τότε, εκτός από τη ΣΕΚ και την ΠΕΟ, που εκπροσωπούσαν τους εργάτες, λειτουργούσε στην Κύπρο η Παγκύπρια Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Συντεχνιών (ΠΟΑΣ) στην οποία ήταν οργανωμένοι οι μη κυβερνητικοί υπάλληλοι, όπως της ΑΤΗΚ, της ΑΗΚ, του ΡΙΚ και άλλων Ημικρατικών οργανισμών.

Η ανάλυση του Τάσσου Παπαδόπουλου ήταν πως ο μόνος τρόπος για να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα η ΣΕΚ και να μη χρειάζεται χρηματοδοτήσεις ήταν να οργανώσει τους υπαλλήλους των Ημικρατικών. Έτσι, με τη βοήθεια και την τεχνική καθοδήγηση των Αμερικανών, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που ως υπουργός Εργασίας ήταν ταυτόχρονα και ο εργοδότης, ξήλωσε σιγά σιγά την ΠΟΑΣ και ενέταξε όλους τους υπαλλήλους των Ημικρατικών στη ΣΕΚ. Η κυπριακή κυβέρνηση, που ήταν και ο κύριος εργοδότης των μελών της ΠΟΑΣ, αρνείτο να αναγνωρίσει στην ΠΕΟ το δικαίωμα να έχει μέλη στους ημικρατικούς οργανισμούς. Η ΠΕΟ προσπάθησε να δημιουργήσει συντεχνία υπαλλήλων σε ημικρατικούς οργανισμούς, αλλά το υπουργείο Εργασίας δεν την αναγνώριζε. Όπως μαρτυρεί ο βετεράνος συνδικαλιστής Παντελής Βαρνάβα, ο γενικός γραμματέας της ΠΕΟ Ανδρέας Ζιαρτίδης πίεσε τον υπουργό Εργασίας Τάσσο Παπαδόπουλο για την αναγνώριση 100 εργαζομένων στον οργανισμό τροφοδοσίας των βρετανικών Βάσεων (NAAFI), αλλά στάθηκε αδύνατο να τον μεταπείσει. Η απορρόφηση της ΠΟΑΣ κατέστησε τη ΣΕΚ πανίσχυρη συνδικαλιστική οργάνωση. Μέσω των συμβουλίων και των συντεχνιών, οι Παπαδόπουλος και Γιωρκάτζης έθεσαν υπό τον πλήρη έλεγχό τους, τους ημικρατικούς οργανισμούς. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στις ευαίσθητες υπηρεσίες, όπως η Αρχή Τηλεπικοινωνιών και το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ). Στο ΡΙΚ τα πιο σημαντικά πόστα τα είχαν άνθρωποι του Γιωρκάτζη. Η ΠΕΟ είχε στο ΡΙΚ μόνο ένα μέλος, το οποίο συνδικαλιζόταν υπό καθεστώς παρανομίας. Η κίνηση αυτή του Τάσσου Παπαδόπουλου - σε συνεργασία και συνεννόηση με την αμερικάνικη πρεσβεία - δεν άλλαξε μόνο το συνδικαλιστικό χάρτη, αλλά επηρέασε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο και είχε ως αποτέλεσμα την πολιτική περιθωριοποίηση της Αριστεράς για πολλές δεκαετίες.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

17/10/2004

πηγή